Stilte na de storm rond de
„Pueblo"
FORTUNA
JAARREDE
Amerika heeft aan één oorlog in Azië
meer dan genoeg....
DE VRIJE ZEEUW
Donderdag 1 februari 1968
gesproken in de vergadering van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken voor Zeeuws-Viaanderen op
woensdag 31 januari 1968, namens de heer ir. R. H.
van Krevelen, voorzitter der Kamer, door de heer F. de
Vos, ondervoorzitter
SCHIETEN OP
ONRUSTSTOKERS
IN INDIA
BELGISCHE „POMPIER"
BLEEK PYROMAAN
IN
TWEESTRI jD
Radiocontrole
Roekeloos
Onafhankelijk
VERZET TEGEN
„OORLOGSBELASTING"
IN DE VER. STATEN
Agenda
t
2
Het is misschien mekwaardig,
maar ik zou dit jaar als uitgangs
punt willen nemen de jaarrede
die mijn collega voor overig Zee
land heeft gehouden.
Het kan zijn dat u meent dat
ik het gevoel heb alsof mij het
gras voor de voeten was wegge
maaid, maar dit wil ik dan toch
ontkennen. Ik zie hier iets anders
in en wel dat de ontwikkelingen
rond de Westerschelde van zo
grote belangrijkheid zijn gewor
den, dat zij de hoofdmoot moeten
vormen van de Zeeuwse beschou
wingen bij de aanvang van het
onderscheid is tussen de noord
en zuidoevers van deze rivier.
Dat is in de eerste plaats: „één
havenschap voor het gehele Wes-
terschelde-bekken".
Dit is een gedachte die in de
boezem van onze Kamer is ont
staan en die ik enige malen in de
loop van 1967 heb kunnen uiten
tegenover autoriteiten in onze
provincie (in mijn rede van vorig
jaar heb ik hier reeds op gewe
zen). Wij zien een harmonische
ontwikkeling van de beide
oevers, voorzover daar terreinen
zijn die geschikt zijn voor gespe
cialiseerde grote industriële ont
wikkelingen als gevolg van de
aanwezigheid van diep vaarwa
ter slechts als een efficiënte mo
gelijkheid wanneer één centraal
orgaan, beheerd door grote des
kundigheid, hier de coördinatie
kan uitvoeren.
Ik ben daarnaast van mening
dat deze ontwikkeling onder goed
beleid en onder planologische
controle tot behoud van de leef
baarheid in de betrokken gebie
den vooralsnog een Reimerswaal-
plan minder urgent doet zijn dan
nu in de nota van het overleg
orgaan zeehavensontwikkeling
zuidwest Nederland is gesteld.
Het Land van Saaftinge.
Ik ben van oordeel dat door een
spoedige inpoldering van het
Land van Saaftinge, zelfs los ge
zien van eventuele havenplannen
van Antwerpen, een dusdanig
groot industrieterrein in ontwik
keling kan komen, dat daarmede
aan veel wensen op lange termijn
kan worden voldaan.
En de inpoldering van Saaftin
ge is niet een aparte zaak maar
inhaerent aan de beslissingen, ge
nomen in het kader van het del
taplan, m.a.w. aan een nieuwe
oeververdediging van een open
Schelde daar ter plaatse.
Het tweede punt betreft de af
wijzende houding ten opzichte
van de vestiging van een tweede
aluminiumfabriek in Nederland,
die weliswaar in het Sloegebied
zou worden gevestigd, maar die
anderzijds een onderneming zou
zijn, gelieerd met een tweetal be
drijven in de kanaalzone. Moge
lijk komt dit bedrijf nu in Bel
gië, in de buurt van Saaftinge.
Een pikante bijzonderheid!
Onvoldoende begrip van het
rijk voor continuïteit betreffende
de economische activiteitstoena
me is het derde punt en ook hier
zijn wij het aan beide oevers van
de Schlede eens.
Pijpleiding naar Zeebrugge.
Mijne heren, de ontwikkeling
in Zeeland is nog niet dusdanig,
dat men deze zich zonder steun
en begeleiding verder kan ont
wikkelen. Het - is waar dat het
bedrijf van Dow Chemical nog
volop in uitbreiding is, maar wij
moeten afwachten of de recente
financiële maatregelen van de
U.S.A. geen vertragende invloed
zullen hebben.
