ARMORICA is het mooiste land ter wereld
RADIO?
HOE DENKEN WIJ EUROPEANEN OVER AMERIKA?
Bretagnede parel
aan de Franse
westkust
Binnenlands Nieuws
De V.S. kenner Cartier zegt dat
wij er bedroefd weinig
van weten
luiiliB
Th
J v
A-jr
Wat brengt de
In de jaren na de tweede wereldoor
log is het gehele westen van Europa, en
niet dit stuk van Europa alleen, zich
steeds meer gaan oriënteren op de Ver
enigde Staten van Amerika, een land
waarvan maar heel weinig Europeanen
in werkelijkheid iets hebben gezien. Wat
we weten van de Verenigde Staten we
ten we via vrienden en kennissen, die
er een paar weken of misschien 'n paar
maanden voor zaken naar toe gingen; we
weten het misschien van mensen, die na
een reis lezingen geven met de gedachte,
dat ze tijdens hun reis de grote lijnen
doorgekregen hebben. Een nutteloze ver
onderstelling, want door aan de opper
vlakte te blijven, geraakt men niet tot
een conclusie, die enig gewicht in de
schaal kan leggen. Misschien en dat is
dan de derde mogelijkheid weten we
iets van de V.S. door er over gelezen
te hebben. Er zijn zeer belangrijke boe
ken over het grote land aan de overzijde
van de Oceaan verschenen. Werken, die
alle facetten van het leven daar willen
belichten. Maar toch is het op het ogen
blik zo, dat er over geen enkel onder
werp zoveel misverstand blijkt te be
staan als over het onderwerp Amerika.
Amerikaan is een gewoon mens
We zeggen het met u: dat is jammer.
Maar, en dat dient er onmiddellijk aan
te worden toegevoegd: herstelbaar.
Want er verscheen in Nederland een
zeldzaam werk op de boekenmarkt. Een
ruim driehonderd bladzijden bevattend
boek, dat we zouden willen kwalifice
ren als het best-geschrevene en het
meest-zeggende werk p het gebied van
de werkelijke landenbeschrijving. We
bedoelen „48 x Amerika", geschreven
door niemand minder dan Raymond
Cartier. Het boek werd in een vertaling
van Hans de Vries uitgegeven bij de
Forumboekerij
Wereldreporter
Raymond Cartier is een journalist van
internationale vermaardheid, een van
de oprichters van het weekblad Paris
Match. Cartier heeft iets, vrij veel zelfs,
van de wereldreporters, die vroeger ge
tracht hebben de mensen begrip bij te
brengen voor andere mensen. Cartier is
niet helemaal dat soort omdat hij vol
komen in deze, onze, tijd staat. Hij doet
het dus anders, maar zijn taak is de
zelfde gebleven. Na een jarenlange stu
die van de Verenigde Staten slaagde
Cartier erin, dit land neer te schrijven,
zoals hij het zag. Met de nodige objecti
viteit, maar ook zeer persoonlijk. Een
reportage van 48 staten, feilloos geschre
ven, gekruid met de specerijen, die men
feiten, objectiviteit, persoonlijk inzicht
cinisme en humor kan noemen.
Cartier is modern. We kunnen er niet
genoeg op wijzen. Hij denkt niet in de
eerste plaats aan artistieke en literaire
vormgeving. Hij komt met feiten, harde,
onaanvechtbare feiten, die de hoofdin
grediënten vormen voor zijn geschreven
beelden van de States. En deze hoofd
ingrediënten worden bewerkt met de
middelen, die de wereldreporter ten
dienste staan. We noemden ze reeds.
Cartier deed het. Hij geeft zijn feiten
en weet van begin tot eind te boeien.
Het maakt niet uit of het nu gaat over
Truman of Eisenhower, over de Mormo
nen of schoonheidskoninginnen, over
Sexbonden of atoombommen, Cartier
blijft boeiend, zijn beelden blijven haar
scherp en buitengewoon leerzaam.
