.er is
hier een
geland
iu^H
brandende
parachute
I
l
mem.
1
■Bil
IBIrTT
U
^fjË^JP
IPfS»
Het uitzicht is grandioos, maar er is weinig tijd ervan te genieten.
„Ballonvaarders hebben altijd de wind mee"
BAARLE-NASSAU/SEPPE
Montgolfier, Pilatre de Rozier en
markies d'Arlandes. Namen uit
de allervroegste dagen van de
geschiedenis van de luchtvaart.
Montgolfier kreeg een sensatio
neel idee toen hij peinzend naar
zijn haardvuur zat te staren en
de hete lucht trillend zag opstij
gen. De hete luchtballon was nog
slechts een kwestie van knippen
en plakken.
Een schaap, een eend en een haan
waren de eerste luchtreizigers. Het
schaap hield er een comfortabel
plaatsje in de Franse koninklijke
stallen aan over. Twee misdadigers
zouden vervolgens de eerste mensen
moeten worden die de lucht in zou
den gaan. Als ze veilig op aarde
terug keerden, zou hun de straf
worden kwijtgescholden.
Maar dat namen twee jonge ede
len Pilatre de Rozier en de mar
kies van Arlandes niet: stel je
voor de eer, allicht de éér als
eerste menselijke wezens het lucht
ruim te kiezen, zou een paar misda
digers te beurt moeten vallen? Nee!
Franse edelen zouden het eerste
hoofdstuk in de geschiedenis van de
vliegende mens schrijven. Op 21 no
vember 1783 steeg de hete luchtbal
lon, rook en vlammen spuwend op
van La Muette bij Parijs. Met spon
sen moesten De Rozier en d'Arlan
des het omhulsel nat houden om
brand te voorkomen.
Inmiddels was ook de „ontvlamba
re lucht" ontdekt. Waterstof noemen
we dat nu en de hete luchtballon,
onpraktisch als hij was, werd ge
schiedenis. Maar niet voorgoed.
Want nu, bijna 200 jaar na Montgol
fier, is de hete luchtballon opnieuw
in opmars. Als een enerverende ma
nier om de ballon-sport te bedrij
ven. Redelijk vuurbestendig nylon
en propaangas hebben het oude idee
van Montgolfier nieuwe kansen ge
boden.
In de afgelopen weken heeft een
hele luchtballon dagenlang boven
West-Brabant gevlogen. Op Seppe
regende het telefoontjes in de trant
van: „Er is hier een brandende pa
rachute neergestort!"
Met zijn kleurige, oranje-wit ge
streepte omhulsel en de steekvlam
die herhaaldelijk vanuit de gondel
opstijgt, biedt de ballon, door de
Brit D. A. Cameron ontworpen en
gebouwd, een spectaculair en hoogst
ongewoon schouwspel.
De hete luchtballon is veel groter
dan zijn soortgenoten die het met
gas moeten doen. Ongeveer drie
keer zo groot zelfs. Van onder is de
ballon open. Hij wordt gevuld met
lucht door eenvoudig met de hand
golvende bewegingen met het nylon
doek te maken. Vervolgens wordt de
lucht verwarmd zodat de b'alïon
mooi strak komt te staan. Mannen
houden de gondel vast, wachtend op
het vertreksein. Als dat komt klinkt
het gebrul van de steekvlam en
onwaarschijnlijk snel stijgt de enor
me ballon op.
Al naar gelang de verhitting van
de lucht kan men hoog of laag
varen. De ballon is uiterst manoeu-
vreerbaar. Men kan bij wijze van
spreken afdalen naar een boomtop,
een blaadje of takje plukken uit de
kruin en vervolgens weer opstijgen.
De Nederlandse ballonvaarders Jan
en Mimi Boesman hebben het „vak"
kort geleden geleerd van Cameron-
himself.
Jan Boesman: „Van romantiek is
geen sprake meer. Je hebt geen tijd
om van de ballonvaart te genieten.
Ook de actieradius is beperkt. Bo
vendien is hij minder geschikt voor
vluchten bij harde wind. Het zal
dan ook wel een typische avoni-
ballon worden".
Mimi Boesman: „De vlam boven
je hoofd is geen pretje. Ik vind de
hete luchtballon niets voor een
vrouw".
Op een open plek in de bossen
van het Baarlese buiten „De Kievit"
staat een ballon startklaar. Jan
Boesman hanteert de gasbrander. In
structeur Cameron („altijd nerveus
voor de start") geeft de laatste aan
wijzingen. Boven de bomen staat
een stevige bries. De ballon schiet
een beetje omhoog. Wordt dan naar
een grote berkenboom gezogen.
„Burn!" horen de achterblijvers Ca
meron gespannen roepen. „Burnü".
Boesman geeft een spuit vuur. Dan
is de ballon vrij van de boom en
krijgt de hogere, niet meer werve
lende windstroom vat op hem. Ca
meron schijnt zich nu ontspannen te
hebben hij wuift naar de mensen op
de snel onder hem wegglijdende
open plek. „Ballonvaarders", had
Jan Boesman gezegd, „hebben altijd
de wind meel'.
teksl Wim Koek
foto'sChris Heil
Even rusten. In het midden (tegen de gondel gezeten) de bouwer Cameron. Naast hem (rechts) Jan Boesman.
Hat v-.n»
r
ri...-., - iiif-y-
M. -
A
Een fotografisch grapje
Met een spuit gasvuur verhit Jan Boesman de lucht in de nog op de
grondliggende ballon. Zijn echtgenote kijkt kritisch toe.
Ballonbouwer Cameron inspecteert het inwendige van de nog maar half met lucht gevulde ballon.
