P0NÏIAC horloges - VAN SPRANG -
D.Z. ver
lovingsringen
Vraaggesprek met
Chroesjtsjei
i
1
vrouwen en een man
Triumph
REDDING PER GRAMOEOONPLAAT
President Soekarno
Gemeente Terneuzen
Rechtszaken
a ■-
i
mm
Reparatie aan alle uurwerken en goud- en zilverreparatie
TEGEN AMERIKAANSE
WEEKBLAD „TIME"
Ontploffing in auto
te Rotterdam.
lL
I I
DE VRIJE ZEEUW Zaterdag 23 november 1957
Het in cairo verschijnende blad
„Al Ahram" meldt, dat de leider
van de communistische partij in
de Sowjet-Unie, Chroesjtsjef, in
een vraaggesprek met het blad
gezegd heeft, dat als iemand er
aan mocht twijfelen, dat de Sow
jet-Unie een internationale ballis
tische raket heeft, zij een „prak
tische demonstratie" wil geven.
Chroesjtsjef zei verder, dat de
Russische waarschuwingen aan
de Verenigde Staten en Turkije
een aanval tegen Syrië hadden
voorkomen. Aan de koude oorlog
zou een einde moeten komen en
de vreedzame samenleving zou
moeten beginnen. De communis
tische leider was van oordeel, dat
de communistische en kapitalisti-
sche stelsels elkaar thans op
vreedzame wijze naar de kroon
zouden moeten steken.
Toen hem gevraagd werd of de
Russen spoedig de maan denken
te bereiken, had Chroesjtsjef ge
zegd dat niet precies te weten.
Maar hij hoopte, dat de vraag
stukken van de aarde dan eerst
opgelost zouden zijn.
De hoofdredacteur van „Al
Ahram", die het gesprek met
Chroesjtsjef had, bood zich aan
als eerste journalist voor een
reis door de ruimte, maar
Volgens in Djakarta ontvan
gen bericht, heeft president Soe
karno voor een openbare bijeen
komst in Noord-Sumatra zicli fel
gekeerd tegen het Amerikaanse
weekblad „Time", dat hem van
opschepperij had beschuldigd en
beweerd had, dat de president
slechts door een communisten en
„ja-broers" wordt gesteund.
De president merkte op. dat de
„imperialistische Amerikaanse
pers" vaak .lasterlijke berichten
over hem heeft geschreven. D
imperialistische kranten hebben
mij reeds vaak belasterd en ervan
beschuldigd alleen maar ge
steund te worden door een hand'
val „ja-broers", maar, zo voegde
de president hier aan toe, „ik
dank God voortdurend, dat ne
gentig procent van het Indonesi
sche volk met mij de nationale
revolutie heeft voortgezet". Soe
karno zeide reeds van vroeger af
aan te hebben gedacht: „Als je
door de imperialisten wordt be
laagd en belasterd, wil dat zeg
gen dat je het goed doet. Doch
wees op je hoede, als de imperia
listen je prijzen".
„Time" publiceerde het be
treffende artikel in het nummer
van de vorige week, dat de presi
dent, volgens Antara, zou hebben
gelezen tijdens zijn luchtreis van
Djakarta naar Medan, waar hij
thans vertoeft in verband met de
officiële opening van de univer
siteit van Noord-Sumatra.
Op de Zuiderparkweg te Rot
terdam reed vrijdag de 44-jarige
aannemer W. Roest met zijn per
sonenauto, die als brandstof pró-
paangas gebruikt. Toen de heer
R. een cigaret aanstak volgde
direct een ontploffing. De auto
geraakte in brand, maar de be
stuurder wist de auto te verla
ten. Wegens opgelopen brand
wonden moest hij in het Zuider
ziekenhuis worden opgenomen.
Hij vertelde een fles met fles-
sengas in de bagageruimte van
zijn auto te hebben en daar nog
een ontploffing werd gevreesd
zette de politie gedurende zeven
kwartier de omgeving af. Er is
evenwel niets meer gebeurd. De
auto is geheel uitgebrand.
Chroesjtjsef zei: ..Niet in de
eerste raket. Laat dat de man
nen maar doen die geen uitweg
meer weten. Er zijn er velen
die voor u moeten gaan."
