Gouden jubileum zusters van het Heilig Hart te Sluiskil
Soebandrio: Gewapende actie
tegen Maleisië voortzetten
Tsjombe niet naar Brussel
wan dr Staverman via
dr Van Bockstaele tot dr Ramselaar
MINISTER VAN MAATSCHAPPELIJK
WERK OPENT „BACHTEN 8IEKE"
Ontwapening en bewapening
Openstelling van de grenskantoren
bij het scheepvaartverkeer gedurende
de nacht
Voor de vuist weg
spreken
De concentratie
in de
suikerindustrie
BENELUXRAAD-
KRITIEK OP HET RAPPORT OVER
POLITIEKE SAMENWERKING
DE VRIJE ZEEUW
Pagina 3
MIJLPAAL
OPERATIES
UITBREIDING
NIEUW BEDDENHUIS
ONDERWIJS
IN HET ZONNETJE
Psychologie
Vrijwilligers
Voor hot eerst
West-Europa
in
Ook te
Sas van Gent
BETOGING VAN TODEN
IN WASHINGTON
Premier Rachman
over Soekarno
Zaterdag 16 januari 1965
Luchtfoto van het St Elisabeth-
ziekenhuis (Foto K.L.M.)
Op 11 mei van dit jaar zal het vijftig jaar geleden zijn, dat zes
zusters van het Heilig Hart zich te Sluiskil vestigden. Het waren
zr. Catharino, overste; zr. Maria, zr. Lucia, zr. Paula, zr. Bernadetta
en zr. Madeleine. Zij waren gekomen op verzoek van pater Clemens,
gardiaan van het Capucijnenklooster. De opdracht luidde: Onder
richt in het bijzonder lager onderwijs en ziekenverpleging. Die
ziekenverpleging nu is uitgegroeid tot iets geweldigs, waarvan het
modern geoutilleerde St. Elisabeth-ziekenhuis met zijn 200 bedden
bet centrum, doch niet het voornaamste is.
Het voornaamste is de nimmer aflatende zorg en naastenliefde,
waarmee deze dienaressen van een praktisch Christendom vijftig
jaar hun werk hebben gedaan.
Honderden oud-patiënten zullen op 12 mei in gedachten of met
terdaad deze zusters van het Heilig Hart een eresaluut brengen om
hen te danken voor hun barmhartige bijstand in moeilijke uren.
12 mei, de dag van het jubi
leum, zullen de schijnwerpers
óp de zusters van het ziekenhuis
te Sluiskil worden gericht. Zij
hebben er niet om gevraagd en
zouden maar liever op die dag
gewoon hun werk doen. Maar
voor de gehele bevolking van de
Kanaalzone en ver daarbuiten is
deze mijlpaal te belangrijk dan
dat men er zonder feestelijk her
denken aan voorbij zou gaan.
De vooruitstrevende pater Cle
mens kreeg van de congregatie
niet onmiddellijk de beschik
king over onderwijzeressen. Het
jaar tevoren op 8 juni 1914 was
reeds vergunning verleend tot
de bouw van een „zusterhuis tot
verpleging van hulpbehoeven
den en zieken"; diezelfde maand
vond de aanbesteding plaats
voor de som van 21.845,en
in mei/juni 1915 was het ge
bouw klaar. De voorbereidingen
voor nieuwbouw verliepen in die
tijd aanmerkelijk vlotter dan nu.
De architect was broeder Felix
Capucijn, aannemers waren A.
J. de Krijger te Sluiskil en J.
v. d. Velden te Terneuzen.
Twee zusters, Catharino en
Madeleine, namen de verpleging--
op zich, zuster Paula kreeg, de
zorg voor de „bewaarschool" en
zuster Maria richtte een naai-
schooltje op voor meisjes die de
lagere school reeds hadden ver
laten.
De eerste patiënt werd opge
nomen op 14 juni 1915. In
Zeeuws-Vlaanderen was in die
tijd nog geen chirurg gevestigd.
