CEES HAGENAARS,
Nederlander die in Oostenrijk
een vakantierijk opbouwde
Ouders zijn niet altijd
wettelijk aansprakelijk
voor
daden van kinderen
Vaticaan krijgt steeds
minder burger-inwoners
ELEKTRISCHE
VRACHTWAGEN
VOOR
STADSVERKEER
binnenland
buitenland
ESSEN-MARKEN
BEGINNEN
GUTE LEUTE
PRATEN
ADVERTENTIES
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Uw zesjarige
zoontje Henk heeft op een avond
dat u met uw echtgenote op ver
jaardagsvisite was in zijn jeugdi
ge overmoed zijn nieuwe blok
kendoos uit het raam van zijn
slaapkamertje gekeild. Het ge
volg was een fikse deuk in het
dak van buurman's auto. Het
meisje dat als oppas fungeerde,
kwam juist te laat de slaapkamer
binnen om Henkie te beletten
zijn stoute daad te verrichten.
Het kostte u de volgende dag
weinig moeite uw buurman ge
rust te stellen met de woorden:
ik ben WA verzekerd, dus de
verzekering dekt de schade
Dat zou later mooi tegenvallen.
De verzekeringsmaatschappij
keerde helemaal niets uit, omdat
de ouders van Henkie niet wette
lijk aansprakelijk gesteld konden
worden.
De verzekeringsmaatschappij
had groot gelijk, maar hield er
wel een ontevreden klant aan
over. De ouders van Henkie voel
den zich immers moreel aanspra
kelijk voor de schade, die aan
buurman's auto was toegebracht.
De morele aansprakelijkheid is
echter geen uitgangspunt voor de
maatschappijen om schade te
vergoeden. Verzekerd is uitslui
tend de wettelijke aansprakelijk
heid. In dit geval konden de
ouders niet wettelijke aansprake
lijkheid gesteld worden voor de
daad van hun zoon. Op grond van
rechtsuitspraken stelde de verze
keringsmaatschappij zich op het
standpunt dat een zesjarig jon
gentje de gevolgen van zijn daad
niet kan ovv.rzien, terwijl de ou
ders maatregelen hadden geno
men om dergelijke onbezonnen
daden te voorkomen door voor
een oppas te zorgen. Een oppas
van veertien jaar wordt oud ge
noeg geacht om als oppas te fun
geren, maar zij kon niet voorko
men dat het jongentje zijn blok
kendoos uit het raam gooide.
De wettelijke aansprakelijk
heid is voornamelijk gebaserd
op de artikelen 1401 t.m. 1407
van het burgerlijk wetboek. De
inhoud van deze wetsartikelen
komt erop neer, dat de ouders
aansprakelijk zijn voor de daden
en nalatigheden van hun minder
jarige kinderen, waarover zij de
ouderlijke macht uitoefenen. De
ouders worden echter van hun
verantwoordelijkheid ontheven,
als zij kunnen bewijzen, dat zij
de daad of nalatigheid van hun
kind niet hebben kunnen belet
ten. Hieruit volgt dus dat zich
gevallen kunnen voordoen zo
als hierboven is omschreven
waarin niet de ouders, maar het
minderjarige kind zelf aanspra
kelijk is voor de toegebrachte
schade.
De wet gaat er verder vanuit
dat er om aansprakelijk te zijn
van schuld sprake moet zijn.
Daarom noemt men de WA-ver-
zekering ook wel „schulddek
king". Aanvankelijk omschreef
men het begrip „onrechtmatige
daad" als een schuldige hande
ling. In 1919 werd echter door de
Hoge Raad uitgemaakt dat ook
als „onrechtmatige daad" moest
worden aangemerkt „het niet in
acht nemen van de zorgvuldig
heid, die in het maatschappelijk
verkeer jegens lijf en goed van
een ander betamelijk is". Hier
door kon ook het „iets niet doen"
als onrechtmatige daad ge
schouwd worden.
De wettelijke aansprakelijk
heidsverzekering voor particulie
ren er zijn ook nog andere
WA-verzekeringen dekt de uit
de wet voortvloeiende aansprake
lijkheid van het gezinshoofd als
particulier voor eigen daden en
nalatigheden, als hoofd van het
gezin voor de daden en nalatig
heden van vrouw en inwonende
minderjarige kinderen, als werk
gever voor de daden en nalatig
heden van het huispersoneel, als
eigenaar van huisdieren voor de
schade door deze dieren aange
richt en verder als huiseigenaar
of als huurder.