Verheugend is de vestiging
van een aluminium-sulfaatfa-
briek te Sas van Gent en de ope
ning van een dependance van de
maatschappij „De Schelde" te
Terneuzen. Hiertegenover staat
de sluiting van een reeds vele ja
ren te Sas van Gent gevestigde
textielfabriek.
Overzien wij de totaliteit in
Zeeuws-Viaanderen. dan blijkt
dat naast doorgaande investe
ringsactiviteiten bij de bestaande
bedrijven de uitbreiding met
nieuwe vestigingen en in het bij
zonder het toenemen van het aan
tal arbeidsplaatsen gering is.
Dat de pijpleiding voor de
nieuwe raffinaderij van Texaco te
Gent niet naar Ossenisse zal lo
pen, maar naar de haven van
Zeebrugge, valt te betreuren. Als
men ziet met welk een voortva
rendheid dit werk in België ter
hand is genomen en welk een
machtig bedrijf hier aan een in
recordtijd speciaal gebouwde ha
ven langs het kanaal wordt ge
bouwd, dan is het jammer dat
deze kans om nog steeds niet dui
delijke redenen aan ons is voor
bijgegaan.
Ook is het teleurstellend, dat
met de uitbreiding en de verdie
ping van de havens te Terneuzen
nog steeds geen begin kon wor
den gemaakt.
De veertarieven.
De verhoging van de veertarie
ven raakt ons uiteraard diep. Het
heeft weinig zin nog eens in
details de onjuistheid van de
motiveringen van de rijksover
heid te behandelen.
Het gaat om een totaal-last van
4,3 milloen die moet worden op
gebracht door de gebruikers van
de veren, m.a.w. voor een groot
deel door het bedrijfsleven in
Zeeuws-Viaanderen en de rela
ties elders.
Dat het tekort in een verhou
ding van 40% 60% moet worden
gedragen door resp. het bedrijfs
leven en waterstaat, is een geheel
willekeurige beslissing. Vanzelf
dringt zich de vraag naar voren,
of de exploitatie van de veren
met behoud van een volledige
service de hoogste efficiency
heeft bereikt, aangezien het be
drijfsleven 40% op tafel moet leg
gen volgens de minister.
Het bedrijfsleven wordt ge
dwongen om verhogingen van lo
nen, sociale lasten, belastingen
etc. te compenseren door ver
hoogde efficientcy, automatise
ring e.d. Nu de lasten weggeval
len zijn van de overige veren in
Zeeland en men straks moderne
grote schepen, die hogelijk geau
tomatiseerd zullen zijn, in de
vaart legt, vragen wij ons af, of
hier niet nader op gestudeerd zou
moeten worden, m.a.w. of de
kosten per vervoereenheid niet
kunnen dalen.
Is het in dit verband niet rede
lijk, dat ook de provincie een ze
ker percentage bijdraagt. Zij zou
dan direct belanghebbende zijn
bij de efficiency.
Verder zou het ons interesseren
hoe het ministerie van economi
sche zaken over deze affaire
denkt. Ik stel me voor hierover
mettertijd nadere informaties in
te winnen.
Los van het bovenstaande wil
len wij nogmaals kort eri krach
tig stellen dat wij de twee grote
veren op de Westerschelde zien
als een varend stuk rijksweg.
Dat nu reeds bestellingen moe
ten uitgaan voor de volgende
dubbeldekkers, is niet meer dan
logisch, wil men werkelijk het
Westerschelde-bekken tot ont
wikkeling laten komen en in
kostprijstechnische zin „bij" blij
ven.
Vermeldenswaard is dat de
actie tot het verkrijgen van een
spoedige verbetering van rijks
weg 58, waaraan de beide Zeeuw
se Kamers het hunne hebben ge
daan, in zoverre succes heeft ge
had dat de verdubbeling van deze
weg één of twee jaar zal worden
versneld.
Toerisme.
Als laatste punt noem ik meer
onderzoek en coördinatie voor
belangrijke toeristische investe
ringen. Ik ben van mening dat in
ons gewest mogelijkheden liggen,
die nog nauwelijks te zien zijn,
maar die plotseling zichtbaar
kunnen worden wanneer de ge
meentelijke herindeling, hopelijk
1 januari 1969, zijn beslag zal
hebben gevonden.
Ik laat mij niet verleiden tot
uitspraken over hoeveel gemeen
ten en met welke vorm er moe
ten ontstaan, maar ik ben van
mening dat het de hoogste tijd is,
dat de zaak definitief zijn beslag
krijgt.
