Joan en Sjoukje in Holiday on Ice OUDE RIVALITEIT OMGEBOUWD TOT GEZAMENLIJKE GRATIE VAN DE DOLLY SISTERS II ARAM ASSISTENTE OP CRIMINELE ZAKEN Het grote kerstboek BOEK Kerstmis op Urk Handel - Christmas Russisch kerstfeest Avontuur Hard feuilleton DE VRIJE ZEEUW Bij alle tradities van heit kerstfeest door de eeuwen heen horen blijkbaar ook de echte vertel- en voorleesver halen over het kerstgebeuren en d« gloedvolle, fluisterbare gedichten, die de litteratuur ons door de (christe lijke) eeuwen heen heeft opgeleverd. Uitgeverij Bosch en Keuning N.V. in Baam komit daar volop aan te gemoet door de uitgave van Het Gro te Kerstboek, een fraaie uitgave, sa mengesteld doOr D. van der Stoep. Daarin is namelijk een groot aantal verhalen en gedichten van allerlei leeftijd over en rond de geboorte van Christus bijeengebracht. Boeiend is vooral te zien, hoe men steeds getracht heeft dit hoogtepunt in de christelijke heilsgeschiedenis naar zijn eigen tijd en zijn eigen be hoefte toe te vertalen. Iets wat we ook ,niu nog, of weer doen. Waarbij we dan alleen maar kunnen hopen, dat we er, al doende, voortdurend een duidelijker visie op krijgen. Het boek is mede aantrekkelijk door de fraaie iilustrering. Het Grote Kerstboek. Samenge steld door D. van der Stoep. (Uitge verij Bosch en Keuning, Baam. f. 18.50). Het voormalige visserseiland Urk werkt druk aan een ander image. Het beeld van de stoere vissers ver vaagt en daarvoor komt terug dat van de visvangende christelijke zan gers. Het koorleven maakt, gelet op de regelmaat waarmee de twee Urker koren op de piatenmarkt ko men, een duidelijke bloeiperiode door. Philips is verantwoordelijk voor de uitgave van „Kerstmis op Urk" door het visserskoor „Crescendo" onder leiding van Meindert Kramer. Een langspeelplaat die weliswaar een ruim aantal bekende voor-reforma torische kerstliedjes bevat, maar die toch geen twijfel laat over de voor keur van de dirigent voor het genre Johan de Heer, kerkmuziek. Het merkwaardige blijft met deze lang speelplaat, dat niettemin „Crescen do" in de uitvoering van dit genre het sterkst en eerlijkst voor de dag komt. Het koor, dat gesteund wordt door Jan Bonefaas op het orgel en met solistische medewerking van Teun Schenk, komt wat stijfjes om de hoek als het gaat om kerstliede ren die Martin Koekelkoren 's Maas- treechfer Staar zo vlotjes weg op de plaat spoelt. Dartzelfde geldt in nog meerdere maite voor het Urker Mannenkoor „Halleluja" onder leiding van Simon Pluister, dat via Bovema een lang speelplaat op de markt bracht onder de titel „Leeft in blijdschap". Er is een fijne begeleiding maar de slepen de zang van „Halleluja" laat er zich op een enkele uitzondering na niet door imponeren. Johan de Heer blijft ook hier favoriet en als een mens daarvan houdt moet hij erkennen dat „Halleluja" zijn liederen eerlijk en zonder valse trileffecten uitvoert. Anders is dat met populaire Angel saksische en andere composities (de len uit de mis van Jeon Rédom) waar in het koor geen raad weet met de veaudeviHe-achtige trillertjes en uit halen die ingelast zijn om een lekker sfeertje te bewerkstelligen. Zolang dit koor eerlijke kerkmuziek zingt, zoals men dat in reformatorische ker ken al vele eeuwen op benijdenswaar dige wijze doet, dan valt er met ple zier naar te luisteren. Het koor van de Kings College uit Cambridge en de Academy of St.- Martin in the Fields hebben weer een indrukwekkende opname aan de geweldige produktie van de laatste jaren toegevoegd met Christmas Mu sic from Messiah. Deze plaat bevat praktisch het hele eerste deel van de ze oratorium, die werkelijk en te recht tot de beste tradities gerekend moet worden. Beide ensembles krij gen bij deze prachtig afgewogen uit voering van deze profetieën over de Messias en de geboorte van Chris tus assistentie van de solisten Gloria Jennings, Robert Tear en John Carol Case. Onder leiding van David Wilcocks wordt zo doorzichtig en feestelijk ge zongen, dat deze plaat een rijk be zit moet zijn voor allen, die in deze kersttijd deze muziek van Handel bij zonder op prijs weten