K0 V AN DIJK
AVE
EVA
Adzjoebei bij de Paus
Vereniging tegen ambtelijke willekeur
blijkt een «commerciële club» te zijn
900 uitvindingen in Brussel tentoongesteld
DE VRIJE ZEEUW
VRIJDAG 8 MAART 196S
NKROEMAH WIL UNIE
VAN AFRIKAANSE
STATEN
Ah Othello en als Minister Ilozebaar
i»ei enfant terriMe
(Nadruk verboden).
DUEL IN COSTA RICA
Tweede Kamer
VISSERIjWET
Pagina 2
De Vereniging tegen ambtelij
ke willekeur die in 1960 werd
opgericht om enerzijds de amb
tenaar van zijn dienende taak te
doordringen en anderzijds net
publiek er van te overtuigen dat
wetten en voorschriften moeten
worden nageleefd, blijkt „een
commerciële club" te zijn. Dit is
volgens het hoofd van het Am
sterdamse arrondissementspar
ket, mr. J. F. Hartsuiker, geble
ken uit een nog niet voltooid on
derzoek dat de rijksrecherche in
Amsterdam in opdracht van de
procureur-generaal heeft inge
steld naar de werkzaamheden
van de secretaris-penningmees
ter van de vereniging, de 67-
jarige Amsterdammer A. K.
De rijksrecherche heeft tegen
K. proces-verbaal opgemaakt
wegens verduistering van ƒ2250
van een Amersfoortse weduwfe.
Na een aantal verhoren heeft K„
volgens mr. Hartsuiker, bekend
van een voor de weduwe be
stemd en van het ministerie van
Defensie ontvangen schadebe
drag 2250 in eigen zak te heb
ben gestoken. Het onderzoek van
de rijksrecherche in deze zaak
wordt voortgezet. Het is volgens
de Amsterdamse justitie vrijwel
zeker dat K. wegens verduiste
ring zal worden vervolgd. Hij is
niet aangehouden
Eind vorig jaar rezen er ver
denkingen tegen K.. die voordien
zijn door velen geprezen activi
teiten met periodieke publici
teit in dag- en weekbladen en
ook via de beeldbuis begeleidde.
„Een onvermoeibaar en belange
loos secretaris" werd hij ge
noemd. Ook de justitie is wel van
mening dat K. veel goeds heeft
gedaan, doch anderzijds meent
men dat hij zijn eigen belangen
niet heeft verwaarloosd. Zo ver
huurde hij een kamer van zijn
woning aan de Michel Angelo-
straat als kantoorruimte aan de
Vereniging tegen ambtelijke wil
lekeur, waarvoor K. ƒ150 per
maand ontving.
De vereniging, waarvan K. be
weerde dat zij 50 donateurs en
ruim 200 leden telde, bestond
volgens de Amsterdamse justitie
'In feite uit twee bestuurders:
secretaris-penningmeester K.
zelf en een Amsterdamse advo
caat. De in 1960 benoemde voor
zitter, de heer A. C. M. Postuma,
heeft er reeds spoedig de brui
aan gegeven. Een nieuwe voor
zitter werd niet aangewezen. De
advocaat was volgens onze zegs
lieden niet op de hoogte van de
werkzaamheden van K. die vol
komen zelfstandig te werk ging
en voor velen ook mooie resul
taten boekte. Met een zekere
trots gaf K. daarvan een schrif
telijke opsomming bij een be
zoek dat hij medio 1962 aan het
ANP bracht. Hü kondigde toen
ook aan een monsterproces tegen
de Nederlandse staat („met een
dagvaarding als een Bijbel")
■waarbij de ambtelijke willekeur
ten principale aan de orde zou
worden gesteld. Het zou daarbij
gaan om de zgn. kerngemeenten,
die volgens de vereniging wille
keurig door de rijksoverheid zou
den zijn aangewezen als indus
trie- en ontwikkelingskernen.
Bij het proces, dat de vereniging
zeker tien mille zou gaan kosten,
wilde K. pleiten voor een scha
devergoeding voor alle gedu
peerden in liet hele land.
