vooralle kinderen!
Vakbondsbestuurders
Zeeland
AAN TOUWTREKKERIJ VAN
ONTWIKKELINGSKERNEN
MOET EEN EIND KOMEN
Een stukje „zeventiende eeuw"
Concurrentie
bezochten
Kanaal
Rotterdam-
Moerdijk
pwjii
DampObreekl
K.V.P.-forum besprak vraagstukken
rond de Kanaalzone
Kantongerecht te Terneuzen
DE JACHT
OP DE DOCUMENTEN
VOEDING
Pftgim S
DE VB [JE ZEEUW
•Woensdag 16 oktober 1968
Ra fff eisen-
spaarweek van
21 tot en met
25 oktober 1968
Loonsverhoging
voor Amerikaanse
mijnwerkers
Industrialisatie
en vaste oeververbinding
Industrialisatie
Den Haag
niet afwijzend
Vaste verbinding
Orrderwïjs
HELMA PIT
Liga, de veelzijdige voeding, bevat wat
ze nodig hebben. Mineraleno.a.calcium
en fosfor voor een stevig beenderge-
stel, een sterk gebit. A-vitamines voor
de groei, hoogwaardige eiwitten en een
reeks andere nutriënten.
Ejaby, kleuter en schoolgaande jeugd.
■ANG ZE IN DE GROEI ZIJNy
„Het wordt ons wel eens wat vreemd te moede bij het zien van de
touwtrekkerij om voorzieningen in Nederland. Hoe moeten we uit
deze touwtrekkerij komen? In de eerste plaats door de problemen op
zeehavengebied niet alleen door Nederland maar met België samen op
te lossen". Dit zei de heer J. van Eibergen, voorzitter van het C. N. V.,
dinsdag in Middelburg tijdens het bezoek dat de bestuurders van de
drie vakcentralen aan Zeeland brachten.
Drs M. C. Verburg, directeur
van het economisch-technologisch
instituut in Zeeland en Eerste-
Kamerlid voor de P. v. d. A., be
toogde dat de huidige economische
politiek in Nederland een stukje
mercantilisme uit de zeventiende
eeuw is. „Nee, nog een stapje te
rug. De economische politiek is
niet ineer in dienst van de staat,
maar in dienst van de regio of nog
erger, van de 52 ontwikkelingsker
nen", aldus drs Verburg, die de
ontwikkelingskernen beschuldigde
parochies te zijn, die met hun „ge
hakketak" mercantilistische poli
tiek bedrijven.
Drs Verburg betoogde, dat de
bevordering van de arbeidsmobili
teit door ontwikkeling van Eems-
mond, Zuid-Limburg en Wester-
scheldebekken niet voor regionale
belangen, maar voor het nationale
economische evenwicht nodig is.
De E. T. I.-directeur sprak zijn te
leurstelling uit over de recente re
gionale industrialisatienota en
stelde dat de stelling, dat het ka-
Van 21 tot en met 25 oktober
wordt de Raiffeisenspaarweek
gehouden. Deze spaarweek is
langzamerhand een traditie ge
worden. De vlag gaat in top en
de deuren van de bank staan
open voor iedereen. Velen bren
gen tijdens de spaarweek een
bezoek aan de bank, omdat het
sparen dan extra aantrekkelijk
wordt gemaakt.
Voor de Raiffeisenspaarweek
is dit jaar als thema gekozen:
„U kunt beter sparen.voor
alle zekerheid', waarmede de
zekerheid welke men door spa
ren verkrijgt, wordt geaccen
tueerd. Het sparen wordt daar
bij gevisualiseerd door de appel,
het vertrouwde spaarsymbool.
Omdat het dit jaar 150 jaar is
geleden dat F. W. Raiffeisen, de
grondlegger van de naar hem
genoemde banken, werd gebo
ren, heeft de komende Raiffei
senspaarweek extra betekenis.
