Namen veranderen..
...apartheid blijft
„KAPITALISTEN" IN RUSLAND
Levendige zwarte handel
in de Sovjet-Unie
Rebellistische beweging
zaait onrust in Ceylon
IS DE ZUID AFRIKAANSE POLITIEK
TOT MISLUKKING GEDOEMD?
Bus
Muziek
Duur lot
Mao en Che Guevara grote voorbeelden
Huichelarij
Infiltranten
V
r
Zelfs het Kremlin houdt de zwart-handelaars niet tegen.
(Van onze correspondent)
JOHANNESBURG. Afrikaners die in steden in de provincie
wonen zijn van mening dat de politiek die de Zuidafrikaanse rege
ring de afgelopen 21 jaar heeft gevolgd tot mislukking gedoemd is.
De Zuidafrikaanse regeling heeft in die tijd steeds naar een afzon
derlijke ontwikkeling voor blank en zwart gestreefd. Au fond, zo
redeneert men, is het streven naar een afzonderlijke ontwikkeling
niets anders dan een vorm van apartheid die bedoeld is om de Afri
kaanse families uit de „blanke" steden te verdrijven en hen terug te
sturen naar de kraals waar zij vandaan komen waarmee honderd
duizenden van hen geen binding hebben.
Soweto bijv. de grootste concentra- minatie is hier duidelijk en zorgt
tie van ontheemde Afrikaanse fami
lies in Zuid-Afrika is de laatste
jaren steeds van regeringswege ge
waarschuwd dat de tijd voor de
bewoners rijp scheen om hun „ogen
naar het eigen land te richten". De
laatste waarschuwing in deze trant
kwam van de kant van de ondermi
nister van Bantoe Bestuur en Ont
wikkeling, dr. Piet Kroonhof, in een
brief gericht aan het Bantoe stads
bestuur van Soweto een wettelijk
lichaam ergens tussen de bevolking
en het plaatselijk bestuur.
Hij schreef dat „de regering een
beleid volgt dat erop gericht is de
verschillende Bantoe volkeren auto
nome naties in hun eigen gebieden
te maken waar elk lid van de natie
de rechten en de voorrechten van
een burger kan genieten en kan
streven naar het hoogste peil op alle
gebieden van het menselijk pogen
„In de Blanke gebieden worden de
leden van deze individuele naties
gezien als bezoekers waar ze dat
werk mogen verrichten dat voor hen
gemaakt wordt. Geen enkel land
kan burgers van een andere natie
toestaan dat land naar eigen belie
ven te betreden.
Het grootste gedeelte van de bur
gers van het Soweto gebied, op een
afstand van ongeveer 32 km van
Johannesburg, zijn families die ge
boren en getogen zijn in de steden
en niets afweten van hun land van
herkomst. Evenmin hebben ze bin
ding met die gebieden en het leven
en de gewoonten van stammen. Zij
zijn opgegroeid in de „Blanke" ge
bieden en hebben zich aangepast
aan de invloed en eisen van het
westerse leven. Voor hen betekent
het feit dat ze uit de steden moeten
verdwijnen en terug moeten keren
naar gebieden met levensgewoonten
waar ze totaal niets van afweten,
dat de klok v an hun vooruitgang
vele jaren terug wordt gezet.
Deze mening schijnt indirect te
zijn versterkt door het feit dat kort
nadat de Nationalisten in 1948, aan
de macht gekomen waren, zij een
inferieur soort onderwijs introdu
ceerden voor de Afrikaanse mensen
in dat land en het „Bantoe Onder
wijs" noemden, waardoor de intel
lectuele ontwikkeling van het Afri
kaanse kind niet alleen vertraagd
wordt, maar het kind ook voorbe
reidt „om een nuttig burger in hei
land van herkomst" en niet in de
„blanke" gebieden te worden.
