in
Rusland
Meer dan 4 miljard!
Forse
Nederlandse activiteit
De atoombommen op
Hirosjima en Nagasaki
Geen socialist te vinden voor post van
staatssecretaris bij defensie
RELAAS VAN EEN
OVERLEVENDE
2734 vierkante
meter
BHoemen uit
Aalsmeer
Coöp. Boerenleenbank «Terneuzen»
RAIFFEISENBAHK
Zaterdag 7 augustus 1965
8
Jaarlijks
overlijden nog
honderden
aan de gevolgen
Het Nederlandse bedrijfsleven
zal op aanzienlijke schaal deel
nemen aan de chemisch-techni-
sche wereldtentoonstelling voor
industrie en landbouw, die van
11 tot 26 september in de hoofd
stad van de Sowjet-Unie wordt
gehouden.
Tijdens deze wereldexpositie in
het Sokolniki-park worden tien
duizend buitenlanders, voorna
melijk deelnemers en hun mede
werkers, maar ook veel geleer
den verwacht. Dat is vijf maal
zoveel Is tijdens de wereldten
toonstelling' voor bouw- en we
genbouwtechniek in 1964.
Drie Nederlandse deskundigen
zullen tijdens wetenschappelijke
symposions verhandelingen hou
den. Dr. A. van Loen van de
staatsmijnen spreekt over „nut
en doel van aminozuren in vee
voeder". Deze verhandeling staat
waarschijnlijk in nauw verband
met het licine-procédé van de
staatsmijnen, dat wereldwijde
belangstelling in wetenschappe
lijke en industriële kringen trekt.
Dr. J. van Driel (Norit N.V.)
zal spreken over nieuwe toepas
singen van actieve kool in de
chemische industrie.
De heer J. Kreijger, verbonden
aan een der Wageningse insti
tuten, zal een lezing houden over
het kunstmatig drogen van
groenvoer in Nederland.
De Nederlandse inzending in
Moskou wordt ongeveer vier
maal zo groot als die van 1964.
Op 2734 vierkante meter, ver
deeld over1 twee hallen, zullen
60 ondernemingen in 27 stands
laten zien, waartoe het Neder
landse bedrijfsleven op che-
misch-technisch gebied in staat
is. Deze forse inzending is, ge
rekend naar de omvang van de
Nederlandse industrie, relatief
veel groter dan die van Frank
rijk, Italië, West-Duitsland en
Engeland en qua oppervlakte ge
meten gemiddeld tweederde tot
driekwart van die der genoem
de landen.
De plaats van de Nederlandse
paviljoens in het Sokolnikipark
is zeer centraal. De paviljoens
grenzen namelijk aan het grote,
twee verdiepingen beslaande
hoofdgebouw, waarin de Sowjet-
Unie zelf exposeert.
U.S.S.R.-instituut in Den Haag.
Op 24 september wordt als vrucht
van deze samenwerking een
Nederlandse dag gehouden. Deze
wordt door de Nederlandse am
bassadeur in Moskou, mr. E. Star
Busmann, geopend.
Behalve de staatsmijnen, Ver-
olme, „De Schelde", de V.M.F., de
stichting Nederlands exportbu
reau voor constructie en machi
nefabrieken „Necoma", nemen
o.a. ook het Nederlands verkoop
kantoor voor chemische produk-
ten, de Leidse apparatenfabriek,
Niagarafilters, Eichoff, Scado-
Archer, Begemann, Hunter-Dou-
glas, Comprimo, Aagrunol, Elec-
trofact, Becker-Delft en Ferro-
Enamels aan de expositie deel.
De gehele Nederlandse inzen
ding' zal in de loop van de vol
gende week met vijftien „euro
trailers", grote gesloten vracht
wagens, naar Moskou vertrek
ken. Een Nederlandse bouwgroep
van vijftien man onder leiding
van een architect en een aanne
mer zal de paviljoens bouwen en
inrichten. De inzending wordt
extra-attractief gemaakt met bor
ders, perken en bakken met Aals-
meerse bloemen en planten.
