Dwight D. Eisenhower f Politicus zonder liefde voor de politiek Gelukkigste dag Nieuwe ambtstermijn Onopvallend Hij slikte even Opperbevel N.A.V.O. Vargddag Eisenhower- doctrine Het sjtionage- vliegtuig Een slogan Voor de zondag KERKDIENSTEN Amateur Padna 2 DE VETTE ZEEUW Zaterdag 29 maart 1989 Acht jaar president van de Verenigde Staten Storm over Rêo De dood van Jan Palach Inspectie van Nederlandse troe pen door generaal Eisenhower op 1 mei 1951. Generaal Dwight David Eisenhower, in 1890 geboren als telg in het begin van de achttiende eeuw wagens geloofsvervolging naar de nieuwe wereld uitgeweken Duitse voorouders, was een politi cus zonder liefde voor de politiek en tevens een soldaat die geen romantiek in de oorlog zag. „Er is in het gevecht geen glorie te vinden, welke het vergoten bloed waard is", zo luidt een van zijn uitspraken. Toen de tweede wereldoorlog voorbij was, zei hij: „Ik haat de oorlog, zoals alleen een soldaat die er middenin heeft ge zeten, dit kan. Ik haat hem als iemand die de wreedheid, waarde loosheid en stupiditeit heeft gezien". In de jaren van zijn president schap bleef Eisenhower naast moeilijkheden met zijn gezond heid kritiek niet bespaard. Men verweet de staatsman-soldaat, die eens opperbevelhebber van de grootste militaire coalitie in de geschiedenis was besluiteloos heid en gebrek aan leiderschap en zei, dat hij meer belangstel ling had voor het golfspel dan voor staatszaken. Zijn aanhan gers wezen er echter op, dat hij op zijn eigen wijze het land door een langdurige en kritieke pe riode van de koude oorlog stuur de, zoals hij ook als militair be velhebber in de oorlog zijn b j- •middelings- en verzoeningstalent aanwendde om de heterogene elementen onder zijn commando tot een bruikbaar geheel te sme den. Winston Churchill zei van Eisenhower: „In hem hadden .zij een man, die de eenheid van de geallieerde legers stelde boven alle nationalistische gedachten". De Britse veldmaarschalk Mont gomery, Eisenhowers plaatsver vanger bij de invasie in Norman- dië, was evenwel van mening dat deze de strategie van de campagne op het Franse kust gebied niet had begrepen. Eisen hower is nooit op deze kritiek ingegaan. Na stafchef, universiteitsvoor- zitter en atlantisch opperbevel - hebberr te zijn geweest werd Eisenhower, bekend om zijn bre de glimlach, op de hoge golf van de „I like Ike"-campagne in 1953 het Witte Huis ingedragen. Vol gens zijn vrienden was het een van de gelukkigste dagen in het leven van de man die in zijn jonge jaren gezegd had niet te verwachten het ooit tot een hoge militaire rang te zullen brengen, toen hij in januari 1961, na acht jaar aan het roer van staat te hebben gestaan, die taak aan John F. Kennedy kon overdra gen om op zijn boerderij in Get tysburg te gaan tuinieren en zich te gaan toeleggen op zijn geliefde golfsport. Als militair had hij zich van politiek afzijdig gehouden. Nog in 1946 zei hij geen enkele politieke functie te zullen aanvaarden, of dit nu „hondenmepper of opper ste koning van het heelal" zou zijn. In de eerste tijd had de „ama teur in de politiek" door zijn on ervarenheid vele moeilijkheden, maar geleidelijk viel het hem ge makkelijker en misschien heeft hij in juli 1955, op de topconfe rentie in Genève, het hoogtepunt van zijn politieke carrière be reikt. Hij toonde zich bij dit overleg een