Maar kleurlingen en leerlingen uit
India genieten nog steeds het uni
versele onderwijssysteem. De discri-
ervoor dat de Afrikanen die geen
stem mogen uitbrengen en die on
mondig gehouden worden alleen nog
maar hulpeloos kunnen raden wat er
gaat gebeuren Bij hun pogingen om
de Afrikanen in de steden terug te
lokken naar hun land van herkomst
hebben woordvoerders van de rege
ring beloften gedaan over grenzeloze
mogeLijkheden en privileges die die
genen die in de steden wonen maar
hun „oog naar hun land van her
komst zouden richten", daar konden
vinden.
De beloften worden normaliter
gedaan aan Afrikaanse zakenlieden
die wel in de steden wonen maar
niet meer dan een zaak in dat ge
bied mogen hebben, echter wel in
hun land van herkomst. Tot op ze
kere hoogte hebben zulke beloften
vele jonge ondernemers in de steden
ertoe gebracht een verzoek in te
dienen om een bedrijf in dat land
van herkomst te mogen stichten.
Maar de meesten van deze mensen
zijn al gedesillusioneerd omdat hun
verzoek verworpen is. Daarvoor was
hen verteld dat ze net zoveel zaken
in hun land van herkomst konden
openen als ze zelf wilden. Maar tot
nu toe is slechts het tegendeel ge
bleken
Vele mensen hadden een verzoek
ingediend voor een gebied waar ze
een winkel of bioscoop konden be
ginnen Ze waren verbijsterd toen
ze ontdekten dat ze deze lucratieve
zaak al in handen was van de Ban
toe Investerings Maatschappij
hetgeen betekent van de regering
die toekomstige Afrikaanse zaken
lieden helpt in hun land van her
komst op eigen benen te kunnen
staan, waarbij rente berekend wordt
over de leningen Maar veel zaken
lieden geloven dat de maatschappij
geen eerlijk spel met hen speelt
Velen van hen zijn hun zaak kwijl
geraakt omdat de „Bantoe Investe
rings Maatschappij ons op de nek
zat", om maar een gewezen Afri
kaans zakenman te citeren. Waarom
vragen ze zich af, moeten de meeste
winkels en bioscopen in het land
van herkomst het eigendom van de
maatschappij en niet van de Afrika
nen zijn? En waarom moeten de
landen van herkomst Europese Ge
volmachtigden voor Bantoe Zaken
hebben, in plaats van Afrikaanse?.
Zoals in het geval van het huidige
onderwijssysteem mogen Afrikanen
uit de 'steden niet emigreren naar
andere landen dan die waar ze et
nisch gezien vandaan komen. Het
vraagstuk van de etnische afkomst
MOSKOU (AP). Een goed
geklede man loopt naar het ge-
minirokte Russische meisje, dat
naar brood staat te kijken. „Pssst,
kameraad, lippenstift kopen?"
vraagt hij en doet een tas open
die bol staat van de lippenstift.
Gretig delft het kind vijf roebel
uit haar tasje op voor een buisje
vermiljoen-rode lippenstift en
loopt haastig weg. Haar brood is
vergeten.
Die lippenstift zou haar in het
warenhuis „Leipzig" maar een roe
bel hebben gekost, maar de kans dat
zij er daar een zou hebben kunnen
krijgen was niet groot. Iedere ge
wiekste Moskouse juffrouw weet
dat je, als je een lippenstift wilt
hebben, naar de bakkerswinkel in
de Kalinenstraat moet gaan. De man
is een van de Moskouse „delagi" of
fietsventers. Hij heeft een speciale
afspraak met de verkoopster in het
Leipzig-warenhuis. Zij houdt de
moeilijk te krijgen lippenstift voor
hem vast en verkoopt ze aan hem
onder de toonbank. Hij betaalt haar
de dubbele prijs en verkoopt ze
voor het vijfvoud van de prijs. Drie
envijftig jaar van communistisch be
wind zijn er niet in geslaagd de
honger van de Russen naar goederen
voor dagelijks gebruik te stillen of
de kapitalisten uit te roeien, die van
de schaarste profiteren. Het resul
taat is „sjito-krito", de zwarte
markt.
