Werknemers
in Zeeuws-Vlaanderen weer
op de schoolbanken
ar&rst stwsüs SB?»
De bootmannen na de eerste wereldoorlog
TOENEMENDE SCHEEPVAART
OP GENT
Terneuzen derde zeehaven-af
VOORUITZICHTEN VOOR
VREEMDELINGENVERKEER
GUNSTIG
Pagina 2
DE VRIJE ZEEUW
Donderdag 27 maart 1989
Eeuwenoud pand
ingestort
Dodelijk ongeluk
in Leusden
Ambulancewagen
aangereden
Zeeuws
fruitaanbod
loopt wat terug
Zwakzinnige
maakte woeste
busrit met
kinderen
Zelfmoord
in West-Duitsland
Inkoopsom
Grafisch werk
van Picasso
geroofd
Particuliere
loodsen
Stiptheidsactie
van Belgische
loodsen
Michiel
Voorgangers
Op maandag 24, dinsdag 25 en
woensdag 26 maart hebben een
aantal reeds in het bedrijfsleven
werkzame oudere werknemers in
de procesindustrie uit Zeeuws-
Vlaanderen examen afgelegd voor
het P.B.N.A.-diploma Bedienings
man en Bedieningsvakman in de
Chemische Industrie.
Door de welwillende medewer
king van de zijde van het konink
lijk technicum P.B.N.A. te Arnhem
is het mogelijk geweest om dit
examen in de l.t.s. te Terneuzen
af te leggen onder toezicht van de
V.A.P.R.O. (vakopleiding procesin-
dustriel-examencommissie voor de
kanaalzone in Zeeuws-Vlaanderen.
Deze opleiding en dit examen
voor ouderen is een voorloper van
de dagopleiding procestechniek
aan de l.t.s. te Terneuzen welke bij
voldoende aanmelding van leerlin
gen in augustus 1969 kan begin-'
nen.
Reeds meerdere malen is in ons
blad gewezen op het belang van
de technische beroepsopleiding
voor de toekomstige ontwikkeling
van Zeeuws-Vlaanderen.
Vele jongeren en vooral ook
ouderen realiseren zich wellicht
olet dat het karakter van het tech
nisch onderwijs in de voorafgaande
jaren een grondige wijziging heeft
ondergaan.
Was de opleiding aan de tech
nische school vroeger sterk gericht
op het afleveren van direct in de
maatschappij bruikbare vaklieden,
tegenwoordig is deze opleiding
minder direkt op het vak gericht,
te heeft een meer algemeen vor
mend karakter gekregen.
Door deze vernieuwing is de
l.t.s. momenteel geen eindstation
meer voor de leerling, doch een
voorbereiding tot vervolg onder
wijs. Deze voorbereiding uit zich
reeds gedurende de opleiding aan
de l.t.s., daar de leerling afhanke
lijk van zijn interesse en uiteinde
lijke bestemming, de p-stroom met
een meer op de praktijk gerichte
opleiding kan volgen, ofwel de t-
stroom waarin dieper op de theo
rie wordt ingegaan als voorberei
ding op mogelijke verdere studie
aan m.t.s., h.t.s. of t.h.
Dit vervolgonderwijs splitst zich
in twee richtingen, t.w.
1. De op de praktijk gerichte op
leiding voor de leerling die na het
verlaten van de l.t.s. direct in het
bedrijfsleven gaat werken. De
leerling wordt na het verlaten van
de l.t.s. door het sluiten van een
leerovereenkomst opgenomen in 't
Op de hoek van de Grote straat
en de Helmstraat te Maastricht is
woensdagmiddag tussen half vier
en kwart voor vier een groot
pand ingestort waarbij echter
niemand om het leven kwam of
zelfs maar gewond raakte.