Op de vraag of Dules, de
Amerikaanse minister van Bui
tenlandse Zaken, een van hen
was, gaf Chroesjtsjef ten ant
woord: „Dat is een idee. Zoudt
u hem ertoe kunnen overha
len?"
WINKELSLUITINGSWET.
Burgemeester en Wethouders
van Terneuzen maken bekend,
dat voor 1957 de volgende dagen
zijn aangewezen, waaron de m
de artikelen 2 letter c en 8 letter c
van de Winkelsluitingswet 1951
vervatte verboden van 18 tot 21
uur en de krachtens artikel 4 van
die wet gestelde verboden niet
gelden: in de perioden van 23 t'm
28 november 1957, met uitzonde
ring van zondag 24 november en
16 t/m 19 december 1957, en op
30 december 1957.
In de kraamkamers van de tekenfilm
REL op Nieuwendijk voor de
geweldplegingRECHTBANK
De officier van justitie bij de
Amsterdamse rechtbank, mr. W.
Tonckens, heeft donderdag we
gens het misdrijf van openlijke
geweldpleging zes maanden ge
vangenisstraf met aftrek geëist
tegen vier jonge Amsterdam
mersde 17-jarige R. K., de 22-
jarige kolenwerker A. W. G. R.,
de 21-jarige sloper J. H. C. S. en
de 26-jarige stuwador J. S.
Zij zijn betrokken geweest bij
twee vechtpartijen op de Nieu
wendijk te Amsterdam, die in de
nacht van 7 op 8 september, om
streeks één uur, ontstonden,
eerst tussen een groep jongelui
waaronder de verdachten
en een glazenwasser. Deze liep
een gebroken neusbeen, een
kaakfractuur en een hersen
schudding op. Even later trok
ken de jongens van leer tegen
een Surinamer en dit had een
heel wat erger afloop.
Terwijl zij met de Surinamer
bezig waren, kreeg een van de
groep, W. K., een messteek in
het bovendijbeen en werd
levensgevaarlijk gewond. Slechts
omdat hij snel naar een zieken
huis werd vervoerd, heeft hij
het leven er af gebracht. Wie
deze messteek heeft toegebracht
is nooit opghelderd. Waarschijn
lijk is het gedaan door een an
dere kleurling.
K. is niet vervolgd voor het
deelnemen aan de vechtpartijen,
omdat het O. M. hem al genoeg
gestraft achtte.
De verbalisant, brigadier-
rechercheur De Roos, vertelde,
dat de winkeliers op de Nieu
wendijk de laatste tijd geklaagd
hebben over vechtpartijen. Maar
wij hebben niet genoeg perso
neel om voortdurend te pa
trouilleren. De vier verdachten
zijn volgens deze getuige niet
bij de politie bekend als vech
tersbazen.
Mr. Tonckens achtte bewezen,
dat R. en K. geweld hebben ge
pleegd tegen de glazenwasser en
de Surinamer en dat S. en S.
dit hebben gedaan ten aanzien
van de Surinamer alleen. Mr.
Tonckens zei voorts„Hun moet
duidelijk gemaakt worden, dat
burgers op straat niet lastig ge
vallen mogen worden," de offi
cier achtte K. strafrechteliik
meerderjarig „omdat hij gelijk
op heeft meegedaan met de
groten."
De verdedigers, mr. J. Dolk,
mr. W. van Haastert, mr. E.
Bakhuijs en mr. H. Keune, zijn
het niet eens met mr. Tonckens,
dat hier sprake is van openbare
geweldpleging. Zij zien het de-
iict als een eenvoudige mishan
deling en vinden, dat hun cliën
ten met een voorarrest van bij-
fantasieën in duizenden beeldjes
De filmindustrie kent het woord „onmogelijk" niet
DE LAMPEN flitsen aan, even maar, dan zijn ze weer uit. Binnen in de
camera zoemt het, een nieuw beeldje draait automatisch voor. Inmiddels stukje en zo zijn er tientallen kleine
lest de assistente van de cameraman een nieuwe illustratie in het opname- trucjes, waardoor men het zich gemakke-
lijker maakt, met de mogelijkheid sneller
raam. Klaar. Weer flitsen de lampen aan en weer uit, weer zoemt de ca- te werken.
mera en wordt een nieuwe tekening ingelegd. Zo gaat het steeds maar weer. pe Synchronisatie
Vierentwintig beeldjes per seconde is de snelheid waarmee de film in de HET geluid is weer een probleem
bioscoop wordt gedraaid, dat wil zeggen, vier en twintig illustraties met apart De tekst is op een filmband opge-
i nomen, maar nu moeten de beeldjes en -
elk een kleine verandering om een kijkpenode van een seconde te vullen. de da gebrachte tekeningen met die d,e voor °ns eerden gedraaid, waarbij
r.n een illusie van werkelijkheid wordt ge-
Dit komt neer op 1440 beeldjes per minuut.
film, besteld door een grote instelling.
