Handige mensen kunnen zelf wel witten \)ow <U\/couw eau VIkunt niet alles weten r "N Emigrantenvrouw De wereld gonst van ROMY SCH1IDER Theorie en praktijk.... Een heerlijk wamt jas Zaterdag 22 februari "1958. DE VRIJE ZEEUW 5 <Dóór de óckoonmaak: IR DOE HET ZELE! VROUWCN IN VERNIS >*aii de week Kind en karakter OPVOEDING A Genormaliseerd «laatsysteem voor damesjaponnen Aan maatverwarring komt een einde Hoewel het' buiten nog fris is, nadert het voorjaar weer met rasse schreden en daarmede de schoonmaak. Maar alvorens het huis schoongemaakt wordt, is 't noodzakelijk plafonds, gang muren en trappenhuis eens te witten. Nu menen velen, dat dit vakwerk niet door de leek kan worden uitgevoerd, maar wie handig is, kan toch zeker ook be hoorlijke resultaten bereiken. Voordat we aan dit werkje kun nen beginnen, moeten we de be schikking hebben over witkalk. Hoe maken we dat? Kalk wordt bereid uit kalkge- steente, ook in ons land wel be kend, b.v. in Limburg. Een groot percentage van die kalksteen be staat uit koolzuur, dat door gloei en in kalkovens aan de kalksteen wordt onttrokken. Daarna moet deze (kluit) kalk worden geblust. Na blussing blijft er kalkpasta over, die men kan kopen bij een schilder of metselaar, wellicht zijn er ook drogisten die het ver kopen. DE HOEVEELHEDEN Men schaft zich zoveel aan, als ruim voldoende is en om dit te weten moet u de te witten opper vlakte opmeten. Geeft u deze ma ten op aan de verkoper en hij zal u de juiste hoeveelheid leve ren. Het is mogelijk bij de han delaar de witkalk op juiste dikte aangemaakt te kopen, maar u kunt de kalkpasta ook zelf aan maken, door er water bij te voe gen, onder voortdurend roeren, tot de kalkbrij een dikte heeft gekregen als melk. Het is van belang deze dikte aan te houden, ook tijdens het witten. De verhouding tussen kalkpas ta en. water is ongeveer 1G maal zoveel water als pasta. Witkalk mag niet te dun, maar ook zeker niet te dik zijn, daar te dikke witkalk vlekken en strepen geeft. Wenst men een beetje kalk- blauw aan de witkalk toegevoegd te hebben, dan vrage men aan de handelaar om de juiste hoeveel heid te leveren. Door toevoeging van wat kalkblauw verkrijgt men inderdaad èen nog mooiere witte kleur. HET EERSTE WERK Witten is een werkje, dat vrij wel geen mens zonder morsen presteert en als men een plafond wil witten, is het dus raadzaam, de kamer te ontruimen. Heeft men in de kamer een vaste vloer bedekking, dan is het nog be denkelijker, want kalkspetters zijn uit een vaste vloerbedekking zeer moeilijk te verwijderen. Men kan dit zoveel mogelijk voorko men, door de vloer te bedekken met een flinke laag kranten. Men kan nu reeds oude kranten ver zamelen, ze komen u beslist van pas. Als de verplaatsing van de trap dan met enige voorzichtig heid plaats heeft, zal men weinig kalkspetters tegenkomen en bo vendien kan men voorzichtig zijn met het strijken, men make de kwast dus niet al te nat. Is de muur of het plafond hier of daar wat gebarsten, dan moet die barst eerst goed uitgestoft, flink natgemaakt en opgevuld worden met een mengsel van gips, water en fijn zand. maar alleen met water aangemaakte gips gaat evengoed. Komen er geen barsten in uw plafond of muur voor, dan toch eerst de oppervlakte goed stofvrij maken met een oplossing van water en zeep. Daarna goed laten drogen. Daardoor wordt tevens een meer vocht-opzuigende muur verkre gen. HET PLAFOND Voor het witten zelf neme men bij voorkeur geen nieuwe kwast, een