Wellicht Stradivarius in Breskens
waarbij een man
man voelt
Christelijke groeperingen
trekken gezamenlijk op
EIGENARES VOOR TACHTIG PROCENT ZEKER
3<£ookboeken
AN DE SANDE
Oecumenica
Halfzware Samson een leeuw van een shag
in het vizier
Kandidaten
Verwoed
Schandalig
In Sas van Gent
WOENSDAG 25 FEBRUARI 1970
DE VRIJE ZEEUW
(Van een onzer verslaggevers)
BRESKENS „Voor tachtig procent heb ik zekerheid dat dit een
echte „Stradivarius" is. Het is altijd een huiverige zaak zoiets te
beweren, omdat iedereen die een oude viool op de kop tikt, denkt
met een werkstuk van de oude Italiaanse meester te doen te hebben"
Dit zegt een voorzichtige antiek
handelaar A. van Haren uit Zuidzan-
de, die vorig jaar al van de ver
meende vondst bij mevrouw Louise
Pardoel in Breskens op de hoogte
was. In eerste instantie wilde de heer
Van Haren niet naar de viool gaan
kijken. „Ik kan hier duizenden van
die dingen kopen", was zijn commen
taar. De geruchten bleven aanhouden
en hij nam toch de moeite naar de
Boulevard in het vissersdorp te rij
den. Daar werd hem met een non
chalant gebaar de viool - een studie-
exemplaar - getoond.
„Direct merkte ik dat die viool best
aan Stradivarius (16441737) kan
worden toegeschreven. De klankkast,
zowel boven als beneden, bestaat uit
één stuk hout. Tevens is geen lijm-
werk te bekennen en verder bevindt
zich in de kast een zgn. etiket met
het opschrift Antonius Stradivarius
Cremomenius (de woonplaats var
de Italiaan) met als jaartal 1715. Dat
was voor mij de aanleiding om bij be
voegde instanties inlichtingen in te
winnen. Een deskundige in Amster
dam maakte weinig woorden vuil en
zei mij met het apparaat naar de
hoofdstad te komen.
„Zeker ben je nooit, maar ik zit al
vanaf mijn veertiende jaar in het an
tiek Pas vorig jaar als handelaar,
maar voor die tijd restaureerde ik al
lerlei dingen. Bovendien ben ik een
verwoed liefhebber van muziek. Als
alles klopt, is deze viool veel geld
waard. Na 1715 is Stradivarius nl.
met twee van zijn zonen violen gaan
bouwen. De viool van mevrouw
kwam volgens mij in 1715 gereed,
aangezien de bouwer gemiddeld 2
jaar over een instrument deed". Al
dus vertelde de heer' Van Haren.
„Ja, ik heb altijd instinctief gt
voeld dat dit geval geld waard is'
zegt mevrouw Pardoel, eigenaress
van het vermeendezeldzame exem
plaar „Ik heb hem nu zo'n vèertiei
jaar in huis", zegt zij, terwijl zij me
een vlotte beweging het kleine voor
werp beetpakt en de stof eraf blaasl
waardoor een paar srlaren lossprin
gen. „Oorspronkelijk was hij van eet
buurman van mij in België. Die mar
zat een keer zonder geld en leendt
wat van mij. Later kon hij niet terug
betalen en gaf mij daarom deze vioo
voor de kinderen om er mee te spe
len! Zelf had de man - hij is nu doof
- het ding tijdens een verhuizing, hij
zat in die branche, in Brussel van 'r.
zolder meegenomen, gewikkeld in
perkament. Toen dacht ik al dat hel
apparaat best veel waard zou kun
nen zijn Er zijn al een heleboel men
sen hier geweest om eens te kijken
of ik er afstand van zou willen doen"
„Ja, voor vijfhonderd gulden", vult
de heer Van Haren aan. „Een schan
dalig voorstel". Voorlopig is besloten
de viool in een bankkluis op te ber
gen en te laten verzekeren. „Nu het
in de krant komt dat mevrouw waar
schijnlijk een flinke schat in huis
heeft, kan je niet voorzichtig ge
noeg zijn. Er wordt wel voor minder
ingebroken" zegt de heer Van Haren.