De gezamenlijke Raiffeisen-
banken in Nederland hebben ter
gelegenheid van de 150e geboor
tedag van Raiffeisen de „Stich
ting 150 jaar Raiffeisen" opge
richt, welke stichting ten doel
heeft de bevordering van de
maatschappelijke ontplooiing
van personen en groepen van
personen in Nederland en daar
buiten. Speciaal wordt gedacht
aan projecten ten behoeve van
geestelijk en lichamelijk gehan
dicapten in Nederland en het
stimuleren van het coöperatieve
krediet in ontwikkelingslanden.
Voor dit doel is door de geza
menlijke Raiffeisenbanken een
bedrag van een miljoen gulden
bijeengebracht, dat ter beschik
king van genoemde stichting is
gesteld.
De Raiffeisengedachte wordt
gekenmerkt door het bestem
men van het door de eigen ge
meenschap bijeengebrachte
spaargeld voor de kredietver
lening aan de plaatselijke ge
meenschap.
De spaarzin 'bevorderende ac
tiviteiten van de Raifeisenban-
ken moeten tegen deze achter
gronden worden gezien. De ac
tiviteiten 'bereiken een climax
tijdens de jaarlijkse Raiffeisen
spaarweek.
De Amerikaanse mijnwerkers
krijgen een loonsverhoging van
7 dollar per dag, verdeeld over
drie jaar. De 80.000 mijnwerkers
die een week in staking zijn, heb
ben opdracht gekregen het werk
te hervatten.
Zij krijgen onmiddellijk een
loonsverhoging van drie dollar
per dag, waardoor zij 30,25 dol
lar per dag gaan verdienen, ver
volgens 2 dollar meer op 1 okto
ber 1969 en een jaar later nog
eens twee dollar mee-
pitaal en het werk naar de men
sen moeten worden gebracht, we
tenschappelijk slecht gefundeerd is
en dat hij betwijfelde, of dit na
wetenschappelijk onderzoek houd
baar zou blijken.
Drs Verburg bepleitte samen
werking bij de ontwikkeling van
Zeeland en Brabant met België en
stelde, dat de pijpleiding Rotter
damAntwerpen de concurrentie
verhouding tussen de regio's in
Nederland en België dreigt te
■doen mislopen.
„Al wordt er dan gezegd dat er
geen sprake is van een kanaal tus
sen de Nieuwe Waterweg en de
Moerdijk, wij hebben het gevoel
dat daar in het achterhoofd toch
rekening inee wordt gehouden. Wij
hebben in Zeeland geen enkel be
zwaar tegen een industriële ont
wikkeling bij Moerdijk, maar wij
hebben wel bezwaren wanneer
men bij Moerdiik zou overgaan tot
zeehavengebied".
Dit zei de commissaris der ko
ningin mr. J. van Aartsen bij de
ontvangst van de bestuurders van
de drie vakcentralen.
Drs M. C. Verburg zei over de
stagnatie bij de Zeeuwse indus
triële ontwikkeling waar sinds
twee jaar geen grote industrie
aan werd toegevoegd, dat er ge
gadigden zijn voor vestiging in
Zeeland, maar dat het wachten
is op de beslissingen van de mi
nister van economische zaken,
omdat infrastructuur bij het
aantrekken van industrieën be
langrijker is dan financiële fa
ciliteiten.
De voorzitter van het C. N. V.
de heer J. van Eibergen, deelde
nog mee dat er in principe een
conferentie zal worden gehouden
tussen de Nederlandse en Belgi
sche vakbonden. N. V. V.-voorzit-
ter Kloos heeft ditzelfde afge
lopen zaterdag in Goes meegedeeld
wat betreft een conferentie tussen
de Nederlandse en Belgische alge
mene vakbonden.
LONDON (Australië): Dit is al
les wat er over bleef van een ma
gazijn in de plaats London in
West-Australië, na de aardschok,
die de grond deed trillen.
de kracht van een verkoudheid
wmm bij Vader, Moecteren Kind. mmmm
De ligging van Zeeuws-Vlaan- de gewijzigde politiek van de
deren in Beneluxverband, de in
dustrialisatie, een vaste oever
verbinding, onderwijs enz. wa
ren de belangrijkste punten die
gedurende de forumavond van
de K.V.P., afdeling Terneuzen,
onderwerp van gesprek en van
vaak levendige discussie uit
maakten.
