„MOOIE" BAREND ZICHTBAAR VERMOEID
Politieke
show de
straat op
Ombudsman bewijst waarde
in preventieve sfeer
Socialisten willen
linksaf met
Rijnmond-bestuur
Ik heb al lang gemerkt
dat 1 allerbeste niet t allerduurste
hoeft te zijn. O zo.
binnenland
buitenland
GEBRUIKT AMBTENAAR ONAFHANKELIJKE POSITIEGOED
The Guardian
150 jaar
VIA VACATURE-VAN DER DRIFT
Franse chauffeurs
blokkeren wegen
Burgemeester
beschuldigd
van omkoping
Kunst dat ze lacht. Ze heeft net de
beste filter ter wereld ontdekt.
Roxy Filter.
Nieuw nu met dubbel effectief dual filter
zuiver als goud
Pd^mm.aI«ttqBwocnbfronclg goed vrggaUair wfltwassau 635
N iet-rokers
In Z.-Limburg
Shell en DSM zien
af van bouw
raffinaderij
Beate Klarsfeld
achter actie
Mislukte poging
ontvoering
oud-SS'er
Donderdag 25 maart 1971
De tjjd waarin mannen hun
zondagse pak aanschoten, hun
vrouwen thuis lieten en niet al
leen voor een verzetje, maar ook
uit overtuiging naar politieke
vergaderingen trokken, waar ze
hun toch al' gevestigd oordeel
nog eens door een gloedvol be
toog lieten versterken, is lang
voorbjj. Politieke meetings zjjn
geen verzetje meer en politici
worden bijna op verzoek aan
huis geleverd door de beeldbuis.
Toch zijn er volgende maand
weer verkiezingen voor de
Tweede Kamer, toch moeten de
groten aan het politieke firma
ment weer afdalen om het kie
zersvolk niet alleen voor htm
idealen te winnen, maar zelfs
om 't naar de stembus te krijgen.
Uiteraard delen ook Zeeland
en Brabant in hun belangstel
ling. Juist het zuiden misschien,
omdat daar zoveel wel/niet
(doorhalen wat verlangd wordt)
te gebeuren staat.
Zoals gemeld opende de Bra
bantse A.R.P. haar verkiezings
campagne met een „optreden"
van Biesheuvel in Tilburg. Een
van onze redacteuren was daar
bij en maakte onderstaande
notities.
TILBURG In de vroege namiddag is een VW-busje in over
wegend geel en paars, versierd met affiches en voorzien van een
geluidsinstallatie, op de Heuvel verschenen. De Tilburgers worden
opgeroepen voor een avondvergadering in de Kon. Sociëteit „Har
monie", waar lijsttrekker mr. Barend Biesheuvel van de A.R. het
woord zal voeren.
Het verkiezingsteam deelt ballonnetjes en battons uit, allemaal paars
natuurlijk. De kinderen zijn er dol op. Enkele dames vragen waar Barend
zelf blijft. Maar het is nog te vroeg. Barend komt pas om drie uur.
na vermoeiende autorit
het staat in ons program
15.00 uur De paars-gele ver-
keizingskaravaan verzamelt zich
bij Boerke Mutsaers in Tilburg-
West, de afgesproken plaats voor
de ontmoeting met de lijsttrekker.
Het is ook de afgesproken tijd,
maar Biesheuvel is er nog niet. Er
ontstaat onrust, overigens geen
vreemd verschijnsel in de A.R. Ie
mand herinnert zich, dat de grote
man nog onlangs een afspraak he
lemaal vergeten was. De kastelein
vaart er wel bij en zet het volgen
de rondje uit op (paarse) A,Ra-
bierviltjes. Er ligt een nauwkeurig
getimed programma te wachten.
Opmerking aan de tafel: „Als
Biesheuvel zó met programma's
omspringt.