Het gebouw dat op de lijst van
monumentenzorg stond, werd ge>
restaureerd. De firma Coster uit
Eindhoven zou er een textielzaak
in vestigen. De aannemer en en
kele arbeiders waren gistermid
dag in het pand voor de eerste
werkzaamheden toen zij plotse
ling gekraak hoorden. Zij konden
elkaar tijdig waarschuwen en
slaagden er allen in ongedeerd
buiten te komen. De uit het pand
vluchtende arbeiders wisten
voorts ook het drukke verkeer
ter plaatse, nabij het Vrijthof, stil
te leggen door de weg af te zet
ten. Direkt daarop stortte het ge
bouw, twee etages en een zolder,
geheel in.
De dienst bouw- en woningtoe
zicht stelt een onderzoek in.
Op de splitsing van de Doorn-
seweg-Kolonel van Rooyenweg
in Leusden zijn woensdagoch
tend om negen uur een perso
nenauto en een vrachtwagen
frontaal met elkaar in botsing
gekomen. De bestuurder van de
personenauto, de 82-jarige J.
Rovers uit Amersfoort, is later
in het ziekenhuis „De Lichten
berg" aldaar aan zijn verwon
dingen overleden.
De bejaarde bestuurder kwam
met zijn auto op de (verhoogde)
verkeersgeleiders op het midden
van de rijbaan terecht. Hij ver
loor daarbij de macht over het
stuur en reed tegen de uit tegen
overgestelde richting komende
vrachtwagen. De personenauto
werd totaal vernield. De chauf
feur van de licht beschadigde
vrachtauto liep geen verwondin
gen op.
Dinsdagavond omstreeks kwart
voor tien heeft in Groningen een
aanrijding plaatsgevonden tus
sen een ambulancewagen en een
personenauto. De ambulance
reed met zwaailicht en sirene
door een rood stoplicht, waarna
de wagen in de flank werd aan
gereden door een personenauto.
Ten gevolge hiervan kantelde de
ambulance. Deze vervoerde op
dat moment een man die met een
acute blindedarmontsteking in
het ziekenhuis moest worden op
genomen. Hij en zijn vrouw, die
eveneens in de ambulance zat,
werden met ernstige verwondin
gen naar het ziekenhuis overge
bracht. De beide chauffeurs kwa
men er met lichte verwondingen
af.
(Advertentie)
„Hij was geweldig blij met
m'n cadeau"
Een platenbon is altijd raakt
Het ziét er voor wat Zeeland
betreft naar uit, dat het fruitsei-
zoen 1968-1969 vroeger geëindigd
zal zijn dan in andere jaren. Dat
komt in hoofdzaak door de klei
nere appeloogst van het vorig
jaar.
Nog steeds zijn er bij de be
langrijkste fruitveilingen in dit
gebied gedurende één of twee
dagen per week redelijke aan
voeren, maar het aantal rassen is
beperkt. Bij de appels gaat het
nu in hoofdzaak nog om de Gol
den Delicious en bij de peren
neemt de Conference de voor
naamste plaats in met daarnaast
nog wat stoofperen van het ras
Saint Remy.
In Kapelle-Biezelinge werd
van deze week is men daar over-
leerlingstelsel. Hij ontvangt een 2
jaar durende basisopleiding waar
van het praktijkgedeelte volgens
de wet op het leerlingwezen wordt
verzorgd door de werkgever. Het
bijbehorende theorie-onderwijs
ontvangt de leerling aan een tech
nische school waar hij een dag
(voor sommige vakrichtingen mo
gelijk zelfs meer) per week, het
eveneens volgens de wet op het
leerlingwezen verplichte theorie-
onderwijs volgt. Deze basisoplei
ding wordt afgesloten met 'n lande
lijk examen. Hiermee zijn de mo
gelijkheden echter niet uitgeput.
Het leerlingstelsel biedt na de
basisopleiding verdere ontwikke
lingsmogelijkheden, te veel om
hier te vermelden. Direkties van
van de leerlingstelsels zullen u
desgewenst gaarne hierover nade
re inlichtingen verstrekken.