staatsman, die bereid was tot gedurfde diplomatieke zetten, zo als zijn door de Russen verwor pen voorstel elkanders militaire inrichtingen uit vliegtuigen te fotograferen om daarmee de vrees voor een verrassingsaanval weg te nemen. Eisenhowers persoonlijkheid, gekenmerkt door innemendheid en onverzettelijkheid, speelde een grote rol bij het verminderen van de spanning in de wereld, wat leidde tot de „geest van Genève". De toenmalige Russische pre mier, maarschalk Boelganin, zei te hopen dat Eisenhower presi dent van de Verenigde Staten zou blijven om het verzoeningswerk tussen oost en west te kunnen voortzetten. Toen in 1956 weer presidents verkiezingen werden gehouden, versloeg Eisenhower opnieuw Stevenson. Het was de tweede maal in deze eeuw, dat een repu blikeinse president voor een nieuwe ambtstermijn in het Witte Huis terugkeerde. Bij de verkie zingen in november 1960 was Eisenhower in overeenstem ming met het ingevoerde gebruik geen kandidaat meer. De de mocraat John F. Kennedy won toen van de republikein Nixon en werd president. Toen Eisenhower de middel bare school had voltooid, werkte hij enige tijd als hulpje op een boerderij, in een koelhuis en bij de brandweer. Hoewel hij liever bij de marine was gegaan, lieten zijn ouders hem inschrijven op de militaire academie van West Point, omdat hij met zijn 21 jaar voor de marine te oud was. Hij slaagde in 1915 als 61e van een groep van 164 en werd als twee de' luitenant der infanterie naar Fort Sam Houston gezonden, waar hij „mamie" Geneva Doud ontmoette, met wie hij in 1916 in het huwelijk trad. Het echtpaar kreeg twee zoons van wie één op jeugdige leeftijd overleed. De ander volgde het voorbeeld van zijn vader en werd officier. Toen de eerste wereldoorlog was geëindigd, stond Eisenhower op de lijst om uitgezonden te worden naar Europa. De volgen de zestien jaar vervulde hij onop vallende militaire functies en had de rang van majoor. Later werd hij naar de Philippijnen overge plaatst om als assistent van gene raal MacArthur de luchtmacht te organiseren. Toen in. 1941 Japan Pearl Har bour aanviel, werd Eisenhower tot brigade-generaal bevorderd en onder bevel geplaatst van zijn vroegere jaargenoot van West Point, generaal Marshall, die het inmiddels tot stafchef had ge bracht. Deze zond hem naar Groot-Brittannië met de opdracht rapport uit te brengen over ae mogelijkheid van een gemeen schappelijk opperbevel van alle Amerikaanse strijdkrachten in Europa. Toen Eisenhower zijn rapport op het bureau van zijn chef depo neerde, zei deze na vluchtige be studering: „U mag de man zijn die het uitvoert. Wanneer kunt u vertrekken?" De man die nooit verwacht had dat hij een hoge militaire post zou bekleden, slik te even en antwoordde: „Morgen ochtend". Drie dagen later was hij bevelhebber van de Ameri kaanse strijdkrachten in Europa. Op zijn hoofdkwartier in Londen bereidde hij de Invasie in Noord- Afrika voor, die in november 1942 plaatsvond. Van Algiers uit leidde hij de aanvallen op Sicilië en Italië. Tenslotte kozen Chur chill, Roosevelt en de gezamen lijke staven hem éénstemmig als commandant van het plan „Over lord" dat een oversteek van het Kanaal en de invasie in Norman- dië inhield. Velen beschouwden hem als de grootste van een groep militaire strategen van de eerste rang, waartoe figuren behoorden als veldmaarschalk