GOD IS VOOR ROMEINEN VERRE GOD CSU maakt meeste kans in Beieren OL YMPISCH BEGIN „Fotograferen in het weekend? Ik kan m'n geld wel beter besteden/' Kerst-verwarring steekt kop op reumatische pijnen ZONDAG NAAR STEMBUS "OVERVAL" VOOR ONDERDAK Koetsier van Sint overlijdt tijdens rit CLAUS VINDT DIPLOMATIE TE ANTIEK VIEUXEN .musEJtWjUER £ssoj Esso service gaat steeds verder! Kerk meer zaak van theorie FRANSE BARONES IN LONDENS HOTEL BEROOFD Maak in't weekend géén foto's... U mocht er eens plezier in krijgen. ROND BRITSE BOXING DAY Uitgestorven op het etiket staat waar het vandaan komt: SCHADE&BUYSING SCHIEDAM 21 VRIJDAG 20 NOVEMBER 1970 21 (ADVERTENTIE) ROME (KNP) God is voor de Romeinen een verre God. In het dagelijkse leven der Romeinen leeft God wel maar men heeft slechts op zeldzame ogenblikken van het leven oog voor hem. Tot deze conclusie komt Prof. Pin na het opinie-onderzoek, dat het internationaal cen trum voor sociaal onderzoek van de Gregoriana-univer- siteit in Rome heeft gehou den. Ten behoeve van dit onder zoek werden 2400 volwasse nen in Rome ondervraagd. De resultaten ervan zijn deze week door de directeur van het centrum, prof. Emiie Pin, gepubliceerd. In zijn toelichting beklemtoonde prof. Pin de levensgrote con trasten, die er in het leven van de Romeinse katholie ken bestaan tussen theorie en praktijk. Ongeveer 80 procent der on dervraagde katholieken neemt deel aan kerkelijke plechtigheden op hoogtepun ten va nhun leven, zoals de doop, de eerste communie, het vormsel, trouwen en rouwen. Maar de zondags plicht wordt gehandhaaft door 35 tot 40 procent der katholieken. Ofschoon dit percentage vergeleken bij andere Europese hoofdste den beslist vrij hoog ligt, is de kwaliteit van de deel neming aan de zondagsmis zeer gering, constateerd pa ter Pin. De actieve deelne ming aan de zondagsliturgie is bijzonder armoedig, meent hij. Een groot contrast consta teert prof. Pin ook tussen de theoretische instemming der Romeinse katholieken met de geloofswaarheden en de praktische weigering er ook consequent naar te leven. Het onderzoek toont aan, dat 92 procent der gedoopte Ro meinen in God geloven, 80 procent aan de fundamen tele christelijke waarheden en slechts 50 procent aan hel en vagevuur. De meeste Romeinen zijn het eens met de christelijke ethiek. Tachtig procent spreekt zich namelijk uit voor naastenliefde, vergif fenis en echtelijke trouw. Slechts een klein percenta ge is bereid daaruit voor het eigen zedelijk leven de lo gische consequenties te trek ken. Prof. Pin constateert diezelf de discrepantie in de ver bondenheid der Romeinen met de kerk. Zij zijn het wel eens met het geloof der kerk, maar zij voelen zich niet persoonlijk betrokken bij de kerk als levende geloofsge meenschap. Velen aldus prof. Pinbeschouwen de kerk als een soort publieke godsdienst. Men neemt wel deel aan de voornaamste liturgische han delingen, maar men interes seert zich niet of nauwelijks voor de religieuze problemen. MUENCHEN (DPA) In de Westduitse deelstaat Beieren zullen a.s. zondag de 7,2 miljoen stemgerechtigden de 204 leden van de land dag, het staatsparlement, kunnen kiezen. Bij de verkiezingscampagne hebben, zeker de grote partijen, huil zware troeven op tafel gelegd. Waarnemers menen dat de uitslagen, zeker voor een deel, een goed- of afkeuring zullen betekenen van de politiek van de bondsregering, met name voor wat betreft de politiek ten opzichte van Oost-Europa. In de huidige Landdag hebben 110 christendemocraten (CSU), 79 socia listen (SPD) zitting en 15 leden van Adolf von Thaddens nationaal demo cratische partij (NPD). Men acht het vrijwel zeker, dat de christendemocraten met een absolute meerderheid in het parlement van Beieren zullen terugkeren. Minder zeker is men ervan, of zij ditmaal ook een absolute meerderheid van de stemmen zullen krijgen. Vier jaar geleden kreeg de CSU 48,1 procent van het stemmental en bij de laatste bondsdagverkiezingen 54,4 procent. LONDEN (AP) De Franse ba. rones Jacqueline de Ribes, de vrouw van een Franse bankier en een van de mooiste vrouwen van de Europese society, is in haar hotel in Londen