ALS TREINEN
IN BAD GAAN
Rechtszaken
er
De Tweede Kamer en de
kwestie Nieuw-Guinea
Vrijdag 24 februari 1961
grieperig?
AKKERTJES zijn
S.S. „ZUIDERKRUIS
MET 624
SPIJTOPTANTEN
IN AMSTERDAM
AANGEKOMEN
van verre reizen
Het vuil
moet er af, dus... even in
de wasmachine.
DE GEVANGEN
GENOMEN BELGISCHE
SOLDATEN IN
STANLEYSTAD
In hoger beroep één maand
tegen „Utrechtse Appie"
geëist
DE PROEF
MET DE MERCURY-
RUIMTECAB1NE
ïéle
en
)F!
*s
de
>r U
>yco
ran
XT
iard
se
ve
ns)
y>r. V»
rs
sse
ens
n:
.er-
'S*
ijk-
0.320.65
-y."
\i
DE VRIJE ZEEUW
Pagina 3
De Tweede Kamer heeft gister
middag het derde deel der begro
ting van het departement van
Buitenlandse Zaken in behande
ling genomen, waarbij de kwes
tie—Nieuw-Guinea het belang
rijkste punt van discussie was.
De heer Blaisse (K.V.P. i zegt
dat al wordt het beleid overeen
komstig het gestelde in de troon-
rede onveranderd voortgezet, dit
niet behoeft te betekenen, dat
het beleid wordt bevroren en er
<reen nieuwe middelen zouden
kunnen worden aangewend om
de zelfbeschikking zo juist en zo
snel mogelijk tot stand te bren-
<ren.
Een trustbeheer onder de Ver.
(Adv.)
Fijn dat er
Met aan boord 624 „spijtoptan
ten'' is het s.s. „Zuiderkruis"
donderdagmiddag in de Amster
damse haven aangekomen. Om
precies half één meerde het
schip langszij de etablissementen
van de Stoomvaart Maatschappij
„Nederland", waar honderden
mensen stonden om hun familie
leden te verwelkomen. Gekleed
in lichte zomerkleren stonden de
pasagiers op het dek, zwaaiend
naar bekenden op de kade. De
zon brak juist door de wolken,
maar een fris windje deed hen
toch wel huiveren en voordat de
trossen eenmaal vast waren ge
maakt, waren velen alweer met
verkleumde gezichten naar de
salons gegaan.
Daar bevond zich de minister
van Justitie, mr. A. C. W. Beer
man, die in IJmuiden aan boord
van de „Zuiderkruis" was ge
gaan. Tijdens de tocht van IJmui
den naar Amsterdam had de
minister zich met verscheidene
passagiers onderhouden om, zo
als hij zei, „naast de gegevens uit
de dossiers ook de menselijke
achtergrond te kunnen bezien".
Minister Beerman had uit de
pasagierslijst de namen van vier
families gekozen, met wie hij
over hun toekomstplannen sprak.
„De volgende keer zal ik maar
met een loodsboot naar het schip
varen om nog eerder aan boord
te komen", zo zei mr. Beerman,
„want de tijd was eigenlijk nog
te kort".
Een gescheiden vrouw, die met
haar twee jonge kinderen naar
Nederland was gekomen, vertel
de de minister dat ze in Indone
sië als telefoniste werkzaam was
geweest. Haar kinderen werden
thuis verzorgd door twee bedien
den. „U moet er wel rekening
mee houden, dat u zich deze luxe
in Nederland niet zal kunnen
permiteren", zo merkte de minis
ter op. De vrouw zal voorlopig
bij haar ouders gaan wonen en
is van plan om in Nederland een
betrekking als telefoniste te zoe
ken.
Terwijl de repatrianten vaak
rillend van de (lichte) kou van
boord gingen, vertelde minister
Beerman de journalisten dat e
sinds 195 ruim 7500 spijtoptanten
naar Nederland zijn gekomen.
Onder hen zijn volgens de minis
ter enige tientallen, die terug
willen, maai- over het algemeen
weet men zich toch wel aan te
passen. De 624, die gisteren in
ons land arriveerden, werden met
21 autobussen naar alle delen van
het land vervoerd, waar zij voor
lopig in contractpensions zullen
worden ondergebracht.
Van de totaal 125 gezinnen
waren er 20 met 8 of meer kin
deren. Terwijl minister Beerman
in een van de salons nog een
kopje koffie gebruikte sprongen
en dansten de kinderen in het
rond, spelend met allerlei kleine
muziekinstrumenten en zuigend
aan lolly's. Tegen half twee ver
liet minister Beerman de „Zui
derkruis".
