Kamer van Koophandel
voor Zeeuws-Vlaanderen spreekt zich uit
tegen verhoging der veertarieven
P|e* SHERRY
cakemeel
spuitIneeuw <§25
PRIIS-SLAG
1
FORTUNA
I
1
JAC. HERMANS
oUSP0EP£R
^i«t»soepen...spaar de vlaggetjes!
Op andere wijze
Rug tegen de muur
Zeeuws
bedrijfsleven
verontrust over
verhoging van de
veergelden
Rijkswegen
Weinig en
geen bewondering
Stap achteruit
Rotterdamse
metro eerste jaren
niet rendabel
B|£!£h|pN.6 gö5
iF^ürr-cxKTAiL JJ69
P'es B6AUJ0VMS 198 onz?
BASTERDSUIKER Or
VAhll LLE-SUIKER 99
SCHERPE KRITIEK VAR HATTA
OP HET BELEID VAN S0EHART0
HET HELE ASSORTIMENT
SKAAT VOOR U KLAAR!
V, KLEINE LETTERS
T GROTE VOORDELEN
grote pot APPELMOES.... O
JAC.HERMANS
f
Pagina 2
DE VRIJE ZEEUW
Woensdag 13 december '67
HAALT DEZE WEEK WAT U
HALEN KUNT. WANT HET WORDT
DRUK DIE LAATSTE WEKEN VAN
HET JAAR', VOOR U EN VOOR ONS
DAAROM ADVISEREN WU U,
KOOPT NU ER NOG
VERSELU KT U BEN I
ZOO
GRAM
ONVOORSTELBAAR GOEDKOOP
FUN6 WUN VOOR'nKLEIN PRUSJG
pondspak.
wiT-eeeu- bruin
aan: pond DOORREBBN jAA
BBRGBN OP ZOOM -SOBS - MADE- STeENBÉRSEN-AXeL-
VLlSölNeeN - M1PDELBURS" TERNSUZEN
STOPPEN BIJ
BUSHALTEN
Snoep
verstandig
eet 'n appel
Hulp van het
Nederlandse
Roode Kruis
TWEESTRIJD
Snoep
verstandig
eet 'n appel
17 DECEMBER:
WIJDING VAN
BISSCHOP H. ERNST
Koopkracht
verminderd
- AGENDA -
Snoep
verstandig
eet'n appel
De Kamer van Koophandel in
Zeeuws-Vlaanderen heeft zich
maandag in een spoedvergade
ring fel verzet tegen het voor
stel van het provinciaal bestuur
van Zeeland om de tarieven voor
de veren over de Westerschelde
te verhogen.
Van de leden die hierover het
woord voerden en uiting gaven
aan hun verontwaardiging, was
het vooral de heer H. Pallada
uit Oostburg die zich heftig af
zette tegen de voorgestelde ver
hogingen. „Hier wordt domweg
gediscrimineerd; als er te halen
valt weten ze ons te vinden", al
dus deze spreker. Ook andere
ledeg waren fel in hun uitingen.
De heer A. J. Verbrugge: „Wij
als vervoerders van Zeeland zeg
gen nee tegen deze verhoging".
De heer Martinet: „Wij heb
ben recht op vrije veren, dus
zeker geen verhoging".
De Kamer besloot een protest-
schrijven te zenden aan de pro
vinciale staten die deze week de
tariefkwestie behandelen; voorts
ook aan de vaste waterstaats
commissie uit de Tweede Kamer
en aan de Zeeuwse kamerleden.
In dit schrijven wordt de staten
leden verzocht om, wanneer zij
de consequenties willen aanvaar
den die het ministerie van ver
keer en waterstaat stelt door het
tekort op de exploitatie van de
veerdiensten van 1,3 miljoen
gulden niet meer te fourneren,
dit ontbrekende bedrag op an
dere wijze en via andere mid
delen aan te vullen dan door
verhoging van de veertarieven.
