Douwe Egberts
WARE SHAG
IN DE GREEP
VAN DE ANGST
Amerika schonk Japan een kracht.
die zich tegen het
westen dreigt te keren
Radio en Televisie
„Voordelige" opium
I Men weet slechts, hoe het de president te moede moet zijn ge-
I weest. Men weet echter nog steeds niet, of hij naar huis is geko-
I men met het v aste plan, orde te stellen op zaken in zijn State
Department en een aantal andere regeringsinstellingen. Niemand
I weet, hoe hij denkt over de mannen, die zijn vertrouwen genoten,
maar hem met raad en daad in de consternatie over de U-2 in de
steek lieten en hem totaal verkeerd inlichtten over de situatie in
Tokio en in Ankara.
lekker pittig
handige plastic tabakszak
In de nieuwe handige plastic tabakszak
blijft de lekkere pittige Zware Shag
altijd soef>el en vers tot de laatste draad.
„Zonne-auto" rijdt in Amsterdam
16e jaargang ne. 5039
t O verschillende merken
met nunjmerbord
en kentekenplaat uit
10 verschillende landen
Vele Amerikanen zijn op het ogenblik vervuld van een groot
medelijden met president Eisenhower. Men gevoelt mee met deze
B-an die had gedacht, dat zijn laatste beide reizen, als president
gemaakt, naar Parijs en naar het Vere Oosten, hem tenslotte toch
I nog de eretitel van vredesbrenger aan de wereld zouden bezorgen.
I Tegelijk met de woorden, die hij op Formosa sprak, klonk het ge-
I dreun der communistische kanonnen, die de reeds verpulverde arm
zalige dorpen op Matsoe en Kwemoi nog eens dodelijk omploeg-
den. De Japanse bevolking toonde haar afkeer van zijn komst zo
duidelijk, dat hij als een ongewenste vreemdeling de deur gesloten
vond. Zijn nachten op hoge zee waren, door de gedachten aan het
I gebeuren in Japan, een plaag.
de belangrijke vraag.
Scherpe kritiek is in de afge
lopen weken met recht gericht
tegen de ambassadeur Douglas
MacArthur, neef van de grote
I generaal, die tot op het laatste
moment had geloofd, dat de
regering-Kisji de president de
nodige bescherming zou kunnen
bieden. Niet rechtvaardig daar
entegen was het hier en daar
tot de president gerichte verwijt,
dat hijzelf zijn bezoek aan Japan
had moeten afzeggen. Nixon
had gelijk, toen hij verklaarde,
dat „de Verenigde Staten de
staart niet tussen de benen kun
nen steken en hard weglopen,
wanneer gepeupel met stenen
i begint te gooien. Zou men dat
als criterium nemen, dan zou
den officiële vertegenwoordigers
van de Ver. Staten waarschijnlijk
I nergens op bezoek kunnen gaan.
Want een stel lieden, tuk op
een rel, is altijd wel bij elkaar
te brengen."
De vraag in dit geval is slechts:
had men werkelijk met gepeu
pel te doen? Marguerite Hig-
gens, anders een uitstekende
verslaggeefster (uitstekend voor
al, omdat zij goede betrekkingen
met het Witte Huis en het State
Department onderhoudt) ver
klaarde in een interview, dat Nip.
pons studenten haar aan de
Amerikaanse „beatniks" (jeug
dige vechtersbazen) hadden
doen denken. Dat is op z'n
zachtst gezegd een dwaze uitla
ting. Men behoeft slechts het
voortreffelijke artikel van de
jonge John Rockefeller in het
voorlaatste nummer van „Life"
te lezen, om in te zien, dat deze
jonge Japanners eigenlijk in het
geheel niet verschillen van de
naoorlogse jeugd in andere
landen, verscherpt overigens
door de speciale Japanse situa
tie, waarin zij zijn opgegroeid.
Zij behoren tot een generatie,
waarover de schaduw van de
atoomwolken van Hirosjima en
Nagasaki ligt.
AFKEER EN
DENHEID.
ONTEVRE-
Er bestaat een scherpe tegen
stelling tussen hen en de ouderen,
voor wier tradities en principes
zij geen duit over hebben. En
zij zijn daarom, natuurlijk, een
schitterend object voor iedere
«ommunistische poging om hen
direct of indirect te beïnvloeden.
Daarbij komt, dat zij een afkeer
hebben van premier Kisji, die
immers eens zelf „oorlogsmis
dadiger" was.