Tijdens de reis zijn 13 passa
giers ziek geworden, van wie er
één, de heer O. C. Luyten, op 3
februari is overleden.
De passagiers waren aan boord
gegaan in Soerabaja en Tandjong
Priok. Alhoewel velen gisteren
voor het eerst kennij maakten
met Nederland en vooral met
het Nederlandse klimaat, dat zich
overigens nog niet van zijn
slechtste zijde toonde waren
de verwachtingen hoopvol ge
stemd. Slechts enkelen zullen
direct in hun onderhoud kunnen
voorzien, het overgrote deel van
d~ze spijtoptanten zal voorlopig
op overheidshulp zijn aangewe-
~en. Maar wel waren de meeste
ssagiers ervan overtuigd dat
o in Nederland een goede toe
komst zullen kunnen opbouwen.
Naties is z.i. ongewenst en on
haalbaar.
Bevestigend moet z.i. worden
beantwoord de vraag of het be
leid zó wordt gevoerd, dat gezegd
kan worden dat Nederland alles
doet om de bevolking zo snel mo
gelijk tot zelfbeschikking te bren
gen. De Nieuw-Guinearaad is
daarbij een belangrijk middel. Hij
hoopt, dat deze raad geheel aan
de verwachtingen zal voldoen.
Met het oog op de houding van
Indonesië met betrekking tot
Nieuw-Guinea zegt de heer
Blaisse, dat het ogenblik nog niet
daar is om de zaak aan de Vei
ligheidsraad voor te leggen. Wel
lijkt het hem mogelijk middelen
aan te wenden om het beleid
meer kracht bij te zetten. Spre
ker pleit voor periodieke reizen
van de internationale pers naar
Nieuw-Guinea.
De heer De Groot (C.P.N.) be
pleit toenadering tot Indonesië.
De heer De Kadt (Arb.) zegt
van mening te zijn, dat de rege-
ringspolitiek ten aanzien van
Nieuw-Guinea een toestand laat
voortbestaan waardoor Neder
land geplaatst blijft in een geva-
renhoek op de grens tussen Azië
en Australië zonder dat enig
wezenlijk Nederlands belang het
innemen van de positie wettigt.
Z.i. moet de soevereiniteit wor
den overgedragen aan de Ver.
Naties of een internationale groe-
pering van landen rond Nieuw-
Guinea.
Spreker verklaart de politiek
van de regering volstrekt te moe
ten afwijzen.
De heer Van der Veen (P.S.P.)
is van oordeel dat afstand van
soevereiniteit is geboden. Elke
poging tot verzoening met Indo
nesië moet worden gewaagd.
Mevrouw Stoffelsvan Haat
ten (V.V.D.) merkt op, dat Ne
derland de verantwoordelijkheid
over Nieuw-Guinea heeft en be
reid is deze te dragen tot het
moment der zelfbeschikking.
Zij stelt vast, dat de dreigingen
van Indonesië steeds duidelijker
worden. Zij hoopt, dat de Weste
lijke bondgenoten zullen gaan in
zien, dat hun argumenten voor
het leveren van wapens niet juist
waren.
De heer Van de Wetering (C.H.)
is van oordeel, dat figuren uit de
kringen der Ver. Naties en de
internationale pers moeten wor
den uitgenodigd voor bezoek aan
Nieuw-Guinea.
De heer Van Dis (S.G.) is van
oordeel, dat de bevolking van
Nieuw-Guinea niet mag worden
uitgeleverd aan Indonesië. Het
gebied mag ook niet onder be
heer van de Ver. Naties of een
ander internationaal orgaan wor
den gesteld.
De heer Biesheuvel (A.R.)
zegt, dat het standpunt van zijn
fractie ten aanzien van Nieuw-
Guinea geen wijziging heeft on-
dergaan. In versneld tempo dient
het zelfbeschikkingsrecht te wor
den naderbij gebracht. Het is in
de situatie van het ogenblik van
groot belang, dat het regerings
beleid wordt gesteund. Tegen het
betoog van de heer De Kadt heeft
hij grote bezwaren.
De Minister sluit zich aan bij
de woorden van de heer Biesheu
vel. Met betrekking tot de rede
van de heer De Kadt merkt hij
op, dat het beleid, dat thans ge
voerd wordt reeds jarenlang ge
voerd is door de partijgenoten
van de heer De Kadt.
