Vrede aan de Jordaan Het Schatten- eiland Ruby en rechter Brown Innsbruck wacht op de first-ski-lady Koningin Juliana 1963 matigtot slecht voor de Zeeuwse fruitteelt Vrijdag 27 decemher 1563 DE VRIJE ZEEUW Pagina VOORLOPIG OFDEFINITIEF? Om het Jordaanwater zal Egypte niet tegen Israël ten strijde trekken, meldt een blad in Cairo, kennelijk met instemming van de regering, die zich althans niet de moeite nam het artikel tegen te spreken dat nogal wat bevreemding heeft gewekt in de andere Arabische lan den. Het blad zegt verder dat de oorlog tegen Israël er nog wel komt, maar pas als de Arabische eenheid er is tn dat Egypte zich in ieder geval niet in een avQntuur stort ten behoeve van landen die eigenlijk nog liever Nassers regime zien verdwijnen dan de Joodse staat. ARABIEREN ZIJN HET ROEREND ONEENS REPUBLIEKEN GEVRAAGD HET KLIMAAT NUCHTER BLIJVEN ONDERZOEK NAAR JUISTHEID VAN SPECIALIST IN VERBAND MET DE KINDERVERLAMMING OP THOLEN Spionageproces in Sofia Opbrengst liep terug van 22 miljoen tot 17 miljoen gulden dit jaar Het tekent de. krijgszuchtige sfeer die nog altijd hangt om het land waaruit het vredesfeest van Kerstmis stamt. Het tekent ook Nasser en wel in een gunstiger zin dan doorgaans wordt gedaan als de kwade pier en inspirator van alle onrust onder de tachtig miljoen Islamieten in dit deel van de wereld die zich ondanks alle scheidingen verenigd weten in een gemeenschappelijke taal, een gemeenschappelijke cultuur en een immense haat jegens Israël. Eenheid is er bij lange na nog niet in de Arabische wereld. In Syrië en in Egypte, alsmede in Jemen vindt men republieken die worden bezield door iets dat hei: etiket socialisme heeft ge kregen al is dat in dit geval be paald niet wat men er in het Westen onder verstaat. Boven dien zijn er twee soorten in, dat van Nasser en dat van de Ba'ath, en tussen die twee is de vete fel. Dan is er een enigermate met het Ba'athisme verwante militai re dictatuur in Irak. Een koninkrijk als Jordanië onder koning Hoessein probeert aan te tonen dat er niet bepaald een republiek nodig is om sociale vooruitgang te bewerkstelligen. Emir Feisal, die in naam van zijn zieke broer over Saoedi- Arabië heerst, tracht ook daar de meest middeleeuwse aspecten van het bewind wat af te slijpen al is zijn succes niet daverend. En dan is er nog een vorsten dom als Koeweit, dat in sociaal opzicht waarschijnlijk de beste voorzieningen ter wereld heeft dank zij de enorme inkomsten uit de olie. Waarschijnlijk juist de lange- en bepaald niet opwekkende his torie van sjeiks en emirs maakt de Nasseristen en de Ba'athisten die men door de hele Arabische wereld vindt, er van overtuigd dat de toekomst ligt in de repu blieken. Voor Nasser wordt die overtuiging gesterkt door het feit dat hij een krachtig beleid van één top hemzelf uit, noodzakelijk acht om goed geor ganiseerd de Arabieren naar een beter bestaan te leiden; hij kan gaan vorst als geliike naast zie!1 hebben. Wat wellicht verklaart dat hij zoveel beter op kan schie ten met de koningen van Libye en Koeweit om er twee te noemen dan met Hoessein, de eersten maken het hem nergens mee lastig, Hoessein is een soort concurrent aanvoerder naar een welvarender toekomst. Voor de Ba'ath is het zeer sim pel: het is een door doctrines beheerste partij en een doctrine is dat een republiek de enige methode is om liet volk invloed te geven aan de top van de staat. Op welke principiële overwegin gen de tegenstellingen tussen deze twee soorten Arabisch socia lisme zijn gebaseerd, is uit de schriften niet te leren, maar ze bestaan. Het resultaat is dat er drie systemen naast elkaar voor komen waartussen geen vrede mogelijk schijnt. Een Arabische eenheid is dan ook vooreerst niet in het