TANDENKNARSEND ONDER DE ROOR
Kerk zou blij moeten
zijn met sociologie
DOUANE ATTENT OP FRAUDE
Kritiek
van VN
op
Den Haag
SNUFFELEN
de mens M
'PAW®
van morgen 9
HEKKEN MAKEN
IS HERASWERK
PROF. DR. HANS GODDIJN:
Op lucht
kussen
naar
Schiphol i
Nixon morgen
naar Rome
Dr. Corn. Verhoeven
Oplossing
Nog bruisend
Intolerantie
'Kaperij grapjes'
wekken wrevel
nntmnot ï/smrlasin
uiiuiiuci vdiiuaay m
Handleiding voor
kluizenkrakers
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1970
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT-DEN HAAG In tal
van gezinnen leeft de vrees, dat
na de recente tariefsverhoging
voor tandverzorging velen niet in
staat zijn de tandarts te betalen.
Informaties bij ouders met drie en
meer kinderen rechtvaardigen de
veronderstelling dat in vele Neder
landse gezinnen die niet bij een zie
kenfonds zijn aangesloten, de tand
heelkundige zorg ver beneden peil
is. „Ik kan het financieel niet aan,
mijn kinderen de tandheelkundige
verzorging te geven die zij eigen
lijk nodig hebben, aldus de vele
malen herhaalde klacht. Een va
der met drie kinderen rekende ons
voor, dat hij ongeveer honderd gul
den per maand kwijt zou zijn als
zijn gezin de normale tandheelkun
dige verzorging zou krijgen.
De meesten zeiden, dat zij en hun
kinderen uitsluitend naar de tand
arts gingen als het beslist niet meer
anders kon.
Met die verhoging van acht pro
cent van de tarieven voor de parti
culiere patiënt, wordt de verhou.
ding met de tarieven voor de zie
kenfondspatiënt eigenlijk alleen
maar weer gelijkgetrokken", aldus
Drs. J. Kosten van Groos, de eco
noom van de Nederlandse Maat
schappij tot Bevordering van de
Tandheelkunde te Utrecht.
Op zijn beurt gaf de inspecteur
van de tandheelkundige dienst van
het ministerie van Volksgezondheid,
le heer J. Kranenburg, ten antwoord
dat zijn inspectie /uiteraard de vin
ger aan de pols houdt als door al
lerlei kostenverhogende aspecten de
tandheelkundige zorgverlening zou
verminderen".
Beiden wezen erop, dat het rela
tieve tekort aan tandartsen in Ne
derland toch al een gevaar betekent
voor de tandheelkundige zorg. „De
tandheelkunde is ronduit een dure
zaak", aldus de heer Koster van
Groos. „Alles wat in massa gemaakt
Veel pijn en heel veel geld toe
kan worden, van ijskasten tot ra
dio's, wordt steeds goedkoper maar
alle reparatiewerken worden duur
der. Bjj de tandziekten neemt bo
vendien niet alleen de ernst ervan
toe, maar is men ook in staat steeds
meer van die ernstige tandziekten
te herstellen. Dat betekent op zich
zelf echter al verhoging van kos
ten, temeer als men bedenkt dat
men een academicus reparaties laat
verrichten".
De tariefsverhoging met acht pro
cent verklaarde hij, evenals het mi-
nistèrie v. Economische Zaken, met
een verwijzing naar de prijsstop
van vorig jaar. „De tandarts wil
echter evenals de andere Neder
landers delen in de inkomstenver
hoging", aldus de econoom van de
Maatschappij voor Tandheelkunde.
„Anderzijds betekenen deze afspra
ken met het ministerie van Eco
nomische Zaken ook een stuk be
scherming voor het publiek. Er be
staat in Nederland weliswaar geen
eenheid op het gebied van de tand
artstarieven, maar deze vorm van
prijsbeheersing betekent desondanks
dat de tandarts voor een bepaalde
verrichting niet anders mag be
rekenen dan acht procent méér dan
vorig jaar".
Sommige tandartsen hadden nl.
al per 1 januari van dit jaar hun
tarieven verhoogd en dikwijls met
een hoger percentage dan wat nu is
goedgekeurd.
De heer Kranenburg van Volks
gezondheid wees erop, dat het hier
om ongeveer dertig procent Neder
landers gaat die niet bij een zie
kenfonds zijn aangesloten en dat het
voor zijn ministerie bijzonder moei
lijk is om te achterhalen hoe deze
groep zal reageren op de prijsver
hoging.
