gratis bii Rré giSr° Hvdro BLANK EN ZWART IN AFRIKA Grootboek woningverbetering en strafvervolging Eric de Noorman - Het recht der lange lansen liilomubip Zal de Pagina 4 5 miljoen tegen 200 miljoen Apartheid, deelgenoodschap of echte samenwerking MET PRÉ WASSEN BETEKENT PRETTIGER WASSEN pré wast alleen. - pré is goed voor élke was, ja óók voor de afwas. pré geeft voldoening: Uw textiel blijft als nieuw. pré spaart was, wasmachine en wringer, pre wast fónkefwit en-prettig snel 8 Leuke boekjes VOOl* \jv/ kinderen Het gemeenschappelijk zuivelbeleid in de E.E.G.-landen DE VRIJE ZEEUW Donderdag 5 november 1959 „Hebben de blanken 't recht, primitieve en half-primitieve volken hun heerschappij op te dringen?Neen, wanneer zij slechts uitzijn op materiële voordelen. Ja, wanneer het hun ernstige streven is, volken op te voeden en tot welstand te brengen." Albert Schweitzer. In het eigenlijke vaderland der zwarten, het Afrika ten zuiden van de Sahara, leven ongeveer vijf miljoen Europeanen en een miljoen Aziaten te midden van een massa van ruim 200 miljoen Negers. Zien we af van enkele gebieden, die de onafhankelijk heid hebben verworven, dan kun nen wij in dit reusachtige terri toir vier verschillende rege- ringssytemen, alle gehanteerd door de blanke man, onderschei den. 1. Het oude, patriarchale kolo niale bestuur, zoals het tot op heden in de Belgische Kongo, waaraan thans door Brussel de onafhankelijkheid in 1964 is toegezegd, wordt uitge oefend. 2. Een blanke olichargie, zoals deze gevestigd is in de Unie van Zuid-Afrika en het daar mede verbonden mandaats- gebied van zuidwest-Afrika. 3. Een Europees-Afrikaanse unie, zoals deze bestaat in de beide Portugese „overzeese provincies" Angola en Mo zambique. 4. Een veelrassig (multiracial) bestuur, zoals in het bijzon der de Britten het in Oost en Centraal-Afrika hebbten ingevoerd. ZUID-AFRIKA. De blanke olichargie in Zuid- Afrika is gebaseerd op het be wustzijn van de door God gewilde superioriteit van de blanke man, aan wie alle andere rassen zich gewillig hebben te onderwerpen. Haar onfeilbaar credo is de apartheid, dus de strikte, bij de wet rigoureus geregelde schei ding der rassen en huidskleuren en de toekenning aan de blanke van het uitsluitende recht van beslissing in alle vraagstukken van nationale betekenis. Hoe dit er in de praktijk uit ziet, beschrijft een onbevooroor deeld man als Herbert Tingsten, hoofdredacteur van het grote Zweedse blad „Dagens Nycier", na een maandenlange reis door de Unie, als volgt: „Voor de erbarmelijke woning toestanden (voor de negers) kan men met wat goede wil de ogen sluiten. De kleinzielige, met grote gestrengheid toegepaste schei ding tussen blanken, zwarten en halfbloeden valt echter iedere rei ziger onmiddellijk op. Ook wan neer men het zuiden der Verenig de Staten kent, vindt men geen vergelijkingsmateriaal. De situa tie hier is geheel anders, de „af scheiding" veel ingrijpender. Ik wil hier niet op de formele argu menten ingaan, maar slechts trachten te schetsen wat ik met mijn eigen ogen gezien heb." „Overal stuit men op opschrif ten, die de rassendiscriminering verheerlijken: „Alleen voor blan ken", Voor niet-blanken", „Azia ten", enz. In het openbare ver keer heeft men niet slechts af zonderlijke zitplaatsen, maar ook aparte wagons en autobussen. Men heeft afzonderlijke in- en uitgangen, gescheiden toiletten en gescheiden restauratieruim ten, wat betekent, dat de niet- blanke op reis veelal geen mo gelijkheid heeft om iets te eten. Zelfs in de postkantoren wordt de blanke man door een afschei ding beschermd tegen „zwarte" verontreiniging. Enige nogal bouwvallige bioscopen zijn voor de gekleurde bevolking ge reserveerd. Maar bijna nergens beschikken de onderdrukte ras sen over een theater. Er is geen sport, die de