Radi
Televi
isie
Per Vrachtvaarder naar Belfast
Hard werken voor een hard leven
in de V. S.
io en
100.000ste EMIGRANT NAAR
AUSTRALIË
De bejaarden
Een kijkje bij Neerlands koopvaardij
Dinsdag 30 september 1958
VRUE ZEEUW
12e jaargang no. 4487
BEZINT, EER GE BEGINT AAN EMIGRATIE
Soms staan er in de Nederlandse kranten verhalen
over gedessillusioneerde emigranten die tenslotte toch
maar weer naar het vaderland terugkeren. De films, die
uit Hollywood komen, hebben misschien ten onrechte de
indruk gewekt bij het publiek, dat in de Verenigde Staten
de straten met goud geplaveid zijn en dat iedereen daar
een huis, een auto en andere luxe artikelen bezit. Zij zijn
er niet op voorbereid, dat men deze dingen inderdaad
kan hebben, maar dat men er net zo goed hier als elders
hard voor moet werken.
In Amerika is nog: steeds alles mogelijk. Een liftjongren kan ook
heden ten dage president van een maatschappij worden, waar hij
beneden aan de ladder is begonnen, maar deze succesverhalen tonen
niet zozeer aan het succes dat men in Amerika kan behalen, als wel
het succes en doorzettingsvermogen van de enkeling. In veel geval
len moet men hier zelfs harder werken en meer ontberingen over
winnen dan in het vaderland.
De huren zijn verschrikkelijk
hoog (men moet hiervoor min
stens een vierde gedeelte van
het salaris rekenen), huishou
delijke hulp en babysitters zijn
onbetaalbaar. Als de vrouw
werkt, maar een oppas voor de
kinderen moet hebben, loont 't
alleen als zij een fantastisch
hoog salaris verdient. De emi
grant, die niemand kent en
geen familie heeft om bij te
springen in de huishouding, is
dus op het salaris van de man
alleen aangewezen en tenzij hij
een geschoold arbeider is of
een wetenschappelijk man van
de hoogste rang, kan hij op
geen overvloedig salaris reke
nen. Zelfs een dokter of tand
arts of leraar moet in Ame
rika weer jaren naar de uni
versiteit voor hij praktijk mag
gaan uitoefenen of onderwijs
mag geven.
Ziek zijn is duur
Wordt iemand in de familie
ziek, dan is het hek van de dam
en kan men zich voor jaren in de
schulden steken. Alleen families
die totaal geen inkomsten heb
ben kunnen medische hulp zon
der betaling krijgen, de anderen
moeten betalen en de prijzen zijn j
heel hoog. Een visite bij de dok
ter is meestal (in de stad) 5 dol
lar, komt hij bij u thuis (wat
sommige doktoren hier zelfs
weigeren te doen) dan wordt 't
al gauw 10 dollar. Nachtvisites
zijn nog duurder. Vaak blijkt de
eigen dokter dan niet eens te be
reiken en is men aangewezen op
de dokter van een medisch cen
trum, waar dag en nacht iemand
in dienst is.
In een ziekenhuis betaalt men
voor een kamer, die met 2 of 3
anderen gedeeld moet worden,
20 dollar per dag. Dit is een fac
tor waaraan men niet denkt als
men gaat emigreren, maar die
toch grote moeilijkheden teweeg
kan brengen. Er zijn ziektever
zekeringen, maar die betalen niet
in alle ziektegevallen en zeker
geen doktersvisite.
Heeft iemand voor de emi
grant borg gestaan, dan komen
op hem gedurende vijf jaren alle
financiële verplichtingen te rus
ten, want de borg heeft op zich
genomen dat zijn beschermelin
gen nimmer ten laste van de
staat zullen komen. Het is dus
te begrijpen, dat vele mensen
huiverig zijn zich borg te stel
len, temeer omdat de hele doop
ceel gelicht wordt en alle finan
ciën onder de loupe genomen
worden.
Wilt u in zaken gaan?
De Verenigde Staten bieden
nog steeds een goede toekomst
aan de emigrant, die bereid is
hard te werken, zo nodig meer
dan S uren per dag. Veel Ameri
kanen hebben twee banen en
kleine zakenlieden werken dag
en nacht.