„Onze informatie over deze, im
mers niet georganiseerde groep, is
slechts incidenteel", aldus de heer
Kranenburg. „Als echter door zuï-
ver economische maatregelen, Inj
welke bevolkingsgroep dan ook, het
niveau van de tandheelkundige ver
ging zou dalen, dan is ingrijpen
noodzakelijk. Op dit moment vait
hier echter geen enkele uitspraak
over te doen", aldus de inspecteur
tandheelkundige dienst.
(Van een onzer redacteuren)
LEIDEN. Op veel van wat
de afgelopen dagen in Brussel
door sommige van de honderden
daar verzamelde theologen naar
voren is gebracht, kan prof. dr.
Hans Goddijn „ja" en „amen"
zeggen. Het waren allemaal vak
lui in Gods tuin en geëngageerde
randfiguren, die met elkaar uit
de benauwenis trachtten te
komen.
Hans Goddijn behoort niet tot de
gebrevetteerde samenstellers van
het „spoorboekje" naar de hemel,
de godgeleerde zoekers naar een
eeuwigsheidsvormgeving die in de
loop der tijden allengs in het
braambos zijn komen vast te zitten
en nu manmoedig het woord „vrij
heid" in hetk erkelijk en gods
dienstig vaandel willen schrijven.
Professor Goddijn baant op zijn
eigen terrein een weg naar die
vrijheid en dat zal niet anders
kunnen dan revolutionair. Hij is
socioloog, „doktert" aan veel maat
schappelijk zeer en zoekt naar de
oorzaken daarvan. De sociologie
komt met „hinderlijke" feiten voor
de dag. „Het is onze taak, deze
feiten te signaleren. „Rome" heeft
niet voor niets zo'n bijzondere he
kel aan de sociologie.
De socioloog komt altijd met be
roerde dingen voor de dag. Als het
goed gaat hebben ze ons niet no
dig. En als we dan wat zeggen
heet het, dat we te kritisch zijn.
Zeker, een socioloog kijkt ook wat
rauwelings tegen de dingen aan.
Hij heeft veel weg van de arts.
Met de Kerk en de maatschappij is
het precies als met de mens. Met
recht wordt zijn lichaam tempel
van de H. Geest genoemd, maar als
er iets mis is moet het mes erin.
De naam Goddijn heeft een be
kende klank in Leiden. Professor
Hans en bloedverwanten stammen
uit het Leidse katoenproletariaat
Wij Goddijnen vertonen de merk
waardige combinatie van katho
liek zijn en tóch zeggen waar het
op staat
Met broer Walter, directeur van
het Pastoraal Instituut voor de Ne
derlandse Kerkprovincie die al
heel wat kritiek te slikken heeft
gehad heeft Hans Goddijn zich
sind 1950 beziggehouden met de
godsdienstsociologie. „Van die kri
tiek trekken wij ons vreselijk wei
nig aan.
Als je in dit werk zit moet je geen
populariteit zoeken. Je moet het
werk doen waar je voor staat en
dan natuurlijk rekenen op die kri
tiek. Dat is het lot van veel men
sen, die de Kerk meer bij de tijd
willen brengen. Wie zich bezig
hield met de relatie Kerk-samenle-
ving heeft het altijd zwaar te ver
duren gehad. Poels, Ariéns, Aalber-
se, het waren allemaal jongens die
het voor de kiezen hebben gekre
gen".
.ids 1968 lector aan de
Leidse universiteit voor de
Inleiding en geschiedenis van
de Sociologie, is met ingang
van 1 september j.l. benoemd
tot professor aan de Theolo
gische Hogeschool te Amster
dam met als leeropdracht So
ciologie. Zijn toepassingsge
bied ligt op kerkelijk en po
litiek vlak. In 1958 begon
prof. Goddijn te publiceren
met „In Brabant staat een
abdij" en „Sociologische the
orieën in Amerika". Sindsdien
zijn de publiktaies niet van
de lucht geweest. In 1963
promoveerde hij aan de
Rijksuniversiteit te Leiden
op een proefschrift, getiteld
„Het functionalisme in de so
ciologie, met name in de
Verenigde Staten". Naar aan
leiding van zijn benoeming
te Amsterdam hadden wij
een gesprek met hem over
zijn visie op de Kerk in het
algemeen en de Nederlandse
kerkprovincie in het bijzon
der.
eens bemogene probleemloze ge-
loofsfamiliie staat men thans vaak
vierkant tegenover elkaar. Volgens
de socioloog Goddijn spreekt dit
heel sterk in de middelgrote ste
den achter Hollands kustlijn, waar
nog een flink stuk middenstands-
katholicisme te vinden is met een
vanouds grote invloed in bijvoor
beeld colleges als kerkbesturen.
