Uit de Provincie
h
Rob de Vries wil....
De Mens een spiegel voorhouden
DE GROENE HEL
AGENDA
HE VRIJE ZEEUW
Vrijdag 30 december I960
TERNEUZEN
AXEL
STOPPELDIJK.
NIEUWVLIET.
WESTEN VERDEELD
INZAKE LAOS
„WATERMAN" UIT INDONESIË TERUG
Pagina 2
LAATSTE GEMEENTERAADS
VERGADERING VAN
OmVERKERK
De gemeenteraad van Ouwer
kerk is gisteren voor de laatste
maal in vergadering bijeen ge
weest. Als gevolg van de ge
meentelijke herindeling gaat
Ouwerkerk per 1 januari over
naar de nieuw te vormen ge
meente Duiveland.
In zijn rede zei de burgemees
ter, de heer J. Romeijn, dat
de zelfstandigheid. waarmee
Ouwerkerk vergroeid is, thans
tot het verleden gaat behoren.
Hij beval de gemeente Ouwer
kerk aan in de hoede van het
gemeentebestuur van de nieuw
te vormen gemeente Duiveland
en sprak de hoop uit, dat met
de wensen van de 500 inwoners
van Ouwerkerk rekening zal
worden gehouden.
Onder de genodigden, die de
drukbezochte vergadering bij
woonden. bevonden zich ver
tegenwoordigers van de adop
tiegemeenten Enschedé en Am
sterdam, de oud-burgemeester
van Enschedé, de heer Van
Veen, en een deputatie van
rijkswaterstaat.
ZEEUWSE FRUITTEELT
HAD LAGERE OPBRENGST
IN 1960
3960 is voor de Zeeuwse fruit
teelt niet direct een ongunstig
jaar geweest, maar toch ook
geen jaar met grootse financiële
resultaten. Dat blijkt uit een
overzicht over de fruitoogst op
Zuid-Beveland, dat is samenge
steld door het rijkstuinbouwcon-
sulentschap te Goes en opgeno
men in het jongste nummer van
het Zeeuws Fruittelersblad. Hier
in zijn verwerkt de aanvoercijfers
van de veilingen van Goes, Ka-
pelle-Biezelinge en Krabbendijke.
Op deze veilingen wordt 85—90
procent van al het Zeeuwse fruit
geveild.
In 1959 bedroeg de totale fruit
oogst op Zuid-Beveland 46 mil
joen kilogram. Dit jaar komt
men aan een produktie van 45
miljoen kilogram. Dit fruit
bracht in 1959 rond 22 miljoen
gulden op; dit jaar rond 16 mil
joen gulden. Vooral de midden-
prijs van appels en peren was
belangrijk lager dan die van 1959,
namelijk voor appels 27 cent per
kg In 1960 en 41 cent in 1959.
Voor peren 32 cent per kilogram
in 1960 en 44 cent per kilogram
in 1959. De kiloopbrengst van
appels en peren vertoonde in
beide jaren weinig verschillen
namelijk rond 28 miljoen kilo
gram appels en ruim 12 miljoen
kilogram peren.
De kleinfruitprodukten zoals
aardbeien, frambozen en bessen
gaven een lage kilo-opbrengst en
ook de prijzen waren laag. Voor
al de aardbeien stelden teleur.
Veiling woonhuizen.
Gistermiddag werd in de bo
venzaal van café „Du Commer
ce", ten verzoeke van de familie
A., de BruijnLoof, alhier, door
notaris Hoving in het openbaar
geveild, het huis met schuur,
staande Axelsestraat 49, groot
2.25 are.
Het hoogste bod hierop was
ƒ10.500, waarop het pand werd
ingehouden.
Vervolgens werd door notaris
Hoving ten verzoeke van de heer
Joz. de Zeeuw, alhier, geveild het
huis met schuurtje, staande Lan
ge Kerkstraat 88, groot 51 ca.
Hiervoor bleek geen belang
stelling.
Gevonden voorwerpen.