gewone stuoadoorskwast, die niet al te nieuw is, is voor ons doel zeer geschikt. Men kan ook een borstel nemen, met zacht haar, deze is ook zeer geschikt. De ruimte waarin gewit moet worden, mag niet te warm zijn, in geen geval wit men een pla fond in een kamer waar de ka chel brandt. Moeten muren en plafond ge wit worden, dan beginnen we met het plafond en wel van de richting van het invallende licht af! Dus bij het raam beginnen. Men moet zo snel mogelijk werken, omdat men steeds nat op nat werkt. Men mag dus niet meer daar witten waar de kalk reeds opgedroogd is. DE MUREN Is het plafond klaar, dan ko men de muren aan de beurt. Deze worden van boven naar beneden behandeld. Maakt u zich niet be vreesd dat de muur niet mooi wit zal worden, want de grijze kleur, die u bespeurt direkt na het wit ten, trekt geheel weg gedurende het drogingsproces, waarbij de kalk zich met de koolzuur uit de lucht verbindt tot koolzure kalk. Het vlak zal daardoor langzaam wit worden. Gedurende dit dro gingsproces moeten deuren en ramen goed gesloten blijven, want juist door open ramen en deuren kan het zijn, dat gewitte muren afgeven, hetgeen erg hin derlijk is. Onmiddellijk na het witten moet men eventuele kalkspetters verwijderen, waarvoor men een schone lap kan gebruiken. Laat men deze spetters drogen, dan is het een lastig werkje. Natte kalk spetters op behang direkt verwij deren met een vochtig lapje, en met een vochtig schoon lapje nog eens voorzichtig nawrijven. Kalk- spatten op matten e.d. eerst goed laten drogen en daarna afborste len. (Nadruk verboden.) Ze noemde zich mrs. Van Dongen. Aan het Nederlandse „mevrouw" kon ze niet wen nen de korte tijd, dat ze uit Canada naar Nederland was overgewipt. De reden van dat overwippen was overigens niet prettig. Het stond in verband met het overlijden van haar vader. Ze hielp en troostte haar oude moeder zo goed en liejdevol mogelijk, maar lang blijven kon ze toch niet. Aan de overkant van de wijde Oceaan wachtten man en kinderen alweer met ongeduld en verlangen op haar terug komst. Daar lag ook haar be staan en het grootste deel van haar hart. „Hoe vond u Nederland, toen u het na zo lange tijd terug zag?", vroeg ik tijdens ons on derhoud. „Hoe lang bent u weg geweest?" „Vijf jaar. Maar het lijken er wel vijftien. Hoe je het allemaal ontgroeid bent hier, merk je pas goed, als je terug bent". „Maar het idee van het va derland terug te zien, moet u toch erg aangetrokken hebben. Hebt u nooit last van heimwee gehad daarginds?" Als besluit van een voedzame wintermaaltijd hebben we dik wijls behoefte aan een friszuur nagerecht, wat niet te machtig is. Yoghurt leent zich hier bij zonder goed toe, maar ook kar nemelk laat zich tot zeer sma kelijke nagerechten verwerken. Karnemelk bevat weliswaar geen melkvet meer met de daarin opgeloste vitaminen, maar ze is nog rijk aan eiwit stoffen en mineralen en dus een waardevolle aanvulling van een vleesloze hoofdschotel. Zondag: Schelp kalfsvleesra gout. Brussels lof met ham, aardappelen, botersaus, hop jesvla. Maandag: Gebakken prei, aard- appelpurée met kaas, sinaas appel. Dinsdag: Bruine bonen, spek saus, aardappelen, gebak ken uien, karnemelkpud- ding. Woensdag: Jachtschotel bruine bonen, flensjes. Donderdag: Stamppot zuurkool met kaas, yoghurt met cho coladesiroop. Vrijdag: Visragout rijst, bieten sla, gebakken banaan. Zaterdag: Risotto, rödgröd. RECEPT: HOPJESVLA 'A liter melk, 75 gram suiker, 25 gram custardpoeder, 