Montgomery en generaal Patton. Na de capitulatie van Duits land in 1945 werd de „glim lachende generaal" door de vol keren van vele bevrijde landen gehuldigd. In hetzelfde jaar keer de hij naar de V. S. terug, waar hij stafchef van het leger werd. In 1948 nam hij ontslag om een funktie als president van de Co- lumbia-universiteit te aanvaar den. Deze vreedzame post, die hem veel genoegen verschafte, bezette hij niet lang. De man, die zich een voorstan der van het atlantisch verdrag en de Europese eenheid had ge toond, werd in 1950 door presi dent Trumarf Aangezocht het op perbevel over de strijdkrachten van de NAVO op zich te nemen. Eisenhower aanvaardde deze funktie, waarin hij kans zag af gunst en jaloezie tussen de Euro pese landen weg te werken en oude vijanden bijeen te brengen. Een half jaar nadat hij zijn eerste ambtstermijn als presi dent' begon, kon Eisenhower de inlossing van een van zijn voor naamste beloften tijdens de ver kiezingscampagne waarmaken: de beëindiging van de Koreaanse oorlog. Van toen af concentreerden de president en zijn minister van buitenlandse zaken, John Foster Dulles, hun inspanningen op drie hoofddoelen: 1. De communistische mogend heden te weerhouden van agressieve daden door ze te dreigen met „grootscheepse vergelding" door middel van kernwapens en door de mili taire kracht van de niet- communistische wereld te vergroten. 2. Het ontwikkelen en uitbrei den van het systeem van bondgenootschappen, waaraan president Truman in het be gin van de koude oorlog was begonnen. 3. Een soeverein West-Duits- land in het nöordatlantisch bondgenootschap te brengen, hetgeen bij de akkoorden van Parijs in 1954 werd verwezen lijkt. Een van zijn opvallendste voorstellen als staatshoofd was, dat alle landen die atoomenergie opwekten, een deel van hun bronnen voor vreedzame doel einden in een gemeenschap zou den inbrengen. Dit leidde tot de historische conferentie „atomen voor vrede" die in 1955. in Genève plaatsvond. Kort na de Geneefse conferen tie werd Eisenhower getroffen door een hartaanval, die later door andere zou worden gevolgd. Hij voelde zich echter krachtig genoeg om zich opnieuw ver kiesbaar te stellen. President Nassers nationalisering van het Suezkanaal en het ingrijpen van Rusland in de Hongaarse op stand legden naast de verkie zingscampagne zware lasten op hem. De onverzettelijke Eisen hower, die nagenoeg nooit van 'n eenmaal genomen besluit terug kwam, hield vast aan een „vreed zame regeling" van de Suez- crisis, terwijl Frankrijk en En geland tot militaire interventie overgingen. Op 5 maart 1957 keurde het Amerikaanse congres de door de regering-Eisenhower opgestelde politiek voor het mid den-oosten goed. Deze politiek, bekend als de „Eisenhower-doctrine", kwam er in het kort op neer, dat ieder land, dat direkt door de Sowjet' Unie wordt bedreigd, door Ame rikaanse strijdkrachten zal wor den gesteund wanneer het dit wenst. Bovendien moest een om vangrijk programma voor eco nomische hulp paal en perk stel len aan de politieke en economi sche invloed van het internatio nale communisme in het midden oosten. Zijn tweede ambtstermijn was nog jong, toen Eisenhowers tegenstanders hem beschuldigden van besluiteloosheid. Deze kri tiek kwam ten dele voort uit de achterstand der Verenigde Sta ten op het gebied van het ruim te-onderzoek in