Dr. Staverman kwam eens per
week naar Terneuzen om te ope
reren en op 5 augustus verricht
te hij de eerste operatie in het
St. Elisabethziekenhuis. In 1915
werden in totaal 15 patiënten in
het ziekenhuis opgenomen.
In juni 1916 werd de school
aanbesteed voor 30.637.een
bedrag dat dus boven dat van
het ziekenhuis lag. De architect
was weer broeder Felix en de
aannemer De Krijger. In juni
van het volgend jaar werd de
school in gebruik genomen.
Pater Clemens had de feitelij
ke leiding over de school, hier
bij geassisteerd door de heren
Th. M. Fermont en V. Cort-
vriendt. Op 8 februari 1917 werd
de stichting „R.K. Verpleging
en Opvoeding" in het leven ge
roepen. Hiervan werd pater Gar
diaan voorzitter en de heer Fer
mont secretaris.
Omstreeks 1918 vestigde zich
de Belgische chirurg dr. Emile
van Bockstaele in Terneuzen.
Voor de oudere stadgenoten
leeft deze gedistingeerde man
met zijn korte puntbaard en zijn
Vlaams dialect als een legenda
rische figuur in de herinnering
voort. Er was nu dus in Zeeuws-
Vlaanderen een chirurg en doc
tor Van Bockstaele opereerde
dan ook regelmatig in het zie
kenhuis te Sluiskil.
Het liep de eerste jaren al
lemaal niet zo vlot. Eerst in de
twintiger jaren kon een begin
worden gemaakt met de aflos
sing der schulden.
In 1926 werden de eerste re
sultaten van het onvermoeibaar
streven en werken van de ini
tiatiefnemers en de zusters merk
baar. De nieuwe „bewaar"- en
'naaischool kon in gebruik wor
den genomen. Tot dan toe had
hiervoor een gebouwtje bij het
patersklooster dienst gedaan en
door het rijk werd aan het eind
van dat jaar het ziekenhuis er
kend en kon dus worden begon
nen met de opleiding der ver
pleegsters. De eerste tijd waren
dit uitsluitend religieusen. In de
jaren 19271933 werd onder
moeder Marie-Adriënne de hoog
nodige medische apparatuur aan
geschaft.
In het begin van 1934 vestig
de zich de eerste Nederlandse
chirurg in Zeeuws-Vlaanderen,
n.l. dokter C. G. Ramselaar. Hij
was een jong specialist met mo
derne opvattingen, die zich in
teresseerde voor een naar de
eisen des tijds geoutilleerd zie
kenhuiswezen en hier ook daad
werkelijk naar streefde.
Donderdagmiddag 4 februari
a.s. om 14 uur zal de minister
van maatschappelijk werk, mevr.
drs. J. F. SehouwenaarFrans-
sen, in tegenwoordigheid van
vele genodigden de officiële ope
ning verrichten van het bejaar
dencentrum „Bachten Dieke"
aan 't begin van de Koninginne-
laan.
Voor het bestuur, voor de di
rectrice met haar perscneelsstaf
en voor de bewoners wordt de 4e
februari een hoogtijdag die enige
malen moest worden verschoven,
tot alle interne werkzaamheden
in gereedheid waren gebracht en
alle bewoners hun intrek hadden
genomen.
's Avonds wordt de inwonende
bejaarden ter gelegenheid van
deze grote dag een intiem feest
aangeboden met een afwisselend
programma, hetwelk op dit mo
ment nog niet tot in bijzonder
heden bekend is en dat ten dele
ook een verrassing moet blijven.
in 1935 begonnen met de bouw'
van een ziekenhuis met 60 bed
den, met operatiekamers, rönt-
genafdeling en laboratorium. De
kosten hiervoor bedroegen de
voor die jaren resoectabele som
van rond 100.000,
In mei 1940 moest het zieken
huis door de oorlogshandelingen
evacueren naar de Zandstraat
onder Philippine. Bij terugkomst
wachtte de onprettige ervaring,
dat heel het ziekenhuis was leeg
geplunderd. Het Roode Kruis
bood de helpende hand en zorg
de zoveel als in het vermogen,
lag voor een nieuwe inrichting.