1 lepel sterk koffie-extract, 1 lepel bas terdsuiker, 1 x liter slagroom. In een pan met dikke bodem 75 gram suiker zachtjes verwar men, zodat alle suiker smelt en lichtbruin van kleur wordt. De pan van het vuur nemen en de caramel met een scheutje wa ter afkoelen. De custardpoeder met wat koude melk aanmen gen. De rest van de melk en iets zout aan de caramel toevoe gen, de vloeistof aan de kook brengen en met de custardpoe der binden. De vla af laten koe len, het koffie-extract, de bas terdsuiker en de stijf geslagen room erdoor roeren. De vla in een vlaschaal overdoen en gar neren met wat achtergehouden slagroom. RECEPT: JACHTSCHO TEL MET BRUINE BO NEN. 2 kopjes gekookte bruine bo nen, 3 dl bonennat, 2 bouillon blokjes, 1 ui, een laurierblad, kerrie, 1 kg gekookte aardappe len, roomboter, liter melk, nootmuskaat, paneermeel. De ui schoonmaken, wassen, snijden en samen met de kerrie in roomboter goudgeel bakken. De bonen, het bonenwater, het bouillonblokje en het laurier blad toevoegen. De massa 10 minuten stoven. Van de aard appelen met de melk zout en nootmuskaat) purée maken. De puree en de bonenmassa laag om laag in een vuurvaste scho tel leggen. De bovenste laag uit aardappelpurée laten bestaan. Desgewenst op de purée een dun laagje paneermeel strooien en hier en daar een klontje roomboter leggen. Het schotel tje in de oven een bruin korstje geven. HET HEIMWEE „Dat is het juist. Je hebt het wèl. Vooral in het begin als je nog moeite hebt met de taal en je je nog bij alles moet leren aanpassen. Je vindt de mensen gek. En alles wat ze doen, vind je ook gek. En je verbeeldt je, dat alles in Nederland, en voor al in dat kleine dorp van jou, toch heel wat beter en pretti ger en gezonder was. Je voert een harde strijd om het be staan. Het valt vaak bitter te gen bij alles, wat ze je voorge spiegeld hadden. Maar uit barre noodzaak en omdat je nu een maal de schepen achter je ver brand hebt, houd je vol. Langzamerhand krijg je het gemakkelijker; je raakt „ge- settled". Je vindt de dingen niet meer zo gek en ongemerkt ga je ze net zo doen als de men sen ginds. Zonder dat je het weet, word je één van hen. Op eens merk je, dat je kinderen beter Engels dan Nederlands spreken. En zelf heb je ook al lerlei woorden, die je niet meer precies kunt vertalen en waar geen juiste Nederlandse uit drukking voor schijnt te be staan. Als het zover is, ben je al aardig geacclimatiseerd. Je zeurt niet meer over Nederland; maar diep binnen in je, blijf je het idealiseren. Er knaagt nog altijd iets aan je en dan denk je: „Als ik het nog maar eens éven terug kon zien". Ik wil u best bekennen, dat ik, ondanks het verdriet om vader's overlijden, een grote vreugde gevoeld heb, dat ik naar „huis" kon gaan. En van tevoren zag ik al op tegen het afscheid, dat er weer op moest volgen. HET MOOIS IS ER AF „En nuhet gaat me aan het hart, moeder alleen te la ten; maar voor mezelf ging ik liever vandaag dan morgen te rug. Ik heb het moois hier er vanaf gezien. En ik weet, dat ik nooit meer heimwee zal heb ben „Zeker omdat u daar veel meer comfort gewend benteen auto, televisie, frigidaire.En alles is er zoveel ruimer, niet waar?" „Dat is het niet", zei ze snel. „Ik geloof niet, dat het voorna melijk materiële dingen zijn, al pelen die vanzelfsprekend ook een rol. Maar de mensen zijn er anders. Ze leven en laten le ven. Ze hebben geen behoefte, zich met elkaar te moeien, laat staan elkaar te bedillen of te