vergelijking met de Russen. In december 1957 speelde hij ondanks de handicap van een lichte beroerte, die zijn spraakvermogen tijdelijk had aangetast, een leidende rol op de eerste topconferentie van de NAVO in Parijs, waarop in prin cipe werd besloten tot vestiging van met Amerikaanse raketten uitgeruste bases in West-Europa. Hij deed nogmaals een poging de koude oorlog te beëindigen door de toenmalige Russische premier Nikita Chroesjtsjov in de herfst van 1959 naar de V. S. uit te no digen. Dit scheen met succes be kroond te worden en de president ging tenslotte akkoord met een topconferentie in Parijs in 1960. Twee weken voordat de confe rentie zou beginnen, sloeg het neerhalen door de Russen van een Amerikaans U-2 spionage toestel boven de Sowjet-Unie alle hoop de bodem in. In augustus 1963, hij had het presidentschap toen al overge dragen aan Kennedy, bracht Eisenhower 'n bezoek aan Euro pa, waarbij hij zijn vroegere in vasiehoofdkwartier in Southamp ton en de invasiestranden van Normandië bezichtigde. Het jaar 1965 begon voor hem met een droeve plicht, toen hij de begra fenis bijwoonde van Winston Churchill. Op zijn 75e verjaardag sprak hij zijn bezorgdheid uit over de „morele achteruitgang" onder het Amerikaanse volk. Eisenhower gaat de historie in, niet als een der grootste presi denten van deze eeuw, maar wel als een der geliefdste. De leuze „I like Ike" ontstond als een slogan om een verkiézing te helpen winnen, maar is sinds dien bij Ike blijven behoren. Hij was een man die als grootste kwaliteit had, dat men hem graag mocht en die men vertrouwde. Zijn voorganger Truman dwong respect af als een gehaaide po liticus. Zijn opvolger Kennedy wist de geesten in beweging te brengen zoals hij idealen in woorden kon laten leven. Eisenhower was de man van de hartveroverende goede trouw, die de Amerikanen bleef laten zeggen: „I like Ike". Als gevolg van een zware storm hebben zich in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro overstromin gen voorgedaan. Ook kwam de vier miljoen inwoners tellende stad in het donker te zitten. Het enige slachtoffer waarvan tot dusver melding is gemaakt, was een achtjarig meisje uit een krot tenwijk aan de rand van de stad, die door het overstromingswater werd meegesleurd. DE KNECHT DES HEREN „De Here heeft mij als een leerling doen spreken." Jesaja 50 4 Dit is een van de hoofdstuk ken die handelen over de „Knecht des Heren", waarvan Jesaja 53 wel het meest bekend is: Bij deze hoofdstukken kunnen wij moeilijk nalaten aan Jezus te denken. Het lijkt haast of zij geschreven zijn van het kruis en de opstanding af. Zo ook het bovenstaande "~rs. HÜ, die door zijn discipelen „Meester" ge noemd werd, was een leerling van de Vader. „Hij wekt mijn oor, opdat ik zal horen zoals leerlingen doen." In het licht van het evangelie is hier ten volle rechtgedaan aan het mens-zijn van de Heer. Dat doen velen niet. Zij durven geen ernst te maken met de méns heid van Jezus, uit vrees, dat zij aan zijn godheid tekort zullen doen. Wanneer wij eenzijdig het accent naar een van beide kan ten verplaatsen, verliezen wij Hem. Hij is niet gekomen (moge lijk is dit elders reeds gezegd) met een volgeschreven agendum, waarin van dag tot dag stond, wat Hij doen moest. Hij heeft, wachtend op „zijn ure", luiste rend naar de stem van God, ijn weg gezocht, in