enu van de week 9e/Srcr Met raad en daad Moeder Ankie is niet bang r Verlangt de doorsnee vrouw om moeder te zijn De Ster van Bethlehem nemen wij voor een re^en/ad.,.. <U ÏJcouw ■n U^zmjeilc^ YE1U6HEIDS-BAUP0INT KLEUR-EN 00 CU ME NT ECHT PETTICOATS MET ZAKJES. 30 april 1960. Zaterdag 30 april 1960. DE VRIJE ZEEUW Pagina 9 Terry had al een paar maal op de klok gekeken. Ze probeerde het tersluiks en ongemerkt te doen, maar na tuurlijk had Ada het gemerkt en viel ze er over. „Heb je weer haast", smaalde ze. „Je weet, dat ik graag thuis ben, als de kinderen school komen", verontschuldigde Terry zich. „Dat moet toch ook wel iets verschrikkelijks zijn, de slaaf van je kinderen te zijn. Blij, dat ik uit om zo ze niet heb", barstte Ada uit. Het was het oude liedje. Al Ada's vriendinnen kregen om de beurt een veeg uit de pan. Haar schimpscheuten en honende op merkingen over de manier, waarop ze met hun kinderen omgingen, haar moederplichten meenden te moeten vervullen en zich daarmee volgens Ada aan een slaafse onderhorigheid on derwierpen, bespaarde ze nie mand. Met Ada viel over dit tere onderwerp niet te praten. Ze was daarvan niet af te brengen. En als een van de vriendinnen de moed had, zich te verweren door te zeggen, dat Ada de kwesties met kinderen niet kon beoorde len, omdat ze er zelf geen had, dan barstte de bom pas goed. \'ee en ik zou ze niet willen hebben óók", barstte ze dan uit, terwijl ze met felle, agressieve ogen de kring rond keek. „Zeker om op dezelfde walgelijke manier gebonden te zijn als jullie. Om de voetveeg te worden van een troep ongemanierde egoïsten. Vertel me, wat een moeder, die maar op de wenken van haar kinderen vliegt, zoals jullie, an ders is. Jullie behoeven mij niets te vertellen. Als het 's middags in de stad pas gezellig wordt, om ergens te gaan teaen, moeten jullie naar huls, omdat de kinde ren niet alleen kunnen zijn. Jul lie regelen je hele leven naar hèn. Je geeft hun het idee, dat het heelal om hèn draait en je leest hun wensen uit hun ogen, klaar om die te vervullen. Wat een belachelijke demonstratie van toewijding en moederliefde. Denk je soms, dat ze je er later dankbaar voor zijn? Verwacht je hun eeuwige aanhankelijkheid ermee te zullen winnen? Op een dag laten ze je toch in de steek. Dan heb je afgedaan. Ze zoeken hun eigen weg en trekken zich van jou niets meer aan. Dan had je net zo goed geen kinderen ge had kunnen hebben. Want ze vergeten toch, wat je voor hen opgeofferd hebt en dat je ter- wille van hen vergeten hebt, dat je ook nog mens en vrouw bent, behalve moeder." Dan zouden ze natuurlijk kun nen beweren, dat ook nadat het kind zijn eigen weg zoekt, wat de normale gang van zaken is, hij toch nooit voor je verloren gaat, omdat hij een stuk van jouw geest meedraagt en die weer voortzet in zijn eigen kin doren, die jouw kleinkinderen zullen zijn en waarin ook voor jou opnieuw een stukje fris leven begint. Maar ze konden het net zo goed laten, want Ada was niet '■oor rede vatbaar. Waarom dus te trachten haar uit te leggen, dat moeder zijn niet iets Is, wat zich laat beredeneren, evenmin als het instinct, dat je voortdrijft om te doen, wAt je doet en dat nóód als een offer gevoeld wordt en ook geen dankbaarheid ver wacht? Als Terry thuis wil zijn, wan. neer haar kinderen uit school komen, doet zij dit beslist niet uit °en overweging van plicht, om dat zij erop gesteld is voor een oorbeeldige moeder door te gaan of omdat zij haar kinderen hiermee verwent. Ze doet