Het is het werk van de heer Han van
Gelder, die hier de scepter zwaait.
Eigenlijk filmt men hier in een geheel
ander genre. Maar de wonderlijkste resul
taten zijn te bereiken wanneer men te
ken- en trucfilm gaat combineren, dat
zagen we in enige korte reclamefilmpjes
tekst corresponderen.
Dat is een titanenwerk. Door de geluids-
wekt.
OM EEN KORT TEKENFILMPJE van 8
minuten te maken zijn dus 11.520 beeld
jes nodig en die moeten allemaal gete
kend worden. Deze overweging deed ons
besluiten eens een bezoekje te brengen
aan Marten Toonder film N.V, te Amster
dam, het nederlands dorado van teken
en trucfilm.
Wij zijn niet bedrogen uitgekomen, al
was de werkelijkheid wel iets anders dan
wij dachten. Voor elk beeldje wordt geen
aparte tekening gemaakt, dat was het
eerste wat wij ontdekten en ten tweede
zagen we, volgens welk vernuftig systeem
men hier werkt en hoe efficiënt. Dat
moet ook wel, want tekenfilms maken is
een buitengewoon tijdrovende bezigheid-
in weerwil van de methoden die men ge
bruikt om snel te kunnen opschieten.
„Wij rekenen hier niet in uren of minu
ten," vertelde onze gastheer, „maar in
seconden en onderdelen van seconden en
dat dit nodig is zal u duidelijk worden.
Wij maken dikwijls filmpjes van niet lan
ger dan 30 of 60 seconden, hetgeen altijd
nog 720 of 1440 beeldjes betekent. Dit
soort filmpjes zijn meestal zogenaamde
„commercials", reclamefilmpjes voor bi
oscoop, of zoals in Engeland voor
bioscoop en televisie.
Het begin.
BIJ DIT SOORT filmpjes
kv.-'fc'irij
vjL
werken wij
op vooraf vastgestelde tekst, die door re
clamedeskundigen is opgesteld. Ook krij
gen we heel beknopt door middel van en
kele plaatjes een beeld hoe men zich het
verhaaltje had gedacht en hierop werken
wij verder. De heer Harold F. Mack (een bruikt, de actieve figuurtjes zijn op pa- technicus worden tekst en muziek klank De opnamecamera voor tekenfilm tn ac-
Engelsman) hoofd van de tekenfilmafde- pier niet te gebruiken. Als ze van de voor klank ontleed, want men heeft ts tie. De beelden kunnen in verschillende
ling, werpt er zich dan op en maakt tekenaars komen gaan ze naar een spe- maken met vierentwintig beeldjes per se- onderlina verstelbare vlakken worden
hoofd- en bijfiguren af. Samen met de ciale afdeling, waar een groot aantal da- conde. Op de filmstrook wordt die tekst
andere tekenaars, waaronder de heren mes de voorstellingen in inktlijnen over- onder de geluidsband met letters aange-
Jensen en Ring, twee Denen, worden de brengen op platen celluloid." geven, zodat men af kan lezen wat op
tekeningen uitgewerkt. Deze heren heten wij zagen met welk een verbluffende die geluidsband staat bijvoorbeeld: „dyyy"
met een mooi woord de „animaters", zij handigheid de dames op het celluloid de Dat betekent dat op de geluidsband de
brengen het leven in de figuren. potloodtekeningen overtrokken in inkt. tweede lettergreep van het Engelse woord
onderling
gelegd.
