K0 V AN DIJK AVE EVA Adzjoebei bij de Paus Vereniging tegen ambtelijke willekeur blijkt een «commerciële club» te zijn 900 uitvindingen in Brussel tentoongesteld DE VRIJE ZEEUW VRIJDAG 8 MAART 196S NKROEMAH WIL UNIE VAN AFRIKAANSE STATEN Ah Othello en als Minister Ilozebaar i»ei enfant terriMe (Nadruk verboden). DUEL IN COSTA RICA Tweede Kamer VISSERIjWET Pagina 2 De Vereniging tegen ambtelij ke willekeur die in 1960 werd opgericht om enerzijds de amb tenaar van zijn dienende taak te doordringen en anderzijds net publiek er van te overtuigen dat wetten en voorschriften moeten worden nageleefd, blijkt „een commerciële club" te zijn. Dit is volgens het hoofd van het Am sterdamse arrondissementspar ket, mr. J. F. Hartsuiker, geble ken uit een nog niet voltooid on derzoek dat de rijksrecherche in Amsterdam in opdracht van de procureur-generaal heeft inge steld naar de werkzaamheden van de secretaris-penningmees ter van de vereniging, de 67- jarige Amsterdammer A. K. De rijksrecherche heeft tegen K. proces-verbaal opgemaakt wegens verduistering van ƒ2250 van een Amersfoortse weduwfe. Na een aantal verhoren heeft K„ volgens mr. Hartsuiker, bekend van een voor de weduwe be stemd en van het ministerie van Defensie ontvangen schadebe drag 2250 in eigen zak te heb ben gestoken. Het onderzoek van de rijksrecherche in deze zaak wordt voortgezet. Het is volgens de Amsterdamse justitie vrijwel zeker dat K. wegens verduiste ring zal worden vervolgd. Hij is niet aangehouden Eind vorig jaar rezen er ver denkingen tegen K.. die voordien zijn door velen geprezen activi teiten met periodieke publici teit in dag- en weekbladen en ook via de beeldbuis begeleidde. „Een onvermoeibaar en belange loos secretaris" werd hij ge noemd. Ook de justitie is wel van mening dat K. veel goeds heeft gedaan, doch anderzijds meent men dat hij zijn eigen belangen niet heeft verwaarloosd. Zo ver huurde hij een kamer van zijn woning aan de Michel Angelo- straat als kantoorruimte aan de Vereniging tegen ambtelijke wil lekeur, waarvoor K. ƒ150 per maand ontving. De vereniging, waarvan K. be weerde dat zij 50 donateurs en ruim 200 leden telde, bestond volgens de Amsterdamse justitie 'In feite uit twee bestuurders: secretaris-penningmeester K. zelf en een Amsterdamse advo caat. De in 1960 benoemde voor zitter, de heer A. C. M. Postuma, heeft er reeds spoedig de brui aan gegeven. Een nieuwe voor zitter werd niet aangewezen. De advocaat was volgens onze zegs lieden niet op de hoogte van de werkzaamheden van K. die vol komen zelfstandig te werk ging en voor velen ook mooie resul taten boekte. Met een zekere trots gaf K. daarvan een schrif telijke opsomming bij een be zoek dat hij medio 1962 aan het ANP bracht. Hü kondigde toen ook aan een monsterproces tegen de Nederlandse staat („met een dagvaarding als een Bijbel") ■waarbij de ambtelijke willekeur ten principale aan de orde zou worden gesteld. Het zou daarbij gaan om de zgn. kerngemeenten, die volgens de vereniging wille keurig door de rijksoverheid zou den zijn aangewezen als indus trie- en ontwikkelingskernen. Bij het proces, dat de vereniging zeker tien mille zou gaan kosten, wilde K. pleiten voor een scha devergoeding voor alle gedu peerden in liet hele land. In 1961 kwam de weduwe van een Amersfoortse handelaar in kunstdiamant, die in 1957 de dood vond toen hij met zijn auto op een onverlichte militaire tank reed, in contact met K. Ze ver telde het relaas over de schade die ze had geleden bij het liqui deren van de pas een half jaar draaiende zaak van haar man. Het ging om een bedrag van 12.500. Besloten werd deze schade alsnog te claimen bij het ministerie van Defensie, omdat de bestuurder van de tank na het dodelijk