„WALCO"
GESLOTEN
ADVERTEREN
DOET VERKO P2J
juist nu die lekkere
chocola
supermarkt
TE KOOP:
WONING
Adverteren
doet
verkopen
Vanaf dinsdag
17 november zijn wij
dan openen wij onze
ultra moderne
f I v
U proeft wel waarom!
Meestermixture
van 35 alcolhol
en 56 exotische
kruiden.
Niet zoetig,
maar pittig-fris
en lekker-apart.
Gezondheid!
Me fles f. li.95
halve fles 7.95
IJ 10 fles f. 2.55
PAS
het opbergsysteem dat U
van pas komt
Bqnberg'h
Handelsbureau
Ternevzen
Noordstraat 78
Tel. 01150 - 2304
I z a a k sinds 1937
DINSDAG 17 NOVEMBER 1970
Een publikatie van het Centraal Bureau voor Courantenpubliciteit
BIERKAAISTRAAT HULST
Goed onderhouden
staande Tolenstraat 23,
TERNEUZEN
Te bevragen:
A. VAN POORTEN
Cloosterstraat 113
Kloosterzande
«scscxscjcwcscscscxxscxxxxx:
wegens verbouwing, maar U bent
VAN HARTE WELKOM
op DONDERDAG 26 november
6427- Alle hoofden wenden zich naar de richting, waar Clare Sullivan
heenwijst. „Kijk dan toch, vogels!" roept bet meisje opgewonden. „Ja, het
zijn meeuwen!" schreeuwt Presto enthousiast, „Nu kan het land niet ver
meer zijn, meeuwen zitten meestal dicht bij de kust! „Hm, ik heb ze
anders wel eens honderd mijl op zee gezien," verklaart Agua somber. Henry
Sullivan neemt de lege plaats op de roeibank in en begint verbeten aan de
roeiriem te trekken. Thomas schijnt uit net verschijnen van de meeuwen
weer opnieuw kracht te putten. Hij krabbelt overeind en strompelt naar de
voorplecht, waar Agua en Presto gespannen naar de wazige kim staren.
Eindelijk, er zijn alweer vele lange uren verstreken, slaakt Agua een
schorre kreet. „Land! Land Kijk daar, die blauwachtige streep! Dat
zijn de rotsen, wat ik je brom! Met hernieuwde moed trekken Aram en
Sullivan de riemen door de golven. Dichter en dichter nadert de kustlijn
en eindelijk danst de sloep door de branding en glijdt naar een smal strand
tussen hoge kale rotsen
U heeft gelijk dat U die
lekkere chocola van Verkade wilt.
U weet wat lekker,is.
Daarom neemt U elke keer weer
repen en blokken van Verkade.
6327. Als een nietig stipje, verloren in de eindeloosheid van de wijde
zee glijdt de sloep met zijn zeven inzittenden over het water. De schemering
is geleidelijk overgegaan in een heldere maannacht en op de stand der sterren
heeft Aram zo goed mogelijk de koers bepaald „Als we noord-noordwest
blijven doorroeien, moeten we tenslotte de kust van Frankrijk bereiken,"
heeft hij opgewekt vastgesteld, maar in zijn hart wanhoopt hij aan hun kan
sen Hoeveel mijlen zullen wij nog moeten roeien honderd
vijfhonderd? En dat in een sloep, belast met zeven mensen, zonder voedsel
of drinkwater Urenlang zit hij naast bootsman Thomas^op de roeibank.
Zwijgend trekken zij de riemen door het water, niemand slaapt, op de voor
plecht zitten Clare Sullivan en Emillo op gedempte toon te praten, tot Agua
Emillo wenkt en zij samen de riemen overnemen. Drie uur later zijn ook zij
uitgeput en nemen Aram en Thomas opnieuw hun plaatsen in. Het eerste
morgenlicht schemert al aan de kim, als Thomas plotseling ineenzakt over
zijn roeiriem. Gelijktijdig klinkt bij de voorplecht de opgewonden stem van
het meisje: „Kijk! Kijk dan toch! Daar, in de lucht