het, omdat haar moeder het voor naar deed en ze zich nog zo goed herinnert hoe akelig ze het vond, ais moeder er een enkele maal »ns niet was. Het is het dood gewone moederinstinct, dat haar drijft voor haar kinderen de sfeer te scheppen, waarin ze zich g' lukkig en veilig voelen en kun nen gedijen. Hoe zou je hierbij overigens van een offer kunnen ■Treken. Het is precies zoals het behoort te zijn, dat ze zich in de intimiteit van haar huiskamer, temidden van haar kinderen ge lukkiger en tevredener voelt, dan wéér ook buitenshuls. Het Is heerlijk om naar hun verhalen te luisteren, waarbij ze naar alles vertellen, wat ze die dag op school beleefd hebben en tegelijkertijd te voelen, dat ze in haar, de moeder, altijd weer hun rust- en middelpunt vinden. Ze is trots op het vertrouwen, dat ze in haar stellen. Een kind kun ie niet teleurstellen. Daarom doe je de spelletjes met hen, die zij leuk vinden; daarom antwoordt Je op hun vragen, zonder dat het Je verveelt; daarom maak je van dit uurtje voor het eten iedere dag opnieuw een klein feest. Je doet dit, omdat het je zélf plezier doet èn omdat de kinderen het van je verwachten. Niet als iets, waarvoor ze bovenmatig dank baar moeten zijn, maar als iets, wat natuurlijk is, omdat jij hun moeder bent. Als Terry de kleine vreugden en verdrietelijkheidjes en al hun vragen in de ogen van haar kin deren leest, als ze hun sprookjes vertelt of voorleest en in de uit drukking van hun gezichtjes alles zich ziet weerspiegelen en mee leven, zal ze zich dan afvragen, of ze hiei' later dankbaarheid voor zal oogsten? Dankbaarheid waarvóór trouwens? Iets, dat met zoveel liefde en vreugde en spontane natuurlijkheid gegeven wordt, denkt toch niet aan wat het er voor terug zal krijgen. Natuurlijk ontkomt bijna geen enkele moeder aan onvermijdelij ke kleine teleurstellingen bij het opgroeien van de kinderen. Maar kinderen niet heeft, om ze aan zich te binden en vast te houden, maar om hen erop voor te be reiden, vrije onafhankelijke men sen te worden, die zonodig kracht kunnen putten uit de steun, die ze thuis ontvangen hebben, maar niet de behoefte gevoelen, daar op te blijven leunen. Waarom kan Ada dat alles niet begrijpen? Waarom speelt ze haar vrijheid, om als de dingen waar ze zin in heeft te doen zon der aan handen en voeten ge bonden te zijn door kinderen, uit, alsof het iets is, waardoor zij de bevoorrechte is en heeft zij er plezier in, haar vriendinnen hier mee te beschimpen? „Ik mag Ada niet", zeggen sommigen. „Ze is niet oprecht. Ze speelt een valse rol. Ze doet altijd net of ze op ons neerziet, omdat we maar een troep onbe nullige sloofjes zijn. Misschien benijdt ze ons wel in haar hart." En nu geloof ik, dat ze daar mee de spijker juist op de kop hebben geslagen. Die spot en die agressiviteit van Ada zijn waar schijnlijk maar een armzalige maskerade. Ik geloof verder niet, dat het zozeer haar vriendinnen zijn, die zij wil bestrijden, maar eerder, dat zij naar de wapens grijpt, waarmee zij het best tegen haar eigen onvoldaanheid kan vechten. Ada wil zich niet arm en mis deeld voelen, daarom praalt ze met veren, die ze zichzelf op steekt. Ada is als een van die hondjes, die door iedereen voor vals versleten worden, omdat ze zonder reden grommen en hun tanden laten zien, terwijl ze in als zij een werkelijke verstandige jjun hart toch maar heel bang moeder is, die op tijd weet los te laten, zal zij ondervinden, dat men zijn kinderen niet verliest, ook al geeft men hun de