De goede jager spaart 't wild
EEN MEESTERWERK IS ZOEK
Werd beroemd strafpleiter
een moordenaar
RADIO EN
TELEVISIE
Ha, die woensdag
Kunnen we de melkfles weer omspoelen!
TUMULT IN ZWITSERLAND
Amerikaanse toeristen prefereren
Amsterdam boven Zeebrugge
Het evenwicht in de
natuur is vaïï liet
aiiergrootste
beiang
Buitenlands
nieuws
Woensdag 17 september 1958
DE VRIJE ZEEUW
13
„Ik hen onschuldig; ik ben géén moordenaar; ik weet werkelijk
van niets. M'n tegenstanders willen mij vernietigen", zo verklaarde
iedere keer weer de beroemde jurist en strafpleiter, de 53 jaar oude
en thans gedetineerde dr. Pierre Jaccoud, advocaat en procureur
te Genève, en na ieder verhoor vertrokken dan hoofdschuddend de
rechter-commissaris, de hoofdcommissaris van politie te Genève
en de commissaris der recherche naar hun bureaus, ontstemd als
ze waren over deze wel zeer halsstarige verdachte.
En na ieder verhoor sloeg de getraliede deur van de ziekencel
no. Ill in het kantonale ziekenhuis van Genève dicht achter dr.
Jaccoud, welke daar ruim een maand geleden werd opgenomen,
omdat hij zelfmoord had willen plegen.
Dr. Pierre Jaccoud is een jurist met een wereldfaam en onder
z'n cliënten bevinden zich zeer vooraanstaande personen, o.a. de
Amerikaanse filmster Rita Hayworth, Ali Khan, de Begum en
Krupp von Böhlen und Halbach.
VERDACHT VAN MOORD
Onder wel zéér verdachte om
standigheden werd precies om
middernacht van de eerste mei
vlak voor zijn villa in Plan-les
Ouates te Genève, neergescho
ten de 65 jaar oude vertegen
woordiger Charles Zumbach.
Deze revolveraanslag had plaats
onder de ogen van de echtgeno
te van het slachtoffer. Mevrouw
Zumbach werd licht gewond. De
enige ogenblikken later thuis
komende zoon André vond in
de tuin van de ouderlijke wo
ning zijn vader, badend in zijn
bloed, dood, getroffen door vier
kogels en de moeder bewuste
loos en licht gewond.
André belde de politie en de
zogenaamde „moordcommis-
sie" van de recherche te
Genève, onder leiding
van hoofdcommissaris Karl
Knecht en de commissaris
Jaquenoud, verscheen ter
plaatse. Mevrouw Zumbach
als getuige verhoord, verklaar
de dat de moordenaar een
man moest zijn van middel
bare leeftijd, die lichtblond
haar had. Op het tijdstip van
de aanslag een beige-kleurige
DONDERDAG 18 SEPTEMBER.
HILVERSUM I: 7.00 Nws; 7.10
Gym.; 7.20 Gram.; 7.50 Dagope
ning; 8.00 Nws; 8.15 Gram.; 9.00
G^fn.;' 9.10 "Voor de vrouw; 9.15
Gram.; 9.35 "Waterstanden; 9.40
Morgenwijding; 10.00 Gram.;
10.50 Voor de kleuters; 11.00
Kookpraetje; 11.15 Kamerorkest;
12.00 Gevar. muziek; 12.30 Land
en tuinbouwmed.; 12.33 Lichte
muziek; 12.50 Uit het bedrijfs
leven; 13.00 Nieuws; 13.15 Gram.
13.20 Amus. muz.; 13.55 Beursbe
richten; 14.00 Viool en clavecim-
bel; 14.30 De jacht op de dader,
hoorspel; 15.10 Cabaret; 16.00 Vari
vier tot vijf; 17.00 Voor de jeugd;
17.45 Lichte muziek; 18.00 Nws';
18.15 Amus. muziek; 18.45 Sport-
praatje; 18.55 Gesproken brief uit
Londen; 19.00 Gram.; 20.00 Nws;
20.05 Philh. orkest; 21.00 Vraag
gesprek; 21.15 Pianorecital; 21.45
Art.; 22.00 Dansmuziek en Gram.
