vooralle kinderen! Vakbondsbestuurders Zeeland AAN TOUWTREKKERIJ VAN ONTWIKKELINGSKERNEN MOET EEN EIND KOMEN Een stukje „zeventiende eeuw" Concurrentie bezochten Kanaal Rotterdam- Moerdijk pwjii DampObreekl K.V.P.-forum besprak vraagstukken rond de Kanaalzone Kantongerecht te Terneuzen DE JACHT OP DE DOCUMENTEN VOEDING Pftgim S DE VB [JE ZEEUW •Woensdag 16 oktober 1968 Ra fff eisen- spaarweek van 21 tot en met 25 oktober 1968 Loonsverhoging voor Amerikaanse mijnwerkers Industrialisatie en vaste oeververbinding Industrialisatie Den Haag niet afwijzend Vaste verbinding Orrderwïjs HELMA PIT Liga, de veelzijdige voeding, bevat wat ze nodig hebben. Mineraleno.a.calcium en fosfor voor een stevig beenderge- stel, een sterk gebit. A-vitamines voor de groei, hoogwaardige eiwitten en een reeks andere nutriënten. Ejaby, kleuter en schoolgaande jeugd. ■ANG ZE IN DE GROEI ZIJNy „Het wordt ons wel eens wat vreemd te moede bij het zien van de touwtrekkerij om voorzieningen in Nederland. Hoe moeten we uit deze touwtrekkerij komen? In de eerste plaats door de problemen op zeehavengebied niet alleen door Nederland maar met België samen op te lossen". Dit zei de heer J. van Eibergen, voorzitter van het C. N. V., dinsdag in Middelburg tijdens het bezoek dat de bestuurders van de drie vakcentralen aan Zeeland brachten. Drs M. C. Verburg, directeur van het economisch-technologisch instituut in Zeeland en Eerste- Kamerlid voor de P. v. d. A., be toogde dat de huidige economische politiek in Nederland een stukje mercantilisme uit de zeventiende eeuw is. „Nee, nog een stapje te rug. De economische politiek is niet ineer in dienst van de staat, maar in dienst van de regio of nog erger, van de 52 ontwikkelingsker nen", aldus drs Verburg, die de ontwikkelingskernen beschuldigde parochies te zijn, die met hun „ge hakketak" mercantilistische poli tiek bedrijven. Drs Verburg betoogde, dat de bevordering van de arbeidsmobili teit door ontwikkeling van Eems- mond, Zuid-Limburg en Wester- scheldebekken niet voor regionale belangen, maar voor het nationale economische evenwicht nodig is. De E. T. I.-directeur sprak zijn te leurstelling uit over de recente re gionale industrialisatienota en stelde dat de stelling, dat het ka- Van 21 tot en met 25 oktober wordt de Raiffeisenspaarweek gehouden. Deze spaarweek is langzamerhand een traditie ge worden. De vlag gaat in top en de deuren van de bank staan open voor iedereen. Velen bren gen tijdens de spaarweek een bezoek aan de bank, omdat het sparen dan extra aantrekkelijk wordt gemaakt. Voor de Raiffeisenspaarweek is dit jaar als thema gekozen: „U kunt beter sparen.voor alle zekerheid', waarmede de zekerheid welke men door spa ren verkrijgt, wordt geaccen tueerd. Het sparen wordt daar bij gevisualiseerd door de appel, het vertrouwde spaarsymbool. Omdat het dit jaar 150 jaar is geleden dat F. W. Raiffeisen, de grondlegger van de naar hem genoemde banken, werd gebo ren, heeft de komende Raiffei senspaarweek extra betekenis. De gezamenlijke Raiffeisen- banken in Nederland hebben ter gelegenheid van de 150e geboor tedag van Raiffeisen de „Stich ting 150 jaar Raiffeisen" opge richt, welke stichting ten doel heeft de bevordering van de maatschappelijke ontplooiing van personen en groepen van personen in Nederland en daar buiten. Speciaal wordt gedacht aan projecten ten behoeve van geestelijk en lichamelijk gehan dicapten in Nederland en het stimuleren van het coöperatieve krediet in ontwikkelingslanden. Voor dit doel is door de geza menlijke Raiffeisenbanken een bedrag van een miljoen gulden bijeengebracht, dat ter beschik king van genoemde stichting is gesteld. De Raiffeisengedachte wordt gekenmerkt door het bestem men van het door de eigen ge meenschap bijeengebrachte spaargeld voor de kredietver lening aan de plaatselijke ge meenschap. De spaarzin 'bevorderende ac tiviteiten van de Raifeisenban- ken