kritiseren, zoals ze hier zo graag doen. Ze zitten niet achter gor dijntjes te gluren, om te kijken wat buurvrouw aan heeft en oi ze haar buitenboel wel geregeld doet. Ze laten elkaar vrij en daarom leeft iedereen er zoveel gemakkelijker. Iedere emigrant moest maar zo gauw mogelijk met verlof naar Nederland zien te gaan. Dan is hij voorgoed van zijn heimwee af. Dan laat hij de zucht om te kankeren, die hij van hier mee naar Ca nada heeft genomen en meende daar te moeten voortzetten, voor altijd hier achter". MARCELLE. (Nadruk verboden.» En mèt U, heeft MARGRIET zich afgevraagd hoe het toch komt, dat je tegenwoordig geen blad meer kunt openslaan of je komt Romy Schneider tegen. Wat is de achtergrond van het enorme succes van dit jonge meisje? Niemand beter dan onze MARGRIET-reporter Robert Seeger kan U daarover inlichten. Hij is de man, die van ouds een intieme vriend is van de familie Schneider; hij is de man op wiens knie de kleine Romy eens paardje heeft gereden Het is MARGRIET een groot genoegen U de échte, de ware Romy Schneider te mogen voorstellen met al de ontwape nende charme van haar jeugd. Een jeugd, die zoveel weer klank vindt in MARGRIET, want: MARGRIET zélf is nog zo héérlijk jong, zo écht een blad van déze tijd. Van 1 Maart af brengt MARGRIET U een serie artikelen over Romy Schneider, rijk geïllustreerd met exclusieve en particuliere foto's van het berenvachtje af tot Keizerin Sissi toe. Vèr over het half miljoen abonné's zullen straks ge nieten van de/e uitzonderlijke reportage. Zij zullen de foto's van Romy uitknippen en bewaren en be grijpen dat alléén MARGRIET zóveel kan bieden want MARGRIET is verre- weg het gróótste blad van Nederland Leest U MARGRIET nog niet en wilt U toch alles over Romy Schneider we ten, schrijf dan vandaag nog een briefkaart aan MAR GRIET, Huidekoperstraat 20, Amsterdam en U BEHOEFT GEEN AF- LOSGELATEN MARMEREN BLADEN worden eerst verwarmd en dan met een mengsel van houtlijm en krijt vastgemaakt. KUNT GE HET DOPJE van uw tube niet los krijgen, houdt dit dan in warm water. VAN 1 TOT 31 MAAllT lengen de dagen 2 uur en 6 minuten. In april lengen de dagen 1 uur en 56 minuten. MOETEN UW PLUCHE STOELEN GEKLOPT WORDEN leg dan op de te kloppen delen een paar natte doeken en u hebt geen last van stof opwaaien. MOET U EEN BIEFSTUK BAKKEN, voeg dan een beetje zout bij het vet en u hebt geen last van „spatten". ALS U JIET EEN VINGER op de u aangeboden vis drukt en de deuk blijft er in, dan is de vis oud. GEBRUIK GEEN ALUMINIUM PAN om eiwit te kloppen. EEN HAARKAM kan men het best direkt na gebruik schoonmaken. Is de kam echter al te vuil, dan een sopje waarin wat ammoniak, nemen. (Nadruk verboden.) „Mag ik nog even met jou mee naar huis?", vraagt Mar- tientje hunkerend aan Elske, haar vriendinnetje, als ze sa men uit school komen. „Mij best", zegt Elske luchtig. Maar dan laat ze er wantrouwig op volgen: „Wéét je soms, dat mammie boterkoeken zou bak ken en dat we die bij de thee krijgen?" „Nee", roept Mar- tientje snel, „hoe moet ik dat nou weten?" „Waarom wil je dan mee?" „Zomaar, omdat het bij jullie gezellig is". AA AA A A A AA AA Het is een wat zielige beken tenis, maar aan Elske ontgaat het. Dansend loopt ze over straat. De school is niet naar, maar het naar huis gaan is elke dag weer een feest. Thuis, waar moeder wacht met de thee en iets erbij waar ze in de gezellige, warme huiskamer om de tafel zitten en spelletjes doen en grapjes maken en heel veel