buitenland
OOK IN HET
NEDERLANDS
GEEN SAFARI-
PARK
BEVERKOLONIE
GROTE VRIJHEID
DURE DIEREN
EEN KUNSTPOOT
VOOR JULIE
Het is misschien slechts een
kleine administratieve kwestie
maar zij zal zeker resultaten op
leveren: alle aanwijzingen en alle
diensten van het Iloogwildreser-
vaat in Hosingen zijn viertalig en
het Nederlands komt er volledig
tot zijn recht. Juist omdat het de
bedoeling is de mensen iets bij te
brengen over het leven in de
natuur, zijn deze Nederlandstali
ge teksten van groot belang ze
zijn trouwens in een onberiselij-
ke taal gesteld.
de ploeg van Bosiinigen er in ge
slaagd een eilgen methode uit te
werken die in toenemende mate vol
doening schenkt. Het bestaain van
deze kliniek is intussen in zo brede
kring bekend geworden dat er gere
geld patiënten worden aangevoerd,
soms ook vanuit België. Het gaat
vaak om gewonde roofvogels en om
reewild dat door jagers gekwetst
werd of een klap kreeg van een
voorbijrijdende aiuito. Het resultaat
van sommige vain die chirurgische
ingrepen kan in het wildpark zelf
bekeken worden: achter een draad
versperring lopen enkele reetjes
rond die voor diverse verwondingen
behandeld werden en dóe nu in
„herstelverlof" zijn tot ze binnen
kort weer worden vrijgelaten in hun
natuurlijk milieu.
Maar met een van die reetjes
hebben de dokters grote plannen.
Julietje want het is een heel lief
reeën-meisje kwam verleden jaar
met haar rechterachterpoot in een
maaimachine terecht en ze werd in
erbarmelijke toestand naar Hosingen
overgebracht waar tot amputatie van
de poot werd overgegaan. De opera
tie gelukte en nu huppelt Julie weer
opgetogen rond in haar vriendelijke
groene wereldje. Maar ja, het gaat
wel een stuk moeilijker want drie
poten is er nog altijd één te weinig.
En de mensheid in de vorm
van een eminenite veearts wil het
aangedane onrecht terug goed ma
ken: binnenkort krijgt Julie een
kunstpoot die het baar, volgens de
veearts, mogelijk zal maken zonder
de minste hinder haar vroegere dar
tele leventje te hervatten. Dan zal
die sombere daig, toen de maaima
chine in haar leven kwam, niet
meer zijn dan een vervagende her
innering.
(En misschien wordt Julie ooit
nog wei een dame van aanzien bij
het reeënvolkje want de Natuur zou
zich ai een heel uitzonderlijk fanta-
si'e-igrMetje gepermitteerd hebben
als ook de meisjes van de reebok
ken niet gesteld zouden zijn op enig
vertoon van originiaütedf 1.
Die nog volop in uitbouw zijnde
dierenkliniek van Hosingen is echter
een klein, zij het dan uitzonderlijk
detail van het gehele hoagwildreser-
vaaf dat pas sinids 14 juni van verle
den jaar voör het publiek weid
opengesteld maar dat op die relatief
korte termijn toch reeds honderd-
twintigduizend mensen op bezoek
kreegl Dit opmerkelijk succes kan
op het eerste gezicht verwonderlijk
voorkomen maar het wordt heel be
grijpelijk voor wie er eenmaal op
bezoek is geweest. Het 145 ha grote
domein met nog 700 ha in reser
ve kan namelijk als voorbeeld
gelden van wat een wildreservaat in
onze streken moet zijn, wil- het wer
kelijk aan een bestaande behoefte
beantwoorden.
Om te beginnen heeft men geluk
kig niet de flater begaan er een
soort safari-park van te maken (U
weet wel, een massa slaperige leeu
wen bij elkaar brengen op een klei
ne oppervlakte en daartussen files
auto's laten passeren tegen zoveel
guldens per ticket).
En ten tweede werd het al even
min een groteske luna-park-affaire
die commercieel misschien rende
rend is maar die met natuurbescher-
„dammeubouwers" zich ook in de
omgeving zullen verspreiden en er
dus op bescheiden schaal weer een
Europese bever in vrijheid zal aan
getroffen worden.
In dezelfde optiek wordt ook ge
dacht aan het invoeren van wolven
(500 a 600 per stuk), maar dan wel
achter omheining. De wolf is geen
importprodiukt dat vreemd is aan
Luxemburg. Vroeger waren er veel
wolven in deze streken.
Met de vossen staat men al verder
dan met de wolven. Die zijn er al,
en ooik zij zullen een beperkte vorm
van vrijheid krijgen. Eenzelfde pro
cédé zal voor de roofvogels toege
past worden.
Maar ook het „kleine leventje" as
boeiend en wonderlijk. Mierenho
pen, een experimentele bijenstand
met een glazen afsluiting om de
mensen toe te laten het leven van
de bijen te bekijken, of gewoon
maar het leren identificeren van bo
men en planten dat alles werd
mogelijk gemaakt in Hosingen.
