van huis tot hart:
wonen
Twintigduizend jaar Wandversiering
Tieners willen ook wonen
Stoelen moeten groot en gemakkelijk zijn
Woning
inrichting
bij een
koffie...
ties
Van de Sande
Woensdag 14 maart 1962
Pagina 9
Iets over behang
Tiendaagse voor de woninginrichting 15-24 maart 1962
Ook voor boeken
op het gebied van
zijn wij
ruim gesorteerd
Boekhandel
Is
mantels
gens en
ktieI
iKwaliteiten
es
ies
r 13-15
J* Sand*
Woensdag 14 maart 1962.
DE VR1TE ZEEUW
door S. STOKVIS
Tussen de wandtekeningen in de grotten van Dordogne en het
streepjesbehang in de moderne woonflat liggen ongeveer 20.000
mar. Het lijkt een hele tijd, maar op de eeuwigheid is het niet meer
clan een ademzucht. Er is in al die eeuwen heus niet zoveel ver
anderd ook al verbeelden wij ons dat wel eens. In de middeleeuwen
woonden onze voorouders in kastelen, vestingen, waar het zonlicht
amper doordrong. Wie wel eens een bezoek aan Slot Loevenstein of
het Muiderslot heeft gebracht, zal, bij het aanschouwen van die
hoge kille vertrekken, met him stenen wanden wel eens gedacht
hebben: „Wat moeten die edelvrouwen van 600 jaar geleden toch
een dof en kleurloos bestaan hebben' gehad!" Dat is tot op zekere
hoogte ook wel juist. Zware ontilbare meubelen en het gemis aan
liet meest eenvoudige comfort, om over de hygiënische toestanden
van toen niaar liever te zwijgen, kunnen moeilijk gezelligheid ge
kweekt hebben. Wanneer de kruisvaarders dan ook uit het Heilige I
Land wederkeerden brachten zij de glanzende Oosterse wandkleden
mee, die ze in de Levant en Klein Azië buit gemaakt hadden. Want
die ongelovige oosterlingen leefden in die jaren op een veel hogere
levensstandaard en wisten wel degelijk klem- en fleur aan hun
leven te geven. Maar is het niet merkwaardig, dat in moderne bun
galows door architecten soms weer een bakstenen wand wordt
aangebracht, die niet met papier behangen wordt, maar waar de
kleur van de handgebakken steen een integrerend onderdeel vormt
van het interieur. U ziet, niets is in wezen modern, maar alle oude
styien en kleurprincipes keren weer eens terug.
Dit artikel gaat over behang, deze papieren wandbekleding die
bij inrichting van de woning zo'n enorm belangrijke rol speelt.
Wij moderne mensen, die de intimiteit schuwen, willen licht in
ons huis hebben. Onze ouders met hun kaarsen en gaslicht hielden
meer van beslotenheid.
Een wand vol rozen, in hori
zontale er. verticale rijen. Ik
probeerde ze te tellen, maar
meestal viel ik voor de einduit
komst in slaap. Als ik thans de
vele nieuwe behangdessms be
kijk en de frisse, heldere kleu
ren, dan denk ik nog wel eens
aan de rozen in moeder's alkoof.
Welk een verschil in kleurstel
ling en ook in dessin!
Wij moderne mensen, die de
intimiteit schuwen, willen licht
in onr, huis hebben. Onze ouders
met hun kaarsen en gaslicht
hielden meer van beslotenheid.
Het papieren behang, zoals wij
het thans gebruiken, is van oude
re datum dan wij meestal den
ken. Eigenlijk gaat het terug tot
het begin van onze jaartelling,
toen de Chinezen reeds papieren
panelen beschilderden met o.a.
bloem- en vogelmotieven, ja zelfs
hele natuurtafeleren uitbeeld
den.
De Chinezen, de fijnproevers
van het tere coloriet, hebben
later, omstreeks de zestiende
eeuw, als voorbeeld gediend voor
de Engelse en Franse behangsel
ontwerpers.
De vader van ons moderne be
llang is de Fransman Jan Bap-
tiste Fapillon. Hij maakte ge
bruik van de uitvinding van de
boekdrukkunst en de fabricage
van lompenpapier, en sneed zijn
motieven in liouten blokken. Zo
ontstond het handdruk-behang,
een techniek, die ook in de tex
tiel toegepast wordt. Dat prach
tige oude handwerk wordt door
sommige fabrieken nog in ere
gehouden. Ook vandaag nog
kunt u een met de hand gedrukt
behang bestellen. De kleuren en
het dessin kunt u in overleg met
de fabriek bepalen.