15.30 uur Daar is hij! Het
portier gaat open en mr. Barend
lachend volgens het affiche, zwaait
zijn volgelingen toe. „Eindelijk, hé.
Snel kennis maken, snel hand
jes schudden snel een kop koffie
en een paar minuten om op een
plattegrond van Tilburg de route
van de dag te verkennen. Biesheu
vel overweegt waar hij hier en
waar hij daar over zal spreken.
Dan haastig op pad om de verloren
tijd in te halen.
15.45 uur „Dag dames en
heren van Tilburg", roept mr.
Biesheuvel door de geluidsinstalla
tie van het verkiezingsbusje over
de dun bevolkte Westermarkt. U
zult wel denken, wat moet Bies
heuvel in Tilburg komen doen?
Daar zitten toch niet zoveel A.R.-
kiezers. Maar wij beperken onze
verkiezingsvoorbereidingen niet
meer tot plechtstatige vergaderin
gen. Wij gaan de straat op. Ik wil
voor mijn werk in de Kamer we
ten, hoe de mensen, ook die in
Tilburg, leven, wonen en werken.
Ik wil met de mensen praten die
het op 28 april voor het zeggen
hebben". Hier op de Westermarkt
is het woord als zaad dat op de
rotsen valt. Een handjevol mensen
komt wat dichterbij en pakt het
(paarse) A.R.-verkiezingsprogram-
ma aan alsof het in hun handen zal
ontploffen. Eén dame, die van plan
is, zegt zij, op de P.Pit. te gaan
stemmen, neemt de vrijheid me
neer Biesheuvel persoonlijk te ia-
ten zeggen, dat de confessionelen
„nog niet rond zijn met de V.V.D."
„Gelukkig", verzucht ze.
16.00 uur Biesheuvel probeert
het even in een zelfbedienings
zaak. Maar er is op dat moment
slechts één winkelende dame bin
nen, die snel tussen de boodschap-
penrekken wegschiet als „mooie
Barend" haar wil aanspreken. Alle
aanleiding hier de verloren tijd in
te haten en naar het volgende
adres te gaan: serviceflat „De
Duynsberg". Kijk, dat is het bete
re werk. De directeur staat hem in
de hall op te wachten en tachtig
oudjes hebben hun middagdutje la
ten sohieten om meneer Biesheuvel
met een gezellig applausje in- het
vergaderzaaltje te ontvangen.
17.00 uur De „slavendrijvers"
van het A.R.-campagneteam zitten
meneer Biesheuvel achter zijn
broek. Hij moet zich aan het tijd
schema houden. En nu volgt de
„topper" van de dag: de wijk
„Groesednd". Dat is wat anders
dan het elite-tehuis „De Duyns
berg", dat is het andere gezicht
van Tilburg, dat is een ontstellend
stuk verkeerd bestuursbeleid, dat
is menselijk verzet en menselijke
ellende. De langharige .krakers"
hebben er de regie in handen ge
nomen, maar de authentieke bewo
ners van de wijk verdringen zich
rond Biesheuvel, alsof hij de man
is die met een politiek toverstafje
de zon weer in hun leven kan
laten schijnen. Ze laten hem
breeduit al hun ellende zien en al
hun verdriet. Verdriet om hun
huisje, dat ze tegen hun zin in
moeten ruilen voor duurdere flats,
verdriet om de manier waarop de
gemeente hun wijk letterlijk heeft
laten rotten. De spanning die er op
gewone dagen toch wel blijkt te
bestaan tussen de wijkbewoners en
de „krakers" is er nu niet. Samen
laten ze de leegstaande woningen
zien, die door gemeente-arbeiders
onbewoonbaar zijn gemaakt, samen
moeilijke vragen
laten ze zien wat „krakers" onder
alternatieve woonvormen verstaan.