ongeluk was ver oordeeld. De Amersfoortse we duwe vertrouwde haar belangen toe aan K. en betaalde 60 als lidmaatschap voor de Vereniging tegen ambtelijke willekeur „ter bestrijding van de onkosten". Later gaf deze vrouw nog eens geheel vrijwillig een bedrag van ƒ1000 toen bleek dat de kansen voor de schadeclaim gunstig stonden. Dit had K. inmiddels vernomen van mr. B. Coops, hoofd van de afdeling civielree'nt en vorderingen van het ministe rie van Defensie, die in mei 1962 bezoek ontving van K„ die het geval van de weduwe ter sprake bracht. De heer Coops deelde het ANP mede, dat hij K. toezegde de zaak door zijn ac countantsdienst te laten onder zoeken. omdat hij het geval niet kende. De conclusie luidde in derdaad dat de Amersfoortse vrouw door de verkoop van het bedrijf van haar man een schade van ƒ12.500 had geleden. Aan de Algemene Rekenkamer stelde mr. Coops daarom voor de vrouw billijkheidshalve ƒ6250 (50 pro cent dus van het schadebedrag) uit te keren. „Maar dat geld zou ze ook zonder de bemiddeling van K. hebben gekregen", ver zekerde men het A.N.P. bij de justitie. Het bedrag werd volgens mr. Coops eind 1962 aan K. uitge keerd, nadat hij een door de Amersfoortse vrouw geschreven machtiging had overgelegd. Er was niets dat ook maar enig wantrouwen kon wekken. Toen de vrouw mr. Coops tien dagen na de ontvangst van een brief van het ministerie, waarin was bevestigd dat ƒ6250 aan de ge machtigde K. zou worden uitge keerd, liet zij blijken dat zij het geld persoonlijk wenste te ont vangen, omdat de vrouw alie relaties met K. had verbroken, ging men op het ministerie an ders denken. Het geld was al uitbetaald en uit het bezoek van de toeziende voogd van de twee kinderen van de vrouw bleek mr. Coops dat K. slechts ƒ4250 aan de vrouw had uitbetaald. „Toen werd ik kwaad en stelde de Am sterdamse procureur-generaal op de hoogte en vroeg om een onderzoek", zei mr. Coops. Uit het onderzoek van de Am sterdamse rijksrecherche is ge bleken, dat de Amersfoortse vrouw met K. contact had ge zocht nadat ze was „gegrepen" door publicaties in dagbladen en een televisie-uitzending over de activiteiten der Vereniging te gen ambtelijke willekeur." In feite is ze voor ƒ3250 plus het lidmaatschapsgeld van de ver eniging benadeeld, maar straf rechtelijk gaat het volgens de justitie slechts om verduistering van ƒ2000, omdat de vrouw de bedragen van 60 en 1000 ge heel vrijwillig aan K. heeft af gestaan. Nadat het ministerie van De fensie de Amsterdamse procu reur-generaal van dit geval op de hoogte had gesteld, nam de rijksrecherche contact op met de vrouw in Amersfoort, die daar na alsnog aangifte wegens ver duistering deed. Hoewel het onderzoek in deze zaak nog voortduurt, staat vol gens de justitie in Amsterdam wel vast dat de „Vereniging tegen ambtelijke willekeur" uitsluitend draait om de figuur van K., die als enig officieel inkomen een uitkering van de A.O.W. had. Volgens mr. Hartsuiker is uit het onderzoek van de rijksre cherche de vrouw uit Amersfoort als enige benadeelde naar voren gekomen. Een aantal andere mensen dat werd gehoord, was over de door K. verleende be middeling zeer tevreden. De tot nu toe opgemaakte pro cessen-verbaal zullen in handen worden gesteld van de substi tuut-officier van Justitie mr. W. K. baron van Dedem, die ook na overleg met mr. Hartsuiker eventueel tot vervolging zal overgaan. K. is donderdagochtend nog op bezoek geweest in het paleis van Justitie. Tegen alle verwachting in heeft Paus Johannes gister Cliroesjt- sjovs schoonzoon Alexei Adzjoe bei die hoofdredacteur van liet Sowjetrussische regeringsbiad „Izwestia" is, in particuliere ont vangen. Adzjoebei was in gezelschap van zijn vrouw, de secretaris van