22.50 Sportact.; 23.00 Nws; 23.15
Koersen van New York; 23.16
Gram.
HILVERSUM II: 7.00 Nws; 7.15
Gram.; 7.45 Morgengebed; 8.00
Nieuws; 8.15 Gram.; 8.50 Voor de
vrouw; 10.00 Gram.; 10.30 Mor
gendienst; 11.00 Voor de zieken;
11.45 Gram.; 12.00 Middagklok;
12.03 Gram.; 12.25 Voor het plat
teland; 12.35 Land- en tuinbouw
med.; 12.38 Gram.; 12.55 Zonne
wijzer; 13.00 Nieuws; 13.20 Amus.
muziek; 14.00 Metropole orkest;
14.45 Voor de vrouw; 15.15 Lichte
muziek; 15.40 Vocaal ensemble;
16.00 Bijbellezing; 16.30 Zang, cla-
vecimbel en cello; 17.00 Voor de
jeugd; 17.30 Beursberichten; 17.45
Gram.; 18.05 Lichte muziek; 18.30
Gram.; 19.00 Nieuws; 19.10 Gram.
19.20 Sociaal perspectief; 19.30
Lichte muziek; 19.50 Pol. cause
rie; 20.00 Radiokrant; 20.22 Orkest
en koor; 21.15 Gram.; 21.25 Kin
deren overal vandaan, komen bij
elkander staan, caus.; 21.40 Strijk
kwartet; 2.00 Tijdschriftenkro
niek; 22.10 Orgelconcert; 22.40
Gram.; 22.45 Avondoverdenking;
23.00 Nieuws; 23.15 Gram.
BRUSSEL (VL.): 12.00 Amus.
muziek; 12.30 Weerbericht; 12.34
Gram.; 13.00 Nieuws; 13.11 Gram.
14.00 Engelse les; 14.15 Gram.;
14.30 Franse les; 14.45 Viool en
piano; 15.00 Schoolradio; 15.45
Duitse les; 16.00 Koersen; 16.02
Jeugd en muziek; 16.30 Solisten
concert; 17.00 Nws; 17.10 Gram.;
17.15 Voor de kinderen; 18.15
Viool en clavecimbel; 18.30 Voor
de soldaten; 19.00 Nieuws; 19.30
Wereldtentoonstelling; 20.00 Pol.
uitzending; 20.10 Verzoekprogr.;
21.30 Gram.; 22.00 Nieuws; 22.15
Gram.; 22.55 Nieuws.
Televisicprgramma.
NED. T.V.: 20.00 Journaal; 20.20
Mensen, dingen, nu20.30
Spiegel der kunsten; 21.00 Film;
21.45 Argentijns danspaar.
VL. BELG.: 17.30 Wereldten
toonstelling; 19.00 Voor de jeugd'
19.30 Nieuws; 20.00 Balletschool''
20.35 Film; 21.45 T.V.-rally. 22 15
Nieuws en journaal.
demi droeg en na het volvoe
ren van z'n daad de vlucht
nam op een groenkleurig he
renrijwiel, dat was voorzien
van een witgelakt fietspom-
Pje.
In de tuin van de villa vond
een speurhond tussen het grint
een beige-kleurige over jasknoop
en wat verderop een huls van
een kogel, een niet gangbaar
type, zoals door deskundigen
werd vastgesteld.
DE EERSTE
AANWIJZINGEN
Dr. Pierre Moriaud, de rech
ter-commissaris en de commis
sarissen van politie Karl Knecht
en Jaquenoud bespraken de op
zienbarende zaak en besloten de
kwestie vooreerst geheim te
houden, daar zij de mening wa
ren toegedaan dat in deze de
liefde een woordje meesprak.
Commissaris Jaquenoud hoor
de de naaste familieleden en
enkele persoonlijke vrienden
van de familie Zumbach, waar
onder de zoon André, die op
het punt stond om in het hu
welijksbootje te stappen. Tij
dens dit verhoor kwam onder
meer aan het licht, dat Zum
bach jr., die als regisseur werk
zaam is bij de Zwitserse radio-
omroep, ook nog liefdesbetrek
kingen onderhield met de 38
jaar oude en beeldschone Linda
Poupette, directie-secretaresse
van Radio-Genève.