Over de culturele samenwer
king met België merkte drs.
Dusarduijn op dat er reeds een
eerste contact is met Bevcren-
Waas. Wil men ook politiek sa
menwerken, dan zal het nood
zakelijk zijn met de C.V.P, con
tact te zoeken.
Drs. W. Lockefeer, die vooral
partij-organisatorisch in het fo
rum zitting had, merkte op dat
de kring Middelburg „niet in
België is te vinden". Hij meen
de het te mogen toejuichen dat
de jongeren er reeds contact
hebben. Voorts werd uit de ver
gadering opgemerkt, dat men
zich niet alleen dient af te vra
gen of Zeeuws-Vlaanderen het
geschikte gebied is voor een
betere samenwerking met Bel
gië, maar het gehele zuidelijke
gedeelte van ons land.
Er werd geconstateerd dat de
Benelux tot nu toe zo weinig
praktische resultaten heeft afge
worpen.
De industrialisatie van de ka
naalzone bleek een punt dat de
gemoederen intensief bezig
houdt. De heer Geersbergen
merkte op en hij vond hier
bij veel instemming dat de
oorzaak van het niet zo hard
(meer) lopen van de industria
lisatie niet moet worden toege
schreven aan de controverse Rot-
regering. Spreker bestreed de
gewijzigde politiek van de re
gering om duur geld te pompen
in gebieden waar grote werk
loosheid heerst en nieuwe on
dernemers te dwingen zich daar
te vestigen, terwijl b.v. Zeeuws-
Vlaanderen „van nature" a'ls in
dustriegebied is aangewezen,
Met hem waren verscheidene
aanwezigen het er over eens dat
de gebieden waar werkloosheid
heerst, niet aan hun lot mogen
worden overgelaten, maar dat
daarbij de gebieden „met een
natuurlijke aanleg" eveneens
verder moeten worden geholpen.
In verband hiermee werd de
aandacht gevestigd op de soepel
heid, die België bij het aantrek
ken van nieuwe industrieën aan
de dag legt. Men meende dat
een grote onderneming zich niet
laat „lijmen" door een wat ver
laagde grondprijs en vrijstelling
van belasting gedurende een
paar jaar. „Een ondernemer laat
zich nu eenmaal niet dwingen.
Als hij zich niet kan vestigen
waar hij wil, vertrekt hij en
hoort men er verder nooit meer
van, zo werd met enige wrang
heid gesteld. Daarbij werd ge
wezen op het prijsverschil voor
grond tussen Nederland en in
België. Bij ons zijn er overheids
bemoeiingen, waarmee een ge
gadigde veel liever niet wordt
lastig gevallen, terwijl de zui
derburen een grotere souplesse
en medewerking tonen.
Daarbij kwam ook de kwestie
van de personeelsbezetting ter
sprake. Hoewel niemand de si
tuatie rond 1960 terug zou wil
len, toen honderden Zeeuws
ten gaan werken, werd het an
derzijds betreurd, dat in som
mige gebieden waar velen werk
loos lopen, deze mensen er niets
voor voelen in een ander ge
deelte van het land te gaan wo
nen en werken en dikwijls nog
minder om zich te laten omscho
len.
Drs. Dusarduijn meende een
en ander te moeten bestrijden.
Hij wees er op dat „Den Haag"
niet zo afwijzend staat tegen
over Zeeland in het algemeen
en Zeeuws-Vlaanderen in het
bijzonder als uit de discussies
zou blijken.