te stellen. Handel: Christmas Music from Messiah (HMV-Emi-SSD 3369, ƒ19.90). „De commerciële toer" is voor een aantal muziekliefhebbers een kwali ficatie, waarmee overigens heel ple zierige beluisterbare muziekuitingen onmiddellijk in de hoek worden ge zet van onwaarachtigheid en dus minderwaardig zijn. Voor dit soort muzikofielen is „Russische Weih- nacht mit Iwan Rebroff" niet be stemd. Want de wijze waarop deze Russi sche zanger omspringt met een aan tal geliefde kerstliederen is zo bere kend op het uiterlijk van het formi dabel stemgeluid van Rebroff, dat men zieh af en toe gaat afvragen waar eigenlijk de kerstliedjes zijn gebleven. Daaruit de conclusie trekken, dat hert dus een slechte plaat is gaat te ver. Iwan Rebroff heeft nu juist die stem, die men alle Russen toedicht: zijn technisch vermogen Ujkt onbe grensd; het geluidsdécor, waarvoor het Kammerchor Hausen onder lei ding van Robert Pappert zorgt is heel muzikaal, de opnamekwaliteit voortreffelijk en -al heeft dat met de plaat dan niets te maken de hoes is zeer fraai. Wie verwacht door leze plaat in een romantische kerst sfeer te komen, moet hem niet ko- oen. Wie wil genieten van prachtige zang en bereid is de commerciali teit op de koop toe te nemen, moet het wel doen. Russische Weihnaclit mit Iwan Rebroff CBS S 63 825. Woensdag 24 december 1969 Die heren hebben in de loop der ja ren in alle landen ter wereld al heel wat slagroom uit hun ogen staan wrijven. Je doet wat voor een goe de boterham, desnoods met een aardbeitje, maar dan wel zonder slagroom graag. En terwijl bij dit gooi. en smijt werk de spetters in het rond vlie gen staan hoofds en waardig in een hoekje tussen de coulissen Eva Ro- manova en Pavel Roman, broer en zus uit Praag, gereed voor de „Ma- laguena", een Spaanse dans. die gratie verlangt en niets van smijt- jolijt mag hebben! Met een precies vingertje veegt Pavel een spatje slagroom van zijn grijze rever. En Eva strijkt nog even met de vingers over de tule. De kleedster heeft er een apart plekje voor in de kast. maar de hulpjes van de kleedster zijn minder zorgvuldig ein slieren met het kant werk door het vloervuil, alsof een Spaanse schaatsdroom daartegen bestand zou zijn. Hun „Malaguena" met vervoe rend glijwerk moet vederlicht uit de voeten komen. Dat vraagt concen tratie. Dit wordt verstoord als je je over een vlek moet opwinden, ter wijl een vlekkeloos optreden van je wordt verwacht. En dat is een hele toer met al die beweeglijke, gemak kelijk levende Hol'ice-meisjes om je heen. De tableau de la troupe, kernach tig aangeduid met de Hol'icers, be staat uit eniga tientallen jongens en meisjes uit Amerika en geheel Eu ropa, waarvan de meesten uit Oost- Europa, uit Tsjecho-Slowakije alleen al tien. Buiten de sterren vangen deze jongelui geen grote gages. Zij krijgen alle onkosten vergoed en moeten het verder stellen met een niet al te royaal zakgeld, waarvan hert moeilijk is om iets over te hou den. Voor het geld hoeft men het niet te doen als men geen vedette is. Maar wie de lust bezit tot rei zen en trekken en wie de zin voor avontuur is ingeboren zal na een ballet- en schaatsopleiding juist in deze internationale show vrijelijk uit de voeten kunnen. Zo zijn de jongens en de meisjes nu op weg naar Zuid- Amerika. waar men enige maanden blijft. De jongelui tekenen voor twee jaar. In het eerste jaar blijft er niet veel vrijs tijd over. Dagelijks moeten de nummers worden ingestudeerd en moet er 's avonds, zoals niet 's mid dags worden opgetreden. Veelal valt men 's avonds doodmoe in bed neer. Voor dit zware leven schijnen weinig Nederlandse jongens en meisjes de aanleg te hebben. De verleden maand in Amsterdam gehouden au dities om de tableau de la troupe aan te vullen hebben een karige in teresse aan het licht gebracht. Slechts één meisje uit Amsterdam en een jongen uit Voorburg konden tot de rijen der globetrottende schaatsera worden toegelaten. Deze show op glad ijs ontleent zijn levendigheid vooral aan de snelheid, die op de schaats te bereiken is, maar niet minder aan de zwier en gratie, die