In 1961 kwam de weduwe van
een Amersfoortse handelaar in
kunstdiamant, die in 1957 de
dood vond toen hij met zijn auto
op een onverlichte militaire tank
reed, in contact met K. Ze ver
telde het relaas over de schade
die ze had geleden bij het liqui
deren van de pas een half jaar
draaiende zaak van haar man.
Het ging om een bedrag van
12.500. Besloten werd deze
schade alsnog te claimen bij het
ministerie van Defensie, omdat
de bestuurder van de tank na
het dodelijk ongeluk was ver
oordeeld. De Amersfoortse we
duwe vertrouwde haar belangen
toe aan K. en betaalde 60 als
lidmaatschap voor de Vereniging
tegen ambtelijke willekeur „ter
bestrijding van de onkosten".
Later gaf deze vrouw nog eens
geheel vrijwillig een bedrag van
ƒ1000 toen bleek dat de kansen
voor de schadeclaim gunstig
stonden. Dit had K. inmiddels
vernomen van mr. B. Coops,
hoofd van de afdeling civielree'nt
en vorderingen van het ministe
rie van Defensie, die in mei
1962 bezoek ontving van K„ die
het geval van de weduwe ter
sprake bracht. De heer Coops
deelde het ANP mede, dat hij K.
toezegde de zaak door zijn ac
countantsdienst te laten onder
zoeken. omdat hij het geval niet
kende. De conclusie luidde in
derdaad dat de Amersfoortse
vrouw door de verkoop van het
bedrijf van haar man een schade
van ƒ12.500 had geleden. Aan
de Algemene Rekenkamer stelde
mr. Coops daarom voor de vrouw
billijkheidshalve ƒ6250 (50 pro
cent dus van het schadebedrag)
uit te keren. „Maar dat geld zou
ze ook zonder de bemiddeling
van K. hebben gekregen", ver
zekerde men het A.N.P. bij de
justitie.
Het bedrag werd volgens mr.
Coops eind 1962 aan K. uitge
keerd, nadat hij een door de
Amersfoortse vrouw geschreven
machtiging had overgelegd. Er
was niets dat ook maar enig
wantrouwen kon wekken. Toen
de vrouw mr. Coops tien dagen
na de ontvangst van een brief
van het ministerie, waarin was
bevestigd dat ƒ6250 aan de ge
machtigde K. zou worden uitge
keerd, liet zij blijken dat zij het
geld persoonlijk wenste te ont
vangen, omdat de vrouw alie
relaties met K. had verbroken,
ging men op het ministerie an
ders denken. Het geld was al
uitbetaald en uit het bezoek van
de toeziende voogd van de twee
kinderen van de vrouw bleek mr.
Coops dat K. slechts ƒ4250 aan
de vrouw had uitbetaald. „Toen
werd ik kwaad en stelde de Am
sterdamse procureur-generaal
op de hoogte en vroeg om een
onderzoek", zei mr. Coops.
Uit het onderzoek van de Am
sterdamse rijksrecherche is ge
bleken, dat de Amersfoortse
vrouw met K. contact had ge
zocht nadat ze was „gegrepen"
door publicaties in dagbladen
en een televisie-uitzending over
de activiteiten der Vereniging te
gen ambtelijke willekeur." In
feite is ze voor ƒ3250 plus het
lidmaatschapsgeld van de ver
eniging benadeeld, maar straf
rechtelijk gaat het volgens de
justitie slechts om verduistering
van ƒ2000, omdat de vrouw de
bedragen van 60 en 1000 ge
heel vrijwillig aan K. heeft af
gestaan.
Nadat het ministerie van De
fensie de Amsterdamse procu
reur-generaal van dit geval op
de hoogte had gesteld, nam de
rijksrecherche contact op met de
vrouw in Amersfoort, die daar
na alsnog aangifte wegens ver
duistering deed.