De heer Van Geersbergen
pleitte voor een „Zeelandpromo-
tion". In verband hiermee werd
nog opgemerkt dat de energie
bedrijven in Nederland zijn ver
stard tengevolge van de over
heidsbemoeiingen, hetgeen werd
tegengesproken door er op te
wijzen dat de P.Z.E.M. binnen
afzienbare tijd een grote unit
in Zeeuws-Vlaanderen zal bou-
Een vaste oeververbinding' zou
heel wat problemen oplossen, zo
was de algemene opinie in ver
band met industrialisatie, re
creatie, culturele ontwikkeling
enz. van Zeeuws-Vlaanderen. Nu
dit ook de wens is van (het pro
vinciaal bestuur, moeten wij er
als één man propaganda voor
maken, zo meende de heer Van
Geersbergen.
Men viel hem wel bij, maar
't werd betreurd dat de Zeeuws-
Vlamingen die allemaal een
dergelijke verbinding willen
niet eensgezind zijn. De menin
gen over de plaats zijn nogal
verdeeld, zo werd in het mid
den gebracht. In feite is het mo
menteel alleen maar belangrijk
dat hij er komt; waar is een
kwestie van latere zorg. Men
achtte het wel noodzakelijk dat
rijkswaterstaat de betrokken ge
meentebesturen tijdig zal inlich
ten over de mogelijke plaats van
vestiging om daarmee bij het
maken van plannen rekening
(Zitting van 15 oktober 1968
Honderd vijftig gulden boete
en drie maanden ontzetting uit
de rijbevoegdheid eiste de offi
cier van justitie mr. H. Spreij
dinsdagmorgen voor het Terneu-
zense kantongerecht tegen de
Hulsterse marktkoopman Th. H.,
die op 20 december 1967 met een
auto slingerend over de Gentse
Vaart zou hebben gereden, waar
na een aanrijding met een auto
bus was gevolgd. Op de vraag
naar' de oorzaak antwoordde de
verdachte dat hij die dag schijn
baar te veel „pillekes" had ge
slikt.
Mr. Spreij was van mening
dat er ook nog een andere reden
aanwezig was, n.l. dat H. die
dag nogal een en ander had ge
dronken. Hij motiveerde zijn eis
tot ontzegging dat deze in alle
gevallen moest worden opgelegd
aan mensen, die na alcoholge
bruik aan het snelverkeer deel
nemen.
Mr. P. Adriaanse die H. ver
dedigde, was verbaasd dat deze
zaak niet eerder was behandeld.
Zijn cliënt had op 1 januari zijn
rijbewijs al teruggekregen. Dit
nu weer intrekken noemde mr.
Adriaanse onlogisch. Zijn cliënt
was onderbehandeling van een
arts, omdat hij bij 'n ongeval rib
ben had gekneusd. Door de pijn
stillende middelen moet hij een
ogenblik van de kaart zijn ge
weest.
De schade aan de bus die 7000
Belgische francs bedroeg, had
H. zelf betaald.
Mr. Spreij bleef bij zijn eis en
zei dat men het gebruik van ge
neesmiddelen niet moet combi
neren met alcohol. De verdaeh-
terdamAntwerpen, maar aan Vlamingen ver van huis moes- te kunnen houden.
Gesteld werd dat het een gro
te verbetering zou betekenen
wanneer Nederland en België
elkanders diploma's voor hoger
onderwijs zouden erkennen. Bij
het middelbaar onderwijs is men
al zo ver. Het zou voor velen in
Zeeuws-Vlaanderen een verlich
ting betekenen. De universiteit
van Gent is gemakkelijker te
bereiken voor een bewoner van
Zeeuws-Vlaanderen dan een uni
versiteit in Nederland!
Tenslotte werd gesteld dat de
oprichting van een havenschap
Terneuzen spoedig van de grond
diende te komen en dat deze
zaak niet telkens aan de her
indeling moet worden opgehan
gen.
Op de vraag wat het Zeeuws-
Vlaamse publiek kan doen om
de aandacht op zich te vestigen,
merkte de heer Berbers op dat
het Terneuzense gemeentebe
stuur in ieder geval geen ge
legenheid laat voorbij gaan om
Den Haag op Zeeuws-Vlaande
ren te attenderen.
te antwoordde de kantonrechter
op diens vraag of de ribkneu-
zingen hem erg hinderen: „Ik
kreeg steken en nam dan pil
len".