Bij de commandant der rijks
politie alhier zijn inlichtingen te
verkrijgen over onderstaande ge
vonden voorwerpen:
Jongensjas, kinderarmbandje,
pak met zakken, jongensjas, lin
ker voetbalschoen, kano, rijks
daalder, lap waarin gerold ge
reedschapssleutels, kinderporte
monnee, autoped, bril, paar gum
milaarzen, paar blauwe wollen
handschoentjes, muziekboek
„Hosanna", bankbiljet, broche
met. steen, zwarte regenbroek,
grijze jongensregenjas met capu
chon. beige herentrui, manchet
knoop, plastic emmertje, bruin
lederen kinderportemonnee, bie-
tenriek, schakelarmband, witte
damesschoenen, wit kinder
schoentje, dameshorloge, zijden
hoes van paraplu, kinderhand
schoenen, wollen das bruin-geel,
duo van bromfiets, groen kinder
rijwiel, jonge herdershond, mo-
torwant, zak met aardappelen,
damesparaplu, wit kinderhand
schoentje, bruine aktentas, huis
sleutel 107, bruine dameswant,
schopje, witte gymnastiekschoen,
huissleutel, wit kinderwantje,
bruine dameshandschoen, uitlaat
van bromfiets en kleine staaf
lantaarn.
VRIJDAG 30 DEC.
TERNEUZEN: Luxor-Theater,
8 uur: „De moorddadige echt
genoot".
ZATERDAG 31 DEC.
TERNEUZEN: Luxor-Theater.
8 uur: „De moorddadige echt
genoot".
Concertgebouw, 8 uur: „Met
getrokken pistolen"'
AXEL: Het Centrum. 6.30 uur:
..Freddy und die Melodie der
Nacht".
HOEK: Café J. den Hamer,
7.30 uur: Prijspieken.
Bevorderd.
De postcommandant van de
rijkspolitie alhier, wachtmeester
le klasse F. Amendt, is met in
gang van 1 januari bevorderd
tot opperwachtmeester.
Raadsvergadering.
De raad van de gemeente
Nieuwvliet vergaderde woens
dagavond onder voorzitterschap
van burgemeester J. C. Everaars.
De voorzitter zei in zijn openings,
woord, dat B. en W. het nieuwe
jaar niet hebben willen ingaan
zonder de begroting te hebben
behandeld. Daarom is de agenda
maar heel kort.
Op voorstel van de voorzitter
werd de vaststelling van de notu
len aangehouden.
Het enige punt van de agenda
was de behandeling en vaststel
ling van de gemeentebegroting
over het jaar 1961.
De voorzitter wilde allereerst,
mede namens de wethouders,
dank brengen aan de gemeen
te-secretaris voor de keurige
wijze waarop de secretaris de be
groting heeft verzorgd. B. en W.
zouden graag hun stempel op
deze begroting hebben gedrukt,
maar door- het ontbreken van de
nodige middelen heeft men zich
moeten beperken tot het hand
haven van een minimaal verzor-
gingspeil. Heel graag hadden B.
en W. het anders willen zien, om
dat er nog vele belangen zijn die
behartigd zouden kunnen wor
den. Door een verhoogde uitke
ring uit het gemeentefonds van
ruim 14.000 heeft men de be
groting sluitend weten te krijgen
met een behoorlijke post voor on
voorzien, welke geraamd is op
2320,33. Bij de extra uitkering
uit het gemeentefonds van
14.000 is onder meer bepaald,
dat voor de uitvoering van het
100 pet. plan van de Waterleiding
Mij. een bedrag van 3000 dient
te worden bestemd.
De heer Quaars zei het niet
nodig te vinden algemene be
schouwingen te houden na de
begrotingsbespreking, die er
vorige week gehouden is, uiter
aard zonder de burgemeester.
In dit verband wees de voor
zitter op de rel. die rond de be
grotingsbehandeling van Bier
vliet is ontstaan. Spreker vond
een informele bijeenkomst, die
in het geheel niet in strijd met
de wet is en zeker niet als raads
vergadering kan worden aange
merkt, voor een juist begrip bij
de raadsleden hoogst nuttig. Spr-
zag dan ook genoemde bijeen
komst meer als een zekere scho
ling voor de raadsleden, die ze
zeker nodig hebben.
De heer Rosendaal zei bij de
behandeling van de begroting
dat de muziektent nodig met ver.
se steenslag dient te worden be
strooid en vroeg zich af of de
post van 90 hiervoor wel toe
reikend is.