Voor mensen, die een eigen
zaak willen beginnen, zijn de
omstandigheden aan de ene kant
ideaal, maar aan de andere kant
geldt ook hier de regel dat er
voor slappelingen geen plaats
blijft, want het is ,,dog eats dog".
De zakenman wordt volledig
vrijgelaten, er zijn geen midden
standsexamens, geen sanering,
geen beperking van een bepaald
aantal zaken in 'n bepaalde wijk
geen vastgestelde prijzen enz.
Wil iemand een eigen zaak be
ginnen. dan neemt hij een advo
caat (als hij het goed wil doen),
die voor een kleine som de zaak
onder een naam in de hoofdstad
van de betrokken staat regis
treert. De ondernemer ontvangt
een mooi registratiebewijs dat
hij zaken mag doen en dit moet
zichtbaar worden opgehangen.
Nu is hij „in business". Er zijn
geen bepaalde uren, men mag
alleen in sommige branches zijn
personeel niet na zekere uren of
op zon- en feestdagen laten wer
ken. Wil de baas echter zelf tot
12 uur 's nachts werken of klan
ten ontvangen, dan heeft nie
mand daar iets tegen.
iDit ziet er dus eenvoudig en
aantrekkelijk uit, maar u moet
niet vergeten, dat onze zaken
man niet de enige van zijn soort
in zijn buurt is. Morgen kunnen
er twee of zelfs vijf anderen
naast hem dezelfde artikelen
gaan verkopen en tegen geredu
ceerde prijzen en alle klanten
zullen dan naar de nieuwe win
kels verdwijnen.
De nieuwe voorwaarde die men
kan stellen en die ook altijd ge-
eist wordt m de huuracte, is dat
in hetzelfde gebouw niet een
zaak van dezelfde soort geopend
zal mogen worden. De huurder
heeft echter niet veel te zeggen
over de rest van de straat, ten-
„Aangeboden ter herinnering
aan uw emigratie als 100.000ste
naar Australië" J. G. Suurhoff,
minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid, 29 september
1958.
De heer en mevrouw Zeven
bergen zullen over tal van jaren
hun kinderen en kindskinderen
met trots deze door de minister
zelf geschreven opdracht in het
fotoboek „Holland" tonen, en dan
nog eens het verhaal vertellen
van alle feestelijkheden die zij
meemaakten omdat mevr. Zeven
bergen de 100.000ste Nederland
se emigrante naar Australië was.
Mevr. A. ZevenbergenWage
leid en haar echtgenoot werden
gistermiddag aan boord van de
„Johan van Oldenbarenveldt"
van de Stoomvaartmaatschappij
Nederland, welk schip in de late
namiddag naar Australië ver
trokken is, door minister Suur
hoff namens de regering toege
sproken. „Wij hebben het met U
goed getroffen als 100.000ste. U
bent jonge mensen en zult onge
twijfeld goede representanten
yan ons land zijn. Er is maar
één ding tegen U: uw naam Ze
venbergen. Want misschien hebt
1 het gevoel in de zevende hemel
terecht te komen of voorziet U
gouden bergen in uw nieuwe va
derland. Maar houdt U er reke
ning mee, dat de eerste jaren
moeilijk zullen zijn."
De minister wenste de heer en
mevrouw Zevenbergen de kracht
om tot een geslaagde emigratie
te komen en goede burgers van
het nieuwe vaderland te worden.
„Daarnaast hopen wij dat U het
kleine landje aan de zee nooit
zult vergeten." Tenslotte bood
minister Suurhoff namens de re
gering het fotoboek aan.
Ook de Australische ambassa
deur in ons land, de heer H
Mcclure Smith, sprak enkele
woorden. „U draagt als 100.000-
ste een speciale verantwoorde
lijkheid. Maar ik ben ervan over
tuigd dat U deze verantwoorde
lijkheid waardig bent." Deze
korte bijeenkomst werd voorts
bijgewoond door de heer W. R
van der Ben, waarnemend direc
teur-generaal van Scheepvaart,
mr. ir. B. W. Haveman, commis
saris van de Emigratie, mr. J. A.