In een aantal kritische vragen
zal de kamer enkele alternatie
ven aanwijzen: Kunnen er ten
aanzien van de exploitatie geen
middelen worden gevonden die
tot een grotere efficiency lei
den? En is het voor de provin
cie volstrekt onmogelijk zelf iets
te betalen?
Voorzitter ir. R. H. van Kre
velen wilde aanvankelijk de in
houd van het protest beperken
tot het commerciële vervoer. Dit
stuitte echter op verzet van de
vergadering, die ook een ver
hoging van het meer incidentele
vervoer ontoelaatbaar achtte, zo
dat werd besloten tegen de al
gehele verhoging te protesteren.
Enkele leden zagen een incon
sequentie in het protest en zij
vonden dat de kamer eigenlijk
al door de knieën ging, omdat
Het bestuur van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken voor
midden- en noord-Zeeland in
Middelburg heeft in een brief aan
gedeputeerde statén van Zee
land zijn verontrusting uitge
sproken over de verhoging van
de veertarieven voor de Wester
schelde. Het bestuur is ongerust
voor de consequenties van deze
tariefsverhogingen voor het be
drijfsleven, speciaal de Zeeuwse
vervoersbedrijven. De in de prak
tijk te bedingen vergoedingen
voor de geleverde prestaties la
ten geen doorberekening van
lastenverzwaringen toe. Voorts
geldt de ongerustheid de hou
ding van de rijksoverheid t.o.v.
de Zeeuwse economische voor
uitzichten. Het lijkt het bestuur
waarschijnlijk dat ook de exploi
tatiekosten van vele andere
kunstwerken ten behoeve van
het wegverkeer en eveneens ten
laste komend van de begroting
van verkeer en waterstaat geste
gen zullen zijn, maar van een
verhoging van tarieven voor
rijkstunnels of -bruggen is het
bestuur niets bekend, niet in de
randstad en niet daarbuiten. Het
bedrijfsleven heeft in zijn ge
bruik van de Scheldeveren geen
reële keus, meent het bestuur,
dat tenslotte aan G. S. verzoekt
zijn ongerustheid kenbaar te ma
ken aan prov. staten van Zee
land en van de volksvertegen
woordiging, opdat deze laatste
de minister kan vragen hoe zijn
opvatting over de exploitatie van
de Scheldeveren te rijmen valt
met de betekenis van het gewest
voor de bevordering van de na
tionale economie.
de voorzitter aan het protest nog
de eis wilde verbinden dat deze
verhoging de laatste moest zijn.
„Het is misschien wel inconse
quent", aldus de heer Van Kre
velen, „maar wij staan met onze
rug tegen de muur. Het begin is
geweest de opheffing van de
vrije veren".
De heer Pallada: „Juist en dat
is de fout geweest; daarna kwa
men de verhogingen."
„De twee grote veren Krui-
ningenPerkpolder en Vlissin-
genBreskens zijn rijkswegen in
varende vorm", aldus de heer
Van Krevelen. „Wanneer een
vierbaansweg ergens onvoldoen
de blijkt, wordt deze zesbaans
gemaakt.
Men verbreedt wegen, legt
nieuwe aan, maakt een klaver
blad. bouwt tunnels en brug
gen en dit alles wordt uit de al
gemene middelen betaald. Het
is een overheidstaak dat het ver
keer zich op normale wijze kan
ontwikkelen. Ik kan niet inzien
dat de regering enerzijds miljoe
nen investeert voor de indus
triële ontwikkeling van dit ge
bied en anderzijds geen middel
weet om 1,3 miljoen gulden te
fourneren. Dit economische mo
tief is de grootste inconsequen
tie. Sinds 1958 zijn de sociale
lasten van het vrachtvervoer met
130 procent gestegen. In het half
uur dat men vaart, legt men op
de weg minstens 35 km af. Door
de stelling, dat de overtocht door
benzinebesparing en geen ban-
denslijtage voordeel zou opleve
ren, kan nu wel een streep ge
zet worden".