Dit is van belang voor de re
creatieve kant, zoals ik reeds zei,
maar ook voor talloze andere fa
cetten. zoals van het bedrijfs
leven, de cultuur, het verkeer
enz.
Benelux.
Er is één aspect dat ten zuiden
van de Schelde sterker speelt dan
ten noorden daarvan en dat is de
na 20 jaar nog zeer gebrekkige
werking van de Benelux. Wij
voelen dit hier dagelijks en ik
wil gaarne refereren aan een uit
spraak van de voorzitter van de
Rijnmondraad, mr. Marijnen, om
in de Benelux te komen tot een
hoge autoriteit zoals bijv. de
E.E.G.-commissie te Brussel.
Temeer nu de starre houding
van Frankrijk de ontwikkelingen
in de E.E.G. zal afremmen, is het
een geboden gelegenheid en een
noodzaak om de Benelux grote
kansen te geven.
De mogelijkheid zou aanwezig
moeten zijn om op regionaal ge
bied plannen uit te werken, die
via de genoemde autoriteit wor
den voorgelegd aan een minister
raad, zodat snelle beslissingen
kunnen worden genomen.
Daarnaast wil ik wijzen op lof
waardige initiatieven die zijn
genomen op enige plaatsen aan
de Brabantse grens, waar ge
meenten in Nederland en België
overeenkomsten hebben aange
gaan. welke ten voordele strek
ken van hun wederzijdse inwo
ners.
Dergelijke oplossingen zouden
op diverse plaatsen in Zeeuws-
Viaanderen van groot belang
kunnen zijn.
Men realisere zich toch dat,
wanneer bepaalde ontwikkelin
gen niet definitief kunnen wor
den vastgelegd, wij over tien jaar
misschien de kans niet meer krij
gen en dan de boot zullen hebben
gemist in de grote ontwikkelin
gen in het deltagebied der noord
westelijke Europese rivieren.
Het is opvallend hoeveel Bene-
lux-conferenties op alle moge
lijke niveaus zijn gehouden. Hier
uit blijkt hoe talloze Benelux-
burgers belangstelling hebben
voor grotere samenwerking.
Hoe schamel zijn de resultaten
van al deze conferenties. Dit ligt
zeker niet aan de daarbij betrok
kenen, maar aan het feit dat het
moeilijk is om met zijn proble
men door te dringen tot de hoog
ste regionen van de overheden,
die helaas in de meeste gevallen
alleen bevoegd zijn om te beslis
sen.
Inspraak.
Vervolgens wil ik wijzen op
een punt, waarop ik herhaalde
malen uw aandacht heb geves
tigd, n.l. de inspraak van het be
drijfsleven in alle mogelijke tak
ken van dienst, welke door de
overheden worden beheerd.
Ik wijs met name op het feit dat
dit jaar de provinciale raad inza
ke de luchtverontreiniging is ge
ïnstalleerd op basis van een bre
de samenwerking.
Ik wijs er op dat de contact
commissie bedrijfslevenafval
waterleiding kanaalzone tot stand
is gekofnen, een commissie welke
naar mijn mening zeer aan de be
hoeften van het bedrijfsleven
beantwoordt.
Ik wijs met waardering op het
feit dat de burgemeester van
Terneuzen heeft meegedeeld, dat
hij een contactorgaan voor het
havenschap Terneuzen van groot
belang acht.
Er bestaan uiteraard nog wen
sen op dit gebied en ik denk bijv.
aan de industrie-waterleiding
maatschappij, aan de PZEM en
misschien ook de provinciale
stoombootdiensten.
De kanaalwerken.
In 1968 staat ons het belang
rijke feit te wachten van het ge
reedkomen van de kanaalwer
ken op Nederlands gebied, met
name de openstelling van de
beide nieuwe sluizen en het in ge
bruik nmen van de draaibruggen.
Het komt mij voor dat wij
maar eens moeten afwachten, tot
dat ook in België, met name in
Zelzate, de werken gereed zullen
zijn en het kanaal volledig in ge
bruik kan worden genomen.
Plannen voor een nog grotere
sluis of verdieping van het ka
naal zou ik voorlopig even op de
achtergrond willen schuiven. La
ten wij eerst ervaring krijgen
met de capaciteit van het kanaal
zoals dit nu is opgezet.