U. M. van Grevenstein, directeur
van de Nederlandse Emigratie
dienst, de directeuren van de
Christelijke, de Algemene en de
Katholieke Emigratiecentrales
en Nederlandse en Australische
autoriteiten op emigratiegebied
Rubberfabriek opgeblazen
Volgens maandag in Djakarta
ontvangen berichten is de fa
briek op de rubberonderneming
„Padang", eigendom van de
Franse „Société de Caoutchouc
de Padang" en gelegen op 200
km afstand van Medan, in N.-
Sumatra, door opstandelingen
opgeblazen.
Het personeel bekwam geen
letsel, doch de fabriek werd ge
heel verwoest.
De onderneming „Padang"
heeft een rubberpróduktie van
150 ton per maand.
zij die huizen toevallig aan de
zelfde eigenaar zouden toebe
horen. Het is dus geen wonder,
dat wij in een grote stad als
New York de kleine zaakjes als
paddestoelen uit de grond zien
rijzen en ze ook weer net zo vlug
zien afsterven. Vooral restau
rants en luncheonettes worden er
bij de dag geopend en gesloten.
Het muizenrad
Er is zoveel concurrentie, dat
de beginneling van te voren goed
moet weten wat hij meer te bie
den heeft dan iemand anders.
Waarom geven mensen 20 dol
lar voor een diner uit, als ze het
zelfde diner voor de helft van de
prijs elders kunnen krijgen? Het
hangt af van kleinigheden, die
alleen de vakman zal weten te
onderscheiden. Misschien ligt het
aan de service, het décor, of het
gedrag van de kelners. Men moet
altijd proberen zijn concurrent
net een slag voor te zijn.
Dat de meeste zakenlieden dan
ook of aan een hartkwaal lijden
of aan maagzweren, is niet te
verwonderen en dit is wat men
algemeen in New York de „rat
race" noemt (u kent ze wel die
wentelende wieltjes voor witte
muizen of ratten, waar de dier
tjes de hele dag op lopen te ren
nen zonder vooruit te komen).
Laten adspirant-emigranten
toch al deze factoren goed over
wegen voor zij een vaak veel
comfortabeler huis (zij het zon
der frigidaire) vaarwel zeggen
en hun familie mijlen achter zich
laten. Laten zij ook vooral de
taal leren spreken, schrijven en
lezen en zich voorbereiden op
hun leven in Amerika, opdat zij
zonder moeilijkheden zich kun
nen assimileren en acclimatise
ren. Het is vanzelfsprekend dat
iemand zich alleen en in de steek
gelaten voelt als hij de taal niet
spreekt.
De Amerikaan is over het al
gemeen hartelijk genoeg en staat
altijd klaar om te helpen, hij wil
hiervoor in de plaats echter vol
ledige solidariteit met zijn eigen
land zien. Een geliefde Ameri
kaanse uitdrukking is „When in
Rome, do as the Romans do"
(als je in Rome bent, gedraag je
dan als een Romein) en ook de
emigrant kan van deze houding
alleen maar profijt trekken.
mr. E. THEA VERBOOM.
(Nadruk verboden.)
Nederland heeft op het ogen
blik ongeveer een miljoen inwo
ners van 65 jaar en ouder en nog
vóór 1980 zullen het er volgens
de berekeningen anderhalf mil
joen zijn. Door de woningnood en
de steeds stijgende kosten van
levensonderhoud zijn veel bejaar
den in zorgelijke omstandigheden
komen te verkeren. Dit is voor
de heer E. Bredewout, te Zwolle,
oud-wethouder van deze stad,
aanleiding geweest zich in een
uitvoerige brief tot minister-pre
sident dr W. Drees te wenden,
„om de benarde toestand waarin
tachtig procent van de bejaarden
verkeert" onder zijn aandacht te
brengen.
„Tehuizen voor bejaarden rij
zen als paddestoelen uit de grond,
maar de pensionp,rijzen zijn zó
hoog, dat ongeveer tachtig pro
cent ze volgens de commissie-
Hornstra niet kan betalen", aldus
de heer Bredewout. Hij betoogt,
dat er een noodregeling moet ko
men als bedoeld door de commis-
sie-Hornstra. Een minimale pen-
sionprijs zou zijns -inziens geba
seerd moeten zijn op de A.O.W.-
uitkering.
„Voor het bejaardencentrum
„De Kievitsbloem" te Zwolle wer
den 476 gegadigden ingeschre
ven, die 216 goede vóóroorlogse
woningen vrij kunnen maken.
