W V V ZIT DIEP
IN DE PUT
DE „BREDE BASIS" VAN
GEORGE KESSLER
MAAR
RIJK,
DE CLUB IS
DAT WEL
Plan jeugdtraining niet
bedoeld als wapenschouw
Nog geen
jongens
van 12 en
13 jaar
Steenrijk is de voetbalclub, die het Groningse
stadje Winschoten sinds kort beroemd heeft
gemaakt tot over de landsgrenzen. De heer
J. E. Kiewit, sinds 3 maanden secretaris van
WW, al 10 jaar bestuurslid, geeft het zonder
schroom toe.
Steenrijk met een eigen terrein.
Steenrijk met eigen opstallen.
Steenrijk ook met een eigen terreinknecht.
ENGEL WUBS
ARIE HAAN
SPORTNUMMER „DE VRIJE ZEEUW
Het Winschoter drama
Engel Wubs, de talenten-ontdekkende ambtenaar uit Winschotén, geeft de WVV-jeugd les.
En toch is het niet deze rijkdom die
het 71 jaar oude WVV beroemd heelt
gemaakt. Integendeel. De reputatie van
WW dateert eerst uit de laatste tijd,
om concreter te zijn uit het laatste voet
beljaar. Toen immers veroverde naast
Klaas Nuninga ook Jan Mulder zich een
plaats in het Nederlands elftal. Jan Mul
der, heel voetbalminnend Nederland ken
de hem nog van zijn spectaculaire trans
fer van WW naar het Belgische An-
derlecht. Toen ook herinnerde Nederland
zich diat de Ajacied Klaas Nuninga vóór
hij bij GVAV een reputatie opbouwde
vanuit WW naar het betaalde voetbal
was gestapt. Twee oud-WW'ers in het
Nederlands elftal, de Winschoter club
kreeg op slag bekendheid.
Welke clubsecretaris ook blij zal zijn
met publiciteit rond zijn vereniging, W
VV-secretaris Kiewit geeft duidelijk
blijk er anders over te denken. „Elk
krante-artikel over onze vereniging
roept telkens meer scouts van het be
taalde voetbal naar Winschoten. We heb
ben ongewild een reputatie opgebouwd,
die als ongewenste trekpleister gaat fun-
geren."
Geen goed woord heeft secretaris Kie
wit ovf*~ voov het betaalde voetbal.
„zie ronselen anders kan ik het met
noemen jongen-s zonder enig overleg
met ons bestuur. Voldoet een speler
niet, dan wordt hij zonder meer terug
gestuurd, voldoet hij wel maar zit de be
treffende club in geldnood, dan gaat de
speler voor een veelvoud van het aan
ons betaalde transferbedrag over naar
een andere vereniging.
Het is het bekende thema, maar uit
de mond van een man, die dergelijke
gevallen ettelijke keren van nabij mee
maakte, krijgen deze woorden toch weer
een nieuwe inhoud. „Alle betaalde clubs
doen het op diezelfde onsympathieke ma
nier". De heer Kiewit kent tot dusver
slechts één uitzondering: "het, Belgische
Anderlecht.
„De transfer van Jan Mulder verliep
op een prettige wijze via het bestuur.
En bovendien kregen we van Ander-
lecht, naast het transferbedrag, ook nog
een som geld, die we met al het overi
ge geld uit de transfers in reserve
hebben voor de bouw van een clubhuis
En secretaris Kiewit somt de namen
op van de spelers die in de loop der
jaren WW hebben verlaten voor het be
taalde voetbal. Het begon al bij Chris
Walburg, die naar Veendam ging toen
nog geen sprake was van een verplich
te transfersom aan de amateurclubs.