aan losse lendenen ont springt en de vrucht is van voortdu rende training. Dat geldt trouwens voor4de gehele show, die door costumering, decors, licht en vlot verloopt als een feeëriek feest voor de ogen komt. Aan de wieg hiervan stonden vele vaklieden met erkende bekwaamheden uit A- merika en* Europa. die lang hebben gedubt om de stugge materie van de opbouw van een show te verheffen tot een sprookje, waarvan televisie kijkend Nederland zaterdagavond kennis kan nemen. (Van onze shöwredactie) HILVERSUM Een nieuw facet in de wereld van het vermaak, een fascinerend, onvergetelijk en briljant schouwspel van schoonheid, een spektakel van kleur, gratie, durf en vrolijkheid, extravagante schittering, bigger and better than ever before. Dit zegt de overal en altijd gewiekste glimlachen de Amerikaan Morris Chal- In dit 's werelds grootste spekta kel op de glij-ijzers, om nog maar even de directionele superlatieven aan te houden, spelen Joan Haanap pel en Sjoukje Dijkstra de hoofdrol len. Althans zij werden naar voren geschoven in de Europese tournee, die door Engeland, Frankrijk, Duits land en enige Balkanstaten voerde. De Haagse Joan, viervoudig Ne derlands kampioene, minder succes vol in de Europese en wereldkampi oenschappen, steekt in deze show nochtans Sjoukje de loef af. Sjoukje plukte jaren achtereen de ene titel na de andere en werd zesmaal uit geroepen tot sportvrouw van het jaar, maar reikte uiteindelijk niet aan wat mede de glorie bepaalt van de vrouw in een op gratie gestoelde sport. Joan wei, want Joan werd destijds in Squaw Vallev uitgeroe pen tot miss Olympia. fen zelf van zijn Holiday on Ice-show; de zesde al, waar mee hij in Europa volle za len versiert en momenteel op weg is naar Zuid-Ameri- ka. Men kan voor deze eigen roem de ogen sluiten, maar niet het feit ontkennen, dat overal lang tevoren alle voorstellingen zijn uitver kocht, zoals vorige maand nog in Schiedam, zelfs op de Jarenlang zijn zij eikaars grote rivalen geweest, maar opgenomen in het internationale gezelschap van de Hol'icers delen zij zusterlijk één kleedkamer. Daar was ook niet aan te ontkomen, want dat heeft de Amerikaans, breed denkende mijn heer Morris Chalfen zo bepaald. Wist hij veel, dat er zo iets als een zelfstandig koninkrijk Nederland bestond, dat boordevol gevuld is met persoonlijke belangenstrijdjes. Hij had het op school nooit hoeven leren, dus veel kan het niet geweest zijn. Sjoukje en Joan hebben hem met hun pirouettes uit de droom gehol pen, maar dat je in zo'n klein land je ook nog ruimte hebt om ruzie te maken, dat wilde er bij hem niet in. En daarom reserveerde hij in alle tourneeplaatsen één kamer voor de beide meisjes. Het kwam in zijn avond van het Milan-echéc in de Feijenoord-kuip. Om dit ijzingwekkend ijsgebeu- ren voor ons land nog even vast te houden, heeft de KRO er opnamen van ge maakt en de hoogtepunten van deze show in een 50 mi nuten durend tv-program- ma samengevat. Dit zal za terdag 27 .december van 20.20 tot 21.10 uur worden uitgezonden. business-brains eenvoudig niet op het anders te doen en daarom staat Joan nu rustig haar face te liften met Sjoukje d'r lipstick en vraagt Sjoukje zonder blikken of blozen aan Joan om het rugbandje van haar beha wat nauwer aain te hlt- len. En de vroegere juffrouwen Dijkstra en Haanappel gaan nu als Sjoukje en Joan met elkaar om. „Zal ik een wprstje voor je meene men bij de patat, Sjoukje"? „Nee, liever een nassibal, Joan". En toch ligt er een nieuwe reden voor rivaliteit avond aan avond voor de hand. want de directie heeft in overleg met de showcreartor Ted Shufle uitgemaakt, dat Joan in deze show in de sierlijkste rollen naar voren wordt gesehoven. Sjoukje is er voor de dubbele rietbergers, de axels en de wervelende pirouettes, het louter sportieve gebeuren met gewaagde sprongen. Joan mag stra len in het glitterwerk met haar ranke leden. Een Hol'ice-meisje heeft niet al leen maai' te schaatsen, nee, zij dient ook mooi te zijn. Zo'n directie speelt dat natuurlijk wel diploma tiek Je moet je dure sterren te vriend houden en daarom