verschiet. Dat weet Nas ser en als hij zegt dat de oorlog tegen Israël daarop wacht, zegt hij eigenlijk dat hij geen oorlog wenst. De Egyptische leider is nu elf jaar ervaring rijk in het regeren en in het omgaan met de talrijke Arabische gevoeligheden. Hij heeft een paar onaangename er varingen met Syrië om hem te leren dat de eenheid er door overtuiging moet komen en niet te bereiken is door samen te voe gen wat zich nog te veel onder scheidt. Wanneer men kennis neemt van de argumenten die hij voor sommige van zijn beslissingen aanvoert, krijgt men de stellige indruk dat zijn eerste zorg is het klimaat zo te houden dat de geestelijke ontwikkeling voort kan schrijden die uiteindelijk leidt tot zoveel begrip onder de Arabische staten, dat ze wellicht eerst als een federatie naast el kaar en uiteindelijk in eenheid samen willen gaan. Het sturen van wapens naar Algerije, toen dit met Marokko op vechten stond, motiveert hij met te zeggen dat hij Algerije een niet-verbonden Arabisch !and wilde houden en dus wilde voorkomen dat bijvoorbeeld Castro de enige zou zijn die het hielp. Daardoor immers zou het een relatie krijgen die het eerder aanmoedigt zijn eigen weg te gaan, dan om zich langzaam maar zeker te richten op de Ara bische eenwording van de toe komst. Nasser mag dan wel eens wat roekeloos gedaan hebben; nu is hij een zakelijk denkend mens, zoals bijvoorbeeld ook blijkt uit zijn nuchtere commentaar toen eens gesuggereerd werd dat de Arabische landen het Westen naar hun hand kunnen zetten door de oliestroom tegen te hou den. „Olie kun je niet drinken", zei Nasser, zo erkennend dat de handel in olie doodeenvoudig een primaire vorm van levensonder houd is voor Arabieren, die je niet zomaar eens weg kunt gooien. Nasser is dan ook niet de groot ste zórg voor de Ismaeli's. Gro tere ellende zou bijvoorbeeld kunnen ontstaan als het regime van Hoessein in Jordanië wordt omvergeworpen. Israël zou dan zeker pogen het Jordaans gebied ten westen van de Jordaan te be zetten en er zou een tumult kun nen ontstaan dat inderdaad zou leiden tot de grote oorlog tegen Israël, en wel een waarbij Nas ser niet onzijdig zou kunnen blijven. Een hoop voor de toekomst blijft ook dat de gemeenschappe lijke haat jegens Israël en men vergete niet dat er van Ara bisch standpunt ook tastbare edenen voor zijn die zich bijvoor beeld manifesteren in de ellende van de uit Palestina verdreven Arabieren op een gegeven moment als negatieve factor om eensgezind over te zijn niet meer nodig zal blijken. Maar dat is een hoop die tot dusver nog geen basis heeft. (Nadruk verboden) Aan alle kanten omringd door politiemannen is maandagoch tend Jack Ruby, de man die Lee Oswald, de vermoedelijke moor denaar van president Kennedy, om het leven bracht, voor rech ter Joe Brown verschenen. Zijn raadslieden dienden een verzoek in tot invrijheidstelling van hun cliënt onder betaling van een borgtocht. In de districtsgevangenis, waar Ruby sinds 25 november gevan gen heeft gezeten, waren uitzon derlijke veiligheidsmaatregelen getroffen. De omgeving van het gebouw werd zwaar bewaakt en de fototoestellen van de persfo tografen werden onderzocht al vorens de pers tot de kleine zaal van het gerechtsgebouw werden toegelaten. Ruby was enkele uren in een naast de zaal gelegen vertrek opgesloten geweest. Hij had vroeg' in de morgen zijn cel on der strenge geheimhouding ver laten en betrad de rechtzaal met geboeide handen. Hij was bleek en zenuwachtig. Ieder die de rechtzaal wilde betreden werd door de politie onderzocht. In de handtas van een 19-jarig meisje, een strip- tease-danseres in de nachtge legenheid van" Ruby, werd een kleine revolver ontdekt. Haar naam is Karen Lynn Bennett, in haar beroep bekend