Ook de
Russische vrouw
blijft vrouw
voor
het
raam
Hart-
verwarmend
en
charmant
Gun uw kind
het licht
in zijn ogen
Columbus legt
weer een ei voor
de huisvrouw
DE MODE BINDT DE
VROUW DE BEL AAN
UW KOELKAST IS
GEEN TOVERSTAF
Doordrijvers
Ijs met
koffie en rum
Roe, roe, kindje
linksboven:
Walentina Toerowtsewa, de ontwerpster van dit
model, noemde haar creatie „Matrosjka."
boven:
Een fraai en apart mantelpakje uit witte wol met
applicaties.
onder:
Twee zijden japonnen, uitgevoerd naar volksmo
tieven.
links
Overjas met dubbele rij knopen voor jongeren.
Najaarscollectie van „Het Modehuis" in Minsk).
Wilt u uw buurmeisje, uw hartsvriendin of iemand anders waar u van houdt een
attentie geven, dan moet u het boekje „Lente is een nieuw begin" van Joan Walsh
Anglund cadeau geven. Het is een tintelend miniatuurboekje met simpele maar
hartveroverende plaatjes en een charmante, speelse tekst.
Joan Walsh Anglund studeerde aan het Art Institute van Chicago en doorliep
aldaar de kunstacademie. Ze woont nu met haar man, haar twee kinderen en niet
te vergeten haar poes Tinkerbell in New York. Daar schrijft en tekent ze simpele
plaatjes, die ze met een handvol gevoelige tekstregels tot een charmant geheel
weet samen te voegen.
In Nederland zijn reeds eerder van haar verschenen: „Een vriend is iemand die
om je geeft", en „Liefde is een heel speciaal gevoel". De boekjes zijn uitgegeven
door Zomer en Keuningi in Wageningen (Prijs f 3.75).
Het is onder de vrouwelijke jeugd
van Amerika een hele rage gewor
den om oorbellen in plaats van
„clips" te dragen. De mode van het
doorboorde oorlelletje keert terug. De
hedendaagse jonge meisjes zien daar
in een bewijs van onafhankelijkheid.
Zij zouden echter zeer verbaasd staan
als zij hoorden, dat haar grootmoe
ders al omstreeks de eeuwisseling op
deze wijze haar oor-sieraden droegen.
Hoewel reeds in 1950 een terugkeer
tot het dragen van oorbellen was te
constateren, is de echte explosie pas
in 1963 gekomen. De prijs van de
oorbellen varieert van drie tot 25 dol
lar per stuk. Het blijft echter niet
bij één paar per persoon, want de
meisjes wensen verschillende paren te
dragen naar gelang van de kleding.
Het doorboren van de oorlelletjes doen
velen zélf, doch er is ook al een ju
welier, die dat gratis doet als men
bij hem een paar oorbellen koopt van
12 dollar of méér. Deze firma heeft
een collectie van 500 soorten, waar
van zij er ongeveer 500 paar per week
verkoopt. De hausse in oorbellen zal
zich naar verwachting nog zeker ge
ruime tijd voortzetten.
Voor het bewaren van voedings
middelen en dranken in een koelkast
is de eerste eis dat zij goed zyn ver
pakt en voorts dat zij niet te lang
blijven liggen. Dit laatste komt de
hygiëne in de kast niet ten goede.
Een koelkast is namelijk niet geschikt
om er gedurende enige weken levens
middelen e.d. in te bewaren en het
vriesvak niet om deze in te vriezen,
want daarvoor is een temperatuur van
-18 graden C. nodig.
Het mag dan in de zomer heerlijk
zijn iets kouds te nuttigen, goed is
het bepaald niet omdat onmiddellijk
te doen nadat het uit de koelkast
is gehaald. Beter is daarmede even
te wachten tot de temperatuur ervan
wat is gestegen. In het algemeen mo
gen spijzen en dranken vóór het con
sumeren niet kouder zijn dan 12 gra
den C.
Een omgang tussen mensen is pas
prettig als ieder vrijmoedig de eigen
mening kan en durft te uiten. Dan le
ren we elkaar grondig kennen, kunnen
van eikaars inzicht iets leren en weten
tenslotte waar we aan toe zijn.