vrijheid. Men moet begrijpen dat men zijn en zielig zijn. MARCELLE, (Nadruk verboden.) „Zie je er niet tegen op, dat Hans het huis uit gaat?" vraagt mevrouw Van Veen. „Ben je niet bang voor het studen tenleven en de gevaren, waar hij dan aan bloot staat? Als ik eraan denk, dat ik met mijn jongens over een paar jaar ook zover ben, krijg ik er nu al de zenuwen van." „Bang?" zegt moeder Ankie peinzend. „Waarom? Als ik er niet op mocht ver trouwen dat Hans in die 18 jaar van zijn leven genoeg zelfvertrouwen en verant woordelijkheidsgevoel had gekregen, om nu op eigen benen te staan, zou het er met onze opvoeding niet best uitzien." Mevrouw Van Veen is een jaar of wat jonger dan moeder Ankie, maar ze heeft nogal kritiek, juist op die opvoedings methode van moeder Ankie. „Ik zou in jouw plaats wèl bang zijn," zegt ze. „Jij hebt je kinderen altijd zo vrij gelaten, dat ze wel helemaal geen remmen moeten kennen. Kijk naar ons; Wij waken over onze jongens. Wij hou den er strenge wetten op na, die nage leefd moeten worden. Kinderen moeten beschermd worden. En zelfs wij, die onze jongens precies voorhouden, wat wèl en wat niét mag, houden ons hart vast voor de tijd, dat ze voor hun studie uit. huis moeten en ons missen, om op hen te passen." Een fijn, bijna onmerkbaar glimlachje glijdt om moeder Ankie's mond. „Schuilt daarin niet juist het gevaar? Is dat niet de kiem van jullie angst?" vraagt ze rustig. „Jullie hebt zo goed op je kinderen gepast, dat ze nooit heb ben kunnen leren, op zichzelf te pas sen." „Jij wilt propaganda maken voor de vrije opvoeding, dat begrijp ik," ant woordt mevrouw Van Veen wat gepi keerd. „Maar wij verlangen van onze kinderen gehoorzaamheid." „Slaafse gehoorzaamheid aan jullie, ja. Jullie woord is wet, of de kinderen er de redelijkheid van inzien of niet. Maar wordt dat niet een soort dressuur, waar de kinderen zelf later niet veel aan hebben? Vergeet niet, dat wanneer kin deren groot worden en zich hun eigen ideeën gaan vormen, zij onherroepelijk in verzet komen tegen wat hen dwars boomt in hun eigen ontplooiing. Geen vroeger ingeprente gehoorzaamheid kan het kind behoeden tegen de gevaren van het leven, wanneer hij daarmee als zelf standig mens geconfronteerd wordt. Dan helpt hem alleen de gehoorzaamheid aan zichzelf. Daarom hebben wij Hans en ook de jongere kinderen geleerd, wat verantwoordelijkheid aan zichzelf be tekent; hoe een mens de konsekwenties van eigen daden moet dragen. Wij heb ben getracht, hun zo goed mogelijk het onderscheid tussen goed en kwaad bij te brengen. Pas als een mens het verschil tussen die beide inziet, kan hij vrijwillig zijn keus maken. En waarom zou die niet In de goede richting gaan, als hij het goede voorbeeld krijgt, als zijn geweten normaal ontwikkeld is en hij gelegenheid heeft gehad, zich in zelfdiscipline te oefenen? Geloof je niet, dat dit tenslotte een doeltreffender uitwerking heeft? Het is toch een bekend feit, dat juist de jongere mensen, die als kind te strak gehouden zijn, het meest uit de band springen, wanneer zij eenmaal de ge legenheid krijgen. Nee, ik ben niet bang voor Hans. Hij hóéft niet uit de band te springen, omdat hij thuis geen knellende banden gevoeld heeft. Bovendien hebben wij over allerlei onderwerpen heel open hartig met hem gesproken. Hij heeft voldoende werkelijkheidszin, om te be seffen, wat in het studentenleven ge vaarlijk voor hem zou kunnen zijn. Maar hij weet ook, wat hij aan zichzelf ver plicht is en waarvoor hij zich behoeden