„STEUN AAN KEES VERKERK" Ard Schenk onbetwist de sterkste Verheyen tevreden Legioen al te rumoerig Pfrommer „geweldig weekend" Kritiek sport Mars is nu 'n stuk langer, 'n stuk zwaarder. Mars is nu 'n hele hap groter. Geeft dus'n brok meer energie. Nu 40 cent. En daar krijg je dan ook wat voor. TWEEDE SPORTPAGINA VAN MAANDAG 15 FEBRUARI 1971 Beeld van de rit op de 10.000 meter tussen wereldkampioen Ard Schenk en de Zweed Goran Claeson. BOLS: „IK HEB 'T VERKNALD" (Van onze speciale verslaggever) GOTENBURG. Het was kwart voor twee. Helder klonken de buitelende noten van een trompet, wiens eigenaar in het wildeweg een greep deed in de Nederlandse populaire liederenbundel. De kam pioen was bekend en tevens was het toernooi om de wereldtitel 1971 gedegradeerd tot een formaliteit. De afstand die Ard Schenk na de 1500 meter had genomen, was zo groot geworden, dat zelfs een won der de mentaal niet al te krachtige Claesson kon helpen de ruim 27 seconden achterstand weg te werken op de tien kilometer. De stunt van Dag Fornaess om nog meer in te lopen, kon ook meteen naar het rfjk der fabelen worden verwezen. Om kwart voor twee op zondag middag leek het toernooi morsdood. Maar Ard Schenk, in magistrale vorm, wilde een totale triomf. (Van onze speciale verslaggever) GOTENBURG Het toernooi in Gotenburg was teneinde om kwart voor twee toen Ard Schenk zich definitief het goud had toegeëigend. Alleen een ontstellend drama, in de trant zoals Jan Bols in Heerenveen was overkomen, zou nog wijziging kunnen brengen. Er werd al leentje buur gespeeld bij Feijenoord door uit volle borst te zingen dat Ard Schenk de wereldcup had. En ter wijl op niets meer werd gerekend omdat het uitgesloten leek dat Kees Verkerk of Jan Bols niet minder dan dertig seconden op Fornaess goed zouden maken, knalde Verkerk er een 15.13.7 uit die royaal vol doende zou blijken om toch het verschil met de Noor te overbrug gen, zelfs een kwart minuut over te houden Er volgde nog een nutteloze mtl- midatiepoging van de starter die voor een unicum zorgde door zowaar Schenk en Claeson terug te roepen voor een valse start. Dat was zelden of nooit voorgekomen op de tien kilometer. Maar weer zoefde Ard Schenk constant over de baan. „Ik was vertrokken op 15.32.0, dan hoef de ik niets te forceren. Maar dat was al snel veranderd in 15.08.0. Dat ging goed tot ongeveer de helft. Toen reed ik 37 en 37.5 en was ik tcch even in moeilijkheden met dP baan. Later heb ik gedacht dat ik zelfs onder de 15 minuten had kun nen komen, maar ik wist niet hoe ik het moest doen. Trouwens, ik dacht dat ik ook wel een beetje geluk heb gehad met de weersomstandigheden. En daarenboven had ik veel steun van Leen Pfrommer, Kees en Ron Nooitgedacht, die me opjoegen op de (ADVERTENTIE) laatste banen. Pfrommer had duide lijk laten blijken dat ik op het wereldrecord zat en dat stimuleerde me geweldig".. Die stimulans, in sa menwerking met de ongebreidelde vorm waarin Schenk verkeerde, mondde uit in een formidabel we reldrecord en een onomstreden we reldtitel. En toen bleek ook nog dat Fornaes niet in staat was het slim me spel van Verheyen te ontregelen Verheyen bleef niet achter, hij kwam niet voor maar bleef dood- simpel bij waardoor hij de Noor volledig in de toch al zo in ruime mate aanwezige vernieling reed om toen toe te slaan en de Europese kampioen op achterstand te rijden. Fornaess stond met lege handen. Het brons was hem door het slimme rijden van Verheyen en de oersterke race van Verkerk ontschoten. Zijn enige excuus kon zijn dat Verkerk onder normale omstandigheden had gereden en hij werd getroffen door een hagelbui en regen. Dat was ook de kiem van een incident, waarover niet alleen Leen Pfrommep maar ook Bols zich op wond. Jan Bols moest dan ook op schuurpapier rijden, zodat een even tuele poging om alsnog een greep te doen naar een betere klassering, te voren was verijdeld. Bols kwam dan ook uit op vrijwel dezelfde tijd als Fornaess. Jan Bols: „Maar met dat al ben ik ten opzichte van vorig jaar toch een plaats gezakt in de eind rangschikking". Het was een soort zelfverwijt. „Ik neem niet aan dat er binnenin nog iets knaagt van dat geval in Heerenveen. Dat is voorbij en ik denk er beslist niet meer aan. Misschien onbewust, dat weet ik niet, maar laten ze nu niet gaan zeggen dat ik wraak wilde gaan nemen want daar is geen sprake van geweest. Ik heb alleen zo goed mo gelijk gereden maar die vijf kilome ter heb ik verknald". Jan Bols had een nog betere bij drage willen leveren aan het glo rieuze weekend