„Maar het is daar mijn huis niet meer!" CONFLICT W.A.-HOEVE GROEIT NAAR CLIMAX Vraag naar het NS- zomermenu <D R ijn-Scheldekanaal brengt grote gevaren mee f44, Weer een brief van 'meneer X' Kip Kampeerwagens n.v. Eerst leren, dan lesgeven 8Dagen kris-kras door Nederland Zoon woont op een kamer Directeur eist buitendienststelling staf Massaal protest van theologen tegen grondwet voor katholieken RIJENS KAMERLID J. SPINKS: binnenland buitenland Geen tijd 6.25 o' 725 voordelig eten bij NS NORMAAL' Ook tweede slachtoffer schiet partij Driebergen overleden KIR CAVALIER en GOLDSTREAM zijn produkten uit de grootste en modernste kampèerwagen- fabriek van Nederland. Vraag vrijblijvend folder. Postbus 89 Hoogeveen tel. 05280-64741 Officieren in 't onderwijs: Moord gepleegd onder invloed van drugs VERZEKERING J. Buiter burgemeester van Groningen St.-Eloy wil lijst van té gevaarlijk vakantiewerk voordelig uit met NS Zaterdag 19 iuni 1971 (Van een onzer redacteuren) TILBURG - „Ik ben thuis weggegaan, omdat ik al dat halfslachtige gedoe niet meer harden kon. Steeds waren er ruzies, menings verschillen, wrijvingen. Vader en moeder zijn de laatste jaren vroeger was dat anders bezeten van geld, van de auto, van de kleurentelevisie, van dure 'feestjes voor kennissen en van kennissen die op hun beurt nog weer duurde re feestjes geven. Tegen elkaar op. Alles is thuis scheefgetrokken. „Ik" is het waarom er alles draait. Ik ben zo misselijk geworden van al dat onwezenlijke gedoe. Daarom ben ik op een kamer gaan wo nen". Hij is 24, een forse jonge man met een zware zwarte baard en lang haar. Vanachter vrij sterke brilleglazen kijken twee helblauwe ogen uitdagend en met humor naar de bezoeker. Her en der verspreid in de kamer liggen boeken, mees tal over maatschappelijke onder werpen. Aan de muur enkele pos ters met uitdagende slagzinnen. Er heerst een toch wel behaaglijke wanrode. „Ik heb niet met vader en moeder gebroken. Kom af en toe gewoon binnenwandelen. Maar het is daar mijn „huis" niet meer. Ik werd er steeds meer een vreemde, een onbegrepene. Het ge zin, ons gezin, heeft voor mij zijn functie verloren. Daarover zijn, vooral door Amerikaanse, sociolo gen, boeken vol belangwekkende dingen geschreven". Hij maakt een breed gebaar. Vele van die ver taalde boeken heeft hij. Haalt wat triest de brede schouders op. „Knap hoor. Maar al die mooie termen, al die geleerde theorieën zeggen eigenlijk zo weinig.- Het is allemaal waar, maar ik heb sterk het gevoel dat in al die studies, in al die statistieken, in al dat ge schrijf een dimensie ontbreekt. Waarom is „het gezin" in verval? Waarom waren heel veel doodge wone mensen die niet gestudeerd hadden vroeger heel gelukkig? En waarom is er zoveel ontevreden heid? Enfin, gaat u zo maar door...!" echter niet. „Weet u mijn twijfel is eigenlijk begonnen, toen er een auto kwam. Eerst vond ik dat ge weldig. Maar van dat ogenblik af fietsten we niet meer samen, de natuur in, naar buiten. We vraten kilometers op steeds vollere we gen. Lekker rustig aan was er niet meer bij. Een gezamenlijke bele venis kwam daardoor abrupt ten einde. Da't heb ik pas veel later begrepen. Hupsa, jongens, instap pen en weg wezen". Er werden dure dingen gekocht. Vader ver diende immers steeds meer. De buurt bepaalde voor een niet ge ring deel het levenspatroon van het gezin. „Ik was geen studiekop. Niet stom, maar speels. De school gaf het adives mij naar de am bachtschool te sturen. Mens, dat school, in de werkplaats en later op die avondcursussen. Ik verkondigde ideeën die voor mijn ouders in hun nieuw verworven status schrikbarend revolutoinair waren. Nu begrijp ik wel dat ik dat allemaal veel rauwer zei dan nodig was. Als een soort afweer tegen het zélfgenoegzame gezins milieu. Tegen