Namen veranderen.. ...apartheid blijft „KAPITALISTEN" IN RUSLAND Levendige zwarte handel in de Sovjet-Unie Rebellistische beweging zaait onrust in Ceylon IS DE ZUID AFRIKAANSE POLITIEK TOT MISLUKKING GEDOEMD? Bus Muziek Duur lot Mao en Che Guevara grote voorbeelden Huichelarij Infiltranten V r Zelfs het Kremlin houdt de zwart-handelaars niet tegen. (Van onze correspondent) JOHANNESBURG. Afrikaners die in steden in de provincie wonen zijn van mening dat de politiek die de Zuidafrikaanse rege ring de afgelopen 21 jaar heeft gevolgd tot mislukking gedoemd is. De Zuidafrikaanse regeling heeft in die tijd steeds naar een afzon derlijke ontwikkeling voor blank en zwart gestreefd. Au fond, zo redeneert men, is het streven naar een afzonderlijke ontwikkeling niets anders dan een vorm van apartheid die bedoeld is om de Afri kaanse families uit de „blanke" steden te verdrijven en hen terug te sturen naar de kraals waar zij vandaan komen waarmee honderd duizenden van hen geen binding hebben. Soweto bijv. de grootste concentra- minatie is hier duidelijk en zorgt tie van ontheemde Afrikaanse fami lies in Zuid-Afrika is de laatste jaren steeds van regeringswege ge waarschuwd dat de tijd voor de bewoners rijp scheen om hun „ogen naar het eigen land te richten". De laatste waarschuwing in deze trant kwam van de kant van de ondermi nister van Bantoe Bestuur en Ont wikkeling, dr. Piet Kroonhof, in een brief gericht aan het Bantoe stads bestuur van Soweto een wettelijk lichaam ergens tussen de bevolking en het plaatselijk bestuur. Hij schreef dat „de regering een beleid volgt dat erop gericht is de verschillende Bantoe volkeren auto nome naties in hun eigen gebieden te maken waar elk lid van de natie de rechten en de voorrechten van een burger kan genieten en kan streven naar het hoogste peil op alle gebieden van het menselijk pogen „In de Blanke gebieden worden de leden van deze individuele naties gezien als bezoekers waar ze dat werk mogen verrichten dat voor hen gemaakt wordt. Geen enkel land kan burgers van een andere natie toestaan dat land naar eigen belie ven te betreden. Het grootste gedeelte van de bur gers van het Soweto gebied, op een afstand van ongeveer 32 km van Johannesburg, zijn families die ge boren en getogen zijn in de steden en niets afweten van hun land van herkomst. Evenmin hebben ze bin ding met die gebieden en het leven en de gewoonten van stammen. Zij zijn opgegroeid in de „Blanke" ge bieden en hebben zich aangepast aan de invloed en eisen van het westerse leven. Voor hen betekent het feit dat ze uit de steden moeten verdwijnen en terug moeten keren naar gebieden met levensgewoonten waar ze totaal niets van afweten, dat de klok v an hun vooruitgang vele jaren terug wordt gezet. Deze mening schijnt indirect te zijn versterkt door het feit dat kort nadat de Nationalisten in 1948, aan de macht gekomen waren, zij een inferieur soort onderwijs introdu ceerden voor de Afrikaanse mensen in dat land en het „Bantoe Onder wijs" noemden, waardoor de intel lectuele ontwikkeling van het Afri kaanse kind niet alleen vertraagd wordt, maar het kind ook voorbe reidt „om een nuttig burger in hei land van herkomst" en niet in de „blanke" gebieden te worden. Maar kleurlingen en leerlingen uit India genieten nog steeds het uni versele onderwijssysteem. De discri- ervoor dat de Afrikanen die geen stem mogen uitbrengen en die on mondig gehouden worden alleen nog maar hulpeloos kunnen raden wat er gaat gebeuren Bij hun pogingen om de Afrikanen in de steden terug te lokken naar hun land van herkomst hebben woordvoerders van de rege ring beloften gedaan over grenzeloze mogeLijkheden en privileges die die genen die in de steden wonen maar hun „oog naar hun land van her komst zouden richten", daar konden vinden. De beloften worden normaliter gedaan aan Afrikaanse zakenlieden die wel in de steden wonen maar niet meer dan een zaak in dat ge bied mogen hebben, echter wel in hun land van herkomst. Tot op ze kere hoogte hebben zulke beloften vele jonge ondernemers in de steden ertoe gebracht