ALS TREINEN IN BAD GAAN Rechtszaken er De Tweede Kamer en de kwestie Nieuw-Guinea Vrijdag 24 februari 1961 grieperig? AKKERTJES zijn S.S. „ZUIDERKRUIS MET 624 SPIJTOPTANTEN IN AMSTERDAM AANGEKOMEN van verre reizen Het vuil moet er af, dus... even in de wasmachine. DE GEVANGEN GENOMEN BELGISCHE SOLDATEN IN STANLEYSTAD In hoger beroep één maand tegen „Utrechtse Appie" geëist DE PROEF MET DE MERCURY- RUIMTECAB1NE ïéle en )F! *s de >r U >yco ran XT iard se ve ns) y>r. V» rs sse ens n: .er- 'S* ijk- 0.320.65 -y." \i DE VRIJE ZEEUW Pagina 3 De Tweede Kamer heeft gister middag het derde deel der begro ting van het departement van Buitenlandse Zaken in behande ling genomen, waarbij de kwes tie—Nieuw-Guinea het belang rijkste punt van discussie was. De heer Blaisse (K.V.P. i zegt dat al wordt het beleid overeen komstig het gestelde in de troon- rede onveranderd voortgezet, dit niet behoeft te betekenen, dat het beleid wordt bevroren en er <reen nieuwe middelen zouden kunnen worden aangewend om de zelfbeschikking zo juist en zo snel mogelijk tot stand te bren- <ren. Een trustbeheer onder de Ver. (Adv.) Fijn dat er Met aan boord 624 „spijtoptan ten'' is het s.s. „Zuiderkruis" donderdagmiddag in de Amster damse haven aangekomen. Om precies half één meerde het schip langszij de etablissementen van de Stoomvaart Maatschappij „Nederland", waar honderden mensen stonden om hun familie leden te verwelkomen. Gekleed in lichte zomerkleren stonden de pasagiers op het dek, zwaaiend naar bekenden op de kade. De zon brak juist door de wolken, maar een fris windje deed hen toch wel huiveren en voordat de trossen eenmaal vast waren ge maakt, waren velen alweer met verkleumde gezichten naar de salons gegaan. Daar bevond zich de minister van Justitie, mr. A. C. W. Beer man, die in IJmuiden aan boord van de „Zuiderkruis" was ge gaan. Tijdens de tocht van IJmui den naar Amsterdam had de minister zich met verscheidene passagiers onderhouden om, zo als hij zei, „naast de gegevens uit de dossiers ook de menselijke achtergrond te kunnen bezien". Minister Beerman had uit de pasagierslijst de namen van vier families gekozen, met wie hij over hun toekomstplannen sprak. „De volgende keer zal ik maar met een loodsboot naar het schip varen om nog eerder aan boord te komen", zo zei mr. Beerman, „want de tijd was eigenlijk nog te kort". Een gescheiden vrouw, die met haar twee jonge kinderen naar Nederland was gekomen, vertel de de minister dat ze in Indone sië als telefoniste werkzaam was geweest. Haar kinderen werden thuis verzorgd door twee bedien den. „U moet er wel rekening mee houden, dat u zich deze luxe in Nederland niet zal kunnen permiteren", zo merkte de minis ter op. De vrouw zal voorlopig bij haar ouders gaan wonen en is van plan om in Nederland een betrekking als telefoniste te zoe ken. Terwijl de repatrianten vaak rillend van de (lichte) kou van boord gingen, vertelde minister Beerman de journalisten dat e sinds 195 ruim 7500 spijtoptanten naar Nederland zijn gekomen. Onder hen zijn volgens de minis ter enige tientallen, die terug willen, maai- over het algemeen weet men zich toch wel aan te passen. De 624, die gisteren in ons land arriveerden, werden met 21 autobussen naar alle delen van het land vervoerd, waar zij voor lopig in contractpensions zullen worden ondergebracht. Van de totaal 125 gezinnen waren er 20 met 8 of meer kin deren. Terwijl minister Beerman in een van de salons nog een kopje koffie gebruikte sprongen en dansten de kinderen in het rond, spelend met allerlei kleine muziekinstrumenten en zuigend aan lolly's. Tegen half twee ver liet minister Beerman de „Zui derkruis". Tijdens de reis zijn 13 passa giers ziek