Margaret Court-Smith:
SPELPEIL
GAAT MEE
ACHTERUIT'
Esso service gaat steeds verder
Dit jaar beslist
geen Kleine Tour
Okker-Maudboeiend,
dramatisch, enerverend
TRAINER CROON IS
VRIJ OPTIMISTISCH
SS) Schoner rijden begint bij Esso
DUIVEN A. MERRELAAR
VLOGEN HET STERKST
Vraag onze "Schoon Rijderf'code
„Aan stoppen
denk ik
nog niet'
Bedreiging
firzoen
KEETIE HAGE
KAMPIOENE
„De Blubber7
VRIJDAG 31 JULI 1970
(ADVERTENTIE)
(Van onze sportredactie)
HILVERSUM Slechts twee
maanden per jaar woont Margaret
Court-Smith in haar eigen huis in
het Australische Perth. De overige
tijd brengt zij elders ter wereld door.
Op een tennisbaan of in een vlieg
tuig op weg naar een volgend toer
nooi. Zo'n leven leidt de Australische
al een jaar of tien en voorlopig zal
zij het blijven doen. „Zo lang ik er
plezier in heb, blijf ik tennissen",
vertelde zij deze week. „Het reizen
en trekken is wel vermoeiend, maar
het genoegen weegt er voor mij nog
ruimschoots tegen op. Je merkt wel
dat je een dagje ouder wordt, maar
zolang je je nog behoorlijk kunt
handhaven denk je er niet aan te
stoppen."
In het clubhuis van de Hilversum-
se Lawn Tennis Club, bij de inter
nationale kampioenschappen van Ne
derland, lopen artiesten van het
proftenniscircus en „soldaten" uit
het grote leger onafhankelijken en
amateurs in en uit. Voor zeven dagen
hebben zij him bivak opgeslagen in
of vlak buiten de Gooise gemeente.
Voor hen is „Hilversum" slechts een
datum op de kalender, een tussen
station op weg naar een ander toer-
nooi. Zo ook voor Margaret Court,
die vorige maand een belangrijke
stap zette naar de zo begeerde ver
overing van het „grand slam" (de
titels in Australië, Frankrijk, Wim
bledon en Forest Hills) door voor de
derde keer de Wimbledontótel voor
zioh op te eisen. Indien de rijzige
Australische erin slaagt ook in Fo
rest Hills te zegevieren heeft zij de
Connolly, die in 1953 alle toernooien
prestatie van de fameuze Maureen
won geëvenaard. „Ik heb een behoor
lijke kans op grand slam", meent
Margaret Court. „Billy Jean King
kan niet spelen vanwege de opera
tie, die ze heeft ondergaan en zij zou
mijn voornaamste concurrente zijn
geweest."
Dat Billie Jean King op het moment
de grootste bedreiging voor Margaret
Court vormt, geeft overigens wel te
denken. De Amerikaanse is evenals
de Wimbledonwinnares reeds achter
in de twintig en opvolgsters hebben
zich nog niet aangediend. De laatste
jaren is er een tendens dat het peil
van het damestennis terugloopt. Hoe
wel technisch en tactisch nog uiter
mate sterk hebben zowel Billie Jean
King als Margaret Court veel aan
snelheid ingeboet.
Deze tekortkoming wordt echter
nog geenszins uitgebuit door de jon
gere speelsters. Zonder al te veel
moeite slaagden Billie Jean en Mar
garet erin de eindstrijd van Wimble
don te bereiken, daarmee aantonend
dat zij nog op een vrijwel onaan
tastbare hoogte staan. Met de sierlij
ke Braziliaanse Maria Bueno, die in
middels, door een arm- en beembles-
sure gedwongen het racket definitief
in de hoes heeft gestopt, hebben
Court en King bijna een decennium
lang de hoofdprijzen van de diverse
toernooien gewonnen. Incidenteel
slaagde een andere speelster erin
zich even tussen dit selecte drietal te
dringen, maar van een definitieve
doorbraak was nooit sprake. Slechts
in de kleinere toernooien konden
mindfere sterren een geslaagde greep
naar de macht doen. Ann Jones reik
te het hoogste. Gesteund door haar
eigen, chauvinistische Engelse pu
bliek greep zij vorig jaar de Wim
bledon titel.
