gratis bii Rré
giSr°
Hvdro
BLANK EN ZWART IN AFRIKA
Grootboek woningverbetering
en strafvervolging
Eric de Noorman - Het recht der lange lansen
liilomubip
Zal de
Pagina 4
5 miljoen tegen 200 miljoen
Apartheid, deelgenoodschap of echte
samenwerking
MET PRÉ WASSEN BETEKENT
PRETTIGER WASSEN
pré wast alleen. -
pré is goed voor élke was, ja óók voor
de afwas.
pré geeft voldoening: Uw textiel blijft
als nieuw.
pré spaart was, wasmachine en wringer,
pre wast fónkefwit en-prettig snel
8 Leuke boekjes
VOOl*
\jv/ kinderen
Het gemeenschappelijk
zuivelbeleid in de E.E.G.-landen
DE VRIJE ZEEUW
Donderdag 5 november 1959
„Hebben de blanken 't recht,
primitieve en half-primitieve
volken hun heerschappij op te
dringen?Neen, wanneer
zij slechts uitzijn op materiële
voordelen. Ja, wanneer het
hun ernstige streven is, volken
op te voeden en tot welstand
te brengen."
Albert Schweitzer.
In het eigenlijke vaderland der
zwarten, het Afrika ten zuiden
van de Sahara, leven ongeveer
vijf miljoen Europeanen en een
miljoen Aziaten te midden van
een massa van ruim 200 miljoen
Negers. Zien we af van enkele
gebieden, die de onafhankelijk
heid hebben verworven, dan kun
nen wij in dit reusachtige terri
toir vier verschillende rege-
ringssytemen, alle gehanteerd
door de blanke man, onderschei
den.
1. Het oude, patriarchale kolo
niale bestuur, zoals het tot op
heden in de Belgische Kongo,
waaraan thans door Brussel
de onafhankelijkheid in 1964
is toegezegd, wordt uitge
oefend.
2. Een blanke olichargie, zoals
deze gevestigd is in de Unie
van Zuid-Afrika en het daar
mede verbonden mandaats-
gebied van zuidwest-Afrika.
3. Een Europees-Afrikaanse
unie, zoals deze bestaat in de
beide Portugese „overzeese
provincies" Angola en Mo
zambique.
4. Een veelrassig (multiracial)
bestuur, zoals in het bijzon
der de Britten het in Oost
en Centraal-Afrika hebbten
ingevoerd.
ZUID-AFRIKA.
De blanke olichargie in Zuid-
Afrika is gebaseerd op het be
wustzijn van de door God gewilde
superioriteit van de blanke man,
aan wie alle andere rassen zich
gewillig hebben te onderwerpen.
Haar onfeilbaar credo is de
apartheid, dus de strikte, bij de
wet rigoureus geregelde schei
ding der rassen en huidskleuren
en de toekenning aan de blanke
van het uitsluitende recht van
beslissing in alle vraagstukken
van nationale betekenis.
Hoe dit er in de praktijk uit
ziet, beschrijft een onbevooroor
deeld man als Herbert Tingsten,
hoofdredacteur van het grote
Zweedse blad „Dagens Nycier",
na een maandenlange reis door
de Unie, als volgt:
„Voor de erbarmelijke woning
toestanden (voor de negers) kan
men met wat goede wil de ogen
sluiten. De kleinzielige, met grote
gestrengheid toegepaste schei
ding tussen blanken, zwarten en
halfbloeden valt echter iedere rei
ziger onmiddellijk op. Ook wan
neer men het zuiden der Verenig
de Staten kent, vindt men geen
vergelijkingsmateriaal. De situa
tie hier is geheel anders, de „af
scheiding" veel ingrijpender. Ik
wil hier niet op de formele argu
menten ingaan, maar slechts
trachten te schetsen wat ik met
mijn eigen ogen gezien heb."
„Overal stuit men op opschrif
ten, die de rassendiscriminering
verheerlijken: „Alleen voor blan
ken", Voor niet-blanken", „Azia
ten", enz. In het openbare ver
keer heeft men niet slechts af
zonderlijke zitplaatsen, maar ook
aparte wagons en autobussen.