als „Kleine Lynn". Deurwaarder Tyler haal de het wapen onder een sjaal vandaan. Karen Bennett was opgeroepen om als getuige te verschijnen. Volgens de politie kon zij voor het dragen van het wapen geen verklaring geven. Zij werd niet in staat van beschuldiging ge steld. Kort na Ruby's arrestatie had de danseres verklaard dat Ruby haar geld had gestuurd om zijn huur in Fort Worth te kunnen betalen. Volgens één van Ruby's ver dedigers zou deze dit geld zon dag telegrafisch gaan verzenden toen hij „bij toeval" de gevange nis binnendrong en Oswald dood de. Een woordvoerder van de po litie in Dallas heeft meegedeeld dat de danseres onder arrest zal worden gesteld, beschuldigd van het dragen van een wapen met de bedoeling het verborgen te houden. In Texas is het dragen van een wapen toegestaan maar het mag niet worden verborgen. De advocaten van Ruby, die op 3 januari moet terechtstaan, heb ben bekendgemaakt dat zij hun verdediging zullen baseren op „tijdelijke krankzinnigheid". Ruby's voornaamste verdedi ger, Meivin Belli, trachtte maan dag aan de weet te komen of de politie van Dallas voorzorgs maatregelen had genomen tegen „een man met een ontvlambaar gemoed" bij de overbrenging van Lee Oswald van het hoofdbureau van politie naar de districtsge vangenis. Hij ondervroeg kapitein Will Fritz, hoofd van de afdeling moordzaken van de politie in Delias, doch deze antwoordde dat ten tijde dat deze plannen werden gemaakt niemand had gesproken over „een man met een licht ontvlambaar gemoed". Rechter Brown heeft het ver zoek van Ruby's advocaten, hem tegen borgtocht vrij te laten, af gewezen. Kapitein Fritz zei dat hij een schot hoorde en daarna Ruby op de grond zag liggen terwijl po litiemannen hem probeerden te ontwapenen. Bij het overbrengen van Os wald was een gepantserde auto gebruikt als valstrik. Oswald zou in werkelijkheid met een pa trouillewagen worden overge bracht. De politieman zei dat hij op het punt stond de deur van de auto te openen toen het schot klonk. Rechercheur James Leavell, aan wie Oswald was vastgeboeid toen hij werd doodgeschoten, werd ondervraagd door advocaat Belli. Belli vroeg hem of Ruby op gewonden scheen toen hij schoot of daarna. Leavell antwoordde dat Ruby er even kalm uitzag als nu het geval was. Kapitein Fritz zei dat Ruby ook kalm was toen hij' later werd ondervraagd. Het wapen dat in het tasje van juffrouw Bennett werd gevonden was een 6.35 pistool van Ita liaanse makelij. Het verhoor werd tot 10 jan. verdaagd. HONGAAK VERDRONK IN AMSTERDAM Een 23-jarige in Southampton wonende Hongaarse fabrieksar beider M. M .is dinsdagnacht om streeks één uur in de Kostverlo- renvaart te Amsterdam verdron ken. De man die uit Engeland was overgekomen, was in gezel schap van zijn in Amsterdam wonende broer in een café ge weest. Daar was ruzie gemaakt. Na vervolgens nog even op Straat te hebben staan praten, holde de Hongaar de weg over en sprong in het water. Voorbijgangers hebben nog ge probeerd de Hongaar een plank toe te steken. Twee uur latei- werd zijn lijk door de rijkspolitie te water opgehaald. Een winters sfeerplaatje, ge maakt aan de Amstel nabij Uithoorn. De minister antwoordt De staatssecretaris van Sociale Zaken en Volksgezondheid, dr. A. J. H. Bartels, heeft in ant woord op schriftelijke vragen van het Tweede Kamerlid de heer Tilanus (C.H.U.) in verband met de kinderverlamming op het eiland Tholen meegedeeld, dat een onderzoek wordt ingesteld naar de juistheid van de moti vering van de specialist, die de eerste patiënt met kinderverlam ming behandelde, maar geen aan gifte heeft gedaan bij de burge meester en de geneeskundige in specteur van de Volksgezondheid omdat z.i. twijfel bestond over de diagnose. Deze arts deed