al die barstend nette mevrouwen en meneeren die zich onze vrienden noemden en die als maar tegen elkaar opjoegen". Hij vertelt dat vader en moeder geen tijd meer hadden voor de kinderen. „Echt met elkaar praten was er hoe langer hoe minder bij. Er was altijd iets van buiten het gezin. Die rot-televisie heeft bij ons ook een hoop bedorven. Man, etenstijd werd vaak bepaald door liet gezin staat centraal in een nieuwe reportageserie waarvan vandaag de eerste aflevering. In de komende week zullen nog vijf af leveringen volgen. Het gezin staat op de tocht. Waarom en waardoor? Een onzer redacteuren, Jacques Levij, stak zijn licht eens op. Bij jong en oud. Hij voerde vele ge sprekken. Daaruit blijkt dat de oorzaken van de gezinsmoeilijkhe den veelal buiten het gezin liggen. De maatschappij verandert. De ou deren weten vaak niet wat hun overkomt. Traditioneel is hun me ning dat het gezin de vaste burcht is van hun zekerheden, rechten en plichten. Niets echter lijkt minder waar te zijn geworden. Dat schept onzekerheid die vaak gepaard gaat met verdriet. Het leidt ook tot spanningen, tot onbegrip en uitbar stingen. Hij vertelt over zijn kinderjaren. Onopgesmukt, eerlijk. Het verhaal van duizenden jonge mensen. Een voudig gezin, hardwerkende vader, huiselijke moeder. Vier kinderen. Hij de oudste. Vader maakt carriè re. De oude vertrouwde buurt wordt verlaten. „We kochten een huis in een kale kak buurt. Ik miste die oude vertrouwde omge ving, de kameraadjes, ook de ge wone jongens en meisjes van de school. Als u het mij vraagt, vond moeder het eerst ook niet zo fijn. Maar ja, zo langzamerhand was dat dagelijkse koffiedrinken met de „mevrouwen" toch wel iets voor haar. Over en weer. U kent dat. Er moest dik worden gedaan. Dat had ik snel door". Nadenkend bladert hij in een boek. Ziet het gedrukte woord was een klap voor vader en moe der. Ze stuurden me naar de mulo". Bitter zegt hij: „Dan hoefde ik 's morgens tenminste niet in een overal de deur uit". Kort en goed: het ging niet en werd een jaar later toch ambachtschool. Hij deed het daar goed. „Toen ik er klaar was, ging ik werken, leer de 's avonds en in het bedrijf. Ik kan nu zeggen dat ik een uitste kend vakman ben. Heb een ver antwoordelijke baan en word ge waardeerd. Maar die ambachts school was voor mijn ouders on verteerbaar. De anderen gingen „studeren". Daar werd dan HBS of iets dergelijks mee bedoeld. Mijn opvattingen over God en maat schappij, politiek en rechtvaardig heid zijn gevormd op de ambacht- het tijdstip waarop een bepaald programma begon". Dat alles maakte hem steeds opstandiger. „En eerlijk, ook wel mijn broers en m'n zusjes. Die waren jonger, schikten zich wat gemakkelijker in die oppervlakkige in wezen onbe tekende onbenulligheid. Ik niet. Toen ik voor het eerst echt een meisje ontmoette dat mij aan trok kinderspel was het nog was het eerste dat moeder zei dat haar vader maar 'n gewone bouw vakker was" (Vloek). „Nou opa, haar vader, was timmerman. Enfin, dat gaf me een echte opdonder. Vader probeerde het nog wat af te zwakken. Vergeefs". Hij bracht het meisje niet thuis. „Ik denk nog wel aan Trudie. Lief kind. We hebben veel van elkaar geleerd. Ze zal wel getrouwd zijn. Ik kreeg uitgesproken denkbeelden over de inrichting van onze samenleving. Die vind ik namelijk zo rot als een mispel. Kun je nagaan wat een doodsohrik ze thuis kregen, toen ik mijn opvattingen, nog onrijp uiter aard, voor de mevrouwen niet on der stoelen of banken stak. Man. die baard heeft me wat strijd ge geven, Mijn wat langere haren ook. Wat er echter achter mijn protest stak, heb ik ze nooit kun nen vertellen. Nog niet". Hij vertelt het thuis heel best gehad te hebben. „Van eten en drinken, zoals dat heet. Maar dat was onvoldoende. Wij vormden