De superverkopers ervan worden
door de Sovjetpers spottend be
schreven als „de laatste knechten
van de particuliere handel". Hun
waren variëren van eenvoudige arti
kelen zoals schoonheidsmiddelen en
overhemdknopen tot ijskasten, auto's
en diensten, die de staat niet kan
verlenen. De meesten geven blijk
van een verbazingwekkend talent
om vlug geld te verdienen, terwijl
zij het „OBKSS" het „staatsdepar-
tement voor de strijd tegen de dief
stal van socialistisch eigendom",
nrecies «en slag voor blijven.
Het te Leningrad verschijnende
blad „Smena" (verandering) vertelt
van een man, die een eigen bus had
geen geringe prestatie in een
land waar alle middelen voor open
baar vervoer staatseigendom zijn.
Hij ging concurreren met de plaat
selijke forensentreinen en streek el
ke dag 500 roebel op voor een rit
van 100 kilometer- De maandelijkse
ontvangsten van de buseigenaar wa
ren 100 maal zo groot als het gemid
delde loon in de Sovjet-Unie en nog
was hij niet tevreden. Hij was ja
loers op zijn rijkere buurman, die
een kraan bezat welke hij verhuur
de aan bouwprojecten van de staat
De bouwers lieten de man zijn gang
gaan omdat al hun kranen, die staats
eigendom waren, het hadden bege
ven als gevolg van slecht onderhoud
Terwijl een dergelijke vinding
rijkheid in het westen zou worden
bewonderd is zij in een communisti
sche gemeenschap een onvergeeflij
ke zonde. „Smena" meldde, dat bei
de mannen tenslotte erin liepen en
aan hun onderneming een droevig
einde werd gemaakt. Het blad trad
niet in bijzonderheden. Een ander
geval van een particuliere onderne
ming in Leningrad was dat van
Vsevolod Kasjtsjeyev, een sportle
raar aan een recreatiecentrum van
de stad. „Smena" meldde, dat hij en
een medeplichtige hadden besloten
een eigen school voor kunstrijden te
openen „Zij maakten reclame in
scholen en in minder dan geen tijd
bezorgden de toekomstige ijssterren
de gabbers een zuivere winst van
1.357 roebel. „Winst", is in de Sov
jet-Unie een vies woord en „woe
kerwinst maken" een misdaad.
Dientengevolge kwam een eenvoudi
ge fotograaf, die van toeristen een
roebel verlangde voor het maken
van hun foto voor een standbeeld
van Peiter de Grote, voor acht jaar
in een werkkramp terecht. Maar er
zijn altijd „delagi's" om de plaats in
te nemen van de gearresteerden.
Soms adverteren ze zelfs. De door
de staat gecontroleerde kranten ne
men geen advertenties op maar elke
stadswijk heeft een „informatie
bord" door middel waarvan mensen
tegen een advertentietarief van der
tig kopeken woningen kunnen rui
len, zich kunnen aanbieden om op
kinderen te passen of huishoudelijke
apparaten ruilen.
Onlangs luidde zo'n advertentie:
„Muziek te koop voor eigenaars van
bandrecorders. Ik heb banden van
de Beatles, de Cannibals, Ray Char
les en de gouden plaat van Elvis
Presley. Kom 's middags na vijf
uur". Toen ongelovige autoriteiten
een onderzoek instelden (de staats-
muziekwinkels verkopen Ray Char
les niet) bemerkten zij, dat een
ondernemende radio-monteur in zijn
woning een complete opname-studio
had ingericht. Hij maakte banden
van uitzendingen van rock over de
korte golf van de Voice of America
en andere westerse stations- Zijn
meest verkochte groep: The Beach
Boys. Ongeoorloofde drankverkoop
is de grootste geldmakerij, vooral
sinds de nieuwe drankwet van
kracht geworden is. De jongste Sov
jet-maatregel tegen het alcoholisme
is, dat de staats-drankwinkels 's
avonds om 8 uur dat is drie uur
vroeger dan voorheen moeten
sluiten. Maar de handel is levendig
Ondernemende Moskovieten kopen
voor sluitingstijd grote hoeveelheden
wodka en verkopen die na sluiting
stijd en hoe later men dan koopl
hoe hoger de prijs. Op het platte
land, waar de wodka schaars is.
bloeit nog altijd het clandestien dis
tilleren Het huisbrouwsel „samo-
gon" is een hoofdprodukt in de dor
pen. Het is bekend dat een giftige
variëteit, „groene draak", drinkers
die er teveel van gebruikten blind
heeft gemaakt, heeft verlamd en
zelfs gedood.
