bind
je niet te vroeg
De grote parasolzwam
r Vrouw en dier
T
FRISSE NAGERECHTEN
een ram
*tBeMut de tijd
ió een lekkernij
en u
oucleró zyn
atf 3 september I960
Zaterdag 3 september 1960
DE VRIJE ZEEUW,
Pagina 9
ONDER DE DUIZEND WEKEN
KINDEREN
VAN DEZE TIJD
Achter een masker
De jaren gaan voorbij
Ideale echtgenoot bestaat
ÜWWi
EEN REUS ONDER DE PADDESTOELEN
De Parijse mode
voor de komende
herfst en winter
van de week
BALL-PENNEN
P. J. van de Sande
Kind en karakter
4 - Terneuzen
Daar lopen ze, een paar tieners, gezellig aan de wandel.
Hij heeft zijn arm om haar taille geslagen en zij leunt ge
zellig tegen zijn schouder. Ongetwijfeld zijn er mensen die
hen zien en het wijze hoofd schudden. „Die moderne jeugd
toch! Ze is al verdronken voordat ze water heeft gezien", i*
de mening van deze mensen.
Och, dat valt over het algemeen wel mee, dat weten we
zelf wel. Iedere jeugdige generatie heeft ze gekend, de
zwakke broeders en zusters die mislukten en in oree gene
ratie zal dat ook het geval zijn. Maar het grootste deel zal,
evenals vroeger, volgroeien tot volwaardige burgers. Men
doet er verkeerd aan de jeugd als geheel te beoordelen
naar enkele uitwassen, daarmee doet men haar onrecht.
De maatschappelijke ont
wikkeling heeft oen moderne
tijd gebracht en in die moder
ne tijd worden wij volwassen.
Het is dus logisch dat wij ty
pisch kinderen van deze tijd
zijn. Als zodanig zal men ons
moeten aanvaarden. Men kan
nu eenmaal niet van ons ver
wachten dat wij leven in een
stijl van jaren vóór onze ge
boorte, een tijd en stijl die wij
nooit gekend hebben, doch die
onze ouders wel eigen is.
Het moderne tijdsbeeld toont
ons jongelui die vlot en ge
makkelijk met elkaar omgaan.
Voor vooroordelen van vroe
ger, dikwijls gebaseerd op valse
schijn, zijn uit de tijd en ver
vallen. Het is nu eenmaal niet
anders, dat de omgang tussen
de zogenaamde tieners tegen
woordig minder terughoudend
is en dat is in wezen een ver
betering. Op deze wijze leren
ze elkaar beter kennen dan
vroeger het geval was en dat
heeft verschillende belangrijke
voordelen.
Hoeveel huwelijken liepen niet
mis, tengevolge van het feit, dat
de partners elkaar vóór het I
huwelijk niet precies hebben
leren kennen? Door de conven
tionele opvattingen die gehul
digd werden, leefden de aan
staande echtgenoten als het ware
achter een masker. Angstvallig
werd er voor gewaakt dat de
jongelui geen moment alleen
waren, dat zij elkaar volkomen
correct volgens de regels tege
moet traden, kortom elke moge
lijkheid eens eerlijk en intiem
met elkaar te praten onder vier
ogen, ervaringen uit te wisselen,
elkaar tot in diepste wezen goed
te leren kennen, waren vrijwel
uitgesloten. In veel gevallen was
het huwelijk een stap in het
duister, waarbij men een lot uit
de loterij getrokken had, als toe
vallig de juiste partner getrof
fen werd. De gevolgen waren
voor de betrokkenen en de maat
schappij dikwijls catastrofaal.
Daarom kan er geen enkel be
zwaar bestaan tegen een vrijere
omgang van jongelui, mits deze
zich aan de erecode houden.
Het is een feit, dat de jongelui
van tegenwoordig over het alge
meen op 'n latere leeftijd huwen,
dan voorheen het geval was. De
oorzaak daarvan ligt wel in het
feit, dat de leertijd, de opleiding
tot volwassen lid van de maat
schappij meer tijd vergt. Vóórdat
men tegenwoordig in staat is
een gezin naar behoren te onder
houden, zijn er al heel wat jonge
jaren verstreken. De natuur
stoort zich daar echter niet aan
en het is heel normaal, dat jon
gelui van zo omstreeks zestien
jaar en ouder belangstelling gaan
krijgen voor de andere sexe en
daar uiteraard contact mee zoe
ken.
