Provinciaal nieuws
STEEDS MÉÉR MANNEN ROKEN
HALF ZWAAR-HEEL LEKKER!
AVE
EVA
AGENDA
DA
Pagina 2
DE VRIJE ZEEtTW
MAANDAG 1 APRIL 1963
TERNEUZEN
AXEL
KÜNST
De Matthaus-Passion
te Aardenburg
BIERVLIET
BRESKENS
Kwartier goed voetbal bracht Nederland gelijkspel
Pieters Graafland speelde de wedstrijd
van zijn leven
1
Spit,Spierpijn
Goed afgelopen.
Zaterdagmiddag te half drie
reed de heer L. P. J. D„ wonende
alhier, op zijn brommer, komen
de uit de richting Baandijk, in
de Dokweg. Bij de kruising met
de Rozenstraat sloeg D. linksaf
om deze straat in te rijden. Hij
verleende hierbij echter geen
voorrang aan het tienjarig zoon
tje van de familie W„ wonende
in de Irenestraat, die op zijn
rijwiel, vanuit de Rozenstraat
eveneens dit kruispunt was ge
naderd.
Het knaapje dat door de bot
sing kwam te vallen, bleef vrijwel
ongedeerd, maar moet op dokters
advies enige dagen het bed hou
den.
Gouden Bruiloft.
Woensdag 3 april a.s. zal het
50 jaar geleden zijn, dat onze
stadgenoot Jan Dieleman, nadat
hij in de contreien van Driewe
gen zijn meisje Maria Scheele
had leren kennen, haar uitnodig
de voor een stap voor de Ter-
neuzense ambtenaar van burger
lijke stand om zich te samen in
de echt te verbinden.
En daar Marie hem al een
aardige jongen vond, stemde zij
toe om samen de verdere reis
door het leven te ondernemen.
Dit was dus 3 april .1913.
De cokesfabriek te Sluiskil
was sedert kort als een der
eerste industriële ondernemingen
in de Kanaalzone begonnen te
produceren. Daar heeft Jan voor
zijn jong gezin do eerste boter
hammen verdiend.
De eerste wereldoorlog in 1914
maakte hier een eind aan en
toen heeft hij enkele jaren in de
landbouw emplooi gevonden.
In 1921 begon de Cokesfahriek
weer arbeidskrachten aan te
trekken en Jan kon als oud
gediende direct weer aan de slag.
slag.
Dit dienstverband heeft ge
duurd tot 1932. Toen werden,
tengevolge van een (voor de tijd)
ver doorgevoerde rationalisatie
een aantal arbeiders ontslagen.
Toen brak er een tijd aan,
welke voor het gezin Dieleman
vele zwarte bladzijden in hun
boek heeft gevuld.
Los werkman werkloos
werkverschaffing met alle ar-
De uitvoering van Bach's Mat-
thaus-passion, zoals deze gister
middag in de Sint Baafskerk te
Aarden burg plaats vond, was een
opmerkelijke uitvoering, zoals
ook de negen eraan voorafgaan
de jaarlijkse uitvoeringen opzien
barende evenementen bleken.
Ter gelegenheid van de Aar-
denburgse uitvoering van het vo
rige jaar heb ik in deze kolom
men reeds uiteen kunnen zetten,
hoe dirigent Piet van Egmond
een zo dramatisch mogelijke op
vatting van het Lijdensverhaal
verkiest, met als mogelijke con
sequentie, dat de vertolking be
roerd raakt door huiten-muzikale
invloeden. Jammer genoeg heeft
van Egmond, ondanks zijn onbe
twiste bekwaamheid als dirigent
van een zo groot uitvoei'end appa.
raat als voor de Matthaus-pas-
sion vereist wordt, het optreden
van buiten-muzikale invloeden
niet kunnen voorkomen. Sterker
gezegd, hij heeft, om maar een zo
groot mogelijke expressie te ver
krijgen, bewust deze invloeden
gehanteerd. Van Egmond heeft
namelijk allerlei technieken toe-
gepast, die niet gebruikt plachten
te worden in de tijd, waarin
Johann Sebastian Bach leefde.