Het blijkt, dat er in de kringen
van de Partij van de Arbeid nie
mand te vinden was. die bereid
was een benoeming tot staatsse
cretaris van defensie te aanvaar
den.
Naar de minister-president,
mr. J. M. L. Th. Cals mede na
mens de minister van defensie,
de heer P. J. S. de Jong, in ant
woord op schriftelijke vragen
van het eerste kamerlid de heer
Geuze (C.H.) mededeelt, zijn er
inderdaad pogingen aangewend
om één van de twee toen nog
open plaatsen als staatssecre
taris van defensie door een lid
van de Partij van de Arbeid te
doen bezetten.
Het kabinet betreurt het, aldus
de minister-president, dat deze
pogingen niet zijn geslaagd. Het
uitblijven van de benoeming van
een lid van de Partij van de Ar
beid tot staatssecretaris van de
fensie zal, zo verzekert de heer
Cals, geen afbreuk doen aan de
homogeniteit van het kabinet ten
aanzien van de defensiepolitiek.
Muggen oorzaak
van „roodvonk"
Ouders in Neede die hun kin
deren naar de dokter hadden ge
stuurd in de mening dat zij rood
vonk hadden, hoorden later, dat
de opgezwollen oogleden te wij
ten waren aan muggen, die dit
Oostgelderse dorp in hele zwer
men belagen.
Na de aanvallen van de ve
nijnige insecten konden de kin
deren nauwelijks meer zien, zo
opgezwollen waren hun oogle
den.
De heer Geuze had er in zijn
vragen op gewezen, dat het ge
bruik is, dat de regeringspartijen
bij de bezetting van de politieke
posten bij het departement van
drie staatssecretarissen van de-
defensie worden betrokken.
Zoals bekend, zijn er in totaal
fensie. De staatssecertaris van
marine is een A.R.-man, com
mandeur A. van Es. De staats
secretaris voor de luchtmacht is
een lid van de K.V.P., kolonel J.
J. F. Borghouts. De derde staats
secretaris, die de landmacht on
der zijn beheer heeft, is de heer
G. H. J. M. Peijnenburg, die niet
bij een politieke partij is aange
sloten.
Anti-Amerikaanse
demonstraties in Indonesië
Djakarta: De anti-Amerikaanse
demonstraties houden aan in de
Indonesische hoofdstad. Zo gaf
de benoeming van M. Green tot
nieuwe ambassadeur van de V.S.
aanleiding tot een nieuwe rel.
Een grote menigte jonge mensen
trok op naar de ambassade, voor
zien van spandoeken met op
schriften als „Go Home Green"
en „Stop U.S. Agression in Viet
nam".
(Adv.)'
4.000.000.000,—)
Dat is het totaal spaartegoed bij de boerenleen
banken, aangesloten bij de Coöp. Centrale Raif-
feisenbank te Utrecht. Ruim 4 miljard gulden.
Ook U kunt profiteren van de gunstige voor
waarden.
Er ligt een spaarboekje voor U klaar bij de
WALSTRAAT 7
TERNEUZEN
NOORDSTRAAT 6
AXEL
Duitser schreef
dat dagboek Anne Frank
vervalst was
Een gepensioneerde Westduitse
onderwijzer, Lothar Stielau, die
heeft beweerd dat het dagboek
van Anne Frank vervalst is, is
donderdag door de rechter in
Kiel veroordeeld tot een vermin
dering van zijn pensioen met vijf
procent voor de komende tien
maanden. Stielau werd in 1959
geschorst nadat hij in een school
blad had geschreven dat de „ver
valste boeken, het dagboek van
Eva Braun (Hitiers vrouw), de
Britse koningin en het evenmin
authentieke van Anne Frank, de
profiteurs van de Duitse neder
laag miljoenen hebben opge
leverd".
Stielau moet nu de proceskosten
betalen. De rechtbank zei dat hij
misbruik van zijn positie heeft
gemaakt.
