JONG EN
MOOI
Uit kroongetuigenis Linda Kasabian blijkt:
MANSON MOORDDE NAAR WILLEKEUR
V.S. GAAN ZENUWGAS IN ZEE GOOIEN
Dirigent Szell overleden
Nederlandse mannen
staan er het slechtst op
Op de vlucht voor lucht
GROOTSE STERFTESTIJGING DOOR ADER
VERKALKING EN HARTKWALEN:
Verdien meer met Thomasmeel
koop vandaag
nog
Thomasmeel
der
Zuider
buren
Artikel over Margaret
DR. CORN. VERHOEVEN
Agent steelt
van verkeerde
MET THOMASMEEL BOERT U VEILIG!
Damesblad in
beslag genomen
Doe ook als
de Heer Gardenier:
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1970
Op een station zog ik een niet al
ledaags tafereel. Een man en
een vrouw die op het punt ston
den afscheid te nemen van el
kaar, gedroegen zich als een ver
liefd stel. Zij deden wat stoeierig
en plagend, liepen knus gearmd
rond, kusten elkaar in de nek en
deden verder alles wat bij het
openbaar vrijen hoort. Het verba
zingwekkende was dat zij geen
jongeren waren, maar veertigers.
En vrijende veertigers zie je zel
den. Ze vrijen natuurlijk wel,
maar niet in het openbaar.
Ik sloeg het tafereel gade met
een lichte bevreemding, waarin
zich tegen mijn wil enige weer
zin en wat melancholie mengde.
Alles bijeen niet zo prettig ge
voel. Waren het jongeren ge
weest, dan was er niets aan de
hand. Hoogstens zou het schouw
spel bijgedragen hebben tot de
overtuiging dat het leven mooi is
of iets van die aard. Nu werd
onverhoeds het probleem gesteld
van het verband tussen jeugd,
verliefdheid en de mooiheid van
het leven.
Want, laten we het hierover
eens zijn: er wordt wel heel hard
geroepen dat er geen taboes meer
zijn, maar intussen stikken we er
nog in. Een daarvan is dat oude
ren niet in het openbaar mogen
vrijen. Dat schijnt een privilege
van de jeugd te zijn en als oude
ren zich dat toeëi'genen, is dat
een beetje raar. Dat denk ik niet,
maar ik denk dat wij dat denken.
We handelen althans alsof we dat
denken. En het merkwaardige is
dat de jongeren bij het in sta'nd
houden van dit taboe voorop lo
pen. Ik legde namelijk mijn pro
bleem voor aan een jongere, met
wie ik af en toe de eer heb te
mogen praten, en deze bevoor
rechte sprak vermanend, met de
donkere stem van de grote we-
ters en geruststellers van alle tij
den: „Laten ze wijzer wezen".
Wijs is het geen taboe te door
breken. De lasten zijn immers
groter dan de lusten. Het is wijs
te berusten in wat nu eenmaal de
gang van zaken is en die niet op
eigen houtje te willen verande
ren. De wijze jongere kon dit
natuurlijk heel gemakkelijk zeg
gen, omdat hij toevallig in de
gunstige klasse valt. Voor mijn
gevoel biedt zijn wijzer wezen
geen oplossing van het probleem.
Toch wil ik niet storm lopen
tegen dit taboe. Niet als taboe,
maar als probleem interesseert
het mij. Ik wil best verklaren dat
naar mijn diepste overtuiging ook
ouderen er recht op hebben in
het openbaar te vrijen, maar
daarmee is het probleem niet op
gelost. Het probleem is dat het
van hen niet verwacht wordt en
dat het bevreemdend werkt als
zij het doen. Nu hebben ouderen
meestal huizen waarin zij hun
gang kunnen gaan, terwijl jonge
ren meer op andere plaatsen zijn
aangewezen. Maar dat zegt wei
nig en al helemaal niets als het
over een afscheid op het station
gaat. Het gaat minder om de
tegenstelling binnenshuis - bui
tenshuis dan om het demonstra
tieve karakter van het vrijen.