een verzoek in te dienen om een bedrijf in dat land van herkomst te mogen stichten. Maar de meesten van deze mensen zijn al gedesillusioneerd omdat hun verzoek verworpen is. Daarvoor was hen verteld dat ze net zoveel zaken in hun land van herkomst konden openen als ze zelf wilden. Maar tot nu toe is slechts het tegendeel ge bleken Vele mensen hadden een verzoek ingediend voor een gebied waar ze een winkel of bioscoop konden be ginnen Ze waren verbijsterd toen ze ontdekten dat ze deze lucratieve zaak al in handen was van de Ban toe Investerings Maatschappij hetgeen betekent van de regering die toekomstige Afrikaanse zaken lieden helpt in hun land van her komst op eigen benen te kunnen staan, waarbij rente berekend wordt over de leningen Maar veel zaken lieden geloven dat de maatschappij geen eerlijk spel met hen speelt Velen van hen zijn hun zaak kwijl geraakt omdat de „Bantoe Investe rings Maatschappij ons op de nek zat", om maar een gewezen Afri kaans zakenman te citeren. Waarom vragen ze zich af, moeten de meeste winkels en bioscopen in het land van herkomst het eigendom van de maatschappij en niet van de Afrika nen zijn? En waarom moeten de landen van herkomst Europese Ge volmachtigden voor Bantoe Zaken hebben, in plaats van Afrikaanse?. Zoals in het geval van het huidige onderwijssysteem mogen Afrikanen uit de 'steden niet emigreren naar andere landen dan die waar ze et nisch gezien vandaan komen. Het vraagstuk van de etnische afkomst MOSKOU (AP). Een goed geklede man loopt naar het ge- minirokte Russische meisje, dat naar brood staat te kijken. „Pssst, kameraad, lippenstift kopen?" vraagt hij en doet een tas open die bol staat van de lippenstift. Gretig delft het kind vijf roebel uit haar tasje op voor een buisje vermiljoen-rode lippenstift en loopt haastig weg. Haar brood is vergeten. Die lippenstift zou haar in het warenhuis „Leipzig" maar een roe bel hebben gekost, maar de kans dat zij er daar een zou hebben kunnen krijgen was niet groot. Iedere ge wiekste Moskouse juffrouw weet dat je, als je een lippenstift wilt hebben, naar de bakkerswinkel in de Kalinenstraat moet gaan. De man is een van de Moskouse „delagi" of fietsventers. Hij heeft een speciale afspraak met de verkoopster in het Leipzig-warenhuis. Zij houdt de moeilijk te krijgen lippenstift voor hem vast en verkoopt ze aan hem onder de toonbank. Hij betaalt haar de dubbele prijs en verkoopt ze voor het vijfvoud van de prijs. Drie envijftig jaar van communistisch be wind zijn er niet in geslaagd de honger van de Russen naar goederen voor dagelijks gebruik te stillen of de kapitalisten uit te roeien, die van de schaarste profiteren. Het resul taat is „sjito-krito", de zwarte markt. De superverkopers ervan worden door de Sovjetpers spottend be schreven als „de laatste knechten van de particuliere handel". Hun waren variëren van eenvoudige arti kelen zoals schoonheidsmiddelen en overhemdknopen tot ijskasten, auto's en diensten, die de staat niet kan verlenen. De meesten geven blijk van een verbazingwekkend talent om vlug geld te verdienen, terwijl zij het „OBKSS" het „staatsdepar- tement voor de strijd tegen de dief stal van socialistisch eigendom", nrecies «en slag voor blijven. Het te Leningrad verschijnende blad „Smena" (verandering) vertelt van een man, die een eigen bus had geen geringe prestatie in een land waar alle middelen voor open baar vervoer staatseigendom zijn. Hij ging concurreren met de plaat selijke forensentreinen en streek el ke dag 500 roebel op voor een rit van 100 kilometer- De maandelijkse ontvangsten van de buseigenaar wa ren 100 maal zo groot als het gemid delde loon in de Sovjet-Unie en nog was hij niet tevreden. Hij was ja loers op zijn rijkere buurman, die een kraan bezat welke hij verhuur de aan bouwprojecten van de staat De bouwers lieten de man zijn gang gaan omdat al hun kranen, die staats eigendom waren, het hadden bege ven als gevolg van slecht onderhoud Terwijl een dergelijke vinding rijkheid in het westen zou worden bewonderd is zij in een communisti sche gemeenschap een