In de voorname salons van
de Zwitserse aristocratie in de
Rue des Granges en in de
Wein- und Bierstuben", in het
oude centrum van Genève de
den vreemde en wilde geruch
ten de ronde en de commissa
ris Jaquenoud luisterde en no
teerde, glimlachte sarcastisch
en nam z'n maatregelen.
DE KNAPPE LINDA
VERDWEEN
Deze vrolijke, knappe en
.hupse" Linda was en bleef
echter spoorloos, zo constateer
de de commissaris Jaquenoud
op een zeker moment en de
eeuwig sarcastische glimlachen
de politieman kwam ook te we
ten, dat Linda op verzoek van
dr. Pierre Jaccoud met welke
zij een wel zéér intieme liefdes
verhouding had naar Parijs
was afgereisd.
Toen sloeg commissaris
Jaquenoud toe, hard en door
niemand verwacht. De be
roemde advocaat dr. Pierfe
Jaccoud, man met een we
reldnaam, werd in de nachte-
njke uren door de commissa-
"s,. Persoonlijk van z'n bëd
geuent en overgebracht naar
een iel® van bewaring en óp
ziekenh tl'jdStiP naar het
ziekenhuis te Genève.
Tijdens de huiszoeking bestu
deerde de commissaris de grote
voorraad vuurwapenen die de
muren van de studeerkamer
van de advocaat sierden en hij
ontdekte een open plek een be
paalde afwijking in de ópgehan
gen pistolen en revolvers aan
de muur. Ja, inderdaad, daar
hing eens een oude revolver
Dit wapen ligt thans op de bo'
dem van het meer van Genève"
waar het 3: maand geleden
door de verdachte werd inge
smeten, omdat het wapen
„roestplekken" vertoonde.
FATALE BEWIJZEN
Bij het Rode Kruis in Genève
werd op een goede dag een bei
ge-kleurige demi bezorgd; aan
de sluiting ontbrak één knoop
en die knoop heeft thans com
missaris Jaquenoud. De eige
naar van de jas bleek dr. Pierre
Jaccoud te zijn en weer ver
scheen op het gezicht van de
commissaris een sarcastische
grijns.
In de garage van de advo
caat annex moordenaar stond
een groen gelakt herenrijwiel
en daarop aan het frame
bevestigd een witgelakt
pompje; de fiets ging naar
het hoofdbureau van politie
te Genève. Op 1 mei 1958, zo
bleek aan de commissaris,
was de auto van de advocaat
defect en in de reparatie ge
weest en enkele dagen voor
de moord op de heer Zum
bach was Jaccoud uit Stock
holm teruggekeerd van een
juristencongres, waar hij on
dermeer ook z'n zwarte haar
dos, op» verzoek van z'n vrien
din, de „hupse" Linda, licht
blond had laten verven, - om
dat dit „beter stond".
En ten slotte kon deze we
reldberoemde strafpleiter aan
de sarcastische commissarji
géén afdoend alibi verstrekken
waar hij dr. Pierre Jaccoud
vertoefde in de nachtelijke
uren van de eerste mei van dit
jaar.
De zaak van deze jurist-moor
denaar zal binnenkort voor de
rechtbank te Genève worden
behandeld.
Achter z'n schrijfbureau in
het hoofdbureau van politie zit
de commissaris der recherche
Jaquenoud, sarcastisch te grijn
zen, bezig met een volgende
zaak. Alsof er niets is voorge
vallen.
(Nadruk verboden.)
TWEE MAAL BRAND IN
ENSCHEDÉ.
De Enschedése brandweer
heeft gedurende het weekend
twee maal met groot materieel
moeten uitrukken. In de nacht
van zaterdag op zondag werd
brand ontdekt in de drukkerij
Bronsema aan de Haaksberger
straat. Toen men een onderzoek
instelde bleek dat het gebouw
bezoek had gehad van inbre
kers, die overal op een ergerlij
ke manier hadden huisgehou
den. In alle verdiepingen had
den zij vernielingen aangericht
en vermoedelijk zijn zij ook ver
antwoordelijk voor de brand,
die op de zolderverdieping is
ontstaan en die daar voor enige
tienduizenden guldens schade
heeft veroorzaakt.