Oorzaken van misverstanden
Keren we nu terug naar het gesigna
leerde misverstand over de Verenigde
Staten. Die misverstanden zijn er. De
vraag is hoe ze er komen. Welnu, éen
facet van deze zaak belichtten we reeds:
de eenzijdige en soms gebrekkige voor
lichting. Punt 2 moeten we in onszelf
zoeken. Zijn we niet geneigd het oude
beeld van de Verenigde Staten vast te
houden omdat het in onze Europese
sfeer te pas komt? Vinden we het wel
gelukkig voor het oude Europa, dat een
land met een veel minder lange lijst
van jaartallen ons op sommige punten
reeds ver voorbijgestreefd is. Vinden
we net met plezierig de Verenigde Sta
ten maar te blijven beschouwen op de
wijze waarop men ze, laten we zeggen,
vijf en dertig jaar geleden beschouwde.
In die tijd kon Europa zich op menig
gebied nog op de borst slaan. Als derde
oorzaak is daar Amerika zelf, dat met
zijn enorme filmindustrie het eigen
beeld bepaald niet verfraaid heeft. De
Amerikaanse film is min of meer te
rechtgekomen in het cultuurloze tijd
perk (de enkele goede films uitgezon
derd, vanzelfsprekend) en de resultaten
hiervan worden op de wite doeken van
heel de wereld vertoond. De toeschou
wers in de grote steden en de kleine ge
huchten zien deze produkten en bouwen
op deze basis in hun gedachten een Ver
enigde Staten op. Wonder, dat er mis
verstanden rijzen? En als laatste oor
zaak zouden we de Amerikaanse toeris
ten willen noemen, die doorgaans een
zeer aparte opvatting van toerisme heb
ben, wat natuurlijk hun goed recht is.
Maar zou het ook hier niet zo zijn, dat
de meest opvallende figuren juist niet
beschouwd moeten worden als de repre-
'n Amerikaan is een gewoon mens.
sentanten van het Amerikaanse volk?
Feit blijft, dat de misverstanden er
zijn en dat ze beter kunnen verdwijnen.
Het boek van Raymond Cartier geeft
een haarscherp beeld van het tegen
woordige Amerika, van 48 staten en tal
loze steden, van talloze mensen, waar
onder grote figuren, sinistere figuren
en hele gewone mensen. Zijn korte be
schrijvingen van Truman en Eisenho
wer of van een Pendergast zijn onover
troffen. Zijn beeld van het hedendaagse
Hollywood geeft blijk van een doorge
dachte studie. Zo neemt u de ene bladzij
na de ander in u op. Acht en veertig
staten passeren de revue en elk hoofd
stuk is opnieuw een ontdekking.
Hoe zijn Amerikanen?
We willen niet verder ingaan op dit
deel van Raymond Cartiers boek. Het
verdient ieders belangstelling en aan
dacht. We wilden echter in dit artikel
over „48 x Amerika" nog even stilstaan
bij Cartiers laatste beschouwing, over de
Amerikanen. De feiten van Cartier zul
len we hieronder in het kort weergeven,
want de misverstanden inzake Amerika
beginnen dikwijls bij de Amerikanen,
die volgens Europese verhalen zenuw
achtig zijn, onstandvastig, ongeculti
veerd, kinderlijk gevangen in de greep
van het materialisme, bekwaam maar
zónder ideeën, in staat tot leven, maar
niet tot denken, meer robots dan men
sen met hersens. En wat wordt er nog
meer verteld? Ze leven in zeer grote
welstand, maar vervelen zich verschrik
kelijk, ze lijden aan zenuwinstortingen,
aan geestelijke en sexuele complexen.
Ze zoeken vergetelheid in de alcohol, ze
liggen naast de barkruk, ze hebben
geen gezinsleven en sterven jong, bij
voorkeur aan een hartkwaal.
Kijk, zegt Cartier, het is enigszins an
ders. De Amerikaan is een door en door
normaal mens. De hebbelijkheden, die
hem in de set>enen geschoven worden
komen voort uit een grote literaire fan
tasie of doordat een beperkt aantal ge
vallen uit hun verband van 158 miljoen
zijn gerukt. Zeel veel Amerikanen ster
ven aan een hartkwaal of aan kanker
omdat alle andere doodsoorzaken steeds
zeldzamer w.orden. Frankrijk staat voor
aan bij de minachters van het Ameri
kaanse materialisme, maar zelf veraf
goodt het de keuken en stopt het zich
zó vol eetbare waar, dat de leverziekte
langzamerhand de nationale kwaal is ge
worden. Het Amerikaanse materialisme
heeft zijn nuances, maar in de gajond van
de zaak verschilt het in geen enkele op
zicht van het Westerse materialisme in
het algemeen.