Hoewel het onderzoek in deze
zaak nog voortduurt, staat vol
gens de justitie in Amsterdam
wel vast dat de „Vereniging tegen
ambtelijke willekeur" uitsluitend
draait om de figuur van K., die
als enig officieel inkomen een
uitkering van de A.O.W. had.
Volgens mr. Hartsuiker is uit
het onderzoek van de rijksre
cherche de vrouw uit Amersfoort
als enige benadeelde naar voren
gekomen. Een aantal andere
mensen dat werd gehoord, was
over de door K. verleende be
middeling zeer tevreden.
De tot nu toe opgemaakte pro
cessen-verbaal zullen in handen
worden gesteld van de substi
tuut-officier van Justitie mr. W.
K. baron van Dedem, die ook na
overleg met mr. Hartsuiker
eventueel tot vervolging zal
overgaan. K. is donderdagochtend
nog op bezoek geweest in het
paleis van Justitie.
Tegen alle verwachting in heeft
Paus Johannes gister Cliroesjt-
sjovs schoonzoon Alexei Adzjoe
bei die hoofdredacteur van liet
Sowjetrussische regeringsbiad
„Izwestia" is, in particuliere ont
vangen.
Adzjoebei was in gezelschap
van zijn vrouw, de secretaris van
het genootschap Sowjet-Rusland
Italië Leo Kapalet, de Romein
se correspondent van de „Izwes
tia" Leonid Kolossov en de corre
spondent van Tass Krassikov.
Het lag aanvankelijk in de be
doeling, dat Adzjoebei alleen
maar met een groep journalisten
de audiëntie voor het comité van
de „Balzan-prijs", die Paus Jo
hannes heeft gekregen, zou bij
wonen. Deze opvatting kon men
echter tot het laatste ogenblik
toe horen van bevoegde Vati
caanse zijde.
Op de tweede rij van voren za
ten Adzjoebei en zijn vrouw.
Overeenkomstig het Vaticaanse
protocol droeg Rada Adzjoebei
een zwarte sluier.
Adzjoebei had een donker pak
aan. Toen de Paus de kleine
troonzaal binnenkwam, knielde
het echtpaar Adzjoebei niet. Zij
maakten alleen een buiging.
Tot grote verrassing van de 50
journalisten die de audiëntie bij
woonden, werden alle gasten met
uitzondering van de Russen uit
de zaal geleid. Officieel heette
het, dat het Russische gezelschap
de vertrekken en bezienswaardig
heden van deze verdieping van
het paleis wilde zien. Maar het
werd al spoedig duidelijk dat Adz
joebei een gesprek met Paus Jo
hannes zou hebben. Bij de audiën
tie was geen fotograaf, radiover
slaggever, film- of televisiecame
raman aanwezig.
Van Vaticaanse zijde werd la
ter meegedeeld, dat het echtpaar
Adzjoebei naar de particuliere
bibliotheek van de Paus werd ge
leid en dat daar het gesprek
werd gehouden. Dit zou voorna
melijk gegaan zijn over de rede
over de vrede, die Paus Johannes
een paar minuten eerder had ge
houden. De Paus zou enkele pun
ten uit deze rede herhaald heb
ben. Adzjoebei was volgens Va
ticaanse kringen „diep ontroerd"
toen hij vertrok. Hij boog diep
toen Paus Johannes hem bij het
afscheid de hand drukte.
Alexei Adzjoebei is wel één van
de meest dynamische journalisten
van Rusland en een duidelijk
voorbeeld van de nieuwe genera
tie van Sowjet-functionarissen.
Drie jaar geleden werd hij
hoofdredacteur van het Sowjet
russische regeringsblad „Izwes
tia". In een zeer korte spanne
tijds maakte hij van dit saaie
blad een levendige krant met
frisse artikelen en pittige kop
pen. Hij had zoiets al eerder ge
daan met het blad van de Sowjct-
jeugd „Komsomolskaja Prawda".
Hij heeft met zijn schoonvader
Chroesjtsjov veel gereisd en zou
één van diens intiemste raadge
vers zijn. Ook zou hij vele rede
voeringen van Chroesjtsjov van
te voren op schrift hebben ge
steld.