het genootschap Sowjet-Rusland Italië Leo Kapalet, de Romein se correspondent van de „Izwes tia" Leonid Kolossov en de corre spondent van Tass Krassikov. Het lag aanvankelijk in de be doeling, dat Adzjoebei alleen maar met een groep journalisten de audiëntie voor het comité van de „Balzan-prijs", die Paus Jo hannes heeft gekregen, zou bij wonen. Deze opvatting kon men echter tot het laatste ogenblik toe horen van bevoegde Vati caanse zijde. Op de tweede rij van voren za ten Adzjoebei en zijn vrouw. Overeenkomstig het Vaticaanse protocol droeg Rada Adzjoebei een zwarte sluier. Adzjoebei had een donker pak aan. Toen de Paus de kleine troonzaal binnenkwam, knielde het echtpaar Adzjoebei niet. Zij maakten alleen een buiging. Tot grote verrassing van de 50 journalisten die de audiëntie bij woonden, werden alle gasten met uitzondering van de Russen uit de zaal geleid. Officieel heette het, dat het Russische gezelschap de vertrekken en bezienswaardig heden van deze verdieping van het paleis wilde zien. Maar het werd al spoedig duidelijk dat Adz joebei een gesprek met Paus Jo hannes zou hebben. Bij de audiën tie was geen fotograaf, radiover slaggever, film- of televisiecame raman aanwezig. Van Vaticaanse zijde werd la ter meegedeeld, dat het echtpaar Adzjoebei naar de particuliere bibliotheek van de Paus werd ge leid en dat daar het gesprek werd gehouden. Dit zou voorna melijk gegaan zijn over de rede over de vrede, die Paus Johannes een paar minuten eerder had ge houden. De Paus zou enkele pun ten uit deze rede herhaald heb ben. Adzjoebei was volgens Va ticaanse kringen „diep ontroerd" toen hij vertrok. Hij boog diep toen Paus Johannes hem bij het afscheid de hand drukte. Alexei Adzjoebei is wel één van de meest dynamische journalisten van Rusland en een duidelijk voorbeeld van de nieuwe genera tie van Sowjet-functionarissen. Drie jaar geleden werd hij hoofdredacteur van het Sowjet russische regeringsblad „Izwes tia". In een zeer korte spanne tijds maakte hij van dit saaie blad een levendige krant met frisse artikelen en pittige kop pen. Hij had zoiets al eerder ge daan met het blad van de Sowjct- jeugd „Komsomolskaja Prawda". Hij heeft met zijn schoonvader Chroesjtsjov veel gereisd en zou één van diens intiemste raadge vers zijn. Ook zou hij vele rede voeringen van Chroesjtsjov van te voren op schrift hebben ge steld. Net als zijn schoonvader houdt Adzjoebei er-van de dingen zelf te gaan bekijken. Hij is van mening dat men een verhaal het best in ronde woorden en direct op de man af kan vertellen. De nogal dikke Adzjoebei is nu 39 jaar. Hij is in Samarkand in Sowjetrussisch centraal Azië ge boren en in Moskou opgevoed. Toen hij in de laatste jaren van Stalins bewind aan de universi teit van Moskou studeerde, maakte hij kennis met Chroesjts- jovs tweede dochter Rada, die hij huwde. Het echtpaar heeft drie zoons. „De ware stem van Afrika kan zich slechts laten horen als zij komt van een politieke unie van onafhankelijke Afrikaanse staten", zo heeft president Nkroemah woensdag te Accra verklaard aan een diner, dat werd aangeboden aan de diplo matieke vertegenwoordigers in zijn land ter gelegenheid van de zesde verjaardag van Ghana's onafhankelijkheid. Volgens bepaalde kringen zou Nkroemah voorstander zijn van de vorming van een parlement voor geheel Afrika, beslaande uit een Kamer van Afgevaar digden en een Senaat. Hij zou vertegenwoordigers naar de an dere Afrikaanse landen willen zenden om steun voor zijn plan te krijgen. XÖ VAN DDK is stnek jaren het enfant terrible van ons vaderland» toneel. Deze 45-jarige acteur, die op zijn zestiende jaar al op de planken stond, ziet kans de ene dag een indrukwekkende Othello over het voetlicht te