Een paar uur later moest de
brandweer uitrukken voor een
brand in een kolenloods van de
"irma Van Amerongen aan de
ümmastraat te Enschedé. Een
,rote hoeveelheid kolen, een
/rachtauto en enkele machine-
.ieën gingen verloren.
De belangstelling van de Ame
rikaanse toeristen, die de reis
maken met het passagierschip
.Atlantic" van de American
Banner Lines, gaat meeT uit
naar Amsterdam dan naar Zee-
brugge.
Ondanks de Wereldtentoon
stelling in Brussel, een belang
rijke trekpleister voor toeristen
gedurende het thans bijna ge-
eindigde seizoen, debarkeerden
zestig procent van de passagiers
in Amsterdam, de overigen ver
lieten het schip in Zeebrugge.
Sedert juni van dit jaar, toen
het eerste schip van de Banner
Lines de lijn New YorkZee
bruggeAmsterdam vice versa
begon, zijn zes reizen gemaakt
met in totaal ruim 5000 vakan
tiegasten. Overwogen wordt
thans Zeebrugge te laten ver
vallen en alleen de reis New
YorkAmsterdam en terug te
laten varen. Men hoopt ook
eerstdaags enkele nieuwe sche
pen op deze lijn te doen varen.
Deze mededelingen deed de
procuratiehouder van de Am
sterdamse rederij Vinke en Co,
de heer F. Overeijnder, bij gele
genheid van de opening van een
nieuw passagiersbureau dezer
rederij op het Rokin.
De belangstelling van de Ame
rikanen voor deze zevendaagse
reis overzee naar de lage landen
van West-Europa is nog steeds
zeer groot.
In een nota aan de Japanse
regering waarschuwt de Sowjet-
Unie voor „net zich laten gebrui
ken van Japan als basis voor de
Amerikaanse agressie tegen
Volkschina".
VELUWE (P P) - Zacht zoemt de
motor van onze auto, wanneer wij
heel langzaam het bospad afrijden.
Spiedend laat de heer Van der Wal,
chef afdeling voorlichting van de Ko
ninklijke Nederlandse Jagersvereni
ging, zijn ogen gaan tussen boompjes
en struiken. Vol spanning kijken wij mee, hopende een glimp op te
vangen van het wild, dat hier zo rijkelijk aanwezig moet zijn.
„Kijk, daar", fluistert onze gids, terwijl hij voorzichtig de wagen stopt en
de veldkijker aan zijn ogen brengt. Wij kijken in de aangewezen richting,
maar zien niets. Nogmaals volgen we de uitgestrekte vinger en ja hoor,
er beweegt iets tussen het kreupelhout. Ook wij nemen de kijker en zien
een reebok, rustig knabbelend. „Links staat een geit", fluistert onze leids
man weer en na enig zoeken zien ook wij dat dier. Wanneer we weer
naar de bok kijken, ontdekken we, dat het dier als uit steen gehouwen
stilstaat en ons aankijkt. Onder doodse stilte bespieden wij het prachtige
dier door onze kijkers. Na een poosje draait het zich om en wandelt
langzaam en statig weg.
„Kijk, z'n spiegel is uitgezet", duidt de heer Van der Wal. En inderdaad
zien we, dat de witte plek op het achterdeel van de reebok, aanmerkelijk
groter is dan normaal. „Een bewijs, dat hij het niet. vertrouwt", verklaart
onze gastheer.
De wildstand
DE REEGEIT volgt de bok en wij zet
ten de wagen weer in beweging en ver
volgen onze weg, hobbelige bospaden
dwars door en over de woeste gronden.
Wij zien, dat de heer Van der Wal een
aantekening maakt op een stafkaart van
dit gebied en we willen hier wel iets
meer van weten.
„Zoals u weet hebben wij dit enorme
gebied van de Speulder- en Sprielder-
bossen als jachtterrein en ik houd hier
regelmatig controle. Op mijn kaart teken
ik in het bewuste vak aan welk wild
ik er ontdek. Het is namelijk zo, dat
de dieren veelal in hetzelfde gebied blij
ven. Zo krijg je langzamerhand een heel
aardig overzicht van de wildstand op het
terrein en je weet wat er en waar het
ongeveer zit.