Men heeft afzonderlijke in- en
uitgangen, gescheiden toiletten
en gescheiden restauratieruim
ten, wat betekent, dat de niet-
blanke op reis veelal geen mo
gelijkheid heeft om iets te eten.
Zelfs in de postkantoren wordt
de blanke man door een afschei
ding beschermd tegen „zwarte"
verontreiniging. Enige nogal
bouwvallige bioscopen zijn
voor de gekleurde bevolking ge
reserveerd. Maar bijna nergens
beschikken de onderdrukte ras
sen over een theater.
Er is geen sport, die de zwarte
gemeenschappelijk met de blanke
kan beoefenen. De liften be
diend door leden van het onreine
ras zijn uitsluitend voor blan
ken bestemd; Indiërs en negers
moeten om een negende of tien
de verdieping te bereiken, de trap
gebruiken. Aan enige niet-blan
ken is het voorrecht ingeruimd
om, met blanken samen, medicij
nen te studeren. Maar zij moeten
de gehoor- of operatiezaal onmid
dellijk verlaten, wanneer een
blanke patiënt wordt behandeld.
En dit alles is volkomen vanzelf
sprekend geworden".
rORTUGEES-AFRIKA.
Even weinig goeds, voor de
niet-blanken, is te vertellen over
de zogenaamde Euro-Afrikaanse
Unie in Portugees-Afrika. Scher
pe onderdrukking van iedere op
positie, deportatie van alle onge
wenste elementen, het ontbreken
van iedere mogelijkheid tot een
hogere opleiding, maar ook de af
wezigheid van ieder schot tussen
de rassen en de echte intergratie
van alle „assimilados" als gelij-
gerechtigde burgers zijn de ken
merkende bestanddelen van dit
systeem, dat zich, dank zij een
efficiënt, onmiddellijk ingrijpend
politie-apparaat, tot nog (oe op
merkelijk stabiel heeft getoond.
Overigens wordt de zoveel ge
roemde politiek dor assimilering
onmiddellijk in het juiste licht ge
plaatst, wanneer men vaststelt,
dat van meer dan tien miljoen
negers slechts 37.000 of 0,3 pro
cent (!i de status van gelijkge
rechtigde „assimllado" bezitten.
De overige 99.7 procent is „Portu
gees inboorling", heeft geen po
litieke rechten en verkeert in
dienstbare afhankelijkheid.
BRITS OOST- EN CENTRAAL
AFRIKA.
Dat de systemen in Zuid-Afri
ka en Portugees-Afrika geen
vooruitzicht bieden op een vreed
zaam samenleven der verschillen
de rassen in het zwarte wereld
deel, is duidelijk. Maar vrijwel
hetzelfde moet worden gezegd
van het door de Britten in hun
Oost- en Centraalafrikaanse be
zetting ingevoerde en luid gepro
pageerde politiek van „partner
ship".
In haar huidige vorm betekent
deze namelijk niets anders dan
de instandhouding der blanke
heerschappij in een wat liberaler,
gematigder vorm. Misschien kan
men dit „partnership" nog het
best schetsen aan de hand van
een toneel, dat in de Britse delen
van Afrika alledaags is. Men be
treedt een bankgebouw en vindt
in de leidende posities slechts
blanken, in de veel omvangrijke
re lagere regionen slechts kleur
lingen.
Natuurlijk wijzen alle zwarte
politici deze vorm van „multira
cial partnership" af en eisen
steeds weer dat wat hun tot nog
toe constant is geweigerd: alge
mene verkiezingen, meerderheids
regering en gelijkberechting.
Men zal deze zaken, met uitzon
dering van West-Afrika, waar
over nog zal worden gesproken,
in geheel donker-Afrika tever
geefs zoeken.