„Weet u dat juist bet mysterie
van het bos de grootste attractie
r is van ons reservaat? zei
Van den Kerckhoven. De
hebben de schoonheid van
het bos verleerd en vergeten. Nu ze
weer een beetje vertrouwd
(maakt worden, is het voor
en echt avontuur geworden".
peet. Daarom moet iedere bezoeker
zijn wagan achterlaten op de par
king (daar is ook een ruim restau
rant) en te voet op zoek gaan naar
de frisse en soms ook sombere
schoonheid van dit oude woudenge
bied dat leeft in de rustige land-
schapsplooien van Ardennen en Ei-
fel. Het wordt de wandelaar trou
wens niet te moeilijk gemaakt om
dat hij het „leerpad" kan volgen,
leling met talrijke didaeti-
vier taliën waarop
over het wild
de blo emen en
planten. Het leeipad loopt hele-
ial door het reservaat en wie op
l fikse wiandeldng uilt is en onder
zijn ogen opentrekt kan op één
wondere ontdekkin-
hij terug zal komen
naar Hosingen en dat hij ook'elders,
waiar dit tenminste nog mogelijk is,
op zoek zal gaan naar het mysterie
van het bos en zijn bewoners.
wakije, die Europese en zelfs we-
reldleveranciers zijn in wild. Deze
en ook andere communistische lan
den hebben vah de wildihandel een
grote bron van inkomsten gemaakt
en zij zorgen er angstvallig voor dat
hun eigen fauna-reserves niet aan
getast worden.
Deze lente komt ook een vogelre
servaat van 10 ha tot stand, in een
werkelijk unieke omgeving. Een
bronnetje, dat een kleine waterval
vormt, voedt zestien vijvers die op
verschillende hoogteniveaus afdalen
misschien het merkwaar
digst van al is dat een privé-on-
derneming, de N.V. Silvalux met
de heer Van den Kerckhoven als
president-beheerder, een derge
lijk project heeft weten uit te
werken. En dat nog wel op een
commerciële basis want Hosin
gen brengt geld op.
Met goede smaak en een ruime
investering is het dus ook in deze
tijd mogelijk de natuur te be
schermen en zelfs renderend te
maken-
Dat bewijst alleen maar heel
nadrukkelijk hoe groot de be
hoefte is en hoe enorm de leemte
die gevuld moet worden.
En hoe weinig initiatief er in
Nederland bestaat, waar het
„leefmilieu" iedere dag met woor
den wordt gered.
Julietje, het lieve reetje dat vorig jaar zo ernstig werd gewond dat men tot amputatie van een poot moest over
gaan, krijgt binnenkort een kunstpoot. Zij zal dan zonder noemenswaardige hinder haar vroegere dartele leventje
leventje kunnen hervatten.
tot in een groen dal. Er weiden wat
eenden uitgezet en momenteel zijn
er al een duizendtal wilde eenden
bijgekomen die een vast onderko
men gevonden hebben in al die
waterpartijen. Naast allerlei andere
vogels rekent men er ook op dat er
ooievaars zullen komen nestelen.
Er zal dezer dagen in die vijivers-
combinatie een uniek experiment
plaatsvinden, het uitzetten namelijk
van een kolonie Europese bevers die
alleen nog in gevangenschap voorko
men en die nu de kans krijgen zich
weer aan te passen aan een vrije
omgeving. Men verwacht trouwens
dot de afstammelingen van deze
De wilde dieren, die leven in
het reservaat van Hosingen, wer
den noodzakelijkerwijze achter
een draadafspanning gehouden.
De ruimte die zij ter beschikking
krijgen telkens tientallen hec
taren werd zodanig bepaald,
dat bezwaarlijk nog over gevan
genschap kan gesproken worden.
Dat zij zich vrij voelen kan ook
duidelijk uit htm reacties opge
maakt worden.
Volgend jaar wordt het dieren
park nog uitgebreid met een stuk
van tachtig ha dat in zijn geheel
als één apart reservaat zal inge
schakeld worden. In die tachtig
ha zullen diverse soorten wild
vrij kunnen leven.
HOSINGEN HEEFT EEN KLINIEK
VOOR GEWONDE WILDE DIEREN
rassen dat het veel eenvoudi
ger is om een leeuw of een lui
paard te kopen dan een hert of
een moeflon. De prijzen zijn in
verhouding:
Voor drie karpatenlierten werd het
ronde bedrag van f 10.500 betaald,
en een hinde vertegenwoordigt een
tegenwaarde van ruim f 2100. Dat
groot wild wordit soms in West-
Ook roojwild geniet in Hosingen volledige bescherming. Zo ook deze Duitsland gekocht maar vooral in de
vossenjamilie die zich deze „rust" kennelijk laat welgevallen. Oostbloklanden Polen en Tsjechoslo-
lot ae aieren aie in eigen sireek leven oj geleeja neooen, en in Hosingen in „beperkie' vrijheid rondlopen be
hoort ook een kudde moeflons.