Wanneer de trein uit het verre
buitenland aankomt en de rei
zigers er zo'n 24 uur in verble
ven, ziet alles er vuil uit. Dozen,
flessen, schillen, peukjes en wat
al niet meer moet worden ver
wijderd.
(van onze verslaggever)
Amsterdam (P P) - „De Dl08 moet in de wasmachine. Alles is 'n
orde, hij kan vertrekken I" zo luidt het bericht, dat de machinist
van trein Dl08 krijgt, die op het eerste perron van het centraal
station te Amsterdam rustig naast de cabine van zijn zware Franse
locomotief staat te wachten. Hij klimt naar binnen, slaat de deur
toe en nu begint er een merkwaardig spel, dat wij niet bij de
spoorwegen zouden verwachten. Door middel van een mobilofoon
installatie krijgt de machinist zijn instructies en rijdt zijn trein heel
langzaam over hef emplacement, via een wirwar van rails en wis
sels naar een apart deel ten oosten van het station, dat de naam
Dijksgracht draagt en waar diverse treinen naast elkaar staan op
gesteld. Ze zijn vuil en moeten nog gereinigd worden, of ze blinken
ons tegen en zijn juist in bad geweest.
Hier op de Dijksgracht wordt 'n stil
le strijd gestreden tegen het vuil,
ongeacht of dit nu stof en modder
zijn die zich tijdens de reis op de
rijtuigen hebben vastgezet, of de ve
le flessen, kartonnen bekertjes, si
gaar- en sigaretten peukjes, kerse-
pitten, kranten, tijdschriften en wat
al niet meer zijn, die de reizigers
in de rijtuigen hebben achtergela
ten. Het parool luidt voor deze strij
ders „De trein moe': schoon!" En
wel grondig en zo snel mogelijk.
Peuken en pitten,
scherven
schillen en
Wat dit zeggen wil, zagen we met
eigen ogen, toen we met trein D 108
die 's r ....s weer als Holland-Ita-
lië-Expres naar het zonnige zuiden
zou vertrekken, meereden naar de
wasplaats. Samen met de heer A. Bur-
manjer, depotchef, liepen we van
voor naar achter door de lege trein,
waarin de honderden passagiers 24
uur opgesloten waren jeweest op
hun reis van Italië naar Amsterdam.
Oh zeker, er waren compartimen
ten waar je niet kon zien, dat er
mensen in hadden gezeten en waar
slechts de propvolle asbakjes hun
verblijf verraadden, maar er waren
ook vele coupe's die duidelijk de spo
ren toonden van menselijke aanwe
zigheid. Vele resten en tientallen
peuken waren achtergebleven.
Een flesje zonnebrand-olie in het ba
gagenet, een Italiaanse courant van
een dag geleden op de bank, wat
lege flessen en bekertjes op de
grond, scherven en sinaasappelschil
len in de gang. In een andere cou
pé een stuk wit papier waarop uitge
stald de afgekloven pitten en steel
tjes van een kersenbachanaal. Och,
we kennen dat beeld wel, zoals we
dat ook in onze bossen aantreffen
na het aangenaam verpozen.
Stoffer en blik
Nauwelijks tot stilstand gekomen
klimt een voorman poetser de trein
binnen en neemt de chaos in ogen
schouw. Voor hem is dit een nor
maal beeld, want hier op de Dijks
gracht wordt al het internationale
materiaal gereinigd. Hij loopt door
de trein en neemt de schade op.
Dan komt zijn ploeg in actie. Zo n
ploeg bestaat uit «o'n tien man, die
gewapend met stof en vuilzakken,
borstels en stofzuigers en wat al
niet meer de trein te lijf gaan.
De mannen gebruiken bijzonder han
dige zakken. Aan de opc:'ng van
zo'n zak is een blik gevestigd, zo
als dat van het bekende stoffer en
blik, maar wanneer hier een cn an
der opgeveegd is, heeft hij niets an
ders te doen dan het blik achterover
te houden waardoor het vuil zo in
de grote zak verdwijnt. Zo kan bij
hegl wat rommel bijeen vegen, voor
dat de zak geleegd moet worden.
Hard vuil wordt apart gehouden,
maar al het andere wordt naar een
grote oven gebracht die zich op het
terrein bevindt en waarin het perio
diek verbrand wordt.