2. De 2e richting die de l.t.s.-
leerling kan gaan is vervolg onder
wijs in de vorm van een dagoplel
in de school, een praktisch jaar,
door te brengen in diverse bedrij-
tWrUta.ffi-L af1 ten ,afv,uittn<? linSen tussen 60 en 70 cent per
SC?°?i j Al naar gelang van de maat
afsluiten van deze studie kan de en de kwaliteit wordt voor de
Strekking zoeken gewone partijen tussen 40 en 60
in het bedrijfsleven óf nog verder cent per kg betaald.
studeren aan deh.t.s., waarna De prijs van Conference ligt op
weer de doorstromingsmogelijk- het ogenblik voor de grote maten
heid tot de technische hogeschool tussen 45 en 50 cent per kg en de
geschakeld op één keer per week,
zulks in verband met de omvang
van het aanbod. Daar wordt nu
enkel op donderdagmiddag fruit
geveild. De prijsontwikkeling
lat th
is, heeft een rustig
verloop. De beste kwaliteiten
Golden Delicious doen op de vei'
openstaat.
Zestig kinderen uit Dyon heb
ben woensdag een „dodenrit" ge
maakt in een autobus die be
stuurd werd door een zwakzin
nige. De kinderen waren 's mor
gens volgens afspraak bij school
afgehaald. De bus verscheen te
vroeg maar dat wekte geen arg
waan. In razende vaart vertrok
de wagen in de richting van Gre
noble. Even later kwamen de
achtergebleven leerkrachten tot
de ontstellende ontdekking, dat
de man achter het stuur de dag
tevoren door de busonderneming
ontslagen was en in een psy
chiatrische inrichting moest wor
den opgenomen. Dat vertelde de
„echte" chauffeur die was komen
voorrijden.
De politie wierp, direkt nadat
zij was gealarmeerd, wegversper
ringen op maar tweemaal wist de
geesteszieke chauffeur, de bus
met gierende banden door de
bochten trekkend, deze te door
breken. Pas op meer dan 200 km
van Dyon kon men hem tot stop
pen dwingen tot grote opluchting
van de kleine passagiers.
De chauffeur werd na hevig
verzet overmeesterd en vervol
gens rechtstreeks naar de inrich
ting gebracht die hem woensdag
al verwachtte.
kleine maat van deze peer doet
rond 40 cent per kg. Het stoof-
perenras Saint Remy is door het
koude weer van de laatste tijd
iets aangetrokken maar blijft
toch voor de telers te goedkoop.
De veilingprijs van de goede
kwaliteiten ligt rond 35 cent per
kilogram.
(Advertentie)
„Hij heeft een grammofoon.
Dus?"
Een platenbon is altijd raak 1
Een 48-jarige secretaresse van
het Westduitse ministerie van
buitenlandse zaken, Charlotte
Merkel, heeft vrijdag zelfmoord
gepleegd in haar woning in Bad
Godesberg door het innemen van
een grote dosis slaaptabletten, zo
heeft een woordvoerder van het
ministerie woensdag bekendge
maakt. Hij zei dat het uitgesloten
is dat deze zelfmoord in verband
zou staan met spionage.
Het is de twaalfde zelfmoord
van een Westduitse ambtenaar in
een half jaar tijds.
fDe „nieuwe sluis" vlak vóór en kort na de eerst wereldoorlog.
IV
De bootmannen die meer zout
water hadden geproefd dan hun
lief was, zoals Jan Geensen, An
ton Berwald, Jacobus Leunis en
Sam Gazan om er maar enkele te
noemen, hadden de romantiek
van het zeemansleven en van de
scheepvaart op zee achtergelaten.