In verband met de vele jaren
die de meesten van hen nog
voor de boeg hebben, vóórdat
zij in het huwelijksbootje kun
nen stappen, is het heel be
langrijk dat zij zich niet te
vroeg binden, door een „vaste
verkering'' of hoe het genoemd
mag worden. Het is logisch,
dat jonge mensen onder de
duizend weken die jaren nuttig
willen gebruiken voor hun ver
dere ontwikkeling, opdat zij
goed gewapend met ervaring
en kennis het leven in kunnen
gaan. Die kennis doen zij op
doormiddel van studie, de er
varing door omgang met leden
van het andere geslacht.
niet
Over het algemeen is het wel
heeft zich wel een beeld ge
vormd van de ideale partner die
hij of zij zich wenst.
Het klinkt misschien hard,
maar dat ideaal wordt vrijwel
door niemand gevonden. Ieder
mens heeft zijn goede en zijn
kwade zijden en zo zal de eerste
de beste waarmee men in contact
komt ongetwijfeld op den duur
tegenvallen. Daarom is het goed
dat jongelui kennis maken met
verschillende typen, zodat een
jongen meer meisjes leert ken
nen, niet alleen met ze uit gaat,
maar ze ook thuis meemaakt en
op die mania- ervaring opdoet
omtrent haar karakter en an
dere eigenaardigheden en omge
keerd geldt dit evenzo voor de
meisjes. Op die manier leren zij
te geven en te nemen.
Zij zullen op den duur ontdek
ken, dat het ideaalbeeld niet ge
realiseerd kan worden en zij
leren hun toekomstige partner
te accepteren zoals hij of zij is.
Daardoor zal een harmonisch
huwelijk tot stand kunnen
komen. Daarom luidt het advies:
bind je niet te vroeg en gebruik
'iMt-en is iicl wei eoe(ji
zo, dat mensen die trouwen met J J „T .„.„.„rnmj
hun eerste liefde, er later spijt! NORA VAN HEEMSTEDE,
van hebben. Ieder jongmens (Nadruk verboden)
Een portie fruit of een
bordje vla of pap zijn lek-
kere en gezonde toetjes.
Het is dan ook geen won-
der, dat we naar combina-
ties van vruchten en melk-
gerechten omzien wanneer
we eens iets extra's willen
maken.
Griesmeelpudding en custard-
of vanillevla met fruit of vruch
tenmoes zijn bij de meesten van
ons wel bekend. Maar pap of
Door de vele waarschuwin
gen tegen giftige paddestoelen
hebben velen een heilig ontzag
voor deze gevaarlijke vruchten.
Toch zijn er voortreffelijk
smakende en beslist onschade
lijke exemplaren. Overwint u
eens uw vooroordeel en gaat
u eens mee op zoek!
Duidelijk herkenbaar is de
grote eetbare paddestoel, de
parasolzwam. Deze valt door
haar grootte an uiterlijk dade
lijk op. De hoed kan 20 tot 30
cm in doorsnee worden, de
stengel wel 40 cm hoog en on
geveer 2 tot 3 cm dik.
De hoed van deze zwam is
licht roomkleurig en heeft
grote bruine of grijs-bruine
schubben. Deze schubben zijn
het overblijfsel van een bruine
schubbig viltige laag, die in
het begin de gehele hoed be
dekt en bij volwassen exempla
ren in het midden nog een min
of meer aaneengesloten geheel
vormt.
De lichtgekleurde steel is
bezet met bruine schubjes, die
een fraaie, getijgerde tekening
vormen. Het ondereind is knol
vormig.
Deze stevige, ronde knol be
vindt zich in de aarde. We moe
ten deze paddestoel dus niet
afsnijden maar uitgraven.