Engelse
tankopslagbedrijven
van Van Ommeren
Het Engelse kantoor van Phs.
van Ommeren N.V. heeft te
zamen met Van Ommeren's part
ners in de Immingham Storage
Company twee Engelse tank
opslagmaatschappijen opgericht.
Het zijn de Oil Rail Terminals
(Neasden) Ltd in Londen en de
Oil Rail Terminals (St. Helens)
Ltd in Liverpool, zo meldt ,,'t
V.O.-journaal", Van Ommeren's
personeelsorgaan. De twee maat
schappijen beogen de vestiging
en exploitatie van olie-opslag-
platasen nabij de spoorwegsta
tions Neasden en St. Helens.
1969: MENS NAAR
DE MAAN
In Hunstville (Alabama) is een
geslaagde proef genomen met de
eerste trap van de Saturnus-
drietrapsraket waarmee de Ver
enigde Staten in 1969 een mens
naar de maan willen zenden. De
raket werd met reusachtige be
tonblokken aan de grond gehou
den, intussen een stuwkracht van
bijna 3Vj miljoen kilo ontwikke
lend.
Een Japanner, die de twee
atoombomaanvallen op Hiros
jima en Nagasaki overleefde,
heeft zijn ervaringen neergelegd
in een document dat is opge
nomen in een dezer dagen in
Tokio uitgegeven boek.
De thans 49 jaar oude scheeps
bouwkundig ingenieur Tsjoejos-
ji Jamagoetsji was op 6 augus
tus 1945 in Hirosjima voor een
opdracht van zijn werkgever.
Hij was in een opgewekte stem
ming omdat zijn werk voltooid
was en hij de volgende dag naar
zijn huis in Nagasaki zou te
rugkeren. Toen Jamagoetsji des
morgens om kwart over acht
uit de tram op weg naar zijn
werk stapte viel de bom.
Hij werd een dertigtal meter
van de tramhalte weggeslin
gerd, die zich op ongeveer een
kilometer van het centrum van
de explosie bevond. Zijn kwets
uren bestonden uit wat brand
wonden. De volgende dag was
hij een van de duizenden vluch
telingen die de stad verlieten.
Drie dagen na het gebeuren
meldde Jamagoetsji zich op zijn
werk in Nagasaki. Daar ver
haalde hij van de vreselijke
ramp die zich in Hirosjima had
voltrokken. Zijn collega's wil
den niet aannemen dat een wa
pen van een dergelijke verwoes
tende kracht bestond en hij was
nog bezig te trachten hen te
overtuigen toen, om 11.02 uur
de tweede atoombom een paar
kilometer van de plaats waar
Jamagoetsji zich bevond, ex
plodeerde.
Hij werd opnieuw weggeslin
gerd, terwijl het verband om
zijn wonden werd afgerukt.
Deze maal waren de verwon
dingen van de Japanner ern
stiger. Hij bracht twaalf maan
den in bed door, zijn haar viel
uit en zijn tandvlees bloedde
herhaaldelijk. Typische symp
tomen van radio-actieve bè
smetting.
Hoewel de wonden van Ja
magoetsji genezen zijn, draagt
hij voortdurend de angst met
zich mee spoedig aan de na
weeën van de radioactieve be
smetting te zullen sterven, want
jaarlijks overlijden in Japan nog
honderden mensen aan de ge
volgen van de atoomaanval van
1945.
Kohier loopt weg
van receptie in Moskou
Ambassadeur Foy Kohier van
Amerika is gisteren van een re
ceptie in het Kremlin weggelo
pen toen de Russische premier
Kosygin kritiek oefende op het
Amerikaanse optreden in Viet
nam.
Het was een ontvangst ter ere
van de koning van Afghanistan.
Kosygin sprak van „agressie
door het Amerikaanse imperia
lisme". Kohier zei bij zijn ver
trek, dat de beschuldiging voor
al onaanvaardbaar voor hem
was, omdat hij er als genodigde
niet op kon antwoorden.