Die lieten ze voortaan over aan
de amateurs aan de wal, de „ex
perts" waarvan sommigen onge
lofelijk goed geïnformeerd wa
ren, maar waaronder men toch
ook nog romantici kon aantref
fen die zich verbeeldden dat er
nog altijd „klipperschepen naar
Londen joegen" of Engelse snel
zeilers „in zestig dagen de hel
tegemoetvoeren" en terechtkwa
men in een typhoon zoals Joseph
Conrad die waarheidsgetrouw
heeft getekend
Nu moet men zich niet voor
stellen, dat alle bootmannen op
zee hadden gevaren. Het tegen
deel is waar. Ze werden bootman
omdat hun vaders, grootvaders of
schoonvaders het waren geweest
en er werd verder niet naar vak
kennis gevraagd. Het was een
De staatssecretaris van econo
mische zaken, drs. L. J. M. van
Son, heeft de indruk dat de voor
uitzichten voor het vreemdelin
genverkeer dit jaar niet ongun
stig zijn.
Hij zegt dit in antwoord op
vragen van de tweede-kamer
leden dr. ir. A. P. Oele en drs. A.
J. Lems (beiden p.v.d.a.), die o.m.
hadden geïnformeerd of toeris
tische diensten in Nederland niet
duurder zijn dan in België, West-
Duitsland en Engeland. Drs. Van
Son meent dat een vergelijkend
onderzoek vrijwel onmogelijk is,
gezien de verschillende classifi
caties van hotels en de specifieke
eigen kenmerken van de horeca
bedrijven in de verschillende
landen. Hij is wel bereid na te
gaan of een verantwoorde indi
catie omtrent de prijsverhoudin
gen kan worden verkregen en de
resultaten te zijner tijd de tweede
kamer mee te delen.
Evenmin kan de staatssecreta
ris een raming geven van de ge
volgen van het gestegen'prijspeil
in de horecasector voor de reis-
verkeersbalans en de deviezen-
inkomsten. De prijsmaatregel die
ten aanzien van het horecabedrijf
is genomen kan z.i. mede een na
delige ontwikkeling van het
vreemdelingenverkeer tegengaan.
Drs. Van Son voegt hier aan toe
de indruk te hebben dat veel on
dernemers voldoende zijn door
drongen van de noodzaak de best
(Advertentie)
„Ik weet niet waar ze van houdt',
Een platenbon is altijd raak
mogelijke service te bieden voor
verantwoorde prijzen.
Het onlangs opgerichte natio
naal bureau voor toerisme heeft
een plan opgesteld om tot een ef
fectieve bijdrage van het bedrijfs
leven te komen, die de komende
jaren een belangrijk element
moet gaan vormen van de toeris
tische propaganda. Deze propa
ganda heeft ten doel vreemdelin
genverkeer in het voor- en na
seizoen te bevorderen.
Twee gemeskerde en gewapen
de mannen hebben dinsdag uit
een kunstzaal in de Amerikaan
se stad Boston een veertigtal
gravures van Picasso geroofd,
waarvan de waarde geschat
wordt op 122 tot 140.000 gulden.
De geroofde gravures maakten
deel uit van een serie van 97,
die onlangs tentoongesteld is in
de kunstzaal.
(Advertentie)
„Ze is morgen jarig en
woont ver weg"
Een platenbon-per-brief
is altijd raak
soort familievereniging, waar
buitenstaanders zich niet gemak
kelijk indrongen. Relaties met 't
loodswezen, de makelaars of de
waterklerken gaven iemand wel
eens toegang tot de gelederen van
de bootmannen, maar het gebeur
de niet zelden dat zo'n „indrin
ger" met scheve ogen werd be
keken en het duurde soms lang
eer hij door de „eigengeërfde"
bootmannen als een der hunnen
werd beschouwd. Bovendien
moest hij zich inkopen. Vijftig
jaar geleden kostte dat zeven
honderd gulden, dat was voor die
dagen een heel bedrag.