Daarna was Klaas Nuninga aan de
beurt. En deze naam noemend verzucht
de heer Kiewit: „Voor f 3.000,- ging hij
naar Be Quick, vervolgens voor f 25.000,-
naar GVAV en Ajax betaalde i 250.000,-
voor hem". Verder ging Hans Wortel-
boer naar GVAV en Sietze Veen naar
Heracles. Ook Henny Mellema ver
dween naar de Almelose club. Kiewit:
„Na een jaar kwam hij terug. Nooit
meer is hij voor ons geweest, wie hij
was". Jan Mulder verdween. Eitje Ee-
dens („zonder enig overleg naar Veen-
dam") en nu ls ook de talentvolle Arle
Haan weg bij WW. Acht spelers in to
taal. „Met deze spelers zouden we uit
de zorgen zijn geweest", meent secreta
ris Kiewit.
Want WW zit in de put. Op het hoo^-
tepunt van zijn
heeft
[een absoluut dieptepunt bereikt in zijn
-rijke geschiedenis. WW is gedegradeerd
■en zal volgend jaar in de derde klasse
knoeten uitkomen en dat heeft Winscho
[ten nog nooit beleefd, ook niet toen het
IbetaaldE
|was.
de voetbal in Nederland nog taboe
Twee jaar geleden nog nam WW als
noordelijk kampioen deel aan de wed
strijden om het kampioen-schap van Ne
derland bij de amateurs. „Een heerlijke
[tijd", weet de heer Kiewit zich nog
ite herinneren. ,Maar we hebben nu de
[tol moeten betalen aan het betaalde voet
bal. Het is heel duur betaald".
Toch is WW een gezonde vereniging.
ancieel goed draaiend en met 600 le
ien," die slechts f 2,- contributie per
aand hoeven te betalen. Met nog
altijd veel talentvolle jeugd, die ook
in de wintermaanden op een gezonde
manier bezig wordt gehouden.
Maar optimistisch, nee, dat is de heei
Kiewit bepaald niet. Want het leiden
van een dergelijke vereniging wordt naar
zijn mening steeds moeilijker, terwijl de
dalende prestaties mede oorzaak zijn van
een schrikbarend tekort aan jeugdlei
ders, waardoor verschillende van hen
per weekend twee elftallen moeten be
geleiden. En ook het bes-tuur van WW
is kwantitatief onderbezet.
Het nieuwe seizoen zal WW ingaan
met een jong elftal. Het zal zijn reputa
tie van technisch goede ploeg moeten
kunnen combineren met schotvaardig
heid. Maar het zal ook op de tegen
stand moeten rekenen van verschillende
clubs uit de naaste omgeving van Win
schoten, die juist tegen het gerenom
meerde WW hun beste beentje zullen
voorzetten. Het zal ook plaatsgenoot
Bato ontmoeten, de club waarmee fu
siebesprekingen aan het einde van het
afgelopen seizoen niet tot resultaat leid
den. Het jonge elftal zal tenslotte de 71
jaar oude vereniging uit zijn dieptepunt
moeten optrekken. En dat wordt een
eervolle ma-ar moeilijke opdracht. Juist
omdat WW bekendheid heeft verworven
tot buiten Nederland.
Engel Wubs, 60 jaar, klein van stuk,
ambtenaar die de a'deling Sportzaken
onder zijn hoede heeft op het stadhuis
in het 18.000 zielen tellende Winschoten,
heeft een groot aandeel geleverd in de
bekendheid die WW thans geniet. Zijn
naam heeft voor de Winschoter voetbal
gemeenschap een befaamde klank. Want
Engel Wubs is de man, die de talen
ten ontdekte in WW en die ze opleid
de.