Die gevestigde orde lijdt aan neo-
fobie-angst voor het nieuwe en
vooral voor wat „anders" is. Met
name werkt dit belemmerend ten
opzichte van de celibaatskwestie.
Over 10 jaar is men 't gewend,
maar op het ogenblik is men in die
kring nog gebiologeerd door de
voorwaarden van het priester
schap, gefixeerd op de conditie
van het ongehuwd blijven.
Dr. Hans Goddijn legt de vinger
op een paar wrijfpunten. „De ka
tholieke Kerk is met twee proble
men niet klaar gekomen de laatste
eeuwen. Dat is het modern maat
schappelijke probleem, waarbij de
moderne democratie en het mar
xisme genegeerd zijn. Het tweede
probleem is individueel: dat van
huwelijk en seksualiteit"
Het aardige van de Nederlandse
situatie vindt de heer Goddijn, dat
hier nog veel leken en priesteraca
demici zijn op wie de bischoppen
een beroep kunnen doen D't in
tegenstelling tot b.v. Frankrijk
waar het grensgebied Kerk-samen-
leving al lang een afgeschreven
zaak is. „Het bruist hier, Nog wel,
ja Maar we moeten niet te lang in
de impasse blijven iztten, anders
krijg je te veel gedistantieerde
kerkelijkheden".
Het is wat met de Kerk in ons
goede vaderland te stellen! In de
Wat betreft een ongehuwd pries
terschap is men in Nederland toe
gegroeid naar het moment, dat een
oplossing bereikt moet worden. Na
alle discussies van de laatste jaren
blijkt, dat ontkoppeling een heel
natuurlijke beleidsbeslissing zou
zijn. „In Italië durft men een libe
ralisering op deze punten niet aan.
Als dit daar doorzet krijg je nog
heel wat anders te zien dan hier in
Nederland. Daar heerst een noodsi
tuatie met een volstrekt autoritaire
en ondemocratische Kerk en een
louter onschristelijke afstand tus
sen bisschoppen en lagere clerus.
De mentaliteit van het verslagen
fascisme heeft een vluchtheuvel
gevonden in het centrale bestuur
van de Romeinse Kerk. In dat
bestuur helaas kan 'men het niet
anders zien zit een flink stuk
Latijns fascisme en dat is misschien
nog het minst verteerbare in de
Kerk van West-Europa
Over de Romeinse inbreng in de
nieuwe samenleving zegt de heer
Goddijn, dat aangetoond kan wor
den, dat de encycliek Humanae
Vitae meer schade heeft veroor
zaakt dan goed, zeker als je het
pastoraal bekijkt. Hans Goddijn
ziet nu al aankomen dat wat in
Nederland gebeurt kinderspel is
vergeleken bij wat in Duitsland op
stapel staat en wat in de Verenig
de Staten al gaande is. „In Ameri
ka kan men al spreken van een
horizontaal schisma. Dit land is na
de oorlog systematisch volgestopt
met jonge conservatieve bisschop
pen, die merendeels in Rome ge
studeerd hebben. Op grote schaal
is hier de ondergrondse Kerk be
zig. In Duitsland gaat het ceiiibaats-
probieetn volgens mij veel zwaar
der spelen dan bij ons. Ondanks
episcopale uitlatingen over het te
gendeel is gebleken, dat van de
Duitse seminaristen 90 procent
vóór ontkoppeling is".
Dat er zoveel intolerantie heerst
noemt dr. Goddijn een gevolg van
de polarisering der standpunten.
„Dit vind je niet alleen in de
Nederlandse kerprovincie, dat be
staat op politiek gebied en op
de universiteiten. De snelle maat
schappelijke verandering geeft een
scheiding der geesten. Die prijs
moet je willen betalen, anders kun
je beter op bed blijven liggen en
gebeurt er niets
Een groot stuk van het modern
ongeloof wordt, aldus dr. Goddijn
meer veroorzaakt door de instituti
onele aspecten van de Kerk dan
door de onwil om zich met de
laatste levensvragen bezig te hou
den. De moderne mens is zeer
gevoelig voor fundamentele vraag
stellingen, ook op religieus gebied.