Wanneer nu in de naaste toe
komst aan tachtig procent van
onze bejaarden een gezellig te
huis en goede verzorging kunnen
worden aangeboden, mogen we
dan niet verwachten dat er op on
geveer 800.000 gegadigden 300 tot
350.000 woningen beschikbaar ko
men?" aldus de heer Bredewout.
Hij verzoekt dr Drees dringend
maatregelen te nemen opdat aan
de huidige toestand zo spoedig
mogelijk een eind komt.
Onassis wil tankschepen
ter beschikking stellen van
Argentinië.
Indien zijn onderhandelingen
met de Argentijnse regering tot
een goed einde kunnen worden
gebracht, zal de bekende reder
Aristoteles Onassis tien van zijn
tankschepen onder Argentijnse
vlag laten varen.
Aristoteles Socrates Onassis
begon zijn carrière in Buenos
Aires als telefonist en sigaret-
tenverkoper, in welke periode
hij de Argentijnse nationaliteit
heeft aangenomen. De Grieks-
Argentijnse reder heeft nu de
regering van Argentinië aange
boden om een aantal van zijn
tankschepen onder Argentijnse
vlag te doen varen en deze ver
volgens uitsluitend te verhuren
aan de nationale Argentijnse
oliemaatschappij. Onassis zou
deze transactie opvatten als een
investering, zodat hieruit voor
Argentinië geen betaling van
deviezen voortvloeit.
In een tweede voorstel biedt
Onassis aan zich te zullen belas
ten met het gehele vervoer van
olie met besteming Argentinië,
waarvoor betaling in Argentijn
se munt zal worden aanvaard.
De aldus verkregen Argentijnse
pesos zouden worden aange
wend voor investeringen in Ar
gentinië.
Deze voorstellen hebben bij
de bevoegde kringen grote be
langstelling gewekt. Men wijst
erop, dat Argentinië thans 7
miljoen ton brandstoffen per
jaar importeert en dat de rege-
ring-Frondizi er ondanks alle
pogingen daartoe, niet in zal
slagen om dit cijfer in de eerst
volgende jaren door vergroting
der eigen produktie, te verklei
nen.
Aanslagen in Algerië
Te Perregaux in Oran zijn 3
personen om het leven gekomen
toen een mijn voor het stadhuis
ontplofte.
Bij een aanval van verzetslie
den te Tlemcen in West-Algerië
zijn een politie-agent en twee
mohammedanen gedood.
WOENSDAG 1 OKTOBER.
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws;
7.10 Gram.; 7.50 Een woord voor
de dag; 8.00 Nieuws; 8.15 Gewij
de muziek; 9.00 Voor de zieken;
9.30 Gram.; 9.35 Waterstanden;
9.40 Voor de vrouw; 10.15 Gram.
10.30 Morgendienst; 11.00 Gram.;
11.15 De steen aan het strand,
hoorspel; 12.30 Land- en tuin-
bouwmed.; 12.33 Musette-muziek,
12.53 Gram.; 13.00 Nieuws; 13.15
Met PIT op pad; 13.20 Lichte
muziek; 13.50 Gram.; 14.30 Int.
jeugdconcert; 15.15 Gram.; 15.25
Oude muziek; 16.00 Voor de
jeugd; 17.20 Gram,; 17.40 Beurs
berichten; 17.45 Gram.; 18.15
Spectrum van het Chr. Organisa
tieleven; 18.30 Gram. 18.45 Boek
bespreking; 19.00 Nieuws; 19.10
Kapelkoor; 19.30 Radiokrant;
19.55 Op de man af; 20.00 Filh.
15e eeuws paneel te Brugge
gestolen
De Belgische politie heeft de
hulp ingeroepen van Interpol bij
het opsporen van een paneel uit
de vijftiende eeuw, een altaar
stuk van de meester van de Sint
Ursulalegende, dat zondagoch
tend uit een voormalig klooster,
thans een kindertehuis, te Brug
ge werd gestolen.
Een man, die er als toerist uit
zag, had verzocht het paneel te
mogen zien. De man werd toege
laten en men liet hem een ogen
blik alleen in het vertrek met 't
paneel. Even later bleek de man
met het paneel te zijn verdwe
nen, aldus de politie.