Jongeren mogen gezien worden,
dat is het. Ouderen moeten wij
zer zijn. Wie jong en mooi is kan
zich in het openbaar meer per
mitteren. En wij hebben de nei
ging aan de jeugd alles toe te
kennen wat het leven maar voor
mensen in petto heeft. De jeugd
is onze norm voor wat veelbelo
vend en waardevol is. Dat was al
in de oudheid zo. De Grieken
beeldden hun goden af als jeug
dige mensen. Ook de goden en
modellen van deze tijd zijn jeug
dig.
De achtergrond hiervan is
waarschijnlijk deze, dat wij het
leven liever zien als een belofte
dan als een vervulling. Het ware
leven is het bezit van een veel
belovende toekomst. Hier kom ik
bij het punt dat mijn melancholie
oproept. Waarom zien wij het
leven hoofdzakelijk als een belof
te en niet als een vervulling? Ik
denk dat dit zo is, omdat bij veel
mensen de trieste overtuiging be
staat dat de vervulling altijd een
teleurstelling is. Persoonlijk ge
loof ik dat die overtuiging op
niets gebaseerd is, dat het over
schakelen op een veelbelovende
toekomst een slechte therapie is
tegen de teleurstelling. Maar in
tussen bestaat die overtuiging en
is zij een bron van het taboe.
Ouderen mogen niet verliefd
zijn. „De oude gekken zijn gek
ker dan de jonge gekken", zei
La Rouchefoucauld al in de ze
ventiende eeuw. En verliefden
zijn gek, omdat verliefdheid niets
te betekenen heeft. Als alles
goed is, gaat zij voorbij en maakt
zij plaats voor iets dat we „de
ware liefde" noemen. En die lief
de uit zich heel anders dan de
verliefdheid. Van ouderen wordt
verondersteld dat zij het eerste,
gekke stadium waarin een mens
zich illusies maakt, te boven zijn.
Maar als zij dat nu eens niet
zijn? Dan moeten zij doen alsof
zij dat wel zijn.
werk: het maakt van iets wat
min of meer te verwachten is,
een algemene regel waarop geen
uitzondering te tolereren valt.
Eén uitzondering breekt de regel.
Als ik probeer te bedenken, waar
deze strengheid vandaan komt,
vind ik behalve de jaloezie van
ouderen en jongeren ook de ster
ke behoefte illusies in stand te
houden. Dat ouderen niet mogen
vrijen is een pedagogische maat
regel in de serie: het leven ts
mooi. Zij moeten daardoor de
monstreren dat de verliefdheid
van jongeren iets heel moois,
unieks en veelbelovends is, dat
het geen illusie is, ook al is het
aan een bepaalde periode in het
leven gebonden. Zij treden terug
om ruim baan te maken voor de
jeugd die het leven gaat ontdek
ken en daarbij de illusies nodig
heeft, dat zij die ontdekking voor
het eerst in de geschiedenis doet.
Dan is het namelijk veel aardi
ger. De ouderen moeten inder
daad wijzer wezen. Zij moeten-
weten waar dit alles toe leidt.
PARIJS (AP) Te Parijs is
de 22-jarige agent van politie
Boreau gearressteerd, omdat hij
uit een auto een panoramische
spiegel en een hoofdsteun had
weggenomen. Deze artikelen
werden later in zijn eigen wa
gen teruggevonden.
Boreau deed niet alleen iets
fouts, maar hij had nog pech
ook, want de auto waaruit hij
de dingen had weggenomen was
van zijn chef, een commissaris.
(Van onze correspondent)
Eén lettertje in een Belgische
plaatsnaam kan een wereld van ver
schil betekenen. Voor niet-Belgen
maakt het geen verschil of hij met
vakantie gaat in Knokke of Knocke,
voor Belgen gaapt tussen die twee
namen een politieke kloof.