In de wasmachine
Is de trein door de poetsploeg in
tern goed schoongemaakt, dan trekt
de machinist langzaam verder naar
de wasmachine. Dit is een ingeni
eus apparaat waardoor de trein uit
wendig snel gereinigd wordt. Vroe
ger duurde dit schoonmaken aanmer
kelijk langer, want toen trad de
poetsploeg aan met borstel met lan
ge stelen en emmertjes water om
op die manier de rijtuigen schoon
te maken. Later kwam hierin ver
betering, toen men gebruik maakte
van borstels op lange buizen, die
weer aangesloten waren op water
slangen, waardoor water aangevoerd
werd door hier en daar op het ter
rein aanwezige waterputten. Dit was
al een zeer belangrijke verbetering.
Maar die nieuwe machine is toch
echt wel een uitkomst.
Langs de rails, waarover de trein
zal rijden, staan keurig afgescherm
de roterende verticale borstels op
gesteld.
Wij gaan tussen de rails staan om
duidelijk te kunnen zien wat er pre
cies gebeurt. Heel langzaam, met
een snelheid van omstreeks drie ki
lometer per uur kruipt de trein
voort. In een cabine na~" de baan
zit een employé die door middel
van een toetsenbord de apparatuur
bedient. Wanneer de locomotief de
trein zover getrokken heeft, dat het
eerste rijtuig zich bij de borstels
bevindt, drukt hij op een knop en
aan lange zwenkarmen bewegen de
snel draaiende borstels, die aan de
buitenzijde keurig overkapt zijn, zich
naar het rijtuig. Zij drukken er op
met een kracht van 10 kilogram en
boenen de wanden van het rijtuig
prachtig schoon.
Via leidingen wordt water aange-
Besmeurd met stof en modder
is de trein aan de buitenkant,
maar de wasmachine boent hem
in een half uur schot.:.
voerd. Dit water spuit door honder
den gaatjes naar buiten en de bor
stels kunnen het werk doen.
Eerst komt het rijtuig door twee gro
te borstels die de totale zijwand
schoonschrobben. Daarna schuift het
tussen twee kleine borstels door, de
zo op hoogte zijn afgesteld, dat ze
precies de ramen van de trein be
handelen. Ten slotte kruipt het tus
sen twee cilinders door, die als het
ware een kruisvuur van water afge
ven, waardoor de laatste restjes
worden weggespoeld. Wanneer de
trein de apparatuur verlaat, is hij
brandschoon en glanst, in de zon.
24 per dag
Natuurlijk hebben de borstels veei te
lijden, want er gaan op de Dijksgracht
zo'n 24 treinen per dag door de was
machine. De borstels moeten daar
om ook ongeveer om de vijf maan
den vernieuwd worden waarmee een
bedrag van omstreeks 2500,— ge
moeid is. Maar de voordelen van be
handeling en snelheid, de pluspun
ten van deze machine, wegen toch
wel het zwaarst.
Een probleem is nog het schoonma
ken van de ramen, die altijd wat
vettig zijn en die zich met water
en borstel alleen niet laten schoon
maken. Voorlopig lost men dat op,
doordat vlak voor de wasmachine
twee stellages zijn gebouwd, waar
op zich mannen bevinden die met
borstels met lange stelen en een gro
te emmer zeepwater naast zich, de
vamen inzepen, voordat ze door de
borstels worden gereinigd.
Men is echter momenteel doende,
om het mogelijk te maken, dat door
het water dat aangevoerd wordt
voor de roterende raamborstels, be
paalde chemische stoffen worden ge
daan. zodat dit inzepen in de toe
komst niet meer nodig zal zijn. Di
verse proeven werden reeds geno
men op dit gebied en men meent
wel zo ver te zijn, dat op korte
termijn definitief het nieuwe sy
steem kan worden toegepast.
Toen wij na de behandeling van
onze Holland-Italië-Express, de trein
nog eens doorwandelden, bleek ons
dat hij er weer voortreffelijk schoon
uitzag. De reizigers, die 's avonds
naar het zonnige zuiden zouden rei
zen mochten niet mopperen, zij stap
ten in een keurige schone trein. De
mannen aan de Dijksgracht ver
staan hun werk.
(Nadruk verboden).
OVERLEG TUSSEN
ADENAUER EN
MAOULLAN.
Bij het overleg tussen
Adenauer en MaeMillan
in Londen zou gebleken
zijn dat Adenauer de
Wesleuropese Unie nieuw
leven wil inblazen. Men
verwacht dat W.-Duits-
land en Engeland
Frankrijk en hun ande
re bondgenoten op de
bijeenkomst van de
Westeuropese Unie, die
maandag in Parijs ge
houden wordt, zullen
voorstellen de W. E. U.
te maken tot een forum
op topniveau voor poli
tiek overleg tussen En
geland en de rest van
Europa.