moet. Daarom laten wij onze jongen met een gerust hart gaan." MARCEDLE. (Nadruk verboden.) Menige huismoeder is trots op haar „ster van bethlehem" of zoals de bloemist hem noemt „cam panula isophylle alba" en met recht, want het is een lust voor het oog, als in de nazomer deze ster staat te bloeien, een en al bloem, al wat ge ziet. Deze ster is geen teer plan tje, al wordt dat wel eens ge dacht. Het is juist een vrij sterke plant eneen ge makkelijke kamerplant, want zij heeft niet veel noten op haar zang. Hoewel deze plant een zon- nik plekje vraagt is het nu ook weer niet zo, dat ze zomers, op het heetst van de dag ge steld is op de felle zonnestra len, dus bescherm haar dan een beetje, zij bloeit er ook langer door. Is het u gelukt een ster over te houden, dan is nu de tijd aangebroken deze te verpotten, u weet immers, dat de plant na de bloei sterk teruggesnoeid wordt. Neem voor het verpot ten goede bloemistenaarde, maar vergeet niet de potscherf, het water moet kunnen weglo pen. Ook mag de grond niet te los worden aangestampt, want dan loopt het water er zo doorheen en krijgt de plant onvoldoende voedsel. Stekken Een ster van bethlehem kan heel goed voortgekweekt wor den door middel van stekken en het is juist nu een goede tijd hiervoor. Jonge scheutjes ter lengte van ongeveer 6 A 7 cm kunnen voor dit doel ge bruikt worden. Ze moeten daartoe in een potje met zan derige grond worden gezet en mogen de eerste tijd niet in de volle zon staan. Vergeet niet, dat niet in de volle zon staan, niet betekent dat ze niet in het licht mogen staan, want uw plantje zou spoedig de geest geven als ze niet In het licht staat. Zodra de stekjes zijn ge vormd en de groei er dus in zit, heeft ze graag de zon. Het voorkweken door middel van stekken is een leuk werkje en u kunt er buurvrouw ook een genoegen mee doen. Verzorging De plant vraagt veel water, in de volle zomertijd; als het behoorlijk warm is, vraagt zij soms wel twee keer per dag water. Bovendien vraagt zij veel voedsel in de vorm van kunstmest (kamermest), zeker eens per week. Voordat u er kamermest op d'oet, maakt u de aarde eerst vochtig met gewoon water en pas daarna geeft u kamermest. Wilt u uw plant langer goed houden, zorg er dan voor, dat alle uitgebloeide bloempjes er steeds direct uitgehaald wor den, want doet u dat niet, dan krijgen de overige bloemen te weinig voedsel, en het staat bovendien ook veel mooier. Zodra de plant uitgebloeid is, dienen de lange stengels tot op de potrand teruggesneden te worden; de plant kan dan in de winter overgehouden wor den in een matig verwarmd vertrek. In d'ie tijd geen mest en maar zeer matig water. Er is ook een blauwe soort verkrijgbaar, maar deze is niet zo sterk. De behandeling is ge lijk aan de witte, alleen u zult er niet zoveel plezier van heb ben. Beide soorten zijn niet ge steld op tocht. (Nadruk verboden.) WaarscW.jrilijk vieren velen de bevrijdingsdag grotendeels bui tenshuis en er zal van het voor bereiden van de warme maal tijd die dag dus wel niet veel kernen. Toch moet er natuurlijk een voedzame hap gereed staan als 'men meegevierd thuis komt. Een kaassla b.v. kan gemakke lijk 's morgens al worden klaar gemaakt en mag best een tijdje staan. Een paar recepten hiervan vindt u onder het weekmenu. Zendag: kaasbouillon met ei; lamseoteletten, andijvie, aard appelen; vruchtencompote. Maandag: gebakken kaasplak, bloemkool, aardappelpurée; rabarber. Dinsdag: eierragout met cham pignons, spinazie, rijst; luch tigs