Iedere goede jager zal, wanneer hij een
terrein voor de jacht krijgt, niet dade
lijk met zijn geweer onder de arm op
stap gaan om te jagen. Oh neen, zo is
het niet. Een verstandig jager gaat eerst
eens kijken wat er huist en eigenlijk een
soort betrekkelijke inventaris maken. Na
tuurlijk moet hij altijd rekening houden
met het feit, dat er een bpaald percen
tage van de dieren door hem nooit ge
zien wordt, maar dat mag hij incalcu
leren".
De jager jaagt met overleg
„WEET HIJ na verloop van tijd door
goede, ernstige waarneming hoe groot
zijn wildstand is, dan kan hij nagaan,
welke dieren er beslist gespaard moe
ten worden, wil de stand op peil blijven.
Daar komt hij dus niet aan. Zijn er van
een bepaald soort teveel, dan kan hij in
het seizoen gaan jagen. Waarbij hij nog
niet neerschiet wat er voor zijn loop
komt, maar hij gaat met overleg te werk
en zal oude of zieke dieren nemen. Hier
door houdt hij een jonge, gezonde wild
stand over, die later weer flink zal aan
wassen.
Natuurlijk kan het voorkomen, dat door
ziekte, roofwild of stroperij een bepaalde
soort dreigt uit te sterven. Dan grijpt
de jager in. Hij tracht de funeste invloe
den te keren, zet nieuw wild uit, spaart
en voert en probeert de stand weer op
peil te brengen. De goede jager ziet het
n.l. als zijn taak om in zijn gebied het
evenwicht in de natuur te handhaven en
een zo rijk en gevarieerd mogelijke fauna
te bevorderen".
Hoe is de stand
„V/IJ zelf bijvoorbeeld hebben hier een
schitterende reestand. Daar zijn we echt
trots op en we stellen alles in het werk
om deze stand zo te houden. Het zou
dus gekkenwerk zijn om hier maar eens
vrolijk met het geweer te gaan knallen.
In minder dan geen tijd zouden we daar
van de nare gevolgen ondervinden.
Dus wordt er tegen het jachtseizoen keu
rig opgemaakt in welke vakken er teveel
reewild is, want tenslotte kan het terrein
niet aan een onbeperkt aantal reeën
voedsel verschaffen. Dan komen we tot
de conclusie, dat er hier één, daar mis
schien twee geschoten moeten worden
Uit deze observaties weten we precies
wat er zit en dan ligt het voor de hand,
dat een oude ree geschoten wordt of wan
neer we weten dat er ziek wild zit, een
stuk van slechte kwaliteit.
Wanneer we dus op jacht gaan, weet ie
der waarop geschoten mag worden en
waarop niet. De sportieve zijde van de
jacht is het dan, om net zolang als dat
nodig is en dikwijls onder ongunstige
omstandigheden op de bewuste dieren te
jagen totdat het gestelde doel bereikt is".
We blijven sportief
„EVENEENS blijven we vasthouden aan
de goede jagersgewoonte om het dier
een kans te geven. Het waarnemen en
inventariseren van de wildstand doen we
vaak vanuit de auto, omdat de dieren
daarvoor geen wantrouwen bezitten en
er niet de mens, zijn vijand in herken
nen. Ook wel vanaf hoogzitten of kan
sels, omdat het wild ons dan niet ruikt
en waarneemt. Maar het afschot vindt
voornamelijk plaats bij de grond door
het uiterst voorzichtig benaderen van het
wild, waarbij voortdurend rekening moet
worden gehouden met de windrichting,
het vermijden van krakende takjes etc.
De gelegenheid tot het maken van fouten
is hierbij echter rijkelijk voorhanden, het
geen onmiddellijk opgemerkt wordt door
het met biezonder scherpe zintuigen uit
geruste reewild. Daarmee is de kans voor
de jager dan weer verkeken, althans voor
die dag. En zo vergt de jacht veel uit
houdingsvermogen en kunde. Wat ook de
aantrekkelijkheid voor ons betekent.
Iedere rechtgeaarde jager vindt het ook
niet verschrikkelijk wanneer hij mist,
maar hij vindt het ellendig wanneer hij
bemerkt, dat hij een dier heeft gewond.
Dan wordt er alles op alles gezet om
het alsnog te krijgen, waarbij de hulp
van een goede hond onontbeerlijk is. Het
jagen zonder hond is onverantwoordelijk.