Als drietalig land is het normaal
voor België, dat gemeenten meerdere
namen hebben: de hoofdstad heet
Brussel, Bruxelles, Brussel, de groot
ste haven is die van Antwerpen, An-
vers, Antwerp, en de derde grootste
stad van het land is Luik, Liège,
Lüttich. Het hangt er maar van af in
welk taalgebied je woont.
Subtieler wordt het namenspel als
je het verschil moet ontdekken tus
sen Tessenderlo en Tessenderloo, of
tussen Meer en Mheer, of tussen Loth
en Lot. Voor buitenlanders onbegon
nen werk.
De oplossing van het vraagstuk is
nochtans eenvoudig: er bestaan in
België twee officiële lijsten van
plaatsnamen, een Franse en een Ne
derlandse. De Franse lijst dateert uit
de negentiende eeuw, en is gebaseerd
op nog oudere lijsten, vooral uit het
Napoleontische tijdperk. Uit die tijd
stammen bijna middeleeuwse namen
zoals Craynhem, Ruysbrouck, Saven-
them, enz.
In de jaren twintig van deze eeuw
kwam er een nieuwe, Nederlandse
lijst. Daarin werd resoluut een mo
dernere spelling gebruikt: Kraainem,
Ruisbroek, Zaventem, enz. De Franse
lijst werd echter niet aangepast: daar
is Lo nog altijd Loo, daar is Zedel-
gem nog altijd Zedelghem.
Ingewikkelder wordt het namen
spelletje bij kleinere gemeenten die
„grondig tweetolige" namen hebben:
het Vlaamse Aalst heet in het Frans
Alost, Dworp is Tourneppe, het
Franse Visé heet Wezet, Oreye is
Oerle, enz.
Mensen die de streek niet kennen
zullen Ronse nooit vinden, want in
dat tweetalige gebied noemt men het
nogal vaak Renaix, en de Waal die
vertrekt in de richting Roulers komt
zonder goed woordenboek nooit in
Roeselare, zoals de stad officieel heet.
En op dat ogenblik is het subtiele
spel met lettertjes en vertalingen een
ernstig probleem geworden, waar
mee alle automobilisten in België te
kampen hebben.
Wie van Brussel naar Mons wil,
moét weten dat die stad in het Ne
derlands Bergen heet.
Duitsers die naar Aken (Aachen)
moeten, mogen in Luik de weg ne
men naar Aix-la-Capelle, zoals de
stad in het Frans heet.
In de loop der jaren heeft men al
vele pogingen gedaan om die namen-
spaghetti op te ruimen, tot nog toe
zonder al te veel succes.
De nieuwste namenherrie is ont
staan rond de luchthaven van Brus
sel. Die luchthaven ligt in Zaventem,
maar heet officieel „Brussel-natio-
naal/Bruxelles-national". Fout, gillen
de Vlamingen, de luchthaven ligt op
éénialig Vlaams gebied, Brussel heeft
daar niets te zoeken, alle staat- en
provinciepersoneel dat daar werkt
moet Nederlandstalig zijn, en de
naam van het hele ding moet veran
derd worden in „Luchthaven Zaven
tem".
Er is nog geen wet in de maak die
deze wensen waar maakt. Men
vraagt zich wel af hoe het spul in
het Frans zou moeten heten. „Aero-
port de Saventhem" misschien?
(Van onze redactie buitenland)
WASHINGTON Het Ameri
kaanse leger zal binnenkort 2675
ton zenuwgas uit de tweede wereld
oorlog vernietigen. Een woordvoer
der van het leger heeft meege
deeld, dat de met een laag beton
omgeven granaten met het dodelij
ke gas op een plaats ongeveer 450
kilometer voor de kust van Florida
in de Atlantische Oceaan tot zin
ken zullen worden gebracht. De
oceaan is daar ongeveer 4800
meter diep.