onvergeeflij ke zonde. „Smena" meldde, dat bei de mannen tenslotte erin liepen en aan hun onderneming een droevig einde werd gemaakt. Het blad trad niet in bijzonderheden. Een ander geval van een particuliere onderne ming in Leningrad was dat van Vsevolod Kasjtsjeyev, een sportle raar aan een recreatiecentrum van de stad. „Smena" meldde, dat hij en een medeplichtige hadden besloten een eigen school voor kunstrijden te openen „Zij maakten reclame in scholen en in minder dan geen tijd bezorgden de toekomstige ijssterren de gabbers een zuivere winst van 1.357 roebel. „Winst", is in de Sov jet-Unie een vies woord en „woe kerwinst maken" een misdaad. Dientengevolge kwam een eenvoudi ge fotograaf, die van toeristen een roebel verlangde voor het maken van hun foto voor een standbeeld van Peiter de Grote, voor acht jaar in een werkkramp terecht. Maar er zijn altijd „delagi's" om de plaats in te nemen van de gearresteerden. Soms adverteren ze zelfs. De door de staat gecontroleerde kranten ne men geen advertenties op maar elke stadswijk heeft een „informatie bord" door middel waarvan mensen tegen een advertentietarief van der tig kopeken woningen kunnen rui len, zich kunnen aanbieden om op kinderen te passen of huishoudelijke apparaten ruilen. Onlangs luidde zo'n advertentie: „Muziek te koop voor eigenaars van bandrecorders. Ik heb banden van de Beatles, de Cannibals, Ray Char les en de gouden plaat van Elvis Presley. Kom 's middags na vijf uur". Toen ongelovige autoriteiten een onderzoek instelden (de staats- muziekwinkels verkopen Ray Char les niet) bemerkten zij, dat een ondernemende radio-monteur in zijn woning een complete opname-studio had ingericht. Hij maakte banden van uitzendingen van rock over de korte golf van de Voice of America en andere westerse stations- Zijn meest verkochte groep: The Beach Boys. Ongeoorloofde drankverkoop is de grootste geldmakerij, vooral sinds de nieuwe drankwet van kracht geworden is. De jongste Sov jet-maatregel tegen het alcoholisme is, dat de staats-drankwinkels 's avonds om 8 uur dat is drie uur vroeger dan voorheen moeten sluiten. Maar de handel is levendig Ondernemende Moskovieten kopen voor sluitingstijd grote hoeveelheden wodka en verkopen die na sluiting stijd en hoe later men dan koopl hoe hoger de prijs. Op het platte land, waar de wodka schaars is. bloeit nog altijd het clandestien dis tilleren Het huisbrouwsel „samo- gon" is een hoofdprodukt in de dor pen. Het is bekend dat een giftige variëteit, „groene draak", drinkers die er teveel van gebruikten blind heeft gemaakt, heeft verlamd en zelfs gedood. De Sovjet-loterij, die auto's als prijzen geeft, doet een andere uit- buiterij voortbestaan. Doordat er een wachtlijst van zes jaar is voor ge wone autokopers, is een winnend lot in werkelijkheid veel meer waard dan de 6.000 roebel die een Volga kost. Zulke loten gaan in vele han den over en komen in de regel terecht in centraal-Azië, waar rijke Georgiërs, die niet op hun wagen willen wachten, er wel 35.000 roebel voor betalen. De betrekkelijk weini ge particuliere auto-eigenaars kun nen voordeel trekken van de taxi- schaarste door zelf passagiers te gaan rijden. Deze snorders, die ge woonlijk „Levaki" (linksen) worden genoemd, werken in de regel 's nachts en vragen wat in hun hoofd opkomt, want taximeters hebben ze niet. De normale taxichauffeurs moeten al hun ontvangsten afdragen aan de staat en krijgen precies 25 roebel per week. Sommigen vijzelen dit bedrag wat op door van hun taxi rijdende bordelen te maken met ge makkelijke achterbanken en nog ge makkelijker meisjes. Het dagelijkse leven in de Sovjet-Unie is doortrok ken van woekerwinst maken, zwarte handel en particuliere ondernemin gen. De huisvrouw, die een mals stuk vlees wil hebben, betaalt extra en koopt clandestien. De man, die zijn stoelen opnieuw wil laten be kleden neemt zijn toevlucht tot een staatsmeubelmaker, die in zijn vrije tijd „zwart" werkt- Timmerlieden, automonteurs, lood gieters en huisschilders werken heel openlijk en met winst op de wilde markt. De