Dat het damestennis achteruitgaat
hebben ook de bazen van profgroe-
pen gezien. Enige maanden geleden
zetten zij onder meer Frangoise Duit
Rosemary Casals en Billie Jean King
op straat. Het damestennis trok niet
voldoende publiek. Margaret Court
is nooit lid geweest van een prof-
groep. „Ik wilde liever onafhanke
lijk blijven-, zelf bepalen waar ik zou
spelen. Bovendien lokte dat leven in
een groepje me niet zo aan. Het hele
jaar met dezelfde mensen optrekken.
Je ziet ze toch al vaak genoeg. Te
genwoordig regelt mijn echtgenoot
alle reizen en toernooien voor me.
Hij sluit de contracten af. De meeste
tijd van het jaar is hij bü me."
Wat vindt Margaret Court zelf van
het huidige peil bij de dames „In
1962 en '63 stond het damestennis op
het hoogste niveau. Sindsdien is het
echter achteruitgegaan. Er zijn op
het ogenblik maar twee speelsters ter
wereld, die de internationale top
waarschijnlijk halen: mijn landgeno
te Evonn Goolagong en de Ameri
kaanse Walshe, die dit jaar het
jeugdtoernooi van Wimbledon won.
In de overige speelsters zie ik niet
zo veel. Al jarenlang leunen enkelen
tegen de top aan, maar de doorbraak
komt niet.
Meisjes als Karen Krantake, Ker
ry MelvÜle, Winnie Shaw, Virginia
Wade, Rosemary Casals, Pat Walk-
den en nog een aantal komen wel tot
incidentele succesjes, maar op de,
grote toernooien halen ze het niet."
Gevraagd naar de Nederlandse da
mes, vertelt Margaret Court: „Er zijn
een paar meisjes, die kwaliteit heb
ben. Een Betttie Stöve en een Ada
Bakker hebben echt wel talent. In
januari komen ze naar Australië.
Dan kunnen ze meer ervaring op
doen op onze grasbanen. Ik dacht
wel dat zij dan verder zouden ko
men."
Nog steeds speelt Margaret Court
met een omzwachtelde enkel, gevolg
van een blessure, waarvan zij 5 lan
ge tijd last heeft. In de eindstrijd op
Wimbledon moesten er pijnstillende
middelen aan te pas komen om haar
in staat te stellen te spelen. „Ik
heb", vertelt zij, „de week na Wim
bledon niet gespeeld. Ik heb die
blessure eerst wat willen laten ge
nezen. Ook volgende week neem ik
rust. Daarna volgen er enige toer
nooien in Canada. Als afsluiting van
het seizoen komt dan Forest Hills."
Daar zal blijken of Margaret
Court in de nadagen van haar schit
terende carrière in staat is tot de
prestatie, die voor haar slechts een
keer werd geleverd: grand slam.
Margaret Court-Smith: „Er zijn te weinig speelsters die de internationale
top kunnen halen".
PARIJS (ANP) De Franse
dagbladen „L'Equipe" en de „Pari-
sien Liberé", de organisatoren van
de Ronde van de Toekomst hebben
officieel toegegeven dat deze ronde
dit jaar wegens technische moeilijk
heden geen doorgang zal vinden.
Beide bladen zullen hun best doen
de organisatie van de ronde van
volgend jaar veilig te stellen.