Verder kunnen we deze pad
destoel herkennen aan een
dikke, stijve, verschuifbare
ring, die zich om de steel be
vindt. Ze is pluizig an wit van
boven en lichtbruin aan de on
derzijde. Boven die ring is de
steel doorgaans geheel glad, af
en toe iets gestreept.
OP OPEN PLEKKEN.
In de maanden juli tot okto
ber kunnen we de parasol-
zwammen algemeen aantreffen
op zandgrond, in bossen, tui
nen, parken, op bouwland langs
wegen, in duinen enz. Zij ge
ven echter de voorkeur aan
open zonnige plaatsen en ver
schijnen vaak in kleine groep
jes bij elkaar. Vooral de jonge
exemplaren zijn zeer smakelijk,
de oudere daarentegen soms
wat vezelig.
Parasolzwammen vormen
door hun grootte een dankbaar
object voor allerlei paddestoe
lengerechten. Aangezien deze
zwammen echter vaak door in
secten worden aangevreten is
nauwkeurige controle (door
snijden) noodzakelijk.
PAS OP DE KLEINTJES!
De grote parasolzwam kan
alleen worden verward met de
knolparasolzwam. De ring van
deze laatste soort kan niet zo
gemakkelijk worden verscho
ven, de steel is korter en dik
ker en niet getijgerd, terwijl
de schubben op de hoed don
kerder, dikker en platter zijn.
Het vlees van hoed, steel en de
plaatjes wordt na verwonding
rood. als het aan de lucht
wordt blootgesteld.
Dan is er nog een spitsschub-
bige parasolzwam, maar die
heeft een onaangename reuk,
en de smaak is zuur en bitter.
De giftigheid van deze soort
wordt echter betwijfeld, maar
de kans is niet groot, dat men
deze per ongeluk zal nuttigen
in plaats van de eerste twee
soorten, want slechts één
exemplaar maakt door haar
bittere smaak het gehele ge
recht absoluut ongenietbaar.
Deze bittere paddestoel is
echter ook veel kleiner, wel 7
betekenis van een
huisdier voor alleenstaande
vrouwen wordt, ge4oof ik
door vele van deze vrouwen
nog niet genoeg of in het
geheel niet begrepen. Wie
van nature niet veel om
dieren geeft en nooit de
gelegenheid heeft gehad ze
e leren kennen, kan er
zich geen voorstelling van
maken, hoeveel vergoeding
een dier voor eenzaamheid
kan geven.
Een hond is wel de meest
ideale kameraad. Met een
hond kun je praten; hij be
grijpt je, voelt je stemmin
gen aan; troost je, zelfs
zonder ooit hinderlijk op
dringerig te zijn of onbe
scheiden vragea te stellen,
zoals mensen kunnen doen.
Een hond kan je op je wan
delingen vergezellen en
wordt in de beste betekenis
een vriend en vertrouwde.
Helaas is het voor de
werkende vrouw veelal een
onmogelijkheid een hond te
houden, óf door woning
omstandigheden, öf omdat
zij de hele dag afwezig is.
Laat het dan een poes zijn,
die wel niet zo intiem in ons
leven staat als een hond,
maar toch ook gezelligheid
geeft.
En als ook dit niet kan,
neem dan desnoods een
klein vogeltje. Als het maar
een levend wezen is, dat
onze zorgen behoeft en
daarmee het verlangen ver
vult om toewijding en ver
zorging te schenken, dat
in het hart van iedere
vrouw leeft en dat voor de
alleenstaande vrouw het
leven tot een bron van ver
driet en onvoldaanheid kan
maken, als het geen uitweg
vindt.
MARCELLE
tot 10 cm, de afstaande schub
ben zijn spitspuntig en staan
min of meer in ringen. Deze
soort komt vooral voor in tui
nen, kwekerijen en parken.
ER ZIJN MEER EETBARE
PADDESTOELEN.
Tot de eetbare paddestoelen
behoren de weide-champignon,
de dooierzwam of hanekam, de
geschubde inktzwam, de kale
inktzwam, de gele ridderzwam,
de weide-kringzwam en de
grote parasolzwam. Giftig zijn
de groene knolammaniet, de
vliegenzwam en de satansbo-
leet.