Koeweit en de
Arabische Liga
Het Egyptische blad Al Ach-
bar schrijft dat Koeweit, het
door Engeland beschermde sjeik-
dom. aan de Perzische Golf, zich
volgende week bij de Arabische
Liga zal aansluiten.
Een woordvoerder van de Liga
heeft in Cairo meegedeeld, dat
Koeweit maandag het lidmaat
schap heeft aangevraagd. Koe
weit zal ook deelnemen aan het
Arabische ontwikkelingsfonds.
orkest en vrouwenkoor; 20.45 De
Rijn, slagader van Nederland;
21.05 Lichte muz.; 21.30 Muz. cau
serie; 22.15 Vocaal kwartet en
orgel; 22.45 Avondoverdenking;
23.00 Nieuws; 23.15 Sportuitsla
gen; 23.20 Gram.
HILVERSUM II: 7.00 Nieuws;
7.10 Gym.; 7.20 Gram.; 8.00 Nws,
8.18 De Ontbijtclub; 9.05 Gym.
voor de vrouw; 9.15 Gram.; 10.00
Schoolradio; 10.20 Voor de
vrouw; 11.00 Gram.; 12.00 Lichte
muziek; 12.30 Land- en tuin-
bouwmed.; 12.33 Voor het plat
teland; 12.38 Orgelspel; 13.00
Nieuws; 13.15 Tentoonstellings
agenda; 13.20 Dansmuz.; 13.45
Gram.; 14.3Q Voor de jeugd; 16.30
Voor de zieken; 17.15 Gram.;
17.30 Hammondorgel en solist;
17.50 Regeringsuitz.; 18.00 Nws
en commentaar; 18.20 Gram.;
18.50 Act.; 19.00 Voor de kinde
ren; 19.05 Klankbeeld; 19.30 Voor
de jeugd; 20.00 Nws; 20.05 Com
mentaar; 20.1ë Orkest; 20.40
Hoorspel; 22.15 Sport; 22.20
Opera-herinneringen; 22.50 Med.
kroniek; 23.00 Nws; 23.15 Gram.;
23.50 Soc. nws i Eperanto.
BRUSSEL (VI.): 12.00 Gram.;
12.30 Weerber.; 12.34 Gram.;
13.00 Nws; 13.15 Kamermuz.;
14.00 Schoolradio; 16.00 Koersen;
16.02 Gram.; 16.10 Orkest; 17.00
Nws; 17.10 Gram.; 17.20 Voor de
jeugd; 17.45 Gram.; 17.50 Boek-
bespr.; 18.00 Pianorecital; 18.30
Voor de soldaten; 19.00 Nieuws;
19.30 Wereldtentoonstelling; 20.00
Hoorspel; 21.00 Gram.; 21.30
Trekkersliederen; 22.00 Nws;
22.15 Orgel; 22.45 Omr. koor;
22.55 Nws; 23.00 Voor de zee
lieden.
Televisieprogramma.
AVRO: 17.00—17.30 Voor de
kinderen; NTS: 20.00 Weekover
zicht; NCRV: 20.30 Filmprogr.
21.00 De wiskunstenaars of 't ge-
vlugte juffertje, kluchtspel; 21.50
Dagsluiting.
BELG. (VI.): 17.30 Rendez
vous der naties; 19.00 Leken
moraal en filosofie; 19.30 Nws
20.00 Kaleidoscoop; 20.30 TV
spel; 21.45 Eurovisie: Sportrep.
22.30 Nws. en journaal.
(van onze speciale verslaggever)
AAN BOORD m.s. TRITO (P P) - Vier stoten geeft de eerste stuurman op
de zware scheepsfluit als de dreunende machines bij Belfast Lough tot stil
stand komen. Een dichte mist omringt het schip, de loods zal ons door de
baai naar de haven van Belfast moeten brengen. Maar kan de loodsboot
ons in dit weer vinden Nog eens perst de samengedrukte lucht viermaal
uit de fluit aan de schoorsteen. We moeten de oren met de hand bescher
men, omdat we bang zijn, dat onze trommelvliezen scheuren. Dan wachten
we, deinend op de golven van de Ierse zee, tot er een signaal komt van de
zoekende loodsboot.