Uit uitgebreide onderzoekingen
en proefnemingen van het Ameri
kaanse ministerie van volksge
zondheid is volgens de woordvoer
der gebleken dat de kans dat de
granaten zullen gaan roesten en
dat het gas kan ontsnappen „prak
tisch nul" kan worden genoemd.
De bijna 3000 ton maken deel
uit van ongeveer 26.500 ton oud
mosterd- en zenuwgas, die het le
ger vorig jaar in de Atlantische
Oceaan voor de kust van New
Jersey wilde deponeren.
Tegen deze plannen rezen ernsti
ge bezwaren in het congres en in
de steden en dorpen langs de route
welke de treinen met het gas op
weg naar de kus* moesten passe
ren.
De route welke de treinen nu
naar Summit Point zullen volgen,
als de plannen doorgaan, is niet
bekendgemaakt.
De plaats waar het leger nu de
zenuwgassen wil laten zinken ligt
ongeveer 250 km ten noordoosten
van Great Abacon Island van de
Bahamas, en 450 km voor de kust
van Florida.
Gouverneur Claude Kirk van
Florida heeft direct tegen het plan
geprotesteerd. Hij zei alles in het
werk te zullen stellen om de uit
voering te verhinderen. Ook de
regering van de Bahamas heeft al
verontwaardigd geprotesteerd.
Het Amerikaanse ministerie van
defensie heeft meegedeeld, dat „in
de nabije toekomst" 13.000 ton ze
nuw- en mosterdgas, dat thans op
geslagen ligt op Okinawa, zal wor
den overgebracht naar het atoom-
proefatol Johnston in de Stille
Zuidzee, 1100 kilometer ten zuid
westen van Honolulu. Deze over
brenging geschiedt in overeen
stemming van de wensen van Ja
pan. Aanvankelijk wilde het leger
het gifgas onderbrengen in Oregon,
Kodiak (Alaska), Guam en andere
plaatsen, maar de publieke opinie
verzette zich hier steeds tegen.
CLEVELAND (Reuter) De we
reldberoemde dirigent George Szell
is donderdagavond op 73-jariige leef
tijd in een ziekenhuis in de Ameri
kaanse stad Cleveland overleden.
Hij stierf aan complicaties na een
hartaanval.
Dr. Szell heeft sinds 1946 de lei
ding gehad over het symfonieorkest
van Cleveland. In februari werd hij
na zijn terugkeer met het orkest
van een tournee door het Verre
Oosten ziek. Hij herstelde niet en
werd op 16 juni getroffen door een
hartaanval. Szell zou deze zomer
dirigeren op de festivals van Salz
burg, Luzern en Edinburg.
Hij is de tweede grote dirigent
die deze week is heengegaan.
Woensdag overleed zijn Britse colle
ga sir John Barbirolli.
Dr. Szell gold als de laatste van
de „oude maestro's" uit het tijdperk
Beecham-Toscanini. Hij is op 7 juni
1897 in Boedapest geboren en stu
deerde in Wenen en Leipzig, waar
hij als wonderkind furore maakte
aan de piano.
Linda Kasabian (21), de kroon
getuige a charge in het Manson-
proces.
(Van onze redactie buitenland)
LOS ANGELES Het duivelse
„mysterie-Manson" begint zich
dankzij de kroongetuigeverklarin
gen van Linda Kasabian (21)
steeds duidelijker af te tekenen.
De verbijsterde Tate-moorden, ge
volgd door die op de La Bianca's
en nog een ander, blijken een
toonbeeld te zijn van willekeurige
moordlust. Linda Kasabian, die al
vier dagen achtereen onthullingen
heeft gedaan over de moorden van
de Manson-cian, zegt zelf niet ac
tief aan de moorden te hebben
deelgenomen. Ze zal niet worden
vervolgd, nu ze bereid is geweest,
als kroongetuige a charge op te
treden.