Alle verklaringen, die het
State Department over het fias
co van Japan aflegde, waren
daarom slechts half waar. Zij
waren waar, voor zover het de
communistische agitatie achter
de schermen betrof. Zij gingen
echter voorbij aan het feit en
waren daarom slechts half waar,
dat de regering-Kisji het een
voudig niet had gewaagd, het
..gepeupel" te bestrijden. Daar
voor bestond ook een goede
reden: een zwijgende massa van
invloedrijke, brede kringen is,
zonder gemene zaak met de
communisten en socialisten te
maken, al sinds lang ontevreden
over de politiek van Kisji
Kisji wilde deze gelegenheid
op dit ogenblik beslist niet bie
den. Het was voor hem een
kwestie van ook persoonlijke
eer, het automatisch van kracht
worden van het nieuwe Ameri
kaans-Japanse verdrag te ver
zekeren en daarom moest hij
stand houden. Een andere vraag,
de belangrijkste zelfs, is echter,
wat dit verdrag in de toekomst
voor de Verenigde Staten waard
zal eljn. Op zichzelf is het voor
Japan heel wat voordeliger en
beter dan het vorige. Mlaar het
dreigement van het Kremlin, dat
het in geval van een herhaling
van vluchten als die van de U-2
onmiddellijk repressailles zal
nemen tegen de bases, van waar
uit deze vluchten zouden zijn
endernomen een dreigement,
dat landen ais Noorwegen en
Pakistan aan het schrikken
bracht geldt ook voor Japan,
dat wegens de bases, die het
ook bij het nieuwe verdrag aan
de Amerikanen ter beschikking
heeft gesteld, door Moskou als
een militaire bondgenoot van de
Verenigde Staten wordt be
schouwd.
economische redenen.
Naast de herinnering aan Hi
rosjima zijn er ook andere fei
ten, die in het land van de rij
zende zon een neutralistisch den
ken stimuleren. Het zijn niet in
de laatste plaats redenen van
economische aard. Japan heeft
een steeds bredere uitlaat voor
zijn verbluffend snel groeiende
produktie nodig en het verlangt
innig naar betere handelsbetrek
kingen met het communistische
China en Noord-Korea; betrek
kingen die Japans bondgenoten
nationalistisch China, Zuid-
Korea en de Verenigde Staten)
niet gaarne versterkt zouden
zien.
De Ver. Staten hadden na de
oorlog grote verwachtingen van
Japan. Het is ook een van de
bitterste ironieën der moderne
geschiedenis, dat het Amerika
was, dat Nippon in staat stelde
in de laatste vijftien jaren op
nieuw een enorme economische
kracht te verzamelen. Het is
deze kracht, die er de textielar
beiders van New York dezer
dagen toe bracht, te protesteren
en bescherming te vragen tegen
de invoer van kolossaV? hoeveel
heden goedkope Japanse goede
ren. De Japanse importen van
textiel en ook van optische in
strumenten, speelgoed enz., vor
men een enorme concurrentie
op de Amerikaanse markten en
blijken een gevaar voor de Ame
rikaanse loonstructuur op vele
gebieden. Met andere woorden
de omvang van de Japanse uit
voer naar Westelijke landen zal
meer en meer beperkt moeten
worden en dat zal Tokio dwin
gen naar andere klanten uit te
zien. Wat nu de Sowjet-Unie en
China betreft: er is niets, dat zij
liever wensen, dan een stevige
greep te krijgen op de Japanse
industriële produktie, waarmede
geen enkele andere produktie in
het gehele Verre Oosten te ver
gelijken is.
Een neutraal Japan zou voor
hen een ongekende waarde in de
„koude oorlog'' hebben.
terug naar hawaii?
Het betekent echter nog meer,
namelijk onafzienbare konse-
kwenties voor Amerika's Oost-
aziatisch front, waarin dan het
vestingseiland Okinawa het cen
trale strategische punt zou zijn,
zonder dat het zeker is, dat een
nationalistisch-neutralistisch Ja
pan niet eveneens daaruit een
strijdvraag van souvereiniteit
zou maken. Zullen de Ver. Sta
ten zich echter in een dergelijk
geval naar Hawaii terugtrek
ken? En wat voor gevolgen zou
dat hebben voor Korea, Vietnam
en de Philippijnen?