brengen en de andere dag een fontein van humor te zijn m om kolderprogramma zoals A.V.R.O/s „Koek en ei". KO VAN DIJK's levenstoop is typisch die van een kunstenaar, maar tegelijkertijd ook die van de bezielde mens, die onverzettelijk ten strijde gaat voor wat hem ais opgave voor ogen staat. Door zijn allround-vakmanschap verwierf hij zich in brede kring reputatie en is hij ongetwijfeld een der populairste acteurs van ons land ge worden. ENERGIEKE PERSOONLIJKHEID, VEELZIJDIG TALENT, Ko van Dijk is een man met een tomeloze energie. Zijn vitali teit verwarmt iedereen als een blakerend vuur. Hij beschikt onte genzeggelijk over zeer beminnelij ke karaktertrekken. Zijn joviali teit is niet voorgewend, onder zijn vrienden en :olleg. 's staat hij bekend als iemand die „ltijd be reid is iets voor een ander te doen, en tegenover zijn gasten is hij zeer voorkomend en open hartig, zodat men onmiddellijk 't gevoei heeft met hem op vertrou welijke voet te verkeren. Ondanks zijn puntige ironie, waarmee hij zo fijntjes bepaalde toestanden weet te kritiseren, is-' Ko van Dijk een oen- -udige, iet wat jongensachtige figuur. In een gesprek schijnt hij weinig na te denken, maar toch weet hij bij elke gelegenheid, als door een diepe genade, een nauwkeurig uitgebalanceerd oerdeel over al lerlei kwesties e géven. Hij houdt er kennelijk van af en toe op badinerende wijze over van al les en nog wat te spreken, maar hij doet dit bijna argeloos, altijd spontaan, volkomen grootmoedig, even oprecht als zijn liefde voor rondborstige ecrli-kheid, die hij zelf in zulk een hoge mate be zit en die hij in anderen ook weet te waarderen. Bokser en koning. Onze misschien wel meest po pulaire toneelspeler, heeft een merkwaardige carrière achter de rug. Hij schitterde in allerlei dra matische rollen (ook voor tele visie, waar men hem zag als bokser in o.a. „Requiem van een zwaargewicht", als Herodes in „De Idealist" en o.a. n „De Va der" en „De veroor'"e Me"), maar hij verwierf ook éten grote repu tatie door zijn medewèrkin aan allerlei lichte programma's zoals destijds Vara's zaterdagavondpro gramma „Mimoza", Avro's „Koek en ei" en als gast in „Pension Hommels." Die medewerking aan op zich zeer verdienstelijke amusements programma's is Ko van Dijk vaak verweten. Deze kritiek heeft hem echter nooit tot een terugtocht naar de ivoren toneel-toren kun nen dwingen, T*n waarom ook?. Hij is een groot kunstenaar, die altijd kans ziet zijn persoonlijk heid aan te passen aan de rol die hij moet spelen. H;j besteedt aan een „lollige rol" evenveel zorg en toewijding als aan een „zware". En zo goed als een groot opera zanger als Taufc van een op zich banaal liedje nog een cabinet- stukje wist te maken, zo vermag een begaafd kunstenaar als Ko van Dijk van een vrij onbeteke nend rolletje nog een werkelijke creatie te maken. Inderdaad zijn er hoogernstige en serieuze to neelspelers, die beweren zich voor miljoenen nog niet to' zulke rollen te 'illen verlagen. Maar het is helemaal niet ondenkbaar dat zij die houding aannemen om dat zij het niet kunnen. Rijke carrière Ko van Dijk Jr. zoon van toneelspeler Ko van Dijk sr., stond op ziin 16e jaar al op de plan ken. En ofschoon hij driemaal zakte voor het toelatingsexamen voor de toneelsch al, speelde hij op zijn twi; *:gst.e jaar gro te rollen in diverse drama's en blijspelen. Vele jaren was Ko ver bonden aan het Centraal Theater te Amsterdam, een van de meest bekendste vooroorlogse toneelge zelschappen, waaraan o.a. Jan van Ees, Louis de Bree, Cor Hermus meewerkten cn waarvoo - niemand minder dar, Eduard Verkade de regie voerde. Bij „Het Vrolijke Toneel", een blijspel gezelschap, deed Ko ervaring op als komiek. Zijn eerste grote sukses