ARMORICA is het mooiste land ter wereld RADIO? HOE DENKEN WIJ EUROPEANEN OVER AMERIKA? Bretagnede parel aan de Franse westkust Binnenlands Nieuws De V.S. kenner Cartier zegt dat wij er bedroefd weinig van weten luiiliB Th J v A-jr Wat brengt de In de jaren na de tweede wereldoor log is het gehele westen van Europa, en niet dit stuk van Europa alleen, zich steeds meer gaan oriënteren op de Ver enigde Staten van Amerika, een land waarvan maar heel weinig Europeanen in werkelijkheid iets hebben gezien. Wat we weten van de Verenigde Staten we ten we via vrienden en kennissen, die er een paar weken of misschien 'n paar maanden voor zaken naar toe gingen; we weten het misschien van mensen, die na een reis lezingen geven met de gedachte, dat ze tijdens hun reis de grote lijnen doorgekregen hebben. Een nutteloze ver onderstelling, want door aan de opper vlakte te blijven, geraakt men niet tot een conclusie, die enig gewicht in de schaal kan leggen. Misschien en dat is dan de derde mogelijkheid weten we iets van de V.S. door er over gelezen te hebben. Er zijn zeer belangrijke boe ken over het grote land aan de overzijde van de Oceaan verschenen. Werken, die alle facetten van het leven daar willen belichten. Maar toch is het op het ogen blik zo, dat er over geen enkel onder werp zoveel misverstand blijkt te be staan als over het onderwerp Amerika. Amerikaan is een gewoon mens We zeggen het met u: dat is jammer. Maar, en dat dient er onmiddellijk aan te worden toegevoegd: herstelbaar. Want er verscheen in Nederland een zeldzaam werk op de boekenmarkt. Een ruim driehonderd bladzijden bevattend boek, dat we zouden willen kwalifice ren als het best-geschrevene en het meest-zeggende werk p het gebied van de werkelijke landenbeschrijving. We bedoelen „48 x Amerika", geschreven door niemand minder dan Raymond Cartier. Het boek werd in een vertaling van Hans de Vries uitgegeven bij de Forumboekerij Wereldreporter Raymond Cartier is een journalist van internationale vermaardheid, een van de oprichters van het weekblad Paris Match. Cartier heeft iets, vrij veel zelfs, van de wereldreporters, die vroeger ge tracht hebben de mensen begrip bij te brengen voor andere mensen. Cartier is niet helemaal dat soort omdat hij vol komen in deze, onze, tijd staat. Hij doet het dus anders, maar zijn taak is de zelfde gebleven. Na een jarenlange stu die van de Verenigde Staten slaagde Cartier erin, dit land neer te schrijven, zoals hij het zag. Met de nodige objecti viteit, maar ook zeer persoonlijk. Een reportage van 48 staten, feilloos geschre ven, gekruid met de specerijen, die men feiten, objectiviteit, persoonlijk inzicht cinisme en humor kan noemen. Cartier is modern. We kunnen er niet genoeg op wijzen. Hij denkt niet in de eerste plaats aan artistieke en literaire vormgeving. Hij komt met feiten, harde, onaanvechtbare feiten, die de hoofdin grediënten vormen voor zijn geschreven beelden van de States. En deze hoofd ingrediënten worden bewerkt met de middelen, die de wereldreporter ten dienste staan. We noemden ze reeds. Cartier deed het. Hij geeft zijn feiten en weet van begin tot eind te boeien. Het maakt niet uit of het nu gaat over Truman of Eisenhower, over de Mormo nen of schoonheidskoninginnen, over Sexbonden of atoombommen, Cartier blijft boeiend, zijn beelden blijven haar scherp en buitengewoon leerzaam. Oorzaken van misverstanden Keren we nu terug naar het gesigna leerde misverstand over de Verenigde Staten. Die misverstanden zijn er. De vraag is hoe ze er komen. Welnu, éen facet van deze zaak belichtten we reeds: de eenzijdige en soms gebrekkige voor lichting. Punt 2 moeten we in onszelf zoeken. Zijn we niet geneigd het oude beeld van de Verenigde Staten vast te houden omdat het in onze Europese sfeer te pas komt? Vinden we het wel gelukkig voor het oude Europa, dat een land met een veel minder lange lijst van jaartallen ons op sommige punten reeds ver voorbijgestreefd is. Vinden we net met plezierig de Verenigde Sta ten maar te blijven beschouwen op de wijze waarop men ze, laten we zeggen, vijf en dertig jaar geleden beschouwde. In die tijd kon Europa zich op menig gebied nog op de borst slaan. Als derde oorzaak is daar Amerika zelf, dat met zijn enorme filmindustrie het eigen beeld bepaald niet verfraaid heeft. De Amerikaanse film is min of meer te rechtgekomen in het cultuurloze tijd perk (de enkele goede films uitgezon derd, vanzelfsprekend) en de resultaten hiervan worden op de wite doeken van heel de wereld vertoond. De toeschou wers in de grote steden en de kleine ge huchten zien