IN ROTTERDAM hebben wij ons inge
scheept voor de reis met een vracht
boot van 1030 bruto registerton, het m.s.
Trito, dat ons na twee dagen en nachten
varen in Dublin bracht. Wij hebben in
een donkere nacht de lichtjes van Hoek
van Holland uit het oog zien verdwij
nen en de verlichte patrijspoorten van
andere schepen als liggende kerstbomen
in volle zee voorbij zien schuiven. Wij
hebben getracht in een wiebelende kooi
(met ons zwemvest dicht bij de hand)
de ogen te sluiten en ervoeren dat ons
hotelkamertje dreunde en trilde door het
zware gestamp van de enorme machines.
Wij hebben bewonderend opgekeken
naar de kok, die met slechts één koks
maat tot hulp, elke dag weer voor 36
personen een tiental broden bakt, zijn
slagerij verzorgt en daarbij uitgebreide
maaltijden op de tafels tovert; maaltij
den, die voor de diners in een eerste
klas restaurant niet onderdoen, terwijl
hij daarnaast nog kans ziet biezondere
lekkernijen, zoals gebak en dergelijke
te vervaardigen.
Sinds 1830
SINDS 1830 bestaat de Holland-Ierland-
lijn. Twee zusterschepen, de Trito en de
Theano, brengen wekelijks stukgoed,
bier, machines en spijsolie naar het
Groene Eiland en komen er met vee en
andere ladingen weer vandaan. Dezelfde
rederij, Hudig en Veder, heeft daar tus
sendoor nog kleinere schepen op Ierland
lopen en vaart trouwens op verschillen
de werelddelen.
„De Trito is (zoals alle boten van leze
rederij) genoemd naar een griekse god
heid, in dit geval Athene, en alle namen
eindigen op een o", vertelt de kapitein.
De Trito en Theano hebben 24 koppen
aan boord en accomodatie voor 12 pas
sagiers. In de zomer zijn de fraaie cabi
nes maanden tevoren volgeboekt, maar
's winters maken alleen zakenlieden er
gebruik van.
De sloepenrol leert ons, dat er behalve
de kapitein, 3 stuurlieden, 4 werktuig
kundigen, 1 bootsman en 6 matrozen, 3
olielieden, 1 hofmeester, 2 stewards, 1
kok, 1 koksmaatje, 1 scheepsjongen en
dan ditmaal 11 passagiers aan boord zijn.
Een staking..
ALS WE eindelijk de haven van Belfast
zijn binnengelopen, de zware luiken zijn
geopend en tientallen arbeiders aan het
lossen zijn, davert het schip van het
rumoer. Elektrische lieren knarsen, ket
tingen rammelen en hijskranen aan de
wal laten ratelend hun haken neer in de
diepte, waar schreeuwende mannen de
vaten in de trossen opbinden, kratten
opstapelen en kleingoed van hand tot
hand gooien.
Het toneel duurt niet lang. Omstreeks
half tien tumult op de wal. De haven
arbeiders wisselen langgerekte kreten.
Uit de ruimen komen de mannen naar
boven. Er is een staking uitgebroken
Enkele minuten later ligt de Trito stil
en verlaten tussen de andere vrachtsche
pen. Het blijkt in Belfast een normaal
verschijnsel. Als er onenigheid heerst op
een andere boot, gaat in de hele haven
het werk „plat" tot de kwestie naar ge
noegen van de werkers is opgelost. In
middels gaat de bemanning van ons
schip rustig door met de onderhouds
werkzaamheden.
Wachtend op de rede
ALS de staking is opgeheven en de Trito
zijn stukgoed heeft gelost en lege vaten
heeft ingenomen, koersen we zes uur te
laat de pieren uit. Deze vertraging geeft
nieuw oponthoud, want de volgende aan
loophaven is Drogheda, waar we alleen
met hoogste tij de rivier op kunnen. We
hebben de vloed nu gemist en werpen
buiten de monding van de Boyne het
anker uit.
Van 's morgens 8 tot 's avonds 6 wach
ten op hoog water En toch blijft
alles in touw. De matrozen bouwen de
ruimen om tot stallen, want in Dublin
komt er vee aan boord voor Amsterdam.
Balken en schotten komen te voorschijn.