op 5 november aangifte, nadat op 21 oktober polio was vastgesteld. De staatssecretaris maakt voorts gewag van twee onderzoeken bij resp. 70 en 80 schoolkinderen op Tholen naar de circulatie van poliomyelitisvirus. Hij merkt op, dat het eiland Tholen bij de ge neeskundige inspectie te boek staat als een gebied met een slechte vaccinétietóestand. Er is naar het oordeel van dr. Bartels geen onnodige vertraging ge weest bij het inzetten van de vaccina tiecampagné op 20 nov. De maatregelen welke door de geneeskundige hoofdinspecteur en door de inspecteur van. Zee land werden genomen, waren passend voor de situatie en zijn tijdig uitgevoerd. Dr. Bartels zegt. tenslotte, gaar ne in overweging te willen ne men in hoeverre ook van zijn kant de voorlichting over de be scherming van de gezondheid door inenting kan worden bevor derd. Een voormalige Bulgaarse communistische diplomaat bij de Verenigde Naties, de 56-jarige Ivan Georgiev, heeft voor een rechtbank in Sofia verklaard voor de Amerikanen gespioneerd te hebben, maar het contact met de Amerikaanse geheime dienst verbroken te hebben omdat hij walgde van de „kleine spionage- opdrachten" die hem waren ver strekt. Georgiev zou zeven jaar lang voor de Amerikanen gewerkt hebben en ongeveer 200.000 dol lar gekregen hebben voor het prijsgeven van politieke, econo mische en militaire geheimen aan agenten van de Amerikaanse ge heime dienst, die hij in de Ver enigde Staten, Parijs, Genève en Wenen ontmoette. Het proces tegen Georgiev zal waarschijnlijk enkele dagen in beslag nemen. Schuin tegenover het hoofd station van Insbrück, waar stampende locomotieven stoom afblazen tegen de ijle vrieslucht, ligt het nog nieuwe hotel „Tyrol". Een typisch modern Oostenrijks hotel met een monumentale en tree, dat plaats biedt aan twee honderd gasten. Hotel Tyrol is nog gesloten en de enigen die er toeven zijn schoonmaaksters, elektriciëns en verwarmingsdeskundigen. Er wordt hard gewerkt en zelfs 's nachts kan men er nog licht zien branden. Want het hotel moet klaar zijn om eind januari zijn hoge gasten te kunnen ont vangen: de Nederlandse konink lijke familie. - Daarom lopen er tussen de in overall gestoken werklieden ook enkele ietwat somber uitziende heren. Het zijn leden van de vei ligheidspolitie die in opdracht van de Oostenrijkse regering zich helemaal vertrouwd maken met de indeling van het hotel. Niet dat men verwacht dat in dit vreedzame en vriendelijke Tyrol er ook maar één zal zijn die een lid van onze koninklijke familie naar het leven staat, maar men wenst geen enkel risico te nemen na de laffe' aanslag op president Kennedy. Men vat in Innsbriick de veiligheidsvoorschriften dan ook zeer ernstig op. Maar men verliest evenmin uit het oog, dat het juist onze Koningin is die graag zo „gewoon" mogelijk van haar vakantie wil genieten. Daarover weet de 58-jarige hoteldirecteur Erwin Goudwins- ky, die wij in Innsbriick over de komst van zijn hoge gasten spraken, mee te praten. De heer Goudwinsky kent onze koninklijke familie heel goed. Hij was jarenlang directeur van het hotel Zudser Hof, dat dikwijls door de koninklijke familie werd aangedaan wanneer zij in Sankt Anton een wintersportvakantie doorbracht. Maar zijn eerste ken nismaking met Prins Bernhard dateert al van 1937. toen hij nog receptionist was in hotel L'Èuro- pe in Salzburg en toen hij plot seling een sportieve jongeman voor zich zag staan die naar een kamer vroeg. Later hoorde hij dat het Prins Bernhard was ge weest. die zich ais graaf in liet hotel had laten inschrijven. Hij is goed bevriend met de directeur van hotel Post in Lech, de heer F. Moosbruggen, een jachtvriend van de Prins. Oostenrijk is blij met het regel matige bezoek van onze konink lijke