Door de voortdurende toena
me van patiënten soms waren
120 mensen opgenomen deed
zich de behoefte aan een groter
ziekenhuis steeds meer voelen.
Bouwen was ondertussen al
een ingewikkelde aangelegen
heid geworden en er werd daar
om in 1948 een nieuwe stichting,
de „St. Elisabethstichting" op
gericht. In 1917 was de eerste
stichting geruisloos ter ziele ge
gaan.
In 1949 begonnen met de bouw
van een nieuw beddenhuis met
economie-afdelingen, werden in
de jaren '58 en '60 nog twee ver
diepingen boven de verloskun
dige afdeling gebouwd, een ver
pleegstershuis voor 75 leke-ver-
pleegsters en kwam vorig jaar
een gemeenschappelijke eetzaal
en een school voor de opleiding
van verpleegsters en analysten
gereed.
Eind 1964 kon begonnen wor
den met de bouw van het kloos
ter met kapel.
De behuizing van de ongeveer
60 zusters liet sinds jaren veel
te wensen over. Toch verlangden
zij niet, dat er eerst voor hen
zou gebouwd worden. Zij ston
den erop, dat het ziekenhuis en
de huisvesting van de leke-ver-
pleegsters voorrang kregen. In
de loop van 1966 zal het klooster
zijn opgeleverd en in gebruik
kunnen worden genomen.
Het stichtingsbestuur is dili
gent om de sterke bevolkings
groei tengevolge van de indus
triële ontwikkeling van de
Kanaalzone op te vangen en er
worden dan ook intern volop
plannen hiervoor gemaakt.
Op onderwijsgebied zijn de
zusters attent gebleven. Momen
teel is men bezig de lagere
school te moderniseren en uit te
breiden. Reeds enkele jaren be
schikt men over een nieuw gym
nastieklokaal en kleuterschool.
Ook bestaan er plannen het
V. G. L. O. uit te bouwen tot een
huishoudschool.
Ook op ander terrein zitten
de zusters niet stil. Zij weten
dat zij zich geleidelijk uit het
onderwijs zullen gaan terug
trekken. Dit kan door leken
evengoed gedaan worden. Zij
zoeken naar arbeidsterreinen
waar nog grote nood is en waar
dus dringend behoefte aan ar
beidskrachten bestaat. Zij wil
len taken gaan vervullen waarin
in onze moderne maatschappij
dringend behoefte is.
De zusters hebben deze taak
gevonden in het zwakzinnigen-
werk. Hieraan bestaat in Neder
land nog een groot tekort, n.l.
4 tot 5.000 bedden. Vele kinde
ren kunnen nu niet opgenomen
worden.
Dit plaatsingstekort en ook het
verafgelegen zijn van de instel
lingen, die kinderen opnemen, is
ook het uitgangspunt geweest
van een actiecomité in de krin
gen van de katholieke geestelijke
volksgezondheid om te trachten
in Zeeuws-Vlaanderen tot de
oprichting van een internaat te
komen.
Toen de zusters en het actie
comité elkaar gevonden hadden,
werden de mogelijkheden om tot
realisering te komen veel groter.
Spoedig kwam er een stichting
tot stand.
Ook werd een geschikte ves
tigingsplaats gevonden, n.l. de
buurtschap „de Sterre" in Zuid-
dorpe.
Het gemeentebestuur is bereid
om alle mogelijke medewerking
te verlenen. Het terrein van
rond 40 ha ligt in een rustige
omgeving, maar is wanneer het
wegenplan in de kanaalzone
klaar is, gemakkelijk uit alle
richtingen bereikbaar.
Onmiddellijke bouw van een
internaat was door de enorme
investeringen niet direct moge
lijk.
