buitenland OOK IN HET NEDERLANDS GEEN SAFARI- PARK BEVERKOLONIE GROTE VRIJHEID DURE DIEREN EEN KUNSTPOOT VOOR JULIE Het is misschien slechts een kleine administratieve kwestie maar zij zal zeker resultaten op leveren: alle aanwijzingen en alle diensten van het Iloogwildreser- vaat in Hosingen zijn viertalig en het Nederlands komt er volledig tot zijn recht. Juist omdat het de bedoeling is de mensen iets bij te brengen over het leven in de natuur, zijn deze Nederlandstali ge teksten van groot belang ze zijn trouwens in een onberiselij- ke taal gesteld. de ploeg van Bosiinigen er in ge slaagd een eilgen methode uit te werken die in toenemende mate vol doening schenkt. Het bestaain van deze kliniek is intussen in zo brede kring bekend geworden dat er gere geld patiënten worden aangevoerd, soms ook vanuit België. Het gaat vaak om gewonde roofvogels en om reewild dat door jagers gekwetst werd of een klap kreeg van een voorbijrijdende aiuito. Het resultaat van sommige vain die chirurgische ingrepen kan in het wildpark zelf bekeken worden: achter een draad versperring lopen enkele reetjes rond die voor diverse verwondingen behandeld werden en dóe nu in „herstelverlof" zijn tot ze binnen kort weer worden vrijgelaten in hun natuurlijk milieu. Maar met een van die reetjes hebben de dokters grote plannen. Julietje want het is een heel lief reeën-meisje kwam verleden jaar met haar rechterachterpoot in een maaimachine terecht en ze werd in erbarmelijke toestand naar Hosingen overgebracht waar tot amputatie van de poot werd overgegaan. De opera tie gelukte en nu huppelt Julie weer opgetogen rond in haar vriendelijke groene wereldje. Maar ja, het gaat wel een stuk moeilijker want drie poten is er nog altijd één te weinig. En de mensheid in de vorm van een eminenite veearts wil het aangedane onrecht terug goed ma ken: binnenkort krijgt Julie een kunstpoot die het baar, volgens de veearts, mogelijk zal maken zonder de minste hinder haar vroegere dar tele leventje te hervatten. Dan zal die sombere daig, toen de maaima chine in haar leven kwam, niet meer zijn dan een vervagende her innering. (En misschien wordt Julie ooit nog wei een dame van aanzien bij het reeënvolkje want de Natuur zou zich ai een heel uitzonderlijk fanta- si'e-igrMetje gepermitteerd hebben als ook de meisjes van de reebok ken niet gesteld zouden zijn op enig vertoon van originiaütedf 1. Die nog volop in uitbouw zijnde dierenkliniek van Hosingen is echter een klein, zij het dan uitzonderlijk detail van het gehele hoagwildreser- vaaf dat pas sinids 14 juni van verle den jaar voör het publiek weid opengesteld maar dat op die relatief korte termijn toch reeds honderd- twintigduizend mensen op bezoek kreegl Dit opmerkelijk succes kan op het eerste gezicht verwonderlijk voorkomen maar het wordt heel be grijpelijk voor wie er eenmaal op bezoek is geweest. Het 145 ha grote domein met nog 700 ha in reser ve kan namelijk als voorbeeld gelden van wat een wildreservaat in onze streken moet zijn, wil- het wer kelijk aan een bestaande behoefte beantwoorden. Om te beginnen heeft men geluk kig niet de flater begaan er een soort safari-park van te maken (U weet wel, een massa slaperige leeu wen bij elkaar brengen op een klei ne oppervlakte en daartussen files auto's laten passeren tegen zoveel guldens per ticket). En ten tweede werd het al even min een groteske luna-park-affaire die commercieel misschien rende rend is maar die met natuurbescher- „dammeubouwers" zich ook in de omgeving zullen verspreiden en er dus op bescheiden schaal weer een Europese bever in vrijheid zal aan getroffen worden. In dezelfde optiek wordt ook ge dacht aan het invoeren van wolven (500 a 600 per stuk), maar dan wel achter omheining. De wolf is geen importprodiukt dat vreemd is aan Luxemburg. Vroeger waren er veel wolven in deze streken. Met de vossen staat men al verder dan met de wolven. Die zijn er al, en ooik zij zullen een beperkte vorm van vrijheid krijgen. Eenzelfde pro cédé zal voor de roofvogels toege past worden. Maar ook het „kleine leventje" as boeiend en wonderlijk. Mierenho pen, een experimentele bijenstand met een glazen afsluiting om de mensen toe te laten het leven van de bijen te bekijken, of gewoon maar het leren identificeren van bo men en planten dat alles werd mogelijk gemaakt in