familie. De heer Goudwins ky vertelde, dat Oostenrijk Ko ningin Juliana de titel „First ski-lady'-' heeft gegeven en hij raakt niet uitgepraat over de vaardigheid van onze Koningin in de skisport. Hij kan het trou wens weten, want behalve hotel directeur is de heer Goudwinsky ook nog een van regeringswege gebrevetteerde skileraar. Hij is evenals vele Oostenrii- kers onder de indruk van de eenvoud van onze Koningin. Ze is kinderlijk blij, zo vertelde hij ons, als men niet ontdekt dat zij Koningin van Nederland is en als men haar bejegent als een gewoon toerist. Zij laat zich ook niet voorstaan op haar hoge positie en voegt zich in de win- tersportcentra normaal bij de rij wachtenden voor de skiliften. Toen een iiverig bedrijfsleider van een skisportcentrum haar eens wilde laten voorgaan in de lift naar boven, protesteerde de Koningin en ging zelfs nog ver der achter in de rij staan. Vroeger kwam Koningin Julia na vaker in Innsbriick wanneer zij met haar moeder in hotel Iglerhof in Igls logeerde, een twaalf kilometer van de Tiroolse hoofdstad vandaan. Koningin Wilhelmina schilderde daar veel, maar van wintersport kwam wei nig. Drie jaar achter elkaar was er niet genoeg sneeuw om te skiën en na de oorlog ging men naar Sankt Anton en Lech. Maar in Innsbriick heeft men nu weer goede hoop dat de ko ninklijke familie vaker hier zal zijn, sinds men nu in de onmid dellijke omgeving over een nieuw wintersportcentrum beschikt. De Axamer Lizum met zijn Hoad- gipfel op 2340 meter is een won derschoon oord, waaraan de Oostenrijkse regering miljoenen ten koste heeft gelegd om hier de Olympische Winterspelen te kunnen houden. Men bouwde er in zes maanden een hotel van vier miljoen gul den, een respektabel bedrag, dat voornamelijk zo hoog werd om dat alles, zelfs het water, naar boven moest worden getranspor teerd. Het hotel werd dezer dagen officieel geopend, evenals een kapel die nog iets hoger staat en die bij de inwijding het „Rast- haus der Seelen" genoemd werd. In het nieuwe hotel zal de sjah van Perzië zijn intrek ne men. Het zijn maar kleine ka mers die men er heeft, maar, zo vertelde ons de directeur ing. Krause, dat komt do sfeer te goede. Onze koninklijke familie en de Sjah zuilen elkaar daar boven op de Hoadgipfel ontmoe ten bij de skiwedstrijden voor dames en heren tijdens de Olym pische Spelen. Met de vele andere winter sportliefhebbers zullen zij des avonds hun Gliihweinchen drin ken. Er is er nog een die uitziet naar het bezoek van de konink- Uike familie. Dat is de chef-kok van een vermaard eethuisje in de Maria Theresiastrasse. De man, al jaren in dienst van „Das Alte Haus", een gerenommeerd restaurant met spiesbraten als specialiteit, toonde ons vol trots een gastenboek. De namen van Koningin Juliana, Prins Bern hard, de Prinsessen Beatrix en Irene prijken bovenaan. Zij ge noten daar evenals koning Leo pold, Maria Pia van Joegoslavië, Orson Welles, David Niven en Hildegard Kneff van de lekker nijen die de Tiroler keuken kent. De inkomsten van de fruit telers op Zuid-Beveland zijn in 1963 aanzienlijk lager geweest dan in het voorgaande jaar. Dit blijkt uit een overzicht van het Rijkstuinbouwconsulentschap te Goes over aanvoer- en opbrengst- cijfers van het fruit in 1963 op 18. Nog geen halve seconde zit Jim Hawkins achter het mast touw verborgen, als Hands, een van de vreselijkste kerels van de Hispania, het dek opkomt. Jim riet onmiddellijk dat de man zwaar gewond is. Hands waggelt het dek over en gaat regelrecht naar het kanon. Jim bedenkt zich niet lang. „Hela," schreeuwt hij met zijn jonge stem. „Laat dat, zeg ik u." De matroos draait zich ge schrokken om. Op dat moment sprjngt Jim te voorschijn en slaat de kerel de laadstok uit de