De heer Quaars zou gaarne
zien. dat de verlichting op de
Mettenijedijk eens nader wordt
bekeken; hij vond deze ter plaat
se zeer onvoldoende. Hij deed
de suggestie eens na te gaan of
de verlichting in de Prinses Wil-
helminastraat gemoderniseerd
zou kunnen worden en de twee
vrijkomende masten op de Met
tenijedijk te plaatsen.
Spreker vestigde verder de
aandacht op de zeer levensge
vaarlijke toestand, waarin de
kustweg zich bevindt; hij oor
deelde spoedige verbetering op
haar plaats.
De voorzitter zei deze kwestie
met Ged. Staten te hebben opge
nomen, op welk contact een be
spreking is gevolgd.
Besloten werd bij Ged. Staten
nogmaals op spoedige verbete
ring van genoemde weg aan te
dringen.
Het bedrag per leerling per
jaar over 1961 voor het openbaar
lager onderwijs werd bepaald op
116,23, een heel hoog bedrag in
vergelijking tot andere gemeen
ten, hetgeen een gevolg is van
het geringe leerlingental van
deze school.
Tot slot zei de heer Quaars er
zijn genoegen over te kunnen
uitspreken, dat B. en W. met de
beschikbare smalle beurs nog
zoveel tot stand hebben weten te
brengen.
De begroting werd hierop vast.
gesteld met op de gewone dienst
aan inkomsten en uitgaven een
bedrag van 148.818,92, de post
onvoorzien is groot 2320,33. De
kapitaaldienst sluit met een na
delig siöt van 50.559,50.
De voorzitter zei, dat het
komende jaar de aanleg van de
brandput aan de orde zal komen,
alsmede de aanleg van het sport
terrein.
Spreker zeide, dat de hoop ge
vestigd is op de totstandkoming
van de 4 torenflats, waar men
nog maar weinig haast achter
zet.
Van de rondvraag werd door
geen der leden gebruik gemaakt.
De voorzitter dankte de raad
voor de prettige wijze waarop
gedurende het afgelopen jaar de
belangen van de gemeente zijn
gediend. Gelukkig is er van ani-
misiteit niets te bespeuren ge
weest.
Tot sloi wenste de voorzitter
de raadsleden en hun gezinnen
een voorspoedig 1961 toe.
Arnhem (P P) - „Tot mijn spijt heb ik nooit de gelegenheid gehac'
de toneelschool te bezoeken. Alles moest ik in de praktijk leren. N3
veel moeite kreeg ik drie lessen van Eduard Verkade, een van Ne
derlands grootste toneelleiders en daarna een brief van hem, waar
in stond dat ik het recht had om op het toneel te staan!" Bij dit
laatste kijkt Rob de Vries ons lachend aan. „Ja, zo ging dat toen
voor de oorlog," knikte hij. We zijn, zoals u reeds bemerkte op be
zoek bij Rob de Vries, één van de bekendste Nederlandse acteurs,
tevens directeur van de toneelgroep „Theater" te Arnhem, een groep
die door diverse briljante stukken ook honderdduizenden televisie
kijkers onvergetelijke avonden bezorgd heeft en opeens door een
ultimatum aan de gemeente Arnhem in het nieuws is gekomen.
Voor dc vuist weg
Hoe prettig toneelgroep „Theater"
het werken voor de televisie ook
vindt, in eerste instantie is het to
neel toch het domein. En dat werd
weer eens bewezen met het nieuwe
stuk dat juist in première ging „De
duivel en God", van Jean Paul Sar
tre, waarmee de groep bijzonder veel
succes heeft, en terecht.
Terwijl wij met de acteur gezellig
zitten te babbelen, komt er bezoek.
Twee man van de radio komen een
bandopname maken van enkele frag
menten uit het nieuwe stuk voor
uitzending in een artistiek radiopro
gramma. Het is werkelijk een genot
om bij deze opname aanwezig te zijn.
Samen met Tine de Vries (geen fa-
De telefoon is een belangrijk
instrument, want er is elke
dag heel wat te bellen.
wezen. Tot hij bij Eduard Verkade
kwam, die waarschijnlijk iets in hem
zag.