moeten tegen deze achter gronden worden gezien. De ac tiviteiten 'bereiken een climax tijdens de jaarlijkse Raiffeisen spaarweek. De Amerikaanse mijnwerkers krijgen een loonsverhoging van 7 dollar per dag, verdeeld over drie jaar. De 80.000 mijnwerkers die een week in staking zijn, heb ben opdracht gekregen het werk te hervatten. Zij krijgen onmiddellijk een loonsverhoging van drie dollar per dag, waardoor zij 30,25 dol lar per dag gaan verdienen, ver volgens 2 dollar meer op 1 okto ber 1969 en een jaar later nog eens twee dollar mee- pitaal en het werk naar de men sen moeten worden gebracht, we tenschappelijk slecht gefundeerd is en dat hij betwijfelde, of dit na wetenschappelijk onderzoek houd baar zou blijken. Drs Verburg bepleitte samen werking bij de ontwikkeling van Zeeland en Brabant met België en stelde, dat de pijpleiding Rotter damAntwerpen de concurrentie verhouding tussen de regio's in Nederland en België dreigt te ■doen mislopen. „Al wordt er dan gezegd dat er geen sprake is van een kanaal tus sen de Nieuwe Waterweg en de Moerdijk, wij hebben het gevoel dat daar in het achterhoofd toch rekening inee wordt gehouden. Wij hebben in Zeeland geen enkel be zwaar tegen een industriële ont wikkeling bij Moerdijk, maar wij hebben wel bezwaren wanneer men bij Moerdiik zou overgaan tot zeehavengebied". Dit zei de commissaris der ko ningin mr. J. van Aartsen bij de ontvangst van de bestuurders van de drie vakcentralen. Drs M. C. Verburg zei over de stagnatie bij de Zeeuwse indus triële ontwikkeling waar sinds twee jaar geen grote industrie aan werd toegevoegd, dat er ge gadigden zijn voor vestiging in Zeeland, maar dat het wachten is op de beslissingen van de mi nister van economische zaken, omdat infrastructuur bij het aantrekken van industrieën be langrijker is dan financiële fa ciliteiten. De voorzitter van het C. N. V. de heer J. van Eibergen, deelde nog mee dat er in principe een conferentie zal worden gehouden tussen de Nederlandse en Belgi sche vakbonden. N. V. V.-voorzit- ter Kloos heeft ditzelfde afge lopen zaterdag in Goes meegedeeld wat betreft een conferentie tussen de Nederlandse en Belgische alge mene vakbonden. LONDON (Australië): Dit is al les wat er over bleef van een ma gazijn in de plaats London in West-Australië, na de aardschok, die de grond deed trillen. de kracht van een verkoudheid wmm bij Vader, Moecteren Kind. mmmm De ligging van Zeeuws-Vlaan- de gewijzigde politiek van de deren in Beneluxverband, de in dustrialisatie, een vaste oever verbinding, onderwijs enz. wa ren de belangrijkste punten die gedurende de forumavond van de K.V.P., afdeling Terneuzen, onderwerp van gesprek en van vaak levendige discussie uit maakten. Over de culturele samenwer king met België merkte drs. Dusarduijn op dat er reeds een eerste contact is met Bevcren- Waas. Wil men ook politiek sa menwerken, dan zal het nood zakelijk zijn met de C.V.P, con tact te zoeken. Drs. W. Lockefeer, die vooral partij-organisatorisch in het fo rum zitting had, merkte op dat de kring Middelburg „niet in België is te vinden". Hij meen de het te mogen toejuichen dat de jongeren er reeds contact hebben. Voorts werd uit de ver gadering opgemerkt, dat men zich niet alleen dient af te vra gen of Zeeuws-Vlaanderen het geschikte gebied is voor een betere samenwerking met Bel gië, maar het gehele zuidelijke gedeelte van ons land. Er werd geconstateerd dat de Benelux tot nu toe zo weinig praktische resultaten heeft afge worpen. De industrialisatie van de ka naalzone bleek een punt dat de gemoederen intensief bezig houdt. De heer Geersbergen merkte op en hij vond hier bij veel instemming dat de oorzaak van het niet zo hard (meer) lopen van de industria lisatie niet moet worden toege schreven aan de controverse Rot- regering. Spreker bestreed de gewijzigde politiek van de re gering om duur geld te pompen in gebieden waar grote