het bevel en de gehoorzaamheid van het i.,~h- blik. Zo vraagt Hij het ook van ons. Wij hebben Gods geboden m weten dus meestal wat God van ons vraagt. Ik weet h .let, kan betekenen: ik wil het liever niet. Er kunnen ogenblikken komen, waarop wij in het donker tasten en God zwijgt. De beslissing die wij nemen, schijnt een sprong in het donker en die is gevaar lijk. Waar komen wij terecht? Zou God ons, op >'n ogenblik verkeerd laten springen? Uit het onderzoek naar de dood van Jan Palach, de jonge Tsje- choslowaakse student die op 16 januari in Praag zichzelf met benzine overgoot en in brand stak, is tot dusver niet gebleken, dat anderen hem tot zijn zelf moord hebben aangezet. Dit heeft de minister van binnenlandse zaken, Jan Pelnar, donderdag avond voor radio-Praag ver klaard. Hij doelde op berichten van conservatieve zijde, waarvan ook de Russische pers melding heeft gemaakt, als zou een onder grondse organisatie de student tot zijn daad hebben aangezet en hem hebben beloofd voor een speciale vloeistof te zorgen, die wel kon branden maar geen brandwonden zou veroorzaken... GRENSVOLK door Jakob Schopmani Maar in 1952 zwichtte hij voor de druk, die beide partijen op hem hadden uitgeoefend om zich kandidaat te stellen bij de voor verkiezingen voor het president schap. Hij gaf toen gehoor aan de oproep tot zijn plicht en koos de republikeinse partij, hoewel hij jaren terug eens had gezegd de democratische party altyd trouw te zullen blijven. By de verkiezingen werd „Ike" met grote meerderheid op zijn demo cratische tegenstander Steven- som tot presiden gekozen. 11 Dagenlang was de geschiedenis van de laatste kermisdag in café Maas het alles beheersende on derwerp van gesprek in 't dorp. In groepjes bijeen stond men op straat het gebeurde te bepraten en ook in de café's werd hevig gedebatteerd. Van de ongeluk kige Lena bleef geen stuk heel. Voor byna iedereen was ze een sehynheilige, die de oorzaak van al het ongeluk was, vooral nu bleek, dat zelfs haar man haar verlaten had. Degenen, die opwierpen, dat Peter Beeren maar wat dronke manspraatjes had verkocht, wer den spoedig overstemd door an deren, die vonden, dat „kindè- ren en dronkelui de waarheid spreken". En wat Peter Beeren slechts in enkele woorden had gezegd, werd nu uitgesponnen tot een verhaal van zwoele ont- trouw en zecliyk bederf Zo brak de zondag aan. Men ging naar de kerk om er zich op vrome wijze van zgn plichten te kwyten. Voor één inwonc. van Weldkerk waren de laatste da gen met bijzondere zorg vervuld geweest: 't was de oude pastoor, die niet onkundig was gebleven van de praatjes, die er de ronde deden. Lang had hy er over na gedacht of hij de ongelukkige vrouw zou bezoeken om haar een woord van troost en opbeu ring te schenken, alsmede de steun van zyn onvoorwaardelijk vertrouwen. Maar tenslotte had hg het beter geacht om eerst af •te rekenen met de afschuweiyke achterklap. Hij had z'n preek bijzonder zorgvuldig voorbereid, want hij wist dat hem een zware taak wachtte. En nog toen hij de preekstoel besteeg, prevelde hij een vurig gebed, dat hij er in slagen mocht de mensen, zijn zc snel tot oordelen gereed staande gelovigen, te overtuigen van dt onschuld van Lena van Doren kamp. „God lief hebben bu _n alles, dat is het eerste en hoogste ge bod; maar hét tweede is daar aan gelijk: men zal zijn naaste