Zijn eerste rol
Deze grote Nederlandse acteur gaf
hem drie lessen en was toen blijk
baar wel overtuigd van het talent
van de jongeling, want na deze les
sen gaf hij hem een brief - een soort
getuigschrift - waarin stond, dat Rob
HOF VERWIERP BEROEP
TEGEN FAILISSEMENT
DEN BESTEN
De Raadkamer van het Am
sterdamse Gerechtshof heeft
gistermiddag na een korte zit
ting het door de president-
directeur van de failliete N. V.
Socrates de heer Nic. den Bes
ten, aangetekende hoger beroep
tegen zijn persoonlijk faillisse
ment verworpen. Het Hof be
krachtigde het op 21 oktober
j.l. door de Amsterdamse recht
bank gewezen vonnis waarbij
de heer Den Besten failliet
werd verklaard. Enkele weken
nadien volgden het faillisse
ment van de N. V. Socrates.
De heer Den Besten, die bij
de behandeling van zijn beroep
door het Hof aanwezig was,
bevindt zich in preventieve
hechtenis onder verdenking van
bedriegelijke bankbreuk. Hij
had om uitstel van de behan
deling van het hoger beroep
tegen het rechtbankvonnis ver
zocht, doch het Hof wees dit
verzoek af. Zijn raadsman, mr.
H. B. Wieringa, deelde na af
loop mede, dat hij niet van dit
arrest in cassatie zal gaan.
Het Amerikaanse ministerie
van Buitenlandse Zaken heeft
donderdag verklaard, dat er
tussen de Ver. Staten, Enge
land, Frankrijk en andere lan
den meningsverschillen bestaan
over de wijze, waarop de toe
stand in Laos moet worden be
handeld. Er bestaat echter wel
volledige overeenstemming over
het voornaamste doel, n.l. te
helpen bij het behouden van
de onschendbaarheid, onafhan
kelijkheid en soevereiniteit van
Laos, zo zei de woordvoerder
van het ministerie naar aanlei
ding van persberichten, waarin
van meningsverschillen tussen
de Westelijke landen gewag
werd gemaakt.
Volgens de woordvoerder is
de moeilijkheid, het vinden van
een oplossing die vreedzaam
van karakter is en uitvoerbaar
en die tevens een einde maakt
aan „de steeds terugkomende
inmenging van communistische
zijde in Laos".
milie), eveneens lid van de toneel
groep „Theater", speelt Rob de Vries
vooT de vuist weg, zonder decor of
welke accomodatie ook. Hier zien
we de rasacteur in actie. Met bewon_
dering horen wij hoe hij zonder meer
overschakelt naar Goetz, de leger
aanvoerder, hoe hij dadelijk in diens
huid kruipt en samen met Tine de
Vries een van de aangrijpendste
scenes presenteert. Ze ontroert ons
diep, in weerwil van de geïmprovi
seerde presentatie. Dat was knap
werk.
Hoe het begon
Na de opnamen informeren wij
nieuwsgierig of de heer De Vries
misschien uit een artistiek milieu
stamt. „Neen, dat zou ik niet willen
zeggen", lacht hij, „mijn vader was
beroepsmilitair en in de hele familie
kwam geen acteur of actrice voor."
„Hoe is uw belangstelling voor het
toneel ontstaan
„Tja, dat is niet ze gemakkelijk te
zeggen," meent onze gastheer. „Eigen
lijk is dat gekomen doordat ik regel
matig toneel zag en er langzaam een
bijzonder grote belangstelling voor
begon te krijgen. Toen stond mijn
besluit Vastik zou toneelspeler
worden. Maar dat bleek niet zo een
voudig te zijn."
Onder het genot van een kopje kof
fie en gezeten in een heerlijke luie
stoel, vertelt Rob de Vries ons hoe
zijn toneelcarrière begon.
In eerste instantie trachtte de jonge
De Vries door het aflopen van ver
schillende directeuren van toneelge
zelschappen ergens een plaatsje te
krijgen. Maar hij had geen kans,
want hij kon geen diploma van een
toneelschool of iets dergelijks over
leggen. Hij was zomaar een jonge
man zonder enige ervaring, die zo
als zovelen - probeerde aan het to
neel te komen. Overal werd hij afge-
Ecn brief gaf bem het recht op het toneel te slaan
de Vries het recht had om op het
toneel te staan.