Eigen werkplaats aan boord
WIJ DALEN langs steile ijzeren ladders
in de machinekamer af, waar de mach
tige motoren zwijgen en ontdekken, dat
het hier een gigantische fabriekshal
lijkt.
Naast de geweldige dieselmotoren tal van
pompen voor lenswater en ballast, voor
zout koelwater, voor zoet koelwater,
voor drinkwater, voor brandstoffen en
voor olie in de lading (we hebben spijs
olie voor Drogheda aan boord), er zijn
hulpmotoren en compressoren en er is
zelfs een stoomketel voor de centrale
en knerpen. Lange rijen vee worden aan
gevoerd. Balen hooi worden gestouwd.
Machinisten sluiten de drinkwaterleidin
gen aan in de ruimen.
Een 'fraai renpaard hangt hinnikend bo
ven onze hoofden. Beneden trachten de
havenarbeiders en enkele veedrijvers een
briesende stier in zijn planken stal te
duwen. Het werk is niet zonder gevaar..
Als we Ierland eindelijk verlaten, koerst
de Trito Zuidwaarts naar de Atlantische
Oceaan. De nieuwe passagiers treffen het
niet, de zee is ruw en de kok houdt al
rekening met minder eters. In de salon
schroeft de hofmeester de tafelranden
omhoog, zodat de borden niet van de
keurig gedekte dis afschuivenDe
koeien loeien en de paarden hinniken
klagelijk. Dichte mist omringt ons.
Nog 48 uur.
TWEE dagen en twee nachten is het va
ren naar Amsterdam, waar van de koei
en serum zal worden getrokken. Een en
kele maal stoppen de machines als na
derende stippen op het radarscherm ver
der varen in de mist te gevaarlijk ma
ken.
„Maandagavond negen uur meren we
aan de kade", berekent de kapitein. Hij
kent de snelheid van het schip, de af
standen, de stromingen en het getij, de
windkracht enzovoort. En deze vracht
vaarder, die nooit weet wanneer zijn
schip kan vertrekken, maar wel wan
neer het zal aankomen, telefoneert via
Scheveningen - Radio naar zijn rederij
precies het tijdschip van aankomst.
„Hoeveel brandstof hebben we nu ver
bruikt?" vragen we de eerste werktuig
kundige. „Vijf en dertig duizend liter",
klinkt prompt het antwoord. We duize-
Auto's behoren tot de normale dek
lading op de Holland-lerlandlijn. De
havenarbeiders van Dublin weten er
wel raad mee.
erwarming en het hete water. De eer
ste machinist leidt ons rond in de werk
plaatsen, waar de werktuigkundigen zelf
defecte onderdelen van de machines kun
nen herstellen en waar men bij storm
en ontij ook wel eens noodvoorzieningen
construeert voor allerlei storingen en
schaden.
Ontelbaar zijn de buisleidingen, ze liggen
met honderdtallen onder en langs ons
en de machinisten en olielieden moeten
hier op hun duimpje de weg kennen,
willen ze geen lenswater in de ballast-
tanks onder de ruimen pompen en dgl.
In lijvige folianten moeten uur voor uur
de temperaturen van allerlei onderdelen
worden bijgehouden.
Koeien en paarden
IN DUBLIN komt het vee aan boord.
In houten bakken zakken de paarden,
stieren en koeien paarsgewijs omlaag in
de diepte. Lieren an kettingen knarsen
Hoekje van de salon op de 1 nto,
die gebouwd is op de n.v. werf Gus
to. De fraaie betimmering is ontwor
pen door dhr. J. Schuil en uitgevoerd
door De Nijs' meubelfabriek.
len. „Dat is nog niets vergeleken met de
Nieuw-Amsterdam" zegt hij, „die ge
bruikt 11.000 liter per uur,«dus dat is bij
een gangetje van zeg 24 km per uur zo'n
460 liter op 1 kilometer. Heel wat an
ders dan uw auto, die waarschijnlijk
wel 1 op 12 loopt
In het IJ maakt een sleepboot vast om
te helpen manoeuvreren. De douane
komt aan boord. De bemanning is nog
Steeds in touw. Als wij de kade naar
cns toe zien schuiven, klinkt het fluitje
van de eerste stuurman„Vastmaken
voor en achter, aan de lieren
Wanneer krijgt een zeeman ooit rust?
(Nadruk verboden).