Samen dwingen ze meneer Bies
heuvel die om 17.45 uur in het
restaurant van de Stadsschouw
burg moet zijn, op zijn schreden
terug te keren en te luisteren naar
een vrouw met een invalide kindje
in een rolstoel. „Ik heb niet eens
een w.c. beneden", klaagt ze. „Be
grijpt u niet dat ik dat nodig heb
met zo'n kind? En nu willen ze dat
ik naar een flat verhuis. Dat kan
toch niet!" De vlotte, welbespraak
te man zegt niets, helemaal niets.
Het is zeker een minuut lang stil.
Langzaam komen er grote tranen
in de ogen van de moeder. Bies
heuvel draait zich om. „We moeten
verder", zegt hij zachtjes. „Dit is
geen zaak om partijpolitiek op te
bedrijven", zegt hij als hij weer in
de auto zit.
17.30 uur In het restaurant
van de Stadsschouwburg staat de
tafel op rekening van het gemeen
tebestuur gedekt. Naast meneer
Biesheuvel zit wethouder Bagger
man. Niet alleen als gastheer, maar
ook om over Groeseind te praten.
Om ruiterlijk te erkennen, dat er
met die wijk en die „diamantkrui
sing" een ontstellende fout ge
maakt is. Mr. Barend Biesheuvel
kon er ook niet meer aan doen dan
als sympathiebetuiging aan de
„krakers" een jong, al in knop
staand boompje planten in een
groezelig stukje grond. Maar hij
wilde nu eenmaal zien, hoe de
Tilburgers leven, wonen en wer
ken Welnu.
19.00 uur Ondanks de „sla
vendrijvers" is het programma in
tussen wel wat uitgelopen. Geen
tijd om na te tafelen. Snel naar
het studentencafé „Posjet", naar
wat daar de Kruitkelder blijkt te
heten. Het is er bomvol en bloed
heet. Niemand maakt aanstalten
om wat op te schuiven als het
gezelschap voor de nauwe ingang
sta-at. Er worden pornofilms ge
draaid en er wordt bier gedronken.
Als Biesheuvel eindelijk binnen-is
en aan de bar een biertje voo-rge-
ik wil met de mensen praten
zet krijgt, trekt niemand zich iets
van hem aan. De radio blijft oor
verdovend musiceren en de blote
dames blijven meer dan levens
groot over het doek dartelen. Eén
man verheft zich en roept keihard:
„Is dat nou Veringa?" Als op ver
zoek de radio wordt afgezet richt
Biesheuvel zich op en spreekt de
studenten even toe. Aan het slot
van zijn speechje: „Als er mensen
sijn die iets te vragen hebben, zal
ik proberen antwoord te geven.
Opmerkingen mogen ook. En als er
iemand rot wil doen, dan mag dat
kers naar de film en roept naaf de
ook". Dan draait een van de kij-
barbediende: „Albert, zet de radio
weer aan!" „Kijk", zegt Biesheu
vel, „dat is er nu een die rot wil
doen". Een paar geïnteresseerden
wringen zich naar de hoek van
Biesheuvel en willen weten, waar
om hij in de politiek gegaan is. Er
of hij wel vindt dat hij daar ge
schikt voor is. Ze spreken hun
banvloek uit over de grootwaren
huizen en ontlokken Biesheuvel,
de boerenzoon, de uitspraak, dat er
in Nederland wel een landbouwbe
leid is. Maar dat onze politici de
kleine middenstanders laten krepe-
ren.
20.00 uur Dat was dat. In de
„Harmonie" staat een bestuurstafel
klaar en een spreekgestoelte. De
zaal is versierd met affiches en
ballonnen. Er zijn tamelijk veel
belangstellenden. Dat is ontspan
nend, dat is het oude, vertrouwde.