klanten weten dat het gemakkelijker is dubbel te betalen van iemand schijnt van het aller grootst belang te zijn voor het mi nisterie voor Bantoe Bestuur en Ontwikkeling. Net zoals een kind dat de Zoeloe taal spreekt niet naar een Tswana school mag, mag een persoon van Shangaan afkomst niet naar het land van herkomst van de Xhosa emigreren. Al jaren lang pro testeren Afrikaanse leiders tegen de verdeling van het volk in etnische groeperingen. Maar hier zijn de au toriteiten doof voor gebleven. Maar het allergrootste vraagstuk dat de mensen in de steden nu bezig houdt is: wat voor vooruitzichten hebben we zodat ons economisch welzijn en onze veiligheid in onze geboortelanden gewaarborgd is? Wordt er van hen verwacht dat zij hun woongebieden verlaten waar zij hun arbeid aan blanke werkgevers verkopen en waar zij met hun fami lie gelukkig leven om in die geboor telanden in armoede te gaan leven? De landen van herkomst zijn ver re van voldoende ontwikkeld om de grote aantallen Afrikaanse families aan te kunnen. Evenmin zijn er aanwijzingen dat deze gebieden eco nomisch gezond zijn. Tot op heden kan de industrie langs de grens slechts aan een beperkt aantal men sen uit de landen van herkomst werk bieden. En wat moet er dan van de grote meerderheid worden? Met de politiek van afzonderlijk ontwikkeling is de Afrikanen in Zuid-Afrika het recht ontnomen po litieke rechten in de „blanke" gebie den te hebben of te laten gelden, wat dan ook hun opleiding of graad van beschaving is. De woordvoer ders van de regering zeggen dat deze democratische concessies alleen gedaan kunnen worden aan hen in de geboortelanden, maar niet aan hen die in de „blanke" gebieden verblijven- Grotendeels vanwege de ze tendens van de kant van Nationa listisch Zuid-Afrika koesteren de Afrikanen, in het bijzonder die in de steden, ernstig achterdocht be treffende de landen van herkomst. Het kan nog wel vele decennia duren voordat de Afrikanen eraan kunnen gaan denken „hun ogen naaT de landen van herkomst te richten" En atgezien van het feit dat de meeste geboortelanden in droge on vruchtbare gebieden liggen, hebben de Afrikanen nog steeds geen tastba re reden gevonden waarom men van hen zou kunnen eisen uit de gebie den waar ze al zo lang en gelukkig wonen weg te trekken en naar hun thuisland te gaan. Wat vele Afrikanen werkelijk al lang verbaasd doet staan is de manier waarop de Nationalisten menselijke problemen aanpak- pen. De Afrikanen voelen dat zulke problemen niet gemakke lijk opgelost kunnen worden, zo lang de huidskleur en niet ver diensten de allesoverheersende en beslissende factor is. (Copyright The Guardian-de Stem. dan hun diensten te verkrijgen via de bureaucratische kanalen. Als er in Europees Rusland al „knechten" zijn van vrije onderne mingen in Georgië zitten „tsaren". De burgers van het zonnige zuiden van de Kaukasus zijn geboren paar denhandelaars en zij komen naar het noorden om de onnozelen het vel over de oren te halen. „Zij zijn echte kapitalisten", zei een Mosco- viet bewonderend „We hebben hier een spreekwoord dat zegt: „Als de staat het niet kan krijgen, een Geor giër wel" Terwijl het Kremlin de Georgische boeren dwingt op collec tieve staatsboerderijen te werken, houdt het rekening met hun onaf hankelijk karakter door hun toe te staan vrij grote stukken land in eigendom te bezitten. Deze produce ren vaak meer dan de staatsboerde rijen, die Europees Rusland nooit kunnen voorzien van voldoende fruit en groenten. Met platte koffers vol groenten, radijs, tomaten, perziken en bloemen vliegen de Georgiërs naar het noorden om grote winsten te maken. Een vliegbiljet van Tbilisi naar Mouskou kost slechts 31 roebel en de naar fruit hunkerende Mosco- vieten zullen tot acht roebel betalen voor een kleine tros druiven. Maar op de Georgische markten gaan niet alleen produkten in ande re handen over. De inwoners van centraal-Azië willen hun papieren roebels graag omzetten in iets tast baardere en zij geven veel uit. Een buitenlander, die kort geleden op de centrale markt te Moskou bloemen