geen gemeenschap. We leefden met elkaar in één huis, onder één dak. Maar dat maakt nog geen echt gezin. We zijn dat wel ge wéést. Toen ik nog klein was. In die oude buurt. Een rammelkast van een huis. Maar het was een tehuis. Vader maakte zich toen nog druk voor de vakbond, was poli tiek geïnteresseerd. Fietste met me, ging met me naar het voetbal len. Later niet meer. We konden het toen beter doen. Ik kreeg dus vaker nieuwe kleren. Materieel zat het heel goed. Ach, u begrijpt wat ik bedoel. Jammer dat het zo moest lopen". Hij meent dat zijn ouders ook met de andere kinde ren wel problemen zullen krijgen. „Die missen ook iets. Ze vertellen me dat. Ik vind dat moeilijk. Ik wil geen gedonder maken. Maar helpen kan ik ook niet. Ik begrijp best dat vader en moeder hun levenspatroon niet meer kunnen veranderen. En dat ik en zus en mijn broers ons eigen leven moeten maken". Hij zegt bang te zijn zelf een gezin te stichten. „Ik wil niet in dezelfde situatie terecht komen. Voor mij is een gezin meer dan „eten en drinken". Maar kan ik dat waarmaken? Ik kan best be grijpen dat twee mensen samen gaan leven zonder te trouwen. Dan kletst men er wel over, maar de illusie wordt in ieder geval niet gewekt dat er een gezin is. Maar wat doe je dan als je kinderen wilt hebben?" Het klinkt als een noodkreet. JACQUES LEVIJ DEN DOLDER (ANP) Dr. S. i'ruyt, de tijdelijk geneesheer-direc teur van de Willem Arntszhoeve in Den Doldèr, heeft de ogenblikkelijke buitendienststelling geëist van de staf van de zwakzinnigeninrichting Den nendal, alsmede de terugkeer van prof. A. Poslavsky als directeur van de hoofdafdeling psychiatrie. Hij draagt de hele staf ook voor voor ontslag „ai dan niet met onmiddellij ke ingang". In twee brieven aan het college van regenten van de W.A.-stichting laat dr. Pruyt weten, dat hij vandaag (19 juni) de tijdelijke waarneming (ADVERTENTIE) Deze zomer kunt u in 50 stationsrestaurants een compleet menu krijgen voor de aantrekkelijke prijs van inclusief bedieningsgeld en BTW. van de medische leiding van de hoofdafdeling psychiatrie en van Dennendal zal neerleggen, als niet aan zijn eisen wordt voldaan. Dr. Pruyt wenst de terugkeer van prof. Poslavsky ingaande vandaag 19 juni en zonder dat er aan de uitoefe ning van diens functie beperkingen worden gesteld. Het staflid J. C. Mulder gaf als eer ste commentaar: „Het zou leuk zijn als prof. Poslavsky weer in zijn func tie terugkeerde, want dan is de me dische eindverantwoordelijkheid voor Dennendal weer verzekerd en dan bestaat er geen probleem meer voor dr. Pruyt". Juist voordat het ultimatum van dr. Pruyt bekend werd, had de staf van Dennendal een stuk gepubli ceerd met een groot aantal suggesties voor een de-escalatie van de gespan nen situatie bij Dennendal en voor een oplossing van het conflict. Deze suggesties zijn gisteravond al voorge legd aan de leden van de door het be stuur ingestelde adviescommissie die de komende tijd besprekingen gaat voeren met alle bij het conflict be trokken partijen. Er was op de Wil lem Arntszhoeve weer wat rust te ruggekeerd, nadat het bestuur woens dagnacht had besloten dat hangende de activiteiten van de adviescommis sie niet van de stafleden zal worden geëist dat zij een loyaliteitsverklaring ondertekenen m.b.t. dr. Pruyt en ver pleegkundig directeur W. Andrl. In zijn verklaring had de staf ge steld dat het conflict in principe moet worden gezien als betrekkelijk nor maal en in ieder geval begrijpelijk, gezien de ingrijpende veranderings processen die aan de gang zijn. „De betrokken partijen doen in beginsel niet voor elkaar onder in goedwil lendheid, schurkachtigheid, progres siviteit en intelligentie", aldus de staf. De situatie is, zo zegt de staf, rond uit gevaarlijk gemaakt door de be stuursbesluiten van vrijdag 11' juni (om buitendienststelling van prof. dr. A. Poslavsky, de geneesheer-direec- teur van de hoeve en drs. Carel Mul ler, de directeur van Dennendal). Als eerste stap stelt de staf voor, volgende week de buitendienststel ling van prof. Poslavsky en drs. Mul ler op te heffen. UTRECHT (ANP) In het Aca demisch ziekenhnis in Utrecht is vrij dagochtend de 35-jarige mevr. Euge nie Z.