Het behang kon echter pas po
pulair worden, toen de papier
fabrikanten in staat waren, het
papier te leveren in rollen van
iedere gewenste lengte. U moet
zich voorstellen, dat behang
wordt vervaardigd door het pa
pier te leiden langs een aantal
walsen, die de verschillende kleu
ren en ook het relief aanbren
gen. Het zijn houten walsen,
waarin door middel van koperen
strips de figuren worden gesla
gen.
Bij het moderne behang, mas
saproduct, dat in duizenden me
ters achter elkaar de machine
wordt uitgeworpen, speelt de
vormgever een belangrijke rol.
Hij is de schepper van het motief
Deze vormgever heeft echter niet
vrij spel.
In de fabriek is namelijk d(
colorist een zeer machtig man.
Hij bepaalt, in overleg met direc
tie en verkoopafdeling, de kleu
ren en kleurcombinaties. Het kan
gebeuren, dat na verdere bewer
king door de colorist als het ware
een geheel nieuwe creatie ont
staat, waarin het oorspronke
lijke dessin vagelijk te herken
nen is.
De keuze in 3 rivaliteit, soort,
kleur en dessin van het behang
is zeer groot. Grote behangsel
fabrikanten maken per jaar tus
sen de 900 en 1200 verschillende
behangen. In Nederland zijn er
enkele van die grote behangsel
fabrikanten, die grote stalenboe-
ken uitgeven.
Er wordt in ons land ook bui
tenlands behang geïmporteerd.
Het Duitse behang kent nog
.steeds abstracte motieven in ge
waagde tinten, het Engelse be
hang is conventioneler en stijver
en het behang uit Scandinavië
kenmerkt zich, evenals de meu
belen, door de koele, maar ver
fijnde vormgeving. Meesters op
iiet gebied van het behang, of
liever de wandbekleding, zijn de
Japanners. Zij brengen op het
ogenblik een origineel grasweef
sel op de markt, dat een bijzon
der effect geeft en in verschil
lende tinten wordt geleverd. Zeer
fraai, maar kostbaar Is een uit
fijne houtsoorten samengestelde
en aan elkaar geweven strip, die
de indruk van een heel kostbaar
houten lambrizering maakt.
Laten deze exquise soorten de
koper met beperkter middelen
echter niet afschrikken. Er zijn
ook hele leuke voordelige soor
ten, van het eenvoudige gladde
behangselpapiertje in de slaap
kamer, tot soorten, waar een
metaalglans op aangebracht is.
Er is reliefbehang, erg in de
door EP SIMONS,
Binnenhuisarchitect W. B. A.
Zo in het algemeen hebben oudere lieden de opvatting, dat
mensen en mensjes tussen de tien en twintig alleen maar ver
zot zijn op snelbrommers, draagbare radio's, twisten, dolle
avondjes en portiekliefde. Natuurlijk is dit verschrikkelijk over
dreven, want ieder kent in zijn omgeving talloze gezellige,
rondborstige knapen en lieve, hartelijke meisjes die de aan
stormende levensproblemen op minder luidruchtige wijze tege
moet treden. Maar ja, een snelbrommer doet nu eenmaal meer
stof opwaaien dan een bewogen neergeschreven gedichtje. Dit
neemt natuurlijk niet weg, dat een flink deel van de opgroeien
de jeugd het leven maar een belabberde boel vindt en probeert
te genieten wat er te genieten valt. Psychologen, pedagogen,
sociologen en nog een heleboel andere „ogen" kunnen heel
diepzinnige verklaringen geven voor de uithuizigheid en wilde
levensdrang van onze jeugd.
Als we daarover iets lewen,
schiet ons altijd wg^< de uit
spraak van een bekende
Franse schrijver te binnen,
dat hij pas begon te leven
toen hij een eigen kamertje
kreeg. Hoevelen zullen er zijn
onzer jeugcj die geen eigen
kamertje hebben, of die wel
een kamer hebben waar ze
alleen mogen slapen, maar
waarin geen eigen sfeer aan
wezig is. De laatste groep is
groter dan men gewoonlijk
denkt, om de eenvoudige
reden, dat veel ouders me
nen, dat de woonkamer de
meest aangewezen plaats is
voor opgroeiende kinderen
om te wonen. We zullen de
laatsten zijn die de waarde
van een goed en hecht gezins
leven zullen betwisten. Dit
neemt echter niet weg, dat
elk kind de een meer dan
de ander weieens behoefte
heeft om alleen te zijn. Alleen
met zich zelf in een eigen
sfeer. Een sfeer waarin elk
detail een geschiedenis heeft
en vertrouwen wekt. Een
sfeer waarin een tiener kan
levenen wonen. In deze
zin kunnen we rustig bewe
ren, dat tieners óók willen
wonen, net als volwassenen.