Kantonrechter mr. Van Hees
bepaalde de uitspraak op 100
boete. De ontzetting liet hij ver
vallen.
BROMFIETSENCONFLICT
-r-" i
Voor het hekje stonden zo op
het oog drie gespierde jongelui,
die op een'zaterdagavondviering
baldadig en zelfs (handtastelijk
zouden zijn geweest. De „hippe"
klanken van het beatorkest in
een Terneuzens etablissement
werden voor K. B. en zijn vriend
D. N. die op 16 augustus aan de
bar zaten, overstemd door la-
waaai buiten en een bons tegen
het raam. Zij verlieten (hun kruk
en consumptie en zagen buiten
gekomen hun brommers omver
gegooid. Als veldheren die het
slagveld overzien, stonden daar
J. D. en F. O. uit Axel en J. D.
uit Zaamslag. „Heb jij dat ge
daan?" wilde de bromfietseige
naar B. van de Axelaar D. we
ten. „Ja", antwoordde deze, „dat
heb ik gedaan". Het ritueel rond
de bromfietsen was volgens B.
daarmee niet geëindigd. De
grootste van de drie belagers,
O., wilde vriend N. een klap
geven, maar richtte fout, waar
door hij miste. Zaamslaggenaar
D. sloeg echter raak. Alle drie
ontkenden het ten laste gelegde.
Geen bromfietsen omgegooid,
niet geslagen, het drietal had
zich gewoon naar de auto van
O. begeven. De officier en de
kantonrechter achtten de balda
digheid van D. wel degelijk be
wezen en hij werd overeen
komstig de eis tot 30 boete
veroordeeld. Het slaan werd
niet bewezen 'geacht en O. en D.
werden hiervan vrijgesproken.
FUIKENVIS SER
De kleine bejaarde fieer lach
te de heren van het kantonge
recht vriendelijk toe en salu
eerde met zijn rechterwijsvin
ger, toen hij voor het hekje
kwam.
Hij was de 70 reeds gepas
seerd en had als vrijetijdsbeste
ding het vissen gekozen. Hij had
gevist met fuiken op de Wes-
terschelde en had hiervoor wel
een consent maar geen vergun
ning. „Ik ben erin getuind", zei
■hij, „tussen Baalhoek en Perk-
polder, want ik wist niets van
een vergunning." Het gebeurde
op 27 juli 1968 en de vergun
ning van het bestuur visserij
Zeeuwse stromen die 'hij de kan
tonrechter toonde, was geda
teerd op 2 augustus d.a.v. „Bij
na koud nadat u bent 'gesnapt",
merkte mr. Van Hees op. Mr.
Spreij vond aanleiding het be
drag van het schikingsvoorstel
te beperken en eiste 20 boete,
waarbij de kantonrechter zich
aansloot.
VRIJSPRAAK
Met een uitvoerig verweer dat
culmineerde in een standvastige
ontkenning betoogde E. A. V.
uit Stekene (B.) dat hij óp 31
augustus nabij het dduawekaii-"
toor te Clinge niet met een met
vlas 'beladen vrachtauto achter
uit tegen 'n Volkswagewlmsj e zou
zijn gereden. Onze zuiderburen
zijn niet zuinig met woorden, zij
gebruiken er een overvloed van
en denken blijkbaar: Vtearom
zou ik het kort maken ais het
lang kan?
Een getuige had van achter
het raam in zijn kamer gezien
dat V. op het busje reed. De of
ficier eiste ƒ40. Mr. Van Hees
achtte het bewijs niet geleverd
en sprak de Belg vrij.
door
Mr. Berjawit
64.
(SLOT.)
„Wacht u even", onderbrak
Pit. „Het gaat chronologisch.
Domburg had haast, ook om te
vertrekken. Als hij de documen
ten had gevonden was hij des
nachts nog verdwenen. Rekent
u daar maar op. De dood van
mevrouw Clerebaan, het opspo
ren van de dochter en dergelijke
hadden hem de gelegenheid en
de tijd moeten verschaffen de
documenten te verwerven en te
verdwijnen. Het ging per slot
maar om enkele uren. En,.
nogmaals, hij was reeds wanho
pig. De moord op Van Zanten
leidde het spoor, indien de da
mes Van Zanten zouden spreken,
regelrecht naar hem".
