i
I
i
i
I
I
n
N
I
a»
§5
9
H
I
1
I
H
I
I
i
lardbeienjam «f80
MGroentesoep«s 80
Earing in torn. sans
95 80
Achterham too gram s80
Vrnehtentoflees m80
Pnnseliewaiels «f80
IpiliSl 4 pakjes (24 st) Xr 80
Gilta lylons ir-80
Wrijfwas
se 80
luappads
858®
Doperwtcn-iijn 95 80
Rookworst
«f80
Droge Rijst 89 80
Appeltjes
8980
ItsofPiko's 2.5.»n80
Patentbloem Mlopak 85 80
Smeerkas 40+ s?80
Top-Drop 4.
Palmoliezeep t 80
Keukenrol Hditta 9$ 80
si
1
i
v4''.
PLAATS ONDER DE ZON
Kijk door de Albert Heijn Prijzenbril!
is
Uitvoering Geneefse besluiten
zal nog vele jaren vergen
albert heijn
Verlaging met
één derde is
presentabel
resultaat
I /vi VI 9
met siliconen
doos 10 stuks
vacuum
INSTANT
m
m
Het begon in 1887 - en het is nooit meer
opgehouden. 80 jaar een onverbeterlijke
do or strep ervan toch-al-lage prijzen
Dat is de zin van het jubileum dat Albert Heijn met
u wil vieren. Dus wat doe je dan, in een feestelijke
bui? Nog meer prijzen doorstrepen dan ooit! Kijk
maar. dat niet prachtig? Zóveel fijns voor 80!
^80 jaar voordeliger J|
80 jaar voordeliger. Maar'óók: 80 jaar beter.
Kwaliteit is onverbiddelijke leefregel van
Albert Heijn. Vandaar de beroemde Onvoor
waardelijke AH-Kwaliteits-Garantie die u
geniet,ook bij de lager-dandaagpt geprijsde
aanbiedingen van Albert Heijn!
HierisdeEERSTESERIEvaneenreeksJubilewn-aanbiedingen.Letopdevolgendeadvertenties!
huishoud i i i .1 i pof i
met balletjes
proof blik AOO gram
-2SO gram-
-pak lO aiuki
per paar-
-doos-
•lif blik-
2SOflram
•pak 400 gram*
GEDROOGDE
-«so gram.
m cioosle 6 puntjes
•tukken*
m
ga
SS
Beperking
Betere basis
&S
m
Dat Is prachtig! Nu voor 80
UIMV/I W I IV-rli* I kV
(in een groot aantal Albert Heijn winkels) -
bovenstaands prijzen galden t/m woensdag 24 mal
Oh albert heijn
•5
I
32. Tjeerd vroeg:
„En wanneer willen ze daarheen
gaan?"
„Deze week nog niet... tegen 't
eind van de volgende misschien",
zei ze. En ze scheen er niet hele
maal gerust op te zijn, want ze
voegde eraan toe: „Lijkt het jou wel
goed toe, Tjeerd?"
„Waarom niet?" zei Tjeerd. Hij
stond op. „Maar wil je me waar
schuwen als het zover is?"
„Moet ik jou waarschuwen?"
Haar ogen werden opeens groot
van angst. „Waarom?"
Tjeerd dacht, dat hij het natuur
lijk weer eens verkeerd aangepakt
had. Hij had Ina moeten vragen of
die naar haar toe wilde gaan. En
hij pakte het ook verder verkeerd
aan, toen hij zei:
„Och, waarom? Ik wil dat graag
weten... misschien ga ik daarginds
zelf ook pog eena vissen als het
de moeite waard Is wat Jakob en
Piebe er vangen".
Hij verwachtte, dat ze daar niet
tevrsdmrmeo eon rtjnwonog tneer
zou willen weten. Maar ze mocht
dan een klein, een heel eenvoudig
vrouwtje zijn, ze was toch ook
kordaat genoeg. Ze zei alleen nog:
„Goed, ik waarschuw je wel".
HOOFDSTUK 7
Rooie Tjeerd kreeg zijn nieuwe
ark die winter niet meer klaar.
Maar hij bracht het tenminste zo
ver, dat hij het dak erop had, zo
dat het niet kon inregenen en
sneeuwen, hoewel het niet te vroeg
was. Geen dag. Het weer, dat de
laatste weken al erg onbestendig
was geweest, sloeg om naar storm.
Overal in het buitenland, vooral
langs de Scandinavische kusten,
moesten volgens de kranten zelfs
al sneeuwstormen hebben ge
woed.
Verder naar het zuiden, boven
het westelijk deel van de Atlanti
sche Oceaan en ook boven de Golf
van Biskaje, waren nogal wat sche
pen tijdens een orkaan op zee ge-
Mewat Ma» honen de Noordzee
en langs de gehele
was het nog steeds handzaam
weer. De vissers konden nog elke
dag uitvaren en brachten ook be
hoorlijke vangsten binnen. Jam
mer was alleen, dat de vis niet veel
opleverde. Er kwamen zo goed als
geen kopers en de enkelen die er
nog kwamen, schenen met elkaar
te hebben afgesproken de prijzen
zo laag mogelijk te houden. Ook
de vis die langs de huizen in de
stad uitgevent werd, bleef goed
koop, zó goedkoop, dat het de on
kosten haast niet kon goedmaken.