Hosingen. „Weet u dat juist bet mysterie van het bos de grootste attractie r is van ons reservaat? zei Van den Kerckhoven. De hebben de schoonheid van het bos verleerd en vergeten. Nu ze weer een beetje vertrouwd (maakt worden, is het voor en echt avontuur geworden". peet. Daarom moet iedere bezoeker zijn wagan achterlaten op de par king (daar is ook een ruim restau rant) en te voet op zoek gaan naar de frisse en soms ook sombere schoonheid van dit oude woudenge bied dat leeft in de rustige land- schapsplooien van Ardennen en Ei- fel. Het wordt de wandelaar trou wens niet te moeilijk gemaakt om dat hij het „leerpad" kan volgen, leling met talrijke didaeti- vier taliën waarop over het wild de blo emen en planten. Het leeipad loopt hele- ial door het reservaat en wie op l fikse wiandeldng uilt is en onder zijn ogen opentrekt kan op één wondere ontdekkin- hij terug zal komen naar Hosingen en dat hij ook'elders, waiar dit tenminste nog mogelijk is, op zoek zal gaan naar het mysterie van het bos en zijn bewoners. wakije, die Europese en zelfs we- reldleveranciers zijn in wild. Deze en ook andere communistische lan den hebben vah de wildihandel een grote bron van inkomsten gemaakt en zij zorgen er angstvallig voor dat hun eigen fauna-reserves niet aan getast worden. Deze lente komt ook een vogelre servaat van 10 ha tot stand, in een werkelijk unieke omgeving. Een bronnetje, dat een kleine waterval vormt, voedt zestien vijvers die op verschillende hoogteniveaus afdalen misschien het merkwaar digst van al is dat een privé-on- derneming, de N.V. Silvalux met de heer Van den Kerckhoven als president-beheerder, een derge lijk project heeft weten uit te werken. En dat nog wel op een commerciële basis want Hosin gen brengt geld op. Met goede smaak en een ruime investering is het dus ook in deze tijd mogelijk de natuur te be schermen en zelfs renderend te maken- Dat bewijst alleen maar heel nadrukkelijk hoe groot de be hoefte is en hoe enorm de leemte die gevuld moet worden. En hoe weinig initiatief er in Nederland bestaat, waar het „leefmilieu" iedere dag met woor den wordt gered. Julietje, het lieve reetje dat vorig jaar zo ernstig werd gewond dat men tot amputatie van een poot moest over gaan, krijgt binnenkort een kunstpoot. Zij zal dan zonder noemenswaardige hinder haar vroegere dartele leventje leventje kunnen hervatten. tot in een groen dal. Er weiden wat eenden uitgezet en momenteel zijn er al een duizendtal wilde eenden bijgekomen die een vast onderko men gevonden hebben in al die waterpartijen. Naast allerlei andere vogels rekent men er ook op dat er ooievaars zullen komen nestelen. Er zal dezer dagen in die vijivers- combinatie een uniek experiment plaatsvinden, het uitzetten namelijk van een kolonie Europese bevers die alleen nog in gevangenschap voorko men en die nu de kans krijgen zich weer aan te passen aan een vrije omgeving. Men verwacht trouwens dot de afstammelingen van deze De wilde dieren, die leven in het reservaat van Hosingen, wer den noodzakelijkerwijze achter een draadafspanning gehouden. De ruimte die zij ter beschikking krijgen telkens tientallen hec taren werd zodanig bepaald, dat bezwaarlijk nog over gevan genschap kan gesproken worden. Dat zij zich vrij voelen kan ook duidelijk uit htm reacties opge maakt worden. Volgend jaar wordt het dieren park nog uitgebreid met een stuk van tachtig ha dat in zijn geheel als één apart reservaat zal inge schakeld worden. In die tachtig ha zullen diverse soorten wild vrij kunnen leven. HOSINGEN HEEFT EEN KLINIEK VOOR GEWONDE WILDE DIEREN rassen dat het veel eenvoudi ger is om een leeuw of een lui paard te kopen dan een hert of een moeflon. De prijzen zijn in verhouding: Voor drie karpatenlierten werd het ronde bedrag van f 10.500 betaald, en een hinde vertegenwoordigt een tegenwaarde van ruim f 2100. Dat groot wild wordit soms in West- Ook roojwild geniet in Hosingen volledige bescherming. Zo ook deze Duitsland gekocht maar vooral in de vossenjamilie die zich deze „rust" kennelijk laat welgevallen. Oostbloklanden Polen en Tsjechoslo- lot ae aieren aie in eigen sireek leven oj geleeja neooen, en in Hosingen in „beperkie' vrijheid rondlopen be hoort ook een kudde moeflons. (Van een onzer verslaggevers) „Als je voor de beeldbuis naar Daktari zit te kijken is het alle