Omdat er gevallen zijn, waarin
het kind zelf aansprakelijk is
voor de gevolgen van een on
rechtmatige daad. is het wel van
belang erop te letten, dat met
alleen de wettelijke aansprake
lijkheid van het gezinshoofd voor
de onrechtmatige daden van zijn
kinderen verzekerd is, maar ook
de wettelijke aansprakelijkheid
van die kinderen zelf. De ouders
van Henkie hadden zich dus ook
voor de wettelijke aansprakelijk
heid van hun kinderen moeten
verzekeren om verzekerd te zijn
tegen de door het kind toege
bracht schade.
Het is ook denkbaar dat een
derde schade lijdt, terwijl daar
voor noch de ouders (bijvoor
beeld omdat er wel voldoende
toezicht was), noch het kind zelf
(geen normbesef) aansprakelijk
zijn Dit kan voorkomen als uw
kind het slachtoffer is van een
onrechtmatige daad van een an
der kind. Als u er zeker van wilt
zijn dat uw kind onder alle om
standigheden een schadevergoe
ding krijgt, wanneer het door
toedoen van een ander kind scha
de lijdt, zult u voor uw kind een
ongevallenverzekering moeten af
sluiten. Zo'n verzekering garan
deert een uitkering na een onge- j
val dat uw kind is overkomen, i
ongeacht de vraag wiens schuld
het was.
Omdat het uitsluitend gaat om
de wettelijke aansprakelijkheid
zijn er nauwelijks algemene
richtlijnen op te stellen, aan de
hand waarvan men bij voorbaat
weet of men al dan niet voor een
uitkering van de verzekering in
aanmerking komt. Vaak wordt
het dan ook aan de rechter over
gelaten het „geval" te bekijken
en te beslissen wie al dan niet
wettelijk aansprakelijk is.
Vast staat in elk geval wel dat
bij schade in eigen huis van wet
telijke aansprakelijkheid geen
sprake is, zodat men dan niet op
een uitkering moet rekenen.
z,eiis niet wanneer uw zoontje op
de kamer van bijvoorbeeld de
inwonende oma het antieke ser
vies verbrijzeld. Het gaat er im
mers om de schuld aan te tonen
en uit de jurisprudentie blijkt,
dat de rechters zich op het stand
punt stellen, dat er zo'n nauwe
relatie is tussen de inwonende
oma en de familie, dat beiden
wel al te gemakkelijk zullen toe
geven dat het jongentje schuldig
is om zodoende toch voor een
uitkering van de verzekering in
aanmerking te komen
Hoe ingewikkeld het kan wor
den bij het aanwijzen van dege
ne, die wettelijk aansprakelijk is,
blijkt uit het volgende voorbeeld.
Een veertienjarige oppas loopt
met haar vijfjarige buurmeisje op
straat te wandelen. De oppas
wordt afgeleid door een étalage
van een winkel en het kleine
buurmeisje maakt van deze onop
lettendheid gebruik om plotseling
de rijweg op te rennen. Een pas
serende auto weet nog juist uit te
wijken, maar botst daarop tegen
een lantaarnpaal.
Het buurmeisje is schuldig,
maar gezien haar leeftijd kan
men haar het plotseling de straat
oprennen niet aanrekenen. De ou
ders zijn ook niet schuldig, want
die hebben voor een oppas ge
zorgd (tenzij ze van tevoren
wisten dat de oppas niet zo erg
plichtsgetrouw was). De oppas
kan wel wettelijk aansprakelijk
gesteld worden, omdat ze niet
goed oplette. In dit geval is het
te hopen, dat de ouders van deze
minderjarige oppas een WA-par-
ticulier-verzekering hebben afge
sloten, waarbij ook de 'aansprake
lijkheid van de kinderen zelf
meeverzekerd is. Zo niet, dan
zullen die ouders de schade zelf
moeten betalen. Dit zal dan wel
morele problemen geven bij de
ouders van het plotseling overste
kende kind, maar volgens de wet
blijft de oppas aansprakelijk.
Men zal er hij een WA-particu-
lier verzekering steeds op moeten
letten dat schade alleen dan uit
gekeerd wordt, wanneer de ver
zekerde zelf voor die schade wet
telijk aansprakelijk gesteld
wordt. Men doet er verstandig
aan de wettelijke aansprakelijk
heid van de kinderen zelf mee te
verzekeren. Zekerheid heeft men
echter zelden, die kan alleen de
rechter geven.