Om vlug te kunnen starten is
met medewerking van het zie
kenhuisbestuur begonnen met
de bouw van een paviljoen op
het terrein' van het ziekenhuis
onder voorwaarde dat binnen 5
jaar in Zuiddorpe wordt begon
nen.
Momenteel is men druk doen
de met de bouw van het pavil
joen voor 23 patiëntjes. Deze
zullen over enkele maanden kun
nen worden opgenomen.
Men hoopt op 12 mei a.s. deze
r. k. ziekenverpleging in de ka
naalzone, die heus niet alleen
tot de katholieken beperkt is
gebleven een derde van de
patiëten is andersdenkend 1
extra in het zonnetje zetten.
Er is een huldigingscomité ge
vormd, dat alle activiteiten rond
om dit jubileum zoveel moge
lijk wil bundelen. Daarnaast is
er een ere-comité, waarin de re
latie tussen de bestuurlijke, eco
nomische, kerkelijke, sociale en
charitatieve activiteiten van
streek en provincie en het werk
van de zusters tot uitdrukking
komt.
Wat er allemaal op 12 mei te
gebeuren staat, is nog niet vast
gesteld. Wel staat echter vast,
dat de nieuwe kapel op die dag
in gebruik zal worden genomen.
Voorzitter van het huldigings
comité is dokter Th. Wechgelaar,
arts te Sluiskil, secretaris drs. F.
M. Berbers, penningmeester het
hoofd van de technische dienst,
de heer C. Groenewout.
In het ere-comité hebben 31
personen zitting, onder wie de
waarnemend commissaris der
koningin in Zeeland, mr. A. J. J.
M. Mes.
Indonesië zal voortgaan met
het uitvoeren van gewapende
landingen tegen Maleisië, omdat
het volk van Noord-Kaliman-
tan (Maleisisch Noord-Borneo)
steun verwacht, zo heeft de In
donesische minister van buiten
landse zaken, dr. Soebandrio,
vrijdagochtend aan een lunch
met buitenlandse corresponden
ten verklaard.
De minister zei dat Indonesië
een vreedzame regeling van de
kwestie-Maleisië wenst, maar
dat het om bovengenoemde re
denen gedwongen is troepen
naar Maleisië te zenden. Psycho
logisch was dit een deel van het
hele vraagstuk-Maleisië.
In antwoord op een vraag zei
dr. Soebandrio dat Indonesië
bereid is onverwijld met Malei
sië en Engeland een gesprek te
beginnen over een vreedzame
regeling van de kwestie, zonder
dgt het tevoren voorwaarden
stelt.
Op de vraag of voortzetting
van de Indonesische gewapende
aanvallen wellicht tot oorlog zal
leiden, zei de Indonesische mi
nister: „Wij weten dat. We po
gen dat gevaar te beperken".
Zijn inziens zou het niet te
moeilijk zijn het geschil vreed
zaam op te lossen. Hij zag het
als een z5ak van psychologie en
wederzijds vertrouwen: Hoewel
de minister toegaf dat Indonesië
troepen samentrekt langs de
grens met Maleisië, bereidde In
donesië volgens hem zich niet
voor op een oorlog. „Wij weten
dat de kwestie-Maleisië niet door
een oorlog opgelost kan wor
den". Overigens merkte hij op,
dat Engeland troepen stuurt
naar Maleisië, zodat Indonesië
geen Maleisische doch Britse
troepen tegenover zich vindt. In
het verleden was gebleken dat
Engeland van zijn militaire
kracht gebruik maakt om moei
lijkheden op te lossen, zoals in
1956 in de kwestie-Suez.
Dr. Soebandrio zei dat Indo
nesië bezig is uit zelfverdedi
ging het hoofd te bieden aan de
Britse militaire concentratie. In
donesië besefte dat een oorlog
de stabiliteit .in Zuidoost-Azië in
gevaar kan brengen en dat geen
van de partijen uit een oorlog
voordeel kan trekken.