Bekroond
2 OP DE FILMFESTIVALS bekroonde
films: „Moonglow" en „De gouden vis"
Andere tekenaars zorgen voor de bij het Sierlijke en fraaie lijnen zijn hier van het daddy (vader) gesproken wordt. Zo kan gaven wel een duidelijk beeld van de op-
verhaal behorende achtergronden, dus grootste belang. Staat de tekening in men elk te tekenen beeldje precies op het merkelijke prestaties van de Nederlandse
achtergrond en actief figuurtje staan niet zwart en wit, dan gaat de cel naar een geluid afstemmen. filmindustrie. Zij werden beide vervaar-
op één tekening. U begrijpt dat het te- ander meisje, dat hem „indekt", dat wil Vooraf worden daarom lange lijsten ge- djgd dod* Harold F. Mack onder super-
kenen van geheel complete beelden enor- zeggen in nuances grijs, tussen wit en maakt met een beeldjesindeling, seconden viSie Van Marten Toonder, terwijl Pamala
me tijden zou vergen. Een zo'n achter
grond kan bijvoorbeeld in een bepaalde
scène van enige tientallen beeldjes steeds
gebruikt worden. De achtergrond in te
kening op papier wordt bij de opname ge
zwart, de figuur kleurt.
en minutenindeling, waarop men verticaal
naast elkaar alles kan aantekenen, de
tekst, de muziek, de handeling enzovoort.
tVanneer de tekenaar, b.r. beeldje 274
gaat maken, ziet hij precies welke mu
zieknoot, deel van een gesproken letter
enz. in dit beeldje vallen.
Het spel begint.
DE GEREEDGEKOMEN „cols" gaan naar
de opnameafdeling, samen met de daarbij
behorende achtergrond en dan kan het
spel beginnen.
Hier laat men het niet bij, want steeds
een geheel nieuw figuurtje tekenen is
ook teveel werk. Er worden opnamen
gemaakt van een getekend hondje, dat in een geheel andere afdeling, namelijk
kwispelt en met zijn oogjes rolt. Op de die van de trucfilm. Hier wordt niet ge-
papieren achtergrond wordt een celplaat werkt met tekeningen, doch met minia-
gelegd, waarop alleen het hondelichaam tur£n zoaJs de vakman noemt „table-
met pootjes te zien is, de staart en de
oogjes ontbreken. Over deze celplaat legt top*. Wat men hier weet te presteren
men een tweede, waarop alleen een staart
Stenen tijdperk op tafel
MAAR WIJ ZIJN NOG niet uitgekeken
in sprookjesland. We nemen nog een kijk-
Dc heer Han van Gelder en zijn assistent
in actie by opnamen voor een poppen-
film. Een nieuw beeld wordt voorbereid.
en oogjes in bepaalde stand. Alles sluit
lijntje op lijntje precies. Klaar, opname.
De bovenste celplaat wordt verwijderd
en een nieuwe met staart en oogjes in an
dere stand gaat erop. Volgende opname.
En zo gaat het door.
De niet bewegende delen gedurende vele
beeldjes worden dus apart op een cel
plaat gezet, dat spaart steeds weer teke
nen. Zo kan men zonodig met drie cellu
loid platen over elkaar werken. Bij een
lopend mannetje b.v. verschuift men bij
elke opname de achtergrond een klein
men
met eenvoudige middelen zoals papier,
karton, hout, gips, lijm en verf is werke-
Mack voor de kleuren zorgde. Deze ge
kleurde tekenfilms zijn van een schoon
heid en sierlijkheid die ontroeren, de
kleuren zijn prima en vormen met het
beeld een harmonisch geheel.
Mar ten Toonder hoopt in de toekomst in
staat te zijn nog meer van dergelijke te
kenfilms te maken, met als ideaal een
hoofdfilm in volle lengte, maar zover is
het nog niet, bovendien zijn daar enorme
kapitalen mee gemoeid, waarvan we een
indruk krijgen wanneer we weten, dat de
hiervoor genoemde film „Moonglow''
slechts tien minuten duurt maar dat er
een bedrag van vele tienduizenden gul
dens mee gemoeid was. Wat gaat dan een
hoofdfilm kosten 7 En alles moet uit ei-
lijk fantastisch. Beweegbare poppetjes gen middelen gedaan worden.
kunnen gemaakt worden van een speci- Neen, zover is onze jonge tekenfilmin-
aal plastic-procédé. dustrie niet. al is men beslist op de goede
Voorzichtig betasten we een speciaal de- weg, hetgeen mag blijken uit de stroom
cor, voorstellend een landschap uit de tian opdrachten die men krijgt uit binnen-
oertijd toen allerlei enorme reptielen on- en buitenland, tot zelfs uit het land van
ze aarde bevolkten. Het is precies echt. de tekenfilm, Amerika. Dat stemt tot te-
alles volkomen wetenschappelijk verant- vredenheid en biedt perspectief voor dt
woord, zowel planten als dieren, kórtom toekomst.
het gehele landschap. Dit is voor een (Nadruk verboden).
na twee en een halve maand
erg genoeg gestraft zijn. Daar
om verzochten zij de rechtbank
de verdachten onmiddellijk in
vrijheid te stellen. Deze verzoe
ken werden afgewezen. Mr.