De Sovjet-loterij, die auto's als
prijzen geeft, doet een andere uit-
buiterij voortbestaan. Doordat er een
wachtlijst van zes jaar is voor ge
wone autokopers, is een winnend lot
in werkelijkheid veel meer waard
dan de 6.000 roebel die een Volga
kost. Zulke loten gaan in vele han
den over en komen in de regel
terecht in centraal-Azië, waar rijke
Georgiërs, die niet op hun wagen
willen wachten, er wel 35.000 roebel
voor betalen. De betrekkelijk weini
ge particuliere auto-eigenaars kun
nen voordeel trekken van de taxi-
schaarste door zelf passagiers te
gaan rijden. Deze snorders, die ge
woonlijk „Levaki" (linksen) worden
genoemd, werken in de regel 's
nachts en vragen wat in hun hoofd
opkomt, want taximeters hebben ze
niet. De normale taxichauffeurs
moeten al hun ontvangsten afdragen
aan de staat en krijgen precies 25
roebel per week. Sommigen vijzelen
dit bedrag wat op door van hun taxi
rijdende bordelen te maken met ge
makkelijke achterbanken en nog ge
makkelijker meisjes. Het dagelijkse
leven in de Sovjet-Unie is doortrok
ken van woekerwinst maken, zwarte
handel en particuliere ondernemin
gen. De huisvrouw, die een mals
stuk vlees wil hebben, betaalt extra
en koopt clandestien. De man, die
zijn stoelen opnieuw wil laten be
kleden neemt zijn toevlucht tot een
staatsmeubelmaker, die in zijn vrije
tijd „zwart" werkt-
Timmerlieden, automonteurs, lood
gieters en huisschilders werken heel
openlijk en met winst op de wilde
markt. De klanten weten dat het
gemakkelijker is dubbel te betalen
van iemand schijnt van het aller
grootst belang te zijn voor het mi
nisterie voor Bantoe Bestuur en
Ontwikkeling. Net zoals een kind
dat de Zoeloe taal spreekt niet naar
een Tswana school mag, mag een
persoon van Shangaan afkomst niet
naar het land van herkomst van de
Xhosa emigreren. Al jaren lang pro
testeren Afrikaanse leiders tegen de
verdeling van het volk in etnische
groeperingen. Maar hier zijn de au
toriteiten doof voor gebleven.
Maar het allergrootste vraagstuk
dat de mensen in de steden nu bezig
houdt is: wat voor vooruitzichten
hebben we zodat ons economisch
welzijn en onze veiligheid in onze
geboortelanden gewaarborgd is?
Wordt er van hen verwacht dat zij
hun woongebieden verlaten waar zij
hun arbeid aan blanke werkgevers
verkopen en waar zij met hun fami
lie gelukkig leven om in die geboor
telanden in armoede te gaan leven?
De landen van herkomst zijn ver
re van voldoende ontwikkeld om de
grote aantallen Afrikaanse families
aan te kunnen. Evenmin zijn er
aanwijzingen dat deze gebieden eco
nomisch gezond zijn. Tot op heden
kan de industrie langs de grens
slechts aan een beperkt aantal men
sen uit de landen van herkomst
werk bieden. En wat moet er dan
van de grote meerderheid worden?
Met de politiek van afzonderlijk
ontwikkeling is de Afrikanen in
Zuid-Afrika het recht ontnomen po
litieke rechten in de „blanke" gebie
den te hebben of te laten gelden,
wat dan ook hun opleiding of graad
van beschaving is. De woordvoer
ders van de regering zeggen dat
deze democratische concessies alleen
gedaan kunnen worden aan hen in
de geboortelanden, maar niet aan
hen die in de „blanke" gebieden
verblijven- Grotendeels vanwege de
ze tendens van de kant van Nationa
listisch Zuid-Afrika koesteren de
Afrikanen, in het bijzonder die in
de steden, ernstig achterdocht be
treffende de landen van herkomst.