De minister verklaarde dat de
Indonesiërs die in Maleisië zijn
gevangen genomen, vrijwilligers
zijn. Er waren geen geregelde
troepen bij de actie betrokken.
Toen men hem om commentaar
vroeg op de berichten van Ma-
President Johnson heeft aan
het congres schriftelijk verzocht
een krediet van 55 miljoen dol
lar voor de belastingjaren van
1966 tot 1969 toe te wijzen om
het Amerikaanse bureau voor
toezicht op bewapening en ont
wapening beter te doen functio-
president verklaart
neren. De
Doe*! te^Uen doen om over.
eenkomsten te bereiken die het
verbreiden van kernwapens te
gen gaan en het oorlogsgevaar
en de gevaren en zware kosten
van bewapening te verminderen.
Ter staving van de waarde van
het bureau wees de president op
het gedeeltelijke kernstopver-
drag, de instellingen van de
„hete lijn" tussen Washington en
leisische zijde, dat enige gevan
gen genomen Indonesische mi
litairen beroepsofficieren waren,
zei dr. Soebandrio dat 'n leger
officier die als vrijwilliger naar
Maleisië gaat, een ex-officier is.
Op de vraag of Indonesië hulp
van communistisch-China zal
vragen wilde de minster niet in
gaan. Hij was niet bereid namen
van landen te noemen.
Wat het lidmaatschap van In
donesië van de V. N. betreft
verklaarde dr. Soebandrio dat
Indonesië officieel lid blijft, tot
dat een officiële -brief overhan
digd is waarin de terugtrekking
wordt gemeld.
Naar het ministerie van ver
keer en waterstaat mededeelt, zal
binnenkort een belangrijke uit
breiding worden gegeven aan de
mogelijkheden voor de binnen
scheepvaart om gedurende de
nacht schepen in- of uit te kla
ren bij de belangrijkste grens
overgangen in de waterverbin
dingen met het buitenland.
In de loop van het vorig jaar
werden te Hansweert en Terneu
zen reeds de nodige voorzienin
gen getroffen voor het Riinvaart-
verkeer van en naar België, in
het bijzonder naar Antwerpen.
Met ingang van 1 januari 1965
werd te Delfzijl de mogelijkheid
tot nachtklaring geopend. Met
ingang van 18 januari a.s. zal
aan de grensovergang te Lobith
eveneens de mogelijkheid wor
den geschapen om schepen ook
's nachts te klaren, voorshands
alleen in afvarende richting.
Een en ander is tot stand ge
bracht in samenwerking tussen
de onderscheiden diensten en het
bedrijfsleven. Dit betekent dat
vriiwel alle schepen, mits van de
nodige documenten voorzien, ge
durende het gehele etmaal bij
Lobith Nederland kunnen bin
nenkomen.
Ook bij het passeren van de
Nederlands-Belgische grens wor
den verdere uitbreidingen voor
zien. Het ligt in de bedoeling in
het voorjaar, zodra de benodigde
technische voorzieningen gereed
zijn, ook de nachtklaring aan het
kantoor te Sas van Gent In te
Het is voor het eerst in West-
Europa, dat op de waterwegen
deze faciliteiten worden geboden
en dat langs vrijwel alle belang
rijke waterwegen schepen dag en
nacht de grens kunnen passe
ren. Dit feit illustreert het be
lang, dat Nederland hecht aan
de binnenscheepvaart en aan de
internationale binnenscheepvaart
in het bijzonder, aldus het mi
nisterie van Verkeer en Water
staat.
Honderden Joden hebben don
derdag voor de Westduitse am
bassade in Washington gedemon
streerd tegen het besluit van
Bonn om de naizi-misdaden na
20 jaar als verjaard te beschou
wen. Een delegatie van vijf
kreeg toegang tot de ambassa
deur, Knappstein. Zij sprak ook
haar bezorgdheid uit over het
werk van Westduitse raketdes
kundigen in Egypte.