(Van een onzer verslaggevers)
„Als je voor de beeldbuis naar Daktari zit te kijken is het alle
maal zo simpel als bonjour, zegt de heer Robert Van den
Kerckhove. Ze monteren daar een ampulletje met narcotica
op hun geweerloop en op liun dooie gemak schieten ze het
spul in de huid van een of andere olifant. Het dier staat even
nadenkend stil, zakt dan heel fotogeniek door zijn dikke knie-
en en ploft tegen de grond. Daarop komt de safari-ploeg vlot
in actie en ze heeft niet de minste moeite meer om die paar ton
slapend olifantenvlees op een veilige manier naar andere oor
den te brengen. Maar dat", zegt de heer Van den Kerckhove
met klem, „is televisie-import voor de huiskamer, want in wer
kelijkheid gaat het heel anders. We kunnen hier over mee
praten".
Er werden tot nu toe een twee
honderdtal stuks wild aange
kocht: edelherten, damherten,
moeflons, wilde zwijnen en berg
geiten, alles tezamen voor een
waarde van 190.000,Een ho
ge som, maar het is nu eenmaal
zo al zal dat vele mensen ver-
Tot de vogels die het vogelreservaat zullen bevolken behoort ook de
ooievaar.
De heer Van den Kerckhove
kan er inderdaad over meepraten.
Als een der grondleggers van het
unieke Hoogwild-reservaat in
gen, vrij gemiakkeldjik laten behan
delen.. Maar het wilde dier geraakt
bij het contact met de mens in een
zodanige toestand van. paniek dat
een toediening van narcotica zeer
vaak faitaie gevolgen heeft".
het Luxemburgse plaatsje Hosin
gen volgt hij o.m. van zeer nabij
de activiteiten van de SOS Na
tuur Centrum dat mede dank zij
de steun van „Het Kijk der
Vrouw" 'opgericht werd om ge
wonde dieren te verzorgen en dat
in het 150 ha grote reservaat een
plaatsje heeft gevonden.
Déze dierenkliniek (al is dat in
lïat huidige stadium van realisatie
een nogal gedurfd woord) is, vooir
zover ons bekend, uniek in Europa
en het iis dus ook normaal dait er
veel leergeld moest betaald worden,
vooraleer de eerste positieve resul
taten konden genoteerd worden.
Vrdj diikwijls worden gekwetste
dieren naar de „kliniek van Hosin
gen" gebracht wat het grote voor
deel heeft dat het bezwaar van de
paniek-toestand kan ondervangen
worden. Het beest wordt dan ge
woonlijk een tijdje im afzondering
en in de duisternis gehouden zodat
het al een heel stiuk gekalmeerd is
als de operatieve ingreep moet ge
beuren. Maar het wordt veel inge
wikkelder als het dier, dat verzor
ging behoeft, in vrijheid verkeert.
Het moet dan zo omzichtig mogelijk
benaderd worden en op de Daktarl-
manéer „neergeschoten" worden.
Hoofdvoorwaarde in zo'n geval is
echter dat de dierenarts het juiste
gewicht kent van het dier want de
dosering van de narcotica moet zeer
precies aangepast worden aan het
gewicht. Als die verhouding niet
exact berekend is maakt het dier
geen enkele kans de zaak te overle
ven.
„Het is in ieder geval geen Dakta
ri-verhaal, aldus de heer Van den
Kerckhove. De kwestie is dat wilde
dieren bijzonder moeilijk onder nar
cose te brengen zijn, ze verdragen
die verdovimgsstof eenvoudig niet,
hun hairt reageert totaal anders. Bij
huisdieren loopt het veel vlotter, zij
zijn zo vertrouwd geraakt met het
verschijnsel mens dat zij rustig blij
ven en zich met de nodige voorzor-
Maar, na vele maanden experi
menteren en na veel tegenslagen is
ming geen snars te maken heeft.
Nee, bij de uitbouw van het
Hoogwildreservaiart in Hosingen (U
komt er het gemakkelijkst via Bas
tenaken en Clervaux) is men van
het principe uitgegaan dat de mens
van deze tijd de nood is gaan aan
voelen om het contact met de natuur
op te zoeken dat hij als gevolg van
verstedelijking en industrialisering
verloren heeft. Maar ooi dat te be
reiken vraagt de natuur een kleine
inspanning van de mens, want wie
zijn vriendschap aanbiedt is wel ge
stéld op een minimum aan zelfres-
De exploitanten van het Hoogwild-
reservaat van Hosingen hebben
consequent voor een bepaalde opvat
ting gekozen bij de aanleg van hun
wildpark: zij wensten uitsluitend
dieren aan te kopen en te plaatsen
die in het Groothertogdom Luxem
burg en omgeving thans nog leven
of die er vroeger geleefd hebben.
Dat wias een juiste beslissing en
alleen op die marnier was het moge
lijk een evenwichtig samengesteld
reservaat op te richten dat natuur
lijk in het land past en er een
verantwoord deel van uitmaakt. En
dat verder ook rustig kan ontwikke
len en ziichzalf in stand houden.