geworden, van wie er één, de heer O. C. Luyten, op 3 februari is overleden. De passagiers waren aan boord gegaan in Soerabaja en Tandjong Priok. Alhoewel velen gisteren voor het eerst kennij maakten met Nederland en vooral met het Nederlandse klimaat, dat zich overigens nog niet van zijn slechtste zijde toonde waren de verwachtingen hoopvol ge stemd. Slechts enkelen zullen direct in hun onderhoud kunnen voorzien, het overgrote deel van d~ze spijtoptanten zal voorlopig op overheidshulp zijn aangewe- ~en. Maar wel waren de meeste ssagiers ervan overtuigd dat o in Nederland een goede toe komst zullen kunnen opbouwen. Naties is z.i. ongewenst en on haalbaar. Bevestigend moet z.i. worden beantwoord de vraag of het be leid zó wordt gevoerd, dat gezegd kan worden dat Nederland alles doet om de bevolking zo snel mo gelijk tot zelfbeschikking te bren gen. De Nieuw-Guinearaad is daarbij een belangrijk middel. Hij hoopt, dat deze raad geheel aan de verwachtingen zal voldoen. Met het oog op de houding van Indonesië met betrekking tot Nieuw-Guinea zegt de heer Blaisse, dat het ogenblik nog niet daar is om de zaak aan de Vei ligheidsraad voor te leggen. Wel lijkt het hem mogelijk middelen aan te wenden om het beleid meer kracht bij te zetten. Spre ker pleit voor periodieke reizen van de internationale pers naar Nieuw-Guinea. De heer De Groot (C.P.N.) be pleit toenadering tot Indonesië. De heer De Kadt (Arb.) zegt van mening te zijn, dat de rege- ringspolitiek ten aanzien van Nieuw-Guinea een toestand laat voortbestaan waardoor Neder land geplaatst blijft in een geva- renhoek op de grens tussen Azië en Australië zonder dat enig wezenlijk Nederlands belang het innemen van de positie wettigt. Z.i. moet de soevereiniteit wor den overgedragen aan de Ver. Naties of een internationale groe- pering van landen rond Nieuw- Guinea. Spreker verklaart de politiek van de regering volstrekt te moe ten afwijzen. De heer Van der Veen (P.S.P.) is van oordeel dat afstand van soevereiniteit is geboden. Elke poging tot verzoening met Indo nesië moet worden gewaagd. Mevrouw Stoffelsvan Haat ten (V.V.D.) merkt op, dat Ne derland de verantwoordelijkheid over Nieuw-Guinea heeft en be reid is deze te dragen tot het moment der zelfbeschikking. Zij stelt vast, dat de dreigingen van Indonesië steeds duidelijker worden. Zij hoopt, dat de Weste lijke bondgenoten zullen gaan in zien, dat hun argumenten voor het leveren van wapens niet juist waren. De heer Van de Wetering (C.H.) is van oordeel, dat figuren uit de kringen der Ver. Naties en de internationale pers moeten wor den uitgenodigd voor bezoek aan Nieuw-Guinea. De heer Van Dis (S.G.) is van oordeel, dat de bevolking van Nieuw-Guinea niet mag worden uitgeleverd aan Indonesië. Het gebied mag ook niet onder be heer van de Ver. Naties of een ander internationaal orgaan wor den gesteld. De heer Biesheuvel (A.R.) zegt, dat het standpunt van zijn fractie ten aanzien van Nieuw- Guinea geen wijziging heeft on- dergaan. In versneld tempo dient het zelfbeschikkingsrecht te wor den naderbij gebracht. Het is in de situatie van het ogenblik van groot belang, dat het regerings beleid wordt gesteund. Tegen het betoog van de heer De Kadt heeft hij grote bezwaren. De Minister sluit zich aan bij de woorden van de heer Biesheu vel. Met betrekking tot de rede van de heer De Kadt merkt hij op, dat het beleid, dat thans ge voerd wordt reeds jarenlang ge voerd is door de partijgenoten van de heer De Kadt. Wanneer de trein uit het verre buitenland aankomt en de rei zigers er zo'n 24 uur in verble ven, ziet alles er vuil uit. Dozen, flessen, schillen, peukjes en wat al niet meer moet worden ver wijderd. (van onze