Huishoudgeld opzij
voor strijd
tegen vervuiling
,t*vrner
in week-afleveringen
WET VERONTREINIGING
OPPERVLAKTEWATEREN
B. en w. Amsterdam
eens met plan
bespeling schouwburg
Vapona-strips mogelijk in 72 uit handel
binnenland
buitenland
vi kv-4
r. v;
gci-NN
lx
Twijfels
Viet absoluut
Bevoegdheden
Betalen
ZATERDAG 19 DECEMBER 1970
alles
over dieren
Een alfabetische dieren-encyclopedie met elke week een nieuwe aflevering
vol interessante beschrijvingen, briljante illustraties en kleurenfoto's, in totaal 3000 bladzijden,
112 week-afleveringen, gemakkelijk op te bergen in 7 prachtige verzamelbanden met goud-opdruk,
straks een sieraad in uw boekenkast. Bestel nu de eerste verzamelband, tijdelijk van 9,75 voor 4,50.
Verkrijgbaar bij o.a. warenhuizen, de boekhandel, tijdschriftenhandel, supermarkten en kiosken.
-JT -
r~
v. 'y
C-S
(Van onze redactie binnenland)
DEN HAAG Volgend jaar zal de
inspectie voor de volksgezondheid
beslissen over de toelaatbaarheid van
Vaponastrips en soortgelijke insec
tenverdelgers. Rondom de Vapona
strips, een produkt van Shell-Neder-
"land, ontstond in 1964 al groot ru
moer. Een onderzoek had aangetoond
dat het preparaat bepaalde gassen
ontwikkelt die schadelijk zijn voor
de mens.
Het al of niet intrekken van de!
verkoopvergunning door het ministe
rie van Sociale Zaken hangt o.m. af
van de resultaten van een onder
zoek dat momenteel wordt verricht
bij het Rijksinstituut voor de Volks
gezondheid in Bilthoven. De resulta
ten van dit onderzoek worden binnen
drie maanden verwacht, aldus een
woordvoerder van het ministerie van
Sociale Zaken. De kans bestaat dan
dat de strips op 1 januari 1972 uit de
handel moeten verdwijnen.
Voor het jaar 1971 is Shell-Neder-
land wel een verkoopvergunning
verstrekt.
Aanleiding tot nieuwe bezorgdheid
over de Vapona-strips gaven kortge
leden de publicaties over een onder
zoek dat verricht werd door de
Zweedse professor Göran Löfroth.
Hij ontdekte dat de plastic strips een
soort zenuwgas ontwikkelen, di-
■hloorvos geheten, dat de organische
■ellen aantast waarin de erfelijke
eigenschappen zijn vastgelegd.
(Van onze redactie binnenland)
AMSTERDAM B. en w. van
Amsterdam zijn het eens met het
plan dat de „Stichting Amsterdams
Toneel in Oprichting" heeft inge
diend, voor de bespeling van de
stadsschouwburg in het seizoen 1971-
1972.
B. en w. menen, dat het voorstel
van het gezelschap op grond van de
verkregen medewerking en het op
gestelde repertoire een reële basil
voer de bespeling vormt.
DEN HAAG De „wet veront
reiniging oppervlaktewateren", die
op 1 december jl. van kracht is
geworden, is er niet primair op
gericht vervuilers nadrukkelijk
aan de schandpaal te nagelen. De
zondaars tegen deze wet riskeren
een boete van slechts 25 mille of
een gevangenisstraf van maximaal
één jaar Daar bovenop kunnen ze
een soort preventieve straf krij
gen: de storting van een waarborg
som van 50.000 gulden voor de tijd
van ten hoogste twee jaar.
De wetgever heeft het terecht
belangrijker gevonden, dat de
watervervuiling op redelijk korte
termijn (vijftien jaar) tot aan
vaardbare proporties wordt terug
gebracht Over 15 jaar moet de
situatie „bevredigend" zijn. Maar
wat heet bevredigend? Minister
Bakker heeft er in de Tweede Ka
mer dit over gezegd: „Ons beleid
is gericht op de hoogst mogelijke
zuiveringsgraad. Dat zal nooit 100
procent zijn. Maar er moet vol
strekt aanvaardbare zuiverings
graad komen, die de belangen van
de recreatie, landbouw, visserij in
dustrie en het drinkwaterbedrijf
veilig stelt".
Een ander, zeer belangrijk uit
gangspunt van de wet is, dat we
de miljarden, die de verwezenlij
king van dat ideaal gaat kosten,
zelf moeten betalen. De industrie-
en zullen de zuivering van hun
afvalwater als behorend tot de
normale produktiekosten moeten
gaan beschouwen. En de gezinnen
zullen een deel van hun „huis
houdgeld" opzij moeten leggen
voor de zuivering van het afvalwa
ter (afwas, toilet, was en bad) dat
ze zelf produceren. Net als om
een voorbeeld te noemen het
ophalen van vuilnis. Door de snelle
uitbreiding van de bevolking én
industrialisatie is in de afgelopen
jaren roofbouw gepleegd op onze
natuurlijke omgeving. Daar is
in materieel opzicht althans
nooit voor betaald. Nederland
krijgt nu de achterstallige reke
ning gepresenteerd.
Zó vuil maken we ons water. Voor de vervuiling en de bestrijding
er van presenteert de „wet verontreiniging oppervlaktewateren" ons
een pittige achterstallige rekening.
De wet zit, bij wijze van spre
ken, boordevol goede voornemens.