wilde kopen, bemerkte dat de Geor gische verkoper meer belangstelling had voor zijn gouden horloge. „Wilt u het verkopen"? vroeg de Georgiër. De buitenlander antwoordde: „U zou dit horloge niet kunnen betalen". De Georgier haalde zwijgend een naar schatting meer dan zeven centimeter dik pak biljetten van 25 roebel te voorschijn. Maar het Mekka van de Sov jet-burgers, die op het snel ver dienen van roebels uit zijn, is Odessa aan de Zwarte Zee. Sja cheraars spreken met ontzag over de „tol koetsjka", de befaamde zwarte markt van Odessa, waar heel openlijk wordt gehandeld en die de enorme krioelende menig ten aantrekt, waaraan zij haar naam heeft ontleend. „Je kunt daar alles kopen, on verschillig wat", zei een Rus. „Zelfs schepen en vliegtuigen." (Van onze correspondent) Een oproerige beweging op Cey lon, die nog steeds in kracht toe neemt baart, het heersende Volks front van mevrouw Sirima Ban- daranaike zorgen. De leden worden de volgelingen van Ché Guevara genoemd vanwege hun leuzen en de baarden die sommige van hun aanhangers dragen, en deze beweging heeft het leger en de politie er al toe gebracht spe ciale maatregelen te nemen vooi het geval er naar de wapens ge grepen zal worden. Generaal-majoor Attygalle heeft alle commandanten de opdracht ge geven speciale maatregelen te ne men om de veiligheid van militaire wapens en munitie te waarborgen Het hoofd van politie heeft een spe ciale groep rechercheurs geïnstal leerd. die de beweging in de gaten moet houden en ook heeft hij de provinciale politie gevraagd het doen en laten van bepaalde leden te volgen Alle politieke partijen geven toe dat de beweging bestaat, de beweging die door de leiders „Jana ta Vimukti Peramuna" genoemd wordt - het Bevrijdingsfront van het Volk Niemand weet wie er eigen lijk aan het hoofd van staat, dus de beweging heeft zich een sehin van opii-irrr/lnn.gheid. buitenlandse inst' gatie en steun verworven. Voor sommige mensen is de groei van een gewapende revolutionaire beweging in Ceylon ondenkbaar. Zij zien de beweging als een groep jonge rebellen die door een gevoel van romantiek en zucht naar revolu tie. wat bij hun leeftijd hoort, ge dreven worden en dat hun vijandig heid tegenover het gezag kenbaar maken in revolutionaire taal - een taal die op het ogenblik overal ge sproken wordt- Maar politieke lei ders, die zich bewust zijn van hef geweld van de Naxalieten in India, bezien de activiteiten van de bewe ging met dodelijke ernst. De voormalige premier, Senanaya- ke, en zijn Verenigde Nationale Par tij, zeggen dat de beweging geïnspi reerd wordt door het communisme om de democratie te ondermijnen en op die manier het land gereed te maken voor een omwenteling. Het Verenigd Front (de Vrijheidspartij van mevrouw Bandaranaike, de Trotsky istische Samasamaja Partij en de Communistische Partij Mos kou) hebben een gezamenlijke ver klaring afgelegd, waarin de bewe ging „niets meer dan een agent van reactionaire krachten" genoemd wordt. De verklaring suggereerde dat de rechtse UNP de beweging steunt, om zo het image van de regering te kunnen schaden en om op die manier de regering te kunnen ondermijnen De Trotskyistische mi nister van Financiën. Perera, was nog wat duidelijker toen hij zei dat de CIA de beweging steunde. Dit zei hij op een openbare bijeenkomst, en dit bericht werd ai spoedig door de Amerikaanse ambassade ontkend. Wat is dat voor een beweging die al zoveel activiteiten ontketend heeft en het leger en justitie al in opschudding heeft gebracht? Eigen lijk bestaat de krachtbron uit een groep jongeren, die een opleiding gekregen, heeft. Het zijn de afge studeerden die geen baan kunnen vinden, studenten aan universiteiten en leerlingen van middelbare scho len, leraren en zelfs Boeddhistische monniken die eigenlijk tegen ge weld zouden moeten protesteren Als er een kwestie is die u- revolutionarie geest gekweekt heeft en een hechte band gesmeed heeft, dan is het wel het probleem van de werkloosheid en toenemend ongeloof in de capaciteiten van de huidige politieke partijen om dit probleem op