Het kan nog wel vele decennia
duren voordat de Afrikanen eraan
kunnen gaan denken „hun ogen naaT
de landen van herkomst te richten"
En atgezien van het feit dat de
meeste geboortelanden in droge on
vruchtbare gebieden liggen, hebben
de Afrikanen nog steeds geen tastba
re reden gevonden waarom men van
hen zou kunnen eisen uit de gebie
den waar ze al zo lang en gelukkig
wonen weg te trekken en naar hun
thuisland te gaan.
Wat vele Afrikanen werkelijk
al lang verbaasd doet staan is de
manier waarop de Nationalisten
menselijke problemen aanpak-
pen. De Afrikanen voelen dat
zulke problemen niet gemakke
lijk opgelost kunnen worden, zo
lang de huidskleur en niet ver
diensten de allesoverheersende
en beslissende factor is.
(Copyright The Guardian-de Stem.
dan hun diensten te verkrijgen via
de bureaucratische kanalen.
Als er in Europees Rusland al
„knechten" zijn van vrije onderne
mingen in Georgië zitten „tsaren".
De burgers van het zonnige zuiden
van de Kaukasus zijn geboren paar
denhandelaars en zij komen naar
het noorden om de onnozelen het
vel over de oren te halen. „Zij zijn
echte kapitalisten", zei een Mosco-
viet bewonderend „We hebben hier
een spreekwoord dat zegt: „Als de
staat het niet kan krijgen, een Geor
giër wel" Terwijl het Kremlin de
Georgische boeren dwingt op collec
tieve staatsboerderijen te werken,
houdt het rekening met hun onaf
hankelijk karakter door hun toe te
staan vrij grote stukken land in
eigendom te bezitten. Deze produce
ren vaak meer dan de staatsboerde
rijen, die Europees Rusland nooit
kunnen voorzien van voldoende fruit
en groenten. Met platte koffers vol
groenten, radijs, tomaten, perziken
en bloemen vliegen de Georgiërs
naar het noorden om grote winsten
te maken. Een vliegbiljet van Tbilisi
naar Mouskou kost slechts 31 roebel
en de naar fruit hunkerende Mosco-
vieten zullen tot acht roebel betalen
voor een kleine tros druiven.
Maar op de Georgische markten
gaan niet alleen produkten in ande
re handen over. De inwoners van
centraal-Azië willen hun papieren
roebels graag omzetten in iets tast
baardere en zij geven veel uit. Een
buitenlander, die kort geleden op de
centrale markt te Moskou bloemen
wilde kopen, bemerkte dat de Geor
gische verkoper meer belangstelling
had voor zijn gouden horloge. „Wilt
u het verkopen"? vroeg de Georgiër.
De buitenlander antwoordde: „U zou
dit horloge niet kunnen betalen". De
Georgier haalde zwijgend een naar
schatting meer dan zeven centimeter
dik pak biljetten van 25 roebel te
voorschijn.
Maar het Mekka van de Sov
jet-burgers, die op het snel ver
dienen van roebels uit zijn, is
Odessa aan de Zwarte Zee. Sja
cheraars spreken met ontzag over
de „tol koetsjka", de befaamde
zwarte markt van Odessa, waar
heel openlijk wordt gehandeld en
die de enorme krioelende menig
ten aantrekt, waaraan zij haar
naam heeft ontleend.
„Je kunt daar alles kopen, on
verschillig wat", zei een Rus.
„Zelfs schepen en vliegtuigen."
(Van onze correspondent)
Een oproerige beweging op Cey
lon, die nog steeds in kracht toe
neemt baart, het heersende Volks
front van mevrouw Sirima Ban-
daranaike zorgen. De leden
worden de volgelingen van Ché
Guevara genoemd vanwege hun
leuzen en de baarden die sommige
van hun aanhangers dragen, en
deze beweging heeft het leger en
de politie er al toe gebracht spe
ciale maatregelen te nemen vooi
het geval er naar de wapens ge
grepen zal worden.