We zochten hem op In zijn kantoor,
in een barak, die het ruinïtetefcort in
het stadhuis moet compenseren. Tussen
de telefoontjes door die handelen over
het gebruik van sportvelden door andere
dan de eigen sportverenigingen en over
De magische woorden, die de leden van de technische commissie
voor de jeugd in de twintig afdelingen van de KNVB al meer dan
een jaar bezighouden, zijn „plan jeugdtraining in Nederland". Dat
ïs het plan van „de brede basis", die bondscoach George Kessler
[voorstaat. En omdat hij bijzonder goed weet, dat de opbouw van
bet topvoetbal in ons land bij de jeugd moet beginnen, heeft hij een
(jaar geleden zijn gedachten hieromtrent prijsgegeven. Hij wilde een
groep jongens van veertien en vijftien jaar bijeen halen, benaderde
Ide twintig afdelingen en zei„Zoek zestien talentjes bij elkaar en kom
'daar eens mee naar Zeist". Dat moest op korte termijn gebeuren en
ide gevolgen bleven niet uit: de organisatie in het KNVB-centrum
was niet honderd procent en in de afdelingen had men te weinig
tijd gehad om de allerbeste jonge spelers te selecteren.
de tij ds verdeling van de nieuwe
die in september gereedkomt, tussen dé
bedrijvigheid van deze telefoongesprek,
ken door toont Engel Wubs zich bereid|
iets over zijn opvattingen mee te delen.j
WW'er in hart en nieren verhaalt hijl
eerst wat geschiedenis. De historie van
zo'n kleine 40 jaar geileden toen WW
geen jeugdleden kende. Engel Wubs
heeft de groei van het jeugdvoetbal
vanaf de eerste stonde meegemaakt.
Discipline „met een Duitse D", licht
hij toe „is een eers-te vereiste voor '6
kweken van goede voetballers",naar de
mening van de man, die dn Winschoten!
als „de voetbalkermer bij uitstek"!
geldt. Verplichte training voor de jeugd)
meent hij verder en een vroege selec
tie.
„Niet meer als ze 15, 16 jaar zijn.
Je moet een jongen begeleiden vanaf
z'n 12e jaar. Je moet allereerst de voet-
baltechni-sch aanleg onderkennen en pro
beren ze de juiste mentaliteit mee te ge
ven. Vooral dat laatste, daar gaat 't om",
En goed voorbeeld moet je ook zijn
als jeugdleider, meent Engel Wubs. „Een
jeugdleider die zelf rookt, moet niet van-
zijn jongens eisen, dat ze het roken la
ten". De jongens opvangen, ze met idea
listische opvattingen stimuleren. Dat is
naar de mening van Engel Wubs da
manier om ze tot goede sportmensen te
maken. „Er gaat heel wat talent ver-}
mensen met bel
loren door gebrek aan
-sen met
Niet alleen mentaal ook technisch leid,
de Engel Wubs de WW-jeugd op. „AI
was ik zelf nooit een groots voetballer,-
nog altijd kan ik met mijn handen in
m'n broekzak wei een bal stoppen". En
bij diit alles is Engel Wubs reëel genoeg
om te beseffen dat ook hij de voetbal-^
wijsheid niet in pacht heeft. „Nog elke
keer leer ik wat nieuws", zegt de manj
die nu wat op de achtergrond is geraakt
bij WW en die nog slechts een groepje
„talentlozen" (zoals hij zegt) pupillen!
onder zijn hoede heeft.
„Ooit nog eens samen met Klaas toi
het eerste spelen", dat is voor Arie Haan,
die deze zomer als zoveelste talent bij
WW wegstopte, het ideaal dat hij zich
voor eerst gesteld heeft bij het begin
van zijn loopbaan als betaald voetbel
ler bij Ajax.
Nog steeds Immers geldt Klaas Nu
ninga voor Winschoten en WW als het
hoogste voetbalidool en de hartewens
van de 18-jarig Arie Haan laat zich ia
dat licht bezien dan ook gemakkelijk ver
klaren.
Voor het overige bezit de oud-WW»
er nog weinig concrete voetbalidealen.
Met zijn ouders heeft Aiie Haan, die
geen broers of zusters heeft, lang gewikt
en gewogen voor hij de stap naar Ajax
zette. Een vraagteken vormde vooral zijn
studie. Arle Haan heeft de twee eerste
Wassen van de kweekschool piet suc
ces doorlopen en primair heeft hij zich
tot doei gestelirook de resterende drie
studiejaren tot een goed einde te bren
gen.