De Nederlandse inzending zou
nog groter zijn geweest, indien
de Shell zou hebben gepartici
peerd. Deze maatschappij is ech
ter thans met haar Britse afde
ling vertegenwoordigd.
De coördinatie en organisatie
van de Nederlandse afdeling is
Sn handen gelegd van Stemmler
Imex N.V. te Hilversum. Dit
maal wordt nauw samengewerkt
wiet het officiële Nederland—
Historie van het jongste verleden van Terneuzen
LXV
UIT DIE „GOEIE OUWE TIJD"
„Een mensenleven is zo kort!" ,,'t Is alles zo gauw voorbij!"
Dat zijn van die verzuchtingen, die nogal vlot geslaakt worden
en waar we ons, elk op z'n beurt, aan schuldig maken!
Maar je moet eens in gesprek raken met oudere mensen, ge
boortig in de 80-er jaren van de vorige eeuw en eens goed luis
teren naar wat ze je weten te vertellen uit hun jeugdjaren!
Dan ga je er anders over denken en krijg je 't gevoel, dat het
allemaal toch wel heel lang geleden is. Dat ligt niet alleen aan de
afstand, die daar tussen ligt; daar heeft meer dan één factor mee
te maken. Een overrompelende industrialisatie; twee wereldoor
logen vol onvoorstelbaar leed, maar ook vol onvoorstelbare ver
anderingen daarna, hebben onze Westerse wereld in bijna vijftig
jaar meer en grondiger gewijzigd dan in eeuwen daarvóór ooit
het geval is geweest.
En daarom moeten we ons haasten nog gauw wat op te schrij
ven uit die dagen van weleer, die we meestal ten onrechte „die
goeie ouwe tijd" noemen.
„Als jongetje van zes jaar, meneer, ben ik op de school op 't
Zandplein gekomen. Veel bijzonders weet ik daarvan niet meer
te vertellen. De „bovenmeester" was meester Vooren; dan had
je nog de meesters Vroegop, Bierlé, Peijl en De Jong, en ook
meester Imand. „Kopere snorre' noemden ze die altijd, omdat ie
een nogal borstelige rooie snor had. Als 't zangles was, speelde
hij de wijsjes altijd op een ouwe viool, 't Was eigenlijk een suk
kel van een man, al besefte je dat als schoolkind niet, maar hij
kon geen orde houden in zijn klas. Daar zal ie wel een slecht
leven door gehad hebben! Je had ook nog juffrouw Eijke, maar
die liet niet met d'r eigen spelen! Die kon ons „snotjongens" best
baas!
't Ging toen allemaal z'n gewone gangetje. Op tijd vacantie,
maar niet zo lang als tegenwoordig en ieder jaar voor ons dè ge
beurtenis: de kennis! Op 't Zandplein stond elk jaar de „kome
die' van Bakker. Daar zou nu misschien geen mens meer naar toe
gaan, maar die zat bijna de hele week stampvol!
Ouwe vertrouwde plekjes van toea, ze zijn verdwenen, me
neer. 't Ouwe werfje, de muurtjes op de markt, de „dijk en plein
van Van Kouteren", het schietplein. En lol dat je kon hebben als
bij een of andere stormvloed de kaai overstroomde en ondanks
de schotbalken ook de markt onder water kwam te staan, soms
tot aan dominee Timmerman toe (die woonde in de Kersstraat)
Als 't 's morgens elf uur was mochten d'r altijd een stelletje
kinders weg, dat waren de „koffiebrengers" Want zo ging dat
toentertijd: vaders of broers die aan ,,'t spoor" werkten, begon
nen al vroeg; 's morgens om 5 uur en waren om 8 uur 's avonds
pas klaar. In de schafttijden brachten veelal schoolkinderen het
eten. naar ,,'t spoor", soms drie keer op een dag!"
„Ja, ja', zegt zijn vrouw, „dat heb ik ook gedaan, 't Was wel
niet voor vader maar voor een buurman en dan kreeg je daar
twee cent per keer voor, dat was zes cent op één dag! Reken
maar uit: dat was soms 36 cent in de week! Maar die waren na
tuurlijk voor moeder, die kon ze maar al te best inschikken!