De ronde, die nu niet doorgaat,
zou de negende zijn geweest sinds
Jacques Goddet het in 1961 nodig
oordeelde naast de gewone Ronde
van Frankrijk ook een wielerevene-
ment voor veelbelovende jongere
renners in het leven te roepen. De
ronde van 1961 werd gewonnen door
de Italiaan Guido de Rosso. Die van
'62 door de Spanjaard Gomez del
Moral. In 1963 won Zimmermann
(Fr), in '64 Gimondi (Italië), in '65
Diaz (Spanje), in '66 Denti (It), in
'67 Robini (Fr), in '68 Boulard (Fr)
en in '69 Zoetemelk (Ned). De laat
ste twee jaar reist de Ronde van de
Toekomst de grote Ronde van
Frankrijk niet meer vooruit. De ron
de van 1968 vond voor het grootste
gedeelte plaats in West-Frankrijk,
die van 1969 in Oost-Frankrijk. Dit
jaar zouden de renners volgens
de gewoonte verdeeld over de ver
schillende landenploegen op 17
september in Albi van start gaan en
de 26ste in Saint Etienne finishen.
HILVERSUM (ANP) De finale
van de internationale tenniskampi
oenschappen in Hilversum kan nau
welijks beter worden. Tom Okker en
Bob Maud hebben in hun kwartfina
le voor een hoogtepunt gezorgd. Een
dramatisch hoogtepunt, vooral voor
de 23-jarige Zuidafrikaan, die vol
gens de traditie op Hilversum gewel
dige partijen speelt. Maud verloor na
een partij met formidabel tennis, na
een afmattingsslag, die hem het minst
gebroken leek te hebben, na een aan
tal scheidsrechterlijke blunders, die
in de slotfase van de strijd voor een
anti-climax zorgden en Okker bijna de
winst schonken. Een dergelijke goed
kope triomf verdiende Okker niet,
een zo wrange nederlaag Maud zeker
niet.
De tweeduizend toeschouwers rond
<te baan voelden het. Zij tildlen Bob
Maud uit zijn begrijpelijke depressie,
gaven hem de „kick" om uit uitzicht
loze positie nog terug te komen na
het storende incident dat Maud bijna
had gebroken en Okker even duide
lijk uit zijn spel haalde.
De slag begon na 8—8 opnieuw, tot
1111. Toen brak Okker en niet een
scheids- of lijnrechter het verzet van
Maud definitief. Na twee uur en twin
tig minuten tennis: 1311 in de der
de set.
Bob Maud heeft meer macht, vooral
in zijn service, en ook wat meer durf,
hij neemt in ieder geval meer risico
dan Okker, die met zijn gepolijste
tennis, met zijn formidabele reactie
vermogen en zijn lichtvoetigheid min
der riskant behoeft te spelen. Maud
stormde sneller naar het net en ver
raste Okker daarmee in de tweede
game, waardoor hij een voorsprong
van 20 nam, die hij met de eigen
opslag uitbouwde tot 30. Okker was
gewaarschuwd. Tegen Lloyd en Pat-
tison had hij nog wat kunnen spelen,
tegen Maud was het ernst. Bittere
ernst. Tenminste als de gedoodverfde
prijswinnaar van Hilversum meer be
geerde dan zijn 150 dollar voor het
bereiken van de laatste acht in het
enkelspel. Okker wilde meer. Hij had
zich al teruggetrokken uit het ge
mengd dubbelspel met Margaret
Court, omdat daar de beloning voor
zijn inspanningen niet navenant zou
zijn. Hij wilde zich concentreren op
het enkelspel en de dubbel met Roger
Taylor.
Nadat hij voor de tweede keer aan
de opslag kwam tegen Maud speelde
hij zuinig, waar het nodig was en
messcherp als de mogelijkheden er
lagen. Daarmee ging hij door en na
dat hij, zonder een slag prijs te ge
ven door de opslag van Maud was
gebroken, greep hij ook de volgende
game met het minimale aantal van
vier opslagen. Er moest vooral geen
misverstand bestaan over zijn bedoe
lingen.
Maud was niet onder de indruk ge
komen van die explosie. Er waren
trouwens aanvankelijk maar heel
weinig dingen die Maud uit zijn even
wicht brachten. Hij volhardde in zijn
spel, ook al was de stand in de game
voor hem ongunstig. En hij werd van
tijd tot tijd beloond met het geluk
van de moedige. In de negende, de
elfde en de dertiende game kwam hij
steeds bij eigen opslag op slechts
een punt van verlies. Twee keer kon
hij die nabije schade nog wegwerken.