lief hebben geiyk zichzelf Wie echter is uw naaste?" be gon de gryze herder. En hy ver volgde:' „Alle mensen zyn onze naasten, de koningen der aarde en de paus, maar ook de land lopers en de ongelukkigen, die een misdaad in de gevangenis boeten. Ik ben uw naaste en de burgemeester, maar ook arme Klaas en wie ook in het dorp". BÜ deze laatste woorden keek arme Klaas, die op de achterste bank zat glunder om zich heen. Men zei van hem, dat hij een armoedige van geest was, die de zaligheid reeds hier op aarde be- orven had, ofschoon hg was aan gewezen op de milde gaven die deze of gene hem voor een klei ne dienst verlenen wilde. De pastoor ging verder: „Niet deze alleen zijn uw naasten, maar iedereen zonder uitzondering, en ook Lena van Dorenkamp". Een druk gelispel ging door de rijen der gelovigen. Sommi gen zaten sprakeloos de pastoor aan te staren. Maar in de ogen van de meesten was nog de har de achterdocht te '.zen der dor pelingen, die niet spoedig ge neigd zyn een eenmaal geves tigde mening te herzien. Ande ren keken elkaar aan alsof ze eikaars gedachten willen ont raadselen. Niets daarvan ontging aan dc aandacht van de pastoor. Plotse ling liet hij z'n vuist neerdalen op de balustrade van de preek stoel en voer uit: „Schijnheiligen! Wie uwer zon der zonden is werpe de eerste steen op deze onschuldige, waar voor gij u allen te schamen hebt. Ben groot ongeluk is door de dronkenschap over ons dorp ge komen, maar gg hebt het nog duizendvoudig erger gemaakt door met u allen lasterend een moord te begaan. Heb ik u niet dikwijls genoeg gezegd, dat u de zondag moet heiligen en gevaarlyke gelegen heden moet mijden? De Satan was het, die Peter Beeren de rampzalige woorden in de mond geleed heeft. En het was de Satan, die de boswachter naar het glas deed grijpen, waar mee hij Peter Beeren naar het leven stond. Maar welk een vloed van boos aardige verdachtmakingen en beschuldigingen, van kwade las ter en gemeenheid heeft deze onheilsvolle daad tengevolge ge had. Ook achter u heeft de Sa tan gestaan. Wee u, zo gö niet tot inkeer komt. Wee u, als ik afdaal in het graf terwül gy u verhard hebt in het kwaad. Als ik voor Gods rechterstoel zal worden geroepen, dan zal ik, wanneer de Vader vraagt naar de schapen, die Hy nr; heeft toe vertrouwd niet zwijgen, maar Hem antwoorden: „F^er, ik heb geen schapen. Als bokken heb ik mijn parochiekinderen gekregen, als bokken geef ik ze u terug Amen". Het stemmengeroes in de kerk was nu nog veel drukker en op gewondener. Men kende de door tastende aard van de pastoor, maar ook zyn rechtschapenheid en zijn gezond oordeel. En de meesten namen zijn woorden in hun hart op. Op zijn beurt con stateerde de pastoor met voldoe ning, dat zyn woorden indruk hadden gemaakt. Ja, hy wist wel hoe hy zyn schaapjes arn moest pakken. Voor mooie woorden hadden ze weinig gevoel. Men moest by hen recht op het doel af gaan. In de grond van hun hart warep ze niet kwaad. Ze waren misschien alleen aan de buitenkant maar wat ruw, stro pers en smokkelaars of min stens nazaten daarva- als ze waren. (Wordt vervolgd.) ZATERDAG 29 MAART 1969 ROOMS-KATHOLIEKE KERK Axel: 19 uur H. Mis. Biervliet: 19 uur H. Mis. Clinge: 19 uur H. Mis. Hoek: H. Kruiskerk: 19 uur H. Mis Hulst: 19 uur H. Mis. Oostburg: 19 uur H Mis. Philippine: 19 uur H. Mis. Sas van Gent: 19.15 uur