boekte hij als driaan in „Airiaan en O- livier" (naar het bekende boek van Leonard Huizinga). In de vooroorlogse jaren was hij ver bonden aan het Centraal Thea ter, waar Mary Dresselhuis (ge huwd met de vliegenier-schrijver Viruly) zijn regelmatige partne- rin was. Na de oorlog was Ko van Dijk o.a. verbonden aan 't Rotterdams Toneel. Hij vierde hier vooral triomfen, als Bram in Jan de Hartogs „Het hemelbed", samen met Lily Bouwmeester. Dit stuk werd liefst 15" maal door hen opgevoerd. Inmiddels konden de Nederlandse radioluisteraars Ko van Dijk elke zaterdag bewonde ren als minister Louis Ph. Hoze- baar in Eli Asser's kolderstrip „Mimoza". Vernederende onderscheiding Sinds 1955 is Ko van Dijk ver bonden aan de Nederlandse Co- medie te Ams' -aam, een van onze beste toneelgezelschappen. Hier kwam hij tot een serie unie ke kreaties. Wij noemen slechts Othello, Hendrikde Vierde (Pi randello), Tartoffe (Molière), Van de Brug af gezien (Acher Miller) De Vader (Strindberg) en Oom Wan ja (Tsjechoff). In 1957 kwam de naam Ko van Dijk op de voorpagina's van de kranten, toen hij de (oor de Vere niging van Schouwburgdirekteu- ren toegewezen Louis d'Or wei gerde. In het jury-rapport stond namenlijk, dat de verdiensten van Ko van Dijk niet zozeer op het gebied van de dramatische toneelkunst lagen maar meer op het terrein der „onmiddellijke herkenbare sentimenten". Deze onderscheiding hield dus feite lijk een bepaald onverdiende dis- kwalifikatie in. Ze getuigde van weinig inzicht in 't talent van de ze acteur, die in de meest uit eenlopende rollen immers blijk had gegeven van zijn uitzonderlijk grote gaven. In zijn toneelloopbaan heeft Ko van Dijk tot dusver onder min stens 30 regisseurs gespeeld in 180 rollen. Ko van D1] k tijde Tl i: een repetitie van Tanchalvn Kreatief Ko van Dijk weet uiteraard pre cies wat toneel verlangt. Altijd heeft hij er naar gestreefd om zo natuurlijk mogelijk, levensecht spel te geven. Hij heeft zich steeds verzet tegen alles wat gefor ceerd en aangeleerd was. De taak van de kunstenaar is de emotie tot ontroering te laten sublimeren. De uitbootsing moet geboetseerd zijn in aandoeningen. „Deze acteur heeft zich niet, zoals veel collega's, achter ver standelijkheid en cynisme ver schanst. Voor hem is toneel niet; uitsluitend een mimische bezig-' heid, ook niet alleen 'n vakkundig releveren van de tekst, maar het is in de allereerste plaats het werk van de geest. De kreativiteit staat voorop. Het gaat Ko van Dijk steeds om het mysterieuze om de achtergronden. Voor hem is het fundament van de toneelkunst altijd de uitbeelding van de mens op hoevele manieren die verder ook geschieden kan. Daarom is elke kreatie voor Ko van Diik een getuigenis. Daarom komt Ko van Dijk tot prestaties, waarvan de betekenis ver uitreikt boven een door de tijd min of meer ver vluchtigde acteursprestatie. Hij kleurt elke rol die hij speelt met de hypnotiserende wer king van zijn sterke persoonliik- heid en weet daardoor zijn publiek te fascineren, meermalen te ont roeren ook. En dit alles stempelt hem tot een toneelspeler van groot allure, die zich in allerlei komische r .llen vermoedelijk be vrijdt van de spanningen, die het „ernstige" werk bii hem oproept, roept. H. T. M. DODELIJK ONGELUK De 58-jarige bootsman Johan Kranenburg uit Rotterdam is donderdag bij werkzaamheden aan boord van de Britse vracht vaarder „Weybridge" in de Waal haven, waar hij aanwijzingen gaf bij het overladen van balen, om het leven gekomen doordat hij met het hoofd bekneld geraakte tussen een „hijs" en de verschan sing van het schip. Een machine om te leren zwem men, een koffer met ingebouwde wieltjes, een schep met hefboom (geen rugpijn meer) en een ap paraat