Als Barok-compositie bij uit
nemendheid doet het op het
eerste gehoor toch wel zeer on
echt aan, als van Egmond in
ieder van de koralen een onafge
broken crescendo en decrescendo
toepast. Dit gebruiken van opval,
lende dynamische schakeringen
hoort eerst thuis in de tijd van
de Romantiek, ruim een eeuw
later dus; volgens de moderne
opvatting trouwens is ook deze
uitvoeringstechniek al weer vol
komen verouderd. Gesteld mag
dan ook worden, dat onder de
Matthaus-passionvertolkingcn in
Nederland, voor zover zij ten
minste een nationale faam bezit
ten. die onder leiding van van
Egmond een aparte plaats in
neemt. Een benijdenswaardige
plaats, als men constateert, hoe
volkomen uitgebalanceerd de
klankverhoudingen van de koren
zijn. Als voorbeeld wil ik slechts
vermelden het koraal „O Lamm
Gottes unschuldig", dat tijdens
het Openingskoor door het Jon
genskoor van de Vredesscholen
uit Amsterdam in ripieno gezon
gen werd. Alleen door het streng
beperken van de klanksterkte
van het hoofdkoor was het mo
gelijk zoveel reliëf aan deze zo
fraaie cantus-firmus te geven.
Een minder benijdenswaardige
plaats, als blijkt, dat ieder vocaal
aandeel in de partituur van het
werk voorzien wordt van kleine
en minder kleine aanwijzingen
ten aanzien van dynamiek en
agogiek. Het voortdurend werken
met nieuwe climaxen en diepte
punten dreigt zo aan het geheel
van de uitvoering een vermoei
end karakter te geven.
Dat deze tweede lustrum-uit
voering toch voor veel van de
toehoorders, die de kerk tot in de
uithoeken vulden, onvergetelijk
zal blijken, zal dan ook voorna
melijk te danken zijn aan het
hoge niveau van techniek en
schoonheid van de stemmiddelen
waarover beschikt kon worden.
Het bijzonder gedisciplineerd zin-
gende Amsterdamse Oratorium.
DRUM
moede, die er maar te bedenken pauze ook de drumband nog en
koor heeft reeds lang afgerekend
met alle problemen van de koor
techniek. Zelfs de meest veel
eisende aanwijzingen van de diri
gent worden met een verbluffend
gemak opgevolgd. De klank is
van een zuiverheid, die bij een
amateur-koor nauwelijks voor
mogelijk gehouden kan worden.
Helmut Krebs zong de rol van
Evangelist. Hij gaf een technisch
goede vertolking, met een niet
grote, doch zuivere toon, duide
lijk en opvallend beheerst. Hij
zong zijn partij nuchter, zonder
overmatig veel uitdrukkings
kracht. Hij bleef te midden van
de door de effecten van Piet van
Egmond tot een uiterste drama
tiek opgezweepte uitvoerenden,
de sobere verteller en zorgde op
deze wijze voor een opmerkelijk
contrast.
De Christuspartij werd gezon
gen door Bruce Boyce. Zijn be
wogen voordracht was indruk,
wekkend en volmaakt aangepast
aan de intensies van de dirigent.
De sopraan-aria's door Corry
Bijster maakten ditmaal niet de
diepe indruk, die zij na vorige
uitvoeringen achterlieten.
De alt-aria's werden gezongen
door Wilhelmine Matthès. Zij
zong een prachtige „Erbarme
dicii" waarin de verzorgd dóch
voorzichtig voorgedragen viool
soio zeer opviel.
Reinier Schweppe vertolkte de
tenor-aria's. Helaas leed de
schoonheid van de aria „Ich will
bei meinem Jesu wachen" (met
koor) belangrijk door herhaalde
lijke ongelijkheden met koor en
orkest. Zijn toon is niet bijzonder
groot, bovendien leek zich aan
het einde van deze aria enig
ademtekort voor te doen. Veel
beter geslaagd, vooral ook wat
concentratie betreft, was zijn
„Geduld'-. Zeer fraai werd hij in
deze aria begeleid door o.m. de
viola da gamba.
Peter de Vos liet geen wens on
vervuld. Hij zong de z.g. „kleine
partijen" en de bas-aria's op sobe.
re wijze
Het instrumentaal koor be
stond ditmaal uit het Kunst-
maandorkest. De begeleidingen
waren bij dit ensemble in toege
wijde handen. Ik kan my voor
stellen, dat het aanpassen aan de
wensen van Piet van Egmond
ook voor het orkest geen gemak
kelijke taak is geweest. Vooral in
het begin bleken de begeleidingen
nog wel wat erg beheerst Het
continuo, met Leny van der Lee
aan het clavecymbel. begeleidde
accuraat.