handen. Door deze onverwachte beweging struikelt de man en valt languit voor Jim's voeten. Nog juist heeft hij kans gezien, Jim in zijn val mee te sleu ren en over het dek rollend vecht de knaap verbeten om los te ko men. „Wat??" schreeuwt eensklaps Hands ontzet. „Gij hebt de kaart van het Schatteneiland Jim schrikt en ziet naar da, kaart, die tijdens het gevecht uit zijn kleren gezakt moet zijn. Als een tijger werpt hij zich op de kaart en stopt haar terug onder zijn kleren. In die tussentijd heeft Hands een mes tevoorschijn getrokken en komt dreigend op de jongen af. Deze bedenkt rich geen moment en klimt als een haas in de mast. De man beneden grijpt het touw eveneens en begint zich kreunend en hijgend omhoog te hijsen. Door rijn onhandige, zware bewegingen gaat de Hispania heftig slingeren en eensklaps sluit Jim in afschuw zijn ogen. De muiter kan zich niet langer vasthouden en met een schorre kreet stort hij omlaag. Door de spleetjes van zijn ogen riet de jongen nog juist de kerel in zee storten. Trillend over al zijn léden laat Jirn zich naar be neden zakken en kijkt rond op het verlaten schip. Daar, daar hangt de piratenvlag. Haast automatisch laat de knaap de vlag zakken en even later wappert weer de vlag van de Hispania. Over de reling turend kijkt de jongen welke richting het schip uitdrijft. Dan grijpt hij het stuur rad en weet hem veilig aan de kust te brengen. En nu naar het fort, besluit hij. Voorzichtig sluipt hij aan land en zoekt rijn weg door de duistere bossen en struiken. Af en toe grijpt hp met een vaji pijn ver trokken, gezicht naar zijn arm; de val is toch ernstiger aangekomen dan hij wel dacht. Een dodelijke vermoeidheid overvalt de jongen en meer krui pend dan lopend bereikt hij einde lijk de palissaden. Met moeite opent hij de deurlanguit op de grond ligt iemand te, slapen. „Dokter Liveseyhier ben ik... Ik kan niet meer..." Trtinen lopen Jim over de wan gen als hij zich tegen de slapende figuur laat vallen. „Maar dat is Jimgrijns lacht een valse stem. Versuft opent de jongen de ogen en staart in het grimmige gezicht van John Silver. do drie Zuid-Bevelandse fruit veilingen, namelijk die te Goes, Kapelle en Krabbendijke. In to taal werden op deze veilingen in 1963 42,5 miljoen kg fruitproduc ten aangevoerd tegen het vorig jaar 41 miljoen kg. De opbrengst liep echter terug van 22 mil mil joen gulden het vorig jaar tot 17 miljoen gulden dit, jaar, dus met 23 <Vo. In 1961 was de opbrengst van het fruit in Zeeland nog 25 mil joen gulden. Voor verschillende telers is het hierdoor een matig tot slecht jaar geweest. Vooral de opbrengst van de appels liep aanzienlijk terug, n.i. van 11,4 miljoen gulden vorig jaar tot 7,8 miljoen gulden dit jaar bij een vrijwel gelijk geble ven kilogram-opbrengst van ruim 25 miljoen kg. De middenprijs van de appels, die het vorig jaar 45 cent per kg bedroeg, was dit jaar 31 cent. De peren deden het heel wat beter, want de gemiddelde prijs hiervan was dit jaar 38 cent per kg tegen het vorig jaar 39 cent. De kilogram-opbrengst steeg van 10,2 miljoen kg tot 11,2 miljoen kg en de geldelijke opbrengst van 4 miljoen tot 4,2 miljoen gulden. Pruimen gaven een grote oogst, maar de prijs liep terug van ge middeld 65 cent per kg vorig jaar tot 43 cent dit jaar, waar door de teelt dikwijls maar nau welijks rendabel was. Aardbeien gaven een slechte oogst, waardoor de teelt gemid deld niet rendabel was. Dat geldt ook voor zwarte bessen. Rode bessen gaven een grote oogst, maar de prijs stelde erg teleur zodat ook voor dit produkt door- eengenomen de teelt niet renda bel was. Enkel het produkt frambozen gaf wat gunstiger teeltuitkom sten te zien.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1963 | | pagina 5