Bovendien zullen wij moeten
afwachten hoe de kwaliteit van
het water in het kanaal, dat veel
industrieën voor velerlei doel
einden gebruiken, zich ontwik
kelt. Het afgelopen jaar met na
me was de conditie van het water
zowel wat zoutgehalte betreft als
biologisch bijzonder slecht.
Stabilisering.
Ik sprak in mijn vorige jaar
rede mijn teleurstelling uit over
het uitblijven van maatregelen
om het eigen woningbezit te sti
muleren. Thans stemt het tot vol
doening, dat door minister Schut
maatregelen zijn genomen die
éen belangrijke verhoging van de
premie voor dat doel beogen.
In het afgelopen jaar viel ons
gebied de eer te beurt bezoek te
mogen ontvangen van prins Claus
die op 29 maart de officiële ope
ning van het nieuwe bedrijfsge
bouw van de coöp. vruchtenvei
ling te Terneuzen verrichtte.
Het stemt tot voldoening dat
de nieuwe haven van Walsoor
den in het najaar officieel werd
feopend door de commissaris der
oningin. Hierdoor heeft het
oostelijk deel van Oost Zeeuws-
Viaanderen de beschikking ge
kregen over een haven, die voor
dit gebied van betekenis kan
worden.
Ik hoop dat het probleem van
de verwerking van vaste afval
stoffen, hetwelk het bedrijfsleven
en diverse gemeentebesturen in
studie hebben, spoedig tot een op
lossing zal worden gebracht.
Mijne heren, een jaar van sta
bilisering is voorbij, stabilisering
op velerlei gebied, die heeft ge
leid tot een hogere produktiviteit
en ondanks ongunstige vooruit
zichten een verbeterde betalings
balans.
Ik hoop dat deze stabiliteit, ge
paard gaande met een afnemende
werkloosheid in die gebieden
waar het percentage der niet-
werkenden onaanvaardbaar hoog
ligt, zal kunnen worden gehand
haafd.
Hoewel momenteel gestagneerd
zal de E.E.G. zich op een gegeven
moment verder ontwikkelen en
zal zij worden uitgebreid met
nieuwe partners. Dit betekent
weer grotere concurrentie, zodat
elke Nederlandse ondernemer
voortdurend zijn kostenpeil zal
moeten bewaken, hetgeen juist in
een tijd van stabiliteit veel scher
per kan worden gedaan dan in
een sterk inflatoire periode.
Aan het eind van mijn toe
spraak gekomen wil ik de leden
van de Kamer en de leden van de
commissies hartelijk danken voor
hun bijdrage aan het werk van
de Kamer. In het bijzonder geldt
dit voor hen van wie wij vandaag
afscheid moeten nemen.
Zeer erkentelijk ben ik voor
het aandeel, dat mijn medebe
stuursleden in het vervullen van
de ons opgelegde taken hebben
willen nemen. Het is verheugend
dat wij bij het uitvoeren van onze
taak steun en medewerking heb
ben mogen ontvangen van diver
se overheidsinstanties en het be
drijfsleven.
Voor de belangstelling die wij
bij ons werk hebben ondervonden
van de pers, ben ik zeer dank
baar.
Een jaar van drukke werkzaam
heden ligt achter ons. Dit geldt
zeker voor het secretariaat. Ik
wil dan ook gaarne de secretaris
en zijn medewerkers danken voor
het vele werk dat zij hebben ver
richt.
Mijne heren, hoewel het jaar
al een maand oud is, wil ik niet
nalaten u allen nog een voor
spoedig 1968 toe te wensen.
Margriet-modeshow 1968: Drie
ontwerpen in marine-wit, die de
stijl en verscheidenheid illus
treren. Het exclusieve pakje met
de bermudashort wordt gecom
pleteerd door een wikkelrok en
een witte bloes. De genopte en
getuite zijden jurkjes daarnaast
zijn de romantische interpretaties
van een voorjaarsmode met
blauw en wit als sterke troeven.
De Europese beker
voor landskampioenen
EINTRACHT BRAUNSCHWEIG
VERSLOEG JUVENTUS MET 3—2
Eintracht Braunschweig, de
Duitse voetbalkampioen, heeft
woensdagavond op eigen terrein
de eerste kwartfinalewedstrijd
van het toernooi om de Europese
beker voor landskampioenen
tegen Juventus Turijn (Italië)
met 32 gewonnen. Bij rust ston
den de Duitsers met 31 voor.