Ouderen zullen hierop ver
schillend reageren al naar
gelang hun geaardheid. De
een zal dit allemaal onzin
vinden, de ander ziet er
kwaad in en een derde vindt
dat het leven toch al duur
genoeg is en dat een kleed in
de woonkamer minstens zo
belangrijk is.
Laten wc hopen, dat er
heel veel ouders zijn die het
wèl met ons eens zijn en voor
deze groep gaan we nu een
paar tips geven. Maar vooraf
nog dit: U doet natuurlijk
niets op eigen houtje. Het
gaat om de kamer waarin
uw zoon of dochter moet
leven en wonen en daarom
moet U samen met hem of
haar een plannetje maken.
Laat die grotere kinderen
zelf maar eens iets bedenken
om een prettige sfeer te
maken. Ze zijn vaak orgine-
mode. Door de plastische ver
werking wordt dit soort wand
bekleding ook wel plastiek be
hang genoemd, niet te verwar
ren met plastic.
Behang moet zich aanpassen
aan het interieur. In de directie
kamer zal men een representa
tieve goudlederimitatie prefe
reren, maar moeder zoekt voor
haar teenager naar 'n voyant be
hangetje, met b. B.-motieven,
terwijl voor de kleuter een
sprookjesmotief wordt uitge
zocht.
TOEPASSING
Wanneer U een behang gaat
uitzoeken kies ilan met zorg
het dessin en de kleur uit. Laat
u, zo mogelijk, door een vak
man voorlichten. Gelukkig be
gint de mode, om het interieur
zo bont en bizar mogelijk aan
te kleden, te luwen.
Er zijn nog steeds te veel goed-
willenden, die, wat kleurcombina
ties betreft, wel de klok hebben
horen luiden, maar odie kle
pel. De mode, om de ene wand
rood, de andere blauw en des
noods de derde geel te maken, is
al weer voorbij. Desalniettemin
speelt de kleur in uw interieur
een belangrijke rol, maar u dient
met verstand te werk te gaan.
Houdt bij de keuze van uw be
hang rekening met de ligging en
de indeling van de kamer. Een
vertrek waar maar weinig licht
kan binnenkomen, vraagt warme,
helle tinten, een kamer met lage
wanden kan door middel van
een verticaal streepje hoger ge
maakt worden. De behanger
vakman weet er méér van.
Wij zitten nog midden in de
doe-het-zelf periode. Daar valt
veel goeds over te zeggen, voor
al, nu de mannen twee dagen in
de week bij moeder thuis zijn.
Maar overdrijf het niet. De leek
mag nóg zo handvaardig zijn, hij
mag toch niet uit liet ook ver
liezen, dat behangen een vak op
zichzelf is, waar vooral de rou
tine, dus de ervaring een grote
rol speelt. U moet dit natuurlijk
zelf beoordelen, maar verlies niet
uit liet oog, dat het zonde is, een
kostbaar behang onoordeelkundig
op uw wanden te plakken. Waar
mede wij de moeders en vaders,
die liet halletje, liet zolder
kamertje en logeerkamer zo
keurig beplakt hebben, niet te
kort willen: doen!
DOR1EN - MY FAIR LADY - MIJKSENAAR THUIS
DOOR HENK HERMANS
„Nou, u bent ook precies op tijd. Ik ben net twee
mmuten binnen. Na de repetitie ben ik nog lekker
een half uurtje in het Amsterdamse Bos gaan wan
delen. Heerlijk... Oh... het water voor de koffie
kookt... ogenblikje..."
Dorien Mijksenaar (24) .holt naar het keukentje,
haalt de stomende fluitketel en zet vlot koffie. In
tussen babbelt zij levendig door. „Ik woon hier pas
twee maanden en de boel is nog lang niet zoals ik
het hebben wil. Maar wat wil je... als ik iets koop,
wil ik iets goeds hebben en dat kost een paar centen.
Nu ik wat meer verdien, komen er meer mogelijk
heden. Ik heb een juweel van een stoel besteld.