Jan Boetjes, die de noteringen in
de kranten volgde, zei dat dat alle
maal wel naders kon en moest. Hij
en zijn boekhouder hadden er die
winter geen tijd meer voor, maar
wilden tegen het voorjaar een paar
grote vrachtwagens aanschaffen
om al de vis die aangevoerd werd,
naar de grote steden in Holland
en, als het nodig was, ver over de
grenzen naar België en Frankrijk
te brengen. Dat deed hij dan niet
voor zich zelf. Hij zou er alleen
maar werk, hopen werk mee heb
ben. Want de ijsfabriek moest
klaar, er moesten loodsen worden
gebouwd, waar de vis kon worden
verpakt en misschien zelfs, in een
niet al te verre toekomst, een vis-
conservenfabriek. Dat bracht niet
alleen werk mee, werk en beslom
meringen, maar natuurlijk ook
kosten. Er moest kapitaal in wor
den gestoken en het was de vraag,
wanneer dat eens rente zou op
brengen* Meat dor ging hel hem
Waddenkustook niet om. Hoofdzaak was, dat
de vissers betere prijzen konden
bedingen, niet meer afhankelijk
waren van wat er in de naaste om
geving betaald werd, een beter be
staan zouden krijgen en niet meer
gedwongen zouden zijn om zich in
de slechtste tijd met smokkelen en
strandroven op te houden. Boven
dien zou er een hoop vreemd volk
naar het dorp komen, machinisten,
timmerlieden op een kistenfabriek-
je, chauffeurs voor de vracht
wagens en die brachten niet alleen
het nodige vertier, maar ook meer
welvaart. Hij had al stukken grond
aangekocht om wat woningen te
laten bouwen, zodat ze tenminste
fatsoenlijk onderdak konden krij
gen. Het was allemaal machtig
mooi, zoals Jan Boetjes dat ver
telde. En wie er een klein beetje
oog voor had, moest ook toegeven,
dat het alles heel goed mogelijk
zou zijn. Als het maar goed uitge
voerd werd. En zover was het nog
niet. Het leek er nog in de verste
verte niet op.
Sommigen meenden, dat het wel
nooit zover zou komen ook. Zeker
niet als Jan Boetjes en zijn boek-'
houder het moesten doen. Er was
haast geen mens die enig vertrou
wen in zo'n boekhouder had. En
soms kreeg men de indruk, dat Jan
Boetjes zelf dat vertrouwen miste,
maar nu eenmaal niet anders meer
kon omdat hij die man hier bin
nengehaald had. Het moest hem
boven het hoofd groeien.
(Wordt vervolgd.)
De onderhandelaars in de Ken-
nedyronde zijn tot een overeen
komst gekomen. Weliswaar heb
ben ze daarbij gerenommeerde
Euromarkt-methodes moeten ge
bruiken als marathonvergaderingen
en het stilzetten van de klok, toen
de tijdslimiet toch werd overschre
den, maar het resultaat is zeker
presentabel.
Een gemiddelde verlaging van de
invoerrechten met een derde voor
ongeveer tachtig procent van de
wereldhandel is geen gering resul
taat. En het heeft weinig zin hier
bij te betreuren dat het vijf jaar
geleden gestelde doel van halve
ring niet is bereikt.
In de laatste dagen van de onder-
handelingzn is ook nog een 'weede
ideaal ter ziele gegaan: een we
reldomvattende regeling voor win
tergraan, iets waarvoor de com
missaris van de E. E. G., ir. Mans-
holt, zich bijzonder heeft ingespan
nen. Dat zou een eerste nagenoeg
wereldomvattende marktregeling
zijn geweest met een ingebouwde
hulpverlening door alle goed van
voedsel voorziene naties aan de
hongerende landen.
Dat die niét is doorgegaan, is
voornamelijk daarom zo jammer,
omdat een dergelijke eerste rege
ling de weg zou hebben vrijge
maakt voor meer overeenkomsten
op wereldschaal. Dat wil zeggen
dat daarbij met alle mogelijke be
langen rekening zou worden ge
houden en niet alleen met die van
een paar toevallig bijeengekomen
producenten en afnemers.
Die beperkte overeenkomsten
dragen altijd het gevaar in zich
dat de niet-aanwezigen het moeten
bezuren.
De uitvoering van de Geneefse
besluiten zal niet van vandaag op
morgen een feit zijn. Daar zullen
nog jaren mee gemoeid gaan. Maar
van belang hierbij sjn twee dingea.
i
De industriestaten met ais
voornaamste blokken de V. S., de
E. E. G., de E. F. T. A. en Japan
kunnen onderling meer handel drij
ven, daar de concurrentie verlam
mende belemmeringen aan de grens
voor een deel verdwijnen. Dat is
voor deze landen zelf van groot
belang.
De onderontwikkelde landen, die
aangewezen zijn op importen uit de
landen van deze „bridgeclub" (zo
als die in Genève werd genoemd),
hebben nu aanzienlijk betere kan
sen het geld voor de rekening te
verdienen door exporten naar die
landen.
Het lijkt niet waarschijnlijk dat
de wereldbevolking oneens zal wor
den verrast door prijsverlagingen
als gevolg van deze overeenkomst.
Maar de bestaansbasis van veie
landen is aanzienlijk verbreed en
bestaande of zich ontwikkelende
welvaart is daardoor steviger ko
men te staan. Al was het alleen
maar doordat in de V. S. en in de
E. E. G. de neiging tot isolationis
me het allemaal zelf doen
vrijwel de kop is ingedrukt.