De heer Van Krevelen reken
de voor, dat het veertarief vijf
procent van het vrachttarief uit
maakt. „Bij het ministerie van
economische zaken kan men ech
ter niet aankomen met het ver
zoek de vrachttarieven met vijf
procent te verhogen". De voor
zitter vond wel dat de minister
een nieuw element in de discus
sie had gebracht: wanneer de
provincie de middelen om het
tekort te dekken weet te vin
den, mag zij deze toepassen.
De heer J. v. d. Voorde, lid
van de staten voor de K.V.P.,
zag eveneens een inconsequentie
van het door dé regering aan'de
ene kant geld uitgeven voor de
infra-structuur en het aan de
andere kant er weer uitpompen
van 1,3 miljoen gulden. „Het is
een vestzak-broekzak politiek,
waarbij^ men met de ene hand
neemt wat men met de andere
geeft. Ik heb weinig bewonde
ring voor de argumentatie der
regering."
„Ik heb er helemaal geen be
wondering voor", was de mening
van de heer Verbrugge uit Ter-
neuzen die voorstelde, dat de
kamer contact zou opnemen met
de Zeeuwse vertegenwoordigers
van alle politieke partijen in de
Tweede Kamer. „Men. moet niet
proberen", zei hij, „de handicap
die de Schelde toch al voor ons
vormt, nog groter te maken."
Hij becijferde dat een kleine ver
voerder jaarlijks minstens dui
zend gulden aan veergelden be
taalt voor een combinatie, nog
afgezien van andere verhoogde
lasten, veroorzaakt door de lan
gere werktijden die het pont-
vervoer met zich meebrengt.
De heer Palada was van me
ning dat door de voorgestelde
verhoging de bevolking van
Zeeuws-Vlaanderen weer een
stap achteruit was gezet. Hij
noemde het onjuist deze verho
ging nu reeds te accepteren. Het
aanvankelijke voorstel een uit
zondering te maken voor het be
drijfsleven vond hij irreëel: „Wij
zijn een Zeeuws-Vlaamse kamer
van Koophandel."
De heer Van Krevelen legde
er de nadruk op, dat in 't schrij
ven een aantal pertinente vra
gen zouden worden gesteld, als
mede de eis: hier is thans de
streep gezet en nu kan er alleen
nog maar gestreefd worden naar
de volledige afbraak der tarie
ven.
In een stadium als dit de eis
van vrije veren te stellen vond
hij geen haalbare zaak.
Doelende op de in de vaart te
brengen dubbeldekkers zei hij:
„We moeten de provincie dwin
gen tot een duidelijke uitspraak
en de kwestie los zien van de
bekende koppeling: nu krijgen
jullie wat nieuws, maar je moet
er ook meer voor betalen."
Ir. J. F. Denie vroeg nog los
van de tarievenkwestie naar
de vorderingen bij het in de
vaart brengen van de tweede
dubbeldekker.
De kamer was het er over
eens, dat hierin geen stagnatie
mocht komen. Men zou dit even
eens kenbaar maken aan de be
treffende instanties.
De Rotterdamse metro, die vrij
dag 9 februari 1968 officieel door
prinses Beatrix in gebruik zal wor
den gesteld, gaat met een hoge
frequentie het traject Centraal Sta
tionZuidplein v.v. rijden.
De directeur van de Rotterdam
se Electrische Tram, de heer C. G.
van Leeuwen, deelde tijdens een
persconferentie in de Maasstad
mee, dat het de bedoeling is dat de
metrotreinen tijdens de spitsuren
op werkdagen met een frequentie
van drie minuten zullen gaan rij
den. Buiten de spitsuren en op za
terdagen, zondagen en feestdagen
is er een vijf-minutendienst, be
halve in de vroege morgenuren tot
aan de ochtendspits, wanneer de
treinen met tussenpozen van plus
minus tien minuten het traject zul
len rijden. De treinen beginnen de
dienstregeling op werkdagen des
morgens om half zes. De laatste
metro rijdt rond kwart voor één.
De prijs voor een enkele reis zal
gelijk zijn aan die van een enkele
reis per bus of tram: 50 cent.