dat van een piano in een handomdraai een spinet maakt, zijn met ongeveer 900 andere nieuwigheden te bewonderen op de 12e internationale uitvinders salon, die deze week in Brussel wordt gehouden. Uitvinders uit negentien lan den hebben het afgelopen jaar weer hun beste beentje voorge zet en zoals gebruikelijk zijn de Fransen weer het vindingrijkst gebleken, althans wat het aanal inzendingen betreft. Uit Frankrijk kwamen er niet minder dan 183. Nederland staat op de zevende plaats met 31 inzendingen. De Verenigde Staten, Venezuela en Luxemburg volstonden met één uitvinding. De uitvindingen, vaak eieren van Columbus", die in een van de grote zalen van de wolken krabber op het Rogiersplein in Brussel zijn te vinden, lopen uit een van een nieuwe versie van een absoluut veilige reddingboot tot een ingewikkeld apparaat, dat p w Ét S3 SS Ét 55 e - door OLAF J. DE LANDELL 7) (Nadruk verboden). Twee hooggeplaatste Costarica- nen, de aan het bureau van de president verbonden minister Mario Quiroz Sasso en de oud-minister van Onderwijs Fernando Runebaum, hebben woensdag naar aanleiding van een heftige woordenwisseling geduelleerd. Sasso werd ern stig gewond, terwijl zijn tegen stander ongedeerd bleef. Aangezien duelleren in Costa Rica verboden is, vraagt men zich af of de twee mannen ge rechtelijk zullen worden ver volgd. „Dag juffrouw Reyder van Hsllenduyn," zei de schat, die wist, wat men zeggen kan, en 'wal niet. En tegen Eva vervolg de ze: „Maak je niet al te druk. En tot ziens, Eva." Toen de meisjes wegreden, knikte ze hen toe, en glimlachte. „Ze is ook jong geweest," zei Sally, goedgelovig. Maar Eva had geen tijd, om over een andere jeugd na te denken! De kapper hield zijn hoofd schuin naar rechts en zei, dat 't zéér interessant kon worden. En hij legde zijn hoofd naar links, en met twee koele wijsvingers boog hij Eva's goedwillig hoofd ook naar links, zodat hun blik ken loodrecht in elkaar stonden en hij zei: „Héél eigenaardig!" Eva kreeg een permanent wave. Ze werd gebleekt. Of was het omgekeerd? Ze wist het la ter niet meer! Het stormde om haar heen„Gauw, juffrouw Marie! de olie! vite! vite! - „Een handdoek, een handdoek! Een handdoek'."-„Waar is de vi- naigre?"-„Een goudblonde spoe ling, juffrouw Daisy. Vite!" - „Nee, nee, nee', iets matter!. Ma demoiselle Is toch geen Eva kon van pure opwinding maar één sandwich eten. Want opeens besefte ze, dat een terug weg ontzaglijk moeilijk zou zijn en dat maakte haar bij korte vlagen ziek. Naast haar zat Sal ly, doodrustig boterhammetjes knabbelend. „Zeg Eef, denk erom, dat je tegenover Derk de brutale speelt hoor. Hij is nooit geboeid door zachte vrouwen. En als hij boos wordt, wees dan onverschillig, Eef! - O, ja, en zelf nooit boos worden, hoor kind!, want dan heeft'ie reuze plezier! En - Evaatje, als hij pikant is, of grof (want dat is heel gewoon bij Derk), dan jij nog pikanter, en nog grover, denk erom. Derk zegt alles langs zijn neus weg. Laat Je niet intimideren Maar jullie zult wel samen kunnen opschieten..." Zo ging het door; tot Eva een gevoel had, dat ze van binnen net zo glanzendblond was als van buiten. Ja, want toen ze ein delijk eens in de spiegel mocht kijken, zag zij haar eigen nieuws gierige muizengezicht onder een soort gouden vacht. Had ze heus zo véél en zulk dik haarKappers hebben van die foefjes.... Tweemaal toonde de haarkun- stenaar, hoe hij de coiffure op maakte. De derde keer moest Eva het zelf doen. Toen sloeg de klok acht, en de vriendinnen draafden met een laatste sandwich in de hand de deur uit. Eva had geen tijd om te eten. Ze had geen tijd om te lachen of te huilen of adem te halen.'Ze had helemaal geen tijd om te beseffen, wat er met haar gebeurde Het was