's Maandags kregen we dan een cent om te versnoepen en dan
gingen we altijd naar 't winkeltje van „moei Miete" (weduwe van
Michieltjé Klaassen) in 't „Vlodewiek" (Vlooswijkstraat). („En
Miete van 't Zwijgertje dan in de Tholensstraat, waar je vier
grote eigengebakken babbelaars voor een cent kreeg! Red.)
Bij „Kee in 't straatje" (in de Hoogsteeg) kochten we twee
stroopjes voor een halfje en voor het andere halfje ander lek
kers. Als ons schoolschrift vol was brachten wij dit naar dit
snoepwinkelte en kregen voor dit schrift een paar stroopjes.
De Blokkenin lang vervlogen dagen. De trappen in 't midden zijn inde bezettingsjaren verdwenen. En hoe
lang is het café-met-de-deuren van Arjaan de Vos al weg!
In een ander snoepwinkeltje op het Schoolplein de naam van
de eigenaresse ben ik helaas kwijt, maar ik meen dat ze „bure
Antje" werd genoemd kreeg je veel voor een halfje en mocht
je kiezen. Des zomers stond in de gang van haar winkeltje een
emmer met water en een kopje en als men dan tijdens schooltijd
„naar achter" mocht, vlogen wij naar haar om te drinken.
Ja, voor één cent kon je toen nog heel wat kopen Soms wel
twee grote brokken. Of een zakje „opkrauwsel" uit de flessen!
Als je geluk had zaten d'r wel eens grote stukken in."
De baas neemt het verhaal weer op.
,,'k Was 13 jaar toen 'k van school ging en 'k mocht (moest!)
toen mee met vader, die metselaarsknecht was bij den ouwen
Willem Reinhoud. Vader verdiende een gulden per dag. Hij was
weduwnaar met zeven kinderen, dus breed hadden we 't niet!
Ik als duvelstoejager kreeg een loon van 4 cent per uur en
reken maar uit: een dagtaak van 10 of 12 uur was toen heel ge
woon. Daar mag je Reinhoud natuurlijk niet op aanzien, maar
zo was de tijd nou eenmaal! Al was 't niet veel, 't hielp toch
weer een beetje in 't huishouden. Reinhoud had veel klandizie
van boeren. Zo gebeurde het nogal eens, dat je een flink stukje
moest lopen; dan weer in de Neuzenpolder, soms een eind voor
bij Noten. En die uurtjes werden niet betaald hoor! Daar werd
in die dagen niet over gedacht!
Zo waren we eens bezig met 't bouwen van een steedje van
Van Aalst uit Terneuzen, in de Goessepolder. (Van Haelst? Red.).
Den ouwen Bram Rijnberg was timmerman Brampje Stoffel, mis
schien heb j'em nog wel gekend, die woonde met z'n zusters in
de Brouwerijstraat, waar je o.a. ook vuurwerk kon kopen, en
Kootje Stoffel, z'n broer, werkten ook op 't steedje!
Vader dronk graag een borreltje; och, wat had je toen anders
voor vertier! En dan gebeurde 't zo tussen de middag, dat je de
meeste leute had onder 't eten in de bakkete! Als de zaak onder
de kap ging, werd de vlag er op gezet en dan was er altijd we!
iets te drinken! Van Aalst was zelf ook uit Terneuzen gekomen
en die zei: „Jongens, als je vanavond klaar bent, kom dan even
aanlopen in 't cafeetje van vrouwtje De Ruijter op de Kanaal
dijk, dan tracteer ik jullie!" En zo kwamen we dan tegen een uur
of zeven mee den helen troep in 't cafeetje! Brampje Stoffel die
d'er niet al te best tegen kon, was een beetje zat en je zou 't niet
geloven, meneer, maar dat stille mannetje stond op 't lest voor
ons op de tafel te dansen 1"
(Wordt vervolgd.)
t