-Helmerich, het tweede slacht offer van een schietpartij die onge veer drie weken geleden in Drieber gen plaatsvond, aan haar verwon dingen overleden. De vrouw werd 27 mei tijdens een familieruzie in het woonwagenkamp door haar zwager, de 20-jarige Frans Z., neergeschoten. Haar man, de even oude Karei Z., kreeg twee schoten in de borst en was onmiddellijk dood. De dader werd een dag later door de politie gearresteerd. (ADVERTENTIE) NIJMEGEN/BONN/PARIJS/LON- DEN In een verklaring hebben 222 van de meest bekende Europese theologen geprotesteerd tegen proce dure en inhoud van de in Rome on der leiding van kardinaal Felici ont worpen „grondwet" voor de katho lieke kerk. Tot de protesterende theo logen behoren o.m. Schillebeeckx, Haarsma, Küng, Metz, Aubert en Al berigo. Het gaat hier (zoals wij eerder meldden) letterlijk om een soort grondwet, waarvan het ontwerp aan alle bisschoppen vertrouwelijk is toe gestuurd ter goedkeuring, en die moet gaan fungeren als het „theo logische en juridische fundament van de verschillende wetten van de ka tholieke kerk", zoals de Romeinse verklaring luidt. In hun verklaring stellen de 222 theologen o.m. vast dat de grond wet in het geheim is opgesteld, zon der mogelijkheid voor discussie of amendering, dat het geval onvol doende bijbels gefundeerd is (het evangelie wordt van de grondwet af hankelijk gemaakt, zeggen de theo logen), dat de grondwet indruist te gen letter en geest van het tweede Vaticaans concilie (uit de concilie teksten wordt willekeurig geciteerd om daarmee het sinds de middel eeuwen gebruikelijke juridisme, absolutisme en triomfalisme grond wettelijk vast te leggen"), en dat dit voor de oecumene een grote hinder paal betekent. De theologen eisen tenslotte dat de diocesane en priesterraden in de ver schillende bisdommen en landen ver zet aantekenen tegen deze grondwet en dat de bisschoppenconferenties de afkondiging van de grondwet te genhouden. dochteronderneming van BOISE CASCADE U.S.A Officieel hoofddealer voor BREDA en omgeving FIRMA HARRY DE BRUYN, Bis. Molenstraat 40 ETTEN-LEUR (bij Breda), telefoon 01608-31.87 Showroom: Roosendaalseweg 19, telefoon 01608- ■2477 DEN HAAG Nog niet zo lang geleden werden er in de Tweede Kamer vragen gesteld over het tracé van de Zoomweg, dat dwars door een waterwingebied heen is gepro jecteerd. Wat voor ramp kan hier niet gebeuren, zo luidde de teneur van de vragen, als op die Zoomweg een tankauto betrokken raakt bij een aanrijding. Er is geloof ik wei nig fantasie voor nodig om de moge lijke gevolgen van een dergelijke botsing te voorspellen. Vrolijk lijkt het vooruitzicht nauwelijks. Soortgelijke sombere voorspellin gen kan men maken als men de tankauto even verwisselt voor een dito schip en in plaats van aan de Zoomweg even denkt aan het Sehel- de-Rijnkanaal, de toekomstige bin nendoor-verbinding tussen Antwer pen en Rotterdam. Het vooruitzicht, dat zich in dit kanaal een aanvaring voordoet lijkt me minstens even onplezierig als een botsing op de Zoomweg. Ik moest aan deze problematiek den ken, toen deze week in Den Haag de aanbesteding werd gehouden voor de bouw van een brug over dit in 1975 gereedkomende kanaal. Op z'n minst, zo bedacht ik. zou Zuid- (Van onze onderwijsredacteur) DEN HAAG. In een rapport over onderwijsbevoegdheid van officieren komt een staatscommissie tot een aan tal voorstellen tot