zwarte gemeenschappelijk met de blanke kan beoefenen. De liften be diend door leden van het onreine ras zijn uitsluitend voor blan ken bestemd; Indiërs en negers moeten om een negende of tien de verdieping te bereiken, de trap gebruiken. Aan enige niet-blan ken is het voorrecht ingeruimd om, met blanken samen, medicij nen te studeren. Maar zij moeten de gehoor- of operatiezaal onmid dellijk verlaten, wanneer een blanke patiënt wordt behandeld. En dit alles is volkomen vanzelf sprekend geworden". rORTUGEES-AFRIKA. Even weinig goeds, voor de niet-blanken, is te vertellen over de zogenaamde Euro-Afrikaanse Unie in Portugees-Afrika. Scher pe onderdrukking van iedere op positie, deportatie van alle onge wenste elementen, het ontbreken van iedere mogelijkheid tot een hogere opleiding, maar ook de af wezigheid van ieder schot tussen de rassen en de echte intergratie van alle „assimilados" als gelij- gerechtigde burgers zijn de ken merkende bestanddelen van dit systeem, dat zich, dank zij een efficiënt, onmiddellijk ingrijpend politie-apparaat, tot nog (oe op merkelijk stabiel heeft getoond. Overigens wordt de zoveel ge roemde politiek dor assimilering onmiddellijk in het juiste licht ge plaatst, wanneer men vaststelt, dat van meer dan tien miljoen negers slechts 37.000 of 0,3 pro cent (!i de status van gelijkge rechtigde „assimllado" bezitten. De overige 99.7 procent is „Portu gees inboorling", heeft geen po litieke rechten en verkeert in dienstbare afhankelijkheid. BRITS OOST- EN CENTRAAL AFRIKA. Dat de systemen in Zuid-Afri ka en Portugees-Afrika geen vooruitzicht bieden op een vreed zaam samenleven der verschillen de rassen in het zwarte wereld deel, is duidelijk. Maar vrijwel hetzelfde moet worden gezegd van het door de Britten in hun Oost- en Centraalafrikaanse be zetting ingevoerde en luid gepro pageerde politiek van „partner ship". In haar huidige vorm betekent deze namelijk niets anders dan de instandhouding der blanke heerschappij in een wat liberaler, gematigder vorm. Misschien kan men dit „partnership" nog het best schetsen aan de hand van een toneel, dat in de Britse delen van Afrika alledaags is. Men be treedt een bankgebouw en vindt in de leidende posities slechts blanken, in de veel omvangrijke re lagere regionen slechts kleur lingen. Natuurlijk wijzen alle zwarte politici deze vorm van „multira cial partnership" af en eisen steeds weer dat wat hun tot nog toe constant is geweigerd: alge mene verkiezingen, meerderheids regering en gelijkberechting. Men zal deze zaken, met uitzon dering van West-Afrika, waar over nog zal worden gesproken, in geheel donker-Afrika tever geefs zoeken. Hoe echter wordt dit „partner ship" in de praktijk gehand haafd? Op het parlementaire vlak zijn er drie soorten spel. regels. De eerste zou men „sym bolische vertegenwoordiging" kunnen noemen. Hierbij krijgt het zwarte bevolkingsdeel, bij voorbeeld in Noord-Rhodesië en Niassaland, een zeer beperkt'aan- tal parlementszetels toegewezen, hoewel in de centraalafrikaanse federatie, waartoe beide genoem de gebieden behoren, 96,6 procent negers, 0,3 procent Aziaten en 3,1 procent blanken leven. De tweede vorm der parlemen taire „samenwerking" is de „ge lijke vertegenwoordiging". Daar bij krijgt bijvoorbeeld in Tangan- jika ieder bevolkingsdeel even veel zetels in het parlement; met andere woorden tellen de 98,6 procent negers evenveel afge vaardigden als de 1.1 procent Aziaten en de 0,3 procent blan ken! De derde vorm is de „gebalan ceerde vertegenwoordiging" (ba lanced representation). Deze komt er op neer, dat in Oeganda en Kenia de blanken, die resp. 0,1 en 0,8 procent der bevolking uit maken, evenveel zetels hebben als de overige groepen samen. En in de regerings- en bestuurssecto- ren zijn deze percentages, die slechts de