Linda verklaarde over de Tate-
moorden ondermeer „Manson zei,
ik ben de duivel en ik ben hier
om het werk van de duivel uit te
voeren". Hij zou hetzelfde ook te
gen Sharon Tate en haar vier gas
ten hebben gezegd, voor de slach
ting begon. Volgens Linda zou Ma
son hebben verteld, dat er een
grote paniek in het Tate-huis was
ontstaan en dat het een troep ge
worden was. „Overal lagen licha
men", vertelde hij, „maar iedereen
was dood". „Charlie zei, dat we er
met niemand op onze boerderij
over moesten praten en dat we
maar moesten gaan slapen", aldus
de kroongetuige. Ze kwam deze
laatste dagen niet tot huilbuien,
die haar dinsdag overvielen, toen
ze het relaas deed van de Tate-
moorden.
Op de avond van de moorden op
de rijke supermarkteigenaar Leno
La Bianca en zijn vrouw Rosemary
zou Manson het mes op Linda
hebben gezet. Hij beval Linda haar
mannelijke kennis een Semitisch
acteur „de strot af te snijden". Dit
kon Linda voorkomen door, ge
volgd door de groep, met opzet
naar de verkeerde huisdeur te lo
pen. Linda had onderweg gezegd:
„Ik ben niet als jij, Charlie, ik wil
niemand doden". Ze voegde eraan
toe, dat ze de volgende dag had
besloten de commune te verlaten.
Uit angst voor haar leven was zij
toch maar gebleven.
Over de rit, die eindigde met de
moord op La Bianca en zijn
vrouw, vertelde Linda: „Eerst hiel
den we stil bij een kerk. Mansoin
zei, dat hij de dominee of priester,
of wie er ook in de kerk was, zou
gaan zoeken. Hij kwam terug en
zei, dat de deuren op slot waren".
Met Linda aan het stuur ging
het toen richting Hollewood en
Sunset Boulevard, waar een man
in een kleine witte sportauto voor
hen kwam rijden. „Hij zei me de
wagen te volgen", verklaarde ze,
„en bij het volgende stoplicht, dat
op rood stond naast de sportauto te
gaan staan. Charles Manson zou
dan uitstappen en de man dood
schieten. Hij stapte uit, maar het
licht sprong net op groen en de
witte auto reed weg. Toen volgde
hij hem niet meer".
Bij de villa van de La Bianca's
verliet Manson de auto. Hij had
iets in zijn zak gestoken en keerde
al na een paar minuten terug. Hij
zou de man en vrouw in het huis
hebben gezegd, dat ze niet bang
behoefden te zijn, dat hij hun niets
zou doen.
Het openbaar ministerie beschul
digt Manson ervan toen La Bianca
en zijn vrouw te hebben vastge
houden. Zij zijn later vermoord.
Volgens het getuigenis van Linda
Kasabian gaf Manson toen hij te
rug was „Tex" Watson en twee
meisjes opdracht naar het huis van
de La Bianca's te gaan en daarna
liftend naar de boerderij van de
clan terug te komen.
„Zei hij er niets over, dat zij de La
Bianca's moesten doden?", vroeg
substituut officier Vincent Bugiiosi
op dit punt aan Linda Kasabian.
„Ik durf het niet positief te zeggen
maar het blijft door mijn hoofd
spelen dat hij zei: laat ze niet
merken dat je ze gaat vermoor
den", antwoordde ze. Ze verklaar
de ook dat zij de avond van de
Tate-moorden niet wist dat dit het
doel van de tocht was. Wel tijdens
de avond van de La Bianca-moor-
den. Ze was meegegaan aan het
stuur omdat ze het Manson niet
durfde weigeren, aldus haar ver
klaring. Op een vraag van de
openbare aanklager, deelde zij
mee, in»de jaren 1965-1969 onge
veer 50 maal l.s.d. te hebben ge
bruikt. De verdediging wist te
voorkomen, dat zij zou verklaren
gezien te hebben dat ook Manson
l.s.d. gebruikte.