„Maar", zegt Hans Goddijn, „d
Kerk is nog niet in staat geweest,
n te haken op dat moderne reli
gieuze bewustzijn, hoewel er in de
moderne liturgie en jeugddiensten
al iets op dit inhaken wijst".
Ook de theologie kent een for
midabele crisis. „Niettemin zijn in
Brussel honderden theologen bij
een geweest om eruit te komen.
Nu valt zo'n congres i.iet los te
zien van allerlei kerkpolitieke be
wegingen. Tal van theologen wil
len zich bevrijden van het curiaal
imperialisme of onvrijheid om die
theologie verder te kunnen bren
gen. Het lijkt me afschuwelijk we
tenschap te beoefenen en tegelijk
gebonden te zijn aan een kerkelijk
instituut. Een theoloog moet 'niet
los van dat instituut staan, maar
wel kritisch daartegenover". Dr.
Goddijn vindt, dat godsdienst
mensen niet mag beangstigen en
de geestelijke volksgezondheid
bedreigen. De moderne mens
wordt al genoeg met problemen
belast. Je zegt dan al gauw: dan
maar zonder kerk. Dit is te illus
treren met de toestand in Italië, wat
de interventie van het Vaticaan in
binnenlandse aangelegenheden
daar bewerkstelligd heeft, waar
door het alleen maar beroerder
gaat.
In de Kerk en niet alleen daar
wordt in onze dagen gewrikt en
losgemaakt. Maar we zullen zo
weinig mogelijk stuk maken. „Het
is zo delicaat en subtiel, Niemand
van ons katholieken heeft echt
moeite met de kerkgeschiedenis.
Men aanvaardt de dieptepunten en
perioden van verval. Maar ondanks
dat blijft men het instituut zien als
iets onaantastbaars, iets heiligs. Voor
mensen is de Kerk nog de enige
zekerheid. Haal je die zekerheid
weg, dat sla je de laatste hou
vasten weg".
BRUSSEL (ANP) Sinds en
kele dagen oefenen controleurs van
het Belgische ministerie van fi
nanciën, die daarvoor speciaal uit
Luik en Brussel naar de grens zijn
gestuurd, een scherpe controle uit
op de goederenuitvoer aan die
grens. Dat gebeurt speciaal bij de
douaneposten Lichtenbusch en Hau-
set, maar ook bij andere grenspos
ten. De verscherpte controle houdt
verband met een uitgebreide fraude
die aan het licht zou zijn gekomen
en die er op neer komt, dat expor
teurs zich onrechtmatig belasting
gelden zouden hebben laten terug- vele malen het normale bedrag aan
geven voor bepaalde produkten die belasting teruggekregen zou zijn.
op een zogeheten 66-T formulier Ook is er sprake van vervalste ge
worden uitgevoerd. wichten bij ladingen.
Het Belgische ministerie van fi
nanciën is zeer zwijgzaam over de
ze zaak, maar naar verluidt gaat
het hier om een zwendel die in de
miljoenen guldens zou lopen.
Een achttal Belgische firma's die
bij de fraudes betrokken zou zijn,
zou voor bepaalde ladingen meer
malen eenzelfde formulier hebben
ingevuld waardoor voor één lading
De Luikse directie van het minis
terie van financiën heeft, zodra ze
lucht van deze zaak kreeg, een
groot aantal controleurs naar de
grens gestuurd die alle ladingen op
een zogeheten 66-T document mini-
tieus onderzoeken. Dit heeft aan de
grensposten al tot aanzienlijke ver
tragingen geleid. Er komen wacht
tijden voor van vijf en zes uur.
WASHINGTON (Reuter) Het Wit
te Huis heeft nadere mededelingen
gedaan omtrent president Nixons reis
van negen dagen aan Europa.
De president zal een bezoek bren
gen aan vijf landen en aan de Ame
rikaanse zesde vloot in de Middel
landse Zee.
Morgenochtend vertrekt Nixon uit
Washington naar Rome. Na bespre
kingen met president Saragat en de
Italiaanse regering zal hij maandag
een bezoek brengen aan paus Paulus.
Daarna woont hij een oefening bij
van de zesde vloot.