Een voorzitter die de vergadering
opent met een stuk uit een van de
Paulusbrieven en een aandachtig
gehoor. Zelfs al delen een paar
werkende jongeren in overall pam
fletten rond om de aandacht op
hun problemen te richten, toch is
dit gemakkelijker dan de Tilburg-
toer, die Biesheuvel zichtbaar ver
moeid heeft. Stemmenwinst zit er
misschien niet eens in, maar Bies
heuvel wilde weten hoe de Tilbur
gers werken, wonen en leven,
Daar heeft hij nu minstens een
vluchtige indruk van.
TOON KLOET
LEIDEN De ombudsman in
Zweden is niet zoals anderen wel
beweerden een man die achteraf
rechtszekerheid geeft aan de burger
als andere rechtsmiddelen ontbreken
of falen. In de eerste plaats bewijst
het instituut ombudsman in Scandi
navië zijn waarde in de preventieve
sfeer. Doordat de ombudsman na
controle en onderzoek tot een be
paald oordeel (lakend of niet) kan
komen houdt hij namelijk vooral de
verantwoordelijkheid bij de ambte
naren die met gezag zijn bekleed
jegens de burgerij levend.
Dit is de keen uit het proefschrift
dat de Alphense kantonrechter m<r.
H. H. Kirchheiner gistermiddag ver
dedigde aar. de Leidse universiteit.
Dr. Kirchheiner promoveerde in de
rechtsgeleerdheid bij professor mr.
Th. Koopmans. In zijn proefschrift
getiteld „Ombudsman en democra
tie", een studie over het instituut
van de ombudsman aan de hand van
ervaringen in Zweden en Denemar
ken gaat dr. Kirchheiner uitvoerig
na op welke grondgedachten het in
stituut ombudsman is gebouwd. De
onderliggende gedeelte is vooral de
positieve vrijheidsgedachte (vrijheid
in verantwoordelijkheid) die in de
grondwet van 1634 gestalte kreeg
toen de onafhankelijke positie van
de ambtenaar vastgelegd werd. De
onhankelijke ambtenaar houdt welis
waar preventieve rechtszekerheid in
voor de burgers, maar in later tijden
werden toch ook aan de burger wet
telijke garanties gegeven en midde
len in handen gesteld om achteraf
rechtszekerheid te verkrijgen of om
te controleren of de ambtenaar zijn
onafhankelijke positie goed gebruikt
heeft.
Dit resulteerde uiteindelijk in
1809 in het in het leven roepen van
het instituut ombudsman. Naast het
veranitwoordelijbheidselement (het
bestaan van een ombudsman dwingt
ambtenaren als het ware zich van
hun verantwoordelijkheid ten op
zichte van de burger bewust te zijn)
L er in het instituut de ombudsman
het vertrouwenselement: de volks
vertegenwoordiging geeft de verte
genwoordiger van het volk een vol
macht om werkzaam te zijn. Vol
gens dr. Kirchheiner betekent de
ombudsman in Zweden en Denemar
ken een belangrijke bijdrage aan
een democratisch levenspatroon. Als
conclusie stelt dr. Kirchheiner, dat
de drie democratische elementen
(vertrouwens-, verantwoordelijk
heids- en rechtszekerheidselement),
zoals hij die onderzocht, zo zuiver
mogelijk worden ingebouwd als men
in Nederland overgaat tot het invoe
ren van het. instituut ombudsman.
(Van een onzer verslaggevers)
LONDEN Op 5 mei bestaat het
Londense dagblad The Guardian 150
jaar. Het werd destijds te Manches
ter gesticht en heeft tot voor enkele
jaren dan ook The Manchester Guar
dian geheten.
Ter viering zal er onder meer te
Londen een groot diner worden ge
houden met als eregasten de Britse
premier, Edward Heath, en de West-
duitse bondskanselier, Willy Brandt,
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM Met het uitgeven van een verklaring, dat zij in de
vacature-Van der Drift in het dagelijks bestuur van Rijnmond una
niem wensen te voorzien door een kandidaat van D'66 voor die post
aan te wijzen hebben de socialisten woensdag gezorgd voor een poli
tiek unicum in Nederland.