werk loosheid heerst en nieuwe on dernemers te dwingen zich daar te vestigen, terwijl b.v. Zeeuws- Vlaanderen „van nature" a'ls in dustriegebied is aangewezen, Met hem waren verscheidene aanwezigen het er over eens dat de gebieden waar werkloosheid heerst, niet aan hun lot mogen worden overgelaten, maar dat daarbij de gebieden „met een natuurlijke aanleg" eveneens verder moeten worden geholpen. In verband hiermee werd de aandacht gevestigd op de soepel heid, die België bij het aantrek ken van nieuwe industrieën aan de dag legt. Men meende dat een grote onderneming zich niet laat „lijmen" door een wat ver laagde grondprijs en vrijstelling van belasting gedurende een paar jaar. „Een ondernemer laat zich nu eenmaal niet dwingen. Als hij zich niet kan vestigen waar hij wil, vertrekt hij en hoort men er verder nooit meer van, zo werd met enige wrang heid gesteld. Daarbij werd ge wezen op het prijsverschil voor grond tussen Nederland en in België. Bij ons zijn er overheids bemoeiingen, waarmee een ge gadigde veel liever niet wordt lastig gevallen, terwijl de zui derburen een grotere souplesse en medewerking tonen. Daarbij kwam ook de kwestie van de personeelsbezetting ter sprake. Hoewel niemand de si tuatie rond 1960 terug zou wil len, toen honderden Zeeuws ten gaan werken, werd het an derzijds betreurd, dat in som mige gebieden waar velen werk loos lopen, deze mensen er niets voor voelen in een ander ge deelte van het land te gaan wo nen en werken en dikwijls nog minder om zich te laten omscho len. Drs. Dusarduijn meende een en ander te moeten bestrijden. Hij wees er op dat „Den Haag" niet zo afwijzend staat tegen over Zeeland in het algemeen en Zeeuws-Vlaanderen in het bijzonder als uit de discussies zou blijken. De heer Van Geersbergen pleitte voor een „Zeelandpromo- tion". In verband hiermee werd nog opgemerkt dat de energie bedrijven in Nederland zijn ver stard tengevolge van de over heidsbemoeiingen, hetgeen werd tegengesproken door er op te wijzen dat de P.Z.E.M. binnen afzienbare tijd een grote unit in Zeeuws-Vlaanderen zal bou- Een vaste oeververbinding' zou heel wat problemen oplossen, zo was de algemene opinie in ver band met industrialisatie, re creatie, culturele ontwikkeling enz. van Zeeuws-Vlaanderen. Nu dit ook de wens is van (het pro vinciaal bestuur, moeten wij er als één man propaganda voor maken, zo meende de heer Van Geersbergen. Men viel hem wel bij, maar 't werd betreurd dat de Zeeuws- Vlamingen die allemaal een dergelijke verbinding willen niet eensgezind zijn. De menin gen over de plaats zijn nogal verdeeld, zo werd in het mid den gebracht. In feite is het mo menteel alleen maar belangrijk dat hij er komt; waar is een kwestie van latere zorg. Men achtte het wel noodzakelijk dat rijkswaterstaat de betrokken ge meentebesturen tijdig zal inlich ten over de mogelijke plaats van vestiging om daarmee bij het maken van plannen rekening (Zitting van 15 oktober 1968 Honderd vijftig gulden boete en drie maanden ontzetting uit de rijbevoegdheid eiste de offi cier van justitie mr. H. Spreij dinsdagmorgen voor het Terneu- zense kantongerecht tegen de Hulsterse marktkoopman Th. H., die op 20 december 1967 met een auto slingerend over de Gentse Vaart zou hebben gereden, waar na een aanrijding met een auto bus was gevolgd. Op de vraag naar' de oorzaak antwoordde de verdachte dat hij die dag schijn baar te veel „pillekes" had ge slikt. Mr. Spreij was van mening dat er ook nog een andere reden aanwezig was, n.l. dat H. die dag nogal een en ander had ge dronken. Hij motiveerde zijn eis tot ontzegging dat deze in alle gevallen moest worden opgelegd aan mensen, die na alcoholge bruik aan het snelverkeer deel nemen. Mr. P. Adriaanse die H. ver dedigde, was verbaasd dat deze zaak niet eerder was behandeld. Zijn cliënt had op 1 januari zijn rijbewijs al teruggekregen. Dit nu weer intrekken noemde mr. Adriaanse