buitenlander, waar niet de in Afrika wonende blan ken iets schijnen te zeggen, nog veel ongunstiger voor de inheem se bevolking. BELGISCH KONGO. In geen der hierboven beschre- ven regeringssystemen laat zich de Belgische Kongo onderbren gen, de enige klassieke kolonie in het zwarte Afrika, met een be volking van twaalf miljoen in heemsen en 37.000 Europeanen. Zij is tot op de dag van heden als een echte kolonie bestuurd, zon der enige politieke vertegen woordiging van de zijde der be volking (ook voor de Belgen zelf bestaat er in de Kongo niet zoiets als stemrecht), wanneer men van enkele gekozen gemeenteraden en enige benoemde adviserende organen in de provincies afziet. De Belgische Kongo wordt be stuurd door een alleen-verant woordelijke door de koning der Belgen benoemde goeverneur-ge- neraal, die zijnerzijds onder het ministerie van Koloniën in Brus sel ressorteert. Hoewel tot voor kort België en zijn kolonie als een politieke een heid werden beschouwd, hebben de Belgen toch nooit stappen on dernomen om, zoals in Frankrijk en Portugal is geschied, de heide delen te integreren of de Kongo een vertegenwoordiging in liet Relgische parlement in te rui men. Dat desondanks de Belgische Kongo in tegenstelling niet ande re gebieden in het zwarte Afrika tot in het begin van het jaar ver schoond bleef van iedere agitatie en politieke onrust, dankte het enerzijds aan de konsekwente ontwikkeling der kolonie door het Belgische bestuur op basis van zijn rijkdom aan grondstof fen, verder aan de bewuste vor ming van een zwarte midden stand (de opleiding van negers tot vaklieden, ambachtslieden en technici) en anderzijds aan het ontbreken van iedere mogelijk heid tot hogere studie (studeren in het buitenland was de negers verboden i, het feit, dat ook aan het blanke bevolkingsdeel alle politieke rechten waren ontzegd, het rigoureus onderdrukken van iedere politieke agitatie en iede re openlijke oppositie, alsmede het ontbreken van de vrije me ningsuiting in pers en vergade ring. Het laatste jaar echter heeft in steeds sneller tempo de misluk king van deze „vaderlijke" poli tiek te zien gegeven. Dat de Bel gische regering niet bezweken is voor de verleiding, de druk eerst nog maar eens te verster ken, maar heeft besloten, het roer radicaal om te gooien, ge tuigt van durf en inzicht in de eisen van de toekomst. Afge wacht moet nog worden, of het parlement bereid is de nieuwe progressieve koers te volgen: de daarvoor nodige grondwetswijzi ging behoeft een meerderheid van twee-derden. FRANS EQUATORIAAL- AFRIKA Wie de starheid kent, waar mede de Fransen in het verleden de zaken in Indo-China en Alge- rië behandelden, moet de wijze, waarop diezelfde Fransen hun bezittingen in het zwarte deel van Afrika besturen, verrassen. Onmiddellijk na de oorlog kre gen de Afrikanen in de Franse gebieden het Franse burgerrecht en de mogelijkheid een, zij het ook betrekkelijk klein aantal, af gevaardigden naar de Nationale Vergadering in Parijs te zenden Grootscheepse en kostbare ont wikkelingsplannen werden ten uitvoer gebracht. Ruim een jaar geleden ging De Gaulle nog een stoutmoedige stap verder. Wilt gij onmiddellijk de onafhankelijkheid, maar dan zonder verdere Franse hulp, of wilt u een half-autonome status binnen het kader van de Franse unie, zo vroeg hij de Afrikanen. Twaalf gebieden handhaafden de banden met Frankrijk, slechts Guinee sneed deze door.' Dat was het loon voor de Fransen, die sinds 1945 talrijke jonge intelligente negers naar de Parijse universiteit hadden gehaald en deze leiders-in-spe daar hadden doordrenkt van de Franse cultuur. Zij vooral waren het, die er hun rasgenoten van overtuigden, dat Franse steun en onafhankelijkheid in een verdere toekomst te verkiezen waren boven onmiddellijke vrijheid in armoede. WEST-AFRIKA