mogen Joan en Sjoukje- .samen de show openen als de „Dolly-sisters", ge schapen voor de polka, die flitsend met de beentjes van de ijsvloer gaan. Achter de grote, kleurige voor hang, waaruit een jaarproduktie aan babydolls te snijden zou zijn, staan de Hol'ice-meisjes met bibberende beentjes van de eeuwige tocht in tussen gereed voor het „Oogstfeest 2921 Alle opvarenden turen gespannen naar de horizon, waar zich vaag een blauwgrijze strook land begint af te tekenen. Alleen Aram heeft er nauwelijks belangstelling voor. „Jij en je stamgenoten gaan dus teruv naar je geboorteland, dat je juist ontvlucht was om aan de Messeria's te ontkomen, alleen om er de plant te zoeken, die mijn vergiftigde arm kan redden", zegt hij getroffen tot Noira. „Gij waar de eerste blanke, die ons geloofde en hielp", zegt het meisje eenvoudig. „Allen op deze beide, schepen dragen U een goed hart toe, Messire Aramallen, op die drie na, drie, die U iin de boegkajuit zult aantreffen". En met deze raadselachtige woorden wendt ze zich glim lachend af. Als Aram nieuwsgierig de donkere boegkajuit binnenkomt, vindt hfj daar de drie blanke aanvoerders der Messeria, die met geketende handen somber voor zich uit staren. „En, waar gaat de reis heen?" begint een van de gevangenen op norse toon. „Naar een land, waar jullie blijkbaar goed bekend bent", antwoordt .Aram droogjes. „Naar Afrika". Bij dit laatste woord werpt Igor de baardman, zich wild aan zijn ketens rukkend naar voren. „Dat zal je dan opbreken, vriend", brult hij woedend. „De vorst van Suprania zal je weten te vinden, reken daar maar op 3021 „De vorst van Suprania?" vraagt Aram verbaasd, „kerel, waar heb je het eigenlijk over?" Igor komt overeind en schudt dreigend zijn geke tende vuisten. „Over de man, die jullie schurken, je gerechte straf zal geven!!" grauwt hij. „Jarenlang zaten wij vastgeklonken aan de roeibanken van d& galeien van het koninkrijk Napels! Totdat we, onder leiding van de grote Saiiadin in opstand kwamen en die vervloekte slavendrijvers van de ko ning voor de haaien wierpen! En nu is het jullie beurt!" Zijn geote handen omklemmen Arams arm in een ijzeren greep. „Thans heeft Saiiadin een eigei rijk gesticht, Suprania, diep in de oerwouden van Afrika, een rijk met een leger van duizenden en duizenden negersoldatende tijd is niét ver meer, Aram, dat die krijgers als een zwarte vloedgolf heel Italië onder de voet zullen lopen, om de trotse kastelen van hen, die zich edelen durven noemen, te vermorzelen! Te vermorzelen, zoals ik het jou nu zou kunnen doen Nog sterker omklemmen zijn reusachtige, handen Arams pols. Maar met een krachtige uithaal van zijn arm werpt de jonge ridder Igor van zich af. „Jij vermorzelt mij nog niet, ook al heb ik maar een arm tot mijn beschikking", zegt hij kalm. „En het staat nog te bezien, of die Saiiadin het er tegen de edelen van Napels beter afbrengt!" En met deze woorden laat Aram de ge vangenen in de kajuit alleen. Enkele schavuiten vielen onmiddel lijk door de mand. Ze bekenden dat zij met een aantal vrienden gere geld strooptochten hadden gehouden door de stad, in gebouwen of winkels waar weinig bewaking was, goede ren hadden weggenomen en er vaak 's nachts op uit waren getrokken om automaten te plunderen en kiosken open te breken. Van het gestolen geld kochten ze snoepgoed, maakten ze reisjes en bezochten ze bioscopen en café's. Alle leerlingen van de school moesten hun vingerafdrukken op laarvoor bestemde formulieren plaat, sen, deie „prints" werden vergele ken met de foto's uit de oude dos siers en tot mijn grote schrik bleek een .ontstellend aantal delicten door de nu gevonden jetfgdige boeven te zijn gepleegd. Tenslotte bekenden in totaal 12 rekels zich aan andermans geld en goed te hebben vergrepen. Van de ontvreemde reiskas werd geen halve stuiver teruggevonden. „Wat zeg je me daarvan", verzucht te mijn chef. „een complete bende gangsters van 15 tot 18 jaar. Daar zitten wij met een groot aantal dos siers en zoeken naar recidivisten of andere ervaren boeven en heeft de kinderpolitie zo'n stelletje minderja rigen vergeten in 'n rijksopvoedings gesticht te stoppen". Steeds meer onopgehelderde zaakjes bleken te passen in het zondenregister van één of meer van deze H.B.S.