verslaggever) Amsterdam (P P) - „De Dl08 moet in de wasmachine. Alles is 'n orde, hij kan vertrekken I" zo luidt het bericht, dat de machinist van trein Dl08 krijgt, die op het eerste perron van het centraal station te Amsterdam rustig naast de cabine van zijn zware Franse locomotief staat te wachten. Hij klimt naar binnen, slaat de deur toe en nu begint er een merkwaardig spel, dat wij niet bij de spoorwegen zouden verwachten. Door middel van een mobilofoon installatie krijgt de machinist zijn instructies en rijdt zijn trein heel langzaam over hef emplacement, via een wirwar van rails en wis sels naar een apart deel ten oosten van het station, dat de naam Dijksgracht draagt en waar diverse treinen naast elkaar staan op gesteld. Ze zijn vuil en moeten nog gereinigd worden, of ze blinken ons tegen en zijn juist in bad geweest. Hier op de Dijksgracht wordt 'n stil le strijd gestreden tegen het vuil, ongeacht of dit nu stof en modder zijn die zich tijdens de reis op de rijtuigen hebben vastgezet, of de ve le flessen, kartonnen bekertjes, si gaar- en sigaretten peukjes, kerse- pitten, kranten, tijdschriften en wat al niet meer zijn, die de reizigers in de rijtuigen hebben achtergela ten. Het parool luidt voor deze strij ders „De trein moe': schoon!" En wel grondig en zo snel mogelijk. Peuken en pitten, scherven schillen en Wat dit zeggen wil, zagen we met eigen ogen, toen we met trein D 108 die 's r ....s weer als Holland-Ita- lië-Expres naar het zonnige zuiden zou vertrekken, meereden naar de wasplaats. Samen met de heer A. Bur- manjer, depotchef, liepen we van voor naar achter door de lege trein, waarin de honderden passagiers 24 uur opgesloten waren jeweest op hun reis van Italië naar Amsterdam. Oh zeker, er waren compartimen ten waar je niet kon zien, dat er mensen in hadden gezeten en waar slechts de propvolle asbakjes hun verblijf verraadden, maar er waren ook vele coupe's die duidelijk de spo ren toonden van menselijke aanwe zigheid. Vele resten en tientallen peuken waren achtergebleven. Een flesje zonnebrand-olie in het ba gagenet, een Italiaanse courant van een dag geleden op de bank, wat lege flessen en bekertjes op de grond, scherven en sinaasappelschil len in de gang. In een andere cou pé een stuk wit papier waarop uitge stald de afgekloven pitten en steel tjes van een kersenbachanaal. Och, we kennen dat beeld wel, zoals we dat ook in onze bossen aantreffen na het aangenaam verpozen. Stoffer en blik Nauwelijks tot stilstand gekomen klimt een voorman poetser de trein binnen en neemt de chaos in ogen schouw. Voor hem is dit een nor maal beeld, want hier op de Dijks gracht wordt al het internationale materiaal gereinigd. Hij loopt door de trein en neemt de schade op. Dan komt zijn ploeg in actie. Zo n ploeg bestaat uit «o'n tien man, die gewapend met stof en vuilzakken, borstels en stofzuigers en wat al niet meer de trein te lijf gaan. De mannen gebruiken bijzonder han dige zakken. Aan de opc:'ng van zo'n zak is een blik gevestigd, zo als dat van het bekende stoffer en blik, maar wanneer hier een cn an der opgeveegd is, heeft hij niets an ders te doen dan het blik achterover te houden waardoor het vuil zo in de grote zak verdwijnt. Zo kan bij hegl wat rommel bijeen vegen, voor dat de zak geleegd moet worden. Hard vuil wordt apart gehouden, maar al het andere wordt naar een grote oven gebracht die zich op het terrein bevindt en waarin het perio diek verbrand wordt. In de wasmachine Is de trein door de poetsploeg in tern goed schoongemaakt, dan trekt de machinist langzaam verder naar de wasmachine. Dit is een ingeni eus apparaat waardoor de trein uit wendig snel gereinigd wordt. Vroe ger duurde dit