De directeur van de R. E. T.
denkt dat de ontvangsten van de
metro het volgend jaar ongeveer
tien miljoen gulden zullen bedra
gen. „Met dit bedrag rijden we de
metro niet rendabel. De eerste
jaren zullen we er trouwens niet
in slagen de metro rendabel te ex
ploiteren", aldus de directeur van
de R. g. T.
\mm
wmmmi
POND
Nï^etf^TRAKrEERT UZELF
heb lukt albcjoU
£-$heerlyke. smaken p.zak
LlTERKRUtK
»enever o3c.-'t2.-^v4% BESS
HET SUCCES» Vo PRUS-SLAe
„AMONTU-Uftg^
IrJ.'
fles nabuur zuiven/^Pp^LSAP^KS
100 papierenSERVETTIN.79 f
pcmdspak 49';
kilo toaal PATENT BLOEM. 69 j
fies goudgele SlA*OLIE...1^>
literpob AUGURKEN zz.**^79
jampob MAYONAISE
END MERK. ©.pak ÉÊSS&& I
BEKEND
naasb ui ffa
NU GEZELLIG NOTEN,KRAKEN
VOOR EEN KRAAKPRUS
Luxe GLA&WERIC
styivol SHERRYGLAS
CHAMPAGNEGLAS^ 9
WHISKVGtAS wek motief 4*:
pies kruidige. VERMOUTH
fles mousserende Vlij PERLE./t 98
pies framlo.loe&sen WUN....^98
pies zoebeSMANSE WUN/I96
VARKENSLAPPEN "169
S06PC0MPLET *§29
op SChciOll
NV.
Het tweede kamerlid drs E. v.
Thijn (P.v.d.A.) heeft de minis
ter van verkeer en waterstaat
gevraagd de bepaling, waarbij
automobilisten bij bushalten mo
gen stoppen voor „het onmiddel
lijk in- of uitstappen van passa
giers" in te trekken.
In schriftelijke vragen aan de
minister zegt-hij dat het open
baar vervoer grote hinder onder
vindt van deze bepaling.
Het Nederlandse Roode Kruis
verzendt deze week een partij
van ruim 5700 cartons baby- en
kindervoeding ter waarde van
50.000 naar het midden-oosten.
De goederen zijn bestemd voor
de vluchtelingen op de westelij
ke oever van de Jordaan, de
Jordaanse „rode halve maan"
(rode kruis) en Syrië.
Voor de slachtoffers van de
overstroming in het Algerijnse
departement Constantine wor
den ruim 1200 cartons kinder
voeding, waarde ƒ6000 naar de
„rode halve maan" te Algiers
verscheept.
IN
27)
„Ach kom", meende Joost te
moeten betwijfelen.
„Mijn vader en mijn moeder"
ging Suus voort, „behandelde hij
op zo'n vriendelijke, uit de hoog
te neerbuigende manier dat zij
zich klein en onmogelijk voelden
in zijn bijzijn. Het gevolg was
natuurlijk, dat ze tenslotte bij ons
wegbleven. Zo ging het ook met
zijn familieleden en mijn kennis
sen. Antoon weekte mij geheel
van hen los. En ik liet mij loswe
ken, omdat ik van mening was,
dat ik het leven door moest met
mijn man en niet met mijn fa
milie".
„Hetgeen juist gezien was", on
derbrak Joost.