Zijn ouders koesteren in dit opzicht
een groot vertrouwen in de studiemo
gelijkheden, die Ajax aan Arie Haan zal
laten en zij verwachten niet dat de stu
die zal lijden onder de verplichtingen,
die het voetbalcontract aan hun zoon
oplegt. Daarbij hoopt Arie Haan nog
wel wat steun van Klaas Nuninga te
krijgen in de geheel nieuwe omgeving,
die Amsterdam voor hem betekent.
Toch waren er in Zeist driehonderd
twintig jongens, uit elke afdeling zes
tien. Er kwam zelfs een Nederlands
elftal uit dat tegen Duitsland speelde
waar, met Engeland, het jeugdvoet
bal allang de kinderschoenen is ontwas
sen en met 6-0 verloor. Dat was
geen ramp. Het voornaamste was, dat
de kiem was gelegd voor het „plau
jeugdtraining in Nederland". De ver
antwoordelijke personen hebben echter
nooit hun plan in de open lucht gesme
ten- Die Interland werd ook met een
kort berichtje afgedaan.
Maar in april van dit jaar werden
'drie bijeenkomsten gehouden, die iets
Ktt-iSte"§l3S-
manifestatie. In feite was er niets ge
heimzinnigs aan, maar tot nu toe heeft
het „plan" in het verborgene gezweefd
en werd publiciteit om de een of an
dere onnaspeurlijke reden vermeden-
Op 4 april kwamen in Utrecht de
jeugd-T.C.-leden van de districten West
1 en 2 bijeen, op 6 april in Eindho
ven die van Zuid 1 en 2 en op 11 april
in Zwolle die van Noord en Oost. Daar
waren ook de directeur van het K.N.
V.B.-sportcentrum, de heer A. H, Mar
tens, bondstrainer Arie de Vroet en al
les stond onder leiding van de heer
J. Timman, voorzitter van de jeugd-
technische commissie van de K.N.V.B.
Er waren reeds steekproeven genomen
in enige afdelingen en het resultaat
was niet onbevredigend. Dat werd de
aanloop tot de doorvoering van het plan
over het gehele lanu. De medewer
king van de afdelingen werd gevraagd
en verkregen. Op Noord-Holland na, dat
er blijkbaar niets voor voelde en de af-
delingSGouda, die zichzell te klein acht
te om een voldoend aantal goede jeugd
spelers naar voren te schuiven.
De heer Martens vertelde op de bij
eenkomsten nog eens wat het plan, dat
op 21 maart 1967 in gedrukte vorm
het leven zag, behelsde. „Vooreerst en
vooral verbetering van het spelpeil op
brede basis. Talentvolle jeugdspelers,
die technische gaven paren aan een
goede mentale instelling, verder ont
wikkelen. Vooral aandacht besteden aan
het kweken van groeps- en zelfdiscipli-
n«"i £q dêt laatste heeft het .voetbal
in Nederland beslist wel nodig, gezien
de onverkwikkelijke gebeurtenissen, die
zelfs in interlandvoetbal voorkomen.
Arie de Vroet gaf richtlijnen voor de
beoordeling van de jeugdige spelers, die
voor selectie in aanmerking komen. Er
moest gelet worden op: technische
vaardigheid, fysieke gesteldheid, wed-
strijdmenitaliteit en karaktereigenschap
pen, zoals die vooral tijdens het spel
naar voren komen.
Met die wijsheden gewapend ver
trokken de jeugd-T-C.-leden weer naar
hun afdelingen. Daar moesten immers
de meeste selectiewedstrijden worden
gespeeld, waarna districts en rayon-
ontmoetin«en zouden volgen en er ten
slotte een'landelijke selectie zou over
blijven, die mogelijk een internationale
wedstrijd zou spelen.
