NIET GESCHIKT
VOOR ELKE DAG
Veel fantasie
in Florence
in
november
Lekker
Tante Pos leeft 's nachts vrij-uit
Ik hou u
in de gaten
De geur
Curieus
Dranken
Duur
Brievenbus
Aardrijkskunde
Stoken
Niets zien
Over vreemde kle
derdracht gesproken:
de Amerikaanse pop
zanger Mama Cass
paradeerde in deze
kledij over Man
chester Square in
Londen. Om de aan
dacht te trekken.
Dat deed hij, zelfs
hij de Engelsen.
n psychis
an de kol
lijven «plaveide st
i» twintig jaar gee
ijn achtergaar
enoegd tuss
hem ge
der is e
lende
leggen. Van
jjmg, beschik
Het perso
PPwillen maa
- een loos sym
rekje tussen
r van de fi
ol om haar
ng en aan
aarzelend
..pchte maxi-jassen tot de enkels
"vind ik fijner dan die modellen
tot de kuiten", aldus Karin Eylders
in haar boetiek in de Amsterdamse
P.C. Hooftstraat.
Ze gelooft echter niet dat ze er
echt in zullen komen voor iedere
d!aig. „Veel te onhandig als je in de
tram of auto of op de fiets moet
stappen", maar wel voor bijvoor
beeld boodschappen doen in de stad
of 's avonds uitgaan. Met daaronder
passende broeken of jumpsuits.
Zelf is ze nog niet zo lang geleden
getrouwd in een beige jersey maxi-
jas met ceintuur over een broek
van hetzelfde materiaal, waarover
iedereen enthousiast was. Voor deze
winter worden in haar boetiek ook
diverse maxi-jassen verkocht. Met
een sportief uiterlijk van diverse
tweedstoffen in groen, beige en
roodbruin en voor meer geklede ge
legenheden ook van jersey.
Van hetzelfde materiaal worden ook
pantalons en jumpsuits gemaakt. De
ze jumpsuits of hansoppakken gaan
soms vergezeld van 'n bijpassend
(mouwloos) vest en hebben wan
neer ze van tweed worden gemaakt
ook wel jersey bovenstukken.
Voor vrouwen die niet van lange
broeken houden zijn er voor in huis
of voor huiselijke feestjes enkellange
ovengooiers van tweed en jersey, jur
ken met o.a. een streepdessin.
„Aan jurken denk ik liever niet",
vertelde Karin, die persoonlijk de
voorkeur geeft aan broekpakken
voor deze winter.
Niettemin zijn er diverse jersey jurk
jes met een kol die zo lang is, dat
hij als capuchon over het hoofd ge
trokken kan worden. Verder zijn er
ook jurkjes met een overslag en V-
hads.
Erg aantrekkelijk zijn ook de lange
vesten die door thuisbreisters zijn
gemaakt. Ze hebben kabelpatronen
en zijn er in verschillende kleuren
(o.a. in een bruin-wit gemêleerde
tint). Soms sluiten ze met een rits
sluiting die boog doorloopt én soms
met knopen. In het laatste geval
hebben de modellen een V-hals.
Bij de gebreide body-stockings in
verschillende kleuren (kousen,
broekje, lijfje met lange mouwen aan
één stuk) worden o.a. wikkelrokjes
gemaakt met jersey of jurkjes met
opengewerkte zijkanten.
Van een dun, zeer licht aanvoelend
kunstmateriaal zijn er o.a. jassen
met Borg-voering en broeken met
mouwloze vesten ingekocht.
Andere dingen die in de rekken han
gen, waren o.a. een lamsvest met
metalen sluitingen, een suède broek,
met passende tuniekjurk, jersey tu
nieken met geborduurde bloemmo
tieven en overgooiers met een lage
halslijn. Deze winter worden in de
boetiek ook bontjassen verkocht van
hamster, lam (maxi en mini) en
roodvos.
He Italiaanse mode pousseert voor
dit voorjaar en deze zomer een
maxi mode, welke even radicaal is
als de mini mode welke zij eerder
heeft gelanceerd.