Er is in de laatste weken en
maanden van Westelijk stand
punt uit gezien veel porcelein
gebroken. De koffiedikkijkers
in Washington trachten ook nu
nog moeizaam een paar indirecte
voordelen uit de gebeurtenissen
te analiseren. Zij zijn er eenvou
dig niet. En er zijn slechts twee
mogelijkheden over. De eerste
bestaat in de hoop, dat het Ame
rikaanse volk thans een presi
dent kiest, die opgewassen is
tegen de taken van deze tijd.
Voorlopig zij slechts negatief
gezegd dat Nixon en Kennedy dat
zeker niet zijn. Bij de overige
kandidaten komt het op de man
nen aan, die zij als minister
naast zich zouden nemen. Met
de afwijzing van Rockefeller
heeft de republikeinse partij, in
elk geval tot op dit ogenblik, de
Amerikaanse natie van een grote
kans beroofd.
De tweede hoop ligt hierin,
dat men eindelijk in Washington
besluit tot het opstellen van een
nieuwe politiek, die de puinho
pen van het steeds meer cata
strofaal gebleken Dulles-tijdperk
grondig uit de weg ruimt en het
Amerikaanse volk een leiding
geeft, die weet, dat voor de Wes
telijke wereld het beslissende
uur is aangebroken. Het is niet
(Advertentie.)
k*NO I7S5
langer vijf minuten vóór twaalf.
Het is één minuut vóór twaalf.
De politieke wekkers in alle lan
den staan op alarm. De bel klinkt
ook in de regeringsgebouwen
van Washington, schril en met
de duidelijke eis: een koninkrijk
voor een plan.
(Nadruk verboden.)
Een maand gevangenisstraf
voorwaardelijk en 60 gulden
boete heeft de krijgsraad in
Den Haag conform de eis op
gelegd aan soldaat J. M. B. uit
Volendam wegens het in bezit
hebben van opium. Terwijl B.
in Tilburg' was gelegerd had
een van zijn kameraden hem
voorgesteld een voordelig han
deltje te drijven in opium. B.
zou er wel aan kunnen komen
omdat hij voor zijn vader ge
regeld vis moest brengen in
Rotterdam. Inderdaad wist B.
van een Rotterdamse markt
koopman 3000 milligram opium
los te krijgen, deels ruw, deels
gezuiverd, waarvoor hij
veertien gulden betaalde. Voor
dat hij iets met het verdovende
middel had kunnen doen werd
het echter door de Koninklijke
Marechaussee ontdekt bij een
onderzoek naar aanleiding van
diefstallen door kameraden van
B. gepleegd. „U bent flink beet
genomen door die koopman"
merkte de president van de
krijgsraad op want de partij
opium kostte in feite maar
vier guden. B.'had dit niet ge
weten want hij dacht dat
opium heel kostbaar was en
daarom had hij zelfs veertien
gulden nog voordelig gevonden.
Terwijl gisterochtend het he
melwater bij stromen neerviel,
reed de Amerikaan dr. Charles
A. Escoffery in een showroom
aan de Nieuwe Zijds Voorburg
wal in Amsterdam in zijn „zon
ne-auto". Het is een antiek wa
gentje uit 1912, dat zijn energie
ontleent aan het zonlicht. De
heer Escoffery, een chemisch-
fysicus, die als wetenschappelijk
medewerker is verbonden aan
een fabriek van gelijkrichters in
Californië, blijft tot donderdag
in ons land om de „zonne-auto"
en andere voorbeelden waarbij
gebruik wordt gemaakt van
zonlicht als energiebron, te de
monstreren.
„Die „zonne-auto" is eigenlijk
maar een aardigheidje," vertelde
de heer Escoffery gisterochtend
tijdens een persconferentie. „We
hebben hem laten bouwen om
het contrast tussen de oude en
moderne techniek te accen
tueren: een museum-auto die
rijdt op zonne-energie."
(Adv.)
ir
door
KARL UNSELT
Nadruk verboden.
„Dat is onzin, Eva. Een marte
laar daar aan de overkant dient
toch nergens voor. Kij moet zich
toch niet op een volkomen zin
loze manier opofferen en zijn
hele gezin bovendien er nog bij."
Eva slikte dapper haar tranen
weg, draaide zich ineens om en
rende, zonder nog eenmaal om te
zien, vertwijfeld de deur uit.
Een poos bleef Lüdecke als
aan de grond genageld staan.