met een wereld kampioen, een formidabel veroverde derde plaats, een door de andere schaatsnaties benijde zesde en ze vende plaats. Tegen het scheiden van het seizoen heeft Nederland nog eens overtuigend en vooral voor Fornaess vernietigend toegeslagen. Zijn titel zal ten eeuwigen dage omstreden kunnen blijven, ondanks het feit dat er dat weekeinde in Heerenveen een kampioen van allu re werd gehuldigd. Aan de wereldti tel van Aid Schenk valt niets, hele maal niets af te dingen. Een magi strale kampioen. Hij eiste op wat er het gehele seizoen al had ingezeten, maar er slechts uit was gekomen in wed strijden tussen de toernooien: de eer, de onomstreden sterkste te zijn van de gehele schaatselite. In het rechtstreekse duel met Claeson die zich had vastgebeiteld op de tweede plaats, bewees hij op de „eigen bo dem" van de Zweedse favoriet hoe ongenaakbaar hij was. Met een glo rieus wereldrecord van 15.01.6 (pre cies 2 seconden onder de tijd van recordhouder Kees Verkerk) verpul verde hij genadeloos het vermetele vertrouwen van de Zweedse aan hang in hun eerste man en werd hij op drie afstanden onaantastbaar. Een rit tevoren had Kees Verkerk, de wonderlijke schaatsmagiër, wiens naam nauwelijks of niet was ge noemd in de prognoses, de totale vernietiging al geëist van Europees kampioen Dag Fornaess, die meende zeker te kunnen zijn van de derde plaats. Verkerk knalde naar een tijd die ver lag onder het record voor een toernooi om de wereldtitel, liep het baanrecord van Fred Anton Mai- er omver, en stelde Fornaess voor de onmogelijke, teak'te trachten hét brons, in handpn te houden. Het toernooi, dat dood leek, was op enerverende wijze tot leven gewekt, eerst door Verkerk, die in Heeren veen had gepresteerd om Claesson van de derde positie t everdringen en die stunt gisteren herhaalde, daarna door Ard Schenk, die zijn persoonlijke zegetocht naar het goud koppelde aan de bijna onterende wijze waarop hij zijn macht en kracht had getoond in een toernooi dat een volkomen tragiek opleverde voor Dag Fornaess die op de 5.000 meter al was vernederd en wiens hoop op de bronzen troostprijs werd verbrijzeld door de meedogenloze slag die hem door Kees Verkerk werd toegebracht. En terwijl coach Leen Pfrommer nog voor de huldiging kritiek spuide op het starten, op de scheidsrechter en op de dopingcontrole, verheelde hij niet dat het een „geweldig wee kend" was geweest en wees hij op Wereldkampioen Ard Schenk genoot de belangstelling van prins Claus en staatssecretaris De Koster. Nu 'n hele hap groter 'n brok meer energie (Van onze speciale verslaggever) GOTENBURG Het Nederlandse legioen (4.000) en het Noorse (10.000) hebben zich weer danig laten gelden in Gotenburg, maar niet op een aanvaardbare wijze. Za terdagavond was in het drooggeleg de Zweden al zo voortvarend aan de fles genipt, dat de politie, niet we tend wat zij met het aantal dronken mannen moest doen, een beroep deed op de accommodatie van de politiebureaus in de omliggende plaatsen. Daar kwam wed bij dat velen in de nachtelijke uren onderdak zoch ten op de politiebureaus omdat zij hun ver buiten Gotenburg waar een „HISWA" wordt gehouden, gelegen hotels niet meer konden bereiken. Niettemin zyn die twee legioenen op nogal ferme wijze tekeer gegaan en toonden de hotels van klasse daar van de sporen op overduidelijke wijze. In de etablisssementen waar men vertier dacht te kunnen vinden, bleef de deur gesloten onder het voorwendsel dat alles vol was. Het rook er sterk naar dat men de Nederlanders noch de Noren toegang wilde verschaffen, want er kwamen wel Zweden in aanmerking om de zogeheten overvolle etablissementen te betreden. Ais het zo doorgaat, is de tijd niet ver meer dat het „Nederlanders niet gewenst" werkelijkheid zal worden. Het feestende Gotenburg dat het 350-jarig bestaan viert, heeft een zucht van verlichting geslaagt toen het legioen dat meer op een optrek kend leger had geleken, de stad de rug toekeerde. Dag Fornaessde Europese kampioen die in Gotenburg geen schijn van kans kreeg van de Nederlanders, hier in actie op de 500 meter. de domme pech die Jan Bols en vooral ook Peter Nottet had getrof fen, die uit de laatste zestien was gereden. Vlekjes op een toernooi, dat de volledige rehabilitatie bracht van het Nederlandse schaatsen, dat een vernietigende uitwerking had voor Dag Fornaess en dat bij de eerste acht niet minder dan alle vier overgebleven Nederlanders oplever de. Een grandioos toernooi, dat op de eerste da een verloop had zoals zelden is voorgekomen. Daar was allereerst