Deze mode maakt, vreemd genoeg
de grootste kans bij de zeer jonge
vrouwen, omdat de oudere bang
zijn, dat de maxi mode hen ouder
zal doen lijken.
De zoom daalt tot het onderbeen of
zelfs de enkel. Lange mouwen en
hoge kraaighalsen sluiten het geheel
van boven af.
Maxi kleding is mooi wanneer deze
blijk geeft van fantasie. Lange rok
ken en de losse, vrij vallende lijn
zorgen daarvoor. Glad satijn en
zachte crepe zijn opnieuw favoriete
materialen.
De lijn zal ongetwijfeld de fabrikan
ten van corsetten en andere „hulp
middelen" hoofdpijn bezorgen, want
al dit hulpmateriaal is door de ont
werpers in de ban gedaan. De kleu
ren op de shows in Florence waren
diep en vol-paars, helrood en don
kerbruin. Caumont kwam met een
collectie die een Spaanse inslag ver
toonde en precies dat beetje extra-
theatrale had, dat momenteel erg in
is. Rood zwarte bolero's en hokken
die tot halfweg de kuit reikten, fla
mingo zigeunerjurken met veel fran
je.
November mag de somberste
maand van het jaar genoemd
worden, in wezen is het toch een
van de gezelligste.
November is de maand van de voor
bereidingen, van alvast-wat-marse-
pein-of-banket-eten, van inkopen
doen en het bedenken van leuke
cadeaus en verrassingen.
November is daarom ook een heel
sfeervolle maand, en niet te vergeten
hoogseizoen voor winkeliers en wa
renhuizen.
Reclamecampagnes lokken kopers
uit hun ten t. De advertenties zijn zo
gesteld, dat je je eigenlijk een vrek
voelt als je toch niet minstens een
gouden horloge voor je ega koopt,
om maar iets te noemen. De kwali
teiten van allerlei artikelen worden
zo aantrekkelijk geschilderd, dat je
ze al gekocht hebt voor je het goed
weet.
Men gaat daarbij overigens niet zo
ver als in de Verenigde Staten, waar
in levensmiddelenzaken de klant di-
as worden vertoond van laten we
zeggen een gebraden kippetje.
Meestal bezwijken de kopers daar
voor. Maar totaal onweerstaanbaar
wordt het getoonde kippetje daardat
men de dia begeleidt met de geur
ervan. In de Sinterklaastijd zou dat
hier waarschijnlijk tot veel onpasse
lijkheid leiden
Hoe het ook zij, in de snoephran-
che gaat het altijd wel goed. En ook
op speelgoedgebied is er weer keus
te over. De mechanisatie neemt hand
over hand toe, en dat is in speel
goedzaken duidelijk te merken. Er is
allerlei ruimtespeelgoed, raketje
e.d., die overigens wel leuk zijn,
maar ontzettend gauw kapot. En dan
natuurlijk de nodige poppen, die ook
al tot de vreemdste dingen in staat
zijn als je ze opwindt.
Zoals de Italiaanse pop (ongeveeT 30
gulden) met een grammofoonplaatje
in haar buik, waarop aan de ene
kant kinderliedjes en aan de andere
kant conservatie in de trant van:
„Dag mammie, het is feest vandaag,
'waarna een stilte valt (voor mam
mie om te antwoorden) en dan komt
er weer een nieuwe opmerking. Niet
zozeer een "troetelpop voor een
dochtertje, die ze mee naar bed
neemt. Maar een curiositeit is het
wel.
Verder is er voor cosmetica grote
belangstelling. Ook mannencosmeti-
ca. Veel meisjes die een vriendje
hebben dat ze nog niet zo lang ken
nen kopen iets als after-shave. En
ook mannen zoeken het vaak in cos
metica voor hun vrouw. „Maar laten
ze wel even kijken wat voor merk
ze gebruikt, anders krijgen we hier
na 5 december allemaal dames die
hun cadeaus komen ruilen", waar
schuwt de verkoopster.
De duurdere artikelen als gram
mofoons, transistors, en zelfs band
recorders worden goed verkocht.