Hoe echter wordt dit „partner
ship" in de praktijk gehand
haafd? Op het parlementaire
vlak zijn er drie soorten spel.
regels. De eerste zou men „sym
bolische vertegenwoordiging"
kunnen noemen. Hierbij krijgt
het zwarte bevolkingsdeel, bij
voorbeeld in Noord-Rhodesië en
Niassaland, een zeer beperkt'aan-
tal parlementszetels toegewezen,
hoewel in de centraalafrikaanse
federatie, waartoe beide genoem
de gebieden behoren, 96,6 procent
negers, 0,3 procent Aziaten en 3,1
procent blanken leven.
De tweede vorm der parlemen
taire „samenwerking" is de „ge
lijke vertegenwoordiging". Daar
bij krijgt bijvoorbeeld in Tangan-
jika ieder bevolkingsdeel even
veel zetels in het parlement; met
andere woorden tellen de 98,6
procent negers evenveel afge
vaardigden als de 1.1 procent
Aziaten en de 0,3 procent blan
ken!
De derde vorm is de „gebalan
ceerde vertegenwoordiging" (ba
lanced representation). Deze
komt er op neer, dat in Oeganda
en Kenia de blanken, die resp. 0,1
en 0,8 procent der bevolking uit
maken, evenveel zetels hebben
als de overige groepen samen. En
in de regerings- en bestuurssecto-
ren zijn deze percentages, die
slechts de buitenlander, waar
niet de in Afrika wonende blan
ken iets schijnen te zeggen, nog
veel ongunstiger voor de inheem
se bevolking.
BELGISCH KONGO.
In geen der hierboven beschre-
ven regeringssystemen laat zich
de Belgische Kongo onderbren
gen, de enige klassieke kolonie
in het zwarte Afrika, met een be
volking van twaalf miljoen in
heemsen en 37.000 Europeanen.
Zij is tot op de dag van heden als
een echte kolonie bestuurd, zon
der enige politieke vertegen
woordiging van de zijde der be
volking (ook voor de Belgen zelf
bestaat er in de Kongo niet zoiets
als stemrecht), wanneer men van
enkele gekozen gemeenteraden
en enige benoemde adviserende
organen in de provincies afziet.
De Belgische Kongo wordt be
stuurd door een alleen-verant
woordelijke door de koning der
Belgen benoemde goeverneur-ge-
neraal, die zijnerzijds onder het
ministerie van Koloniën in Brus
sel ressorteert.
Hoewel tot voor kort België en
zijn kolonie als een politieke een
heid werden beschouwd, hebben
de Belgen toch nooit stappen on
dernomen om, zoals in Frankrijk
en Portugal is geschied, de heide
delen te integreren of de Kongo
een vertegenwoordiging in liet
Relgische parlement in te rui
men.
Dat desondanks de Belgische
Kongo in tegenstelling niet ande
re gebieden in het zwarte Afrika
tot in het begin van het jaar ver
schoond bleef van iedere agitatie
en politieke onrust, dankte het
enerzijds aan de konsekwente
ontwikkeling der kolonie door
het Belgische bestuur op basis
van zijn rijkdom aan grondstof
fen, verder aan de bewuste vor
ming van een zwarte midden
stand (de opleiding van negers
tot vaklieden, ambachtslieden en
technici) en anderzijds aan het
ontbreken van iedere mogelijk
heid tot hogere studie (studeren
in het buitenland was de negers
verboden i, het feit, dat ook aan
het blanke bevolkingsdeel alle
politieke rechten waren ontzegd,
het rigoureus onderdrukken van
iedere politieke agitatie en iede
re openlijke oppositie, alsmede
het ontbreken van de vrije me
ningsuiting in pers en vergade
ring.
Het laatste jaar echter heeft in
steeds sneller tempo de misluk
king van deze „vaderlijke" poli
tiek te zien gegeven. Dat de Bel
gische regering niet bezweken
is voor de verleiding, de druk
eerst nog maar eens te verster
ken, maar heeft besloten, het
roer radicaal om te gooien, ge
tuigt van durf en inzicht in de
eisen van de toekomst. Afge
wacht moet nog worden, of het
parlement bereid is de nieuwe
progressieve koers te volgen: de
daarvoor nodige grondwetswijzi
ging behoeft een meerderheid
van twee-derden.