Twee advocaten kregen tijdens
het proces 12 uur celstraf. Rechter
Charles Older liet hen insluiten
wegens minachting van het hof.
Manson's advocaat onderbrak de
getuigenisverklaring van Linda tel
kens en de raadsman van Leslie
van Houten (een lid van de Ma-
son-clan) beledigde de officier.
Ondanks het belastende getuige
nis Manson, vertelde Linda, dat ze
zich destijds fijn bij hem voelde:
„Hij deed me voor korte tijd alles
vergeten. Ik zei hem, dat ik zwan
ger was". Op de vraag of ze zwan
ger was van Manson, antwoordde
zjj: „Nee".
Vraag en antwoord hierop wer
den op verzoek van de verdediging
niet in het verslag van de zitting
opgenomen.
(Van onze redactie buitenland)
GENèVE De sterfte als gevolg van aderverkalking en degenera-
tieve hartkwalen is sinds 1955 bij mannen in de leeftijd van 45 tot 54
jaar sterk toegenomen. Dit heeft de Wereldgezondheidsorganisatie
(WHO) in een rapport meegedeeld.
Van de zestien geïndustrialiseerde landen die in het onderzoek wa
ren opgenomen, vertoonde Nederland over de periode 1955 - '67 de
grootste sterftestijging: 66 procent. Maar het sterftecijfer onder de
Nederlandse vrouwen voor de genoemde kwalen daalde in hetzelfde
tijdvak met vier procent, aldus het rapport.
Alleen Japan vormde voor wat
betreft de mannen een gunstige uit
zondering met een daling van veer
tien procent. De Verenigde staten en
Zwitserland vertoonden slechts een
geringe stijging: resp. drie en acht
procent. Maar de gezondheidsorgani
satie tekent daarbij aan dat het
sterftecijfer tot een langzamer stij
ging neigt waar het al hoog was.
Zo was het in 1967 het hoogst in
Finland, de Verenigde Staten en
Australië met resp. 468.6, 351.8 en
325.0 op de 100.000 mannelijke in
woners van 45 tot 54 jaar, en be
droeg het in Nederland slechts 191.2
op de 100.000. Voor mannen was het
cijfer ongeveer driemaal zo hoog als
voor vrouwen.
In dezelfde periode was echter
een aanzienlijke daling geconsta
teerd van de sterfte aan beroerten
In genoemde leeftijdsgroep. De
WHO meent dat dit mede het gevolg
kan zijn van het beter onder contro
le hebben van hoge bloeddruk.
NEW YORK - LONDEN (Reuter)
Het augustusnummer van het
Amerikaanse blad „Ladies Home
Journal", waarin een dreigende
breuk in het huwelijk van de Britse
prinses Margaret wordt gesugge
reerd, zal niet in Engeland worden
verspreid.
Dit wegens bezwaren van de ko
ninklijke familie, die de Engelse
verspreiders van het blad via een
advocaat had laten weten, dat zij
het bewuste artikel „.schokkend en
onsmakelijk" vond en dat de ver
koop van het blad in Engeland haar
„misnoegen" zou wekken.
(ADVERTENTIE)
Al een week lang hangt er een
verstikkende, vuile mistlaag bo
ven New York en Tokio. Hierbo
ven inwoners van Tokio die en
masse naar het strand zijn ge
vlucht, waar het wel druk is,
maar waar men in ieder geval
kan ademen. Hieronder een jon
gen die in New York aan het
honkballen is met een masker op
tegen de benauwend vieze lucht.
„Mijn naam is J. Gardenier, veehouder te
Broek onder Veenwouden (Fr.). Op mijn
graslandbedrijf strooi ik a/s fosfaatmest
stof altijd Thomasmeel. Dit bevalt
mij uitstekend, ik koop Thomasmeel
altijd inde zomermaanden. Het is
dan verreweg het goedkoopst.
En ik kan strooien, wanneer
het mij het beste uitkomt