Toen werd hij zichzelf weer
meester en liep naar de telefoon
om dr. Cornelius Ramdohr, zijn
advocaat, op te bellen, die een
bijzondere deskundige was op
het gebied der economische
vraagstukken in de in sectoren
verdeelde stad Berlijn. Georg
wilde hem om raad vragen. Maar
de advocaat was niet op zijn
kantoor. Zijn assistente kwam
aan het toestel, Ruth Bittrich. In
het kort zette Liidecke haar uit
een waar het om ging en ver
zocht haar, dr. Ramdohr zo
gauw mogelijk te laten terug
bellen. Het was erg dringend.
Juffrouw Bittrich beloofde op
zakelijke toon, dat zij haar chef
op de hoogte zou stellen.
Na het telefoongesprek was
Georg Lüdecke een en al opge
wondenheid. Het vel papier,
waarop hij daarstraks had zitten
tekenen, smeet hij in de prulle-
mand. Besluiteloos bleef hij
staan. Tenslotte nam hij zijn jas
en liep ijlings het kantoor uit.
Juffrouw Maas keek hem ver
baasd na, toen zij hem met hoed
en jas uit zijn kamer zag komen
en haastig weggaan. Nog voor zij
hem iets kon vragen, was hij al
door de deur verdwenen.
Voor de poort botste hij tegen
een heer aan, die toch moeilijk
over het hoofd te zien was. Hij
was 'n berg van vlees, waar een
vooraanstaand kleermaker enig
model aan had proberen te
geven. Een aktentas van licht
gekleurd leer met riemen en slo
ten gaf hem het aanzien van een
gewichtige persoonlijkheid.
„Waarom rent u zo?" vroeg de
heer en dat klonk als het onder
aards gerommel van een vul
kaan. „Het ziet er niet te best
uit, mijn beste Lüdecke, als be
zadigde mannen beginnen te ren
nen."
Lüdecke bleef staan.
„Was u onderweg naar mij,
meneer Böhme?"
„Goed geraden," antwoordde
Böhme een beetje snuivend.
„Maar belangrijk is het niet.
Waar wou u zo haastig naar
toe?"
„Weet ik niet," zei Lüdecke.
Böhme veegde met zijn zak
doek, die naar eau de cologne
rook, zijn voorhoofd af.
„Een mens, die rent en niet
weet waarheen, is verdacht. Wat
is er aan de hand met u? U be
valt me niets. Bent u misschien
al failleit?"
„Nog niet, maar lang duurt het
niet meer," antwoordde Lüdecke
en glimlachte.
Böhme probeerde zijn volle
maansgezicht in kommervolle
plooien te leggen, maar dat mis
lukte volkomen, zoals hij wel
verwacht had en dus deed hij
zijn best om de deelnemende
toon van een dokter aan te slaan,
die een patiënt bemoedigend
meent te moeten toespreken.
Daar hij accountant was, lag zijn
hand immers ook in zekere zin
rond de pols van de bedrijven,
die zFh aan hem toeverrouw-
den en daar behoorde de zaak
van Lüdecke eveneens toe.
„Het is in Berlijn tegenwoor
dig helemaal geen schande meer
failliet te gaan," zei hij zalvend,
terwijl zijn ogen lachten. „Zou
den we samen gaan eten, meneer
Lüdecke? Ik heb honger."
„Dat zouden we kunnen doen,"
vond Lüdecke na even nagedacht
te hebben. Zij gingen beiden
naar de wagen van Böhme en
stapten in. De veren kraakten
onder het gewicht van Böhme.
De wagen reed weg.
„Waar zouden we eigenlijk
gaan eten?" vroeg Böhme.
„Mij is het om 't even. Verrast
u mij maar eens. U komt op meer
plaatsen dan ik."
„Waar eet u anders dan eigen
lijk?" wilde Böhme weten.
„Thuis, bij mijn moeder na
tuurlijk."
„Och. Leeft uw moeder nog?
Dat wist ik helemaal niet. Moet
u toch eens zien, zo gaat dat nu.
Ik ken uw bedrijf door en door,
iedere erkenning, ieder bedrag,
ik ken uw leveranciers en afne
mers, maar van uw moeder wist
ik tot op dit ogenblik niets, om
dat zij niets uitstaande heeft
met getallen. Eigenlijk is het
maar een verschrikkelijk beroep."
Zwijgend reden zij een poos door
de drukke siraten. Toen schoof
de ruïne van de Kaiser-Wilhelm-
Gedachtniskirche voorbij.
„Waar wilt u aigenlijk heen?"
vroeg Lüdecke.
„Wacht u maar eens."