Het stond allemaal keurig op papier,
de T.C. -leden waren uitputtend geïnfor
meerd. En toen zeiden vele vereni
gingsleiders: „Ho, ho, dat gaat zo maar
niet". Zij waren bevreesd dat hun ster
retjes in groter verband dan dat al
leen van de vereniging zouden opval
len en onherroepelijk zonden worden
opgeslokt door de semiprofclubs. Nie
mand van de TC.leden zal dat ge
vaar onderkennen- Die mogelijkheid is
er inderdaad maar daarvan zouden dan
de semiprofclubs zelf ook last kun
nen krijgen.
Hoe komen die jongens van veertien
en vijftien jaar in zo'n selectie-elftal?
De T-C. in de afdeling heeft daarvoor
de medewerking van de clubs nodig,
die hun talanlvolle spelers opgeven.
Dat legt y ar an tw eindelij kheid op de
schouders van die clubleiders, want zij
moeten kunnen beoordelen of een jon
gen inderdaad zo talentvol is. Een uit
blinker in een kleine club hoeft immers
geen talent in het grote verband te
zijn. Voorts wordt de scheidsrechters
van jeugdontmoetingen gevraagd hun
ogen de kost te geven en eventuele
talenten te melden. En dan gaan de
T.C.-leden zelf op pad. Zij selecteren
uiterst serieus, omdat zij terdege be
seffen, dat 'n jongen van veertien, vijf
tien jaar, die voor een selectie wordt
gekozen een enorme dreun krijgt als
hij in de wedstrijd wegvalt en ernaast
moet worden gezet omdat hij beslist
onder de maat is gebleven.
Zegt het T.C.-lid: „En dan nog kan
het gebeuren dat de beste jeugdspe
lers niet in de eindselectie komen om
dat men hen achterbaks houdt of er
geen interesse voor heeft. Dat begrij
pen we niet. Laten er van die drie
honderd twintig nu eens tien naar een
semiprofclub gaan. Dan blijven er al
tijd nog driehonderd tien over, die of
extra-trainingen of doodgewone trai
ning, die zij nooit krijgen, hebben ge
had. Dat komt ongetwijfeld het ama
teurvoetbal ten goede. En het is per
se niet de bedoeling een wapenschouw
op stapel te zetten ten gerieve van
de semiprofclubs, die dan kunnen uit
zoeken. Het enige doel is het spelpeil
omhoog te brengen en daarmee moet
vroeg worden begonnen. In septem
ber gaan we oofc landelijk beginnen
met een groep van zestien- en zeven
tienjarigen, op dezelfde manier. Kes.-
Ier hoopt een zeer brede basis te krij
gen van 320 jongens van 14 en 15 jaar
en eenzelfde aastel van 16 en V jaar".
De „Mchttog" van hef afgelopen sei
zoen heeft het eindstation Zeist al be
reikt. Maar men gaat stug door. Voor
het seizoen 1967-1968 gefit het plan
voor spelers, geboren op of na 1 sep
tember 1952 (groep 14-15) en op of na
1 september 1950 (groep 16-17). Er ls
zelfs al gedacht oim de leeftijdsgroep
van 12 en 13 jaar ook in het plan te
betrekken. De technische deskundigen
in de K.N.V.B. hebben sterk aange
drongen op toevoeging van die groep.
De pedagogen in de K.N.V.B. hebben
het met klem afgeraden. Dat is dan
een lduif waarom nog kan worden ge
vochten.
Voorlopig heeft men trouwens de
handen al meer dan vol aan de an
dere twee groepen. Dat heeft men er
echter volkomen voor over want nu
al kan gezegd worden: „Er zit talent
onder de jeugd en er komen er bepaald
uit voor het Nederlands elftal".
En dan mogen die tweemaal driehon
derdtwintig zelf uitmaken wie dat dan
wel zal zijn. Maar dat het stimuleert,
staat vast want ieder is wel zo eer
zuchtig om te denken dat hij het ls-.
Op de foto links hierboven
De verrichtingen van de speler
tjes worden nauwkeurig gade
geslagen en genoteerd door leden
van de technische commissie
jeugd van de afdelingen.
WW-sejiCvUi'is Kiewit: geen
goed woord voor het betaalde
voetbal.