De derde maal niet meer. Okker
kwam met 76 voor en nam de kans
op de eerste reeks in het volgende
spel 8—6.
De tweede set leek Okker minder
moeilijkheden te bezorgen. Maud ser
veerde nog steeds even hard, de rich
ting verdween echter een beetje.
Maar waar de een minder produktief
werd met zijn sterkste wapen, bleef
de ander niet achter. Okker liet wat
gemakkelijker kansen onbenut, maak
te voor zijn doen zelfs een aantal on
gebruikelijke fouten en daardoor
bleef het perfecte evenwicht tussen
die op deze donderdag even sterke
spelers gehandhaafd. Tot 44. Toen
kwam een aantal misgrepen van Ok
ker te vlug achter elkaar: 64 voor
Mlaud.
Ook in de beslissende reeks mocht
Maud weer met de opslag beginnen
en al maakte hij niet altijd een even
soepel gebruik van dit voorrecht, hij
slaagde er wel steeds in zijn service
te winnen. Daarmee dwong hij Okker
iedere keer gelijk te maken. Het bleef
gelijk 55, waarna Maud weer de
gebruikelijke voorsprong nam. De
last drukte zwaar op Okker, maar in
die heel moeilijke momenten kreeg
hij, ongewild zonder twijfel, hulp van
de lijnrechters, die zich op het warme
Centrecourt ook niet zo fit meer voel
den. De beoordeling van Okkeris ser
vice viel nimmer in zijn nadeel uit.
Okker had die steun nodig, want hij
kreeg twee wedstrijdpunten tegen op
de stand 56. De eerste verdween na
een lob van Maud, die enkele centi
meters achter de lijn neerplofte, de
tweede smashte Okker zelf weg 66.
Nadat Maud weer was voorgekomen,
ontstond een incident, dat de Zuid
afrikaan uit zijn spel haalde. Okker
sloeg een bal precies op de achter
lijn, de waarnemer riep „uit". Een
fout in het nadeel van Okker, die de
scheidsrechter op slag corrigeerde.
Onrechtvaardig, omdat Maud eer
der een dergelijke behandeling niet
had gekregen. Maud was woedend.
Begrijpelijk. Maar hij bleef zich als
heer gedragen, dat was nauwelijks
begrijpelijk. Zijn concentratie was
echter aangetasit. Maud streed niet
meer tegen Okker, hij vocht tegen
zichzelf en kon die opgave niet aan.
(Van onze sportredactie)
VOLENDAM Trainer Hans
Croon is een van de heel weinigen
die hardop de verwachting uit
spreekt, dat Volendam dit jaar in
de ere-divisie blijft. Spelers, be
stuur en supporters luisteren wat
scetpisch naar de optimistische
woorden van de jonge idealistische
trainer. En als zij alleen zijn wij
zen zij op drie andere promoties
van Volendam, die na een of twee
jaar onverbiddelijk gevolgd wer
den door een „afgang" bij de eer
ste divisie. Neen, Volendam is
voorzichtig geworden. Het brult
niet zo als drie jaar geleden „dat
de ploeg erin was en er voorgoed
inbleef".
Dergelijke kretein zijn dit sei
zoen vervangen door voorzichtige
Voiendam-aanvoerder Klaas Zwarthoed op de schouders van een
enthousiaste supporter na het behalen van het kampioenschap in de
eerste divisie en promotie naar de eredivisie.
iH
Oefenmeester Hans Croon (links) in actie tijdens de training van
de Volendammers.