We hebben er verscheidene ge
kend die aan tal van deuren
moesten aankloppen, voordat ze
er in slaagden zo'n groot bedrag
te lenen. Albert van Meir kreeg
de benodigde som geld op een
doodgewone schuldbekentenis
van een Terneuzense kleermaker
en betaalde de zevenhonderd gul
den in iets meer dan een half jaar
terug.
Een Belgische loods die ook
iemand ter wille was en de in
koopsom fourneerde, heeft zijn
geld nooit teruggezien.
De scheepvaart had zich inmid
dels verplaatst naar de „nieuwe
sluis". Een wereldoorlog was
over de bootmannen heengeraasd
en had hun werk en hun regel
matige verdiensten bijna vier en
een half jaar lam gelegd. Terneu
zen, vóór 1914 reeds de derde zee
haven van Nederland, kreeg na
1918 een haast onherstelbare klap'
te incasseren, toen het zijn voor
keurtarieven op de Belgische
spoorwegen kwijtraakte. Voor de
Terneuzense havenbeweging be
tekende dat een nekslag die tot
de dag van vandaag voelbaar is
gebleven. Maar de scheepvaart
op Gent werd drukker dan ooit
en de bootmannen gingen „gou
den tijden" tegemoet. De schepen
waren groter geworden. Ze
brachten meer werk mee en ze
vroegen al spoedig nog een
andere „service" in de persoon
van de „wielman" die zich naast
de loods belast zag met de ver
antwoordelijke taak 't schip vei
lig op z'h plaats van bestemming
af te meren. Die wielmannen
zijn in de loop der jaren uitge
groeid tot een der belangrijkste
onderdelen van het bootmannen-
gilde. Het waren vrijwel stuk
voor stuk mannetjesputters die,
Wijlen loods M. Steketee
ERENSVOLK
door
Jakob Schopman»
In Antwerpen zijn 200 loodsen
een stiptheidsaktie begonnen,
waardoor het in- en uitvaren van
de Antwerpse haven vertraging
ondervindt. De Belgische lood
sen willen met hun aktie kracht
bijzetten aan Densioeneisen.
9)
En terwijl hij stevig werd vast
gehouden door een troep uitge
laten kerels, keek Peter Beeren
driest de zaal rond en stak van
wal: „Dames en heren, ik.ik
ben de flinkste en de knapste
man uit de hele zaal!"
„Bravo, bravo Peter," brulden
de omstanders, belust op een ver
zetje.
„Eigen roem stinkt," wierp de
dikke waard er tussen, die de
voordrachtkunstenaar het liefst
weer naar buiten gesmeten zou
hebben, zoals hij daags te voren
had gedaan. Maar Peter betaalde
vandaag en tenslotte gingen
zaken voor alles.
„Alzo," begon Peter opnieuw,
terwijl hij moeite had om bij z'n
tekst te blijven vanwege de jene
ver en het bier, die hem draaierig
maakten, „ik ben de knapste
man.
„Muziek, muziek!" begon men
van allerlei kanten te roepen,
waar jongelui het gezwam van de
dronkeman moe werden. Maar
deze ging onverstoorbaar verder:
„Dames en heren, ik zie u alle
maal, zoals u hier zit en rondom
mij staat. Ik zie ook de boswach
ter daarachter aan z'n tafeltje
met de mooie Lena!" Velen had
den te veel gedronken en waren
bereid te juichen voor welk
woord er ook maar gesproken
werd. En daar steeg luide de bij
val voor Peter Beeren op. De
vrouw van de boswachter zocht
onwillekeurig de steun van haar
man. Ze was bang en opnieuw
trachtte ze hem te bewegen om
mee naar huis te gaan. Maar
Dorus scheen geen dreiging te
voelen. Toen hij Peter Beeren zag
staan en de naam van z'n vrouw
hoorde noemen balde hij de vuis
ten. Hij was er zo aan toe, dat hij
er ieder moment op los kon slaan
en was voor geen rede vatbaar.