onlogisch. Zijn cliënt was onderbehandeling van een arts, omdat hij bij 'n ongeval rib ben had gekneusd. Door de pijn stillende middelen moet hij een ogenblik van de kaart zijn ge weest. De schade aan de bus die 7000 Belgische francs bedroeg, had H. zelf betaald. Mr. Spreij bleef bij zijn eis en zei dat men het gebruik van ge neesmiddelen niet moet combi neren met alcohol. De verdaeh- terdamAntwerpen, maar aan Vlamingen ver van huis moes- te kunnen houden. Gesteld werd dat het een gro te verbetering zou betekenen wanneer Nederland en België elkanders diploma's voor hoger onderwijs zouden erkennen. Bij het middelbaar onderwijs is men al zo ver. Het zou voor velen in Zeeuws-Vlaanderen een verlich ting betekenen. De universiteit van Gent is gemakkelijker te bereiken voor een bewoner van Zeeuws-Vlaanderen dan een uni versiteit in Nederland! Tenslotte werd gesteld dat de oprichting van een havenschap Terneuzen spoedig van de grond diende te komen en dat deze zaak niet telkens aan de her indeling moet worden opgehan gen. Op de vraag wat het Zeeuws- Vlaamse publiek kan doen om de aandacht op zich te vestigen, merkte de heer Berbers op dat het Terneuzense gemeentebe stuur in ieder geval geen ge legenheid laat voorbij gaan om Den Haag op Zeeuws-Vlaande ren te attenderen. te antwoordde de kantonrechter op diens vraag of de ribkneu- zingen hem erg hinderen: „Ik kreeg steken en nam dan pil len". Kantonrechter mr. Van Hees bepaalde de uitspraak op 100 boete. De ontzetting liet hij ver vallen. BROMFIETSENCONFLICT -r-" i Voor het hekje stonden zo op het oog drie gespierde jongelui, die op een'zaterdagavondviering baldadig en zelfs (handtastelijk zouden zijn geweest. De „hippe" klanken van het beatorkest in een Terneuzens etablissement werden voor K. B. en zijn vriend D. N. die op 16 augustus aan de bar zaten, overstemd door la- waaai buiten en een bons tegen het raam. Zij verlieten (hun kruk en consumptie en zagen buiten gekomen hun brommers omver gegooid. Als veldheren die het slagveld overzien, stonden daar J. D. en F. O. uit Axel en J. D. uit Zaamslag. „Heb jij dat ge daan?" wilde de bromfietseige naar B. van de Axelaar D. we ten. „Ja", antwoordde deze, „dat heb ik gedaan". Het ritueel rond de bromfietsen was volgens B. daarmee niet geëindigd. De grootste van de drie belagers, O., wilde vriend N. een klap geven, maar richtte fout, waar door hij miste. Zaamslaggenaar D. sloeg echter raak. Alle drie ontkenden het ten laste gelegde. Geen bromfietsen omgegooid, niet geslagen, het drietal had zich gewoon naar de auto van O. begeven. De officier en de kantonrechter achtten de balda digheid van D. wel degelijk be wezen en hij werd overeen komstig de eis tot 30 boete veroordeeld. Het slaan werd niet bewezen 'geacht en O. en D. werden hiervan vrijgesproken. FUIKENVIS SER De kleine bejaarde fieer lach te de heren van het kantonge recht vriendelijk toe en salu eerde met zijn rechterwijsvin ger, toen hij voor het hekje kwam. Hij was de 70 reeds gepas seerd en had als vrijetijdsbeste ding het vissen gekozen. Hij had gevist met fuiken op de Wes- terschelde en had hiervoor wel een consent maar geen vergun ning. „Ik ben erin getuind", zei ■hij, „tussen Baalhoek en Perk- polder, want ik wist niets van een vergunning." Het gebeurde op 27 juli 1968 en de vergun ning van het bestuur visserij Zeeuwse stromen die 'hij de kan tonrechter toonde, was geda teerd op 2 augustus d.a.v. „Bij na koud nadat u bent 'gesnapt", merkte mr. Van Hees op. Mr. Spreij vond aanleiding het be drag van het schikingsvoorstel te beperken en eiste 20 boete, waarbij de kantonrechter zich aansloot. VRIJSPRAAK Met een uitvoerig verweer dat culmineerde in een standvastige ontkenning betoogde E. A. V. uit Stekene (B.) dat hij óp 31 augustus nabij het dduawekaii-" toor te Clinge niet met een met vlas 'beladen vrachtauto achter uit tegen 'n Volkswagewlmsj e zou