Zoals alle jonge enthousiaste men
sen, dacht Rob, dat hij nu wel ergens
een rol zou krijgen. Nu, die rol kreeg
hij ook, maar anders dan hij had ge
dacht. Hij werd geplaatst' in het
stuk „De wrekende God" van Eduard
Veterman en hij maakte zijn debuut
precies op zijn twintigste verjaardag.
Hij had niets anders te doen dan een
lijk van het toneel te dragen.
Toch liet hij zich niet afschrikken.
Hij kwam bij het gezelschap van
Louis Saalborn. Maar hier stak de
oorlog van 1940 een spaak in het wiel.
Hij kwam in contact met Veterman
en belandde in de illegaliteit. Met'
twintig anderen kwam hij voor het
Duitse gerecht en bracht anderhalf
jaar door in Vught, Amersfoort en
Scheveningen, de bekende Duitse
strafoorden. ,,Op „Dolle Dinsdag"
kwam bij uit de gevangenis, maar
voorlopig moest hij nog ondergedo
ken blijven, want Nederland was nog
niet bevrijd.
De ster rijst.
Charlotte Kohier hoorde hem voor
dragen en zij bracht de jonge acteur
in contact met Defresne. Zo kwam
hij in de 5-meigroep die in de
schouwburg te Amsterdam optrad
onder leiding van Albert van Dal-
sum, A. Defresne en Jo Sternheim.
Hij kreeg de rol van Pietje in het
stuk „De naamlozen van 1942".
De tijd bleef niet stilstaan en Rob
de Vries kreeg steeds betere rollen,
zijn talent waardig. Langzaam maar
zeker rees zijn ster, hij kreeg naam
en tenslotte werd hij aangezocht voor
de directie van de toneelgroep
„Theater" te Arnhem.
Het is bij deze toneelgroep en in de
ze functie, dat Rob de Vries de ge-
DODELIJK ONGEVAL
door
HENRI
VAN WERMï 3E FR.S.LIi
19)
(Nadruk verboden.)
Dat is de soort begraving van
Indianen. Een begrafenis in de
maag der vogels. Elke stam
heeft zo zijn dodenboom, maar
waarschijnlijk achtte men het
te ver om de doden mee te ne
men en gaf men hun hier deze
fatsoenlijke begrafenis.
Meteen doet de hele stam als
of mijn kampeerplaats de hunne
is. Er worden drie vuren aange
maakt en er wordt gegeten. Ik
spaar u de details, feitelijk ook,
omdat ik die niet zie en mij in
de tent heb teruggetrokken en
een blik koud leeg eet, omdat ik
niet wil, dat Taipeke dit op het
vuur warmt, waar menselijke
ledematen gebraden worden. Fei-
telijk eten zij hun vijanden niet
alleen om de smaak van het
vlees, maar ook om zelf de
kracht te krijgen, die in de
tegenstander was. Solimacos zit
dicht bij mij, want hij is bang.
Hij behoort tot de Toeras-India-
nen en al bestaat er geen vijand
schap, hij voelt zich tussen die
vreemden niet op zijn plaats.
Interessant is de houding van
Taipeke. Sinds zijn jeugd heeft
hij geen mensenvlees gegeten,
dus cloet hij het thans o(^ niet.
maar aan zijn blooddoóriopen
ogen is duidelijk te zien, dat er
een tweestrijd in hem is en dat
de geur, welke enigszins doet
denken aan het braden van var
kensvlees, vreemde emoties bij
hem opwekt. Met zijn ogen
schuin naar de feestvierenden
gericht, vertelt hij mij van de
heldendaden van zijn stam die
dag tegen de Itocapuks. Zij zijn
de Itocapuks tot diep in het oer
woud gevolgd, hebben hen ver
slagen en vele doden gemaakt.
Ook als de nacht valt, blijft het
feest doorgaan. Uit de kano's
haalt men enkele potten met een
drank, die masata heet en bereid
is uit de Yuca. Taipeke vertelt
mij, hoe die bereid wordt. De
vrouwen nemen de Yuca in de
mond, kauwen die fijn en spu
wen die in een goed gesloten
korf. Daarna wordt gewacht tot
die gist en bezonken is en dan
drinkt men het sap bij wijze van
alcohol.