uitspraken. Die wijzen op de jeugd
van het Volendam-team. Op de
ontbrekende fysieke hardheid en
op het vacuüm dat door het ver
trek van Klaas Karregat is ont
staan. Luister naar Pe Mühren,
perschef en bestuurslid van Volen
dam. „Na die vier keer heen en
weer weten wij in Volendam
drommels goed dat de eredivisie
heel moeilijk zal zijn. Wij zijn nu
eenmaal maar een dorpsclubje dat
niet zo met de geldbuidel kan
rammelen als Ajax, Feijenoord of
PSV. Het is voor ons dan ook geen
schande als wij eruit raken. Het
zou pas een schande betekenen als
wij voor honderduizenden guldens
hadden aangekocht en dan degra
deerden. Nu bestaat onze enige
aankoop, en aankoop dan nog wel
met hele grote aanhalingstekens
uit de amateurdoelman Fred Man
in wie wij een heel bruikbare
reserve-keeper zien. Voor het
overige is ons spelersmateriaal
hetzelfde als vorig seizoen. Alleen
missen we natuurlijk Klaas Karre
gat. De 36-jarige veteraan die vo
rig jaar reeds gestopt was met
voetballen maar tijdens het seizoen
door het bestuur gesmeekt was om
terug te keren heeft er nu defini
tief een punt achter gezet.
Klaas Karregat In Volendam „De
Blubber" genoemd zegt zelf: „Die
promotie naar de eredivisie was
het beste afscheid dat ik me kon
wensen. Bovendien had ik ais di
recteur van een plastic-fabriek met
zestig man personeel trouwens ge-
nog werk te doen." Wie zijn plaats
in gaat nemen, moet worden uitge
maakt in de oefenwedstrijd. Er
zijn verschillende kandidaten, zo
als Jaap Tol bijgenaamd „Stijn" of
Jan Jonk (bijgenaamd „Kip") of
Jan Schokker. Feit blijft wel dat
de organisatie van de verdediging
zeker in de eredivisie problemen
zal opleveren.
Pe Mühren: „Al ben ik blij dat
doelman Jan Ruiter in elk geval
bij ons is gebleven. Al zouden we
hem wel als hij eventueel verkocht
zou zijn ons elftal met die ontvan
gen transfersom voor het eerst in
de geschiedenis van Volendam
duchtig hebben versterkt. Het is er
niet van gekomen. Voor Jan Ruiter
werd een te forse transfersom ge
vraagd (in de buurt van de 400.000
gulden) terwijl bovendien Zijn
persoonlijke eisen vrij hoog lagen.
Jan Ruiter blijft dus. Hans Croon
is er blij mee. Er blijven zonder dat
problemen genoeg met het talent
volle Volendam, dat echter nog
moet bewijzen mee te kunnen
draaien in de eredivisie. En besluit
aanvoerder Klaas Zwarthoed laco
niek: „Och, als we degraderen,
draaien we toch weer mee in de
top van de eerste divisie en als we
dan weer promoveren houden we
er nog een feestje aan over ook".
(ADVERTENTIE)
(Van onze duivesportmedewerker)
ZAAMSLAG Ook in de inter
nationale wedvlucht vanuit Londen,
georganiseerd door het „Derby-ver
bond Tussen Dender en Bovenschel
de", hebben de Zeeuwsch-VIaamse
deelnemers goede resultaten be
haald. Zeer succesvol vloog de heer
A. Merrelaar uit Nieuwvliet met
zijn duiven, en won de Trofee Grote
Prijs van Engeland. In concours wa
ren 1430 duiven: De uitslag was: 1
J. Weerbrouck, Koksijde, 2 J.
Huigh, Cadzand, 3, 4 en 5 A. Merre
laar, Nieuwvliet, 6 V. Lanschoot,
Bellem, 7 A. Bril, Terneuzen, 8 Le-
gein, Oostduinkerke, 9 Cajhoir.
Hansbeke, 10 Verstraeten, Eeklo, 11
Rooze, Veutne, 12 Willems, Gr. Bij
gaarden, 13 De Paepe, Ronse, 14 J.
Haak, Hoek, 15 Soens, Lembeke.