Het komt ook wel voor, dat we moeten
jagen of we willen of niet. Want wan
neer landbouwers uit de omgeving klach
ten hebben over wild, dat kennelijk van
ons. terrein komt, dan weet de overheid
ons wel te vinden en krijgen we op
dracht zoveel dieren van die soort te
schieten. Menig jager vindt dat niet leuk,
maar laten we niet vergeten, dat wan
neer wij de jacht hebben op een bepaald
terrein, wij ook- in dat opzicht verant
woordelijk zijn ten opzichte van het
wild. Het is dus zaak de wildstand óók
op een t.o.v. land- en bosbouw verant
woord peil te houden.
Dat zijn allemaal zaken waarmee een
goed jager rekening houdt en daarom
zal hij steeds trachten de stand binnen
zekere grenzen te houden. Dat wil zeg
gen niet meer dieren op het gebied dan
er voedsel kunnen vinden, want anders
gaat de kwaliteit van het wild achter
uit en krijgen de omwonenden overlast."
Een andere kijk
ZO gezellig babbelend en nu en dan
stoppend om wat wild te observeren is
het donker geworden en rijden we terug
naar de jachthut, waar we de nacht zul
len doorbrengen.
We moeten eerlijk bekennen, dat we ge
durende deze interessante rit wel een
geheel andere kijk op de jager en de
jacht hebben gekregen, vooral wanneer
's avonds bij het open vuur in de blok
hut, onze gastheer ons enige cijfers ver
strekt waaruit blijkt, dat de jacht een
noodzaak is, aangezien verschillende die
ren in ons land geen natuurlijke vijanden
meer hebben, terwijl er voorts ook nog
economische facetten aan verbonden zijn.
Nu is ons wel duidelijk, dat het van het
grootste belang is hoe men jaagt. De
goede jager spaart zijn wild!
(Nadruk verboden).
Maar gekheid nu terzij....: een schone melklles hóórt erbijI
door
HILAIRE BELLOC
27)
Nadruk verboden.
Henry Bensington glimlachte
nu meer dan ooit. Ja zeker, hij
wist waarom zijn hoogheid dit
bod deed en zó vroeg! 't Was net
iets voor de Grande van Spanje
geweest, om dadelijk toe te slaan,
toen het ding terug kwam van
de tentoonstelling, of zelfs nog
eerder; maar hij was op reis ge
weest en hij had nu pas het
nieuws gehoord, dat Verecundia
op het Meesterwerk uit was. Hij
had geen tijd verloren, maar
dadelijk geschreven en nog vóór
middernacht gepost.
Het was weer zijn oude spel.
Vurry dwarszitten! Juist, wat hij
twee jaar geleden^gedaan had
met de villa en geprobeerd had
met het folio op de veiling bi'
Christie. Henry Bensington stond
op en zoals zijn gewoonte was,
als hij opgewonden was, ijsbeer
de hij door de kamer.
't Is toch eigenaardig, dacht hij
en zijn glimlach kwam met
die gedachte terug hoeveel
geld een mens wil betalen voor
zijn ondeugden. Hij had voor
zichzelf al uitgemaakt dat Vere-
cundia opgedreven kon worden
tot dichtbij de i 20.000, zen. r lot
boven de 15.000 en daar komt
me nu die gemene schoelje van
een Hardman in de mark' net
zijn miljoenen. Hij kon de pr«js
maken, die hij wilde. Het klonk
dwaas en het was dwaas, maar
hij kon voor dat ellendige doek
zeker 20.000 maken als hij goed
speelde en dat was hij van plan.
Toen al deze verheven gedach
ten door Henry Bensingtons iiei
waren gegaan, zette hij zich neer
en, na eerst een kladje te hebben
gemaakt, schreef hij, eigenhan
dig, op zijn mooiste briefpapier,
het gevraagde antwoord.
Beste Hardy,
Uw brief heb ik ontvangen,
maar ik heb slecht nieuws. Het
ding is gestolen. Ik heb het ver
lies vanmorgen geconstateerd,
toen ik de safe opende. Misschien
zullen we het terugkrijgen. Ik
weet het niet. Mijn ervaring met
diefstallen van dit soort is, dat
men ze spoedig op het spoor
komt of nooit. Maar ik zal u op
de hoogte houden. Ik zal intus
sen ook ons beider vriendin een
en ander moeten mededelen. Ik
lees uit uw brief, dat u weet, dat
ze het wil kopen. Heb ik juist
geraden? Ja, dat heb ik.