FRANS EQUATORIAAL-
AFRIKA
Wie de starheid kent, waar
mede de Fransen in het verleden
de zaken in Indo-China en Alge-
rië behandelden, moet de wijze,
waarop diezelfde Fransen hun
bezittingen in het zwarte deel
van Afrika besturen, verrassen.
Onmiddellijk na de oorlog kre
gen de Afrikanen in de Franse
gebieden het Franse burgerrecht
en de mogelijkheid een, zij het
ook betrekkelijk klein aantal, af
gevaardigden naar de Nationale
Vergadering in Parijs te zenden
Grootscheepse en kostbare ont
wikkelingsplannen werden ten
uitvoer gebracht.
Ruim een jaar geleden ging
De Gaulle nog een stoutmoedige
stap verder. Wilt gij onmiddellijk
de onafhankelijkheid, maar dan
zonder verdere Franse hulp, of
wilt u een half-autonome status
binnen het kader van de Franse
unie, zo vroeg hij de Afrikanen.
Twaalf gebieden handhaafden de
banden met Frankrijk, slechts
Guinee sneed deze door.'
Dat was het loon voor de
Fransen, die sinds 1945 talrijke
jonge intelligente negers naar
de Parijse universiteit hadden
gehaald en deze leiders-in-spe
daar hadden doordrenkt van de
Franse cultuur. Zij vooral waren
het, die er hun rasgenoten van
overtuigden, dat Franse steun en
onafhankelijkheid in een verdere
toekomst te verkiezen waren
boven onmiddellijke vrijheid in
armoede.
WEST-AFRIKA
De politieke landkaart van
West-Afrika, na het Berlijnse
congres van 1878 een bont beeld
van Europese souvereiniteit, is
in de laatste tijd radicaal veran
derd. Nieuwe staten vormden
zich, koloniën kregen de onaf
hankelijkheid, nieuwe groeperin
gen ontstonden en er zijn talrijke
tekenen, die wijzen op een nau
were aaneensluiting der nieuwe
landen. Wat nog dikwijls wordt
beschouwd als een waandenk
beeld van enkele zwarte leiders,
krijgt meer en meer gestalte: de
verenigde staten van West-Ari-
ka. of juister gezegd, als een
soort voorloopster, de federatie
van West Afrikaanse landen.
Men heeft in Europa de aan
eensluiting van de nieuwe staten
Ghana en Guinee, dus een vroe
gere Britse en een vroegere
Franse kolonie, niet zeer vrien
delijk begroet. Men zag in deze
federatie niets anders dan een
oplossing, die de eerzucht van
premier Kwame Nkroema van
Ghana moest bevredigen en pre
mier Sekoe Toere van Guinee uit
de ergste financiële nood hielp
(Advertentie)
Steeds meer huisvrouwen weten 't:
Pré is ideaal, want
M G. Schmidt
var»
ij ze
Zorg hebt dan ee"
k&digst geschenk
voor de kleintjes.
LM. 5910 II 11
In zijn memorie van antwoord
op de begroting I960 zegt de mi
nister van Justitie inzake het ver
volgen sail huiseigenaren, die
geen gevolg gaven aan de voor
schriften van de wet Grootboek
Woningverbetering, onder meer
het volgende
De strafbepalingen van de wet
Grootboek Woningverbetering
hebben geen betrekking op het
niet voldoen aan de stortings
plicht, doch slechts op het niet of
niet op juiste wijze verstrekken
van inlichtingen bij de uitvoering
van de wet, in het bijzonder het
niet voldoen aan de aanmel
dingsplicht. Niet op alle aanmel-
dingsplichtigen rust een stor-
tingsplicht.
De nalatigheid bij de aanmel
ding is, naar uit het in een aan
tal gemeenten ingestelde onder
zoek is gebleken, in vele geval
len niet een gevolg van onwil,
maar van een in menig opzicht
verschoonbare dwaling omtrent
de geldende bepalingen.