schoonmaken aanmer kelijk langer, want toen trad de poetsploeg aan met borstel met lan ge stelen en emmertjes water om op die manier de rijtuigen schoon te maken. Later kwam hierin ver betering, toen men gebruik maakte van borstels op lange buizen, die weer aangesloten waren op water slangen, waardoor water aangevoerd werd door hier en daar op het ter rein aanwezige waterputten. Dit was al een zeer belangrijke verbetering. Maar die nieuwe machine is toch echt wel een uitkomst. Langs de rails, waarover de trein zal rijden, staan keurig afgescherm de roterende verticale borstels op gesteld. Wij gaan tussen de rails staan om duidelijk te kunnen zien wat er pre cies gebeurt. Heel langzaam, met een snelheid van omstreeks drie ki lometer per uur kruipt de trein voort. In een cabine na~" de baan zit een employé die door middel van een toetsenbord de apparatuur bedient. Wanneer de locomotief de trein zover getrokken heeft, dat het eerste rijtuig zich bij de borstels bevindt, drukt hij op een knop en aan lange zwenkarmen bewegen de snel draaiende borstels, die aan de buitenzijde keurig overkapt zijn, zich naar het rijtuig. Zij drukken er op met een kracht van 10 kilogram en boenen de wanden van het rijtuig prachtig schoon. Via leidingen wordt water aange- Besmeurd met stof en modder is de trein aan de buitenkant, maar de wasmachine boent hem in een half uur schot.:. voerd. Dit water spuit door honder den gaatjes naar buiten en de bor stels kunnen het werk doen. Eerst komt het rijtuig door twee gro te borstels die de totale zijwand schoonschrobben. Daarna schuift het tussen twee kleine borstels door, de zo op hoogte zijn afgesteld, dat ze precies de ramen van de trein be handelen. Ten slotte kruipt het tus sen twee cilinders door, die als het ware een kruisvuur van water afge ven, waardoor de laatste restjes worden weggespoeld. Wanneer de trein de apparatuur verlaat, is hij brandschoon en glanst, in de zon. 24 per dag Natuurlijk hebben de borstels veei te lijden, want er gaan op de Dijksgracht zo'n 24 treinen per dag door de was machine. De borstels moeten daar om ook ongeveer om de vijf maan den vernieuwd worden waarmee een bedrag van omstreeks 2500,— ge moeid is. Maar de voordelen van be handeling en snelheid, de pluspun ten van deze machine, wegen toch wel het zwaarst. Een probleem is nog het schoonma ken van de ramen, die altijd wat vettig zijn en die zich met water en borstel alleen niet laten schoon maken. Voorlopig lost men dat op, doordat vlak voor de wasmachine twee stellages zijn gebouwd, waar op zich mannen bevinden die met borstels met lange stelen en een gro te emmer zeepwater naast zich, de vamen inzepen, voordat ze door de borstels worden gereinigd. Men is echter momenteel doende, om het mogelijk te maken, dat door het water dat aangevoerd wordt voor de roterende raamborstels, be paalde chemische stoffen worden ge daan. zodat dit inzepen in de toe komst niet meer nodig zal zijn. Di verse proeven werden reeds geno men op dit gebied en men meent wel zo ver te zijn, dat op korte termijn definitief het nieuwe sy steem kan worden toegepast. Toen wij na de behandeling van onze Holland-Italië-Express, de trein nog eens doorwandelden, bleek ons dat hij er weer voortreffelijk schoon uitzag. De reizigers, die 's avonds naar het zonnige zuiden zouden rei zen mochten niet mopperen, zij stap ten in een keurige schone trein. De mannen aan de Dijksgracht ver staan hun werk. (Nadruk verboden). OVERLEG TUSSEN ADENAUER EN MAOULLAN. Bij het overleg tussen Adenauer en MaeMillan in Londen zou gebleken zijn dat Adenauer de Wesleuropese Unie nieuw leven wil inblazen. Men verwacht dat W.