Er bestaat trouwens toch een ten
dens om allerlei zaken in een dure
uitvoering te kopen. "Dat is de wel
vaart", merkt een winkelier filoso
fisch op. Grammofoonplaten vliegen
weg en ook kleinigheidjes worden
nog wel gegeven, maar goedkope
prullen nauwelijks meer.
Op de foto de Engelse mannequin
Joanna Dodwell, die dergelijke fan-
tasiekleding uitstekend staat.
En dan de alcohol. In drankzaken
zijn zeer aantrekkelijke geschenk
verpakkingen te krijgen. Sherry in
een fraai karaf met bijbehorend glas
likeur, jenever, whisky in mooie do
zen. Een verkoper: „Er is ontzettend
veel belangstelling voor onze artike
len. Niet alleen als cadeau, maar ook
gewoon om het zelf te drinken op
Sinterklaasavond. Dat is de laatste
tijd steeds meer een gewoonte ge
worden: de chocolademelk vervan
gen door sherry".
Een Zweeds recept ditmaal: een ap
pelschotel. U hebt nodig
1 kg moesappels
citroensap
100 gram suiker
50 gram gepelde amandelen
5 beschuiten
25 gram boter
25gram boter
1/8 liter slagroom
25 gram suiker.
Van de apels met een bodem water
een stevige appelmoes koken en de
ze smakkelijk maken met citroensap
en suiker. De amandelen niet te fijn
hakken op de broodplank, bestruid
met suiker om wegspringen tegen te
gaan.
De beschuiten fijn maken en ver
mengen met de amandelen en de
suiker. Een vuurvaste schaal invet
ten, hier de appelmoes in doen en
er het mengsel over strooien. De bo
ter smelten en over de schaal verde
len.
De oven voorverwannen (stand
thermostaat 4 of 5) en de Zweedse
appelschotel op het rooster middenin
de oven plaatsen, ongeveer 20 minu
ten, tot de bovenzijde mooi van
kleur is geworden.
De room met de suiker niet al te
stijf slaan, het nagerecht op een kou
de dag warm opdienen met de room
er apart bij, op een warme dag
koud, bespoten of bedekt met de
room.
Tiet is altijd leuk te weten als je
niet alleen lijdt. Een typische
Nederlands lijden dachten wij
is de duurte. Maar ook in Frankrijk
schijnt dat een kwelling te zijn. Een
consumentenvereniging in de Elzas
doet er nu wat aan. In zelfbedie
ningswinkels prikken de damesleden
kaartjes op artikelendie naar hun
mening ten onrechte in prijs zijn
verhoogd. Opschrift„Jc vous ai a
Voeïlofwel „Ik houd u in de ga
ten Men zegtdat het helpt
JE schrijft een brief aan een vriend,
- er mag dan telefoon zijn, maaT
er zijn nu eenmaal dingen die men
beter schriftelijk kan afhandelen
en je rekent uit: het is maandag, hij
heeft de brief dus dinsdag. Het is
een dringende kwestie, dus hij zal
woensdag wel terugschrijven. Dan
kan ik donderdag zijn antwoord te
gemoet zien. Het is donderdag, de
brief ligt er.
Je had eigenlijk niet anders ver
wacht. Maar je staat er niet bij stil
wat er allemaal aan vastzit dat deze
brief op tijd is. Vanzelfsprekend, de
postzegels worden almaar duurder
Jawel, maar toch Er zijn de
laatste tijd, zoveel klachten over dat
bezorgen.
Terwijl de laatste reizigerstrein het
nachtelijke Utrecht binnenloopt, en
gapende mensen zich een weg banen
naar de uitgang, begint het postwe
zen pas echt te leven. Van alle kan
ten lopen treinen binnen, uit alle de
len van het land. Op de trein met
de laatste lichting post van Nijme
gen en Arnhem wordt door postbe
ambten (lichtelijk) gemopperd. „In
Nijmegen komt bijna geen post meer
nu er maar één lichting is. De grote
hap komt in Arnhem. Ik vind het
maar niks zegt een beambte.
Ondertussen rollen in de brievenbus
van de postwagen nog wat brieven.