VATICAANSTAD (AP) Het
aantal burgers in de kleinste staat
ter wereld vermindert gestadig. Het
geboortencijfer van Vaticaanstad is
de laagste ter wereld. Het kerkhof
is vol. Volgens de volkstelling van
1970 woonden er 534 burgers en 336
niet-burgers in 43 ha metende soe
vereine staat Vaticaanstad.
Maar dit aantal inwoners is in het
begin van dit jaar met 146 vermin
derd toen de pauselijke gendarmerie
werd ontbonden en aan de 143 man
schappen en vier officieren hun
staatsburgerschap werd ontnomen.
Een commissie van zeven kardina
len heeft de laatste paar jaar ook
een aantal andere burgers van hun
staatsburgerschap vervallen ver
klaard. De bedoeling is, geestelijken
en leken, wier arbeid niet meer eist,
dat zij voortdurend binnen de mu
ren van het Vaticaan aanwezig zijn,
buiten te sluiten. Dit is een onder
deel van de verder strekkende poli
tiek van het Vaticaan, die is gericht
op het verminderen van bijzondere
voorrechten.
Onder de burgers van het Vati
caan bevinden zich 52 vrouwen,
van wie slechts vier kloosterzuster
zijn, die de zorg hebben - voor de
pauselijke woning. De overigen zijn
moeders en zusters en oudgediend
huispersoneel van prelaten die in
Vaticaanstad wonen of vrouwen die)
er wonen en werken.
Slechts een twaalftal personen
heeft het staatsburgerschap gekre
gen uit hoofde van geboortenrecht
en «zelfs deze zijn in werkelijkheid
niet op het gebied van de staat
geboren.
Het Vaticaan beschikt namelijk
wel over een èerste-hulp-post, maar
niet over een kraaminrichting. De
kinderen in het Vaticaan zijn uit
leken-gezinnen van Vaticaanse bur
gers geboren in Romeinse zieken
huizen, maar de baby's krijgen het
Vaticaanse staatsburgarscahp als de
moeders met hen naar het huis in
het Vaticaan terugkeren.
De jongste van deze is vier jaar
geleden geboren en heeft zijn Vati
caanse staatsburgerschap reeds ver
loren. Het was het kind van de
kapitein der Vaticaanse gendarme
rie, Di Giovanbattista. De kleine en
zijn ouders zijn weer Italiaanse
staatsburgers geworden toert de gen
darmerie werd ontbonden.
De laatste burger ie in het Vati
caan is begraven is graaf Giuseppe
della Torre, in leven directeur van
het Vaticaanse orgaan „Osservatore
Romano", geweest, die vijf jaar ge
leden is overleden. Het kleine Vati
caanse kerkhof Sant'Anna was reeds
vol, maar voor Della Torre was een
plaats gereserverd in het graf van
zijn vrouw.
Alle Vaticaanse burgers wonen
binnen de muren, met uitzondering
van 144 diplomaten in het buiten
land die het Vaticaanse staatsbur
gerschap bezitten en enkele curie
kardinalen, die Vaticaans staatsbur
ger zijn, maar in Rome wonen.
Burgers kunnen in Vaticaanstad
geen huizen of ander onroerend ei
gendom bezitten, maar bij wijze van
compensatie betalen zij geen huur
en geen belastingen.
Het staatsburgerschap wordt ver
leend en ingetrokken door de admini
stratieve commissie van zeven kar
dinalen. Er wordt geen eed van
trouw gevraagd en er vindt geen
enkele andere ceremonie plaats,
maar niemand wordt aanvaard uit
sluitend omdat hij graag burger van
het Vaticaan wil zijp.
MüNCHEN (DAb) Bijna ge
ruisloos en geheel vrij van uitlaat
gassen is deze vrachtwagen, die het
Münchener concern Messerschmidt-
Bölkow-Blohm (MBB) na een ont-
wikkelingstijd van circa een jaar
thans aan de pers introduceerde. Sa
men met de firma's Bosch, Varta en
de Rheinisch-Westfalische Elektrizi-
tatswerke is het MBB erin geslaagd
een elektrische aandrijving te ont
wikkelen, die volgens de mening van
de constructeurs in het stadsverkeer
een economisch gebruik garandeert.
