Gun uzolf een gemakkelijk
huishoudelijk apparaat
OECUMENISCHE GEZINDHEID
VOOR JONGEREN
VANZELFSPREKENDE ZAAK
De BETERE merken WASAUTOMATEN en KOELKASTEN KW»
OPEN HUIS
MEUBELEN
TAPIJTEN
Elektro Technisch Bureau D IGlïï Sk ÏT N,rmi!'rai' T<1
schoondijkeTELEFOON 01173-109, na 6 uur 421
■sasHSM
Doorbraak naar oecumenische mentaliteit
Wereldraad
Communicatie
Op alle gebieden
Wasautomaten Mixers
Wasmachines Scheerapparaten
Centrifuges Radio's
Koelkasten Televisie
Diepvriezers Grammofoons
Verwarmingsdekens Bandrecorders
Broodroosters Verlichting
KERSTNUMMER DÈ VRUE ZEEUW
OECUMENE
QAT de kerk van Christus één behoort te zijn ls een gedachte die reeds de
apostel Paulus bezielde toen hij wees op het bestaan van partijen in de
gemeente Corinthe en deze partijschap veroordeelde.
De christelijke wereld is al eeuwen een verdeelde wereld. Het christelijk bewonen
der aarde geschiedt allerminst in eensgezindheid. Zij die tot de ene Kerk van Chris
tus behoren, zijn onderling verdeeld. Hoewel bestemd om een liefdesgemeenschap
te zijn, wint de liefdeloosheid het helaas vaak van de liefde.
De oude weerstanden In kerken en gemeenten, waardoor men toch maar het liefst
zichzelf blijft en geen offers voor de eenheid der kerk wil brengen, zijn soms
even taal als lianen in een oerwoud.
Toch gaat de oecumenische gezindheid meer en meer gestalte geven aan het den
ken en leven in onze tijd. Vooral de jongeren brengen meer gevoel op voor alles
wat oecumenisch is. Het verlangen om op zijn minst met andersdenkenden van
pcA«-*- wisselen gaat het meer en meer winnen van theologische en kerke
lijke tradities.
Het woord „oecumene" heeft een profane betekenis. In de bijbel is oecumene
„oe i", zouis cue wordt bewoond door de mens. Pas in de eerste eeuwen van
onze jaartelling krijgt het woord kerkelijke betekenis. Zo werd bijvoorbeeld het
concilie te Nicea een oecumenisch concilie genoemd. De verdeeldheid der christe
lijke kerk werd reeds in 1054 een feit, toen de katholieke kerk in een rooms-
katholieke en een oosters-orthodoxe was uiteengevallen.
Maar de drang naar eenheid bleef. Op het concilie in Florence (1439) probeerde
men zelfs de breuk te lijmen. Ook Calvijn en Luther hebben op het bijeenroepen
van een concilie aangedrongen om de verbroken eenheid te herstellen.
In onze tijd wordt oecumene meer betrokken op de eenheidsbeweging der kerken.
Het motief hiervoor is de verontrusting over de toestand van'de kerk in het alge
meen. Op het gebied van het apostolaat en het diakonaat liepen de kerken achter
bij de maatschappelijke ontwikkelingen en in de strijd om sociale gerechtigheid,
internationale spanningen, rassenverhoudingen e.d. hielden zij zich al te afzijdig.
De buitenkerkelijken (en hun aantal is onrustbarend gegroeid) moeten wel een
vreemde indruk van het christendom ontvangen. Enerzijds belijdt de gemeente,
dat zij gelooft aan één heilige, katholieke algemene) en apostolische kerk,
anderzijds zien zij dat de christenheid verdeeld is over een groot aantal kerken.
Alleen in Nederland zijn er al zo'n zestig kerkgenootschappen.
De eigenlijke oecumenische beweging dateert uit deze eeuw. In 1910 werd te Edin
burgh een internationale conferentie van zendingsleiders gehouden. Daar was
men het er over eens, dat de verdeeldheid der kerken de verbreiding en de aan
vaarding van het evangelie in de weg staat. Wat hebben bijvoorbeeld de mensen
in Afrika te maken met dogmatische verschillen tussen hervormden en gerefor
meerden of tussen baptisten en doopsgezinden?