„Waarom hield hij straks zo
lang vol?" verbaasde zich Hei-
ma. „Halverwege ie betoog moet
hij toch hebben begrepen dat
het spel uit was".
„Ja, wacht even", kwarrf Tim
er tussendoor. „Dat is maar half
waar. Hij dacht op de eerste
plaats nog steeds, dat mevrouw
Clerebaan dood was e;i op de
tweede plaats wist hij niet, dat
we met de dochter hadden ge
sproken".
„Precies", zei Pit, „dat gaf
hem ergens extra-kraöht. Ten
slotte kon hij nog als een laatste
strohalm hopen, dat we ons er
gens vergisten, en. het ging
nog steeds om de documenten.
Ze konden zijn blijven slinge
ren, of ergens achteloos door de
justitie zijn gedeponeerd. Je
weet niet hoe hij in een cirkel
heeft gedacht. Voor hem stond
het in elk geval vast, dat de in
dustrie er nog niet de hand op
had kunnen leggen, dat was in
elk eeval noe een (houvast".
„Ik begin 't tee doorzien" zei
inspecteur Kramer peinzend,
„wat ligt het eigenlijk allemaal
eenvoudig en voor de hand. Nog
één vraag. U hebt steeds over
telefoontjes met Assen, Alkmaar
en Amsterdam gesproken; waar
ging dat eigenlijk over?"
„Ook erg simpel", lachte Pit.
„In Assen heb ik de onder
wijsinspectie aan de lijn gehad.
Die hebben me precies verteld
wie schoolhoofd is geweest en
nu is in dat Drentse dorp. In
Alkmaar heb ik de recherche
gevraagd „het kind. van Dom
burg" en hun kleinkind op te
sporen; daar deden .ze gister
morgen zo teder over. Ik behoef
u niet te vertellen, dat noch As
sen, noch Uitgeest-Alkmaar
klopte."
„Hè", zei Tim, „en ik heb
„Ja, ja. Jij hebt Drente ge
beld en de naam Domburg klop
te. Maar dat was dan ook het
enige. Geen wonder, dat je daar
in vloog moet ik zegen, maar,
toen ik precies controleerde,
bleef er van het verhaal geen
spaan over."!
„Verhip", zei Tim' verlegen.
„En Amsterdam?" vroeg de
politiechef.
„Dat was, neemt u het mij
achteraf niet kwalijk", veront
schuldigde Pit zich „ciat was een
onderhoud met mijn vriend Jac
kie, inspecteur bij de Centrale
Recherche in Amsterdam. Die
heb ik gisteren van mijn ver
moedens op de hoogte gesteld.
Ik heb hem gevraagd eens in
beurskringen te willen snuffelen.
Officieus heb ik dus wel", hij
wendde zich met een 'glimlach
tot de man van het parket, „of
ficieus heb ik dus wel de offi
ciële kanalen bewandeld. Ik
hoopte het edhter op mijn ma
nier vlugger te doen".
„En u vindt dat dit gelukt is",
zei de burgemeester, met een
ondeugende twinteling in zijn
ogen.
„Inderdaad", antwoordde Pit.
„Ik heb wel iets aan Amster
dam gehad hoor, dat niet, maar
toen Jackie de gegevens oplepel
de kon ik hem, dank zij de pa
pieren van Helma, het dubbele
vertellen."
„Wat mij betreft is hiermede
de zaak rond", zei inspecteur
Kramer. „Maar ik heb wel een
bet je medelijden met mezelf,
want ik zal dit hele verhaal moe
ten opschrijven en de verhoren
moeten uitwerken",
„En wij gaan door met onze
vakantie kind", keerde Pit zich
tot Helma. „Om te beginen, naar
bed, slaap inlhalen".
LIGA