De return wordt 28 februari in
Turijn gespeeld.
De politie in de Indische plaats
Meerut heeft opdracht gekregen
op onruststokers te schieten, nu
drie dagen achtereen brandstich
ting en steekpartijen minstens
tien doden en honderd gewonden
hebben geëist. Dinsdagavond
werd in Meerut een uitgaansver
bod van kracht.
De onlusten begonnen zater
dagavond. Demonstrantten pro
beerden een bijeenkomst van
mohammedanen te verstoren,
waarop de onlangs vrijgelaten
Kasjmier-leider sjeik Abdoella
het woord zou voeren.
Intussen zijn meer dan 400
mensen gearresteerd.
De vrijwillige brandweer van
Ravels, een gehucht bij Turn
hout, is zijn beste „pompier"
kwijt. De 21-jarige André, altijd
het eerst ter plaatse en moedig
als geen ander, heeft bekend drie
boerderijbranden op zijn geweten
te hebben, die Ravels deze win
ter in rep en roer brachten. De
afgebrande boerderijen lagen
vlak by elkaar en een onderzoek
had aan het licht gebracht, dat er
brandstichting in het spel was
geweest. Tenslotte viel de ver
denking op de jonge André. Hij
wordt ook nog verdacht van een
drietal autodiefstallen.
Direkt na het opbrengen van
het Amerikaanse afluisterschip
„Pueblo" door de Noordkoreaan-
se marine kwamen uit Washing
ton geluiden alsof een tweede
Cuba-crisis was uitgebroken. De
kalmste klanken kwamen van de
Russen, met name van premier
Kosygin, die het „een klein inci
dent" noemde dat de twee landen
onder elkaar maar moesten zien
op te lossen.
En als er. vergeleken moet wor
den, dan liever met het neer
schieten van Gary Powers en zijn
U-2 spionagevliegtuig indertijd
boven Rusland, waarvan het on
middellijke effekt was dat Nikita
Chroesjtsjow geen zin meer had
in een topconferentie. Na verloop
van tijd is dit overigens allemaal
weer geregeld.
De overeenkomst snydt hout.
De „Pueblo" is een spionage-ap-
paraat van een allure als slechts
de kolossen Rusland en Amerika
er op na kunnen houden. De Rus
sische trawlers die vissen zonder
ooit veel te vangen in de buurt
van NAVO-vlootoefeningen voor
de kust van Florida bij Kaap
Kennedy en op nog tal van an
dere plaatsen, zijn wat bekender
dan de Amerikaanse schepen,
waarvan er overigens ook een
30-tal op de zeeën kruist.
58)
Toch was zij nuchter genoeg
om te begrijpen, dat dit alles niet
kon voortduren. Eens zou Joost
klaar zijn met zijn werk. Eens
zou de dag komen, waarop hij het
eindresultaat van zyn bemoeiin
gen aan de familie Meyeringh
zou moeten voorleggen.
Niemand kon nog met vol
strekte zekerheid zeggen, hoe dit
zou zijn.
Hoewel Joost's werk een vrij
groot optimisme rechtvaardigde,
moesten zij toch nog altijd reke
ning houden met de mogeiyk-
heid, dat een beslissende factor
zou blijken te ontbreken of dat
deze ongunstig zou zijn.
Maar welke de uitkomst ook
zou zijn voor haar zou die al
tijd betekenen: de terugkeer naar
haar gezin, naar Antoon, haar
echtgenoot, en naar Frederik,
haar zoon;'en dit zou tevens be
tekenen: het afscheid, voor altijd,
van Joost de Kamp.
Als zij aan dit laatste dacht,
was het of haar hart werd saam-
geknepen en de adem haar werd
benomen.
Zichzelf had ze reeds ruiterlijk
bekend, dat ze van Joost hield,
zoals ze nooit van Antoon had ge
houden en zoals ze ook nooit
meer van een andere man zou
kunnen houden. En toch zou zij
hem moeten loslaten, want de
vrouw van twee mannen zou zij
nooit kunnen zijn. Als ze zo ver
was met haar gedachten, vroeg
zij zich af: Maar kan ik dan de
vrouw van Antoon nog wel zijn
na dit alles, na deze openbaring
van wat liefde eigenlijk is en wat
een man kan betekenen voor een
vrouw?
Dan bleef er slechts één moge
lijkheid. Een mogeiykheid, waar
aan ze niet durfde denken, om
dat die een beslissing betekende,
die zij niet zou durven nemen.