De Amerikaanse onrust. Amerika is
geen snel land, eerder traag. Bijna niets
wordt geïmproviseerd, bijna alle georga
niseerd. De snelheid begint pas als de
organisatie en de voorbereidingen tot in
de puntjes klaar zijn, maar dan is 't ook
een systematische snelheid. De Ameri
kaanse overbelasting is eveneens sterk
overdreven. De werktijden zijn er kort,
de organisatie van de werkplaatsen en
kantoren is uitstekend. Een belangrijk
Amerikaan schijnt altijd nog wel even
tijd voor je te hebben en het is gemak
kelijker toegang te krijgen tot de gou
verneur van een grote staat dan tot een
Europese burgemeester.
De ontspanning wordt er met meer
systeem en met beter gevolg beoefend.
Het •./eekend bestaat voor vrijwel ieder
een uit twee volle dagen. Het Ameri
kaanse volk bestaat niet uit zenuwlij
ders. De vlucht naar de alcohol wordt
slechts genomen door een minderheid
en als verveling daarvan de oorzaak is,
moet dit oök gelden voor Engeland,
Duitsland, de Skandinavische landen en
voor Frankrijk, waar het alcoholverbruik
per hoofd bijna alle wereldrecords slaat.
Eenvormigheid
De economische eenheid van de Ver
enigde Staten heeft gelijkvormigheid in
de hand gewerkt, maar de afwisseling
van natuurschoon, gebouwen en men
sen blijft de boventoon voeren. Dat is
trouwens al duidelijk geworden uit de
beschrijving van de 48 staten. Iemand
zei tegen Cartier, dat dit wel waar was,
maar „je overschrijdt er nooit een grens,
zodat je niet het gevoel hebt van een
verandering." Cartier schrijft: „ik ben
die man heel dankbaar want door hem
heb ik een gevoel ontdekt, waarvan ik
het bestaan niet vermoedde: heimwee
naar een paspoort.
De overgrote meerderheid van de
Amerikaanse mannen zijn huismussen,
die dolgraag huishoudelijke karweitjes
opknappen, kinderen opvoeden, de vaat
wassen, gras maaien, zeer attent zijn
tegenover hun schoonfamilie en zich wel
voor het huishoudboekje moeten inte
resseren, omdat ze schulden gemaakt
hebben vOOr de bouw en inrichting van
hun huis.
De avontuurlijke geest, de onzinnige
liefde voor gevaren, de rusteloosheid en
onbesuisdheid van de Amerikanen, ook
dit is een sprookje. Die tijd is geweest.
De Amerikaanse evolutie heeft de béél
den, die (in de verte) nog steeds het
gebruikelijke portret van de Verenigde
Staten vórmen, al ruimschoots achter
zich gelaten. Geen enkel land heeft zo'n
dorst naar zekerheid en veiligheid als
de moderne V.S. De zorg vöOr die vei
ligheid laat geen enkel risico bestaan.
Het Amerika van onze tijd schuwt het
avontuur, vlucht voor het gevaar en is
bang voor ongerief. Het komt er niet
toe Alaska te gaan bevolken, ondanks de
daar opgestapelde rijkdommen, ondanks
de kansen die het biedt en de regerings
hulp aan de inwoners en pioniers. Het
is er te gevaarlijk, dus de Amerikanen
blijven thuis. De onverschrokkenheid
bestaat niet meer. Het volk van indivi
dualisten, dat de schitterende Ameri-
Gereed, om te springen voor de vrijheid
van Europa.
kaanse maatschappij heeft opgebouwd,
is aan het verdwijnen.
Belastingdruk
Voor een deel komt dat doordat de
schatkist een groter slokop is dan Euro
pa durft dromen. De belastingdruk is
bijzonder zwaar. De miljardairs zijn uit
de tijd. Ze krijgen de kans niet meer het
te worden. Een van de weinige miljar
dairs van de moderne tijd in de Verenig
de Staten is de staat en hieruit blijkt al
weer, dat er in dit opzicht in dat land
al veel overeenkomst bataat met Euro-
pp. Sterker nog, opifcegtgebied van de
belasting zijn ze in deWc.S. al verder.