In de uitvoeringen te Aarden
burg wordt een nogal belangrijke
taak aan 'net orgel toegekend.
Prachtig klonken de ondersteu
ningen, een enkele maal wat
meer op de voorgrond tredend,
zoals in de begeleiding van de
koren „Lass ihn kreuzigen en
„Der du den Tempel Gottes zer-
brichst;"
Rest mij nog te vermelden, dat
een integrale uitvoering zonder
coupures, zoals deze te Aarden
burg werd gegeven, de mogelijk
heid bood kennis te nemen van
de lammer genoeg meestal over
geslagen aria's ..Können Tranen
meiner Wangen" voor alt en
„Komm, süsses Kreuz" voor bas.
J. VAN DER BRUGGE.
viel, waarbij nog kwam veel
ziektegevallen in het gezin,
waaronder het jaren gebukt is
gegaan,
In 1950 deed de Cokesfabriek
weer een beroep op Jan en tot
1960 heeft hij daar gewerkt.
Thans is de gepensioneerde
nog steeds aktief en is hij tot
voile tevredenheid van directie
en de vele lezers van ons blad
werkzaam als plaatselijk bezor
ger.
„Dit werk doe ik graag", zegt
Jan. „Ik blijf er lenig bij en het
draagt mooi bij tot behoud van
ons levenspeil".
Jan en zijn echtgenote zien
samen terug op de tijd die ach
ter hen ligt en leven tevreden
en blij in hun duplexwoning aan
de Byiocquestraat.
Het zal hier woensdag a.s.
druk zijn. Want het gezin Diele
manScheèle heeft elf kinderen
(waarvan één overleden) en 17
kleinkinderen.
Bij de felicitaties die zij onge
twijfeld zullen ontvangen voegen
directie en administratie van
„De Vrije Zeeuw" de hunne en
zij hopen, dat de band hog vele
jaren mag voortduren.
Uitvoering „Hosanna".
Vrijdagavond hield voor een
tot de laatste plaats toe bezette
zaal van „Het Centrum" de Chr.
Fanfare „Hosanna" haar jaar
lijkse uitvoering voor haar do
nateurs.
Vóórdat het programma een
aanvang nam werd gezongen
Psalm 98 1 en 3
De voorzitter, de heer Le Fe-
ber las hierna een gedeelte uit
het evangelie van Lucas, waar
na hij het openingsgebed uit
sprak.
Onder leiding van haar direc
teur, de heer P. C. Brakman
werd het programma van „Ho
sanna" aangevangen met de Ja
gersmars van M. H. Foster, ge
volgd door Suite Boismortier
van A. den Arend; The Cavalier,
van E. Sutton (solist Jaap Bak
ker) Frühlingsblumen van F.
Schori (concertwals) en Mar
ching thro' Georgia van G. Mil
ler.
Alle nummers werden subliem
uitgevoerd en oogstten een wel
verdiend applaus.
Na oen korte pauze werd het
woord gevoerd door da heer Le
Febcr, die oen kort overzicht gaf
over „Hosanna". Het bleek dat
het nog steeds worstelen is om
het aantal muzikanten op peil
te houden.
De voorzitter wees er verder
op, dat vele begunstigers nog
steeds een zelfde bedrag als steun
geven als vele jaren terug, maar
dat door waardevermindering
van het geld dit voor „Hosanna"
tot begrijpelijke financiële moei
lijkheden leidt.
Hij deelde mede dat vóór de
kele marsen zou slaan, al was
hij er van overtuigd dat dit soort
muziek niet .geschikt is om ten
gehore te brengen in een zaai,
maar de drumband wilde zich
wel even laten zien en horen.!
Toen de drumband zijn mar
sen ten gehore gaf, bleek dat de
voorzitter het bij het rechte eind
heeft gehad. Het was een lawaai
van jewelste binnen de muren
van „Het Centrum".
In de pauze werd een verloting
gehouden met een groot aantal
mooie prijzen.
Hierna trad op het bekende
toneelgezelschap van Ko Bakker,
dat het toneelspel in drie bedrij
ven; „Wij weten niet alles" van
Koos Beswina. op keurige wijze
vertolkte.