Niet zozeer om Antoon, want
wat haar nog aan hem bond was
niet veel meer dan de gehecht
heid, die er was gegroeid in zes
tien jaar huwelijksleven; de vele
kleine dingen die zü samen had
den doorleefd; de vele moeiiyk-
heden, die zy samen hadden over
wonnen; de talrijke kleine vreug
den, die zij samen genoten, en de
verdrietehjkheden, die zU samen
gedragen hadden. De band, die
hierdoor groeit, verbreekt men
niet gemakkelijk. Er kunnen
echter dingen zijn, die nog zwaar
der wegen. Daar was het huwe
lijk zelf en ook Frederik, haar
enige zoon, die zij zeer lief had
en voor wie zü alles over had.
Een scheiding van Antoon zou
onherroepeiyk het verlies van
haar jongen betekenen. En of ze
dat offer zou kunnen brengen,
neen, op het moment stellig niet,
maar ze ontveinsde zich evenmin,
dat zij op dit moment ook nog
niet voor de keus werd gesteld,
en dat maakte veel verschil.
Met een bruuske beweging
richtte Suus zich op en wierp
haar eindje sigaret over de balus
trade.
Het is moeilijk, dacht ze ver
wonderd, het is zo moeilijk, dat
geen mens het kan begrijpen. En
ik zou ook niemand kunnen ver
tellen, hoe moeilijk het wel is.
Zelfs Joost zou het niet kunnen
voelen als ik het voel.
Voor het eerst in de bijna veer
tig jaren, die zij geleefd had, er
voer zij de gecompliceerdheid
van dit leven en zij stond er bang
en verwonderd tegenover, als een
kind.
Met al deze gedachten en moei
lijkheden kon ze slechts alleen
zijn; ze maakten haar onrustig en
gaven haar een vreemd gevoel
van verlatenhejd. Joost bleef lang
uit en ze besloot hem vast tege
moet te gaan.
Even later drentelde zij over 't
dorpspleintje. Ze keek wat ver
veeld in de etalage van een soort
boekwinkel, waar monsterlijke
souvenirs stonden tentoongesteld
tussen flesjes inkt, potloden en
opschrijfboekjes. Ze beantwoord
de met een flauwe glimlach de
enthousiaste groet van de slager,
die in zijn winkel soepbenen
stond te hakken en een, door zijn
omvangrijke buik zeer gehandi
capte, buiging in haar richting
ten beste gaf.
Maar ondertussen hield zij de
ingang van het raadhuis goed in
het oog.
Zij wierp een blik op de toren
klok.
Vier uur.
Joost scheen de tijd te verge
ten.
Zou hij zoveel belangrijk mate
riaal ontdekt hebben, of was het
juist een schrale oogst, die hem
zolang binnen het archief hield?
Zijn wegbleven kon van alles
betekenen.
EindeRjk alsof zy een ver
liefde bakvis was, inplaats van
een vrouw van tegen de veertig,
zo heftig bonsde eensklaps haar
hart daar was Joost, in de
deuropening, boven op het bor
des.
Ze wilde snel het plein over
steken, maar toen zij plots ont
waarde, dat Joost niet alleen was,
hield ze haar schreden in en
wachtte af.
Een grijze, in somber zwart ge
klede heer van een jaar of vyf-
tig volgde Joost op de voet. Joost
keerde zich half om naar zyn
metgezel en zei iets, waar deze
met een enkel woord en en vage
glimlach op antwoordde.
De twee mannen daalden
langzaam de brede raadhuistrap
af. Joost sprak en gebaarde met
zijn hand en de ander gaf kenne
lijk korte antwoorden.
Wie die man kon zijn? vroeg
Suus zich af.
(Wordt vervolgd.)
Voor het eerst kwamen ze in
de aandacht, toen de „Liberty"
bij zijn werk voor de woestijn van
Sinaï door de Israëli werd aan
gevallen, een zaak die na wat
vreemde excuses snel de doofpot
inging.
De bedoeling van deze con
trole op het radioverkeer is zo
veel mogeiyk gegevens te ver
zamelen over de talloze elektro
nische aspekten van de oorlogs
voering zoals de tegenstander die
gebruikt. De opgedane weten
schap kan worden gebruikt om
bij een eventuele aanval de radar
van de tegenstander in de war te
brengen, zodat de eigen vliegtui
gen kunnen binnendringen,
voorts om de lancering van ra
ketten te beletten of om verwar
ring te zaaien in de verbindingen
tussen de hoofdkwartieren en
eenheden te velde, enz.