De heer Westgeest, hoofdvervoer
PTT„Die mogelijkheid kennen,
weinig mensen, dat je op de trein
naar Utrecht nog brieven kunt pos
ten. Zakenmensen maken er nog
weieens gebruik van".
PTT-mensen sjouwen rond met
zwaarbeladen wagens vol postzak
ken. Hier komt de post uit heel Ne
derland, en wordt ze verdeeld over
nachtposttreinen die om half twee
uit Utrecht vertrekken.
Voor het zover is moet er nog heel
wat gebeuren. De post uit de ver
schillende treinen, die op grote
plaatsen met hun „uitgangen" (klei
nere plaatsen in de omgeving) gesor
teerd is, moet in de goede nachtpost
trein terechtkomen. „Als er maar
één zak verkeerd aankomt, is de
ramp niet te overzien", zegt de heer
Westgeest, „en dat is weieens een
keer gebeurd. De vertragingen die
dat geeft Maar zoiets komt
maar heel zelden voor".
Als de treinen op vertrekken staan
komt er ineens nog een enorme zen
ding kranten. „Dat is altijd hetzelfde
liedje, op 't laatste nippertje komen
de eerste edities nog binnen. Het is
altijd een soort sport voor de mensen
hier om alles toch op tijd in te la
den".
Op de perrons wordt druk met zak
ken gereden, op de treinen zijn een
man of tien (per trein) bezig de
Dat wordt wat straks met Kerst en
Nieuwjaar
De postwagens hebben iets ouder
wets gezelligs. Dat ligt waarschijn
lijk aan de grote kolenkachels, waar
mee ze verwarmd worden. „Gas is
technisch niet mogelijk, oliestook te
gevaarlijk" aldus de heer Westigeest.
De Zeeuwen stoken al, en er zijn er
meer die dat doen. Een Groningse
sorteerder merkt met gepaste trots
op: „Wij steken de kachel altijd het
laatst aan. Gehard volk. De Friezen
zijn steevast het eerst
„grof' uitgezochte post op dorpen en
gehuchten te sorteren. Ze hebben
een verbluffende aardrijkskundige
kennis: ze weten onder welke ge
meente de plaats Meppen thuishoort,
terwijl noch Surhuistermedium, noch
Terwissel of Biddinkhuizen een pro
bleem voor ze vormen. Ze worden
er dan ook grondig voor opgeleid.
Meestal zijn ze eerst brievenbestel
ler, daarna op kantoor en tenslotte
op de treinen.
De heer Westgeest: „Het werk op de
tremen is enorm in trek, ondanks de
nachturen en de onregelmatige, vaak
erg lange, werktijden. We gebruiken
het zelfs als strafmaatregel iemand
weer naar kantoor te sturen Vaak
is dat overigens niet nodig: de men
sen werken gedisciplineerd, en dat
zonder toezicht van een chef. „De
vrijheid, dït trekt ze".
Hij is bezig post te sorteren voor o.a.
Veenhuizen. Er zijn veel brieven
voor strafgevangenen, van hun
vrouw, van hun kinderen. Op één
enveloppe staat als afzender: „Je
liefhebbend zoontje Frans". „Acht
wij zien dat niet meer. We kijken
alleen naar de plaaits. Verder niet".
En grinnikkend: „Alleen een an
sichtkaart, die draaien we weieens
om Daar staan soms de gekste din
gen op
De trein rijdt inmiddels. Aangezien
het uitzicht versperd wordt door
post, zakken en sorteervakken, kun
je niet zien welke kant je uitgaat.
Dat is een vreemde gewaarwording.
„Maar daar raak je wel aan gewend,
hoor. Ik werk hier nu zeventien jaar
op de treinen. Je komt overal en
ziet niets. Maar nu kan ik aan de
wissels en spoorbruggen voelen waar
we zijn
Het is inmiddels al bijna ochtend. De
stemming is nog steeds goed. „Ach
ja, om drie uur 's nachts voelen wij
ons net zo fit als jullie om drie uur
's middags, en dan hebben we er
toch vaak al een uur of tien opzit
ten De trein loopt binnen in het
eindstation. Postauto's wachten bui
ten om de zakken verder naar de
plaats van bestemming te vervieren.