De politieke landkaart van West-Afrika, na het Berlijnse congres van 1878 een bont beeld van Europese souvereiniteit, is in de laatste tijd radicaal veran derd. Nieuwe staten vormden zich, koloniën kregen de onaf hankelijkheid, nieuwe groeperin gen ontstonden en er zijn talrijke tekenen, die wijzen op een nau were aaneensluiting der nieuwe landen. Wat nog dikwijls wordt beschouwd als een waandenk beeld van enkele zwarte leiders, krijgt meer en meer gestalte: de verenigde staten van West-Ari- ka. of juister gezegd, als een soort voorloopster, de federatie van West Afrikaanse landen. Men heeft in Europa de aan eensluiting van de nieuwe staten Ghana en Guinee, dus een vroe gere Britse en een vroegere Franse kolonie, niet zeer vrien delijk begroet. Men zag in deze federatie niets anders dan een oplossing, die de eerzucht van premier Kwame Nkroema van Ghana moest bevredigen en pre mier Sekoe Toere van Guinee uit de ergste financiële nood hielp (Advertentie) Steeds meer huisvrouwen weten 't: Pré is ideaal, want M G. Schmidt var» ij ze Zorg hebt dan ee" k&digst geschenk voor de kleintjes. LM. 5910 II 11 In zijn memorie van antwoord op de begroting I960 zegt de mi nister van Justitie inzake het ver volgen sail huiseigenaren, die geen gevolg gaven aan de voor schriften van de wet Grootboek Woningverbetering, onder meer het volgende De strafbepalingen van de wet Grootboek Woningverbetering hebben geen betrekking op het niet voldoen aan de stortings plicht, doch slechts op het niet of niet op juiste wijze verstrekken van inlichtingen bij de uitvoering van de wet, in het bijzonder het niet voldoen aan de aanmel dingsplicht. Niet op alle aanmel- dingsplichtigen rust een stor- tingsplicht. De nalatigheid bij de aanmel ding is, naar uit het in een aan tal gemeenten ingestelde onder zoek is gebleken, in vele geval len niet een gevolg van onwil, maar van een in menig opzicht verschoonbare dwaling omtrent de geldende bepalingen. In gevallen als deze bestaat er, zeker nu het een nieuw ingevoer de regeling betreft, alle aanlei ding niet onmiddellijk strafrech telijk in te grijpen, maar de be trokkenen eerst de gelegenheid te geven hun verzuim te herstel len. Een overeenkomstige ge dragslijn werd laatstelijk nog ge volgd bij de invoering van de re geling omtrent de scherpe uit steeksels aan motorvoertuigen. Bovendien is met betrekking tot een materie als de onderhavi ge een zekere matiging en voor zichtigheid wat betreft strafrech telijk optreden nodig om overbe lasting van het justitiële appa raat en daaruit voortvloeiende vertraging in de berechting van andere delicten te voorkomen. In dien immers strafrechtelijk wordt opgetreden kan dit optre den, ten einde willekeur Ie ver mijden, niet beperkt worden tot een enkel geval, maar moet het (zijn land kreeg van Ghana een lening van ongeveer 100 miljoen gulden Maar het is verkeerd en gevaarlijk om neer te zien op een gebeurtenis, die volgens de mening der Afrikaanse leiders van even grote betekenis is als de Duitse en Italiaanse eenheids beweging in de vorige eeuw. In de verklaring van beide staten is uitdrukkelijk gezegd, dat hun federatie als het begin van een grote Westafrikaanse unie is gedacht. Er achter staat de droom van een grote zwarte staat van de Sahara tot de Kon go, zoals deze, eeuwen geleden, eveneens onder de naam Ghana heeft bestaan. In Accra, de hoofdstad van Ghana, hoopt men, dat de federatie als een magneet op de omliggende gebieden zal werken. In de eerste plaats moet men daarbij denken aan de Fran se Ivoorkust (beheerst door Hou- phouet-Boigny, de zwarte ver trouweling en raadsman van De Gaulle) en het zonder Ameri kaanse steun niet levensvatbare Liberia. Volgens de ideeën van dr. Nkroema moet de nieuwe statenbond dan verder omvatten de Britse koloniën