verlenging of uit breiding van die onderwijsbevoegd- heden voor bepaalde categorieën of ficieren. Die verlengingen en uitbrei dingen hebben dan betrekking op vakken die bij hun officiersopleiding speciale aandacht hebben gehad, zo als wiskunde, natuur- en scheikunde, economische vakken en bepaalde be roepsgerichte vakken. Voorwaarde van de commissle- Goote is, dat de betrokken officieren voordat zij tot het onderwijs worden toegelaten een pedagogische en vak didactische scholing die tevens een bijscholing zal inhouden zullen ontvangen. De commissie begon in 1966 met haar studie. Die had betrek king op de KMA en het Koninklij k Instituut voor de Marine. De opdracht van de commissie luidde: advies uit te brengen over het verlenen van be voegdheden tot het geven van voort gezet onderwijs aan officieren van zee-, land- en luchtmacht. De commissie moest rekening hou den met bestaande bevoegdheden, met de genoten opleiding, met de in de praktijk van de militaire dienst verworven ervaring en met de eisen die moeten worden gesteld ten aan zien van hun pedagogische en didac tische vorming. De commissie stelt duidelijk, dat slechts aan de verwe zenlijking van de voorstellen kan worden begonnen als nog verschillen de adviezen zijn ingewonnen en als de reacties op het rapport dat dezer dagen openbaar is gemaakt bestu deerd zijn. west-Nederland zich toch wel zor gen mogen maken over deze zaak. De aanleg van het kanaal stoelt natuurlijk op economische motieven (en die kunnen best respectabel zijn), maar heeft men zich in 1963 toen het verdrag inzake deze verbinding tussen België en Neder land werd gesloten wel voldoen de de mogelijke gevaren gereali seerd? Het in Rijen wonende Tweede Kamerlid John W. Spinks (PvdA), met wie ik eens over deze kwestie ben gaan praten, dacht van niet. Hij is duidelijk bezorgd over de kwestie en steekt niet onder stoelen of ban ken, dat hij deze zaak bij de ko mende begrotingsbehandeling zal aansnijden in de Kanier. Van de scheepvaartbewegingen tussen Rotterdam en Antwerpen, zo rekent de heer Spinks voor, zijn er dagelijks minstens 300 met tanklich- ters, waarin zich benzine, kerosine, butaan, olie en noem maar op kan bevinden. Dat gaat straks allemaal binnendoor via een toch betrekke lijk smalle waterweg, die Zuid-Be veland, Tholen en St.-Philipsland doorsnijdt en die zich gevaarlijk dicht bij de Brabantse „kust" be vindt. Wat de heer Spinks het meest dwarszit is, dat er tot op heden geen enkel overleg schijnt te zijn geweest tussen de regering en de belangheb bende lagere overheden. Daardoor is er ook geen enkele voorbereiding en planning gemaakt inzake het optre den bij eventuele calamiteiten op het kanaal. Niemand spreekt erover, totdat er twee schepen op elkaar varen, maar dan is het natuurlijk te laat, zo meent de heer Spinks, die zich afvraagt of de brandweerkorp sen van de dichtst bij het kanaal gelegen gemeenten wel de middelen hebben en in staat zullen zijn dit soort rampen te bestrijden. Ze zijn nu alleen geoefend in het bestrijden van boerderij- en bos- en heidebranden, aldus het Kamerlid, dat de indruk heeft dat men zich in Zeeland en West-Brabant nog te weinig druk maakt over deze zaak, gewoon omdat men zich onvoldoen de heeft verdiept in de mogelijke consequenties. Hij verwijt de regering van ons land, dat bij het sluiten van het verdrag met België de risico's zijn onderschat. „Het is natuurlijk flauwekul otn te zeggen: we treffen die voorzieningen wel als het kanaal klaar is", aldus de heer Spinks, die rich eigenlijk verbaasd afvraagt waarom er tot nu toe „in alle talen", ook bijvoorbeeld ia het onlangs ver schenen rapport over Zuidwest-Ne derland, over gezwegen wordt. Driehonderd tankers per dag en dat is dan nog niet alles, want hoeveel niet-tankers