Net als zijn schoonvader houdt
Adzjoebei er-van de dingen zelf te
gaan bekijken. Hij is van mening
dat men een verhaal het best in
ronde woorden en direct op de
man af kan vertellen.
De nogal dikke Adzjoebei is nu
39 jaar. Hij is in Samarkand in
Sowjetrussisch centraal Azië ge
boren en in Moskou opgevoed.
Toen hij in de laatste jaren van
Stalins bewind aan de universi
teit van Moskou studeerde,
maakte hij kennis met Chroesjts-
jovs tweede dochter Rada, die hij
huwde. Het echtpaar heeft drie
zoons.
„De ware stem van Afrika
kan zich slechts laten horen als
zij komt van een politieke unie
van onafhankelijke Afrikaanse
staten", zo heeft president
Nkroemah woensdag te Accra
verklaard aan een diner, dat
werd aangeboden aan de diplo
matieke vertegenwoordigers in
zijn land ter gelegenheid van de
zesde verjaardag van Ghana's
onafhankelijkheid.
Volgens bepaalde kringen zou
Nkroemah voorstander zijn van
de vorming van een parlement
voor geheel Afrika, beslaande
uit een Kamer van Afgevaar
digden en een Senaat. Hij zou
vertegenwoordigers naar de an
dere Afrikaanse landen willen
zenden om steun voor zijn plan
te krijgen.
XÖ VAN DDK is stnek jaren het enfant terrible van ons vaderland»
toneel. Deze 45-jarige acteur, die op zijn zestiende jaar al op de
planken stond, ziet kans de ene dag een indrukwekkende Othello
over het voetlicht te brengen en de andere dag een fontein van
humor te zijn m om kolderprogramma zoals A.V.R.O/s „Koek en
ei".
KO VAN DIJK's levenstoop is typisch die van een kunstenaar, maar
tegelijkertijd ook die van de bezielde mens, die onverzettelijk ten
strijde gaat voor wat hem ais opgave voor ogen staat. Door zijn
allround-vakmanschap verwierf hij zich in brede kring reputatie en
is hij ongetwijfeld een der populairste acteurs van ons land ge
worden.
ENERGIEKE PERSOONLIJKHEID, VEELZIJDIG TALENT,
Ko van Dijk is een man met
een tomeloze energie. Zijn vitali
teit verwarmt iedereen als een
blakerend vuur. Hij beschikt onte
genzeggelijk over zeer beminnelij
ke karaktertrekken. Zijn joviali
teit is niet voorgewend, onder
zijn vrienden en :olleg. 's staat hij
bekend als iemand die „ltijd be
reid is iets voor een ander te
doen, en tegenover zijn gasten
is hij zeer voorkomend en open
hartig, zodat men onmiddellijk 't
gevoei heeft met hem op vertrou
welijke voet te verkeren.
Ondanks zijn puntige ironie,
waarmee hij zo fijntjes bepaalde
toestanden weet te kritiseren, is-'
Ko van Dijk een oen- -udige, iet
wat jongensachtige figuur. In
een gesprek schijnt hij weinig
na te denken, maar toch weet
hij bij elke gelegenheid, als door
een diepe genade, een nauwkeurig
uitgebalanceerd oerdeel over al
lerlei kwesties e géven. Hij houdt
er kennelijk van af en toe op
badinerende wijze over van al
les en nog wat te spreken, maar
hij doet dit bijna argeloos, altijd
spontaan, volkomen grootmoedig,
even oprecht als zijn liefde voor
rondborstige ecrli-kheid, die hij
zelf in zulk een hoge mate be
zit en die hij in anderen ook weet
te waarderen.
Bokser en koning.