Voor een deel wordt dit soort
inlichtingen ingewonnen via
kunstmanen, maar in sommige
gevallen is dicht in de buurt wer
ken onontbeerlijk. Vandaar de
„Pueblo" en vandaar ook de ka-
perij. Juist omdat het hier gaat om
spionage en contra-spionage is
het wat moeilijker geworden de
morele verontwaardiging een
serieus accent te geven.
Dat doet men in Amerika dan
ook niet. Veeleer vraagt men zich
af, of de „Pueblo" niet wat roe
keloos is ingezet, zonder bescher
ming van andere schepen en ook
zonder dat vliegtuigen hulp kon
den bieden, toen daarom ge
vraagd werd.
Voor president Johnson wordt
het van belang dat hij op de een
of andere manier de opvarenden
heelhuids terugkrijgt. Dat per
soonlijk aspekt interesseert de
Amerikanen veel meer dan even
tuele argumenten van zeeroof of
wat dan ook. Daarom is na het
krygshaftig gedoe van de eerste
dagen de nadruk in Washington
komen te liggen op diplomatieke
akties.
Noord-Korea heeft zich zowel
ten opzichte van China als van
Rusland in een vrij onafhanke-
lyke positie gemanoeuvreerd,
waarby overigens de Russen con
tractueel verbonden zijn om bij
te springen, als Noord-Korea
wordt aangevallen. Maar dat is
ongeveer alles. Moskou heeft er
dus belang bij dat het geen vech
ten geblazen wordt.
En de Verenigde Naties interes
seren Noord-Korea ook al niet
veel. Tenslotte waren die de
tegenstanders (al voerden de
Amerikanen grotendeels de krijg)
in de 3-jarige Koreaanse oorlog,
die eindigde in een remise waar
in de Noordkoreanen eigenlijk
nooit hebben willen berusten.
Hun streven is hereniging van de
twee delen van het land en in
zoverre zijn ze verwanten van
Noord-Vietnam.
Of ze Noord-Vietnam een
handje willen helpen door in Ko
rea de spanning op te yoeren,
zodat de Zuidkoreaanse regering
zijn troepen terug zou moeten
trekken uit Vietnam, is niet meer
dan een theorie.
Noord-Korea is zo klein dat de
Amerikaanse militaire macht het
zou kunnen verpletteren, maar de
Ver. Staten hebben aan één
Aziatische oorlog meer dan ge
noeg, te veel zelfs.
448 Amerikaanse schrijvers en
hoofdredacteuren hebben in een
advertentie van een volle pagina
in de New York Post aangekon-»-
digd, niet vrijwillig de door pre
sident Johnson voorgestelde ex-
tra-inkomstenbelastin van 10
procent te zullen betalen, daar'
zij hierdoor de escalatie van de
oorlog in Vietnam zouden hel
pen financieren. De betrokkenen'
menen, dat de Amerikaanse deel
neming aan de oorlog in Viet
nam moreel verkeerd is. Tot de
ondertekenaars van de bekend
making per advertentie behoren
Nelson Algren, James Baldwin,
Norman Mailer. William Styron,
Susan Sontag, Terry Southersn,
Alan Ginsberg en Lawrence Fer-
linghetti.
Op weigering om inkomsten
belasting te betalen staat een ge
vangenisstraf van maximaal een
jaar en/of een boete tot maxi
maal 10.000 dollar.
VRIJDAG 2 FEBRUARI
TerneuzenLuxor-Theater, 8
uur: „The sound of music".
Gebouw „De Schakel", 6.45
tot 11.30 uur: Bazar v.v. Tern.
Boys.
ZATERDAG 3 FEBRUARI
TerneuzenLuxor-Theater, 8
uur: „The sound of music".
Gebouw „De Schakel", 1 tot
11 uur: Bazar v.v. Tern. Boys.
ZONDAG 4 FEBRUARI
Terneuzen: Luxor-Theater, 2.30
en 8 uur: „The sound of mu
sic".
MAANDAG 5 FEBRUARI
TerneuzenLuxor-Theater, 8
uur: „The sound of music".
DINSDAG 6 FEBRUARI
Terneuzen Luxor-Theater, 8
uur: „The sound of music".
♦*1