van haar juwelen beroofd. De dief had zich in haar suite op de zesde verdieping van het Claridges Hotel bevonden, en toen zij, slechts gehuld in een handdoek, de bakamer verliet greep hij haar beet en drukte een doek met chloroform tegen haar gelaat waarop zij flauw viel. Hoeveel de waarde is van de ge stolen juwelen, is nog niet bekend. Volgens schattingen bedraagt deze een tot anderhalf miljoen gulden. I De strijd om in het staatsparlement vertegenwoordigd te zijn is vooral fel gevoerd tussen de extreem rechtse N.PJ3. en de vrije democraten (FDP), welke laatste partij vier jaar geleden niet de benodigde tien procent van het totaal aantal geldig uitgebrachte stemmen kreeg om zetels in de Land dag te bezetten. De N.P.D. kreeg toen 15 zetels, maar politieke deskundigen slaan de kan sen van deze partij veel lager aan. APELDOORN (ANP) In een juwelierszaak te Apeldoorn is onder het winkelpersoneel woensdag grote consternatie ont staan, toen een man binnenkwam en met de woorden „dit is een overval" een pistool te voorschijn haalde. De overval bleek echter met zo ernstig als men vreesde, want de man ging op een stoel zitten en zei: „bel nu de politie maar, ik wacht wel tot ze komt". De eigenaar had via de alarm installatie de politie al gewaar schuwd, die binnen enkele minu ten aanwezig was en de man ar resteerde. Het bleek de 47-jarige J. D. V. te zijn, die wegens geld gebrek zijn kostgeld niet kon betalen en daarom op straat was gezet. V. hoopte door de politie te worden gearresteerd en opge sloten om op die wijze aan on derdak te komen. „Drie... twee, een, nul", het stadion, sporthal en zwembad heb- aftellen is in volle gang. Hier heeft het echter niets met een ruimte raket te maken, maar met de bouw werken voor de Olympische Spelen van 1972 in München. De steunpij lers voor het enorme tentdak boven ben veel weg van raketten op hun startplaatsen. Acht van de twaalf stalen pijlers in hoogte variërend tussen 37 en 76 meterzijn al klaar. (ADVERTENTIE) Bent ti ook zo'n type? O nee, roept u verontwaardigd, ik geef m'n weekendgeld heus niet alleen aan drank uit. Tuurlijk, ook wel 's een pilsje. Maar ook prik voor de kinderen. En 'n lekkere hamburger voor ons allemaal. Hier, kaartjes voor Artis. En patat. Bovendien en nu wordt uw blik pas echt triomfantelijk - ik maak wel degelijk foto's. En u toont vol trots de vakantiekiekjes die u ieder jaar trouw hebt geschoten. Een schoenendoos volTorremolmos, Ardennen en de Veluwe. Bravo! Alleen krijgen u en uw gezin over een paar jaar wel een eenzijdig beeld van het verleden. Waarom? Omdat uw 50 andere vakanties, de weekends, ook vol onver getelijke momenten zitten. Nou ja, onvergetelijk? Wie van cms heeft een fotografisch geheugen? Ga maar na. 't Is zo'n kleine moeite om uw camera het hele weekend schiet- klaar te hebben. 't Kost maar zo weinig. En uw beloning is een onbetaalbare schat aan kleurrijke herinneringen. Herinneringen aan koste lijke momenten die nu écht onvergetelijk zijn geworden. Haal dus'n filmpje-in huis. Zorg het hele jaar voor een geladen fototoestel. Want filmen is eigenlijk uw enige excuus om geen foto's in het weekend te maken. Praat vóór het volgende rondje even met de vakman, uw fotoiiandeiaar. Dorus' nieuwste kreatie: 'n elpee met dertien liedjes, zó Dorus ais Dorus maar kan zijn. Echte luisterliedjes. Een leuk kado-idee. Alleen te koop bij Esso-verkooppunten, waar u de Dorus-pop ziet staan. f3,90 (Van onze correspondent) LONDEN. In Engeland heerst momenteel ernstige verwarring, omdat de regering Heath geen vrije dag toekent in de plaats van „Boxing Day" (26 december), die in Engeland, Wales en Noord-Ier- land een officiële feestdag is. Dit jaar valt hij op een zaterdag, wat natuurlijk een probleem schept. Men verwacht, dat na de kerstmis het absenteïsme nog groter zal zijn dan in het verleden. Na een grote feestdag dagen in de Engelse fabrieken duizenden arbeiders gewoon niet op. Ze hebben kennelijk een of twee extra dagen nodig om hun roes uit te slapen of te wennen aan het idee, dat ze de handen weer uit de mouwen moeten steken. 