Generaal-majoor Attygalle heeft
alle commandanten de opdracht ge
geven speciale maatregelen te ne
men om de veiligheid van militaire
wapens en munitie te waarborgen
Het hoofd van politie heeft een spe
ciale groep rechercheurs geïnstal
leerd. die de beweging in de gaten
moet houden en ook heeft hij de
provinciale politie gevraagd het
doen en laten van bepaalde leden te
volgen Alle politieke partijen geven
toe dat de beweging bestaat, de
beweging die door de leiders „Jana
ta Vimukti Peramuna" genoemd
wordt - het Bevrijdingsfront van het
Volk Niemand weet wie er eigen
lijk aan het hoofd van staat, dus de
beweging heeft zich een sehin van
opii-irrr/lnn.gheid. buitenlandse inst'
gatie en steun verworven.
Voor sommige mensen is de groei
van een gewapende revolutionaire
beweging in Ceylon ondenkbaar. Zij
zien de beweging als een groep
jonge rebellen die door een gevoel
van romantiek en zucht naar revolu
tie. wat bij hun leeftijd hoort, ge
dreven worden en dat hun vijandig
heid tegenover het gezag kenbaar
maken in revolutionaire taal - een
taal die op het ogenblik overal ge
sproken wordt- Maar politieke lei
ders, die zich bewust zijn van hef
geweld van de Naxalieten in India,
bezien de activiteiten van de bewe
ging met dodelijke ernst.
De voormalige premier, Senanaya-
ke, en zijn Verenigde Nationale Par
tij, zeggen dat de beweging geïnspi
reerd wordt door het communisme
om de democratie te ondermijnen en
op die manier het land gereed te
maken voor een omwenteling. Het
Verenigd Front (de Vrijheidspartij
van mevrouw Bandaranaike, de
Trotsky istische Samasamaja Partij
en de Communistische Partij Mos
kou) hebben een gezamenlijke ver
klaring afgelegd, waarin de bewe
ging „niets meer dan een agent van
reactionaire krachten" genoemd
wordt. De verklaring suggereerde
dat de rechtse UNP de beweging
steunt, om zo het image van de
regering te kunnen schaden en om
op die manier de regering te kunnen
ondermijnen De Trotskyistische mi
nister van Financiën. Perera, was
nog wat duidelijker toen hij zei dat
de CIA de beweging steunde. Dit
zei hij op een openbare bijeenkomst,
en dit bericht werd ai spoedig door
de Amerikaanse ambassade ontkend.
Wat is dat voor een beweging die
al zoveel activiteiten ontketend
heeft en het leger en justitie al in
opschudding heeft gebracht? Eigen
lijk bestaat de krachtbron uit een
groep jongeren, die een opleiding
gekregen, heeft. Het zijn de afge
studeerden die geen baan kunnen
vinden, studenten aan universiteiten
en leerlingen van middelbare scho
len, leraren en zelfs Boeddhistische
monniken die eigenlijk tegen ge
weld zouden moeten protesteren
Als er een kwestie is die u-
revolutionarie geest gekweekt heeft
en een hechte band gesmeed heeft,
dan is het wel het probleem van de
werkloosheid en toenemend ongeloof
in de capaciteiten van de huidige
politieke partijen om dit probleem
op te losse. Het was hetzelfde pro
bleem. waardoor de Marxistische
leiders in de jaren dertig, onder de
Britse bezetting, naar voren konden
komen. Maar er is een fundamenteel
verschil De Marxistische leiders, in
het westen opgeleid, kwamen uit de
intelligentsia van de middenstand
Maar de kracht van het Bevrijdings
front van het Volk ligt in de lande
lijke intelligentsia. Meer dan twee
decennia van vrij onderwijs hebben
tot gevolg gehad dat er uit dorps
scholen duizenden kwamen die later
aan een universiteit zouden afstude
ren. Op het ogenblik hebben velen
van hen geen werk of doen ze werk
waarvoor ze eigenlijk niet geleerd
hebben. Waar we nu getuige van
zijn is de strijd om de macht te
verschuiven van een bevoorrechte
middenklasse die een opleiding ge
noten heeft naar boeren, die wel een
opleiding hebbben gehad maar noe
steeds niet bevoorrecht zijn.