Peter Beeren ging voort:
„Allemaal zie ik jullie, maar
het liefst de vrouwen. Ik wil hen
hulde brengen, aan allemaal, aan
de mooien en de lelijkerds
„Muziek, muziek!" klonk het
opnieuw en luider.
Aan de groten en de
kleintjes, de mageren en de dik
ken, aan.
„Weg met die vent, muziek!"
„Wij willen danseni"
Peters vrienden riepen, dat hij
verder moest spreken en hij ging
verder:
„Er is slechts één mooie vrouw
in de zaal, de mooiste van het
gehele dorp. Zal ik zeggen, wie
het is?"
De nieuwsgierigheid en de
ijdelheid was gaande gemaakt,
zelfs al wierp de door bijna ieder
een gemeden Peter Beeren zich
op als iemand die tot oordelen
bevoegd was. Men vond het inte
ressant zijn mening over dit on
gebruikelijke onderwerp te
horen.
„Zeg het maar," riep men van
alle kanten, „zeg het. Peter!"
Peter Beeren zei niets. Hij ver
keerde in een roes van opwinding
en de ogen puilden hem uit de
kop. Maar hij strekte z'n arm uit
en wees in de richting van de bos
wachtersvrouw.
„Daar," zei hij, „daar zit ze, de
mooie Lena!"
„Bravo, bravissimo!" riep de
troep rondom hem, en iedereen
keek in de richting van de bos
wachter en z'n vrouw. Dorus
hield krampachtig een wijnfles
omkneld, die hij zo wel de zaal in
scheen te willen slingeren naar
de man, die daar nog altijd op dat
tafeltje stond en hem in 't diepst
van de ziel trof bij ieder woord,
dat hü sprak.
„Vraag haar, of het waar is,"
hoorde hü hem zeggen, „dat ze
haar ogen rood huilde, toen ik bij
haar uit huis weg wilde gaan.
Kijk hier," en hij haalde een vet-
tige portemonnaie voor de dag,
„dat geld heeft ze me stiekum ge
geven zonder dat haar man
ergens van wist. Ze houdt van
me, en alleen van mij. Ze kust me
wild als de boswachter naar het
bos is. Ze hield van me toen we
nog kinderen waren en als die
groenrok er niet tussen gekomen
was
Gedurende een enkel ogenblik
viel er een drukkende en beklem
mende stilte. Toen ontstond er
groot tumult en angstige verwar
ring. De boswachter was opge
sprongen en naar het tafeltje ge
hold, waar Peter Beeren in dron
ken triomf de uitwerking van z'n
woorden genoot. Eer iemand be
sefte wat er gaande was en eer
iemand de boswachter had kun
nen tegenhouden, had deze reeds
zijn vijand aangegrepen. Hij reik
te naar een bierglas en sloeg er in
blinde woede mee op los, op het
hoofd van de boosaardige spotter
Toen diens lichaam slap viel
onder zijn greep en het bloed
over zijn handen stroomde kwam
Dorus tot bezinning. Met een ver
achtelijk gebaar wierp hij de be
wusteloze Peter Beeren in de
richting van diens vrienden, en
stapte met grote passen naar zijn
vrouw, vatte haar bij de hand en
zei:
„Kom, nu gaan we, nu we dit
allemaal hebben meegemaakt!"
Hij trok zijn snikkende vrouw
mee naar buiten.
(Wordt vervolgd.)
zonder dat de meesten ooit de
wereldzeeën hadden bevaren,
over een zekere feeling beschik
ten en van wie een niet te mis
kennen vertrouwen uitging, als ze
achter dat kleine wiel op zo'n
hoge scheepsbrug plaats hadden
genomen. Ze kenden het kanaal
en de diverse moeilijkheden als
hun vestzak en wij zijn er in die
lang vervlogen dagen meer dan
eens getuige van geweest, hoe zé
een bakbeest van een Amerikaan
se, Noorse of Zweedse tanker be
kwaam door de nauwe opening
van de Hoekse brug en de brug
gen van Sluiskil, Sas van Gent
en die in België wisten te leiden.