Hij heeft met de eigenaresse een
waterdichte afspraak gemaakt wat
betreft de verkoop van de viool. Plan
nen om met het geld iets te gaan
doen, heeft mevrouw Pardoel nog
niet. Of het moet een onderzoek zijn
door een goede hartspecialist. „Mijn
hart is niet zo best meer, ziet u".
Antiekhandelaar A. van Haren en mevrouw Louise Pardoel met haar viool.
Een in de kerken nog altijd moei
zaam begrip is „financiën".
Naast de mythe, dat de kerk rijk
zou zijn, de realiteit van onzake
lijke tekorten en naast de berg van
eisen aan de kerken, een bereidheid
tot steun die niet verder reikt dan
een schampere aalmoes. Zodra voor
al de Nederlander op geestelijk ge
bied met geld te maken krijgt, wor
den alle normen van zakelijk fat
soen overboord gezet, denkt men
voor een dubbeltje op de eerste rij
te mogen gaan zitten en voor een
stuiver zich de meest uiteenlopende
kritiek te mogen permitteren. En
die kritiek richt zich dan Weer voor
namelijk op het geldelijk beheer van
de kerk.
Het volgende bericht over beheer
en besteding van voor ontwikkelings
hulp geofferde penningen moge tot
een beter geïnformeerd inzicht lei
den. En daarbij is het wellicht niet
overbodig nog eens te wijzen op de
unieke positie, welke de kerken op
het vlak van ontwikkelingswerk in
nemen. Hun politieke neutraliteit be
tekent geen voorwaarden verbonden
aan de geboden hulp. Het ontbreken
van zakelijk belang garandeert een
minimum aan de beruchte strijk
stok. De contacten via de Wereld
raad voor Kerken met kerken in de
ontwikkelingslanden maakt hulp
zonder bemoeienis mogelijk. Tenslot
te hebben zij een unieke kans t.a.v.
de zonodige mentaliteitsverandering
in de rijke landen.
In het kader van deze mogelijkhe
den en daarom ook onontkoombare
opdracht, werd eind januari op in
stigatie van de Wereldraad een be
langwekkende conferentie over ont
wikkelingssamenwerking gehouden.
Befaamde gasten waren o.m. de be
kende Braziliaanse bisschop Helder
Camara en de Westduitse minister
voor economische samenwerking dr.
Erhard Eppler. De conferentie resul
teerde in een aantal praktische aan
bevelingen, welke nog deze maand
door het uitvoerend orgaan van ge
noemde Wereldraad in besluiten zul
len worden omgezet.
De belangrijkste aanbevelingen
kunnen als volgt worden samenge
vat:
twee procent van de kerkelijke
inkomsten bestemmen voor ont
wikkelingswerk (in de arme èn
in de rijke landen)
het instellen van een internatio
naal fonds voor ontwikkeling met
tenminste tien miljoen dollar als
beginbedrag;
formeren van een coördinerende
commissie van deskundigen, waar
in arme en rijke landen gelijke
lijk zijn vertegenwoordigd;
omvorming van bestaande of
stichting van nieuwe regionale of
nationale organen in de ontwikke
lingslanden, die de doorslag zul
len geven wat betreft de beste
ding;
samenwerking met niet-kerkelijke,
overheids- en internationale or
ganen;
I
besteding van 25 pet van het be
drag, aan beïnvloeding van de
publieke opinie in de rijke landen.
Aanbevelingen, welke laten zien,
dat het de kerken meer dan te voren
ernst is zich in te zetten voor ge
rechtigheid en welke laten zien, dat
zij het verregaand eens zijn met mgr.
Helder Camara toen hij zich tijdens
een referaat keerde tegen „de ver
blinding van de bezittende klasse".
80 procent van de rijkdom ligt thans
in de handen van 20 procent van de
wereldbevolking.
Mgr. Camara: „Is deze 20 pet niet de
eigenlijke aanstichter van het geweld
en verantwoordelijk voor de uitbar
sting van haat, die zich nu ontwik
kelt?" en: „Er moet een diepgaande
verandering komen in de interna
tionale handelspolitiek".
Minstens twee consequenties voor
de plaatselijke kerk resulteren hier
uit. Ten eerste, dat de tijd van aal
moezen voorbij is (alsof dat niet al
jaren zo is!) en ten tweede dat poli
tiek spreken in en vanuit de kerken
niet langer uit de weg gegaan mag
worden.