Aangezien paddestoelen be
halve koolhydraten, eiwitten
e» wat vet bevhtten, zijn som
mige soorten rijk aan vitami
nen B1 en D, andere soorten
bevatten weer vitamine A (de
dooierzwam), maar daarnaast
bevatten zij ook een stof die
door sommige mensen minder
gemakkelijk verteerd worden,
n.l. de chitine, dat overigens al
leen bij dieren voorkomt, b.v.
in de pantsers van kevers en
in de lichaamsdelen van andere
insecten.
(Nadruk verboden.)
pudding van havermout, grut
ten, rijst of bloem met vruch
ten zullen uw huisgenoten
zeker ook niet versmaden.
Maakt u b.v. eens deze prui-
menvla.
Recepten voor 4 personen
PRUIMENVLA
'A kg rode of blauwe prui
men, 1 melk, 50 g (8 eet
lepels) bloem, ongeveer 100
g suiker, zout (aardappel
meel, kaneel).
De pruimen wassen (door
snijden) en in een bodem water
zachtjes gaarkoken. Enkele
pruimen achterhouden voor
garnering, de overige pruimen
door een zeef wrijven en het
moes op smaak afmaken met
suiker en kaneel. Zonodig het
pruimenmoes weer aan de kook
brengen en binden met een
weinig aardappelmeel. Het moes
laten afkoelen.
De melk, op een klein deel na,
aan de kook brengen met een
weinig zout. De bloem aanmen
gen met de achtergehouden'
melk en onder roeren de ko
kende melk ermee binden. De
pap enkele minuten laten door
koken. De pap op smaak af
maken met suiker en laten af
koelen.
Bloempap en pruimenmoes
laag om laag in een schaal
overdoen of voorzichtig door
elkaar roeren tot een gemar
merde vla.
Het gerecht garneren met de
achtergehouden pruimen.
N.B. Voor dit gerecht kan
desgewenst karnemelksepap
worden gebruikt.
YOGHURT-
CITROENPUDDING
'A 1 yoghurt, Va dl ci
troensap (sap van ongeveer
IVa citroen), 16 g (8 blaad
jes) gelatine, 100 g (bas
terd )suiker, desgewensteen
pakje vanillesuiker.
Het citroensap met de yoghurt
vermengen en met suiker (en
vanillesuiker) op smaak afma
ken. De gelatine een kwartier-
Links: Van Jacques Griffe is
deze korte avondjapon van rose
beige satijn.
Midden: Deze japon van helder
rode wol voor de vroege herfst
is door ontwerper Michel Goma,
een lid van de jonge garde, „En-
liablée" gedoopt. De licht klok
kende rok met grote zakken is
afgezet met een zwarte band
welke, evenals de zwarte wollen
ceintuur aan de voorzijde in een
strik uitloopt. Over de jurk kan
een rode cape van dezelfde stof
worden gedragen.
Rechts: „Ricochet" is 'n middag
jurk van lichte violette wol met
royaal gedrappeerde rok uit de
nieuwe koilektie van Jacques
Heim. Let op de lange torso en
de typische drapering van het
lijfje om de schouders.
m
Pompoen of kalebas is een
meloenachtige vrucht, die men
zo hier en daar nu weer in de
groentewinkels ziet liggen. De
meesten beschouwen hem uit
sluitend als een siervrucht en
weten dus niet, dat men van
deze eetbare soort heerlijke ge
rechten kan maken.
Wanneer het pompoenvlees in
een vruchtensla wordt verwerkt
kan de uitgeholde schil prach
tig worden gebruikt om de
vruchtensla daarin op te die
nen. Een gezellig gezicht, voor
al wanneer de rand wordt ver
sierd met stukjes vruchtvlees
en wat slagroom!
Maar gaar gemaakt is kale
bas ook bijzonder smakelijk.
Een paar recepten hiervoor
vindt u onder het weekmenu.
ZONDAG: Kop bouillon met
toastje kaasboterkalfsfri
candeau, princessebonen,
aardappelen; druiven.
MAANDAGRest koud vlees,
gemengde sla, gebakken
aardappelenbroodomelet.
DINSDAG: Gebakken kaas-
plak, andijvie, aardappelen;
sinaasappelvla.