Weliswaar moeten de accu's na een
klein 100 kilometer opgeladen, res
pectievelijk omgewisseld worden,
maar het verwisselen gaat naar men
zegt sneller dan het tanken bij een
gewone auto. De topsnelheid van de
wagen bedraagt bij een nuttige last
van 1000 kilogram 80 kilometer per
uur. Het chassis kan van verschillen
de opbouwconstructies worden voor
zien en bestaat volledig uit kunststof.
(Van een onzer verslaggevers)
BRIXON IM THALE (Oostenrijk) Cees Hagenaars uit
de Keurmeesterstraat 17 te Schoonhoven zal het zelf ook nooit
gedacht hebben: van gasfitter tot campinghouder, directeur en
vertrouwensman van een Oostenrijkse reisorganisatie. Toch,
twaalf jaar nadat hij voor het eerst bij toeval voet in Brixon
zette, is hij daar nu een gevierd, gerespecteerd man, een res
pect, dat hem bovendien geen windeieren heeft gelegd.
Voorts hadden we bedacht dat het
beter zou zijn de mensen vrij te
laten om lunch en diner te gebrui
ken waar ze dat wilden en daarvoor
geven wij zogenaamde „essen-Mar
ken" uiit. De naam was ook bedacht:
„Holland Aktdon", en toen ging de
zaak aan het rollen. Van Oostenrijk
uit krijgen de mensen bericht. Com
pleet met folders, inschrijvinigsibil-
jetten, adressen en natuurlijk de
groeten van de burgemeester die ze
heeft uitgenodigd. Het aantal over
nachtingen was na het eerst jaar al
met vele duizenden gestegen. Het
hele plaatsje is als het ware opge
leefd. Meer zelfs, het begint een
geduchte concurrent voor de traditio
nele vakantieplaaits K'iitzbuhel !te
worden".
Tot zover het verhaal van de
Holland-Aktion, Maar Cees Hage
naars, die de smaak van vakantie en
reizen te pakken had gekregen,
bleef niet stil zitten. In de eerste
plaats had hij het druk met zijn
eigen zaak en, ook het filiaal van
Brixons burgemeester vroeg de no
dige aandacht. Die burgemeester,
Franz Podasser, zag de zaak groeien
en wenste een mooi hotel in zijn
dorp er bij. Was het niet iets voor
Cees Hagenaars? De Hollander voelde
wel voor iets, maar niet voor een
mooi hotel. Diever zou hij een mo
derne camping beginnen.
Nou dat bon. Na lainig zoeken en
onderhandelen kwam er een fraai
stuk grond uit de bus, aan de voet
van een skilift en een mooie skipis
te. Daar moest het dan maar begin
nen. Nu heeft Cees Hagenasrs een
moderne camping, ook voor de win
ter, met stnoomaanshiiting voor ca
ravans, verwarmde wasruimten, tod-
letten en droogruimten, een fraai
restaurant, waar zes mannen en
vrouwen zorgen voor de keuken,
met o.a. echte Hollandse kost.
Een paar maal per jaar reist hij
naar zijn Oostenrijkse bezitting toe
om met de bedrijfsleider, de heer
Steiner de plannen door te nemen,
overleg te plegen met de burge
meester en natuurlijk zijn oude
vriend Steffi Kaufmann en verder te
bouwen aan de Holland-Aktion die
zo'n grandioos succes is geworden.
Cees Hagenaars is bezig een klein
vakantie-imperium op te bouwen op
Oostenrijkse grond, met medewer
king van de kleine 2000 inwoners
van Brixon im Thale, die sinds dat
eerste bezoek van de ideeënrijke
Hollander er heel wat beter voor
staan dan een paar j aar geleden.
De camping van Cees Hagenaars
Burgemeester Podesser en direc
teur Koffeler zijn best tevreden met
de vele vakantievierende Hollan
ders. „Jawohl, gute Leute, freundli-
che Menschen". Burgemeester Po
desser van Brixon im Thale zal dan
ook voorlopig via de Nederlandse
kranten vakantiezoekers blijven uit
nodigen.
En Cees Hagenaars aarzelt nu wel
een beetje tussen Holland en Oos
tenrijk. Er zal op den duur een
keuze gemaakt moeten worden.
Voorlopig blijft het nog pendelen
tussen Schoonhoven en Brixon, ai is
het wel een lange pendel.