Amerika, zo zegt Cartier, is lichamelijk
en geestelijk volwassen geworden. Het
aantal mensen neemt toe, ze woeden gro
ter, krijgen meer spieren en hersenen,
maar hebben minder uithoudingsvermo
gen en zijn slechter bestand tegen ont
beringen. De Amerikaanse schrijvers,
die het vroeger druk genoeg hadden met
het bezingen van de grootheid van hun
land, zijn critici geworden, die de te
kortkomingen onbarmhartig en soms op
een onrechtvaardige manier aan de kaak
stellen. Al deze karaktertrekken en nog
vele andere wijzen op rijpheid. Men zou
ook kunnen zeggen, maar dat zei Cartier
niet, dat dit kan wijzen op een groeien
naar rijpheid.
Men ontkomt niet aan een gevoel van
bewondering, van ontzag, voor het werk
van Cartier. Maar anderzijds ontkomt
men evenmin aan het gevoel, dat de
schrijver wellicht een cn ander niet
heeft aangestipt. Amerika is anders,
heel anders dan men zich in Europa
Amerika voorstelt. Maar het is en blijft
de vraag of dit gedeelte van de wereld
inderdaad wel volledig lichamelijk en
geestelijk volwassen is geworden. Enorm
veel kunnen we van de V.S. leren, voor
al op het gebied van de industrie, maar
een volk, dat nog zoekt naar innerlijke
waarden ernstig zoekt en een volk,
dat nog niet een oplossing heeft gevon
den voor het rassenvraagstuk, kan nóg
verder groeien voordat de absolute vol
wassenheid in haar geheel bereikt is.
S.G.Z.
(Van onze Parijse correspondent)
BENEDEN mij, hónderdenvijftig meter
diep, bulkt de kokende oceaan bruisend
tegen de rotspartijen. De watermassa
spat dan uiteen in miljoenen zilte vlok
ken, die tientallen meters hoog opvlie
gen en zich verliezen in de ruimte, meer
nog dan de witte sneeuwkristallen in
de wintermaanden. De Noordwester,
die hier recht op de granieten massa
staat, die wij gewend zijn aan te duiden
als Bretagne, dirigeert de fladderende,
stuurloze oceaandruppels in alle richtin
gen. En al eeuwenlang zingt de?e wind
zijn zelfde lied. Gelijk zes eeuwen eer
der formeert de eenvoudige, stoere-Bre
ton met enkele sobere woorden een
tekstje op het windelied en opnieuw is
er dan een volkslied ontstaan. Wellicht
is het over drie weken weer vergeten.
Misschien ^ingt men het over acht
eeuwen nog
Alles ademt hier rust en vrede. Op
duizend plaatsjes van het Bretonse land
schijnt de tijd te hebben stil gestaan:
eeuwenoude kastelen, eens druipend
van het bloed, pittoreske kerkjes, vele
eeuwen geleden al gebouwd, eethuizen,
waarin ge de heerlijkste visgerechten
kunt genieten, vervallen huizen en huis
jes uit de zeventiende eeuw, historische
klederdrachten, duizenden ridderverha
len, sagen en legenden, machtige fjor
den „abers" zeggen ze hier van
waar uit eens de kapers de Nederlandse
koopvaardijvloten plunderden, giganti
sche rotspartijen, betoverende straat
krommingen en nog honderd andere
zaken maken Bretagne inderdaad tot
wat het is: de parel van Frankrijk
Iedere Fransman, wiens wieg ergens
in Bretagne stond, zal u altijd enthou
siast vertellen, dat Armorica (Bretagne)
de betoverendste streek op de aarde is
en de Kelten uit Wales wisten dan ook
wel wat ze deden, toen ze in de zesde
eeuw. vluchtend voor de Angel-Saksi
sche invasie, in Armorica neerstreken,
immers, de bodem was (en is) vrucht
baar en de zee rijk aan vis.