Onze misschien wel meest po
pulaire toneelspeler, heeft een
merkwaardige carrière achter de
rug. Hij schitterde in allerlei dra
matische rollen (ook voor tele
visie, waar men hem zag als
bokser in o.a. „Requiem van een
zwaargewicht", als Herodes in
„De Idealist" en o.a. n „De Va
der" en „De veroor'"e Me"), maar
hij verwierf ook éten grote repu
tatie door zijn medewèrkin aan
allerlei lichte programma's zoals
destijds Vara's zaterdagavondpro
gramma „Mimoza", Avro's „Koek
en ei" en als gast in „Pension
Hommels."
Die medewerking aan op zich
zeer verdienstelijke amusements
programma's is Ko van Dijk vaak
verweten. Deze kritiek heeft hem
echter nooit tot een terugtocht
naar de ivoren toneel-toren kun
nen dwingen, T*n waarom ook?.
Hij is een groot kunstenaar, die
altijd kans ziet zijn persoonlijk
heid aan te passen aan de rol die
hij moet spelen. H;j besteedt aan
een „lollige rol" evenveel zorg en
toewijding als aan een „zware".
En zo goed als een groot opera
zanger als Taufc van een op zich
banaal liedje nog een cabinet-
stukje wist te maken, zo vermag
een begaafd kunstenaar als Ko
van Dijk van een vrij onbeteke
nend rolletje nog een werkelijke
creatie te maken. Inderdaad zijn
er hoogernstige en serieuze to
neelspelers, die beweren zich
voor miljoenen nog niet to' zulke
rollen te 'illen verlagen. Maar
het is helemaal niet ondenkbaar
dat zij die houding aannemen om
dat zij het niet kunnen.
Rijke carrière
Ko van Dijk Jr. zoon van
toneelspeler Ko van Dijk sr., stond
op ziin 16e jaar al op de plan
ken. En ofschoon hij driemaal
zakte voor het toelatingsexamen
voor de toneelsch al, speelde
hij op zijn twi; *:gst.e jaar gro
te rollen in diverse drama's en
blijspelen. Vele jaren was Ko ver
bonden aan het Centraal Theater
te Amsterdam, een van de meest
bekendste vooroorlogse toneelge
zelschappen, waaraan o.a. Jan van
Ees, Louis de Bree, Cor Hermus
meewerkten cn waarvoo - niemand
minder dar, Eduard Verkade de
regie voerde. Bij „Het Vrolijke
Toneel", een blijspel gezelschap,
deed Ko ervaring op als komiek.
Zijn eerste grote sukses boekte
hij als driaan in „Airiaan en O-
livier" (naar het bekende boek
van Leonard Huizinga). In de
vooroorlogse jaren was hij ver
bonden aan het Centraal Thea
ter, waar Mary Dresselhuis (ge
huwd met de vliegenier-schrijver
Viruly) zijn regelmatige partne-
rin was.
Na de oorlog was Ko van Dijk
o.a. verbonden aan 't Rotterdams
Toneel. Hij vierde hier vooral
triomfen, als Bram in Jan de
Hartogs „Het hemelbed", samen
met Lily Bouwmeester. Dit stuk
werd liefst 15" maal door hen
opgevoerd. Inmiddels konden de
Nederlandse radioluisteraars Ko
van Dijk elke zaterdag bewonde
ren als minister Louis Ph. Hoze-
baar in Eli Asser's kolderstrip
„Mimoza".
Vernederende onderscheiding
Sinds 1955 is Ko van Dijk ver
bonden aan de Nederlandse Co-
medie te Ams' -aam, een van
onze beste toneelgezelschappen.
Hier kwam hij tot een serie unie
ke kreaties. Wij noemen slechts
Othello, Hendrikde Vierde (Pi
randello), Tartoffe (Molière),
Van de Brug af gezien (Acher
Miller) De Vader (Strindberg) en
Oom Wan ja (Tsjechoff).
In 1957 kwam de naam Ko van
Dijk op de voorpagina's van de
kranten, toen hij de (oor de Vere
niging van Schouwburgdirekteu-
ren toegewezen Louis d'Or wei
gerde. In het jury-rapport stond
namenlijk, dat de verdiensten
van Ko van Dijk niet zozeer op
het gebied van de dramatische
toneelkunst lagen maar meer op
het terrein der „onmiddellijke
herkenbare sentimenten". Deze
onderscheiding hield dus feite
lijk een bepaald onverdiende dis-
kwalifikatie in. Ze getuigde van
weinig inzicht in 't talent van de
ze acteur, die in de meest uit
eenlopende rollen immers blijk
had gegeven van zijn uitzonderlijk
grote gaven.