Hij bezit een Oostenrijkse
naamloze vennootschap, waarvan
h(j directeur is. Hij heeft een
camping voor de zomer en de
winter, bezit een fraai restau
rant en organiseert en bestuurt
van uit twee plaatsen Brixon
im Thale en Schoonhoven een
„Holland-aktion", waarvoor alle
Brixonthalers hem nog steeds
dankbaar zijn. Brixon im Thale
is een vakantieoord geworden,
waar duizenden Nederlanders
's zomers en 's winters naar toe
gaan.
Twaalf jaar geleden dacht de nu
39-jarige Cees Hagenaars een aardi
ge vakantie te kunnen doorbrengen
in Kitzbiihel, gerenommeerd winter
en zomerverblijf. Graag een kamer
voor twee weken, vroeg hy. Zim-
mer besetzt, zoals het daar heet en
Cees Hagenaars toerde door naar het
ongeveer 20 kilometer verder gele
gen Brixon. Een wat armoedig
plaatsje. Geen of nauwelijks hotels,
slechts hier en daar een kamer. Een
wat oudere boer hielp hem op weg.
wel een Zimmer met Küchen zu
Aan dat en dat weggetje was nog
wel een Zimmer met Kuchen zu
vennieten.
Goede raad was duur: Cees Hage
naars kwam met vrouw en kinderen
terecht bij Wetti en Stef Kaufmann.
Het zou een langdurige vriendschap
worden. Stef Kaufmann, gemeente
raadslid w.ist zo het een en ander
van gemeentepolitiek en al pratende
■kwamen beide mannen tot de ont
dekking, dat het in Brixon toch
eigenlijk een dooie boel was. Er
moest wat aan gebeuren. Cees Hage
naars was dan wel gasfitter en alles
wait daarmee verband houdt, hij had
en heeft een gezond stel hersens en
gevoel voor zaken". Jullie moeten
reclame maken. Je moet de boel
organiseren. Er zijn zat Nederlan
ders dié hier naar toe willen komen.
Het is hier mooi en rustig, maar je
moet ze wel gaan halen".
Cees Hagenaars kreeg een uitnodi
ging van de burgemeester om eens
te komen praten. Enfin, het bleef
eerst bij praten. De vriendschap met
'Wetti en Stef Kaufmann leidde tot
een bezoek aan Nederland. In ons
land werd het gesprek voortgezet.
Inmiddels waren er in Oostenrijk
verkiezingen geweest. Er kwam een
nieuwe burgemeester en die voelde
wel wat voor een nieuwe, moderne
aanpak. Toen Cees Hagenaars enkele
jaren later op het idee terugkwam,
werden er spijkers met koppen ge
slagen.
Café's en restauranthouders, als
mede kamenbezitters en zij diie wel
wat zagen in het verhuren van ka
mers, werden bij elkaar getrom
meld. Een vergadering leverde nog
wel niet direct resultaat op, maar de
basis voor een nader gesprek was
gelegd. Er volgden meer vergaderin
gen. Cees Hagenaars kwam een keer
extra over naar Oostenrijk.
Langzaam maar zeker groeide de
gedachte aan een verenigd optreden
en Cees Hagenaars zou er de motor
van worden, zonder dat hij nu direct
voor zichzelf een functie zag.
„Weet je", wat het is", vertelde
hij ons, „ik lees altijd graag de
advertenties van de burgemeesters.
Dat is misschien een beetje gek,
maar dat interesseert me. Ik dacht
waarschijnlijk interesseert het ande
re mensen ook. Een burgemeester
lieeft tenslotte altijd wat belangrijks
te vertellen. Ik stelde voor dat de
burgemeester van Brixon im Thale
in enkele Nederlandse kranten zou
adverteren. Zo een beetje van: de
burgemeester van Brixon nodigt u
uit".
Wel, het idee sloeg aan en terwijl
wij een organisatie opzetten met een
Nederlands filiaal, plaatste ik de
advertenties. Het resultaat was ont
stellend. Na de eerste advertentie
kreeg ik meer dan duizend brieven
om inlichtingen. Een enorme klap
om op te vangen.
Ik weer naar Oostenrijk. Daar
was de organisatie inmiddels tot
stand gekomen onder leiding van de
directeur van hat Verkehrsamt, de
blinde meneer Koffeler. Alle kamers
waren geregistreerd. Data waren
vastgelegd. Het was één pool gewor
den, centraal bevoorraad met „gas
ten".
Cees Hagenaars