-Duits- land en Engeland Frankrijk en hun ande re bondgenoten op de bijeenkomst van de Westeuropese Unie, die maandag in Parijs ge houden wordt, zullen voorstellen de W. E. U. te maken tot een forum op topniveau voor poli tiek overleg tussen En geland en de rest van Europa. Zowel van Britse als Westduitse kant is ge sproken van „topni veau", maar volgens di plomatieke waarnemers verstaan beide partijen hier iets anders over. De Westduitsers zouden bij eenkomsten van rege ringsleiders willen, ter wijl de Britten overleg op ministersniveau vol doende zouden achten. Men was teleurgesteld dat de bondskanselier niet warm wilde lopen voor het Britse plan om de Britse „Blue Streak- raket" te gebruiken voor een ruimteschot in Europees verband. Adenauer heeft wel te kennen gegeven, dat hij staat achter het denk beeld om het onderzoek van de ruimte in Euro pees velband ter hand te nemen, maar zou het standpunt hebben inge nomen dat hij op tech nisch gebied niet vol doende geschoold is om te kunnen beoordelen of nu juist de „Blue Streak" bij dit onder zoek gebruikt moet worden. Adenauer heeft ook laten merken, dat hij gekant is tegen De Gaulles plan om een „Europa van de Vader landen". De Westduitse bondskanselier zou daar naast verklaard hebben dat hij graag zou zien dat Engeland volledig lid van de E.E.G. wordt. Adenauer zou zich er van bewust zijn dat de Britse regering pas na het economische overleg tussen Frankrijk en En- land, dat maandag be gint, een besluit kan ne men over de aard van haar toekomstige ban den met het vasteland van Europa. Mocht dit overleg met succes be kroond worden, dan ver wacht Adenauer dat het gevolgd wordt door een nomische besprekingen tussen Engeland, West- Duitsland, Frankrijk en Italië. Diplomatieke waarne mers in Londen vragen zich echter af of Neder land wel in zijn schik zal zijn met een dergelijke procedure, nu het bij monde van zijn minister van Buitenlandse Zaken, duidelijk heeft laten we ten dat het niet vol doende door zijn grote bondgenoten geraad pleegd is op de topcon ferentie van de landen van de E. E. G. (Adv.)' Dank zij de RUSH motor: belangrijk verhoogd vermogen bij aanzienlijk minder verbruik. Olieverversen om de 4000 km! Maak een proefrit bij uw Simca dealer. SIMCA AXEL - Automobielbedrijf Garage Cito -01155-651 SIMCA BIERVLIET - Garage Vervaet 01152-400 SIMCA RENESSE Firma W. Giiyamse 01116-370 SIMCA VL1SSINGEN - Garage Paui Kruger -01184-2008 AMSTERDAMSE LOODGIETER BEKENT AANRANDINGEN De 20-jarige loodgieter J. D. uit Amsterdam, die op 7 febr. j.l. op de stille Passeerders- gracht in de hoofdstad door een jonge vrouw tot twee maal toe in de borst werd gestoken, na dat hij haar had lastig geval len, heeft donderdag tegenover de zedenpolitie hekend, dat hij inderdaad het plan had deze vrouw aan te randen. Boven dien is gebleken dat hij een half uur vóór hij de vrouw op de Passeerdersgracht aanviel, in dezelfde buurt gepoogd heeft een andere jonge vrouw aan te randen, zo vernemen wij van de zijde van de Justitie. Zoals bekend heeft het twee de slachtoffer van D.. de 27- jarige mej. N. E., een stiletto mes te voorschijn gehaald, toen hij haar wilde aanvallen. Door de steken verloor de man zoveel bloed, dat hij naar het Binnen gasthuis moest worden overge bracht. Dinsdag j.l. werd hij uit het ziekenhuis ontslagen, maar zijn vrijheid was slechts van korte duur. Woensdag werd hij door de zedenpolitie aangehouden. Generaal Loendoela, de op perbevelhebber van de Loe- moemba-gezinde troepen in de Oostprovincie, heeft de Franse consul in Stanleystad zijn „woord als soldaat" gegeven dat de acht gevangen genomen Belgische militairen in leven zijn en goed worden behandeld. Dit heeft het Belgische mini sterie