OP
ONS
PAAS
BEST
PAASNUMMEU DE VRIJE ZEEUW
PASEN IN HET MODERNE WESTEN
Met de komst van de vrije zaterdag is het economisch accent op het paasfeest zwaar
der dan ooit gaan drukken. Het wordt tijd om er eens op zijn „paasbest" uit te zien,
waardóór de omzet in kleding rondom deze feestdagen voor een aantal zaken een
top bereikt. Er is daarnaast in lange tijd geen feestdag geweest, zodat ook de inwen
dige mens op deze dagen eens extra wordt verwend.
Het einde van de vasten accentueert dit verschijnsel. Er ontstaat een geweldige koop
lust voor paasbrood, eieren, vlees en speciale paasversnaperingen. Ook op ander
gebied worden de uitgaven opgevoerd. Met de feestdagen zorgt men ervoor dat het
beschikbare vervoermiddel tot in de puntjes verzorgd gereed staat. Dit bezorgt veel
bedrijven een extra omzet aan schoonmaakartikelen, banden, auto-, bromfiets- en
motoraccessoires.
Bedrijven in reisartikelen, cosmetica enz. krijgen ook stellig een extra deel van de
opgevoerde kooplust. Velen leven zich in de vrije uren in de paastijd zo uit, dat zij
zich veel meer vermoeien dan op normale werkdagen.
Voor zover er nog sprake is van resten der oude paasfolklore worden deze uitgebuit
om het geld te laten rollen en niet meer om de zinvolle betekenis, die er achter vele
van de oude paasgebruiken schuil gaat. Zo gezien, en het hedendaagse uitzicht is niet
anders, is het paasfeest geheel geseculariseerd en vermaterialiseerd.
Het is juist als het kerstfeest, verblind door de welvaart, verworden tot een massale
verheerlijking van alle materiële geneugten daaraan verbonden. Toch blijft van de
immateriële betekenis der kerstviering veel meer bestaan. Het Kind wordt in het
centrum gesteld. Wij staan er in brede kring op, dat iedereen deel heeft aan het
kerstfeest en wij helpen daaraan mee door giften, het houden van inzamelingen
en het organiseren van speciale kerstfeesten. Ergens vindt men de wens nog terug
dat iedereen aan elkander de innerlijke vrede wil schenken, die het kerstfeest ons
wil brengen. Voor het gezin en de eenheid daarvan is kerstfeest een krachtige sti
mulans. Tallozen ontmoeten hun verwanten tenminste bij de kerstboom.
Maar op de paasdagen is er geen centrale plaats. Zelfs het kerkbezoek is minimaal,
omdat zovelen naar buiten trekken.
Pasen brengt geen mensen samen. Zij ontvluchten dan liever de gezinsgemeen
schap, die hen in de wintermaanden bijeen gehouden heeft. Vooral de jeugd vliegt
uit naar jeugdherbergen, paaskampen en andere soorten van ontspanningsoorden
waar zij met velen bijeen zijn, maar geen band voelen of het zou die moeten zijn
van de beatmuziek of de bromfiets.
Op zijn minst is het paasfeest een viering van de komst van nieuw leven. Dit heeft
echter niets te maken met knallende uitlaatpijpen die voortrazen langs bloeiende
bollenvelden of iets wat daarop lijkt. Het leven is het grootste wonder dat bestaat
en dit aanschouwt men in stilte. Boven het geknetter van de voortjagende brom
fietsen en het gezoem van de volgeladen toeringcar moet uitstijgen onze verwon
dering dat het leven voortgaat en dit roept om dankbaarheid.
Het ware paasfeest vraagt veel meer bezinning over de opstandingsgedachte, bij
andere volken met andere godsdiensten het grootste kerkelijke feest van het jaar.
Jn onze tijd hebben wij meer dan ooit behoefte aan de opstanding. Wij zijn immers
ondergegaan in een wereld waarin wij ons zelf niet meer kennen. Er zijn meer
mensen dan vroeger maar wij kennen elkaar niet meer. Wij zijn het heelal aan
het veroveren maar ontdekken er niets dan leegte in. Wij aanbidden niet het Leven
maar vernietigen het in verkeersongelukken, politieke twisten, zelfs en bij uit
stek op de paasdagen.
Terwijl wij in paastochten naar allerlei richtingen uiteen stuiven om ergens leven
te zoeken waar wij het niet vinden, komt het grote Leven naar ons toe in de per
soon van de opgestane Christus. Alleen wanneer wij zo in de christelijke westerse
wereld het paasfeest willen beleven, hebben wij deel aan de opstanding. De op
gestane Christus geeft nieuwe hoop aan een geestelijk uiteengevallen maatschappij.
Zijn verschijnen geeft nieuwe binding aan de in paastochten uiteenspattende ge
zinnen.
Het beleven van de terugkeer van Christus in de wereld kan bezieling geven aan
de westerse samenleving. Geen enkele vermeerdering van materiële welvaart of
vrije tijd kan daarvoor surrogaat bieden.
Drs. A. G. H.
fflllllllllMMMIIIIBffllimnillllllllllllMIIIIMIIIIIIllllB^ llllllllililllllllliffllllOiBIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIBIIIBI
„En toen zij opzagen, aanschouwden zij, dat
de steen afgewenteld was." Marcus 16 4
Marcus is in de Paasgeschiedenis het soberste van de vier evan
gelisten. De opstanding en de verschijningen, daarna, worden
eigenlijk alleen terloops genoemd. Maar deze soberheid betekent
geen vaagheid of onzekerheid. Want één ding staat er toch wel
heel duidelijk de steen, aan de ingang van het graf, is afgewen
teld. Het graf is leeg, de dode Heer werd de levende Heer.
„De steen van de ingang", in de Statenvertaling is sprake van „de
deur". De steen is de deur van het graf. Vreselijke deur Elke
deur heeft een kruk, maar dit is een deur zonder kruk. Of, als er
een deur is, dan zit die aan de binnenkant, dus onbereikbaar voor
onze handen. „Wij weten dat gij zijt een poort, die zich ontsluit
voor allen, achter allen dicht sluit, maar waar die poort toe leidt,
weten wij niet." (H.R.H.). Zo zou het zijn, zonder Paasfeest. „Wij
menen, wij gissen, wij geloven en wij ontkennen, maar wij weten
niets" zo spreekt dezelfde dichteres.
Maar het is niet waar. „De Heer is waarlijk opgestaanHij heeft
de deur van binnenuit geopend. Men heeft Hem begraven, weg
gestuurd, voor altijd Zo dacht men, maar Hij is teruggekomen.
Hij heeft de wereld, die Hem wegstuurde, niet losgelaten. In
tegendeel. Zijn eerste groet, bij zijn terugkeer luidde „Vrede zij
ulieden". Nu blijft er nog veel over, dat wij niet weten. Maar één
ding is zekerzelfs de dood kan ons niet schc'den van zijn liefde.
(Uit: Hij sprak en ik hoorde.)
Dit jaar vieren wij een late Pasen. Door velen wordt dit
extra gewaardeerd, omdat dan de kans op mooi weer
op die dagen veel groter is. Zij kunnen nu dit feest uit
bundiger vieren door er op uit te trekken. De kans
daarvoor is beter dan ooit. Het voorjaar heeft reeds
volop zijn intrede gedaan; de Goede Vrijdag is gemak
kelijk als een vrije dag of snipperdag verworven; op
zaterdag wordt niet meer gewerkt. Er zijn dus vier vrije
dagen achtereen beschikbaar, die volop worden uitge
buit om een korte vakantie te houden.