In de jongste wedvlucht vanuit
Clermont van de Concoursbond
(ADVERTENTIE)
Zuid-Beveland, werd bij de jonge
duiven deze vlucht met ruime voor
sprong op nummer twee gewonnen
door een duif van de heer L. Paau-
we te Krabbendijke die een snel
heid maakte van 1535,85 meter per
minuut, terwijl de tweede prijswin
naar de heer Jac. Schier werd,
wiens duif een snelheid noteerde
van 1405,24 meter per minuut. De
winnende duif had over de 258 kilo
meter lange vlucht een voorsprong
opgebouwd van 16 minuten. In con
cours waren 1597 duiven. De verde
re uitslag was: 3 J. Balvers, Goes, 4
A. Boone, 5 C. Aerts beiden te
Kruiningen, 6 J. Zandstra, Hans-
weert, 7 J. en P. Voois, Kruiningen,
8 Ocke, Hansweert, 9 H. Remeijn,
Kwadendamme, 10 gebrs. Poelman,
's Heer Arendskerke. Deze Bond
vloog eveneens uit Clermont met
oude duiven, in totaal 841. Hoogste
snelheid 1438,63 meter per minuut. 1
C. Elenbaas, Yerseke, 2 A. Flens,
Schore, 3 J. Wisse, Kruiningen, 4 en
9 Jac. Minnaard, Krabbendijke, 5 J.
van Iwaarden, Kruiningen, 6 W.
Hundersmarck, Kapelle, 7 C. Ver
mast, Yerseke, 8 M. Nelisse, Katten-
dijke, 10 E. Mollet, Hansweert.
Zeeuwsch-VIaamse Bond, geves
tigd te Oostburg, Wedvlucht vanuit
Clermont met 142 jonge duiven,
hoogste snelheid 1344 meter per mi
nuut: 1 en 3 O. Martijn, Sluis, 2 A.
Merrelaar, Nieuwvliet, 4 L. van de
Wege, Groede, 5 J. Wisse, Breskens,
6 J. van de Broecke, Breskens, 7 H.
Calon, Sasput, 8 W. Daansen, Bres
kens, 9 en 10 J. van Gijs, Breskens.
Nederlandse Bond van Zaterdag
vliegers. Afdeling Zeeland: Wed
vluchten vanuit Arras, van zaterdag
25 juli.
„De Voorwaars", Zaamslag-Veer
met 220 jonge duiven, hoogste snel
heid 1650,1 meter per minuut. 1
combinatie Bakker-Dees, 2 P. J.
Willemsen, 3 Bareman Dz., 4, 6 en 9
H. Scheele, 5 en 10 D. de Jonge, 7
H. de Feijter, 8. Joh. van de Voor
de, met 16 oude duiven, 1 en 5 C.
van Doorn. 2, 3 en 4 H. de Feijter, 6
Bareman Dz.
P.V. „De Reisduif", Breskens met
110 Jonge duiven, hoogste snel
heid 1604 meter per minuut:
1 C. J. Klaasse, 2 R. A. Simpelaar,
3, 7 en 8 J. A. Versprille. 4 D.
Quaars, 5 J. de Smidt en Zoon, 6 J.
P. van de Lijke, 9 C. Soulimans, 10
F. Scheele, met 16 oude duiven,
hoogste snelheid 1497,97 meter per
minuut, 1 en 2 J. A. Versprille, 3 en
5 R. A. Simpelaar, 4 en 6 P. A. J.
Verpleeg, 7 J. Deunink.
De duiven in Arras werden pas te
12.30 uur gelost met een krachtige
westelijke wind.
KEETIE HAGE
voor vijfde maal titel.
APELDOORN (ANP) De
Zeeuwse wielrenster Keetie Hage is
in Apeldoorn voor de vijfde maal
Nederlands kampioene achtervolging
geworden. Op de Apeidoornse wie
lerbaan versloeg zij in de finale
haar zus Beila Hage zo verplette
rend, dat deze reeds na acht ronden
was ingelopen en uit de baan werd
gecommandeerd.
Derde werd Truus Smulders uit
Gerwen en vierde de plaatselijke
favoriete Hennie Hondeveld.
Uitslag: i. Keetie Hage St.
Maartensdijk) de drie kilometer in
4.15.1; 2. Bella Hage (Den Haag); 3.
Truus Smulders 4.33.4: 4. Hennie
hondeveld (Apeldoorn) 4.41.0.