Noordstraat 57 - Terneuzen - Tel. 2073
Halfzware Samson is gewoon lekkerder.
Meer dan veertig lekkere sigaretten uit één pakje Halfzware
Samson shag van Theodorus Niemeyer 1.45 <S>
(Van een onzer verslaggevers)
SAS VAN GENT Voor het
eerst komen de christelijke groe
peringen in Sas van Gent, West-
dorpe en Philippine bij de Verkie
zingen voor de nieuwe gemeente
raad van Sas van Gent uit met een
gezamenlijke lijst. Die bundeling
van kandidaten en programs is er
op gericht de bestaande woonker
nen tot één krachtige gemeente
Sas van Gent te maken. Lijsttrek
ker van de confessionele groepe
ring W. H. M. Colsen, wethouder
van Sas van Gent, zegt: „Wij wil
len op de eerste plaats eensgezind
streven naar een bestuurskrachti-
ge zuidelijke kanaalgemeente. De
samenwerking tussen Sas van
Gent, Westdorpe en Philippine
heeft eerder geleid tot de vorming
van de tweede kanaalzonegemeen
te naast Terneuzen".
Groot-Sas van Gent zal per 1 april
rond 9.000 inwoners tellen. Van de
dertien raadszetels rekent de confes
sionele groepering op zeven zetels,
en misschien worden het er acht. Op
het ogenblik bezetten de christelijke
groeperingen in Sas van Gent, West
dorpe en Philippine totaal twintig
raadszetels (zes in Sas, zeven in
Westdorpe en zeven in Philippine)
De kans zit er dus in, dat de confes
sionele groepering in de nieuwe ge
meenteraad van Sas van Gent de ab
solute meerderheid verwerft.
De kandidatenlijst telt achttien na
men, waarvan 8 van inwoners uil
Sas van Gent, vijf uit Westdorpe ei:
vijf uit Philippine Als nummer twee
op de lijst staat A C. de Beleir. wet
houder van Westdorpe en als num
mer drie E. L. van Hecke, raadslid
van Philippine. De twee laatstge
noemden zijn het er over eens. en de
heer Colsen deelt hun mening, dat er
in Westdorpe en Philippine straks
wijkraden dienen te komen. Ook vin
den zij het nodig, dat er in genoem
de kernen zitdagen komen om de be
volking van dienst te zijn.
„Wij zullen hiervoor in de nieuwe
gemeenteraad met kracht pleiten",
zegt de heer Colsen. Er moet hem
met betrekking tot die wijk- of dorps
raden nog iets van het hart. „Eerst
was de PvdA voorstander van drie
grote gemeenten in Zeeuwsch-Vlaan-
deren en nu zeggen ze op hun ver
kiezingsbijeenkomsten, dat er dorps
raden moeten komen, omdat de ge
meenten na de herindeling te groot
zullen zijn. De PvdA heeft, vind ik,
geen recht van spreken over Sas van
Gent. Dat moeten ze aan de mensen
overlaten, die voor de zelfstandigheid
van Sas van Gent hebben gevochten.
Als het aan de PvdA had gelegen be
stond er op 1 april geen gemeente
Sas van Gent meer".
De heer W. H. M. Colsen
De confessionele groepering is bij
monde van de heer Colsen sterk ge
porteerd voor een verdere industria
lisatie in het gebied van Sas van
Gent. „Het havenschap Terneuzen
moet zo spoedig mogelijk van de
grond komen. Sas van Gent moet in
dat verband een gelijkwaardige part
ner worden".
Westdorpe en Philippine - rekenen
erop, dat zij op het gebied van recre
atie, onderwijs en sport, gelijkwaar
dig gesubsidieerd zullen worden. Wat
betreft de woningbouw is de heer v.
Hecke van mening, dat het hoog tijd
wordt, dat er in Philippine meer ac-
'iviteit aan de dag wordt gelegd.
„We hebben wel een uitbreidings
plan, maar daar is tot dusver niet
veel van terechtgekomen". Wensen
te over dus voor de confessionele
groepering in de nieuwe Sasse ge
meenteraad.