lachen. Dat Martientje mee komt, is heel gewoon. In dit ge zin is ieder vriendje en vrien dinnetje welkom. Moeder kijkt niet op een kind meer of min der. Ze heeft liefde en warmte voor vele anderen buiten haar eigen viertal en ieder mag er van meegenieten. Ze is de zon en het stralende middelpunt van haar troepje. Voor iedereen heeft ze tijd en belangstelling. En alles wat ze voorstelt, wordt tot een feest, alleen al door de feestelijke toon, waarop ze de dingen zegt. Geen wonder, dat Martientje er telkens jaloers naar snakt, hier warmte en koestering te komen halen, al beredeneert ze het niet precies zo. NIET THUIS Om vijf uur vraagt Elske's moeder: „Moet je niet naar huis, Martientje? Van mij mag je gerust nog wat bliiven hoor, maar zal mammie niet ongerust worden, als je zo laat uit school komt?" „Moeder is toch niet thuis", zegt Martientje. Het klinkt ge laten. Niet beschuldigend, niet eens bedroefd. Maar Elske's moeder trekt er haar conclusies uit, want voor Martientje schijnt het niets ongewoons te zijn, haar moeder niet thuis te tref fen, als ze uit school komt. En dat terwijl haar eigen troepje al bij de voordeur roept: „Mammam, waar ben je?" en bepaald zou denken, dat de wereld op zijn kop stond, als moeder er eens niet was. Maar Martientje is dit inder daad gewend. Daarom heeft ze nooit haast, als de school uit gaat. Daarom probeert ze het altijd bij een vriendinnetje; het liefst bij Elske, omdat het daar het fijnste is. DE VERWAARLOOSDE .JEUGD Martientje's moeder is een ijveraarster voor het verdrukte kind en voor de verwaarloosde jeugd. Zo noemt ze zichzelf al thans. Ze zit in talloze vereni gingen en comité's; ze leest dik ke boeken over opvoedkunde en kinderpsychologie; ze gaat naar lezingen en houdt zelf voor drachten. Kortom haar dagen zijn zo gevuld met deze bezig heden, dat er geen tijd voor iets anders over blijft. En in die tijd verkommert haar eigen kind door gebrek aan belangstelling en koestering. Als iemand haar hierop wees, zou ze echter hoogst veront waardigd zijn. Martientje? Wat komt die te kort? Is er geen dienstmeisje, om haar op te vangen, als ze uit school komt? Staat de thee niet klaar? Voor Martientje's moeder is grootser werk te doen. En Martientje heeft alles. Allesbehalve de onont beerlijke toewijding van een moeder, die begrijpt, dat theorie en praktijk twee heel verschil lende dingen zijn. MARCELLE. (Nadruk verboden.) In de kringen van de japon nen) abrikanten leeft de hoop, dat binnen niet al te lange tijd een einde zal zijn gemaakt aan wat men noemt de maatverwar ring op het gebied van de con- fectiekleding. Iedere dame, die canfectiekleding draagt, weet wat dit begrip betekent: het snoezige japonnetje in een win kel is juist niet voorradig in maat 42; en is een geslaagd modelletje elders wel aanwezig, dan moet er nog wat worden in genomen op de heup, of nog wat worden uitgelegd in de tail le met alle kosten van dien. Ook bemerkt zij dikwijls tot haar schrik, dat een haar pas sende japon in de ene winkel een grotere maat draagt dan in een andere winkel. Ook de industrie kent deze maatverwarring. Van de ver kochte japonnen moest in het verleden ongeveer 20 n worden „verpompt", dat betekent dat een vijfde deel van alle ver kochte japonnen moest worden vermaakt, alvorens ze pasklaar waren. Met deze pompkosten nET IS wel merkwaardg, maar juist in de tijd die zo direkt aan de lente voorafgaat, doet de winter meestal nog eens extra zijn best. Dikwijls