Nigeria (dat over ruim een jaar zijn onafhan kelijkheid krijgt), Gambia en Sierra Leone, vervolgens Togo, Kameroen, Spaans West-Afrika, Spaans Guinee en tenslotte de Franse gebieden, die thans nog de voorkeur geven aan een ver blijf in dé Franse unie. Deze bond zou ongeveer 60 miljoen negers omvatten, dus bijna een derde deel der zwarte bevolking van Afrika. Dat er nog vele jaren zullen verstrijken, voordat het zover is en dat in de eigen rijen sterke krachten er zich tegen zullen verzetten, ligt voor de hand. Het grootste vraagteken zal de hou ding zijn van Nigeria, dat met zijn 35 miljoen inwoners dergelij ke plannen nastreeft en, na ver kregen onafhankelijkheid, wel licht meer aantrekkingskracht zal blijken te hezitten dan de be trekkelijk kleine en zwakke unie van Ghana en Guinee. EUROPA EN AFRIKA Toen op 1 januari van dit jaar de Europese Economische Ge meenschap in werking trad, wer den de laatste koloniale gebieden in Afrika als geassociëerde leden indirecte deelnemers aan het nieuwe verdrag. De zo dik wijls gepropageerde (hese, dat Europa en Afrika een ideale een heid zouden vormen, werd daar mede tenminste op economisch gebied voor een deel vervuld. Maar is met deze nieuwe econo mische verbinding in Europa nu ook het bewustzijn van de poli tieke verplichtingen tegenover de in feite nog onderontwikkelde landen gegroeid? De situatie, zoals hierboven geschetst, wijst op het tegendeel. In vele delen van Afrika zijn op het ogenblik zeker verstandige politieke ont wikkelingen aan de gang, die de inheemsen rijp voor de autono mie kunnen maken en hen mis schien zelfs kunnen leiden naar een behoorlijke levensstandaard. Maar nergens ziet men ook zelfs maar het begin van een gemeen schappelijk westelijk plan om de zwarte bevolking van Afrika, on afhankelijk. daarbij te helpen. Elke mogendheid houdt er haar eigen systeem op na en het is duidelijk, dat evenmin als de Belgische koloniale methoden, de apartheid van de Zuidafrikaan- ders, het „partnership" der Brit ten en de Euro-Afrikaanse unie der Portugezen in staat zullen zijn, de uit elkaar drijvende de len weer tot elkaar te brengen. Dat laatste, voor Europa en Afrika even belangrijk, is slechts te bereiken langs de weg van een openlijke, eerlijke en gelijk gerechtigde samenwerking van blank, zwart en bruin. Zoals een Westafrikaanse politicus, een neger, het onlangs zo voorbeel dig heeft uitgedrukt „kan men op een piano met de witte toet sen wel zoiets als een melodie spelen. Ook met de zwarte toet sen is dat mogelijk. Maar voor een harmonisch samenspel heeft men de witte èn de zwarte toet sen nodig." (Nadruk verboden.) zoveel mogelijk allen, die in ge lijke omstandigheden verkeren, omvatten. Het instelen van straf vervolgingen met betrekking tot delicten ais de hierbedoelde is dan ook evenals bij fiscale de licten praktisch slechts moge lijk op basis van de resultaten, welke een door de betrokken tak van bestuur ingesteld admini stratief onderzoek oplevert. In verband met het voorgaande is met justitieel optreden ge wacht totdat via het vanwege het departement van Volkshuis vesting en Bouwnijverheid inge stelde administratieve onderzoek, een zekere schifting lussen de dwalenden en de onwilligen had plaatsgevonden. Gezien haar voornemen de in- treking van de wet Grootboek Woningverbetering op korte ter mijn te bevorderen, acht de rege ring het ondoelmatig en weinig zinvol, deze veel tijd en arbeid in beslag nemende administratieve proceduren thans nog voort te zetten. Of die procedure al dan niet zal worden hervat, is afhan kelijk van de uitslag van het ge meen overleg tussen regering en Staten-Generaal over de intrek king van bedoelde wet. Indien die wet niet zou worden ingetrok ken, zal de administratieve pro cedure worden hervat en tegen onwilligen een