Na tal van conferenties werd in 1938 de Wereldraad van Kerken in principe op
gericht. Door de oorlog zou het nog tot 23 augustus 1948 duren, voordat de raad
tijdens een assemblee te Amsterdam officieel werd opgericht. De Wereldraad is
geen superkerk, maar een broederschap van zelfstandige kerken. Maar enkele be
langrijke kerken als de rooms-katholieke en de gereformeerde ziin niet aange
sloten bij de Wereldraad, ook al wordt er in deze kringen wel serieus over go-
dacht
Helaas is het gemakkelijker over oecumene te praten dan een dergelijke gezind
heid ook metterdaad op te brengen. Zo trok in 1963 de unie van baptistengemeen
ten zich uit de Wereldraad terug omdat de raad de vrijzinnige leden-kerken niet
uitsluit en men bang was voor verdeeldheid in eigen gelederen.
Maar een doorbraak van de oecumenische mentaliteit kan niet worden gereali
seerd aan de conferentietafel. Een instituut als de Wereldraad van Kerken kan
de interconfessionele contacten wel stimuleren, maar er verandert alleen werke
lijk iets wanneer men bereid is zich open te stellen voor de opinie van anders
denkenden. Het heeft weinig zin wanneer de ene groepering zijn belijdenis tegen
de ander gaat afdreunen. Hoogstens is er dan sprake van een poging om elkaar
te bekeren. Dat heeft met werkelijke oecumenische gezindheid niets te maken.
Vele interconfessionele contacten van vandaag, die onder de vlag van de „oecu
mene" worden gevoerd, komen hierop neer, dat men meer voor zijn eigen standje
vecht dan dat men de bereidheid heeft elkaar te begrijpen, te zoeken naar punten
waar men elkaar kan ontmoeten.
En toch wint de oecumenische mentaliteit veld. Maar de oorzaken hiervan moet
men eerder zoeken in sociologische dan in theologische factoren. Het blijken voor
al de jongeren te zijn, die de oude scheidsmuren tussen de kerken willen slechten.
In deze eeuw van communicatie zijn zij het, die het accent op de ontmoeting, op
het gesprek leggen Er bestaat onder de jongeren een sterke drang om de gestelde
grenzen te doorbreken. Zij verdragen de geslotenheid niet meer, die voor onze
voorvaderen een vanzelfsprekende zaak was.
Deze drang naar grotere openheid, naar meer contact met andersdenkenden is
een van de belangrijkste impulsen van onze tijd. Het verlangen naar eenheid, naar
samengaan, naar gemeenschappelijkheid manifesteert zich op alle gebieden en het
is ook het draagvlak voor de oecumenische beweging. Een jonge gereformeerde
begrijpt eenvoudig niet, dat zijn ouders vroeger niet met katholieken mochten
omgaan, omgekeerd begrijpt een katholieke jongere evenmin waarom zijn ouders
nooit bij protestanten op visite gingen. Deze wereld der beslotenheid is hun
vreemd. En terwijl vele ouderen eerst afwachten, wat de theologen over een een
heid en samenwerking der kerken beweren, is voor de meeste jongeren het ge
sprek met andersdenkenden al een vanzelfsprekende zaak. In vele jeugdverenigin
gen bespeurt men meer van de oecumenische geest dan in de vergaderzalen van
de theologen.
Misschien zal de jongere generatie, wanneer ze eenmaal tot het establishment be
hoort, zich ook weer eenzijdig gaan opstellen en meer letten op hetgeen haar van
andersdenkenden scheidt dan op hetgeen haar met anderen verbindt. Toch ligt
een dergelijke ontwikkeling niet in de lijn der verwachting. Ook de nieuwe gene
ratie zal de kerkmuren niet omver werpen, maar alle tekenen wijzen er op dat
ze gemakkelijker over die muren zal heenkijken. En dit afstand doen van de een
zijdigheid in denken en leven zou voor de kerken wel eens een heilzamer ontwik
keling met zich kunnen meebrengen dan de krampachtige pogingen tot zelfhand
having, die vroegere tijden het volk van Christus zo hebben verdeelcUr
KERSTNUMMER DE VRIJE ZÈËUW
WONINGINRICHTING
leenhouts i
ï&rjnié>firi
KOMT U OOK EENS NAAR HET
VOOR
Het vakkundig adres voor aanleg, uitbreiding, vernieuwing van licht- en krachtinstailaties
HET STAAT ER VOOR U ALLE WERKDAGEN OPEN
(ZELFS VRIJDAGS TOT 21 UUR)