Een van de leiders van de bewe
ging zei botweg: „Modern commu
nisme en socialisme zijn voortgeko
men uit de bevoorrechte midden
klasse en zijn niet voortgekomen uit
de grote massa Wij prDeren een
einde te maken aan die huichelarij
waarbij socialisme gepredikt word'
door de bevoorrechten"
Het doel van de beweging is ..eei:
pure socialistische regering" in het
leven te roepen. Maar men voelt dal
men dat niet kan bereiken door de
politieke partijen. De beweging is
bereid de huidige regering te steu
nen als er pogingen gedaan worden
om tot „een puur socialisme te ko
men"- Maar als dit niet gaat zal de
beweging veel kritiek uitoefenen om
de regering weer op het rechte pad
te brengen
Dit is misschien dan wel het doe
volgens de woordvoerder van de be
weging. Maar de politie, polititci en
buitenlandse diplomatieke bronnen
zijn er zich hier bewust van dat
honderden jongeren getraind zijn
voor het voeren van een guerrilla
oorlog, sabotage, het produceren van
zelfgemaakte bommen, geweren en
messen. De politie weet dat men
sinds 1968 bezig is geweest overs'
in het land cellen in te richten. Ooi-
heeft men inlichtingen ontvanger
waaruit zou blijken dat de jongerei
verteld wordt hoe politiebureaus
overvallen moeten worden en ande
re belangrijke posten zoals kracht
stations, wapenopslagplaatsen, brug
gen en communicatiecentra. Vlak
Mao, „het grote voorbeeld"
voor de verkiezingen m mei heeft
de politie een aantal leden van de
beweging gearresteerd. Die hebben
toen kaarten gevonden waarop op-
plaatsen van bommen, pistolen en
geweren waren aangegeven.
Politici zeggen dat, hoewel het
Bevrijdingsfront van het volk het
meest bekend is. er in feite drie
organisaties met dezelfde doelstel
lingen zijn. Alle drie, zeggen ze,
zijn geïnfiltreerd door volgelingen
van Peking die revolutie prediken.
De Communistische Partij in Peking
heeft de beweging afgekeurd, maar
Indiase bronnen in Ceylon tonen
zich bezorgd Zij voelen dat Ceylon
een prachtige basis zou zijn voor het
smokkelen van wapens naar de
Naxalieten in India Niemand
schijnt precies te weten waar ijet
geld vandaan komt, maar het lijkt
dat de beweging geen geldgebrek
heeft
Onlangs is men begonnen met het
publiceren van een nieuwsblad
waarin de ideeën van Mao geprezen
worden en ook die van Che Gueva
ra. Er waren ongeveer 30.000 exem
plaren gedrukt en gratis verspreid.
Tegelijkertijd verschenen er op mu
ren in de stad ook aanplakbiljetten
die opriepen tot revolutie De bewe
ging zegt dat het geld geschonken
was door donateurs en studenten.
Op een openbare bijeenkomst
neeft de leider van het Bevrijdings
front van bet Volk iemand die
vroeger aan de Lumumba Universi
teit m Moskou heeft gestudeerd en
die daar, naar men zegt, wegge
stuurd is vanwege activiteiten tegen
Rusland - de beschuldiging verwor-
pen dat de beweging door de CIA
gesteund zou worden. Hij zei dat
aanhangers van het Verenigd Front
op de vergaderingen van de bewe
ring gesproken hadden en dat de
beweging van het Verenigd Front
'ijdens de laatste verkiezingen
steunde Als de beschuldiging waar
was, ging het Verenigd Front ook
met vrijuit.
(Copyrigt The Guardiau-De Stem)