„Hetgeen in zoverre juist ge
zien was, dat dit nog niet behoef
de in te houden,, dat ook in het
milieu, waaruit ik was voortge
komen, als minderwaardig aan
Antoon's milieu ging Zien. Dat
ik op die manier mijn ouders ver
loochende en daarmee alle liefde
en opoffering en zorgen, die zij
zich om mijnentwil hadden ge
troost, ging ik pas begrijpen, toen
mijn ouders beide wai'en gestor
ven en er niets meer viel goed te
maken. Toen ging ik ook begrij
pen, dat ik niet alleen hen al die
jaren had verloochend, maar ook
mijzelf. En dat Antoon niet al
leen mijn familie beledigde, als
hg geringschattend over hen
sprak of hen uit de hoogte be
handelde, maar ook mij, zijn eigen
vrouw! Want los te denken van
mijn familie ben ik toch niet. Ik
behoor er bij, ook al heeft An
toon mij er als het ware uitge
licht. En toen ik dat allemaal be
grepen had, Joost, toen ging ik
ook allerlei andere dingen veel
scherper zien. Ik voelde mij toen
eerst recht tweede, hoogstens
tweede, in huis. Ik ging inzien,
dat ik een ding was, een van An
toon's gebruiksvoorwerpen, een
gebruiksvoorwerp nog wel, dat
hij zich had aangeschaft, maar
van welks aanschaffing hij eigen
lijk min of meer spijt had".
„Kom nou, Suus", viel Joost
haar in de rede, „je overdrijft
schromelijk, dunkt me. Je hebt
er voor jezelf een complex van
gemaakt".
Suus haalde gelaten haar
schouders op.
„Misschien", zei ze dan, „maar
er werd ook wel voor gezorgd,
dat ik ieder gevoel van zelfres
peet en eigenwaarde kwijtraakte.
Een voorbeeld: als mijn schoon
moeder mij aan kennissen voor
stelde, dan zei ze: „Mag ik even
voorstellen, de vrouw van An
toon?", maar uit haar manier
van spreken en uit de klank van
haar woorden hoorde ik, dat zij
eigenlijk wilde zeggen: Hier ziet
u de misstap van mijn zoon, u
moet hem zijn domheid maar ver
geven, hij was nog jong en wist
niet wat hij deed".
Joost moest onwillekeurig
glimlachen om de humor. Jam
mer was het alleen, dat deze hu
mor zo bitter en cynisch werd
voorgedragen. Als Suus deze
woorden met mildheid en ver
gevensgezindheid had gesproken,
dan hadden zij een overwinning
betekend, nu echter getuigden zij
van een nederlaag.
„Nu ja", antwoordde hij, „dat
was zijn moeder. Dit was niets
anders dan het tot uiting bren
gen van haar teleurstelling over
het feit, dat Antoon, zoals men
dat dan noemt, beneden zijn
stand was getrouwd. Ik geloof,
dat een moeder zoiets wel te ver
geven. is. Het - standsverschil
weegt bij die mensen zeer zwaar.
Maar dat kun je Antoon toch niet
aanwrijven?"
Suus zuchte en maakte een af
werende beweging met haar
hand. „Och, Joost", zei ze, „ik
wil je niet vermoeien met het op
sommen van allerlei kleinighe
den, die bewijzen, dat Antoon
geheel dacht in de 'lijn van zijn
moeder. Ze zouden niet veel in
druk op je maken trouwens, om
dat het allemaal gezegden, op
merkingen, gebaren, gelaatsuit
drukkingen. wat al niet, zijn
geweest, die, zo losweg verteld,
geen betekenis hebben, maar die,
gebruikt in een bepaald gesprek,
in een bepaald verband, meer
griefden, dan de grofste beledi
ging. Een voorbeeld: een gezeg
de van Antoon, dat voor mij alle
verdere uitleg overbodig maakt:
ik weet niet meer precies naar
aanleiding waarvan hij het -zei,
maar het staat sindsdien in mijn
geheugen en mijn ziel gebrand.
„Er zijn", zo zei hij eens, „slechts
twee dingen die het leven en de
wereld kleur en schoonheid geven
en die twee dingen zijn: adel en
rijkdom. De rest dient als achter
grond, waartegen de grootheid
van adel en rijkdom schittert".
Joost smoorde een vloek tus
sen zijn tanden.
„Die snob", zei hij minachtend.
„Vergeef mij Suus, hij is je man,
maar dat is toch wel een beetje
erg cru".
Hij schudde zijn hoofd, daar
mee te kennen gevend, dat hij de
juiste kwalificatie liever niet uit
sprak.