maal zo simpel als bonjour, zegt de heer Robert Van den Kerckhove. Ze monteren daar een ampulletje met narcotica op hun geweerloop en op liun dooie gemak schieten ze het spul in de huid van een of andere olifant. Het dier staat even nadenkend stil, zakt dan heel fotogeniek door zijn dikke knie- en en ploft tegen de grond. Daarop komt de safari-ploeg vlot in actie en ze heeft niet de minste moeite meer om die paar ton slapend olifantenvlees op een veilige manier naar andere oor den te brengen. Maar dat", zegt de heer Van den Kerckhove met klem, „is televisie-import voor de huiskamer, want in wer kelijkheid gaat het heel anders. We kunnen hier over mee praten". Er werden tot nu toe een twee honderdtal stuks wild aange kocht: edelherten, damherten, moeflons, wilde zwijnen en berg geiten, alles tezamen voor een waarde van 190.000,Een ho ge som, maar het is nu eenmaal zo al zal dat vele mensen ver- Tot de vogels die het vogelreservaat zullen bevolken behoort ook de ooievaar. De heer Van den Kerckhove kan er inderdaad over meepraten. Als een der grondleggers van het unieke Hoogwild-reservaat in gen, vrij gemiakkeldjik laten behan delen.. Maar het wilde dier geraakt bij het contact met de mens in een zodanige toestand van. paniek dat een toediening van narcotica zeer vaak faitaie gevolgen heeft". het Luxemburgse plaatsje Hosin gen volgt hij o.m. van zeer nabij de activiteiten van de SOS Na tuur Centrum dat mede dank zij de steun van „Het Kijk der Vrouw" 'opgericht werd om ge wonde dieren te verzorgen en dat in het 150 ha grote reservaat een plaatsje heeft gevonden. Déze dierenkliniek (al is dat in lïat huidige stadium van realisatie een nogal gedurfd woord) is, vooir zover ons bekend, uniek in Europa en het iis dus ook normaal dait er veel leergeld moest betaald worden, vooraleer de eerste positieve resul taten konden genoteerd worden. Vrdj diikwijls worden gekwetste dieren naar de „kliniek van Hosin gen" gebracht wat het grote voor deel heeft dat het bezwaar van de paniek-toestand kan ondervangen worden. Het beest wordt dan ge woonlijk een tijdje im afzondering en in de duisternis gehouden zodat het al een heel stiuk gekalmeerd is als de operatieve ingreep moet ge beuren. Maar het wordt veel inge wikkelder als het dier, dat verzor ging behoeft, in vrijheid verkeert. Het moet dan zo omzichtig mogelijk benaderd worden en op de Daktarl- manéer „neergeschoten" worden. Hoofdvoorwaarde in zo'n geval is echter dat de dierenarts het juiste gewicht kent van het dier want de dosering van de narcotica moet zeer precies aangepast worden aan het gewicht. Als die verhouding niet exact berekend is maakt het dier geen enkele kans de zaak te overle ven. „Het is in ieder geval geen Dakta ri-verhaal, aldus de heer Van den Kerckhove. De kwestie is dat wilde dieren bijzonder moeilijk onder nar cose te brengen zijn, ze verdragen die verdovimgsstof eenvoudig niet, hun hairt reageert totaal anders. Bij huisdieren loopt het veel vlotter, zij zijn zo vertrouwd geraakt met het verschijnsel mens dat zij rustig blij ven en zich met de nodige voorzor- Maar, na vele maanden experi menteren en na veel tegenslagen is ming geen snars te maken heeft. Nee, bij de uitbouw van het Hoogwildreservaiart in Hosingen (U komt er het gemakkelijkst via Bas tenaken en Clervaux) is men van het principe uitgegaan dat de mens van deze tijd de nood is gaan aan voelen om het contact met de natuur op te zoeken dat hij als gevolg van verstedelijking en industrialisering verloren heeft. Maar ooi dat te be reiken vraagt de natuur een kleine inspanning van de mens, want wie zijn vriendschap aanbiedt is wel ge stéld op een minimum aan zelfres- De exploitanten van het Hoogwild- reservaat van Hosingen hebben consequent voor een bepaalde opvat ting gekozen bij de aanleg van hun wildpark: zij wensten uitsluitend dieren aan te kopen en te plaatsen die in het Groothertogdom Luxem burg en omgeving thans nog leven of die er vroeger geleefd hebben. Dat wias een juiste beslissing en alleen op die marnier was het moge lijk een evenwichtig samengesteld reservaat op te richten dat natuur lijk in het land past en er een verantwoord deel van uitmaakt. En dat verder ook rustig kan ontwikke len en ziichzalf in stand houden.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1971 | | pagina 9