In gevallen als deze bestaat er,
zeker nu het een nieuw ingevoer
de regeling betreft, alle aanlei
ding niet onmiddellijk strafrech
telijk in te grijpen, maar de be
trokkenen eerst de gelegenheid
te geven hun verzuim te herstel
len. Een overeenkomstige ge
dragslijn werd laatstelijk nog ge
volgd bij de invoering van de re
geling omtrent de scherpe uit
steeksels aan motorvoertuigen.
Bovendien is met betrekking
tot een materie als de onderhavi
ge een zekere matiging en voor
zichtigheid wat betreft strafrech
telijk optreden nodig om overbe
lasting van het justitiële appa
raat en daaruit voortvloeiende
vertraging in de berechting van
andere delicten te voorkomen. In
dien immers strafrechtelijk
wordt opgetreden kan dit optre
den, ten einde willekeur Ie ver
mijden, niet beperkt worden tot
een enkel geval, maar moet het
(zijn land kreeg van Ghana een
lening van ongeveer 100 miljoen
gulden Maar het is verkeerd en
gevaarlijk om neer te zien op
een gebeurtenis, die volgens de
mening der Afrikaanse leiders
van even grote betekenis is als
de Duitse en Italiaanse eenheids
beweging in de vorige eeuw.
In de verklaring van beide
staten is uitdrukkelijk gezegd,
dat hun federatie als het begin
van een grote Westafrikaanse
unie is gedacht. Er achter staat
de droom van een grote zwarte
staat van de Sahara tot de Kon
go, zoals deze, eeuwen geleden,
eveneens onder de naam Ghana
heeft bestaan. In Accra, de
hoofdstad van Ghana, hoopt men,
dat de federatie als een magneet
op de omliggende gebieden zal
werken. In de eerste plaats moet
men daarbij denken aan de Fran
se Ivoorkust (beheerst door Hou-
phouet-Boigny, de zwarte ver
trouweling en raadsman van De
Gaulle) en het zonder Ameri
kaanse steun niet levensvatbare
Liberia. Volgens de ideeën van
dr. Nkroema moet de nieuwe
statenbond dan verder omvatten
de Britse koloniën Nigeria (dat
over ruim een jaar zijn onafhan
kelijkheid krijgt), Gambia en
Sierra Leone, vervolgens Togo,
Kameroen, Spaans West-Afrika,
Spaans Guinee en tenslotte de
Franse gebieden, die thans nog
de voorkeur geven aan een ver
blijf in dé Franse unie. Deze
bond zou ongeveer 60 miljoen
negers omvatten, dus bijna een
derde deel der zwarte bevolking
van Afrika.
Dat er nog vele jaren zullen
verstrijken, voordat het zover is
en dat in de eigen rijen sterke
krachten er zich tegen zullen
verzetten, ligt voor de hand. Het
grootste vraagteken zal de hou
ding zijn van Nigeria, dat met
zijn 35 miljoen inwoners dergelij
ke plannen nastreeft en, na ver
kregen onafhankelijkheid, wel
licht meer aantrekkingskracht
zal blijken te hezitten dan de be
trekkelijk kleine en zwakke unie
van Ghana en Guinee.
EUROPA EN AFRIKA
Toen op 1 januari van dit jaar
de Europese Economische Ge
meenschap in werking trad, wer
den de laatste koloniale gebieden
in Afrika als geassociëerde
leden indirecte deelnemers aan
het nieuwe verdrag. De zo dik
wijls gepropageerde (hese, dat
Europa en Afrika een ideale een
heid zouden vormen, werd daar
mede tenminste op economisch
gebied voor een deel vervuld.