kan men in die tijd nog be hoorlijk wat kou verwachten en het is daar om van groot belang, dat we er voor zor gen ons er op te kleden. Terwijl de voor- jaarskleding al ligt te wachten, doet de wintel-garderobe nog volop opgeld. Er is geen kleding die ons beter tegen de kou kan beschermen dan bont, het zuivere natuurprodukt. Maar een lange bontjas gaat boven veler budget en zo behelpt men zich met andere stoffen. Niet dat die niet warm zouden zitten, maar voor velen is bont toch wel het ideaal. Er is echter een vervanger voor bont en dat is wat men in de volksmond „teddybeer" noemt. In de goede kwaliteiten heeft het veel van echt bont weg en bezit ook prima kwaliteiten. Tegenwoordig maakt men zulk imitatie bont van synthetische vezel, waar door het nog meer op echt bont lijkt, maar ook de voordelen ervan zeer dicht benadert. Bovendien is zo'n jas bijna onverslijtbaai evenals bont. Onze illustratie toont een zacht grijze lange jas van „teddybeer" zoals men dat pleegt te noemen, doch vervaardigd van synthetisch vezel. De jas is licht van gewicht, valt pret tig, heeft een leuke goed sluitende kraag, waarin we kunnen wegduiken als het nodi„ is en zit heerlijk warm. Zoiets is een ideale dracht voor de Koud1" eerste maanden van het jaar. (Nadruk verboden). waren enorme bedragen ge moeid. Er is jaren gedokterd aan het probleem van de maatnormali- satie. Thans meent men „de juiste maat" (D.J.M.) te hebben gevonden. De vereniging van japonnewfabrikanten hebben dit D.J.M.-systeem aanvaard en haar bestuur heeft de leden ge adviseerd tot invoering ervan. Enkele grote fabrikanten zijn hiertoe reeds overgegaan. Hier en daar zal de dame in de con- fectiedetailzaken weldra japon pen met de D.J.M.-label ontdek ken. Deze maatnormalisatie brengt vaste maatverhoudingen in de grondpatronentevens wordt bereikt, dat in de toekomst een bepaalde maat van een wille keurige fabrikant in haar basis afmetingen gelijk zal zijn aan dezelfde maat van iedere an dere fabrikant. De industrie verwacht, dat met behulp van dit genormaliseerd maatsysteem aanzienlijk meer vrouwen dan voorheen gekleed kunnen wor den met passende confectiekle- ding. De pompkosten zullen, zo wordt verwacht, aanzienlijk da len, tot naar schatting circa 6 to van het totaal. Ook verwacht men dat de verkoop in de winkels gemak kelijker en vlotter zal verlopen. De winkeljuffrouw wordt uitge rust met een speciaal meetlint voor de taillemaat en de rug hoogte: de twee basismetingen voor het nieuwe maatsysteem. Van dit meetlint kan direct de juiste maat worden afgelezen. Op basis van uitvoerige me tingen, die door de detailhan del in 1947 zijn verricht op 4000 vrouwen en aan de hand van later gehouden pasproeven met proefseries van enige duizen den japonnen is een maattabel voor D.J.M.-japonnen vastge steld en aan de confectieindu- strie ter beschikking gesteld. Aan dit onderzoek heeft ook het adviesbureau voor toege paste statistiek te Rotterdam meegewerkt. Het resultaat van het onderzoek is het nieuwe sy steem met 14 maten voor 90 to der Nederlandse vrouwen. Ook voor herenconfectiekle- ding kan over enige tijd een soortgelijke maatnormalisatie worden verwacht. Men heeft deze in voorbereiding, er wor den metingen verricht en sta tistieken samengesteld. VOORHANDEN: IK KAN HET ZELF IK KAN KOKEN IK KAN TUINIEREN IK KAN HANDWERKEN Firma P. J. VAN DE BANDE Noord straat 58-57 Temeazeti

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1958 | | pagina 5