Zowel van Britse als
Westduitse kant is ge
sproken van „topni
veau", maar volgens di
plomatieke waarnemers
verstaan beide partijen
hier iets anders over. De
Westduitsers zouden bij
eenkomsten van rege
ringsleiders willen, ter
wijl de Britten overleg
op ministersniveau vol
doende zouden achten.
Men was teleurgesteld
dat de bondskanselier
niet warm wilde lopen
voor het Britse plan om
de Britse „Blue Streak-
raket" te gebruiken
voor een ruimteschot
in Europees verband.
Adenauer heeft wel te
kennen gegeven, dat hij
staat achter het denk
beeld om het onderzoek
van de ruimte in Euro
pees velband ter hand
te nemen, maar zou het
standpunt hebben inge
nomen dat hij op tech
nisch gebied niet vol
doende geschoold is om
te kunnen beoordelen
of nu juist de „Blue
Streak" bij dit onder
zoek gebruikt moet
worden.
Adenauer heeft ook
laten merken, dat hij
gekant is tegen De
Gaulles plan om een
„Europa van de Vader
landen". De Westduitse
bondskanselier zou daar
naast verklaard hebben
dat hij graag zou zien
dat Engeland volledig
lid van de E.E.G. wordt.
Adenauer zou zich er
van bewust zijn dat de
Britse regering pas na
het economische overleg
tussen Frankrijk en En-
land, dat maandag be
gint, een besluit kan ne
men over de aard van
haar toekomstige ban
den met het vasteland
van Europa. Mocht dit
overleg met succes be
kroond worden, dan ver
wacht Adenauer dat het
gevolgd wordt door een
nomische besprekingen
tussen Engeland, West-
Duitsland, Frankrijk en
Italië.
Diplomatieke waarne
mers in Londen vragen
zich echter af of Neder
land wel in zijn schik zal
zijn met een dergelijke
procedure, nu het bij
monde van zijn minister
van Buitenlandse Zaken,
duidelijk heeft laten we
ten dat het niet vol
doende door zijn grote
bondgenoten geraad
pleegd is op de topcon
ferentie van de landen
van de E. E. G.
(Adv.)'
Dank zij de RUSH motor: belangrijk verhoogd vermogen bij
aanzienlijk minder verbruik. Olieverversen om de 4000
km! Maak een proefrit bij uw Simca dealer.
SIMCA AXEL - Automobielbedrijf Garage Cito -01155-651
SIMCA BIERVLIET - Garage Vervaet 01152-400
SIMCA RENESSE Firma W. Giiyamse 01116-370
SIMCA VL1SSINGEN - Garage Paui Kruger -01184-2008
AMSTERDAMSE LOODGIETER
BEKENT AANRANDINGEN
De 20-jarige loodgieter J. D.
uit Amsterdam, die op 7 febr.
j.l. op de stille Passeerders-
gracht in de hoofdstad door een
jonge vrouw tot twee maal toe
in de borst werd gestoken, na
dat hij haar had lastig geval
len, heeft donderdag tegenover
de zedenpolitie hekend, dat hij
inderdaad het plan had deze
vrouw aan te randen. Boven
dien is gebleken dat hij een
half uur vóór hij de vrouw op
de Passeerdersgracht aanviel, in
dezelfde buurt gepoogd heeft
een andere jonge vrouw aan te
randen, zo vernemen wij van
de zijde van de Justitie.
Zoals bekend heeft het twee
de slachtoffer van D.. de 27-
jarige mej. N. E., een stiletto
mes te voorschijn gehaald, toen
hij haar wilde aanvallen. Door
de steken verloor de man zoveel
bloed, dat hij naar het Binnen
gasthuis moest worden overge
bracht.
Dinsdag j.l. werd hij uit het
ziekenhuis ontslagen, maar zijn
vrijheid was slechts van korte
duur. Woensdag werd hij door
de zedenpolitie aangehouden.
Generaal Loendoela, de op
perbevelhebber van de Loe-
moemba-gezinde troepen in de
Oostprovincie, heeft de Franse
consul in Stanleystad zijn
„woord als soldaat" gegeven
dat de acht gevangen genomen
Belgische militairen in leven
zijn en goed worden behandeld.
Dit heeft het Belgische mini
sterie van Buitenlandse Zaken
meegedeeld.