Groot en gemakkelijk, met brede armleggers, waar
een boek op kan liggen."
Dorien rolt zich op in een grote pitrieten stoel,
die de vorm van een kolossale hondemand heeft. Met
kleine teugjes geniet zij van de koffie, die inderdaad
verrukkelijk is.
„Ik heb te weinig ruimte voor mijn boeken," wijst
de nieuwe hoofdrolspeelster uit „Mij Fair Lady",
„voor mijn part mogen alle wanden met boekenkas
ten gevuld zijn... Boeken... ik koop mij er arm aan."
™ar kamer heeft juist de sfeer, die bij Dorien
Mijksenaar past; een tikje nonchalance, dat prettig
aandoet. Veel planten en bloemen. Bij het raam de
piano, waarop de nieuwste nummers van een musical
die momenteel op Broadway loopt. Dwars op de
muur een schrijfbureau, waarop krantenknipsels en,
natuurlijk, een grote foto van papa, mr. Piet Mijk
senaar, perschef van Amsterdam.
Op het bankbed zwerven de Paris Match. Ici Paris,
het ochtendblad en een Franse roman. „Dit is echt
de belangrijkste hoek van mijn kamer," zwaait haar
wijsvinger rond, de boekenkast, de lage tafel en deze
hondemand. „Kijk, zó zou ik nooit willen wonen."
Uit een stapel tijdschriften trekt zig feilloos Ben
prachiguitgegeven Duits blad over woninginrichting.
„Dit bijvoorbeeld, het lijkt wel een étalage. Of dit
anders, net een modelkamer. Nee, ik doe ook niet
mee met de rage van antiek. Je ziet genoeg leuke dingen in de
winkels. Die ga ik stuk voor stuk kopen. Dat hoeft echt niet
allemaal ineens... tr°uwens, dat kan ik niet eens."
Zij lacht veel en echt. Dorien is bewegelijk, zoals zij zelf weet.
„Als ik mezelf met afrem, zou ik 's avonds doodmoe op de Bühne
komen. Ik wandel rustig dat kwartiertje van de Stadhouderskade
hier, naar Carre, Ja, na afloop van de voorstelling ook. Ongeveer
half twaalf zijn wij klaar. Dan afschminken en verkledèn. Als
ik thuiskom, ben ik klaar wakker Dat is een heerlijk moment.
Met een boek duik ik dan mijn oed in en lees nog tot een uur
of drie."
Dorien Mijksenaar weet .precies wat zij wil. Vooral graag
zichzelf blijven. Niet de hele dag een rol spelen. Zij draagt een
eenvoudig donkergroen truitje boven een lichtgrijze rok. Juist
onï.cl'i' z'j wetnig make-up gebruikt, komen haar merkwaardig
ichtblauwe ogen goed uit. „Ik houd wel van kleuren. Mijn huis
baas heeft beloofd, dat er opnieuw behangen zal worden. Mor
gen ga ik eens neuzen want ik mag zelf een papiertje uitzoeken."
Ier dan de ouders omdat ze
gewoon zijn te breken met
sleur en gewoonte. Op zo'n
kamer moet natuurlijk een
bed aanwezig zijn. Neem
geen opklap-kantel-, wentel
of wat voor soort kleppende
of klappende bedden er ook
mogen zijn, maar neem ge
woon een divanbed met daar
op een schuimrubber- of
schuimplasticmatras. Leg
over de dekens een goed was-
bare lap gordijnstof en het
bed kan tevens als rust- en
zitbank worden gebruikt.
Voor het bed een laag tafel
tje en een paar leuke rotan
fauteuils. Boven de bank
kunnen een paar hangende
glaskelken zorgen voor een
gezellige verlichting. De
wand achter de bank kan
met plasticleer of met plas ic
op papierbasis worden be
plakt waardoor vuil worden
en beschadigingen wordt
voorkomen. Op de bank
komen een paar kleurige
kapokkussens, die niet alleen
het zitten wat comfortabeler
maken, maar die tevens zor
gen voor een aardig effect.