Uw Harry
Dan belde hij en stuurde een
bode, die de opdracht kreeg de
brief persoonlijk aan de Hertog te
overhandigen.
En dat gebeurde. Het was elf
minuten vóór tienen, toen de
bode van Henry Bensington de
brief aanbood aan de prachtige
Catharina Il-suite van het Plan
tagenet Hotel en dat een grote,
dreigend uitziende man, die op
dat ogenblik nog in hemdsmou
wen was en nog niet ontbeten
had, de brief aannam. Tien minu
ten voor tienen was de deur
weer dicht.
Negen en een halve minuut
vóór tienen hoorde de bode van
Bensington, die in de gang op de
lfit wachtte, een brullend, scha
terend lachen, dat geen einde
nam en uit de suite kwanj, die
naar de Semjramis van het noor
den genoemd werd. Deze enorme
lawaaierige schaterlach was die
van de Duque de Emonsillado y
Polomar y Manuada y Bo, die in
olympische vrolijkheid was uit
gebarsten. Met zijn rechtervuist
op het briefje, dat hij juist gele
zen had en met zijn linkerarm
triomfantelijk door de lucht
zwaaiend, brulde hij tussen zijn
salvo's van schaterlachen:
„O, bravo voor Vurry! Is me
dat effe fijn voor die kleine Vur
ry! Zoekt! 't Is te mooi om waar
te zijn!" En met de andere hand
waar hij de verfomfaaide brief
in had, stompte hij zichzelf van
de pret: „Potdorie, wat zou ik
daarvoor geven om haar gezicht
te zien, als ze dat hoort!"
Zo waar is het, dat vreugde en
smart betrekkelijk zijn en dat,
wat de ene doet lijden, de ande
ren verblijdt. Zijn hoogheid zette
zich met groot genoegen aan de
ontbijttafel. Sinds de vorige
avond, toen hij hoorde, dat die
lasterlijke Verecundia zo ver
langde naar het Meesterwerk,
had het hem dwars gezeten, of
hij er nu wel tijdig bij was ge
weest „en nu, verdorie, zat ze in
de knoei en het had hem nog
geen eens wat gekost!" Maar er
was geen tijd te verliezen. Hij
herinnerde zich plotseling, dat
iedere minuut van betekenis was.
Hij sprong op van de ontbijttafel
(als je nu maar op de telefoon
kon vertrouwen?), krabbelde in
alle haast een regel op een vel
letje papier:
„Als he tgevonden wordt, koop
ik, tegen uw prijs. H."
Hij stak het in een enveloppe
en stuurde de brief dadelijk naar
de meester drr moderne kunst.
Deze las het korte briefje drie
keer, lachte weer dezelfde lach
van straks en sloot het dan met
het eerste briefje in een geheime
lade van zijn bureau. Het was
nog geen twintig minuten over
drieën, diezellde middag, toen
lady Norbolt en haar vriendin bij
hem werden aangediend. Hij keek
naar de klok en glimlachte. Ze
was nog tien minuten vóór de
tijd, die hij op zijn vroegst ge
noemd had. Als ze iets maar
graag wilde, dan kon een vrouw
zelfs voor tijd zijn.
(Wordt vervolgd.)
„AMERIKAANS
PERSFOTOGRAAF"
STAL AlITO
Een 20-jarige jongeman, die
zich uitgaf als Amerikaans pers
fotograaf, maar in werkelijk
heid uit Berlijn kwam, heeft
kans gezien om, nadat hij en
kele weken in Hengelo heeft ge
logeerd, er met een personen
auto en een bedrag van ƒ80,
vandoor te gaan.
*De jongeman, die zich Rai
Makke noemde, vertoefde gerui
me tijd geleden aan de Rivièra,
waar hij met een vriend kam
peerde.
