Wol. Sprankje natuurlijke schoonheid in een vervuilende wereld.
I jpj£ life*
Laten we er geen doekjes om winden: Holland is er de laatste
veertig jaar niet mooier op geworden.
Sappige weilanden maakten plaats voor stenen steden. Geurige
bossen werdén verdreven door stinkende fabrieken. Romantische rietpaadjes
ruimden het veld voor rumoerige snelwegen. Resultaat: Holland anno 1971.
Een verindustrialiseerd stukje Europa. Dat rokend, ruftend,razend,
ronkend neerkijkt op de grote verliezer van de 20ste eeuw: de Natuur.
Of is de mens misschien de grote verliezer?
Je zou 't bijna geloven. Als je op de weekends de steden ziet leeg
schieten. Als je in de vakantietijd de bevolking 't land ziet uitstromen.
Tja, dan lijkt 't er toch echt even op dat de mens niet zo blij is met
Holland '71. Laten we er dan ook wat aan doen. Laten we met kleine stapjes
de stukjes schoonheid terugwinnen die we zijn kwijtgeraakt.
Ook wol lost 't probleem uiteraard niet op. Maar iemand die wol
draagt maakt Holland wel een klein tikkeltje mooier.
Een klein tikkeltje kleurrijker. Een klein tikkeltje natuurlijker.
Wol is nu eenmaal een van de weinige natuurlijke dingen die we
nog overhebben.