Zo'n kamertje moet na
tuurlijk ook een werkboekje
hebben. Dit kan een leuke
schrijfklep, maar ook een
stevige keukentafel zijn. Dit'
is afnankelijk van het doel.,
Gaat Let om een jongen die
een verwoed knutselaar is,
dan is een mooi wandrekje
met schrijfklep alleen maar
lastig en zal een keukentafel
meer voldoening geven. Be
treft het een meisje, dat
graag brieven schrijft, ge-]
dichten maakt en waarvoor,
het huiswerk heel belangrijk
is, dan is een klein bureautje
of een schrijfklep ideaal. Het]
voordeel van een wandrek is,
dat eenvoudig kan worden'
begonnen met een paar!
muurstrips, een schrijfblad
en een paar boekenplanken
en dat deze begincombinatie
later kan worden uitgebreid.
Vooral de metalen wandrek-
jes zijn voor dit doel bijzon
der geschikt omdat de onder-'
delen daarvan zo goedkoop
zijn, dat kinderen door spa
ren zo nu en dan iets kunnen
taijkopen. En jongens en
meisjes die in de vakanties
gewoon zijn om te werken
kunnen met behulp van deze
rekken in korte tijd een in
drukwekkende wandcombi-
natie maken.
Op deze wijze geven we
onze kinderen niet alleen een
kamertje waarin ze echt kun
nen wonen, maar bovendien
krijgen ze daardoor belang
stelling voor woninginrich
ting. Dit laatste is toch wel
belangrijk want als we er,
van uitgaan, dat het normaal'
is dat jongens en meisjes'
gaan trouwen, dan komen ze
dus een keer voor de opgave
te staan zelf een huis in te
richten. Belangstelling
kweekt kennis en dit laatste,
hebben ze zeker nodig als 't'
zover is want het gaat dan!
om grote bedragen. Als vloer-j
bedekking komen in aanmer-1
king: een vast tapijtje van*
fijn geweven cocos, linoleum
en goedkope twistedmatting.'
Het kiezen van kleuren is 'n
gevoelskwestie en daarom
laten we dit geheel aan onze.'
tieners over ook al schrikken1
we misschien van de uitbun-i
dige combinatie die ze op het'
oog hebben. Trouwens, we]
moeten eigenlijk alles aan,'
hen overlaten en alleen een
oogje houden op de finan
ciële kant van de zaak. Want
wat voor last hebt U er
eigenlijk van of het gordijn
tje op de kamer van uw zoon
of dochter nu rood, groen of
geel is en of er stippen, stre
pen of wilde abstracte motie
ven op zijn gedrukt? Natuur-]
lijk vraagt U als mens met
veel levenservaring wat het
verbeteren of inrichten "van
zo'n kamertje wel zal gaan
kosten. Dit ligt voor elk ge-!
val anders, maar meestal
kost het aanzienlijk minder]
dan wat wij ouderen per jaar]
aan allerlei genotmiddelen
in welke zin dan ook ple
gen uit te geven.
Het is trouwens ook moge-]
lijk elk jaar wat te doen en!
begint U dan eens met een'
nieuw gordijntje. Dat geeft
direct een andere sfeer. En
vergeet U niet, dat zoon of
dochter zo nu en dan jarig
is. Moet u dat gezichtje
van uw docher eens zien als
U voorstelt haar twee leuke
rotanstoeltjes voor haar
kamertje te geven zodat ze
daar eens met een paar vrien
dinnen kan gaan zitten. Pro-.'
beer het eens en U zult zien,'
dat tieners ook willen wonen,'
net als U.
Als ik as op het grijze tapijt mors, lacht Dorien mijn excuses
weg. „Gelukkig, nou kan ik dit leuke vegertje tenminste gebrui
ken." Het leuke vegertje is een handig ding, dat er uitziet als
een stofzuiger zonder motor.
„Ik ben reuze blij met deze kamer," veegt zij intussen verwoed,
„hij moet vooral gezellig zijn. Wat er staat, moet helemaal naar
mijn zin zijn. Geen geschipper, omdat ik niet genoeg geld heb.
Dan wacht ik liever nog even..."
Doriens programma beslaat uit lessen. Zanglessen, spraak
lessen, balletlessen. Elke avond optreden. Maar thuis vindt zij
een eigen eilandje van rust.
Als ik de trap afga, rollen pianoklanken alweer achter mij
aan. Dorien „zingt zich even los". Want over twee uur wordt cr
weer een nieuwe Eliza als My Fair Lady over het voetlicht ge
bracht. En vanavond laat, zal deze Eliza rustig naar huis wan
delen. Naar de deur, waarop in bescheiden letters staat: Dorien
Mijksenaar.
koffie,
I
een speciale manier
grote vraag,
'krijgbaar
Rood Merk
De kwaliteitskoffie
bij uitstek. Pak
van 250 s 1.48