de vreemde wijze van starten. Vrijwel geen start was cor rect, ook niet van de Zweden die echter met de uiterste clementie werden behandeld door landgenoot Lennart Ek-ner die het pistool han teerde. Claeson ging op zijn minst .twijfelachtig" weg, Hog-lin vertrok na een pertinent valse start, Sandler eveneens. Jan Bols later: „Ik was de tweede keer op de sprint al een goed eind weg. Dan hoor je door het gejuich het fluitje moeilijk, maar je moet natuurlijk als starter afschie ten, en dat werd niet gedaan, er weid gefloten. De derde maal durf de ik geen enkel risico meer te nemen want is was gewaarschuwd dat er diskwalificatie zou volgen bij een derde valse start". Daarbij kwam nog dat, behalve Peter Nottet, alle Nederlanders, maar ook Claeson en Fornaess, in de onvoordelige bui- enbaan moesten starten waardoor zij moesten finishen na een „nauwe" binnenbaa waarop de wind sterk vat had. Bddy Verheyen later: „Ik ben vol komen gelukkig met mijn zevende plaats en vooral met de 10 kilometer waarop ik Fornaes heb verslagen", raakte op de sprinit even de keihard geworden baanafscheiding en zo ge beurde het dat alleen Ard Schenk in de naaste omgeving van de kansheb bers Claeson en Fornaess was geble ven en er tussen die dri-c en Nottet als vierde - Jan Bols: „Ik ga naar het sprimtkampioenschap in Inzeil, maar Nottet is zeker niet minder sterk" - een gat was gevallen van 0.8 seconden. En Verkerk, de won derbaarlijke op wie niemand staat kan maken en die zo langzamerhand voor een ieder een complete sphynx is geworden, was op zijn zwakke afstand naar de middenmoot verwe zen. Het spel van de indeling in groepen op de afstanden was sterk gespeeld voor de volgende, vijf kilo meter. Dag Fornaess zat als kanshebber moederziel alleen in de eerste groep en legde in de eerste rit een tijd op het ijs die hem totaal ruineerde. Kees Verkerk ging er onder, Clae son, Stensen, Schenk, Bols en Gut- tormsen. Niettemin moest Jan Bols zelf concluderen -dat hij de afstand zwak had gereden. Van hem hoefde men toen al geen opzienbarend re sultaat meer te verwachten. Hij reed niet „los" had moeite om rond te komen en dat calculeerde hij later spontaan niet in de faktor pech. „Ik reed slecht, absoluut". Kees Verkerk echter had zich eensklaps naar voren gewerkt na di twee afstanden. „Ik lag na zeven ronden een aardig stuk achter Clae son. En ik wist dat ik moest aanval len om die achterstand goed te ma ken. Dat gebeurde dan wel, maar het kostte me veel kracht en daar van heb ik op de 1500 meter later de weerslag ondervonden". De vreugde bij het uitbundig meeleven de vaderlandse contingent van zo'n 4.000 mannen en vrouwen, die mer kwaardigerwijs de heya's wijdden aan Bols, Verheyen en Verkerk maar- Ard Schenk met veel minder bedachten-, werd overschaduwd door de wetenschap dat Nottet op de 1500 meer een prestatie zou moeten le veren om zich bij de laatste zestien te kunnen rijden. Het leek of het vertrouwen in Schenk toen nog te gering was, ondanks zijn majestueu- se vijf kilometer die zo ijzig con stant, zo 'technisch vlekkeloos en atletisch was gereden, dat de we reldkampioen al vrijwel met zeker heid kon worden aangewezen. De 5.000 meter was ditmaal de scher prechter geweest die Fornaess en claeson had terugged-ringen, Schenk op de eerste plaats had gebracht en Verkerk, Bols en Verheyen als de driftige achtervolgers had aangewe zen. De 1500 meter bezegelde het lot van de Noor en de Zweed. Ard Schenk: „Ik heb een geweldige steun gehad aan Kees Verkerk, die voor me had gereden. Het ijs was zacht, maar hij zei: het kan. Ik wist toen waar ik aan toe was en dat is belangrijk. Wamt als je de conditie van het ijs pas bemerkt als je rijdt kom je veel moeilijke te zitten". Aan zijn formidabele 5.000 m-eter voegde Schenk de 1500 meter toe. Hij had zijn belagers afgeschud, ra dicaal, vernietigend. Bols, Verkerk en Verheyen waren de rijders ge bleven die achter d-e op zilver en brons jagende Claeson en Fornaegs aanholden, weliswaar op afstand, maar op een tien kilometer bestaat de reëele mogelijkheid toentall-en seconden weg te werken. Op dat .moment was voor Nottet het toer nooi afgelopen. Op de sprint was hij bijgebleven, op de vijf kilometer begon het te regenen toen hij op het ijs kwam en ook op de mijl had hij de weersomstandigheden tegen. Niet alleen hij uiteraard, maar het kostte Nederland wel de vijfde man bij de elite. Het legioen in Gotenburg: sfeervolle stemming, maar in de stad te druk.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1971 | | pagina 12