zullen er dage lijks voorbijvaren met gevaarlijke stoffen als chemicaliën aan boord? De heer Spinks durft er geen schat ting van te maken, maar het veront rust hem bijzonder en ik dacht: niet ten onrechte. EGBERT ZIJLEMA (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG/DELFT De 25- jarige H. K. („meneer X") uit Delft, die zich volgende week vrijdag voor de Haagse rechtbank zal moeten verantwoorden voor de moord op de 21-jarige Ada Lansbergen in een flat in Delft, heeft opnieuw een brief aan een krant geschreven, dit keer aan een landelijk ochtendblad. Daar in verklaart hij, dat hij tijdens de moord op mevrouw Lansbergen op 24 november van het vorig jaar onder invloed van het ge bruik van verdovende middelen („pilletjes") was. De officier van justitie bij de Haag se rechtbank, mr. Wessel, wilde giste ren niet zeggen of hij in de nieuwe onthullingen van „meneer X" aan leiding ziet om het onderzoek te her openen. Maar waarschijnlijk is het niet. De behandeling van de zaak staat nog op de roi voor volgende week vrijdag en zal daar volgens mr. Wessel ook wel op blijven staan. De raadsman van K., mr. H. J. Brands- ma uit Den Haag, zet zijn vakantie normaal voort. Hij komt pas woens dag of donderdag terug. Volgens de Delftse gemeentepolitie is K. tijdens de verhoren op het poli tiebureau nooit met het verhaal over de verdovende middelen op de prop pen gekomen. Voor de politie, die er overigens niet aan twijfelt, dat K. de schrijver is van de brief, is de „zaak meneer-X" afgedaan, „tenzij de offi cier van justitie nog een nader onder zoek wenst". Maar die opdracht is nog niet gekomen. „De waarheid omtrent de dood van mevr. Lansbergen", heeft K. zijn ze ven kantjes tellende en op 21 februa ri gedateerde-brief als titel meegege ven. In een begeleidend schrijven, dat van 12 juni dateert, heeft hij ter verduidelijking aan zijn naam toege voegd: „Bij het publiek bekend als de wurger van Delft". De lezing, die „meneer X" in zijn brief geeft van de dramatische ge beurtenissen in de flat van mevrouw Lansbergen, verschilt praktisch niet van de verklaringen, die hij tegen over de politie heeft afgelegd. Alleen verklaart hij nu onder invloed van het gebruik van verdovende midde len te zijn geweest. Het geld, waar van hij Ada Lansbergen beroofde, zegt hij nodig gehad te hebben om zijn schuld 260,groot) aan de leverancier van de verdovende mid delen te kunnen voldoen. Oorspron kelijk verklaarde hij het geld te heb ben willen gebruiken voor een ver- Jaardagscadeau voor zijn vrouw. Het geld, dat hij er zelf voor gespaard had (ongeveer f 300,was uit zijn flat gestolen. In zijn brief, die uit het Huis van Bewaring in Scheveningen is gesmokkeld, schrijft hij nu, het ge stolen geld vergoed te hebben gekre gen van de verzekering. DEN HAAG (ANP) Binnenkort is de benoeming te verwachten tot burgemeester van de stad Groningen van de heer J. G. Buiter, secretaris generaal van het internationaal ver bond van vrije Vakverenigingen. De heer Buiter, die lid is van de FVdA, was onder meer werkzaam bij de metaalbedrijfsbond van het NVV en bij de Kolen en Staalge meenschap. Sinds 1967 is hij secre taris-generaal van het IVW. UTRECHT (ANP) De katholieke metaalbond St. Eloy is van mening dat er een lijst moet komen met werkzaamheden welke een werkge ver scholieren, die in de vakantie werken, niet mag toevertrouwen, om dat die werkzaamheden teveel gevaar inhouden voor onervaren jonge men sen. Sancties zouden de werkgever eventueel moeten dwingen zich aan deze bepalingen te houden. (ADVERTENTIE) Wie 8 dagen lang veel in ons land wil reizen, is het voordeligst uit met een 8-daags kris-kras abonnement. N S-Identiteitsbewij s of pasfoto meebrengen.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1971 | | pagina 15