zijn gereden. Onze zuiderburen zijn niet zuinig met woorden, zij gebruiken er een overvloed van en denken blijkbaar: Vtearom zou ik het kort maken ais het lang kan? Een getuige had van achter het raam in zijn kamer gezien dat V. op het busje reed. De of ficier eiste ƒ40. Mr. Van Hees achtte het bewijs niet geleverd en sprak de Belg vrij. door Mr. Berjawit 64. (SLOT.) „Wacht u even", onderbrak Pit. „Het gaat chronologisch. Domburg had haast, ook om te vertrekken. Als hij de documen ten had gevonden was hij des nachts nog verdwenen. Rekent u daar maar op. De dood van mevrouw Clerebaan, het opspo ren van de dochter en dergelijke hadden hem de gelegenheid en de tijd moeten verschaffen de documenten te verwerven en te verdwijnen. Het ging per slot maar om enkele uren. En,. nogmaals, hij was reeds wanho pig. De moord op Van Zanten leidde het spoor, indien de da mes Van Zanten zouden spreken, regelrecht naar hem". „Waarom hield hij straks zo lang vol?" verbaasde zich Hei- ma. „Halverwege ie betoog moet hij toch hebben begrepen dat het spel uit was". „Ja, wacht even", kwarrf Tim er tussendoor. „Dat is maar half waar. Hij dacht op de eerste plaats nog steeds, dat mevrouw Clerebaan dood was e;i op de tweede plaats wist hij niet, dat we met de dochter hadden ge sproken". „Precies", zei Pit, „dat gaf hem ergens extra-kraöht. Ten slotte kon hij nog als een laatste strohalm hopen, dat we ons er gens vergisten, en. het ging nog steeds om de documenten. Ze konden zijn blijven slinge ren, of ergens achteloos door de justitie zijn gedeponeerd. Je weet niet hoe hij in een cirkel heeft gedacht. Voor hem stond het in elk geval vast, dat de in dustrie er nog niet de hand op had kunnen leggen, dat was in elk eeval noe een (houvast". „Ik begin 't tee doorzien" zei inspecteur Kramer peinzend, „wat ligt het eigenlijk allemaal eenvoudig en voor de hand. Nog één vraag. U hebt steeds over telefoontjes met Assen, Alkmaar en Amsterdam gesproken; waar ging dat eigenlijk over?" „Ook erg simpel", lachte Pit. „In Assen heb ik de onder wijsinspectie aan de lijn gehad. Die hebben me precies verteld wie schoolhoofd is geweest en nu is in dat Drentse dorp. In Alkmaar heb ik de recherche gevraagd „het kind. van Dom burg" en hun kleinkind op te sporen; daar deden .ze gister morgen zo teder over. Ik behoef u niet te vertellen, dat noch As sen, noch Uitgeest-Alkmaar klopte." „Hè", zei Tim, „en ik heb „Ja, ja. Jij hebt Drente ge beld en de naam Domburg klop te. Maar dat was dan ook het enige. Geen wonder, dat je daar in vloog moet ik zegen, maar, toen ik precies controleerde, bleef er van het verhaal geen spaan over."! „Verhip", zei Tim' verlegen. „En Amsterdam?" vroeg de politiechef. „Dat was, neemt u het mij achteraf niet kwalijk", veront schuldigde Pit zich „ciat was een onderhoud met mijn vriend Jac kie, inspecteur bij de Centrale Recherche in Amsterdam. Die heb ik gisteren van mijn ver moedens op de hoogte gesteld. Ik heb hem gevraagd eens in beurskringen te willen snuffelen. Officieus heb ik dus wel", hij wendde zich met een 'glimlach tot de man van het parket, „of ficieus heb ik dus wel de offi ciële kanalen bewandeld. Ik hoopte het edhter op mijn ma nier vlugger te doen". „En u vindt dat dit gelukt is", zei de burgemeester, met een ondeugende twinteling in zijn ogen. „Inderdaad", antwoordde Pit. „Ik heb wel iets aan Amster dam gehad hoor, dat niet, maar toen Jackie de gegevens oplepel de kon ik hem, dank zij de pa pieren van Helma, het dubbele vertellen." „Wat mij betreft is hiermede de zaak rond", zei inspecteur Kramer. „Maar ik heb wel een bet je medelijden met mezelf, want ik zal dit hele verhaal moe ten opschrijven en de verhoren moeten uitwerken", „En wij gaan door met onze vakantie kind", keerde Pit zich tot Helma. „Om te beginen, naar bed, slaap inlhalen". LIGA

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1968 | | pagina 2