Hoewel de nieuwe bewoners zich snel
assimileerden met de Galliërs, drukten
zij een zuiver Keltisch stempel op dit
schiereiland, dat meer dan 20 kilometer
in de zee steekt. De afdrukken van het
stempel staan er nog: taal, literatuur,
bouwkunst en volkskarakter hebben ook
in de twintigste eeuw hun sterk Kelti
sche inslag behouden en dat juist ver
leent de grote bekoring aan Bretagne,
waardoor het zo in trek is gekomen als
toeristenverblijf.
Grand pardon'
HET LANDSCHAP is over het gehele
schiereiland van een vreemde, devote,
sobere en toch indrukwekkende schoon
heid. Grijsblauwe luchten met soms wit
gekopte wolkenmassa's, voor Nederland
se toerist sterk herinnerend aan Hol
land overkoepelen een wild, woest en
grillig plateau van bossen, dorpjes, stad
jes, onregelmatige riviertjes en beken,
granieten rotsen, vruchtbare, sappige
v/eilanden en massieve kustpartijen, die
mooier zijn dan plaatjes. Het. kon niet
anders. Hier moesten een innige folk
lore en een sterke hang naar traditie
blijven leven, want ook de hedendaagse
Breton is nog vergroeid met zijn rotsen
en bossen, weiden en zeeën.
Bovendien is hij gelovig en devoot.
Jaarlijks trekken zij naar naburige
stadjes of dorpjes om de grote, heerlijke
processies bij te wonen. U moet zo n
„grand pardon" van St. Malo of van
Paimpol bijwonen om de mystiek en de
legende van dit heerlijke land te begrij
pen. Slepende gezangen zingend, waarin
ge de zeewind hoort, trekken zij dan
met Heiligen beelden, relikwieën en ge
zegende gewaden door de historische
stilte van het stadje.
:if De vele eeuwen constrasteren scherp
met de lawaaierige drukte van de vorige
dag, toen het markt was. het kleine
pleintje, omgeven door gevels uit zes
verschillende eeuwen borrelde van druk
boerenleven: loven en bieden van boe
ren, kakelende kippen, knorrende var
kens, hinnikende paarden en vrouwen
in haar kleurrijke, fleurige klederdrach
ten harmoniëren volkomen met de go-
thische kerkjes waarin zij dagelijks haar
gebeden ten hemel opzenden.
Cider en balladen
VERGEET OOK NIET eens een avond
door te brengen in een echte, Bretonse
plattelandsherberg met stenen vloer en
vergulde schouw. De boeren en burgers,
moe van hun dagtaak, rusten hier uit,
drinken hun beroemde cider en zingen
tientallen Bretonse Ballades. Soms komt
er de biniou bij (een soort doedelzak)
en dan wordt zelfs de luidruchtigste
toerist stil. Ge voelt dan de echo van
de oude stadjes, de weerklank van ka
thedralen, kapellen en „calvaires" de
sfeer der Megalithes. die overal langs
de kust door de Kelten zijn opgericht
ter verering hunner doden.
Bretagne is trouwens vol van deze
mysterieuze monumenten uit prehisto
rische en jongere tijden. Oude legenden
vertellen u hoe deze door Sinten en
feeën naar Armorica zijn gebracht, maar
dan moeten die Sinten en feeën hëel
wat werk hebben gehad.
Ieder prehistorisch monument heeft
voor hen een eigen betekenis. De Men
hirs b.v., dat zijn enorme, rechtop staan
de stenen van vele meters hoogte en
dikte, zijn emblemen der eeuwigheid en
ook de Lechs, de Dolmen en Cromlechs
hebben hun eigen betekenis. Wereldbe
roemd is de steenlaan van Carnac. In
iedere steen huist een stam kabouters
of feeën en als de maan de top van de
steen met zijn zachte glans beschijnt,
komen de bewoners naar buiten om te
dansen.
Heel vroeger zijn er twisten tussen de
stammen uitgebroken en werden de
overwonnen kabouters verjaagd. Die
wonen nu misschien in de Nederlandse
Peel, maar tot op de dag van heden heb
ben de nazaten van de overwonnenen
nog spijt, dat ze niet in Armorica mogen
wonen, want Armorica is het mooiste
land ter wereld.
Iedere Breton kan u duizend van
deze en andere verhalen vertellen,
maar steeds zal een ding u treffen: de
grote eenvoud, de bijna kinderlijk sim
pele bouw. Dezelfde eenvoud van het
verhaal vindt ge terug in het Bretonse
huls.