van Buitenlandse Zaken meegedeeld. Dc procureur-generaal bij liet Amsterdamse gerechtshof heeft gistermiddag tegen de 32-jarige timmerman A. G. B. uit de hoofd- stad, bijgenaamd „Utrechtse Ap pie", die dc vorige zomer de Ita liaanse filmregisseur Luciano Emmer in het water van de Oude Zijds Achterburgwal had gegooid, bevestiging van het rechtbank- vonnis van een maand geëist. Het was gebeurd tijdens avondopna men op de Amsterdamse walle tjes voor de Frans-Italiaanse film „Meisjes achter de ramen". Verdachte, die een formidabel strafblad heeft, verklaarde dat hij de bewuste avond zó dronken was geweest, dat hij niet meer 22. „Wie ik ben?", herhaalt de oude. „Wel ziet ge, een grijsaard. Mijn naam? Och, maakt dat eigen lijk iets voor u uit?" Hij kijkt Eric lang aan. „Zijt ge nooit bevreesd?" Verwonderd wisselt Eric een blik met Svein, die behoedzaam zijn helm recht zet. „Zeven is een ondeelbaar aan tal", fluistert de zonderling. „Zes is beter, twee maal drie, dat is in evenwicht... gelijke krachten, niet waar?" Hij lacht nauw merkbaar. „En zo zijn toch deze krachten ver deeld tussen u en de machtige krijgsheer der gele horden". Erics ogen knopen zich tot kan, vervolgt de ander spottend: „Dwaas!! Wel... de krachten der paardjes, drie voor elk. zijn zó ge lijk verdeeld... Maar tel Attilla's leger en tel dan het uwe, zo ge het op de been kunt brengen. De uilslag van de strijd, die fe zo dap per tegemoet treedt, kan dan niet spleetjes, maar vóór hij iets vragen twijfelachtig zijn, want ge kunt er niets tegenover zetten". „Zeker wel", zegt Eric grimmig. „Een rover als Attilla vecht slechts om te vernietigen. Zijn loon voor de strijd is bloed, puin en haat, maar iedere puinhoop, die hij ach terlaat, zal het getal van zijn tegenstanders vermeerderen". „Ho eens even", gromt Svein, die er al die tijd slaperig heeft bijge zeten. „Ik hoorde daar wat". In de stilte, die ineens valt, luis tert de Noorman scherp, „Je zuil je vergissen, Svein", mompelt hij. „Wat was er dan?" „Ja", zegt Svein benepen. „Het mag gek klinken... maar ik hoorde duidelijk een koe loeien". weet wat er gebeurd is. Een agent, die door een burger op het voorval was geattendeerd, ver klaarde ter zitting dat „Utrecht se Appie", die met op-gestroopte mouwen ter plaatse stond, tegen hem had gezegd: „Die kerel heb ik er in geschopt en dat ding (de filmcamera) schop ik er ook in". Verdachte was wel enigszins on der invloed geweest, maar hij was rustig met hem en zijn col lega mee naar het bureau ge gaan. De Italiaanse regisseur, die van achteren een schop had ge kregen, had zelf niet kunnen con stateren wie hem getrapt had, maar hij wees later bij de politie Utrechtse Appie" aan als de man die het gedaan had. Dergelijke incidenten waren te verwachten, zo merkte de procu reur-generaal op. Hij herinnerde er aan dat tegen deze filmopna men, waarvoor vergunning was verleend, protesten zijn gerezen, die zijns inziens gefundeerd wa ren. De raadsman, die de mishande ling niet bewezen achtte, conclu deerde tot vrijspraak. Het Hof zal op 9 maart arrest wijzen. De ruimtecabine van het type ..Mercury", die dinsdag bij een vlucht van 2.300 km een hoogte van 172 km bereikte, heeft van deze proef vrijwel niet geleden, zo heeft een Amerikaanse ge leerde op de proefbasis te Kaap Canaveral bekendgemaakt. Slechts het metaal van de cabine was enigszins zwart ge worden door de temperatuur van 1.650 graden Celcius, waar aan het ruimtevaartuig bloot stond toen het met een snel heid van 20.000 km per uur in de dampkring terugkeerde. De twee van glas voorziene kijk gaten hadden in het geheel niet geleden.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1961 | | pagina 5