Na enkele woorden van dank
aan het adres van de toneelgroep
en verder aan allen die hadden
meegewerkt om deze avond tot
een succes te maken, sloot de
voorzitter deze avond met dank
gebed.
Jeugdige boogschutter.
Aan de schieting op de liggen
de wip in het café „Willem Beu-
kelszoon" namen 21 schutters
deel. De hoofdvogel werd afge
schoten door A. Provoost; de
eerste zij vogel door E. Buijsse en
de tweede zijvogel door de 13-
jarige Freddy Doens. allen wo
nende alhier.
Benoeming.
De heer J. A. den Hamer, adj.
directeur der C. A. V. is met in
gang van 1 mei a.s. benoemd tot
directeur van de Coöp. Aankoop
vereniging alhier, zulks ter voor
ziening van de vacature ontstaan
door het vertrek van de heer M.
de Boer, die benoemd is tot di
recteur der Aankoopcentrale te
Groningen.
Gevonden voorwerpen.
Diverse handschoenen en wan
ten; cylinderslot met sleutel; 1
paar bruine kinderschoenen; por-
temonnaie met inhoud; duim
stok; zwarte regenbroek; dou
blé armband van horloge; sleu
telbos met drie sleutels; blauwe
muts en een zilverbon.
Inlichtingen hierover verstrekt
de Rijkspolitie alhier.
Paulette Godard moest op
stroomlevering wachten
De Amerikaanse filmster Pau
lette Godard koestert geen vrien.
delijke gedachten voor de staken
de elektriciteitsbeambten in
Parijs. Ze zat namelijk net bij
haar Parijse kapper onder de
droogkap toen de stroom uitviel
als gevolg van de staking. Pau
lette had geen andere keus dan
te wachten tot de stroomlevering
werd hervat, hetgeen gelukkig
voor haar geen dagen duurde.
Het scheen, ondanks de geest
driftige aanmoedigingen van de
Zwitserse toeschouwers, 'n wed
strijd tussen de Nederlandse
aanval en de Zwitserse defensie
te gaan worden. Volkomen vol
gens de krachtsverhoudingen in
het veld kon Nederland al na 6
minuten de leiding nemen. Een
prachtige aanval, waaraan Mou-
lijn, Kruiver en Groot meewerk
ten, vormde er de inleiding van.
De blonde Nederlandse aanvals
leider tikte de bal naar Henk
Groot, die onmiddellijk Moulijn
in het spel betrok. Verrassend
kopte de Rotterdammer de bal
terug op Kruiver; ontstellend
hard was het schot dat volgde.
Linkshalf Tacchella veranderde
de bal nog iets van richting,
maar zelfs als dat niet gebeurd
was, had de Zwitserse doelman
Elsener geen schijn van kans
gehad (01).
Het bleef gevaarlijk voor het
Zwitserse doel. Kruiver en
Swart stelden direct na die-eer
ste treffer Elsener alweer voor
een ander probleem. Zelfs de
meest verstokte Zwitserse sup
porter voelde het; tegen dit Ne
derlandse elftal zouden de Hel
veten geen kans krijgen. Steeds
minder klonk het „Hop Schweiz,
Hop Schweiz", steeds schaarser
werden de keren, dat de grote
koeiebellen in actie kwamen.
Goed, de Nederlandse vleugel
spelers mochten dan na een rede
lijk begin als snel wat terugval
len, verontrustend was dat be
slist niet. Voor het eerst sinds
zeven jaar zou de nationale for
matie het Zwitserse team op
eigen bodem gaan verslaan.
Zeventien minuten kregen en
kele honderden Nederlanders de
gelegenheid om die mooie droom
te dromen.
En grandioze fout van Tonny
Pronk bracht dat kleine legioen
w
door
OLAF J. DE 1 ANDELL
27)
S
Hij zocht haar hand. Eva trok
die niet snel genoeg terug.
„Die ring is scherp van boven,"
murmelde hij.
Ze passeerden een hittewagen
tje met drie kleine jongens er op.
Derk wuifde. Eva ook. Het had
uitbundig succes. De hit, die liep
te slenteren, schoot ervan in een
haastige stap.
Eva wachtte op antwoord en
keek lekker uit naar de huisjes
langs de straat. Hier en daar
bloeide een donkerpaarse sering.