WOENSDAGBloemkool, ge
bakken hamplakken, aard-
appelpurée; yoghurt met
geraspte appel.
DONDERDAG
soep; risotto;
Bloemkool-
fruit.
VRIJDAGGevulde kalebas
(al of niet met vlees), rijst,
tomatensaus, slakrenten-
pannekoekjes.
ZATERDAG
troenrijst.
Kervelsoepci-
GEVULDE KALEBAS I
tje in ruim koud water weken
tot zij zacht is. De gelatine uit
knijpen en van het vuur af op
lossen in een half kopje heet
water of hete melk. De gelatine-
oplossing laten afkoelen en
door de yoghurt roeren. De
yoghurt overdoen in een met
koud water omgespoelde vorm
of schaal en stijf laten worden.
Desgewenst de pudding keren
en garneren met gehalveerde
dunne schijfjes citroen, die
enige tijd in suiker gezet zijn,
of met schijfjes mandarijn uit
blik.
VRUCHTENSLA
Een stuk meloen van onge
veer 150 g, 125 g appel, 125
g peer, 150 g blauwe of rode
pruimen, 60 g (6 eet
lepels) suiker, citroensap.
De vruchten schoonmaken en
in stukjes snijden. De appel en
peer meteen met citroensap be
sprenkelen om verkleuren te
voorkomen. Al 't fruit dooreen
mengen en bestrooien met sui
ker naar smaak.
De vruchtensla koel wegzet
ten tot het gebruik.
De kalebas schillen en in de
lengte doorsnijden of in plak
ken verdelen. De stukken in
een bodempje water, wat melk
en iets zout gaarkoken (vooral
niet te zacht).
Het vruchtvlees en het zaad
verwijderen en de plakken be
dekken (of de helften vullen)
deels met roerei met kaas, deels
met b.v. doperwtjes. De schotel
garneren met kaascroutons.
GEVULDE KALEBAS II
4 kleine kalebassen wassen,
10 min. in water met zout ko
ken, in de lengte doorsnijden
en uithollen.
1 ui fijnsnipperen en ver
mengen met: 100 gr. gehakt, 4
tomaten (in stukjes gesneden),
Va eetlepel gehakte peterselie
en het fijngesneden vruchtvlees
van de kalebassen.
Het mengsel op smaak afma
ken, ongeveer 10 min. in 50 gr.
boter fruiten en de kalebas
helften ermee vullen. Paneer
meel en geraspte kaas erover
strooien en in een matig hete
oven een bruin korstje geven.
(Adv.)
„Frans doet de laatste tijd zo merk
waardig, dat ik er gewoon ongerust
van word," vertrouwde Mary mij toe.
Ze was 's morgens even komen aan
wippen om gezellig een kopje koffie
te drinken en omdat ik haar lange tijd
niet gezien had, informeerde ik belang
stellend naar het wel en wee van haar
gezin. Haar man, een bekend acteur,
ging het voor de wind. Z'n ster rees
hoger aan het firmament van de roem.
Door de diverse publicaties was ik
daarmee al op de hoogte, maar hoe
het met haar en haar tienjarig zoontje
ging wist ik niet. Frans is een pittig
blond joch, dat op mij altijd 'n vrolijke
indruk had gemaakt. Een normaal kind
zoals zovelen van zijn leeftijd.
DOWN EN PRIKKELBAAR
„Wat is er dan met hem?" wilde ik
weten. „Och, hij is de laatste tijd steeds
zo down, prikkelbaar en ja hoe moet ik
zeggen, zo sloom," verzuchtte zij. „Er
is geen land met hem te bezeilen!"
„Heb je dan al geprobeerd om er ach
ter te komen wat er aan scheelt?" vroeg
ik. „Ja, maar hij zegt niets," zei Mary
bezorgd. „Ik kan er maar niet achter
komen.
Hij is niet plotseling zo veranderd,
neen, het is langzaam gegaan. Vroeger
was hij vrolijk en energiek, maar dat
nam .af. Hij werd stiller en nu zit hij
soms uren in een hoekje en doet niels.