In zijn toneelloopbaan heeft Ko
van Dijk tot dusver onder min
stens 30 regisseurs gespeeld in
180 rollen.
Ko van D1] k tijde Tl i: een
repetitie van Tanchalvn
Kreatief
Ko van Dijk weet uiteraard pre
cies wat toneel verlangt. Altijd
heeft hij er naar gestreefd om
zo natuurlijk mogelijk, levensecht
spel te geven. Hij heeft zich steeds
verzet tegen alles wat gefor
ceerd en aangeleerd was. De taak
van de kunstenaar is de emotie
tot ontroering te laten sublimeren.
De uitbootsing moet geboetseerd
zijn in aandoeningen.
„Deze acteur heeft zich niet,
zoals veel collega's, achter ver
standelijkheid en cynisme ver
schanst. Voor hem is toneel niet;
uitsluitend een mimische bezig-'
heid, ook niet alleen 'n vakkundig
releveren van de tekst, maar het
is in de allereerste plaats het werk
van de geest. De kreativiteit staat
voorop. Het gaat Ko van Dijk
steeds om het mysterieuze om de
achtergronden. Voor hem is het
fundament van de toneelkunst
altijd de uitbeelding van de mens
op hoevele manieren die verder
ook geschieden kan. Daarom is
elke kreatie voor Ko van Diik
een getuigenis. Daarom komt Ko
van Dijk tot prestaties, waarvan
de betekenis ver uitreikt boven
een door de tijd min of meer ver
vluchtigde acteursprestatie.
Hij kleurt elke rol die hij
speelt met de hypnotiserende wer
king van zijn sterke persoonliik-
heid en weet daardoor zijn publiek
te fascineren, meermalen te ont
roeren ook. En dit alles stempelt
hem tot een toneelspeler van
groot allure, die zich in allerlei
komische r .llen vermoedelijk be
vrijdt van de spanningen, die het
„ernstige" werk bii hem oproept,
roept.
H. T. M.
DODELIJK ONGELUK
De 58-jarige bootsman Johan
Kranenburg uit Rotterdam is
donderdag bij werkzaamheden
aan boord van de Britse vracht
vaarder „Weybridge" in de Waal
haven, waar hij aanwijzingen gaf
bij het overladen van balen, om
het leven gekomen doordat hij
met het hoofd bekneld geraakte
tussen een „hijs" en de verschan
sing van het schip.
Een machine om te leren zwem
men, een koffer met ingebouwde
wieltjes, een schep met hefboom
(geen rugpijn meer) en een ap
paraat dat van een piano in een
handomdraai een spinet maakt,
zijn met ongeveer 900 andere
nieuwigheden te bewonderen op
de 12e internationale uitvinders
salon, die deze week in Brussel
wordt gehouden.
Uitvinders uit negentien lan
den hebben het afgelopen jaar
weer hun beste beentje voorge
zet en zoals gebruikelijk zijn de
Fransen weer het vindingrijkst
gebleken, althans wat het aanal
inzendingen betreft. Uit Frankrijk
kwamen er niet minder dan 183.
Nederland staat op de zevende
plaats met 31 inzendingen. De
Verenigde Staten, Venezuela en
Luxemburg volstonden met één
uitvinding.
De uitvindingen, vaak eieren
van Columbus", die in een van
de grote zalen van de wolken
krabber op het Rogiersplein in
Brussel zijn te vinden, lopen uit
een van een nieuwe versie van
een absoluut veilige reddingboot
tot een ingewikkeld apparaat, dat
p
w
Ét
S3
SS
Ét
55
e
-
door
OLAF J. DE LANDELL
7)
(Nadruk verboden).