De geschoren linden voor de
gevels hadden allo stramheid
verbroken met feestelijke sprie
ten en spruiten. In een weilandje
liep een geweldige zeug met een
rits kleine varkentjes achter
zich, als een rozekrans. Ze waren
in volle ernst op stap, de wereld
in.
„Nou eh kijk es... Eva...
't zit zo... hm, hm..."
Ze had Derk tot spreken ge
bracht. Maar hij maakte geen
ogenblik de indruk verlegen te
zijn. „Mia weet, dat ik die nacht
niet thuis was. Ze weet ook, dat
ik niet wens bekend te maken,
waar ik wèl was... Kun je me
volgen, Eva?"
„Als je dit tempo van vertellen
volhoudt, zal 't wel gaan," ant
woordde ze bloemzoet.
Hij grinnikte intens genoege-
lijk en klopte op haar iiand.
„Hoe kon Mia dat te weten
komen?" vroeg z.e.
„Die hoort alles uit gewone
gesprekken," zei Derk lijzig.
„Opmerkelijk."
,Ja...a"
„En waarom wil ze jou heb
ben?"
„Nou, kun je dat niet raden?"
„Ze lijkt mé zelf rijk genoeg,"
zei Eva harteloos niet-begrij-
pend.
Derk grinnikte weer.
„Ik kwam haar dinsdagavond
tegen," begon hij toen opeens.
„En ze vertelde me met glanzen
de ogen zo lief heb jij nog
niet naar me gekeken, Eva."
„Ik kijk precies zo naar een
zekere ehèque," stelde ze hem
gerust.
En ze vertelde me, dat ze
's morgens héél vroeg iemand
door het laantje achter onze aan
grenzende tuinen had zien slui
pen, die sprekend op mij leek. Ze
vroeg of ik het was geweest. Ik
zei natuurlijk nee."
„Waarom?"
„Ik kon toch niet „ja" zeggen
op zulke nonsens!"
„Hm."
„En toen vroeg ze, of ik die
nacht thuis was geweest. Ik zei
weer nee. Naar waarheid, hoor
Eefje!"
FINALE SCHOOLVERKEERS-
COMPETITIE.
In Hilversum is zaterdag de
finale van een door het Verbond
voor Veilig Verkeer, georgani
seerde schoolverkeerscompetitie
voor leerlingen van het voortge
zet onderwijs gehouden. De
Gooise U.T.S. te Hilversum won
de landelijke finale met 390 pun
ten (max. 450 punten). Tweede
werd de R.K. U.L.O. te Haaks
bergen met 375 punten. De der
de plaats moet worden gedeeld
door de V. G. L. O.-school St. An
gela te Bergen op Zoom en de
Openbare U. L. O. te Rhenen, al
lebei met 369 punten.
De hoogst geklasseerde deel
nemers (sters) in de leeftijds
klasse van 12 tot en met 14 jaar
zullen Nederland vertegenwoor
digen bij de „Coupe Scolaire In
ternationale", welke op 18 en 19
april onder auspiciën van de
overkoepelende wereldorganisa
tie voor veilig verkeer „La pre
vention routière internationale",
te Parijs wordt gehouden. De
overige landen welke hieraan
deelnemen zijn; België, Duits
land, Italië, Frankrijk, Oosten
rijk en Zwitserland.
Naar Parijs zullen behou
dens goedkeuring van de ouders
worden uitgezonden: Truus
Vossebeld, 14 jaar uit Haaksber
gen; Eddy Schuiten, 14 jaar. uit
Pijnacker; Jeannie Jacobs, 14
jaar, uit Heerlen en Tineke
Speerstra, 14 jaar, uit Gorredljk.
„Zeg," onderbrak Eva hem.
„Zei je daar iets van aangren
zende tuinen?"
„Ja Eefje."
„En hoe lang rijden we al?"
Ze waren een heel stuk van
huis, het dorp lag achter de
bomen te schemeren in eén rood
gouden waas van de zinkende
zon. Zelfs het felste groen was
goud.
„Er ontgaat jou niets," bewon
derde Derk. „Heerlijk is dat. Ge
staald door strenge bazen, uit-
verkoopjes en te weinig vertier.
Lieverd, we maken een avondrit-
je. Je zag er zo allerliefst uit,
Eva
Dat was ook een pluim.
„En hoe verliep jullie ge
sprek?" informeerde ze steen
hard.