te losse. Het was hetzelfde pro bleem. waardoor de Marxistische leiders in de jaren dertig, onder de Britse bezetting, naar voren konden komen. Maar er is een fundamenteel verschil De Marxistische leiders, in het westen opgeleid, kwamen uit de intelligentsia van de middenstand Maar de kracht van het Bevrijdings front van het Volk ligt in de lande lijke intelligentsia. Meer dan twee decennia van vrij onderwijs hebben tot gevolg gehad dat er uit dorps scholen duizenden kwamen die later aan een universiteit zouden afstude ren. Op het ogenblik hebben velen van hen geen werk of doen ze werk waarvoor ze eigenlijk niet geleerd hebben. Waar we nu getuige van zijn is de strijd om de macht te verschuiven van een bevoorrechte middenklasse die een opleiding ge noten heeft naar boeren, die wel een opleiding hebbben gehad maar noe steeds niet bevoorrecht zijn. Een van de leiders van de bewe ging zei botweg: „Modern commu nisme en socialisme zijn voortgeko men uit de bevoorrechte midden klasse en zijn niet voortgekomen uit de grote massa Wij prDeren een einde te maken aan die huichelarij waarbij socialisme gepredikt word' door de bevoorrechten" Het doel van de beweging is ..eei: pure socialistische regering" in het leven te roepen. Maar men voelt dal men dat niet kan bereiken door de politieke partijen. De beweging is bereid de huidige regering te steu nen als er pogingen gedaan worden om tot „een puur socialisme te ko men"- Maar als dit niet gaat zal de beweging veel kritiek uitoefenen om de regering weer op het rechte pad te brengen Dit is misschien dan wel het doe volgens de woordvoerder van de be weging. Maar de politie, polititci en buitenlandse diplomatieke bronnen zijn er zich hier bewust van dat honderden jongeren getraind zijn voor het voeren van een guerrilla oorlog, sabotage, het produceren van zelfgemaakte bommen, geweren en messen. De politie weet dat men sinds 1968 bezig is geweest overs' in het land cellen in te richten. Ooi- heeft men inlichtingen ontvanger waaruit zou blijken dat de jongerei verteld wordt hoe politiebureaus overvallen moeten worden en ande re belangrijke posten zoals kracht stations, wapenopslagplaatsen, brug gen en communicatiecentra. Vlak Mao, „het grote voorbeeld" voor de verkiezingen m mei heeft de politie een aantal leden van de beweging gearresteerd. Die hebben toen kaarten gevonden waarop op- plaatsen van bommen, pistolen en geweren waren aangegeven. Politici zeggen dat, hoewel het Bevrijdingsfront van het volk het meest bekend is. er in feite drie organisaties met dezelfde doelstel lingen zijn. Alle drie, zeggen ze, zijn geïnfiltreerd door volgelingen van Peking die revolutie prediken. De Communistische Partij in Peking heeft de beweging afgekeurd, maar Indiase bronnen in Ceylon tonen zich bezorgd Zij voelen dat Ceylon een prachtige basis zou zijn voor het smokkelen van wapens naar de Naxalieten in India Niemand schijnt precies te weten waar ijet geld vandaan komt, maar het lijkt dat de beweging geen geldgebrek heeft Onlangs is men begonnen met het publiceren van een nieuwsblad waarin de ideeën van Mao geprezen worden en ook die van Che Gueva ra. Er waren ongeveer 30.000 exem plaren gedrukt en gratis verspreid. Tegelijkertijd verschenen er op mu ren in de stad ook aanplakbiljetten die opriepen tot revolutie De bewe ging zegt dat het geld geschonken was door donateurs en studenten. Op een openbare bijeenkomst neeft de leider van het Bevrijdings front van bet Volk iemand die vroeger aan de Lumumba Universi teit m Moskou heeft gestudeerd en die daar, naar men zegt, wegge stuurd is vanwege activiteiten tegen Rusland - de beschuldiging verwor- pen dat de beweging door de CIA gesteund zou worden. Hij zei dat aanhangers van het Verenigd Front op de vergaderingen van de bewe ring gesproken hadden en dat de beweging van het Verenigd Front 'ijdens de laatste verkiezingen steunde Als de beschuldiging waar was, ging het Verenigd Front ook met vrijuit. (Copyrigt The Guardiau-De Stem)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1970 | | pagina 7