Maar is met deze nieuwe econo
mische verbinding in Europa nu
ook het bewustzijn van de poli
tieke verplichtingen tegenover
de in feite nog onderontwikkelde
landen gegroeid? De situatie,
zoals hierboven geschetst, wijst
op het tegendeel. In vele delen
van Afrika zijn op het ogenblik
zeker verstandige politieke ont
wikkelingen aan de gang, die de
inheemsen rijp voor de autono
mie kunnen maken en hen mis
schien zelfs kunnen leiden naar
een behoorlijke levensstandaard.
Maar nergens ziet men ook zelfs
maar het begin van een gemeen
schappelijk westelijk plan om de
zwarte bevolking van Afrika, on
afhankelijk. daarbij te helpen.
Elke mogendheid houdt er haar
eigen systeem op na en het is
duidelijk, dat evenmin als de
Belgische koloniale methoden, de
apartheid van de Zuidafrikaan-
ders, het „partnership" der Brit
ten en de Euro-Afrikaanse unie
der Portugezen in staat zullen
zijn, de uit elkaar drijvende de
len weer tot elkaar te brengen.
Dat laatste, voor Europa en
Afrika even belangrijk, is slechts
te bereiken langs de weg van
een openlijke, eerlijke en gelijk
gerechtigde samenwerking van
blank, zwart en bruin. Zoals een
Westafrikaanse politicus, een
neger, het onlangs zo voorbeel
dig heeft uitgedrukt „kan men
op een piano met de witte toet
sen wel zoiets als een melodie
spelen. Ook met de zwarte toet
sen is dat mogelijk. Maar voor
een harmonisch samenspel heeft
men de witte èn de zwarte toet
sen nodig."
(Nadruk verboden.)
zoveel mogelijk allen, die in ge
lijke omstandigheden verkeren,
omvatten. Het instelen van straf
vervolgingen met betrekking tot
delicten ais de hierbedoelde is
dan ook evenals bij fiscale de
licten praktisch slechts moge
lijk op basis van de resultaten,
welke een door de betrokken tak
van bestuur ingesteld admini
stratief onderzoek oplevert.
In verband met het voorgaande
is met justitieel optreden ge
wacht totdat via het vanwege
het departement van Volkshuis
vesting en Bouwnijverheid inge
stelde administratieve onderzoek,
een zekere schifting lussen de
dwalenden en de onwilligen had
plaatsgevonden.
Gezien haar voornemen de in-
treking van de wet Grootboek
Woningverbetering op korte ter
mijn te bevorderen, acht de rege
ring het ondoelmatig en weinig
zinvol, deze veel tijd en arbeid in
beslag nemende administratieve
proceduren thans nog voort te
zetten. Of die procedure al dan
niet zal worden hervat, is afhan
kelijk van de uitslag van het ge
meen overleg tussen regering en
Staten-Generaal over de intrek
king van bedoelde wet. Indien die
wet niet zou worden ingetrok
ken, zal de administratieve pro
cedure worden hervat en tegen
onwilligen een strafvervolging
worden ingesteld. Indien wel tot
intrekking der wet wordt overge
gaan, bestaat geen aanleiding tot
hervatting van de administratie
ve behandeling en zal het instel
len van strafvervolgingen tegen
nalatigen reeds hierom achterwe
ge moeten blijven, omdat vol
doende feitelijke gegevens over
de niet-aanmelding ontbreken.
Het moet bovendien twijfelachtig
worden geacht of alsdan, gezien
het Wetboek van Strafrecht, nog
wel vervolging van die feiten mo
gelijk is.
VOORLOPIGE OOGSTRA.M1NG
Volgens de uitkomsten van de
voorlopige oogstraming, die op
10 oktober j.l. is gehouden, be
draagt de totale produktie van
mais dit jaar 1.645 ton, dat is
minder dan de helft van de oogst
van 195S, De ter uggang is hot ge
volg van een inkrimping van de
beteelde oppervlakte enerzijds en
een sterke teruggang in de op
brengst per ha 32 pet) ander
zijds. Dit wordt medegedeeld
door het ministerie van Econo
mische Zaken.