-ers en hun misdadige kornuiten. De direc teur van de school hief zijn handen ten hemel toen hem de waslijst werd gepresenteerd. Uiteraard kreeg hjj wel het een en ander te horen over zijn pedagogische kwaliteiten en zijn haast onverantwoordelijke stilzwij gendheid. „Het is jammer, dat wij die kerel niet voor 3 jaar de kast in kunnen draaien", zei J. A. F. Quack, „als deze knapen van de eerste klas af goed waren geleid en hun eer ste misstap tijdig was gecorrigeerd, dan zouden heel wat families voor deze schande gespaard zijn gebleven Joan Haanappel en Sjoukje Dijk stra, de eeuwige rivalen op het ijs, hebben elkaar als „Doilysisters" ge vonden. in de USA", een opgefruite brok folklore, waarin de Noorse! kampi oen Per Larsen zich samen met Sjoukje op glad ijs begeeft. Per staat zich afzijdig in een hoek te concentreren op zijn zware karwei. Hij moet Sjoukje een gracieuze bal- letlift verschaffen, maar heeft al zijn zeven kampioenschappen als so list behaald en voelde zich daar al tijd wel bij. En dan nu dit, avond aan avond Hij acht de vrouw hoog, maar als het je dagwerk wordt om ze op handen te dragen, ga je er toch even anders over denken. Dat gaat de Tsjech Jan Sramek een stuk gemakkelijker af. Hij komt met zijn zus Bohunka Sramkova op het ijs. Dat moest hij heel jong al van zijn moeder, die in haar tinde ren Europese top zag. Moeders wil is Jan zijn wet geworden en daarom zwiert hij nu nog dag in dag uit met zijn zuster rond. Heel in het begin liet hij haar wel eens vallen, maar dat haalde niets uit, want Bo hunka is een keiharde meid, die blauwe plekken met schmink toe dekte en het masker van de glim lach opzet met hetzelfde gemak als een ander zijn bril. Wat zij van haar broertje verwacht zie je met een oogopslag achter de ijsvloer, wan neer zij een bedenkelijk kijkende Jan opgetogen wijst op de Australi ër Sadler en de Brit Mike Course, die de circuspiste hebben geruild voor het waterstolsel en voor elk op treden nog even een handstandje plegen op eikaars handen. Van dit soepele staaltje Hand in hand kame raden. kan Feijenoord nog het nodi ge leren Als de super-sierlijke vedette glo rieert Joan aan het slot in „Halle- luj&h", waarin het hele corps de ballet uitzwermt over het ijs om tot randwerk te dienen voor de flitsende Haagse schone, die het beentje- over van huis. uit meegekregen heeft. Maar dan heeft Sjoukje al vaart gezet achter het opdiepen uit de historie van de „Legende van koning Arthur en de ridders van de ronde tafel", een gedramatiseerd schouwspel rond liefde en ridder eer Heel deze show is gebaseerd op betovering en zinsbegoocheling. Achter de schermen werkt dit feno meen niet. De gulden schittering van de mobiele decors en zetstuk ken wordt daar met gedempte kre ten van woede en gefluisterde sor- ry's ontdaan van de koffie en etensresten, die onverschillige ijs- sterren en podiumpersoneel er in het nerveuze gedrentel op hebben achtergelaten. De maiilotmeisjes volgen deze verrichtingen met af grijzen, want straks moeten zij er in vol ornaat, maar uiteindelijk toch met een aanzienlijk stuk blote bips prinsesheerlijk op plaats ne men en dit alles met oen stralen de glimlach, want het publiek is ko ning. Maar wie gaat er zomaar in het gras zitten als je weet. dat er een addertje of een losse spijker on der schtilt? En zijn dat aapje en dat hondje wel helemaal zindelijk, waarmee het Britse paar Eva en Jack Grafiam voor de komische noot zorgen? Hup, daar gaat alweer een achterpoot omhoog Kan zo'n beest toch ook niet helpen als het zo uit zijn warme hok op het kou de ijs wordt gezet. En dan vinden die meisjes, dat ze nog goed af zijn als ze zien, wat van de Duitse ko miek Herman Rider en de Britten Peter Jones en Robert Young wordt verwacht. Die spannen elkaar op het (js listen en lagen met behulp van emmers water en slagroom.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1969 | | pagina 5