Keune vroeg bovendien voor
zijn cliënt S. vrijspraak, omdat
naar zijn mening niet bewezen
is, dat S. zich aan het ten laste
gelegde schuldig heeft gemaakt.
De rechtbank zal in deze za
ken op 5 december a.s. uit
spraak doen.
door
BRUNO J. VAN LHEENKE.
28)
(Nadruk verboden.)
'c h r tjim-a c.fi
y i
„Perfakt (tol /to e/k detail"
k R IJ N RE R G'V
terneuzen mffc
v - .-
>OM 2804 NOOfeDSWMT.,7&
X^S><S><S><S><S>^xSXSXSXSXS><n>S>^XS>SXSXS><~>SXS><S><SXS-<SXSXS>^SXS>^><SXiJ XSxSXS^XSXSXSXSXSXSxSXSi-S
S>«XSXë><S>«XS><SXSXS><»<S>«X=XS XSXS
Boven de rimboe van
Equador in Midden-Ame-
rika zou vrijdag een merk
waardige reddingsoperatie
uitgevoerd zijn. Om het
leven van een Engelse
missionaris te redden zou
een vliegtuig een geluids
bandje met een smeek
bede in een Indiaans dia
lect uitwerpen of, indien
dit onmogelijk bleek, zo'n
treffend verzoek via de
luidspreker uit het vlieg
tuig tot de Indianen rich
ten.
Woensdag j.l. seinde de
missionaris uit zijn hut in
de wildernis dat een wilde
Indianenstam, de Auca's,
zich rond zijn hut verza
melde en geluiden van vo
gels en andere dieren na
bootste, hetgeen meestal
een teken is dat zij een
aanval in de zin hebben.
Op een taalkundig insti
tuut tn de Amerikaanse
staat Arkansas werkte een
Auca-meisje, dat men ver
zocht een smeekbede aan
haar volk op te stellen om
de missionaris niet te do
den.
Amateurzenders in Kar
sas City zonden deze In
diaanse boodschap nan
Quito, de hoofdstad ve.~
Equador, waar een Ame
rikaanse luisterdienst hor
op een bandje opnam. D
missionaris, dr. Tidmarsh
is in het bezit van band
apparaat en luidpreker en
zou het voor de Indianen
kunnen afdraaien. Anders
zou men de boodschap uit
het vliegtuig omroepen.
„Wat zien zij toch plotseling
allemaal in mij?" vroeg ik mij
af. En tegen Palma zei ik:
„In 's hemelsnaam: zeg het
dan maar eerlijk. Maar zo je
ziet: ik ben in .gezelschap
houd daar een beetje rekening
mee".
Het laatste liet ik zacht op
het eerste volgen en ik keek
Palma waarschuwend aan. Mis-
sóhien keek ik ook een beetje
boos; Palma zei tenminste ver
ontwaardigd
„Nou, kijk maar niet zo som
ber! Ben ik daarvoor nu hier
gekomen? Nu kwam ik nog wel
expres voor jou!"
.Wie had dèt ooit durven den
ken!" riep ik gemaakt verbaasd
uit. „Wel, ik stel het ontzettend
op prijs. A propos: hoe heb je
uitgevist waar ik was?"
„Jalachte Palma, „dat
is mijn geheimpje."
Ik kénde die geheimpjes van
dit dametje en vroeg maar niet
verder.