Voor bruine en witte bonen lag
de totale produktie met 4.904 ton
32 procent beneden die van het
vorig jaar, hoewel de beteelde
oppervlakte was gestegen van
2.740 tot 3.712 ha, zodat de ster
ke vermindering in de totale pro
duktie uitsluitend is veroorzaakt
door de slechte opbrengst per ha
49 pet).
Voor zaai-uien bedroeg de tota
le produktie volgens de raming
slechts 123.300 ton, terwijl in het
voorgaande jaar een produktie
van 234.600 ton werd bereikt. Tot
deze vermindering 47 pet)
droegen zowel het geringere are
aal als de sterk teruggelopen op
brengst per ha (—32 pet) bij.
De totale produktie van veld-
bonen bedroeg in het verslagjaar
4.469 ton, in vergelijking met
1958 (2.554 ton) valt hier een tor
neming van niet minder dan 75
procent te constateren. Deze stij
ging was niet alleen aan de gro
tere opbrengst per ha ±16 pet)
te danken, ook de met veldbonen
beteelde oppervlakte werd aan
zienlijk uitgebreid, n.l. van 1.216
tot 1.803 ha.
De totale opbrengst- van fa
brieksaardappelen lag meï 985.
700 ton als gevolg van een ge
stegen hectare-opbrengst 6 pro
cent boven die van 1958.
(Advertentie.)
Het bestuur van het Frodukt-
schap voor Zuivel heeft giste
ren een concept-nota over het
gemeenschappelijk zuivelbeleid,
samengesteld door de commis
sie voor internationale samen
werking van het Produktschap,
besproken. Behandeling van
deze nota heeft ook reeds op
de agenda voor de vergadering
van 21 oktober gestaan. Zij
werd toen echter uitgesteld op
verzoek van een aantal leden,
die wat meer tijd wilden heb
ben om de nota te bestuderen.
Zoals bekend wordt in de
concept-nota een onmiddellijke
vrijmaking van het onderlinge
handelsverkeer voor alle zuivel-
en melkprodukten in de E.E.G.-
landen voorgesteld. Voorts een
gemeenschappelijke stabilisatie
van de zuivelmarkt door mid
del van minimum-invoerprijzen
voor produkten uit derde lan
den en de uit een reeds nu op
te richten Europees fonds te
financieren premiering van de
12. „Die eeüu„t van jou dreigt
gevaarlijk te worden", zegt Eric
grinnikend. „Blijf bier, ik ga eens
poolshoogte nemen".
Geruisloos duikt hij aan de over
zijde van de weg tussen het ge
boomte en sluipt op het kampe
ment toe.
De Pictenkrijgers die daar ge
legen zijn, voelen zich kennelijk
veilig, want ze praten en lachen
luid op met elkaar, rond een laai
end kampvuur. De lust bekruipt
Eric om nog dichterbij te komen
en hun gesprekken eens af te luis
teren, maar het risico is te groot,
en na een korte aarzeling keert hij
snel naar zijn mannen, terug.
„Het is de troep die wij volgen",
fluistert hij, „tezamen met een rui
terbende, die ze daar waarschijn
lijk ontmoet hebben. Het is te ge
vaarlijk om zo dicht in hun buurt
te blijven. Vermoedelijk leidt deze
heirbaan naar de burcht van de
Pictenvorst. Wij hoeven hen dus
niet langer te volgen".
Allen zijn er het mee eens de
tocht nog even voort te zetten om
dan op veilige afstand van de Pic
tenkrijgers hun nachtleger in het
bos op te slaan.
En zo in een ruime boog om het
kamp heentrekkend volgen zij in
de schemering het bospad, tot
Eric opeens stilstaat en veelbe
tekenend vooruil kijkt. „De weg
splitst zich daar", mompelt hij
grimmig, „dat wil dus zeggen, dat
we zullen moeten wachten tot die
vermaledijde Pieten hun tocht
morgenochtend voortzetten".
uitvoer naar derde landen, ge
paard gaande met een unifor
me bodemprijs voor één of meer
zuivelprodukten. Voor zover de
landbouwers, de verwerkende
industrie en de handel nog geen
inkomen zouden ontvangen
overeenkomstig de maatschap
pelijke waarde der produktie-
factoren dient volgens de nota
of het verschil uit algemene
middelen te worden bijgepast,
of tot heroriëntering van de
aanwending der produktiefac-
toren te worden overgegaan
c.q. uit sociale overwegingen
een toeslag te worden verleend.