Vervolgens staat Zuid-Slavië op
het programma. Nixon blijft daar
twee dagen. Op 2 oktober reist hij
naar Madrid voor een ontmoeting met
generaal Franco. Tenslotte gaat hij
naar Groot-Brittannië en Ierland.
De kans is groot, dat dit soort
luchtkussentrein in de toekomst zal
gaan rijden op het traject Amster-
dam-Schiphol-Den Haag. De trein
zal van Franse of Britse makelij zijn.
Geen uitlaatgassen produceren en
met minstens 200 km per uur volko
men geruisloos langs een brede be
tonnen spijl glijden.
NEW YORK (ANP) Minister
Luns heeft donderdagavond een ge
sprek gehad met VN-secretaris-ge-
neraal O# Thant, dat voornamelijk
ging over de kwestie van het inter
nationale gerechtshof.
De Nederlandse delegatie had ge
hoopt dat dit agendapunt zou wor
den afgevoerd. De rechters hebben
sinds vorig ja-ar geprobeerd, niet lan
ger exclusief in Den Haag te reside
ren en zittingen van het hof alleen
daar te laten plaatsvin-den. Zij me
nen, dat Den Haag niet meer het
aanzien heeft, dat het in het begin
van de bijeenkomsten van het hof
genoot en dat zij er niet voldoende
diplomatieke rechten krijgen.
Ook klagen ze over de trage vorde
ringen bij de nieuwbouw en het touw
trekken om een nieuwe vestigings
plaats.
WASHINGTON (AP) Omdat het
kapen van vliegtuigen helemaal niets
om te lachen is, verzoeken de Ame
rikaanse luchtvaartmaatschappijen 't
publiek vriendelijk maar dringend
zich op luchthavens en in vliegtui
gen te onthouden van „kaperijgrap-
jes".
Typisch voor dit soort humor was
de opmerking van een passagier „Als
u me nog niet wat te drinken geeft,
laat ik dit vliegtuig de luoht in vlie
gen".
Hoewel ik tamelijk sceptisch
sta tegenover de gedachte dat
geschiedenis vooruitgang is en
vooruitgang toenemende vrijheid,
ben ik er toch van overtuigd, dat
er op minstens één gebied de
laatste jaren vooruitgang geboekt
is. Dat openbaart zich in de cul
tuur van het snuffelen. Vroeger
was deze oerbezigheid van alles
wat een neus heeft, verboden of
tot bepaalde terreinen beperkt.
Ik herinner mij bijvoorbeeld, dat
twintig jaar geleden het snuffe
len in antiquariaten, de speur
tocht naar oude boeken, een eer
volle en hoogst intellectuele be
zigheid was, maar dat het rondlo
pen op vlooienmarkten en het
bezoeken van winkels in tweede
hands goederen eigenlijk helemaal
niet netjes werd gevonden. H et
ging dan ook gepaard met een
gevoel van schaamte en een
schichtigheid waardoor het bijna
op één lijn kwam te staan met
het binnensluipen in een bordeel-
Toch was het een elementair ge
not rond te slenteren bij de
kraampjes waar schoenen en cor-
setten, oude pannen, wekkers en
gereedschappen op één hoop la
gen met boeken en platen. Alles
was getekend door een langdurig
gebruik en maakte een armelijke
indruk.
Dat was misschien ook de re
den waarom het een beetje be
schaamd was op de vlooienmarkt
te worden aangetroffen. Het aan
raken van gebruikte goederen
wa's niet hygiënisch. Wie weet
wat voor besmettelijke ziekten
maar snuffelen inzoverre hij bin
nen dat grote en a»l bestaande
systeem naar sporen zocht van
het kleine systeem dat zijn ge
specialiseerde belangstelling had.
De rest interesseerde hem niet en
was voor hem waardeloos. Snuf
felen veronderstelt een grote hoe
veelheid waardeloos of niet ge
waardeerd materiaal, waaraan
geroken wordt en dat opzij ge
schoven wordt om de baan vrij te
maken voor de eventuele vondst-
Het is selecteren. Daarom is het
snuffelen op de vlooienmarkten
veel echter. Daar wordt of werd
uitgegaan van de betrekkelijke
waardeloosheid. De kooplui op de
luizenmarkt die ik vroeger be
zocht, stonden tamelijk gelaten
en onverschillig temidden van
hun goederen, die doordrongen
van de waardeloosheid ervan en
niet in staat die te klasseren. Dat
was eigenlijk een enorme service
want het liet de bezoeker volko
men vrij in zijn snuffelinsticten
en de illusies die daarbij horen.