Het moge vreemd klinken,
maar deze nacht slaap ik voor-
het eerst volmaakt rustig en min
stens twaalf uur achter elkaar
zonder te ontwaken. Gevaren
lijken meestal het dreigendst, zo
dra men die nog niet volkomen
kent. Hier, te midden der India
nen en nu werkelijk het gevaar
om mij heen is, slaap ik zonder
bewustzijn van gevaar in.
Ik ben wakker geworden door
de toebereidselen, die de stam
maakt om te vertrekken. Feite
lijk zijn het er meerdere, die
door de tam tam bijeen geroepen
De 27-jarige A. Janssen uit
Hoensbroek is donderdagmor
gen omstreeks kwart over zeven,
toen hij met zijn rijwiel op weg
was naar zijn werk op de
staatsmijn „Emma", op de hoek
Akerstraat—Demstraat aange-
zijn en die zich weer bij hun ver
schillende woonplaatsen langs
de rivier zullen afscheiden.
Het blijkt mij nu ook, dat er
meer dan één hoofd is, maar dat
de kleine dikke Indiaan toch een
zekere autoriteit over de ande
ren heeft.
Taipeke heeft mij gezegd, dat
de veiligste manier om naar het
binnenland door te dringen is
een zekere vriendschap met de
Parintintins, waarbij hij mij
enigszins als tolk dient.
Aan de manier, waarop zij pra
ten, kan ik opmerken, dat Tai
peke veel van hun taal vergeten
is, want dikwijls komen er mis
verstanden voor. Door met hen
mee te trekken ben ik beveiligd
voor verraderlijke overvallen, zo
als ik die van Itocapuks heb ge
zien. Het blijkt mij, dat geen der
hoofden ooit een blanke van
nabij heeft gezien. Wel zijn eni
ge vooruitgeschoven posten in
contact geweest met het kleine
fort van de Idianendienst, waar
zij geschenken hebben gekregen
en weten zij dus van het bestaan
van blanken af, maar zelf heb
ben zij die nooit aanschouwd.
Bij een militaire expeditie van
generaal Rondo hebben zij zich
na het eerste contact uit de ver
te, diep in de bossen terugge
trokken en alle aanraking ver
meden.
De Braziliaanse Indianendienst
is steeds doende om een vriend
schappelijk contact te krijgen
met dc Indianen. Dit moet heel
voorzichtig geschieden, want zo
dra zij meer mannen zien dan zij
zelf tellen, verdwijnen de India
nen spoorloos. Het is dus een
uiterst gevaarlijk werk voor pio
niers en vele van die moedige
mannen zijn na het vinden van
contact toch nog gevallen onder
de verraderlijke pijlen.
Er is nog iets anders, dat mij
er toe brengt mee te gaan.
reden door een personenwagen,
bestuurd door C. B. uit Hoens
broek. Tijdens het vervoer naar
het Sint Josephziekenhuis te
Heerlen is hij overleden. Het
slachtoffer laat een vrouw en
twee kinderen na.
Taipeke heeft hun gevraagd,
of zij iets weten van het bestaan
van een lichter gekleurde stajn
in het achterland.
Toen hij tekenen van woede
bij hen opmerkte, heeft hij dade
lijk verteld, dat het mijn bedoe
ling is met „de stok die kan roe
pen" oorlog tegen deze stam te
voeren. Ofschoon zij er zich niet
over uit wilde laten, bleek dit
toch in goede aarde te vallen. Zij
zijn maar weinig in aantal en er
alleen op verre jacht- en roof
tochten toevallig mee in aanra
king gekomen, maar waar dit
contact vijandig was, kon het
weinig leerrijks opleveren. Het
blijkt dat zulk een ontmoeting
hen veel doden kostte, ze be
schikken over betere wapenen.
Op mijn vraag, welke kleur zij
hebben, wijzen zij een gele bloem
aan. Als ik een witte toon en
daarbij ook op mijn eigen ge
laatskleur wijs, tonen zij telkens
weer de gele, zodat ik niet zeker
weet, wat zij bedoelen.