koffiepudding. Woensdaggehakt, postelein, aardappelen; citroenrijst met vanillesaus. Donderdag (bevrijdingsdag): Hollandse sla; fruit. Vrijdag: gekookte schelvis, pe terseliesaus, worteltjes, aard appelen, öf zwezerik, citroensaus, wortel tjes aardappelenwentelteef jes. Zaterdag: bissoep, notenkwark. NOTENKWARK '/z pond kwark, 1 kopje ge hakte noten, 'h kopje ge. raspte chocolade, 50 gr bas terdsuiker en '4 l koffie melk of koffieroom, worden flink door elkaar ge. roerd, in coupegglazen overge bracht en bestrooid mgt noten- en chocoladegruis (in plaats van kwark kan ook Bulgaarse yog hurt worden genomen HOLLANDSE SLA 500 gr gare aardappelen, 1 ui, 200 gr belegen kaas, 4 hardgekookte eieren en pe terselie of bieslook worden fijngesneden en met wat mayonaise aangemaakt. De sla wordt met reepjes zure haring, sjalotjes en peterselie gegar neerd. 3LA BOHÉMIENNE 500 g gare aardappelen, 200 g worst (b.v. metworst of salami), 200 gr belegen kaas, 2 augurken en 1 ap pel worden fijn gesneden en met mayonaise of slasaus aange. vteng'd. Fa. P. J. VAN DE SANDE RET klimaat in ons waterlandje houdt zich de laatste tijd niet meer helemaal aan de afspraak. Was het voorheen zo, dat een regenmantel het meest gedragen kledingstuk in de garderobe was, tegenwoordig wil het wel met de droge en vaak warme dagen en dan komt de regenkleding op het tweede plan. Maar de Nederlandse regenkleding- industrie heeft zich snel aangepast. In de eerste plaats wordt ook regenkleding vervaardigd, die uiterlijk niet meer aan regenkleding doet denken en verder is men zich steeds meer gaan toeleggen op het maken van goede en moderne sportkleding. Keus genoeg voor ieder type vrouw. DIJ de regenjassen voor de meisjes en jonge vrouwen is men enigszins teruggegaan naar het sportieve model zoals de trenchcoat en de vele variaties daarop. Dit soort jassen is zeer ge schikt voor teen-agers voor fiets en bromfiets. Ze staan vlot en kunnen tegen een stootje. Veel pastelkleuren zuilen zorgen voor sen vrolijke toets. En welk een variatie in materialen wordt ge bruikt: katoenen poplin en katoe nen gabardine; bedrukte- en grof- jeweven katoen; terlenka in ver schillende mengingen, rayon en nylon. Er zijn ook vele meer geklede jassen, zodat de regenmantel, bij gebrek aan regen, echt niet in de kast behoeft te blijven hangen. Een mantel uit terlenka met wol in een Prince-de-Gall -dessin en zwart afgebiesd bijvoorbeeld komt altijd van pas, terwijl van een vage ruit in de terlenka- wolcombinatie een alleraardigste sportieve reisjas kan worden ge maakt. Gemakkelijk mee te nemen zijn ook de nylonjassen die nylon-coated zijn, d.w.z. op gespoten met een plastic binnen- laag. Die krijgen weer een ge kleed uiterlijk, wanneer die nylon bedrukt is. Een jas uit 100 °/o rayon-ottoman in een pastelkleur geeft 'leen fleurig zomers idee, wat ook het geval is met een jas uit een rayon met een shantung- Terlenka.met.wol mantel in Prince De Galldessin. effect. Heel mooi en heel gekleed. Gezellig zijn effen of bedrukte katoenen jassen, min of meer ge kleed, met of zonder ceintuur en bijpassend hoedje. Alle jassen waterafstotend. Van ongevoerde regenmantels en zuid-westers. CEN regenjas om in het toch nog wisselvallige klimaat bij ons te dragen is de „single coat' een ongevoerde poplin jas, water afstotend, die mèn zelf kan was sen. Het model is vlot met een aardige rugverwerking en naar verkiezing een rond kraagje oi revers en.voor lage prijs. De „oilskin" jassen, plastic op