strafvervolging worden ingesteld. Indien wel tot intrekking der wet wordt overge gaan, bestaat geen aanleiding tot hervatting van de administratie ve behandeling en zal het instel len van strafvervolgingen tegen nalatigen reeds hierom achterwe ge moeten blijven, omdat vol doende feitelijke gegevens over de niet-aanmelding ontbreken. Het moet bovendien twijfelachtig worden geacht of alsdan, gezien het Wetboek van Strafrecht, nog wel vervolging van die feiten mo gelijk is. VOORLOPIGE OOGSTRA.M1NG Volgens de uitkomsten van de voorlopige oogstraming, die op 10 oktober j.l. is gehouden, be draagt de totale produktie van mais dit jaar 1.645 ton, dat is minder dan de helft van de oogst van 195S, De ter uggang is hot ge volg van een inkrimping van de beteelde oppervlakte enerzijds en een sterke teruggang in de op brengst per ha 32 pet) ander zijds. Dit wordt medegedeeld door het ministerie van Econo mische Zaken. Voor bruine en witte bonen lag de totale produktie met 4.904 ton 32 procent beneden die van het vorig jaar, hoewel de beteelde oppervlakte was gestegen van 2.740 tot 3.712 ha, zodat de ster ke vermindering in de totale pro duktie uitsluitend is veroorzaakt door de slechte opbrengst per ha 49 pet). Voor zaai-uien bedroeg de tota le produktie volgens de raming slechts 123.300 ton, terwijl in het voorgaande jaar een produktie van 234.600 ton werd bereikt. Tot deze vermindering 47 pet) droegen zowel het geringere are aal als de sterk teruggelopen op brengst per ha (—32 pet) bij. De totale produktie van veld- bonen bedroeg in het verslagjaar 4.469 ton, in vergelijking met 1958 (2.554 ton) valt hier een tor neming van niet minder dan 75 procent te constateren. Deze stij ging was niet alleen aan de gro tere opbrengst per ha ±16 pet) te danken, ook de met veldbonen beteelde oppervlakte werd aan zienlijk uitgebreid, n.l. van 1.216 tot 1.803 ha. De totale opbrengst- van fa brieksaardappelen lag meï 985. 700 ton als gevolg van een ge stegen hectare-opbrengst 6 pro cent boven die van 1958. (Advertentie.) Het bestuur van het Frodukt- schap voor Zuivel heeft giste ren een concept-nota over het gemeenschappelijk zuivelbeleid, samengesteld door de commis sie voor internationale samen werking van het Produktschap, besproken. Behandeling van deze nota heeft ook reeds op de agenda voor de vergadering van 21 oktober gestaan. Zij werd toen echter uitgesteld op verzoek van een aantal leden, die wat meer tijd wilden heb ben om de nota te bestuderen. Zoals bekend wordt in de concept-nota een onmiddellijke vrijmaking van het onderlinge handelsverkeer voor alle zuivel- en melkprodukten in de E.E.G.- landen voorgesteld. Voorts een gemeenschappelijke stabilisatie van de zuivelmarkt door mid del van minimum-invoerprijzen voor produkten uit derde lan den en de uit een reeds nu op te richten Europees fonds te financieren premiering van de 12. „Die eeüu„t van jou dreigt gevaarlijk te worden", zegt Eric grinnikend. „Blijf bier, ik ga eens poolshoogte nemen". Geruisloos duikt hij aan de over zijde van de weg tussen het ge boomte en sluipt op het kampe ment toe. De Pictenkrijgers die daar ge legen zijn, voelen zich kennelijk veilig, want ze praten en lachen luid op met elkaar, rond een laai end kampvuur. De lust bekruipt Eric om nog dichterbij te komen en hun gesprekken eens af te luis teren, maar het risico is te groot, en na een korte aarzeling keert hij snel naar zijn mannen, terug. „Het is de troep die wij volgen", fluistert hij, „tezamen met een rui terbende, die ze daar waarschijn lijk ontmoet hebben. Het is te ge vaarlijk om zo dicht in hun buurt te blijven. Vermoedelijk leidt deze heirbaan naar de burcht van de Pictenvorst. Wij hoeven hen dus niet langer te volgen". Allen zijn er het mee eens de tocht nog even voort te zetten om dan op