Maria, Ivonne en ook Ans, be
handelden Palma in het begin
bepaald koelalleen Hellen, die
geen concurrentie scheen te er
kennen, was even hartelijk voor
haar als de heren dat waren. De
koele houding van de andere
dames veranderde echter, toen
ik Palma vroeg hoe het met
haar man ging, en, inderdaad
erg hatelijk, het een en ander
zei over het buitengewoon ge
lukkig huwelijk van Palma. Bo
vendien was Palma's conversa
tie erg geestig en wist zij, op
haar eigen manier, het gezel
schap na vrij korte tijd tóch wel
in te palmen. Ik scheen het
echter een beetje verbruid te
hebben, hetgeen zij mij tijdens
het dansen zonder veel omhaal
van woorden duidelijk maakte
Aan de ene kant zou ik het he
lemaal niet erg gevonden heb
ben, ruzie met haar te hebben,
maar aan de èndere kant was
ik voor zo'n ruzie voorlopig nog
een beetje bang, dit, omdat ik
vreesde, dat Palma dan wel
eens over de O.M.M. kon gaan
praten en ik absoluut wilde, dat
dit ding hier voorlopig niet ter
sprake kwam. Ik suste het daar
om zo goed mogelijk, waarvoor
ik met een extra portie liefde
moest boeten. Gelukkig echter
duurde dit niet zo lang: mijn
naam werd omgeroepen„De
heer Van DongenTelefoon
voor meneer Van Dongen....
Ik excuseerde mij, verdween
voor enige tijd en kwam toen
weer terug, enigszins gehaast
lopend.
„Het spijt mij ontzettend
zei ik, „maar ik zal het een I malen verricht. Van de brand-
poosje zonder uw gezelschap
moeten stellen, dames en heren.
Ik kón er niet onder uit, een
afspraak voor vanavond te ma
ken. Het is werkelijk hoogst be
langrijkMaarik beloof u,
dat ik, als het mij enigszins mo
gelijk is, met ongeveer ander
half uur weer terug zal zijn".
En begeleid door de uitroe
pen: „Hè wat jamer nu!" ver
liet ik haastig de zaal.
Klokke tien stond ik buiten.
Ik meende nog tijd genoeg te
hebben en besloot lopende naar
het operatieveld te gaan. Dat
operatieveld was het hotel Mo-
nice, waar ik een goed kwartier
later aankwam.
Nu zijn er twee manieren om
een hotel binnen te komeneen
geoorloofde manier en 'n onge
oorloofde manier. Ik koos de
laatste. Van beide manieren
zijn er vele varianten bekend
ik koos van de ongeoorloofde
manier een variant, die, denk
ik, onder de beroepsinbrekers
enz. als „ordinair" bekend
staat. Ik liep n.l. naar de ach
terkant van het hotel, klom
over een schutting, kwam op
een rommelige binnenplaats,
stootte mij een paar keer, ver
wenste de enorme rommel, klau
terde op een kist, nam een
sprong, bengelde aan een brand
ladder en begon deze ladder op
te klimmen. Het was allemaal
kinderwerk. De ligging van de
kamer waar ik wilde binnen
dringen had ik goed opgeno
men; het hele karweitje was
door mij in gedachten al enige
ladder op het balcon van fén
der kamers, een klein sprongetje
naar een ander balconnetje, en
zo nog vier balconnetjes verd»r;
ik stond voor kamer honderd
vijf en dertig, de kamer van
dikkerdje Maskowitsk.
„Sesam open u", sprak ik te
gen de gesloten balcondeuren,
die echter óf geen Sesam heet
ten, óf, wél Sesam hetende,
geen nachtdienst hadden en
niet van plan waren vrijwillig
buiten hun werktijden om een
openzwaai te geven. En mis
schien ook vonden zij, dat, het
toveren nü zo langzamerhand
wel uit de mode was. Hoe het
ook zijde deuren wéren dicht
en bléven dicht.
„Daar moet je nu weer zo'n
naar, dik mannetje voor heb
ben, om met dit warme weer de
balcondeuren dicht te doen",
mompelde ik, en ik keek kwaad
naar de deuren, alsof die er
iets aan konden doen.
Even stond ik daar op het
balconnetje een kleine aarze
ling te doorstaan. Toen dat
achter de rug was, diepte ik uit
mijn zak de glassnijder op, die
ik, bedacht op nare situaties al!
deze, had meegenomen en be
gon ik aan de ruit te krassen,
er voor wakend, zo weinig rro
gelijk geluid te maken. Wat ge
knutsel met plakband, een lich
te druk tegen het glas, een hoe
raatje voor alle dikke, geluid
demnende tapijten ter wereld
en de zaak was voor elkaar: II
kon naar binnen kruipen.
(Wordt vervolgd,)