„In Nederland lezen wij onze
ontroering van een papiertje
voor". Zo zei Wim Kan in ziin
oudejaarsconference van 1963.
Tnderdaad is het aantal sprekers,
dat voor de vuist weg een rede
voering kan uitspreken, dun ge
haaid. Zelfs in de kamer putten
de meeste sprekers kracht uit
het papier. Maar dit voorjaar zal
de tweede kamer het vonnis vel
len oven de slechte sprekers in
zijn gelederen. Naar Engels voor
beeld zal dan "net voorlezen van
opgeschreven redevoeringen wor
den verboden.
De ironie wil dat vele kamer
leden die vóór een desbetreffend
voorstel zullen stemmen, daar
mee hun eigen eerbiedwaardige
positie wel eens zouden kunnen
ondergraven. De doorsnee-parle
mentariër heeft zo dikwijls blijk
gegeven zijn spiekbriefje niet te
kunnen missen, dat men zijn
hart vasthoudt wanneer de man
zich nu alleen maar met behulp
van brein en tong op het spreek
gestoelte overeind moet houden
In elk geval beloven de kamer
debatten nu levendiger te wor
den. Uiteindelijk is een hakke
lende en stotterende spreker on3
nog sympathieker dan een rede
naar, die ztin wijsheden van een
papiertje af deciameert.
Zowel de Centrale Suikermaat-
schappij als de Coöperatieve sui
kerfabrieken zijn doordrongen
van het grote belang dat met 'n
nauw samengaan van de Neder
landse suikerindustrie is ge
moeid.
Het is daarom te hopen dat in
1965 de omstandigheden zich zo
danig zullen wijzigen dat het ge
sprek tussen de belanghebbenden
kan worden hervat. Dit staat in
de V. C. S.-bode, een uitgave van
de verenigde coöperatieve sui
kerfabrieken, waarin verder
wordt gewezen op de noodzaak
van een hechte samenwerking
tussen de Nederlandse suiker
producenten. Deze noodzaak is
te klemmender geworden, nu de
marathon-zit'ing van de E. E.
G.-ministerraad tot overeen
stemming heeft geleid en met
het totstandkomen van een E. E.
G.-suikerregeling voortgang kan
worden gemaakt.
Zoals bekend hebben vier
coöperatieve suikerfabrieken, de
V. C. S., de coöperatieve suiker
fabriek en raffinaderij „Putters-
hoek", de Friesoh-Groningsohe
en Sas van Gent, indertijd een
bod gedaan op de aandelen Cen
trale Suiker van 500 procent.
Het bestuur van de C. S. M.
achtte aanvaarding van dit bod
niet in het gelang van leveran
ciers, afnemers, personeel en
aandeelhouders, zodat het werd
afgewezen.
Desondanks wil het de V. C. S.
mogelijk voorkomen dat met
goede wil van alle partijen op
een andere basis overeenstem
ming te bereiken Is, al acht zij
na het afwijzen van het bod de
sfeer om deze onderhandelingen
aan te vangen niet bepaald gun
stig.
De raadgevende interparle
mentaire Beneluxraad heeft vrij
dag tjjdens zijn vergadering in
Luxemburg kritiek geuit op de
wijze, waaroo de regeringen van
België, Nederland en Luxem
burg het achtste rapport hebben
samengesteld over de samen
werking op het gebied van het
buitenlands beleid der drie lan
den.
Er werd een aanbeveling met
algemene stemmen aangenomen,
De Kongolese premier, Tsjom
be, heeft zijn bezoek aan Brussel
voor de tweede maal binnen 24
uur afgelast, zo is in Brussel uit
Leopoldstad vernomen. Tsjombe
werd vrijdagavond verwacht.