In die oerwouden van Zuid-
Amerika woont namelijk een
wonderlijk mengsel van rassen,
dat soms een sterk Mongools
karakter toont en daar dan weer
scherp van afwijkt, zoals ook de
Itocapuks afwijken van de Parin-
tins.
In ieder geval besluit ik de raad
van Taipeke aan te nemen, nu ik
eenmaal hier ben en reeds direct
contact heb gevonden. Zijn han
dig motief, dat ik vijandig sta
tegenover die blanke stam of een
vete met hen wil uitvechten, lijkt
mij een goede introductie en een
waarborg voor veiligheid. Vooral
is op goed geluk doordringen in
het oerwoud zonder goede gid
sen of steun der Indianen totaal
onmogelijk.
legenheid kreeg zich geheel te ont
plooien. Naast het werken op het to
neel vindt hij het ook buitengewoon
prettig voor de televisie op te tre
den met Z'jn gezelschap. Dit blijkt
ook wel uit de contracten die de
groep met de televisie heeft.
Liever persoonlijk contact-
Rob de Vries ziet in de televisie niet
dat gevaar voor het toneel dat ver
schillende van zijn collega's er in
zien. Hij gaat er vanuit, dat het pu
bliek een televisiestuk weliswaar op
prijs stelt, doch het persoonlijk con
tact met de spelers in een theater
toch prefereert.
Hij geeft hiervan een duidelijk voor
beeld „Wanneer koningin Juliana
een rijtoer door de stad maakt en
dat wordt op de televisie uitgezon
den, dan gaan de mensen voor hun
toestellen zitten en kijken naar de
ze reportage, maar wanneer de route
toevallig door hun straat komt of
daar in de buurt, dan zullen ze on
getwijfeld naar buiten gaan om de
koningin in levende lijve te zien. Zo
is de mens nu eenmaal. En dat speelt
ook een rol met betrekking tot het
toneel.
Persoonlijk ben ik er van overtuigd,
dat het brengen van goede stukken
voor de televisie het toneelbezoek
bevordert, want door middel van de
t.v. komen veel mensen met het to
neel in contact die anders dit gemist
zouden hebben en nadat zij er ken
nis mee hebben gemaakt, willen ze
ook wel eens naar het theater."
Karakters
„Welke rollen speelt u het liefst
Daar behoeft hij niet lang over na te
denken. „Ik sta het liefst in stukken
met rollen, die de mens een spiegel
voorhouden", zegt hij, „ongeacht of
dat nu moderne stukken of klassie
ken zijn. De mens en zijn problemen
interesseren mij bijzonder."
Inderdaad zien wij Rob de Vries vrij
wel uitsluitend in karakterrollen.
Zijn laatste van de legeraanvoerder
Goetz in het stuk „De duivel en
God" van Jean Paul Satre ligt nog
recent in het geheugen. Wij mogen
rustig zeggen, dat Rob de Vries een
specifieke karakterspeler is en ook
slechts in dergelijke rollen tot volle
grootheid komt.
Door zijn bijzonder drukke werk
zaamheden als directeur van toneel
groep „Theater" en als acteur in dit
gezelschap heeft hij weinig vrije tijd.
Daardoor komen zijn hobbies enigs
zins in het gedrang. Die hobbies zijn
zijn gezin, waar hij bijzonder veel
genoegen aan beleeft, tennis en zelf
filmen.
Zijn gezin, dat wil zeggen zijn vrouw
en hemzelf en vier kinderen, en wel
twee jongens en twee meisjes. Zijn
jongste zoon schijnt de voetsporen
van vader te willen drukken, want
die vervult een rol in de nieuwe Ne
derlandse film „De laatste passagier"
naar het' boek „Rumoer om -Kwik -
kie" van Jef van der Heyden. Ook
de kleine foxterrier van de familie
De Vries speelt er in mee en wel
in de rol van Kwikkie, waar alles om
draait.
We moeten helaas het gezellig on
derhoud met onze gastheer afbreken,
want bij moet dringend naar een bij.
eenkomst. En wij nemen afscheid
van een. acteur waarvan Nederland
nog veel mag verwachten en tevens
een sympathiek mens.