Drs. H. P. M. van der Drift is lid
van de KVP en hij heeft, zoals
bekend, niet alleen zijn zetel als
gecommitteerde, maar ook zijn
plaats in de Rijnmondraaid ter be
schikking moeten stellen, omdat de
leidende positie die hij in het be
drijfsleven inneemt het hem onmo
gelijk bleek te maken ook nog een
dagtaak in dje Rijnmond te vervul
len.
De normale gang van zaken is, dat
de partij, waaruit de ontslagnemer
voortkomt, ook diens opvolger le
vert. En dat is nu net wat de
socialisten niet willen. Zij wensen
van het ontslag van de heer Van der
Drift gebruik te maken om het da
gelijks bestuur van Rijnmond poli
tiek een zwaai naar links te doen
maken. Daarmee willen zij een al
eerder gestelde eis ingewilligd zien.
Indertijd waren er immers direct
na de verkiezingen van de Rijnmond-
raad al moeilijkheden over de sa
menstelling van het dagelijkse be
stuur: de socialisten wensten toen al
een volledige meerderheid in het
dagelijks bestuur, hetgeen helemaal
niet overeen kwaim met de politieke
verhoudingen in de Rijnmondnaad
(Van een onzer verslaggevers)
PARIJS Ontevreden vrachtwa
genchauffeurs hebben gisteren ver
scheidene grote wegen in Frankrijk
met hun voertuigen afgesloten. Dit
is onder meer het geval met de we
gen Parijs-Marsedlle en Parijs-Rijssel.
In de omgeving van Lyon, in de
Ardennen en in de oostelijke Pyre
neeën zijn of worden barricaden op
gericht.
zelf. Er zijn toen heel harde noten
gekraakt en enige reeds beroemde
gecommitteerden weigerden onder
die omstandigheden zelfs hun plaats1
in het dagelijks bestuur in te ne
men. Toen de Partij van de Arbeid
deze meerderheddseis liet vallen kon
de Rijnmondnaad eindelijk heit dage
lijkse bestuur benoemen.
WASHINGTON Burgemeester
Joseph Alioto van San Francisco is in
staat van beschuldiging gesteld we
gens omkoping van ambtenaren van
de staat Washington. De affaire gaat
terug tot voor zijn verkiezing tot bur
gemeester in 1967, toen hij in een
rechtsgeding ais advocaat optrad voor
de staat en vijftien overheidsbedrij
ven. Zijn honorarium was vastgesteld
op maximaal 1 miljoen dollar, maar
werd later verhoogd tot 2,3 miljoen
dollar. Daarvoor was verantwoorde
lijk de toenmalige procureur-generaal
John O'Conneli, die samen met een
medewerker 751.810 dollar van Alioto
ontving als beloning.
Een en ander is bekendgemaakt
door het Amerikaanse ministerie van
justitie. Een federale „grand jury"
heeft de akte van beschuldiging dins
dag in Seattle bij de rechter gedepo
neerd.
Ook O'Conneli en twee anderen
zijn in staat van beschuldiging ge
steld.
(ADVERTENTIES)
Brieven voor deze rubriek moeten met vol*
ledige naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
{verkort of onverkort) beteken» niet dat de
redactie het in alle gevallen eens is mtt S*1
houd, c.q. strekking.
Naar aanleiding van uw artikel
van 20 maart „Niet rokers sterven
aan sjagrijn" wil ik het volgende
opmerken. Hoe is het nu mogelijk,
dat iemand kan constateren of 44,1
pet. van de ni-etrokers van sjagrijn
zouden gestorven zijn? De welro-
kiers sterven dus allemaal met 'n
blij gemoed? Wat 'n bel-aehelijike
voorstelling is dit artikel toch eigen
lijk.