Twee hooggeplaatste Costarica-
nen, de aan het bureau van de
president verbonden minister
Mario Quiroz Sasso en de
oud-minister van Onderwijs
Fernando Runebaum, hebben
woensdag naar aanleiding van
een heftige woordenwisseling
geduelleerd. Sasso werd ern
stig gewond, terwijl zijn tegen
stander ongedeerd bleef.
Aangezien duelleren in Costa
Rica verboden is, vraagt men
zich af of de twee mannen ge
rechtelijk zullen worden ver
volgd.
„Dag juffrouw Reyder van
Hsllenduyn," zei de schat, die
wist, wat men zeggen kan, en
'wal niet. En tegen Eva vervolg
de ze: „Maak je niet al te druk.
En tot ziens, Eva."
Toen de meisjes wegreden,
knikte ze hen toe, en glimlachte.
„Ze is ook jong geweest," zei
Sally, goedgelovig.
Maar Eva had geen tijd, om over
een andere jeugd na te denken!
De kapper hield zijn hoofd
schuin naar rechts en zei, dat 't
zéér interessant kon worden. En
hij legde zijn hoofd naar links,
en met twee koele wijsvingers
boog hij Eva's goedwillig hoofd
ook naar links, zodat hun blik
ken loodrecht in elkaar stonden
en hij zei: „Héél eigenaardig!"
Eva kreeg een permanent
wave. Ze werd gebleekt. Of was
het omgekeerd? Ze wist het la
ter niet meer! Het stormde om
haar heen„Gauw, juffrouw
Marie! de olie! vite! vite!
- „Een handdoek, een handdoek!
Een handdoek'."-„Waar is de vi-
naigre?"-„Een goudblonde spoe
ling, juffrouw Daisy. Vite!" -
„Nee, nee, nee', iets matter!. Ma
demoiselle Is toch geen
Eva kon van pure opwinding
maar één sandwich eten. Want
opeens besefte ze, dat een terug
weg ontzaglijk moeilijk zou zijn
en dat maakte haar bij korte
vlagen ziek. Naast haar zat Sal
ly, doodrustig boterhammetjes
knabbelend.
„Zeg Eef, denk erom, dat je
tegenover Derk de brutale speelt
hoor. Hij is nooit geboeid door
zachte vrouwen. En als hij boos
wordt, wees dan onverschillig,
Eef! - O, ja, en zelf nooit boos
worden, hoor kind!, want dan
heeft'ie reuze plezier!
En - Evaatje, als hij pikant is,
of grof (want dat is heel gewoon
bij Derk), dan jij nog pikanter,
en nog grover, denk erom. Derk
zegt alles langs zijn neus weg.
Laat Je niet intimideren Maar
jullie zult wel samen kunnen
opschieten..."
Zo ging het door; tot Eva een
gevoel had, dat ze van binnen
net zo glanzendblond was als
van buiten. Ja, want toen ze ein
delijk eens in de spiegel mocht
kijken, zag zij haar eigen nieuws
gierige muizengezicht onder een
soort gouden vacht.
Had ze heus zo véél en zulk
dik haarKappers hebben
van die foefjes....
Tweemaal toonde de haarkun-
stenaar, hoe hij de coiffure op
maakte. De derde keer moest
Eva het zelf doen.
Toen sloeg de klok acht, en de
vriendinnen draafden met een
laatste sandwich in de hand de
deur uit. Eva had geen tijd om
te eten. Ze had geen tijd om te
lachen of te huilen of adem te
halen.'Ze had helemaal geen tijd
om te beseffen, wat er met haar
gebeurde
Het was een koortsdroom, een
mallemolen. Ze herinnerde zich
er later nog maar weinig van. Ze
wist beslist zeker, dat ze verho
ging had. en op 't punt stond
van ijlen.
Alleen besefte ze dit best: ze
bleek bij nader inzien géén lelijk
meisje te zijn.