Een wederzijds gesprek, waar men
beiden weet van spreken maar even
zeer van aandachtig toehoren en be
hoorlijk overwegen is echter heel wat
anders dan het tot iedere prijs door
drijven van eigen gelijk, ook al menen
we nog zo zeer het bij 't rechte eind
te hebben. Wie zich realiseert hoe
moeilijk het eigenlijk is ons over iets
een werkelijk gegrond oordeel te vor
men zal in het uitdragen van z'n me
ningen niet zo fel en 'n weinig gereser
veerd zijn. Ten eerste is de wens al
■uaak de vader van de gedachte, maar
allerlei vluchtige en oncontroleerbare
dingen iets wat we ergens, vaak „half"
gehoord hebben, wat we terloops gele
zen hebben helpen mee een indruk te
vormen.
Dan kan men dat „gelijk" nog door
drukken op een ijzig-kalmevernieti
gende toon, die de ander woedend
maakt en toch iedere lust tot een ive-
derwoord wegvaagt: ofwel op de be
kende ruzietoon van „je kan me nog
meer vertéllen, het is toch zoals ik
zeg."
Zulke gelijkhebbers menen met hun ge
lijk de wereld te veroveren omdat ze
denken iedereen van de kaart te
kunnen vegen, maar ze bemerken wei
nig hoezeer ze bezig zijn hun eigen gla
zen in te gooien.
Verstandige mensen verliezen al gauw
de lust tegen zulk stompzinnig door
drijven in te gaan5 omdat ze weten dat
er toch niet werkelijk geluisterd wordt.
Ze laten dergelijke „tegenstanders"
links liggen.
Ook vredelievende naturen voelen zich
weinig op hun gemak met lieden die bij
de onschuldigste opmerking zonder
aanleiding in hun bekende ruzietoon
vervallen. Ook zij stéllen geen prijs op
de omgang met zulke heftige naturen.
En komen ze te staan tegenover
iemand die „van 't zelfde laken een
pakis, dan komt er binnen de kortst
mogelijke tijd een denderende ruzie en
men kijkt elkaar voor 't leven niet
meer aan!
Goed is het een mening te vormen,
goed is het ons vrij en oprecht te uiten
tegenover onze medemensen, maar we
kunnen erbij bedenken dat zowel wij
zelf als de ander zich kan vergissen,
ja mogelijk allebei, of ieder in zeker
opzicht wel, in ander niet. We moeten
echter de tijd nemen en de tijd geven
om inzichten te overwegen en te ver
werken. Het opdringen van een mening
die niet van harte gedeeld wordt heeft
niet de minste zin.
Misschien stelt u zich een Russische vrouw als een bij de we
genbouw of in de fabriek werkende, stoere, norse en in overall
geklede deerne voor, met een zwaarmoedige blik en een mini
mum aan eisen. Wellicht meent u dat uw sexegenoten uit de
Sovjet-Unie weinig geven om mooie kleren en dat ze zich niet
interesseren voor mode. Als u er zo over denkt, behoort u tot
dezelfde groep buitenlanders die menen, dat er in ons land op
elke hoek van de straat een molen staat en dat bij ons ieder
een in nationale klederdracht op klompen rondloopt.
U hebt het nu wel begrepen, denk ik, dat ook de Russische
vrouw vrouw blijft. Ze stelt er net zoveel prijs op er aardig
aantrekkelijk en charmant uit te zien als u en ik.
Op de wereldtentoonstelling EXPO-'67 in Montreal worden in
het paviljoen van de Sovjet-Unie naast reeksen andere artike
len ook modellen van kleding en kostuums geshowd, alles cre
aties van Sovjet-modeontwerpers. Deze modellen vallen op
door harmonische combinaties van nationale motieven met het
in onze eeuw gebruikelijke streven naar geriefelijkheid.
In tegenstelling tot vroeger jaren hebben de ontwerpers in hun
modellen gebruikgemaakt van levendige kleuren en schakerin-
ringen. Op ruime schaal wordt gewerkt met contrasterende
stoffen en met gedraaide koorden, met imitatie kostbare ste
nen of bont. In sommige dessins voeren geometrische motie
ven en het kenmerk van de oude volkskleding de boventoon.
Dat de Russische jongemannen ook wel eens iets anders willen
dragen dan een overall of een jas met bontkraag en beremuts,
laat een creatie van „Het Modehuis" in Minsk duidelijk zien.
Zomerjurkje met groot patroon, een kenmerk van de
oude volkskleding in Bjelorusland. (Collectie van
„Het Modehuis" in Minsk).
Een van de eenvoudigste en
lekkerste ijscombinaties is die
van vanille-ijs met koffie en rum.
Wie zich aan dit ijsje voor „toe"
wil wagen hoeft niet terug te dein
zen voor veel werk, want het
recept is heel eenvoudig. Vooral
1 als het ijs kant en klaar wordt
1 gekocht. (Alleen zal in dat ge-
val het ijs niet in puddingvorm
kunnen worden opgediend, maar
als langwerpig of vierkant blok-
je).