Een Hengelo's echtpaar, de
heer en mevrouw H. J. P. Jonge
Poerink. maakte daar met het
tweetal kennis en kreeg te ho
ren, dat het fotografen van een
Amerikaanse filmmaatschappij
waren. Zij maakten een reis om
de wereld om daarmee hun ca
paciteiten te tonen en verdien
den de kost door het maken
van foto's voor buitenlandse
persbureaux. Een van hen arri
veerde enkele weken geleden in
Hengelo met het verhaal, dat
zijn vriend in Casablanca enige
tijd in het ziekenhuis moest
blijven. Hij wilde inmiddels de
belofte eens langs te komen in
lossen.
Hij maakte een prettige in
druk en was bereid in de zaak
van de heer J. P., die electriciën
is, de handen uit de mouwen
te steken, zodat hij gastvrij
werd onthaald. Daaraan is dan
nu 'n eind gekomen. De persfo
tograaf blijkt een avontuurlijke
Berlijnse jongeman te zijn. Zon
dagmorgen is hij met de perso
nenauto van de heer J. P. weg
gereden en heeft meteen nog
een bedrag van 80,— meege
nomen. Er is inmiddels aangif
te bij de politie gedaan.
BELGIË
Meer onderscheidingen
voor de landbouw-
inzendingen op de Expo
Eerst nu is officieel bekend ge
worden dat de landbouwinzen-
ling in de Nederlandse afdeling
op de wereldtentoonstelling 1958
te Brussel opnieuw enkele be
kroningen heeft verworven. De
inzending van de veeteeltsector,
bestaande uit stamboekkoeien,
varkens, schapen en kippen werd
de hoogste en op één na de hoog
ste onderscheiding, de „grand
prix" en het „diplome d'honneur"
toegekend. Voorts ontving de in
zending siergewassen nog de
waardevolle „medaille d'Or".
Hiermede verwierf de Neder
landse landbouwinzending in
totaal niet minder dan tweemaal
de „grand prix", een „diplome
d'honneur", vier gouden en twee
zilveren medailles.
Prijzen voor paviljoens
op de Expo
Een jury, waarin vertegen
woordigers van alle paviljoens
van de Brusselse wereldtentoon
stelling zitting hebben, heeft de
commissaris-generaal van de
tentoonstelling, na een geheime
zitting, meegedeeld welke pavil
joens haars inziens voor prijzen
in aanmerking komen. Naar
het oordeel van de jury is de
eerste plaats voor Tsjecho-Slo-
wakije, de tweede voor België,
derde, vierde en vijfde zijn resp-
Engeland, de Verenigde Staten
en Duitsland, aldus is van wel
ingelichte zijde vernomen.
De uitslag zal echter op 9 ok
tober officieel bekendgemaakt
worden. De prijzen zijn gouden
en zilveren medailles.
SOWJET-UNIE.
Proeven met een
menselijk hart
Russische geleerden zijn erin
geslaagd een hart uit een lijk te
verwijderen en het in een spe
ciale voedingsoplossing weer te
doen kloppen, aldus is maandag
meegedeeld op een bijeenkomst
van de Sowjet-academie voor de
medische wetenschapp te Moskou.
Op de bijeenkomst werd een
film gedraaid over de proeven
van de artsenijkundige prof. Ser
gei Andrejef met een menselijk
hart. Door het hart buiten het
lichaam weer te doen kloppen is
het mogelijk de invloed van be
paalde stoffen op de werking
van het hart te bestuderen, aldus
meldt Tass.
ZWITSERLAND.
Zoon van sir Arthur Conan
Doyle spreekt Russen in
rechten aan
De zoon van de Britse schrijver
sir Arthur Conan Doyle bereidt
een rechtsgeding voor tegen Rus
sische uitgeverijen, die naar de
zoon Adrian, meent, hem 2 mil
joen rebel moeten betalen.
Adrian Conan Doyle, die thans
te Genève woont, is van oordeel
dat de Russen hem dit bedrag
schuldig zijn voor de verkoop van
verscheidene miljoenen boeken,
die door zijn vader, sir Arthur,
de geestelijke vader van Sher
lock Holmes, zijn geschreven en
waarvoor geen auteursrechten
zijn betaald.
Een Amerikaanse advocaat,
prof. Bermen, vertrekt op 20 sep
tember naar Moskou om de eis
van Adrian Conan Doyle bij de
rechtbank van de hoofdstad vari
de Sowjet-Unie in ta dienen.