„Nou, ze vroeg, waar ik dan
wèl geweest was. Eerst lachend,
en toen ernstig, en toen nog ern
stiger, en toen zuur. „Denk je,
dat ik zo bezorgd over je zou zijn,
als je me niet kon vertrouwen?"
vroeg ze. Eva."
„En jij dacht „ja", vulde Eva
aan, terwijl haar hart op hol
sloeg.
„Juist, Eva."
„Dank je, Derk."
„En zo kwam het een van het
ander."
,.En jij acht haar in staat, om
zichzelf in praatjes met, jou te
betrekken en vol te houden."
„Pertinent."
„Is dat niet lichtelijk inge
beeld?" Ze moest zich toch een
béétje wreken.
Maar Derk, die de laatste ogen
blikken zwaar gespurt had. liet
die vraag keurig in 't midden:
„Kijk, schat," zei hij kwelend, en
nam zijn hand weg, „we zijn er!"
Zij was niets dan een alibi en
zou nooit iets weten. Ze draaiden
een rustiek hek in en suisden
recht op een aardig huis af, of ze
er dwars doorheen moesten.
Mia, in lichtgroene tule, vond
HEDEN
rERNEUZEN: Luxor-Theater,
3 uur: „De overval".
AXEL: Het Centrum, 8 uur,
„De overval".
DINSDAG 2 APRIL.
TERNEUZENLuxor-Theater,
8 uur: „De Overval".
Hotel „Rotterdam", 3 uur:
Algemene vergadering van
aandeelhouders N.V. Handel-,
Industrie- en Scheepvaart Mij.
„De Hoop".
Lokaal „Bethel", 7.30 uur:
Evangelisatie-samenkomst.
AXEL: Het Centrum, S uur
„De Overval".
WOENSDAG 3 APRIL.
TERNEUZENLuxor-Theater,
8 uur: „De Overval".
Hotel „Roterdam", 2 uur
Vergadreing van aandeelhou
ders N.V. Transport Mij. „Ter-
neuzen".
AXEL: Het Centrum, 8 uur
„De Overval".
imp
en reumatische pijnen
wrijft IT eveneens weg met
het schattig dat Derk en Eva ge
komen waren. Ze kwam tussen
hen in en gaf ieder een arm.
Eva's kleren en juwelen waren
toen al getaxeerd.
Het was een heel klein fuifje:
tien jonge mensen.
Een glanzend-grijze bar met
moe Germsen er in, waaraan alle
overige lichaamsdelen met de
handen meemixten, zag eruit als
een koek-en-zopie in avondtoilet.
Het gezelschap viel niet al te
zwaar mee. Er waren drie meis
jes en vier jongens, en Eva kon
ze eerst niet uit elkaar houden.
Toen Derk en zij binnenkwamen,
praatte men over zulke onbenul
lige dingen, dat Eva zonder veel
pedanterie meende te mogen aan.
nemen hen in een ander discours
verrast te hebben.
In de hoek stond een fikse
elektrische grammofoon en een
dienstmeisje met een wit gezicht
en vertranspireerde ponny liep
af en aan naar moe Germsen, die
in haar bar zat gevangen als een
overrijp kind in een al te mooie
kinderstoel.
Er werden sigaretten gepre
senteerd. Het geheel leek Eva
nogal gewild.
„Nee," zei ze, „ik rook niet,
want 't werkt op mijn maag."
Was het heus geestig? Tot
haar verbazing had ze de lachers
op haar hand. Zelfs moe Germ
sen liet haar vrolijkheid de vrije
loop in haar meubel.
Eva moest met geweld besef
fen, dat ze de elegante, knappe
verloofde was van Derk Reyder
van Hellenduyn. De naam Eva
Blombergh richtte zich op en
werd een klinkende zelfstandig
heid, Een kastanjekleurig meisje
informeerde of ze familie was
van Jack Blombergh, die onge
looflijk rijke vent uit Den Haag?
Dat scheen heel belangrijk te
zijn.
(Wordt vervolgd.)!
op slag in de werkelijkheid terug.
Nadat de Ajacied een duel met
aanvalsleider Kuhn had gewon
nen, plaatste hij de bal precies
voor de voeten van rechtsbinnen
Wüthrich, die Heuri meteen de
kans van zijn leven bood. Vier
meter vóóc Éddy Pieters Graaf
land, stond de Zwitserse links
binnen vrij. Hard en laag schoot
hij in, maar de nationale doel
man verrichtte de redding van
zijn leven. Een veflex van het
linkerbeen maakte, dat de Zwit
sers niet verder kwamen dan de
eerste hoekschop.