katoen, die er uitzien als de echte „zuid-wester" staan de teen-agers leuk en stoer. Ook hier verschil lende pasteltinten. Onze sportieve tjjd vraagt sportieve kleding, zoals bijvoorbeeld een tuinpantalon uit een gezellig katoenen streepstof; een twee- of meer-delig strand- pakje in een kreukherstellend gemakkelijk wasbaar materiaal: waterafstotend gemaakte suedine jasjes voor scooter en bromfiets in vele pittige kleuren en ai: weer voor de moderne jongeren de allernieuwste parka's, veel al in de door hen geliefde zwarh kleur. De Nederlandse regenkleding industrie zorgt ervoor dat wij er naar verkiezing modieus, elegant, sportief, exotisch, romantisch of zakelijk kunnen uitzien, terwijl de sportieven onder ons in dc sportkleding een ruime keus vin den. Elke weersgesteldheid dur ven wij aan met zo'n Nederland se confectie-industrie Op een modeshow voor tieners in Frankfort werden petticoats met kleine zakjes getoond, die speciaal bedoeld zijn om een lip penstift en klein zakdoekje te bewaren. VERVEN IS EEN WERKJE dat niet in een handomdraai geleerd kan worden. Risico blijft er steeds aan verbonden, de uitslag kan ondanks alle voorzorgen tegenvallen. Moet er dus iets kostbaars geverfd worden, laat dit dan over aan de vakman. MINDER KOSTBAAR GOED kunt u zelf verven, daartoe weegt u de stof in droge toestand, opdat u weet hoeveel verf u moet ge bruiken. Was het kledingstuk vooraf, zodat het geheel schoon i* en spoel zeer veelvuldig na. DE STOF MOET ALTIJD NAT in het verfbad komen, aangezien niet alle grondstoffen even snel vocht opnemen. Zet derhalve het te verven goed een nacht in de week in schoon water. TORN DE NADEN LOS als het kledingstuk na het verven ver maakt moet worden, opdat de verf ter plaatse voldoende wordt opgenomen. KOOKVERVEN worden gebruikt voor katoen en linnen, koud- waterverf voor wol, zijde en kunstzijden stoffen. Deze laatsten pak ken echter beter wanneer het verfbad wel verwarmd wordt, maar niet gekookt. Zijde en wol geven in hetzelfde verfbad niet een gelijk resultaat, zoek dus de kleur uit op de kleurenkaart. ONGEKLEURDE STOFFEN laten zich het beste verven. Moeten er echter andere stoffen geverfd worden, lees dan vooral de voor schriften op de verpakking na, hierop staat wel vermeld hoe b.v. groen wordt, indien men bruin verft. ONTKLEUREN VAN DE STOFFEN kan ook, dit kan b.v. geschie den met wolblank, of met Heitmann's ontkleurden Volg echter nauwkeurig de gebruiksaanwijzing op. Gebruik ruim vloeistof, en zorg er voor dat de stof volkomen onder staat. LOS DE VERF OP in kokend water en zeef haar door een doekje, elk korreltje kan een vlek geven! Neem een gave emaille teil, en vul deze met zoveel warm of kokend water, als nodig is om de stof onder te laten staan, zonder dat het te stijf op elkaar gepakt zit. Voeg één-derde van de opgeloste verf toe, roer flink en doe de uitgeknepen stof losjes direct in het verfbad. Beweeg de stof geregeld heen en weer, zodat alle plaatsen worden geraakt. Ge bruik hiervoor een oude gave houten lepel. DONKERE KLEUREN laat u afkoelen in het verfbad. Spoel de eerste maal in water van dezelfde temperatuur als die van het verfbad. Niet knijpen of wringen. Spoel vervolgens zolang tot het spoelwater kleurloos is geworden. BIJ HET VERVEN VAN KATOEN OF LINNEN kan het verfbad aan de kook worden gehouden. In alle andere gevallen mag het verfbad wel warm worden gehouden, maar niet koken! (Nadruk verboden.)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1960 | | pagina 9