Voor de consumptiemelk zou
een uitzonderingspositie moe
ten worden geschapen door de
prijs daarvan, indien dit nut
tig is, los te maken van het
prijsniveau op de E.E.G.-markt
van de overige zuivel- en melk
produkten.
Voor de overgangsfase be
veelt de concept-nota aan, te
komen tot bepaalde afspraken
omtrent prijzen exclusief dou
anerechten, waar beneden geen
onderling handelsverkeer wordt
onderhouden, mits aan dat
handelsverkeer geen verdere
belemmeringen in de weg wor
den gelegd. Voor Nederland
vraagt de concept-nota het
recht, de prijsafspraken zelf te
verwezenlijken door middel van
uitvoerheffingen zoals genoemd
in artikel 46 van het E.E.G.-
verdrag. in plaats van dat het
invoerende land dit doet door
middel van prijsregulering in
gevolge van artikel 44 van het
verdrag.
Besloten werd, de nota goed
te keuren doch de commissie
voor internationale samenwer
king opdracht te geven, reke
ning houdende met de ter ver
gadering gedane suggesties voor
redactiewijzigingen, de tekst
wat „bij te schaven" en een
definitieve redactie voor te
stellen. Een brief, naar aanlei
ding van de nota gezonden
door een drietal condensfabri-
kanten, werd voor kennisgeving
aangenomen.
Het is de bedoeling, de nota
te zijner tijd aan de regering
aan te bieden en haar u pu-
blioeren.
Donderdag 5 n
Door de „AUTO
Nederland were
omgebouwd tot
Deze boot zal or
NEUZEN aandt
kanaal aan de
De boot is ing
van auto's, maq
filmapparatuur
zelfs een grot
fabrieken in Pa
0 Wtl nod
0 uit, dez
0 ling te
0 Toegans
Gezien de en<
elders in den la
geweest, en de r
wij U met stel li
paar uurtjes d
geen spijt zult
SAS VAN GEN
'isaae&oeaooo&efai
busje SPAR'
geldig va» 5-12
OUBBELzegc
ST. N1C0LAASSC
21
BONBONS li
SPECULAAS pak
VERMOUTH
ERWTENSOEP
inh. voor 4 bord
BL0E0W0RST
LEVERKAAS
LUNCHWORST
Het koekje bq de
Victoire
3 flinke
Taaipop
10°/0 KORTI
In officiële krint
Verenigde Staten zot
gaarne zien, dat de
die het betalingsb
van Amerika tegenv
niet, een verontrus
werking heeft op
opinie en het kredi
dollar schaadt. Men
deze kringen daaron
nig genoegen kenni:
van hetgeen de laf
in verscheidene vot
de Amerikaanse bla
zegd over een mogt
Nederlandse z
maakte amok in
Een jonge Nederl
man heeft dinsdagat
Noordzweedse haven
lix amok gemaakt et
vervaarlijk hanteren
lang dolkmes pani
~aakt. De 25-jarige z<
van zijn schip ontsr
de politie kreeg hem
en bracht hem weer
De man trok echter
een mes, sprong ove
verdween. Met de p<
op de hielen klom hij
van een motorboot,
de schipper en liet
het eilandje Riso<
waar hij aan land
onvindbaar bleef
honden hem in ee
spoorden. Hij werd gi
en zal moeten voork
Het betreft hier
matroos C. D. van
terdam, die dinsdag:
het m.s. „Atlantis"
borg naar Londen h
vertrekken. Het sc
zonder hem zee gekt
De „Atlantis"
aan de N.V. „Atlant
vaart Mij" te Rotten
wordt beheerd door
scheepvaartbedrijf
dam.