veilige afstand van de Pic tenkrijgers hun nachtleger in het bos op te slaan. En zo in een ruime boog om het kamp heentrekkend volgen zij in de schemering het bospad, tot Eric opeens stilstaat en veelbe tekenend vooruil kijkt. „De weg splitst zich daar", mompelt hij grimmig, „dat wil dus zeggen, dat we zullen moeten wachten tot die vermaledijde Pieten hun tocht morgenochtend voortzetten". uitvoer naar derde landen, ge paard gaande met een unifor me bodemprijs voor één of meer zuivelprodukten. Voor zover de landbouwers, de verwerkende industrie en de handel nog geen inkomen zouden ontvangen overeenkomstig de maatschap pelijke waarde der produktie- factoren dient volgens de nota of het verschil uit algemene middelen te worden bijgepast, of tot heroriëntering van de aanwending der produktiefac- toren te worden overgegaan c.q. uit sociale overwegingen een toeslag te worden verleend. Voor de consumptiemelk zou een uitzonderingspositie moe ten worden geschapen door de prijs daarvan, indien dit nut tig is, los te maken van het prijsniveau op de E.E.G.-markt van de overige zuivel- en melk produkten. Voor de overgangsfase be veelt de concept-nota aan, te komen tot bepaalde afspraken omtrent prijzen exclusief dou anerechten, waar beneden geen onderling handelsverkeer wordt onderhouden, mits aan dat handelsverkeer geen verdere belemmeringen in de weg wor den gelegd. Voor Nederland vraagt de concept-nota het recht, de prijsafspraken zelf te verwezenlijken door middel van uitvoerheffingen zoals genoemd in artikel 46 van het E.E.G.- verdrag. in plaats van dat het invoerende land dit doet door middel van prijsregulering in gevolge van artikel 44 van het verdrag. Besloten werd, de nota goed te keuren doch de commissie voor internationale samenwer king opdracht te geven, reke ning houdende met de ter ver gadering gedane suggesties voor redactiewijzigingen, de tekst wat „bij te schaven" en een definitieve redactie voor te stellen. Een brief, naar aanlei ding van de nota gezonden door een drietal condensfabri- kanten, werd voor kennisgeving aangenomen. Het is de bedoeling, de nota te zijner tijd aan de regering aan te bieden en haar u pu- blioeren. Donderdag 5 n Door de „AUTO Nederland were omgebouwd tot Deze boot zal or NEUZEN aandt kanaal aan de De boot is ing van auto's, maq filmapparatuur zelfs een grot fabrieken in Pa 0 Wtl nod 0 uit, dez 0 ling te 0 Toegans Gezien de en< elders in den la geweest, en de r wij U met stel li paar uurtjes d geen spijt zult SAS VAN GEN 'isaae&oeaooo&efai busje SPAR' geldig va» 5-12 OUBBELzegc ST. N1C0LAASSC 21 BONBONS li SPECULAAS pak VERMOUTH ERWTENSOEP inh. voor 4 bord BL0E0W0RST LEVERKAAS LUNCHWORST Het koekje bq de Victoire 3 flinke Taaipop 10°/0 KORTI In officiële krint Verenigde Staten zot gaarne zien, dat de die het betalingsb van Amerika tegenv niet, een verontrus werking heeft op opinie en het kredi dollar schaadt. Men deze kringen daaron nig genoegen kenni: van hetgeen de laf in verscheidene vot de Amerikaanse bla zegd over een mogt Nederlandse z maakte amok in Een jonge Nederl man heeft dinsdagat Noordzweedse haven lix amok gemaakt et vervaarlijk hanteren lang dolkmes pani ~aakt. De 25-jarige z< van zijn schip ontsr de politie kreeg hem en bracht hem weer De man trok echter een mes, sprong ove verdween. Met de p< op de hielen klom hij van een motorboot, de schipper en liet het eilandje Riso< waar hij aan land onvindbaar bleef honden hem in ee spoorden. Hij werd gi en zal moeten voork Het betreft hier matroos C. D. van terdam, die dinsdag: het m.s. „Atlantis" borg naar Londen h vertrekken. Het sc zonder hem zee gekt De „Atlantis" aan de N.V. „Atlant vaart Mij" te Rotten wordt beheerd door scheepvaartbedrijf dam.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1959 | | pagina 6