26 december wordt „Boxing Day" genoemd, omdat eertijds op die dag wat geld gestopt werd in de „Christmas Box" van postboden, melkboeren, vuilnismannen, kran ten-, bakkers-, en slagersjongens. Tegenwoordig 'hebben deze lieden hun financiële kerstbijdragen echter al lang voor „Christmas" binnen schot. Op „Boximig-Day" wordt in Enige land, Wales en Noord-Ierland niet gewerkt (in Schotland wel, omdat nieuwjaar daar een feestdag is). Al le winkels blijven dicht, maar er zijn wel theater- en bioscoopvoor stellingen, met het gevolg dat som mige restaurants ook het daglicht binnen laten. Talrijke nationale werkovereen- komsten leggen er de nadruk op dat de arbeiders en bedienden recht hebben op twee vrije kerstdagen. In moeilijke gevallen, zoals ondermeer dit jaar, wordt van de regering ver wacht, dat zij bepaalt welke werk' dag de „verloren feestdag" goed maakt. Degene die op richtlijnen van ho gerhand zaten te wachten hebben zo pas te horen gekregen, dat zij in dit probleem maar zelf uit de doeken moeten doen. Daardoor komt het, dat men hier volgende maand zowel op de 24-ste als op de 28-ste voor gesloten deuren kan komen te staan. Sommige winkels en warenhuizen weten nog niet precies wat te begin nen. Het ziet er evenwel naar uit, dat de meeste handelszaken op 28 december dicht zullen blijven, zodat de Britse huisvrouwen op 24 decem ber voor tenminste vier dagen brood en andere levensmiddelen moeten aanslepen. Bepaalde Londense wa renhuizen. zoals Selfridges, zijn van plan hun deuren te openen op 24 en 28 december, terwijl op die dagen telkens de helft van het personeel vrijaf heeft. In de industrie probeert men 24 december algemeen een vrije dag te maken. Het staat echter van tevoren vast, dat op maandag 28 december het absenteïsme hoogtij zal vieren. Duizenden Engelse kantoorbedien den weten nog niet, wanneer ze officieel thuis mogen blijven. De banken zullen op 28 december op halve kracht werken. Dit geldt ook voor de Londense beurs, maar het personeel van de verzekeringsmaat schappijen krijgt die dag vrijaf, wat betekent dat de city die maandag uitgestorven zal schijnen. (ADVERTENTIE) verpakking: 14 en 40 tabletten LEIMUIDEN De intocht van Sint Nicolaas te Leimuiden is gister middag op tragische wijze voortijdig beëindigd. De koetsier van het rijtuig van de Sint, de 48-jarige heer K. Post, schrok op een gegeven ogenblik waar schijnlijk van een onverwachte bewe ging van een der paarden. Hij kreeg een hartverlamming en overleed ter plaatse. De feestelijkhe den ter gelegenheid van de intocht werden ogenblikkelijk afgelast en ook de rijtoer van de goedheilig man ging niet meer door. DEN HAAG (ANP) De diplo matieke werel d beweegt zich mo- matieke wereld beweegt zich mi- nen een nauwe structuur van zijn eigen antieke wetten, in plaats van de blijvende en veranderende ken merken van het vertegenwoordigde land te weerspiegelen. Dit heeft prins Claus gisteren ge zegd bij de opening van een congres in Den Haag ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Neder lands genootschap van internationale zaken. De diplomatieke vertegen woordiging moet volgens hem in overeenstemming zijn met de poli tieke en sociale realiteiten. (ADVERTENTIE) (een geruststellend idee.óik voor uw gasten) DOOR JOHAN WINKLER Verbeeld. U eens, Lezer! dat Gy eenigen tijd. in Frankrijk reist. Natuurliker wyze, dat Gy al dien tijd slechts fransch spreekt, en ook niets als fransch hoort spreken. Zoo komt Gy in eene fransche stad, in de spoor- halle, en Gy klopt aan het beken de luikje om een spoorwegkaart je te nemen. Het luikje wordt geopend, en eene stem roept u toe, in goed nederlandsch: ,,'t Is nog te vroeg!" Zoudt Gy niet zeer verwonderd zijn? Wel nu! my is dit overkomen." De man die dat overkwam was mijn grootvader, in zijn tijd een nogal befaamd taalgeleerde, en die er in 1855 een reis groten deels per „stoomros" voor over had om nu eens precies na te gaan tot hoever daar zo in de buurt van Duinkerken en Calais het Vlaams en dus Neder lands, nog de volkstaal, althans de volksspreektaal was. Want (en zo luidde de titel van zijn hierover gepubliceerde be schouwingen) er was ook een Nederland in Frankrijk en Duits land". De taalgrenzen waren nu eenmaal wijder dan de lands grenzen. Van zijn reis naar Frans-Vlaan- deren, of om met de Fransen te spreken „Flandre maritime" heeft hij toen uitvoerig verslag gedaan. Ik heb het dezer dagen allemaal nog eens nagelezen. Wat was die goede grootvader blij en opgetogen, wanneer hij in Duinkerken, in Hazebroek in St.