De rust was echter uit de
ploeg en het Nederlandse kwar
tiertje was op datzelfde moment
teneinde. Geen snelle combina
ties meer, geen passes, prachtig
langs de grond. Wanhoops- on
paniekvoetbal wisselden elkaar
af. Het zelfvertrouwen was ver
dwenen uit de elf van Elek
Schwartz.
Even zag het er nog naar uit,
dat de ploeg zich zou herstellen,
namelijk rond de 30e minuut,
maar luider werden de Zwitserse
aanmoedigingen. Karl Rappan,
de door zorgen gekwelde coach
van de Helveten, veerde al op
van zijn bankje: rechtsbuiten
Brizzi kwam vrij voor doelman
Pieters Graafland. Nu zou het
gebeuren. Helaas, Rappan wist
toen nog niet dat de Feijenoor-
der de wedstrijd van zijn leven
ging spelen. Het schot van Brizzi
stootte af op het lichaam van de
uitlopende goalie, weliswaar
juist voor de voeten van aanvals
leider Kuhn, maar deze was tè
onbeheerst om de kans te kun
nen benutten.
Nog geen minuut later schoot
Wüthrich uit een vrije trap laag
in. Pieters Graafland lachte er
bijna om. In de 32e minuut had
het kunnen gebeuraiv.^e Ne
derlandse doelman timede ver
keerd, liep uit en voor hy zijn
fout goed kon maken had
Schneiter al gevuurd. Guus Haak
stond, bij die enige fout van de
Nederlandse doelman, echter op
de juiste plaats en redde met de
knie.
Het was om wanhopig te wor
den, Pieters Graafland stond elk
Zwitsers succes in de weg. Dat
was ook in de 44e minuut van
de eerste helft, toen Schneiter,
opnieuw naai' voren gekomen,
de doelverdediger met een ge
richte kopbal op de proef stelde.
De TWEEDE EELFT
In de derde minuut na de rust
scheen redding echter uitgeslo
ten. Na een vrije trap van We
ber sprong de bal van de paal
terug in het veld. Brizzi stond op
de juiste plaats en wachtte niet.
Opnieuw was het Guus Haak, die
de illusie wreed verstoorde.
Tegenover die Zwitserse aan
valsdrift stak het povere spel
van de twee- of driemans Neder
landse voorhoede triest af. Al
leen door het tempo te verlagen
en de bal achterwaarts te spe
len kregen de oranjemannen de
kans om met vier of vijf man aan
te vallen.
De Zwitserse binnenspelers
kregen daardoor steeds voldoen
de tijd om terug te komen,
waardoor elke actie vrijwel met
een zinloos werd. Daarbij kwam
dan nog, dat Coen Moulijn vol
komen verloren over het veld
rondliep, zodat de aanvalskraeht
ais men in dit verband nog
van kracht mag spreken op
nieuw verkleinde.
Eindelijk gebeurde het dan
toch. Een koude regenbui had
het geheel nog triester gemaakt
dan het al was, toen Alleman na
na 31 minuten een juweel van 'n
doelpunt scoortle. Bij de rand
van het strafschopgebied wacht
te hij ongedektde
voorzet van de naar rechts afge
zwenkte Kuhn af. Zonder zich
maar de tijd te gunnen de bal,
die op kniehoogte werd aange
speeld, te stoppen, kogelde hij
in. Dit schot was zelfs Pieters
Graafland te machtig (11), zo
dat de Zwitserse supporters ein
delijk konden juichen.
Helemaal van harte ging het
echter niet, want het resterende
kwartier, dat was wel duidelijk,
zouden de Nederlanders stellig
geen twee doelpunten meer toe
staan. De wedstrijd kon moge
lijk nog gered worden, maar een
plaats in de tweede ronde van
de Europa Cup beslist niet meer.
Toch werd het nog erg be
nauwd voor het oranjeteam.
Steeds groter werd de panische
angst door de snelle, beweeglijke
Zwitsers. Met de rug tegen de
muur kwam het einde. Het gelij
ke spel was behouden. Toch ver
lieten de onvermoeibare Zwit
sers, langdurig toegejuicht door
de tienduizenden toeschouwers,
als de morele overwinnaars hst
veld.