Het is echter nog maar de vraag of
die allemaal uitgevoerd zullen en
kunnen worden. Er zijn verschil
lende belemmeringen:
De wet is slechts een raamwet:
de details moeten nog via allerlei
uitvoeringsbesluiten worden gere
geld. Dat gaat, behalve hoofdbre
kens; tijd kosten.
Ook de provinciale besturen
mét de Kroon de verantwoordelij
ke uitvoerders van de wet zul
len nog hun regelingen moeten
treffen.
Een heel ander probleem: het
rijk zal voorlopig alleen heffingen
opleggen voor de lozing van „zuur
stofbindende afvalstoffen". De
lozing van andere schadelijke stof
fen in rijkswateren wordt eigen
lijk nog even ongemoeid gelaten.
En wat de miljarden betreft:
het is twijfelachtig, of die allemaal
op tafel zullen komen. In veel
gevallen zullen de vervuilers one
venredig zwaar worden belast. In
dat geval moet en wil het rijk
bijspringen. Maar ook de schatkist
is niet onuitputtelijk.
De nieuwe wet, waarop lang is
gewacht, geldt voor alle ook
particuliere oppervlaktewateren.
Voor de rijkswateren wordt de
zaak geregeld door de Kroon, voor
de overige door Provinciale Staten.
Uitgangspunt is verontreiniging
door afvalstoffen, verontreinigde
schadelijke stoffen (inclusief grote
hoeveelheden te warm of zuurstof
arm water'' t^gen te gaan
Het verbod tot verontreiniging
kan zeker niet absoluut zijn. Be
volking en industrie produceren
elke dag grote hoeveelheden afval
water, die ze ergens kwijt moeten.
Van belang daarbij is. dat het op
pervlaktewater een zeker zelfreini
gend vermogen heeft. Het kan on
geveer 4,5 miljoen inwonerequiva
lent is: de gemiddelde vervuiling
per inwoner per dag) de baas.
Momenteel worden er echter niet
minder dan 15.000.000 inwonere
quivalenten op los gelaten.
De lozing van afvalwater zal
daarom aan vergunningen worden
gebonden. In de meeste vergunnin
gen zal worden voorgeschreven,
dat het afvalwater voor 90% wordt
gezuiverd vóór het wordt geloosd.
Men kan ook gebruik maken van
het zelfreinigend vermogen van de
zee. Ook daarvpor zal echter een
met zeer speciale voorwaarden om
klede vergunning nodig zijn, ook
wanneer het afval buiten de terri
toriale wateren overboord wordt
gezet.
De minister van Verkeer en Wa
terstaat en de Gedeputeerde Staten
van de provincies kunnen hun be
voegdheden (uitgeven of weigeren
van vergunning) overdragen aan
havenschappen, gemeenten, water
schappen of zuiveringsschappen.
Datzelfde geldt voor de bouw van
de zuiveringsinstallaties. Het is de
bedoeling, dat de zuiveringsschap
pen een zo groot mogelijk gebied
zullen bestrijken; de waterhuis
houding vertoont over grote af
standen samenhang en bovendien
kan alleen een groot zuiverings-
verbond zich van een deskundig
apparaat voorzien.
Alle „waterbeheerders" moeten
voor hun gebied een zuiverings-
nVin opstellen. De plannen wor
den per provincie gebundeld. De
optelsom van de provinciale plan
nen wordt het bestrijdingsplan
voor het hele land. De minister is
bovendien wettelijk verplicht elk
jaar een meerjarenplan samen te
stellen voor de projecten, waarvan
de uitvoering hoogst urgent is.
Waterbeheerders, die het er een
beetje bij laten zitten, kunnen een
verklaring van ongenoegzaamheid
krijgen. Dat is geen vrij blijvende
waarschuwing: er zit een forse
heffing aan vast, die moet prikke
len tot grotere activiteit. De verkla
ring van ongenoegzaamheid blijft
voorlopig waarschijnlijk theorie.
Want veel waterbeheerders zullen
nog enige of geruime tijd in gebre
ke moeten blijven: er zullen veel
plannen ter bestrijding van de ver
ontreiniging ter tafel komen, die
bij gebrek aan financiële en tech
nische mogelijkheden lang niet al
lemaal tegelijk kunnen worden ge
realiseerd.
We zullen dus allemaal voor de
bestrijding van de watervervuiling
moeten betalen. De bedoeling is,
dat de heffingen over het hele
land gezien niet teveel van
elkaar zullen verschillen. Er kun
nen echter uitschieters zijn, bij
voorbeeld wanneer een waterbe
heerder een van oudsher „vuil"
bedrijf opdracht geeft zijn water
te zuiveren. Als de lasten voor dat
bedrijf als gevolg daarvan oneven
redig hoog oplopen zal het een
schadevergoeding kunnen krijgen.
Het bedrag daarvan moft echter
over de heffingen worden uitge
smeerd. Worden de heffingen
daardoor veel hoger dan elders,
dan kan de waterbeheerder op zijn
beurt bij het rijk aankloppen. In
het uiterste geval kan men zeer
vuile industrieën geen vergunning
geven voor de 'ozing van afval.
Dat betekent sluiting of verhuizing
van zo'n bedrijf. Ook in zo'n situa
tie kan het bedrijf een schadever
goeding krijgen, die trouwens ook
tot de kosten van de waterzuive
ring gaat behoren.
Dat is, zeer in het kort, de
praktijk van de wet. Hopen maar,
dat die geen mooie theorie zal
blijken te zijn.
WILLEM WOLTERS
(ADVERTENTIE)