Dc procureur-generaal bij liet
Amsterdamse gerechtshof heeft
gistermiddag tegen de 32-jarige
timmerman A. G. B. uit de hoofd-
stad, bijgenaamd „Utrechtse Ap
pie", die dc vorige zomer de Ita
liaanse filmregisseur Luciano
Emmer in het water van de Oude
Zijds Achterburgwal had gegooid,
bevestiging van het rechtbank-
vonnis van een maand geëist. Het
was gebeurd tijdens avondopna
men op de Amsterdamse walle
tjes voor de Frans-Italiaanse film
„Meisjes achter de ramen".
Verdachte, die een formidabel
strafblad heeft, verklaarde dat
hij de bewuste avond zó dronken
was geweest, dat hij niet meer
22. „Wie ik ben?", herhaalt de
oude. „Wel ziet ge, een grijsaard.
Mijn naam? Och, maakt dat eigen
lijk iets voor u uit?" Hij kijkt Eric
lang aan. „Zijt ge nooit bevreesd?"
Verwonderd wisselt Eric een blik
met Svein, die behoedzaam zijn
helm recht zet.
„Zeven is een ondeelbaar aan
tal", fluistert de zonderling. „Zes
is beter, twee maal drie, dat is in
evenwicht... gelijke krachten, niet
waar?" Hij lacht nauw merkbaar.
„En zo zijn toch deze krachten ver
deeld tussen u en de machtige
krijgsheer der gele horden".
Erics ogen knopen zich tot
kan, vervolgt de ander spottend:
„Dwaas!! Wel... de krachten der
paardjes, drie voor elk. zijn zó ge
lijk verdeeld... Maar tel Attilla's
leger en tel dan het uwe, zo ge
het op de been kunt brengen. De
uilslag van de strijd, die fe zo dap
per tegemoet treedt, kan dan niet
spleetjes, maar vóór hij iets vragen twijfelachtig zijn, want ge kunt er
niets tegenover zetten".
„Zeker wel", zegt Eric grimmig.
„Een rover als Attilla vecht slechts
om te vernietigen. Zijn loon voor
de strijd is bloed, puin en haat,
maar iedere puinhoop, die hij ach
terlaat, zal het getal van zijn
tegenstanders vermeerderen".
„Ho eens even", gromt Svein, die
er al die tijd slaperig heeft bijge
zeten. „Ik hoorde daar wat".
In de stilte, die ineens valt, luis
tert de Noorman scherp, „Je zuil
je vergissen, Svein", mompelt hij.
„Wat was er dan?"
„Ja", zegt Svein benepen. „Het
mag gek klinken... maar ik hoorde
duidelijk een koe loeien".
weet wat er gebeurd is. Een
agent, die door een burger op het
voorval was geattendeerd, ver
klaarde ter zitting dat „Utrecht
se Appie", die met op-gestroopte
mouwen ter plaatse stond, tegen
hem had gezegd: „Die kerel heb
ik er in geschopt en dat ding (de
filmcamera) schop ik er ook in".
Verdachte was wel enigszins on
der invloed geweest, maar hij
was rustig met hem en zijn col
lega mee naar het bureau ge
gaan. De Italiaanse regisseur, die
van achteren een schop had ge
kregen, had zelf niet kunnen con
stateren wie hem getrapt had,
maar hij wees later bij de politie
Utrechtse Appie" aan als de
man die het gedaan had.
Dergelijke incidenten waren te
verwachten, zo merkte de procu
reur-generaal op. Hij herinnerde
er aan dat tegen deze filmopna
men, waarvoor vergunning was
verleend, protesten zijn gerezen,
die zijns inziens gefundeerd wa
ren.
De raadsman, die de mishande
ling niet bewezen achtte, conclu
deerde tot vrijspraak.
Het Hof zal op 9 maart arrest
wijzen.
De ruimtecabine van het type
..Mercury", die dinsdag bij een
vlucht van 2.300 km een hoogte
van 172 km bereikte, heeft van
deze proef vrijwel niet geleden,
zo heeft een Amerikaanse ge
leerde op de proefbasis te Kaap
Canaveral bekendgemaakt.
Slechts het metaal van de
cabine was enigszins zwart ge
worden door de temperatuur
van 1.650 graden Celcius, waar
aan het ruimtevaartuig bloot
stond toen het met een snel
heid van 20.000 km per uur in
de dampkring terugkeerde. De
twee van glas voorziene kijk
gaten hadden in het geheel niet
geleden.