(Nadruk verboden)
(Wordt vervolgd.)
Donderdagmorgen vroeg is in
de buitenhaven van Vlissingen
de „Waterman" binnengelopen
met aan boord 124 passagiers uit
Indonesië, voor het merendeel
spijtoptanten. Slechts enkele
repatrianten bevonden zich onder
deze groep.
De minister van Justitie, mr. A.
C. W. Beerman heeft een bezoek
aan boord gebracht en zich on
derhouden met enkele der gezin
nen, onder andere met het gezin
van dé heer A. Damwijk, voor
malig kantoorhoofd van het
hogere gerechtshof in Djakarto.
Bij dit gezin was ook de 16-jarige
zoon Karei, die tot tweemaal toe
als verstekeling heeft getracht
naar Nederland te komen, omdat
hem een uitreisvisum werd ont
houden. De laatste maal werd nij
aan boord van de „Oranje" in
Singapore gesnapt. Hij heeft
daarna twee maanden in de ge
vangenis doorgebracht. De heer
Damwijk slaagde er tenslotte in
voor deze jongen een uitreis
visum te bemachtigen.
Na beëindiging van de ge
sprekken met de gezinnen heeft
minister Beerman een korte
persconferentie gehouden. Hij
deelde onder meer mee, dat on
der de spijtoptanten een groeiend
gevoel van onzekerheid gaat
heersen. omdat Indonesië de
diplomatieke betrekkingen met
Nederland heeft verbroken. Hij
was van ooxdeel, dat de Neder
landers in Indonesië, wanneer zij
inzake Irian een Nederlands
standpunt innemen, eenvoudig
worden ontslagen. Voorts was
de minister tot de conclusie ge
komen, dat vele Nederlanders
wensen te repatriëren of als
spijtoptant wensen te worden
aangemerkt, omdat zij hun kin
deren een Nederlandse opvoeding
willen geven. Voorts zeide hij er
van overtuigd te zijn, dat het be
leid, dat het kabinet heeft ge
voerd ten aanzien van de spijt
optanten, juist is geweest. De
groep Nederlanders, die zich in
1951 uitsprak voor de Indonesi
sche nationaliteit omvatte onge
veer 50.000 personen. 15.000 hier
van kunnen als spijtoptant wor
den aangemerkt, zodat ongeveer
zeventig procent blijkbaar geen
spijt heeft. Dit is mede van in
vloed geweest op het door de
regering ingenomen standpunt.
Het blijft echter een netelige
kwestie, omdat de spijtoptanten
in onze samenleving moeten
worden opgenomen en elk van
hen een eigen woning moet krij
gen. En juist de toewijzing van
woningen is, aldus minister
Beerman, een moeilijke zaak. Het
brengen van de spijtoptanten
naar Nederland, zo meende da
minister, stuit op vele moeilijk
heden, te meer daar de ervaring
heeft geleerd, dat tien procent
van de uitgereikte visa niet
wordt opgenomen.
Onder de spijtoptanten bevond
zich ook de Nederlander, de heer
L. Luijendi.jk. die in Malang een
aannemingsbedrijf had. De heer
Luijendijk vertelde, dat hij in
Indonesië geen moeilijkheden
heeft ondervonden en uitstekend
was behandeld. Naar zijn mening
was het een kwestie van geven
en nemen. Omdat hij echter zijn
twee kinderen, een dochter cn
een zoon, een Nederlandse op
voeding wenst te geven, is hij
naar ons land teruggekeerd.
Zowel minister Beerman als
de spijtoptanten verklaarden, dat
hun niefs is gebleken van hot
aanranden van Nederlandse
vrouwen in Indonesië. De Neder
landers in Indonesië worden naar
ons land gedreven door toene
mende onzekerheid, die nog
wordt vergroot door 't ontbreken
van 'n diplomatieke vertegen
woordiging in Djakarta. Ook
wordt de levensstandaard steeds
hoger en daardoor is het voor ge
pensioneerden ondoenlijk met
hun pensioen rond te komen.
De 124 personen die met
„Waterman" zijn meegekomen,
zullen vrijwel allen in contract
pensions worden ondergebracht.
Gistermiddag is de ontscheping
van deze mensen begonnen.