een koortsdroom, een mallemolen. Ze herinnerde zich er later nog maar weinig van. Ze wist beslist zeker, dat ze verho ging had. en op 't punt stond van ijlen. Alleen besefte ze dit best: ze bleek bij nader inzien géén lelijk meisje te zijn. Amanda Pêche, de schoon heidsspecialiste, zei„Ach, die arme wenkbrauwen moeten eens een beurtje hebben! En als de juffrouw haar mond in een natuurlijke kleur bijwerkte, met een klein boogje naar bui ten,-zo, dan is het immers een schattig gezichtje! Zo! en nu nog wat poeder, en een tikje rouge... en misschien wat scha duw op de ogen... de wimpers kunnen wel héél donker geverfd worden, dat staat interessant Precies zo sprak de dame uit de modewinkel. „O, wat een aar dig figuurtje! Maar wat draagt U een eenvoudige coupe!" Dat had ze goed gezien; Eva droeg helemaal geen coupe, want tante Gien stond erop, zelf te knippen en voor Eva was het altijd zo nuttig, de naaimachine te hanteren. „Kom. Eva; een vrouw moet haai- eigen kleren kunnen ma ken.- Maar moest een vrouw ook niet een klein beetje kunnen be koren ?- De dame uit de modezaak had van dat laatste meer idee dan van de plichten ener goede, ge degen huisvrouwkantoorjuf. Als de cliënte maar een ja ponnetje nam met een strakke taille, en wat smockwerk aan de schouders, en een niet te lange rok.„.(èn onder zo'n jurkje een zuiver zijden garnituur en een schandalig uitdagende buste houder, die haar de blanke sla vin weer voor og'en bracht), en dan nog een paar mooie zijden kousen, en schoentjes met hoge hakken, want dat sterkte haat- lichaam wat meer; zó Het is eigenlijk voor niemand een kunst, op die manier mooi te zijn. Zouden mannen zich daardoor allemaal laten verna- chelen? En vrouwen...? (Wordt vervolgd). bij nadere kennismaking een ge combineerde rechtzaag, rond. zaag, boor-, schaaf en beitelma chine blijkt te zijn. Vrijwel geen terrein is onbeproefd gelatenge neeskunde, sport, mode-artikelen, landbouwmachines en natuurlijk ook de veiligheid op de weg. Voor dit laatste hebben twee Fransen zich bijzonder inge spannen. Na noeste arbeid van 2 jaar hebben zij een apparaat ge construeerd, dat op de autoradio aangesloten alle gewenste inlich tingen doet horen. Men hoeft maar een knop in te drukken en de chauffeur krijgt te horen of zijn accu goed bijlaadt, of zijn snelheid niet te hoog is, of hij nog voldoende benzine heeft en of de temperatuur van zijn motor goed is, om maar enkele dingen te noemen. Maar er zijn ook eenvoudiger dingen, zoals de nieuwe (Neder landse) sluiting voor flessen of het reisétui in de vorm van een klerenhanger. Het publiek mag dit jaar mee- bepalen, wie met de „Oscar dei- uitvinding 1963" gaat strijken. De belangstelling voor deze ten toonstelling is elk jaar groot. Het vorig jaar werd een record aan tal bezoekers van 132.000 bereikt. De Tweede Kamer heeft don derdagmiddag z.h.st. het nieuwe ontwerp van de Visserijwet aan vaard. De indiening van dit wets- voorstel kwam voort uit de noodzaak de uit 1908 daterende Visserijwet, de uit 1927 dateren de Haringwet en de enkele jaren geleden in werking getreden wet op de maaswijdte van zeevisnet- ten. aan te passen aan de ge wijzigde omstandigheden. An derzijds ligt aan het wetsont werp de wens ten grondslag de in de loop der jaren minder overzichtelijk geworden wet geving op het gebied van de zee-, kust- en binnenvisserij zo veel mogelijk te ordenen en te bundelen. Het amendement van de heer Vermooten op het wets ontwerp. betreffende de ver plichte aanwijzing van die open bare wateren, waarin met één hengel mag worden gevist, werd bij zitten en opstaan verworpen met de stemmen van de P. v. d. A.-fractie vóór.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1963 | | pagina 2