- Winoks-Bergen, in Ekelsbeke, Arneke en al die andere Frans- Vlaamse plaatsen telkens weer ontdekte hoe de mensen daar, althans onder elkaar, het Vlaams en daarmee toch eigenlijk ook het Nederlands, waren trouwe gebleven. En vooral, wat was hij verrukt wanneer hij bij hen ook fysiek allerlei dingen gewaar werd, die (goddank, moet hij telkens heb ben verzucht) zo helemaal niet Frans waren, integendeel! Ei! riep hij uit: „Ei.' zie toch deze kloeke, ranke en slanke ge stalten, deze blau-oogde, blonde blanke en blozende mannen en vrouwen, knapen en maagdekens, in steden en dorpen, aan de zee kust en in de hoogere streken binnen in het landl" En dan die herbergierster in het door de Fransen tot Haze- b rouck verbasterde Hazebroek. die ook al haar moedertaal was trouw gebleven grootvader prijst haar geliefd als „eene eer bare en weerbare knappe vlaam- sche vrou, vriendelik van oog, gul van hert, mild van hand, en o zoo wel ter tale". Wat heeft de oude heer toen met al die stamverwante lieden gedweept! en hoe heeft hij de Fransen, aan wie dit bezett ege- bied in 1678 bij de vrede van Nijmegen was toegewezen, ge hoond! Voor de „wufte" vuile domme Franzoos" had de oude heer geen goed woord over en voor de Franse „krijgsliên", die hij in hun rode uniformbroeken zag ex- cerceren, al evenmin: „hoe vuil, onooglijk, verwaarloosd, armoe dig zien zij er uit". Maar zijn felste boosheid gold het Franse gouvernement dat (toen) kennelijk „de dood van de vlaemsche taeil" wenste en dat (toen) alles deed wat in zijn macht was om die taal „te kren ken en te fnuiken en als het kon uit te roeien". Blijkbaar was daar ook wel iets van waar. In het nog altijd de moedertaal trouw gebleven Ghyvelde blijkt bijvoorbeeld de schoolmeester een alleen maar Frans sprekende Fransman. Waarom ik dit allemaal ophaal? Zo'n reisverhaal uit 1885? Omdat ik dezer dagen door een opmer kelijk berichtje getroffen werd, waaruit bleek dat de huidige Franse regering nu eindelijk de Nederlandstaligen in Frankrijk ter wille is geweest door het Nederlands te erkennen als taal die bij het middelbaar onderwijs als „de eerste vreemde taal" mag gelden. En dit betekent bijvoorbeeld dat de ,jFlamands de France", calaureaatsexamen tot de univer siteit voortaan in de eigen taal kunnen afleggen. Het heeft lang geduurd eer die erkenning er gekomen is, en eer het Nederlands in Frankrijk ook in dit opzicht dezelfde rechten heeft gekregen als bijvoorbeeld het Duits en Spaans. Grootvader zou daar wel niet nelemaal tevreden mee geweest zijn want ergens droomde hij de dwazw, doch eertijds nog wel vergeeflijke droom van één Groot-Nederlands rijk maar hij zou er toch wel een wending ten goede in gezien hebben. Ja, die dwaze droom. Vlak voor zijn dood, in 1918, midden in de Verste Wereldoorlog, is grootvader toen nog eens op min of meer geheimzinnige manier door een Duitse instantie benaderd: met het oog op de vredesvoorwaar den, die het zegevierend Berlijn straks de verslagen vijanden zou opleggen, moest hij meehelpen aan een kaart waarop de Neder landse taalgrens in Frankrijk precies zou zijn aangegeven. Tot zover zou dan het toekomstige Groot-Germaanse rijk (en dat was dan bepaald iets anders dan alleen maar zo'n zielig Groot- Nederlands rijk) moeten reiken. Grootvader heeft de man die dat allemaal kwam vragen toen goddank de deur gewezen. Hij moet toen, hoe laat ook, het ge vaar hebben onderkend van al te veel rommelen en wrikken aan grenzen die je, achteraf bezien, toch maar beter zo kunt laten, zelfs al wordt ook aan de over kant je eigen taal gesproken en al staat men voor het redelijke behoud daarvan op de bres. Ginds, in dat Vlaamse Frank rijk, blijkbaar niet helemaal zon der succes.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1970 | | pagina 21