Het ijs dient u op met een pit
tige en erg lekkere koffie-rum-
saus, zo'n saus die ook door man-
nen wordt gewaardeerd. Voor de
ze saus moeten een halve deci
liter koffieroom en één dl. melk
aan de kook gebracht worden. In-
tussen vier blaadjes witte gela-
J tine in koud water weken, goed
'i uitdrukken en door de hete, niet
meer kokende melk roeren tot
dat ze volkomen opgelost zijn.
Daarna anderhalve dl. erg ster-
ike koude koffie toevoegen. Even
voor het opdienen 1 glas rum
door de saus roeren (ook whisky
doet het goed).
Roe, roe, kindje,
Hoe ben je toch zo stout,
Heb je pijn in je buikje,
Of zijn je voetjes koud?
Vuurtje zullen we stoken,
Papje zullen ive koken,
't Wiegje gaat van zwik-zivak,
Voor die 'cleine dikzak.
Wanneer ouders ontdekken dat hun
jonge spruit scheel ziet, gaan z(j
vlug naar een oogarts omdat z(j we
ten, dat hoe vroeger men naar de
dokter gaat, des te groter de kans
is dat het kan worden verholpen. Er
zijn echter meer oogkwaaltjes waar
een kind aan kan lijden, kwaaltjes,
die niet zo makkelijk herkenbaar zijn
voor de leek. En welke ouders den
ken eraan om al met een schoot-
kindje naar een oogarts te gaan?
Tóch verdient het aanbeveling om
wanneer men bij zeer jonge kinderen
afwijkingen van het normale gedrags
patroon opmerkt, die door oogafwij
kingen veroorzaakt kunnen worden, on
middellijk de oogarts te raadplegen.
Uit onderzoekingen van een oogarts
in Lyon is namelijk gebleken dat
meer dan de helft van alle kinderen
de scheelzienden inbegrepen
reeds op zeer jeugdige leeftijd een oog
behandeling nodig heeft.
Het licht der ogen wordt van ouds
reeds als een der meest waardevol
le fysieke gaven van de mens be
schouwd. Nu de vorderingen der tech
niek in onze moderne maatschappij
elkaar in steeds sneller tempo opvol
gen is het meer dan ooit zaak ervoor
te zorgen, dat men goed kan zien.
Ook het steeds drukker wordende
verkeer eist een scherpe blik. Ver
minderd gezichtsvermogen wordt in
steeds sterker mate een gevaar voor
de mens en zijn omgeving. Daarom
is het zaak de ogen van uw kin
deren ook al zijn ze nog zo jong te
laten nazien, zodra daartoe ook maar
de geringste aanleiding bestaat.
O—
Het lijkt het ei van Columbus en
men vraagt zich af, waarom tot dus
ver blijkbaar niemand op het idee is
gekomen, behalve dan die Duitse huis
vrouw, die er op de uitvinders-beurs
in Brussel dan ook een zilveren me
daille mee verdiende: een verplaatsba
re gordijnroe.
Een van de onaangenaamste en
soms gevaarlijkste karweitjes waar
voor de huisvrouw geplaatst kan wor
den is het ophangen van gordijnen.
Balancerend op een hoge trap loopt
ze de kans een flinke val te maken.
De Duitse kwam op de gedachte, een
gordijnroe te ontwerpen, die aan bei
de zijden voorzien is van een koord,
waaraan zij kan worden neergelaten.
Men kan aldus op de begane grond
de gordijnen bevestigen om de roede
vervolgens op haar plaats te bren
gen.
De Minimolen, de nieuwe kinderserie die gedurende de zomermaanden iedere
avond om kwart voor zeven door de NTS wordt uitgezonden, lijkt een succes te
worden. Dat is ook niet te verwonderen, want in landen als Canada, Zweden, De
nemarken, Duitsland, Spanje, Italië, Portugal en Zwitserland vormen deze Fran
se poppenfilms reeds maandenlang een liefelijk „welterusten". Ook in België
en Rusland gaat de serie binenkort de lucht in.
U kunt de kinderen nu ook in de slaapkamer laten meegenieten van Margootje,
de harige hond Floris, en Cebulijn de springrups, want een zakelijke textielgros-
sier heeft deze vriendjes tezamen laten brengen op gordijnstof. Uw detaillist kan
u er zeker adto helpen als u er interesse voor mocht hebben.