De goederen waren afval, door
de officiële economie uitgekotst en
afgeschreven. Zich daarvoor inte
resseren betekende al bijna: op
een afstand gaan stsan van de
geordende maatschappij.
De snuffelaar doet altijd een
poging tot een nieuwe en eigen
waardering te komen van datge
ne wa't al door een economische
zeef is gegaan. Hij volgt met de
neus in het afval zijn eigen spoor
en richt zich daarmee tegen de
officiële economie en haar waar-
die arme drommels die de spul
len hadden moeten verkopen, on
der de leden hadden. En dan: het
waren arme drommels en de
spullen waren uiterst goedkoop.
Op zo'n markt rondlopen zou op
gevat kunnen worden als een te
ken van armoede en maatschap
pelijke aftakeling.
Tegenwoordig worden zo'n
markten in een wat gewijzigde
vorm overal georganiseerd en
druk bezocht. Zelfs als er entree
geheven wordt wat eigenlijk
heel tegenstrijding is verdrin
gen de mensen elkaar. Het snuf
felen is bevrijd van een hygië
nisch en socia'al taboe. Dat zou
kunnen betekenen dat het nu een
beetje snobistisch geworden is,
maar ik kan dat moeilijk gelo
ven. Wat wel gebeurt is dat de
kans op een verrassende vondst,
waardoor de snuffeltocht geïnspi
reerd wordt, nu veel hoger wordt
aangeslagen. Daarmee stijgen niet
alleen de prijzen, maar verandert
ook de kijk op het zogeheten
zooitje ongeregeld. Er is bijna
geen ongeregeld goed meer, wan
neer ongeveer alles een vondst
kan zijn.
Vroeger was dat zo in de anti
quariaten. De boeken die daar
stonden waren allemaal gecatalo
giseerd en op hun waarde ge
schat. Zij waren al eens vondst
geweest en geklasseerd. Daarom
was het ook netjes daar te zoe
ken. Want wie dat deed paste
zich aan bij een geaccepteerd
systeem van commerciële waar
deringen. Zijn zoeken was alleen
deringen. Snuffelen is een herin
terpretatie van wat bij een vori
ge interpretatie of selectie verge
ten en verworpen is. Het is uit
zichzelf non-conformistisch en
leent zich dus eigenlijk ook niet
voor snobisme. De snobs snuffe
len niet, ma'ar volgen het spoor
van anderen. De snuffelaar volgt
alleen zijn eigen neus, het meest
onfeilbare en minst gewaardeerde
zintuig.
Een handelaar in ongeregeld
goed stond vroeger onderaan op
de maatschappelijke ladder, zijn
klanten nauwelijks hoger. Zij pa
rasiteerden een beetje op de wel
vaart. Tegenwoordig kunnen die
handelaars zich gedragen als an
tiquairs, wamt zij en hun goede
ren zijn geklasseerd. Er is als het
ware een lek in de economie
gekomen door de ontdekking dat
goederen na één cyclus van ge
bruik nog niet dood zijn. Ze blij
ven meedraaien in een telkens
nieuwe waardering. De snuffelaar
vindt nog altijd zijn eigen spoor
te midden vam veel dingen die
hem ontgaan of niet interesseren.
Maar zijn laagbijdegrondse lief
hebberij wordt nu veel hoger ge
waardeerd. Welbeschouwd is hij
niet een hond die aan afval ruikt,
maar een maatschappijkritische
intellectueel die het verleden
herinterpreteert en de bestaande
systemen van waarderen links
laat liggen, zoals de handelaren
in ongeregeld dat altijd al gedaan
hebben. Daarom beschouw ik de
bevrijding van het snuffelen als
een vooruitgang-
(ADVERTENTIES)
HERAS HEKWERK OIRSCHOTTEL. 04997-1966* (t.z.t.484P*'
GELEEN De heer J. Kuypers
uit Geleen alias „het goede heertje"
brengt binnenkort een simpel boek
werkje op de markt over de nacht-
kluizenaffaire.
Het wordt verlucht met enkele
instructieve schetjes.
Met dit boekje in de hand kan ieder
een een nachtkluis kraken.
Het manuscript ligt op dit moment
bij twee uitgevers.
„Zien die er geen brood in dan laat
ik het boekje zelf drukken en ver
spreiden", zegt Kuypers.