Of hebt U het zelf soms niet goed
gelezen voor U dit artikel in uw
biad liet plaatsen. Weet U wel, dat
de niet-roker in dit schrijven in uw
blad erg unfair wordt bejegend, als
zou hij of zij 'n verslaafde snoeper
zijn van aardappels, kaas, choc, e.d.?
Eten die rokers soms geen aardap
pels, kaas, choc, en verdere normale
voedingsmiddelen? Nou laat die an
ders maar schuiven. Dacht U nu
heus, dat deze op eet- en drinkge-
bied nu plotseling de beheerste
sterken zijn geworden? Wed nee im.
mers.
De rokers (en ik bedoel hiermede
de ongelimiteerde paffers) zijn niet
gebaat met dergelijke fabeltjes als
zouden juist de niet-rokers de onge
zonde verslaafde slappelingen zijn.
Wat 'n ontzettende verdraaiing van
de feiten.
Is mijn familie aan soms 'n uit
zondering? Daar onze niet-rokers
juist de gezellige genieters van al
het goede van de aarde zijn (als U
begrijpt wat ik bedoel.) Van sja
grijn is alleen sprake bij die onbe
heerste paffers, zij hebben op den
duur op de eerste plaats maar aan
dacht voor het in de schone lucht
blazen van bun smerige vieze ta
baksstank, waarmee ook nog eens
onze niet-roker ten zeerste gehin
derd wordt.
Voor toet „plezier" van de rokers
warden de niet-rokers dikwijls in
de kou gezet, de vrouiwen- (dikwijls
juist de niet-rokers) mogen keer op
keer vitrages wassen, en vernieu
wen, om maar te zwijgen van het
dure financiële kantje aan deze
rookzaak. Doen die paffers soms
hun gezin niet te kort met hun
stink-zaak?
Maar over dit alles wordt niet
gerept, want de tabaksindustrie met
alles wat daar aan vast zilt, moet
doorgang vinden, dat was immers
veel te nadelig voor de handelaren
e.d. wanneer er geen rokersartikelen
meer werden verkocht.
BREDA.
MEVR. M. BASEMANS.
(Wij begrijpen best wat u bedoelt,
maar het gewraakte artikel stond in
de rubriek STA PAL. Redactie).
ROTTERDAM/HEERLEN Shell
en DSM hebben besloten af te zien
van de bouw van de door deze on
dernemingen geplande petrochemi
sche raffinaderij in Zuid-Limburg.
Dit besluit is genomen omdat het
project niet meer rendabel kan zijn
gezien de sterk gestegen investerings
kosten. Aanvankelijk werden de to
tale investeringen begroot op ca. 350
min.
Nu is komen vast te staan dat met
de aanbiedingen voor de bouw van
de installaties de drempel van een
half miljard gulden voor het project
zeker zal worden overschreden.
(Van onze redactie buitenland)
KEULEN Drie mannen hebben
bij klaarlichte dag in Keulen getracht
een voormalige hoge SS-officier te
ontvoeren. Hun poging mislukte door
tussenkomst van voorbijgangers en
een politieagent. De ontvoering was
op touw gezet door Beate Klarsfeld,
de vrouw die in 1968 de toenmalige
Westduitse bondskanselier Kiesinger
op een partijcongres in West-Berlijn
een klap in het gezicht gaf.
„Het „ontvoeiringscommando" had
het gemunt op de 61-jarige gewezen
luitenant-kolonel dr. Kurt-Paul
Lischfca, nu procuratiehouder van
een firma in Keulen. Lis oh ka zou
tijdens het nazi-bewind enige tijd de
leiding hebben gehad over de afde
ling „joodse zaken" van de veilig
heidsdienst in Berlijn.
In 1950 werd hij door de Franse
autoriteiten bij verstek tot levens
lang veroordeeld.
Lischka zou, als de ontvoering was
gelukt, naar Frankrijk zijn gebracht
om er zijn „gerechte straf' te on
dergaan.