Vrijwel steeds bestaat het slechts uit
een verdiepipg met 'n steil d^K voor
zien van twee schoorstenen. De muren
z}jn hoe kan het anders van grote
granietblokken, soms wit gepleisterd.
Opmerkelijk is wel hoe hier nog op vele
plaatsen bij nieuwbouw de oude oor-
soronkeliikè bouwstijl wordt toegepast.
Angstvallig streeft men er naar om de
Bretonse sfeer niet te verbreken door
architectonische experimenten. Ook het
meubilair is simpel en degelijk met
overigens veel houtsnijwerk.
Onvergetelijke tochten
GE KUNT heerlijke tochten maken, die
ge uw leven lang zult herinneren. Ga
bijvoorbeeld eens vanuit Rennes, de
hoofdstad van Bretagne naar Vit re, ver-
der langs Fougeres naar Mont St Michel
en langs de Dol naar St Malo. Koers
vervolgens naar Dinard, St. Brieux,
Lannion. Morlaix. Brest, Quimoer. Jos-
selin, Rohan en Rennes.
Lang geleden plachten vele Bretons
deze tocht te maken ter verering hun
ner zeven Sinten. Ze noemden deze be
devaart, die sorns maanden duurde, de
Tro-Breiz. Nu maakt ge dezelfde trip
met trein, bus of eigen auto in nog geen
zeven dagen en als ge dan straks in Hol
land terug komt, kunt ge zeggen Bre
tagne gezien te hebben.
Ge kunt vertellen over de historische
hoofdstad van Bretagne, Rennes, nog
steeds een cultureel, historisch en intel
lectueel centrum met een prachtige go-
thische kathedraal waar rond heen ge
zellige, oude straatjes kronkelen met
scheef gezakte oude huisjes, die ont
kwamen aan de vreselijke brand van
1720; over Vitre, een der fraaiste mid
deleeuwse stadjes van Bretagne met een
kasteel uit de elfde eeuw; over Mont
St. Michel, het eilandenstadje, 78 m.
boven de zeespiegel.
Wij kunnen u geen betere raad geven
dan eens Bretagne te bezoeken, de parel
aan de Franse Westkust.
KRENTENBROOD VOOR PRIN
SES GRACIA VAN MONACO.
De eerste prijs in de categorie
krentenbroden van de bakkerij
tentoonstelling van de cursisten
vereniging te Zwolle, is gewon
nen door bakker J. A. Beersma te
Uithuizen.
Hij mag nu het krentenbrood
bakken, dat bij de aanstaande
blijde gebeurtenis aan het hof
van Monaco aan prinses Gracia
van Monaco zal worden aangebo
den.
AUTOMOBILIST BEROOFD EN
IN HET WATER GEGOOID.
Een automobilist uit Groningen,
de heer Z., die dinsdagavond aan
twee personen, een vrouw en een
man, tussen Enumatil en Hoog
kerk een lift wilde geven, werd
"door hen uit de auto gesleurd,
van zijn portefeuille beroofd en
in het Hoendiep gegooid. De over
vallers verdwenen daarop onmid
dellijk.
Toen de rijkspolitie aankwam,
trof zij de heer Z. enigszins ver
suft achter in zijn auto zittend
aan. Hij vertelde zich niet te kun
nen herinneren of hij zelf uit het
water was gekropen, of hierbij
geholpen was.
Ook de verdere gang van za
ken bij de overval, zeide de auto
mobilist, een assuradeur uit Gro
ningen, zich niet te kunnen her
inneren.
Zijn portefeuille werd, hoewel
vernield, bij hem teruggevonden.
Een bedrag van ongeveer 5000
wordt er uit vermist. De heer Z.
heeft weinig lichamelijk letsel bij
de overval opgelopen.
De rijkspolitie heeft de zaak in
onderzoek.
BRAND IN
DIESEL ELEKTRISCHE TREIN
In de motorwagen van een die
sel-elektrisch treinstel, dat bij de
remise op het stationsemplace
ment van Alkmaar stond, is dins
dagnacht om kwart over drie een
ernstige brand uitgebroken.