Het was werkelijk geen sinecure
en het vervulde de leek die vaak
zijn hart vasthield, telkenmale
met verwondering en bewonde
ring.
De foto die dit vierde verhaal
illustreert, geeft een overzicht
van het werkterrein der boot
mannen kort vóór en na de eerste
wereldoorlog. Rechts op de ach
tergrond ziet men nog de oudé
rolbrug over de voormalige
„nieuwe sluis". Naast de kom-
miezenwacht was (helemaal
rechts) de wacht van de bootslie
den verrezen, waar ze hun intrek
hadden genomen, nadat ze hun
houten hokjes bij het postkantoor
en de Westkolkstraat vaarwel
hadden gezegd.
Met een kleine tussenruimte
hebben de particuliere loodsen er
naderhand een tamelijk primitief
bouwsel naast gezet, TföEZSS: wel
als nachtverblijf diende, maar dat
hoegenaamd geen comfort bood,
zodat Steketee, de lange Michiel,
de gebroeders Molema en Apdr.
van Doeselaar hun meeste vrije
tijd doorbrachten bij de bootman
nen, waar ze over telefoon, .een
„kaarttafel" en inlichtingenbron
nen beschikten en waar ze op elk
uur van de dag de mensen van
het vak ontmoetten, waarvan de
waterklerken voor hen wellicht
het belangrijkst waren.
Het „waehtgebouwtje" van de
particuliere loodsen ziet men op
de kleinere foto afgebeeld met
Steketee als dominerende figuur,
de kijker in de hand en het oog
gericht op de sluis.
De particuliere loodsen als zo
danig (de benaming „slikloods"
heeft voor ons altijd iets deni-
grerends gehad) waren voor Ter
neuzen niets nieuws. Wel waren
de mensen die in het begin van de
twintiger jaren als kanaallood*
een behoorlijk belegde boterham
in de zeescheepvaart zochten, de
eersten die als samenwerkende
groep optraden. Het feit dat ze
zich tot 1940 hebben kunnen
handhaven en dat enkele na de
tweede wereldoorlog zowaar in
rijksdienst overgingen, bewijst
ze hun vak verstonden.
Maar daarover later meer. Lang
vóór hen waren er reeds particu
liere loodsen individueel aan het
werk geweest. De ouwe Kees LeU-
nis en zijn zoon Kees junior had
den in dat opzicht hun sporen al
ruimschoots verdiend. Ze zijn
vele jaren de vaste loodsen van
de Hull-boten geweest (de „groe
ne"), Tweemaal per week pas
seerden deze schepen*, zoals ande
re vaste diensten de sluis op weg
naar Gent en tussendoor pikten
vader Leunis en na hem zoon
Kees nog wel eens een ander
graantje mee.
Cornelis Leunis -jr, die tot zijn
dood toe in de Dopze:Visser
straat heeft gewoond, was vóór
dien bootman geweest. De lange
wachturen en diensttijden (24
uur op en 24 uur af) gingen hem
echter vervelen. Hij meende als
„slikloods" gemakkelijker een
even dikke boterham bijeen te
kunnen varen. Hij gokte op de
schepen die zijn vader altijd had
bediend en hij gokte goed. Er wa:
ren weken dat hij vier schepen
op en af bracht en ingewijden
weten wat dat wilde zeggen. Het
heeft velen wel eens verwonderd,
wam Kees bezat naast bepaalde
kwaliteiten ook eigenschappen,
die minder in zijn voordeel spra
ken. H;j was een broer van boot
man Ko Leunis (de bijnaam is
niet voor publicatie vatbaar), die
met zijn jonge vrouw Marie
Clemminck lang in de Roeiers
gang heeft gewoond.: Wat is het
allemaal een tijd geleden
(Wordt vervolgd.)