Amanda Pêche, de schoon
heidsspecialiste, zei„Ach, die
arme wenkbrauwen moeten
eens een beurtje hebben! En als
de juffrouw haar mond in een
natuurlijke kleur bijwerkte,
met een klein boogje naar bui
ten,-zo, dan is het immers een
schattig gezichtje! Zo! en nu
nog wat poeder, en een tikje
rouge... en misschien wat scha
duw op de ogen... de wimpers
kunnen wel héél donker geverfd
worden, dat staat interessant
Precies zo sprak de dame uit
de modewinkel. „O, wat een aar
dig figuurtje! Maar wat draagt
U een eenvoudige coupe!"
Dat had ze goed gezien; Eva
droeg helemaal geen coupe,
want tante Gien stond erop, zelf
te knippen en voor Eva was het
altijd zo nuttig, de naaimachine
te hanteren.
„Kom. Eva; een vrouw moet
haai- eigen kleren kunnen ma
ken.-
Maar moest een vrouw ook
niet een klein beetje kunnen be
koren ?-
De dame uit de modezaak had
van dat laatste meer idee dan
van de plichten ener goede, ge
degen huisvrouwkantoorjuf.
Als de cliënte maar een ja
ponnetje nam met een strakke
taille, en wat smockwerk aan de
schouders, en een niet te lange
rok.„.(èn onder zo'n jurkje een
zuiver zijden garnituur en een
schandalig uitdagende buste
houder, die haar de blanke sla
vin weer voor og'en bracht), en
dan nog een paar mooie zijden
kousen, en schoentjes met hoge
hakken, want dat sterkte haat-
lichaam wat meer; zó
Het is eigenlijk voor niemand
een kunst, op die manier mooi
te zijn. Zouden mannen zich
daardoor allemaal laten verna-
chelen? En vrouwen...?
(Wordt vervolgd).
bij nadere kennismaking een ge
combineerde rechtzaag, rond.
zaag, boor-, schaaf en beitelma
chine blijkt te zijn. Vrijwel geen
terrein is onbeproefd gelatenge
neeskunde, sport, mode-artikelen,
landbouwmachines en natuurlijk
ook de veiligheid op de weg.
Voor dit laatste hebben twee
Fransen zich bijzonder inge
spannen. Na noeste arbeid van 2
jaar hebben zij een apparaat ge
construeerd, dat op de autoradio
aangesloten alle gewenste inlich
tingen doet horen. Men hoeft
maar een knop in te drukken en
de chauffeur krijgt te horen of
zijn accu goed bijlaadt, of zijn
snelheid niet te hoog is, of hij
nog voldoende benzine heeft en
of de temperatuur van zijn motor
goed is, om maar enkele dingen
te noemen.
Maar er zijn ook eenvoudiger
dingen, zoals de nieuwe (Neder
landse) sluiting voor flessen of
het reisétui in de vorm van een
klerenhanger.
Het publiek mag dit jaar mee-
bepalen, wie met de „Oscar dei-
uitvinding 1963" gaat strijken.
De belangstelling voor deze ten
toonstelling is elk jaar groot. Het
vorig jaar werd een record aan
tal bezoekers van 132.000 bereikt.
De Tweede Kamer heeft don
derdagmiddag z.h.st. het nieuwe
ontwerp van de Visserijwet aan
vaard. De indiening van dit wets-
voorstel kwam voort uit de
noodzaak de uit 1908 daterende
Visserijwet, de uit 1927 dateren
de Haringwet en de enkele jaren
geleden in werking getreden wet
op de maaswijdte van zeevisnet-
ten. aan te passen aan de ge
wijzigde omstandigheden. An
derzijds ligt aan het wetsont
werp de wens ten grondslag de
in de loop der jaren minder
overzichtelijk geworden wet
geving op het gebied van de
zee-, kust- en binnenvisserij zo
veel mogelijk te ordenen en te
bundelen. Het amendement van
de heer Vermooten op het wets
ontwerp. betreffende de ver
plichte aanwijzing van die open
bare wateren, waarin met één
hengel mag worden gevist, werd
bij zitten en opstaan verworpen
met de stemmen van de P. v. d.
A.-fractie vóór.