Een dienstdoend controleur
van de Nederlandse Spoorwegen
had om kwart vóór twee de ver
warming in de motorwagen inge
schakeld. Een uur later bemerk
te hij een hevige rookontwikke
ling in de motorwagen. Het per
soneel van de Nederlandse Spoor
wegen heeft aanvankelijk ge
tracht de brand te blussen door
de brandblusinstallatie in wer
king te stellen. Later heeft men
nog een schuimblusapparaat leeg
gespoten. Toen dit niet het ge
wenste resultaat had moest de
Alkmaarse brandweer gewaar
schuwd worden. Met enige stra
len is deze ruim drie uur doende
geweest en eerst om zes uur kon
de vuurhaard bedwongen wor
den.
De schade is nog niet vastge
steld. Zij wordt door experts zeer
aanzienlijk geschat. De motoren
zijn door het vuur totaal ver
nield.De brandweerinspectie van
de Nederlandse Spoorwegen stelt
een onderzoek in.
VRIJDAG 26 OKTOBER.
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws;
7.10 Gewijde muz.; 7.80 Gram.;
7.45 Een woord voor dé dag; 8.00
Nws; 8.15 Gram.; 9.00 Voor de
zieken; 9.25 Voor de vrouw; 9.35
Waterstanden; 9.40 Radio Phil-
harm. orkest; 10.20 Gram.; 10.30
Morgendienst; 11.00 Bariton en
piano; 11.30 Voor de jeugd; 12.00
Instr. trio; 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded.; 12.33 Gram.; 12.53
Idem; 13.15 Salonork.; 13.45 Gr.;
14.05 Schoolradio; 14.25 Metropole
ork.: 15.00 Gram.; 15.15 Voordr.;
15.35 Vocaal ens.; 16.00 Causerie;
16.15 Blaasens.; 17.00 Voordracht;
17.20 Lichte muz.; 17.40 Koersen;
17.45 Gram.; 18.00 Stemmen van
Overzee; 18.15 Kon. militaire ka
pel; 18.35 Klankbeeld; 19.00 Nws;
19.10 Regeringsuitzending; 19.30
Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.25
Vcor de jeugd; 20.55 Muzikale
legende; 22.45 Avondoverden
king; 23.00 Nws; 23.15 Caus.; 23.45
Gram.
HILVERSUM II: 7.00 Nieuws;
7.10 Gym.; 7.20 Gram.; 8.00 Nws;
8.18 Gram.; 8.50 Voor de vrouw;
9.40 Schoolradio; 10.00 Caus.; 10.05
Morgenwijding; 10.20 Orgelspel;
10.45 Voor de kleuters; 11.05 Cello
en piano; 11.35 't Hangt aan de
muur en 't tikt; 12.00 Metropole
ork.; 12.30 Land- en tuinbouw-
meded.; 12.33 Sport en prognose;
12.50 Gram.; 13.00 Nieuws; 13.15
Meded. en gram.; 13.25 Lichte
muz.; 13.55 Beursberichten; 14.00
Pianoduo; 14.30 Voordracht; 14.50
Gevar. progr.; 16.00 Gram.; 16.20
Muz. caus.; 17.00 Voor de kinde
ren; 17.30 Orgel en zang; 18.00
Nws; 18.15 Aut.; 18.20 Lichte mu
ziek; 18.50 Vakverenigingsnieuws;
19.00 Voor de kinderen; 19.10
Klankbeeld; 19.30 Caus.; 20.15
Kamerkoor; 20.30 Caus.; 20.40
Idem; 21.00 Dansmuz.; 21.35 Leert
uw landgenoten kennen; 22.05
Buitenl. overz.; 22.20 Lichte mu
ziek; 22.40 Caus.; 22.50 Avondwij
ding; 23.00 Nws; 23.15 Gram.
BRUSSEL: 11.45 Gram.; 12.30
Weerbericht; 12.34 Gram.; 13.00
Nws; 13.11 Gram.; 14.00 School
radio; 15.45 Gram.; 16.00 Koer
sen; 16.02 Operafeuilleton; 17.00
Nws; 17.45 Gram.; 18.30 Voor de
soldaten; 19.00 Nws; 19.40 Volks
zang; 20.00 Symfonie ork. (20.45—
21.00 Kunstkaleidoscoop)22.00
Nws; 22.11 Volksmuz..; 22.55 Nws.