„Begrijp je nu", vroeg Suus,
„dat ik niet overdrijf en dat ik
er niet, zoals jij het noemt, voor
mijzelf een complex van maak?
„Au fond is het misschien zie
lig, zo'n geestesgesteldheid",
meende Joost, „want zijn eigen
adel is dan toch maar weinig
schitterend, als ik het zo zeggen
mag".
„Nog minder schitterend dan je
denkt", antwoordde Suus.
Hij keek haar vragend aan.
„Hoezo?"
„Alles wat ik je nu heb ver
teld", vervolgde Suus, „is nog te
dragen geweest. Ik heb het ge
dragen, zoals je weet, en heus,
ons huwelijk was niet zo be
roerd; dat zei ik je al. Maar",
haar stem kréég plots een harde,
metaalachtige klank, „maar weet
je, dat ik hier vanavond bij jou
ben op zijn aandringen?"
(Wordt vervolgd.)
Dr. Mohammed Hatta, die in
1945 tezamen met Soekarno de on
afhankelijkheid van Indonesië uit
riep en vice-president werd, heeft
scherpe kritiek geuit op het econo
misch beleid van de regering van
waarnemend president generaal
Soeharto. Sedert de overname van
de macht door de nieuw,e regering
is het met de economische situatie
van het land verder bergafwaarts
gegaan.
Over het ambitieuze economische
wederopbouwprogramma van de
regering-Soeharto zei dr. Hatta,
dat het beleid van krap geld dat
de regering voert, geen goed in
strument is -voor economisch her
stel in een ontwikkelingsland met
een laag produktiepeil. Een beleid
van krap geld heeft de neiging de
produktie verder te verminderen,
terwijl de ontwikkeling van het
land gebaseerd moet zijn op een
Ter gelegenheid van de wijding
van bisschop H. Ernst op 17 de
cember in de kathedraal van Bre
da zal deze week bij alle katholie
ke gezinnen en alleenstaanden
van het bisdom (de gehele pro
vincie Zeeland plus West-Bra
bant) een blad „ter kennisma
king" worden bezorgd.
Op de voorpagina richt de nieu
we bisschop zich rechtstreeks tot
zijn' diocesanen, die voorts onder
meer een beschrijving vinden van
wapen en van de liturgie der wij
ding. De 180 parochies in het bis
dom zullen zich tijdens de
eucharistieviering van 16 en 17
december met name in voorbeden
en gezangen confronteren aan de
plechtigheid te Breda.
De totale oplage van het blad
bedraagt 140.000 eksemplaren.
vergroting van de produktie. Vol
gens dr. Hatta produceert Indone
sië op het ogenblik op slechts
twintig procent van zijn capaciteit.
Verder leverde hij1 kritiek op de
wijze, waarop kredieten uit het
buitenland worden gebruikt. Zij
moeten worden gebruikt om de
produktie te doen toenemen, maar
het grootste deel gaat op aan con
sumptie. Kredieten moeten worden
aangewend om de rijstprodüktie te
vergroten, kunstmestf abri eken te
bouwen en de infrastructuur te ver
beteren. Een eerste vereiste voor
economische groei is naar dr. Hatta
zei dat de bevolking reële koop
kracht bezit.
Onder het Nederlandse bewind
kwam het dagloon van een arbei
der in Indonesië overeen -met vijf
kilo rijst en dat noemde de natio
nalistische beweging te weinig. Nu
echter is de koopkracht van het
loon niet meer dan 22 kilo rijst per
maand.
Dr. Hatta drong aan op een dras
tische vermindering van het aantal
ambtenaren en op loonsverhogin
gen teneinde corruptie te voor
komen.
HEDEN
Terneuzen: Café H. de Vrieze,
Markt, 8 uur: Kalkoenkaarting
van de v.v. „Tern. Boys", voor
leden en donateurs.
DONDERDAG 14 DECEMBER
Terneuzen: Lokaal „Bethel",
7.30 uur: Evangelisatiesamen
komst.