Vlak daarop kwma de wagen
in een zijstraat van de Kurfür-
stendamm tot stilstand.
„Zo, we zijn er," zei Böhme,
reed zijn wagen in de rij par
kerende auto's en werkte zich
puffend en snuivend het portier
uit. Toen "zij op het trottoir ston
den, wees Böhme naar een res
taurant. Hier zullen we het er
eens goed van nemen. Bovendien
ontmoet u daar interessante
mensen."
Lüdecke keek Böhme met een
sceptische blik aan. Maar hij zei
niets en vroeg niets. Met een
beetje binnenpret ging Böhme op
de ingang toe.
(Wordt vervolgd.)
Op het dak van de auto is een
paneel gemonteerd, waarop
10.640 silicium-cellen zijn aange
bracht. Ze zien er uit als wafel
tjes. Als de cellen door zonlicht
worden getroffen, produceren ze
een zwakke elektrische stroom,
die „bewaard" wordt in accu's.
Als ze vol zijn kan de auto onge
veer drie uur rijden bij een snel
heid van ruim 30 km.
In de ruimtevaart wordt reeds
veelvuldig gebruik gemaakt van
zonne-energie. Zo zijn bijv. de
tiros-navigatiesatellieten van de
Amerikaanse marine met zonne-
batterijen uitgerust. De kosten
zijn nog vrij hoog omdat het he
le principe nog in een experi
menteel stadium verkeert. De
kostbare research is slechts mo
gelijk dank zij de financiële
steun van dë Amerikaanse le-
gerautoriteiten. Maar volgens
de heer Escoffery zal in de toe
komst blijken dat zonne-energie
goedkoper is dan met de „met
behulp van bewegende delen"
opgewekte energie. De toepas
singsmogelijkheden zijn uiter
aard beperkt. Voor Nederland
verwacht men weinig heil van
deze nieuwigheid. De wolken bo
ven ons land absorberen de rode
stralen van het zonlicht en het
zijn juist deze stralen waarop de
„zonne-roosters" reageren.
Dr. Escoffery vertelde een en
ander over de toepassingsmoge
lijkheden. Zo wordt reeds van
zonne-energie gebruik gemaakt
voor flikkerlichten ter beveili
ging van opgebroken wegen,
voor boeien ter beveiliging van
de scheepvaart, voor transistor
radio's en zelfs konden enkele
journalisten telefoneren via de
„zonne-telef oon"
MILITAIR MET AUTO
GESLIPT
Een 20-jarige Amerikaanse mi
litair van de vliegbasis Soester-
berg R. M. G., is dinsdagavond
op de Utrechtse weg te De Bilt
met zijn auto geslipt. De wagen
draaide een halve slag om, reed
een verkeersbord je omver, en
kwam tenslotte tegen een licht
mast tot stilstand. Een van de
twee 15-jarige Utrechtse meis
jes, die bij G. in de wagen zaten,
A. L., werd uit de auto geslin
gerd. Zij is in bewusteloze toe
stand naar het St. Anthonius-
ziekenhuis in Utrecht gebracht.
De militair en het andere meisje
kwamen er goed af. G. vertelde
de politie dat hij twee glazen
bier had gedronken.
DUITSE MONTEUR
VERONGELUKT
Dinsdagnacht is de 22-jarige
Duitse monteur H. L. Hartmann
uit Oberhausen bij het verrichten
van werkzaamheden in de elek
trische centrale aan de Waalha
ven een nog niet opgehelderd on
geluk overkomen. De monteur
was belast met de contróle over
de elektrische apparatuur op de
tweede etage van het gebouw.
Toen men hem enige tijd miste,
is men op onderzoek uitgegaan,
maar de man was nergens te
vinden. Tegen middernacht
kwam hij bloedend aan de kin en
uit het linkeroor de trap opge
strompeld. Zonder dat hij een
woord kon uitbrengen zakte hij
in elkaar. In bewusteloze toe
stand, vermoedelijk met een
schedelbasisfractuur, heeft men
hem naar het Westerziekenhuis
vervoerd, waar hij kort daarna is
overleden.
VRIJDAG 22 JULI.