De Kongolese regering is vrij
dag nog niet tot een besluit ge
komen over de vraag, of pre
mier Tsjombe naar Brussel zal
gaan voor overleg met de Bel
gische regering over de belang
rijke financiële en politieke
kwesties tussen beide landen,
In diplomatieke kringen in Leo
poldstad wordt echter aangeno
men, dat het toch uiteindelijk
wel tot een bezoek van de Kon
golese regeringsleider aan Brus
sel zal komen. Hoewel dit be
zoek vrijdag voor de zoveelste
Moskou en de aangekondigde
vermindering van de produktie
van splijtbaar materiaal voor
militaire doeleinden door de V.
S„ Engeland en de Sowjet-Unie.
maal werd uitgesteld, hetgeen
in Belgische regeringskringen
uiteraard nogal wat ongenoegen
veroorzaakte, wordt de komst
van Tsjombe, naar een woord
voerder van het ministerie van
buitenlandse zaken in Brussel
meedeelde, nog steeds van nut
geacht.
In Leopoldstad werd intussen
vrijdag de campagne tegen oud
premier Adoela voortgezet met
een mars van ongeveer 200.000
schoolkinderen door de stad.
Tsjombe protesteerde, naar be
kend, eerder deze week tegen
de besprekingen die Adoela in
Brussel voerde met Belgische
regeringsfunctionarissen.
Adoela heeft inmiddels België
verlaten, na gepleit te hebben
voor een overgangsregeling in
Kongo met daarin opgenomen
vertegenwoordigers van de re
bellen.
Premier Abdoel Rachman van
Maleisië heeft vrijdag verklaard,
dat Maleisië geen vredesonder
handelingen wil voeren op de
door president Soekarno gestel
de voorwaarden, omdat deze een
werktuig is van communistisch
China en bovendien onbetrouw
baar. „Hij heeft in zijn land niets
te vertellen", aldus de Maleisi
sche premier in een gesprek met
journalisten in Alor Star. „Hij'
staat onder de duim van de
machtige communistische partij
in Djakarta, die op haar beurt
orders krijgt van communistisch
China, dat op het ogenblik zijn
schaduw over Zuidoost-Azië
werpt".
De Maleisische premier zei dit
naar aanleiding van berichten,
dat president Soekarno zou heb
ben verklaard zich te zullen
neerleggen bij een door de Ver.
Naties te treffen regeling voor
het geschil tussen zfjn land en
Maleisië.
waarin de drie regeringen wordt
verzocht voortaan de raad op de
hoogte te stellen van de punten
waarop naar een gezamenlijk en
gecoördineerd beleid is gestreefd,
welke procedure daarbij is ge
volgd en wat de resultaten zijn
geweest. Ook wenst de Benelux
raad op de hoogte te worden ge
steld van andere mogelijke vor
men van samenwerking op het
gebied van het buitenlandse be
leid.
De leden van de raad, die vrij
dagmiddag het woord voerden
over het regeringsrapport, be
toogden dat het niet meer is dan
een uitvoerige beschouwing over
de internationale gebeurtenissen,
doch dat een duidelijke uiteen
zetting over het eigenlijk onder
werp de buitenlandse politie
ke samenwerking ontbreekt.
Namens de drie regeringen
antwoordend betoogde de Lu
xemburgse premier P. Werner,
dat er wel degelijk sprake is van
een werkelijke samenwerking
tussen de drie regeringen, over
al waar buitenlandse vraag
stukken worden besproken,
maar dat dit niet uit het rapport
blijkt.
Behalve het buitenlands be
leid besprak de raad ook het
ontwerpverdrag voor de instel
ling en het statuut van een
Benelux-gerechtshof. De raad
sprak zich eenstemmig voor het
ontwerp-verdrag uit maar be-
pleitte ook een verruiming van
de bevoegdheden van dit hof.
De raad koos de Luxemburgse
volksvertegenwoordiger Georges
Wagner tot voorzitter als opvol
ger van mevrouw J. M. Stoffels
van Haaften, dia met het Bel
gische kamerlid A. Pierson tot
vice-voorzltter werd gekozen.