Als ik hem voorstel om dit of dat te
gaan doen, dan heeft hij er geen zin in,
of hij beweert dat hij het toch niet kan.
Wat moet je daar nu aan doen?"
Ik dacht na. „Ja zolang je de oorzaak
niet kent, kun je er weinig tegen on
dernemen," was mijn mening. „Maar
daar kom ik blijkbaar toch niet achter.
Want hoe ik het ook aanpak, hij zegt
het niet," zei Mary met een diepe
zucht. „Zou jij het eens willen probe
ren," vroeg ze spontaan. „Hij mag jou
graag en als je het een beetje tactisch
aanpakt, krijg je het er misschien wel
uit."
Het leek mij wel een moeilijke taak,
maar terwille van onze vriendschap
stemde ik toe.
DE EERSTE POGING
Een paar dagen later ging ik bij haar
koffiedrinken. Even na twaalf uur
kwam Frans thuis. Zijn gezichtje stond
bezorgd. Hij gooide zijn tas in de gang
en kwam binnen. „Dag tante Elly",
groette hij, maar er was geen vrolijke
klank in zijn stem te ontdekken. „Dag
Frans", zei ik op mijn opgewekste
toon. „Hoe gaat het er mee?"
,Hmm, gaat wel," bromde hij en
keek naar de grond. Mary had ineens
dringend een boodschap in de buurt te
doen en ik was blij, dat ze mij met
Frans alleen liet.
„Je bent lang niet zo vrolijk als vroe
ger," merkte ik luchtigjes op. „Is er
wat?" „Niks!" ketste hij het gesprek af
en rende de kamer uit. Met een harde
klap hoorde ik de deur van zijn kamer
tje dichtslaan Daar zat ik met al mijn
goede bedoelingen en was niet verder
gekomen dan het begin.
Na een poosje gewacht en nagedacht
te hebben besloot ik hem in zijn eigen
kamertje eens op te zoeken. Zachtjes
deed ik de deur open. Daar zat hij op
zijn knieën op het bed en leunde met
zijn ellebogen op de vensterbank, ter
wijl hij naar buiten staarde.
In de weerschijn van de ruit, zag ik
dat hij gehuild had. Hij had mij onge
twijfeld horen binnenkomen, maar hij
keek niet op. Langzaam liep ik op het
bed toe en ging naast hem zitten. Ik
sloeg mijn arm om hem heen en
draaide zijn gezichtje naar me toe.
„Heb je verdriet jong?" informeerde ik
zachtjes. Hij knikte en weer kwamen
de waterlanders. „Vertel het mij maar,
misschien kan ik je helpennodigde
ik uit.
TE ZWARE LAST....
Na lang wachten kwam het verhaal.
Een verhaal, dat ik niet verwacht had.
Deze jongen was ver op weg om een
minderwaardigheidscomplex te krijgen.
Zijn van origine zo grote vrolijkheid en
vitaliteit werd ernstig gedrukt door de
roem die hij te dragen had van zijn
vaders carrière. Hij was toch het zoon
tje van die beroemde acteur. Aller
ogen waren natuurlijk op hem gericht,
die jongen zou wel begaafd zijn, die
moest dit en dat kunnen, zijn vader kon
dat toch óók.
En Fransje voelde, dat hij dat niet
kon. Zijn vader was groot en volwas
sen, maar hij voelde zich zo klein. Hij
kon niet voldoen aan de verwachtingen
die men van hem had. Hij had een to
taal andere aard dan zijn vader. Ik be
greep het. Zijn mogelijkheden lagen in
een geheel ander vak, maar hij kreeg
de kans niet om die tot ontplooiing te
brengen, de buitenwereld wilde in hem
een kleine uitgave zien van de grote
acteur en dat kon hij niet opbrengen.
En zo kreeg hij het gevoel dat hij tot
niets in staat was. Het drukte hem op
een manier die te zwaar was voor zijn
jeugd.
Een rigoureuze verandering in de om
standigheden van omgeving, school e.d.
bleek het enige te zijn, dat voor deze
jongen een uitkomst bracht.
Het is dikwijls een ramp, kind van
beroemde ouders te zijn.
(Nadruk verboden.)