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws;
7.10 Gym.; 7.20 Gram.; 8.00 Nws;
8.18 Gram.; 8.30 Gram. voor de
jeugd; 9.00 Gym. voor de vrouw;
9.10 Gram.; 9.35 Waterst.; 9.40
Gram.; 10.00 Wat doe je met je
tijd als je ziek bent, lezing; 10.05
Morgenwijding; 10.20 Gr.; 10.35
Cabaret; 11.00 Voor de kleuters;
11.15 Kamermuz.; 11.45 Ham
mondorgelspel; 12.00 Jazzmuz.;
12.20 Regeringsuitz.; 12.30 Land
en tuinbouwmeded.; 12.33 Sport
en prognose; 12.50 Pianosp.; 13.00
Nws; 13.15 Med. en gram.; 13.25
Beursber.; 14.00 Kamerk.; 14.20
Voordr.; 14.40 Kamermuz.; 15.05
Gevar. progr; 16.00 Gram.; 16.30
Voor de zieken; 17.00 Voor de
jeugd; 17.25 Versierde vakantie-
tips; 18.00 Nws; 18.15 Vlaamse
notities; 18.20 Gevar. muz.; 18.50
Act.; 19.00 Voor de kinderen;
19.10 Hammondorgelspel; 19.30
Het platteland nu, rep.; 19.45 Op
bezoek bij anderen, lezing; 20.00
Nieuws; 20.05 Boekbespr.; 20.10
Filmbespr.; 20.20 Kuzik. lezing;
20.35 Ontmoeting met het Oos
ten, lezing; 20.50 Benelux, caus.;
21.00 Quiz; 21.55 Jazzmuz.; 22.15
Buitenl. weekoverz.; 22.30 Nws;
22.40 Zorg om de mens, gesprek;
23.00 Soc. nieuws in Esperanto;
23.10 Muz. revue; 23.55 Nieuws.
HILVERSUM II. 7.00 Nieuws;
7.15 Gram.; 7.45 Morgengebed en
overweging; 8.00 Nws; 8.18 Gr.;
8.50 Voor de vrouw; 9.40 Voor
de jeugd; 10.00 Lichte muz.; 10.25
Gram.; 11.oo Voor de zieken; 11.40
Gram.; 11.50 Als de ziele luis
tert; 12.00 Middagklok; 12.03
Gram.; 12.30 Land- en tuin-
bouwmed.; 12.33 Lichte muziek;
12.50 Orkest; 13.00 Nieuws; 13.15
Zonnewijzer; 13.20 Lichte muz.;
13.45 Voor de vrouw; 14.00 Klas
sieke en moderne meesterwer
ken; 14.30 Gram.; 15.00 Voor de
jeugd; 15.30 Voor de zieken; 16.30
Pianorecital; 17.00 Voor de jeugd;
17.15 Orkest; 17.40 Beursberich
ten; 17.45 Lichte muziek; 18.10
Gram.; 18.50 Emigratiepraatje;
19.00 Nieuws; 19.10 Act.; 19.25
Memojandum; 19.30 Pol. lezing;
19.40 Verzoekprogr. voor de mi
litairen; 20.30 Het Nederlands in
Duitsland; 21.00 Lichte muz.;
21.20 Licht progr., 21.50 Strijk
kwartet; 22.10 Gram. 22.25 Boek
bespreking; 22.30 Nieuws; 22.40
Geloof en leven in de kerk; 22.50
Gevar. progr.; 23.55 Nieuws.
BRUSSEL (VL.): 12.00 Omroep
orkest; 12.30 Weerbericht; 12.35
Gram.; 12.50 Koersen; 13.00 Nws;
13.15 Orgelrecital; 14.00 Gram.;
16.00 Lichte muziek; 17.00 Nws;
17.10 Lichte muz. (verv.); 17.45
Marsmuziek; 18.00 Vlaamse lie
deren; 18.10 Boekbespr.; 18.20
Voor de soldaten; 19.00 Nieuws;
19.40 Amus. muz.; 20.00 Holland
Festival 1960: Concertgebouwork.
en kamerkoor; 21.35 Klass. ka
mermuziek; 22.00 Nieuws; 22.15
Moderne kamermuz.; 22.55 Nws;
23.00 Voor de zeelieden.
Televisieprogramma's.
NED. T.V.: 20.00 Weekjourn.;
20.30 Actueel progr.; 21.15 Film;
21.45 Balladenprogr.; 22.15 Wat
ben ik?
VL. BELG. T.V.: 19.30 Nieuws,
act. en journaal; 20.00 Voor de
jeugd; 20.30 Fragm, uit nieuwe
films en nieuws uit de filmwe
reld; 21.00 Songfestival te Knok'
ke; 22.15 Nieuws en journaal.
Donderdag 21 juli 1960