H- Mis. Sluiskil: 19 uur H. Mis. lerneuzen: Ned. Herv. kerk: 19 uur H. Mis. Triniteitskerk: 19 15 uur H. Mis Westdorpe: 19 uur H. Mis. Zandstraat: 19 uur H Mis. Zuiddorpe: 19 uur H. Mis. ZONDAG 30 MAART 1969 NED. HERV. KERK Aardenhurg: 10.30 uur Ds. H Faber. Axel: 8 45 en 10.30 uur Ds. p. J. Pennings. Biervliet: 10 uur Ds. G. F. H Kel- ling. Breskens: 11 uur Ds. C. Balk, van Sluis. Cadzand: 10.45 uur Ds. W. C. Luuring. Openbare belijdenis. Groede: 9.30 uur Ds. E. J. Riet veld, van Terneuzen. Hoek: 9 en 10 45 uur Ds. W. J van Meeuwen (10.45 uur Open bare belijdenis). Hontenisse: 10 30 uur Mei Ds H de Neeling. Geloofsbelijdenis. Hoofdplaat: 10 uur Ds H. J. Be geer. Geloofsbelijdenis. Hulst: 9 uur Mej. Ds. H. B. d» Neeling. Nieuwvliet: 11 uur Ds. W. B Bergsma, van Wate-landkerkje Oostburg: 10 uur Ds. T. A. C. van Drunen. Geloofsbelijdenis. Philippine: 9 uur Ds. E. E. Stern Retranchement: 9.30 uur Ds. W. C Luuring. Sas van Gent: 10.30 uur Ds. E. E Stem; 19 uur Ds. L. Berger. Schoondijke: 10 uur Ds. P. A. L. Brinkman. Geloofsbelijdenis. St. Anna ter Muiden: 11 uur Ds E. J. Rietveld, van Terneuzen. St. Kruis: 9 uur Ds. H. Faber. Sluis: 11 uur Ds. A. M. Middag, van Knokke. Slu'skll: 9 en 11.30 uur Ds. H. J. Ruis (11 uur Geloofsbelijdenis) Temeuzén: Grote kerk: 10 uur Ds P. A. v. d. Vlugt. Geloofsbelijde nis. Goede Herderkerk: 10 uur Ds J. A. Poelman Geloofsbelijdenis; 19 uur Ds. E. J. Rietveld. Waterlandkerkje: 9.30 uur Ds. W. B. Bergsma. Bevestioing en voor bereiding H- Avondmaal. IJzendiike: 9.30 uur Ds, C. Balk, van Sluis. Zaamslag: 10 en 14.30 uur Ds. A T. Deinum. Othene: 19 uur Ds. A. T. Dei num. Zuidzande: 11 uur Ds. T, A. C. van Drunèu, van Oostburg. H. Doop. GEREFORMEERDE KERK Axel: 10 en 17 uur Ds. J. Th. TTpomcIfPrl; Hoek: 10 en 14.30 Ds. Maaskant, van Leiden. Sas van Gent: 19 uur Ds. L. Ber ger. Terneuzen: Noordstraat: 10.30 en 16.30 uur Ds. L. Berger. Mozarthof: 9 uur Ds. L. Berger. GEREF. KERK (Vrijgemaakt) Axel: 10 en 15 uur Ds. A. Kuiper. Hoek: 10 en 14 30 uur Ds. A. C. Haitsma, van Zaamslag. Terntuzen: 10 en 15 uur Ds. K. D. van Dijk- Zoutespui: 10 30 en 14.30 uur Ds. J. v. d. Wielen. CHR. GEREF. KERK Zaamslag: 10 en 14.30' uur Ds. P. Sneep. GEREFORMEERDE GEMEENTE Hoek: 9.30 en 14 uur leesdienst. Terneuzen (Vlooswijkstraat): 9.30, 14 en 18 uur Leesdienst. GEREF. GEMEENTE (Syn.) Axel: 10 en 15 uur Student Mol, van Hardinxveld Giesendam. Terneuzen (Frans Halslaan): 10 en 15 uur Leesdienst. OUD GEREF. GEMEENTE Terneuzen: 9.30, 14 en 18 uur Ds. A. de Reuver. VOLLE EVANGELIE GEMEENTE „FILADELF1A" Terneuzen (Vlooswijkstraat 61): 10 uur Samenkomst; 20 30 uur Bid stond. LEGER DES HEILS Terneuzen: 10 en 19.30 uur Lte C. Jongejans en Kadet-lte H. Wagt- man. ROOMS-KATHOLIEKE KERK Axel: 8.15, 9.30 en 1 uur H. Mis. Biervliet: 7.30 en 10.30 uur H. M>s' Uiinge: 7, 8.30 en 10 uur H Mis. Hoek: H. Kruiskerk: 9.30 uur H Mis. Hulst: 8, 10, 11.30 en 19 uur H. Mis. Oestburg: 8.30, 10.30 en 17 uur H M!s. Philippine: 7.30 en 10 uur H. Mis 14.30 uur Lof. Sas van Gent: 8, 9.30, 11 en 17 uur H. Mis. Sluiskil: 7.30, 9 en 10.45 uur H. Mis. Terneuzen: Ned Herv. kerk: 8 en 11.45 uur H. Mis. Triniteitskerk: 9. 10 30 en 17 uur H. Mis. Westdorpe. /.30 en 10 uur H. Mis. Zandstraat: 10 uur H. Mis. Zuiddorpe: 7.30 en 10 uur H. Mis.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1969 | | pagina 2