deze produkten en bouwen op deze basis in hun gedachten een Ver enigde Staten op. Wonder, dat er mis verstanden rijzen? En als laatste oor zaak zouden we de Amerikaanse toeris ten willen noemen, die doorgaans een zeer aparte opvatting van toerisme heb ben, wat natuurlijk hun goed recht is. Maar zou het ook hier niet zo zijn, dat de meest opvallende figuren juist niet beschouwd moeten worden als de repre- 'n Amerikaan is een gewoon mens. sentanten van het Amerikaanse volk? Feit blijft, dat de misverstanden er zijn en dat ze beter kunnen verdwijnen. Het boek van Raymond Cartier geeft een haarscherp beeld van het tegen woordige Amerika, van 48 staten en tal loze steden, van talloze mensen, waar onder grote figuren, sinistere figuren en hele gewone mensen. Zijn korte be schrijvingen van Truman en Eisenho wer of van een Pendergast zijn onover troffen. Zijn beeld van het hedendaagse Hollywood geeft blijk van een doorge dachte studie. Zo neemt u de ene bladzij na de ander in u op. Acht en veertig staten passeren de revue en elk hoofd stuk is opnieuw een ontdekking. Hoe zijn Amerikanen? We willen niet verder ingaan op dit deel van Raymond Cartiers boek. Het verdient ieders belangstelling en aan dacht. We wilden echter in dit artikel over „48 x Amerika" nog even stilstaan bij Cartiers laatste beschouwing, over de Amerikanen. De feiten van Cartier zul len we hieronder in het kort weergeven, want de misverstanden inzake Amerika beginnen dikwijls bij de Amerikanen, die volgens Europese verhalen zenuw achtig zijn, onstandvastig, ongeculti veerd, kinderlijk gevangen in de greep van het materialisme, bekwaam maar zónder ideeën, in staat tot leven, maar niet tot denken, meer robots dan men sen met hersens. En wat wordt er nog meer verteld? Ze leven in zeer grote welstand, maar vervelen zich verschrik kelijk, ze lijden aan zenuwinstortingen, aan geestelijke en sexuele complexen. Ze zoeken vergetelheid in de alcohol, ze liggen naast de barkruk, ze hebben geen gezinsleven en sterven jong, bij voorkeur aan een hartkwaal. Kijk, zegt Cartier, het is enigszins an ders. De Amerikaan is een door en door normaal mens. De hebbelijkheden, die hem in de set>enen geschoven worden komen voort uit een grote literaire fan tasie of doordat een beperkt aantal ge vallen uit hun verband van 158 miljoen zijn gerukt. Zeel veel Amerikanen ster ven aan een hartkwaal of aan kanker omdat alle andere doodsoorzaken steeds zeldzamer w.orden. Frankrijk staat voor aan bij de minachters van het Ameri kaanse materialisme, maar zelf veraf goodt het de keuken en stopt het zich zó vol eetbare waar, dat de leverziekte langzamerhand de nationale kwaal is ge worden. Het Amerikaanse materialisme heeft zijn nuances, maar in de gajond van de zaak verschilt het in geen enkele op zicht van het Westerse materialisme in het algemeen. De Amerikaanse onrust. Amerika is geen snel land, eerder traag. Bijna niets wordt geïmproviseerd, bijna alle georga niseerd. De snelheid begint pas als de organisatie en de voorbereidingen tot in de puntjes klaar zijn, maar dan is 't ook een systematische snelheid. De Ameri kaanse overbelasting is eveneens sterk overdreven. De werktijden zijn er kort, de organisatie van de werkplaatsen en kantoren is uitstekend. Een belangrijk Amerikaan schijnt altijd nog wel even tijd voor je te hebben en het is gemak kelijker toegang te krijgen tot de gou verneur van een grote staat dan tot een Europese burgemeester. De ontspanning wordt er met meer systeem en met beter gevolg beoefend. Het •./eekend bestaat voor vrijwel ieder een uit twee volle dagen. Het Ameri kaanse volk bestaat niet uit zenuwlij ders. De vlucht naar de alcohol wordt slechts genomen door een minderheid en als verveling daarvan de oorzaak is, moet dit oök gelden voor Engeland, Duitsland, de Skandinavische landen en voor Frankrijk, waar het alcoholverbruik per hoofd bijna alle wereldrecords slaat. Eenvormigheid De economische eenheid van de Ver enigde Staten heeft gelijkvormigheid in de hand gewerkt, maar de afwisseling van natuurschoon, gebouwen en men sen blijft de boventoon voeren. Dat is trouwens al duidelijk geworden uit de beschrijving van de 48 staten. Iemand zei tegen Cartier, dat dit wel waar was, maar „je overschrijdt er nooit een grens, zodat je niet het gevoel hebt van een verandering." Cartier schrijft: „ik ben die man heel dankbaar want door hem heb ik een gevoel ontdekt, waarvan ik het bestaan niet vermoedde: heimwee naar een paspoort. De overgrote meerderheid van de Amerikaanse mannen zijn huismussen, die dolgraag huishoudelijke karweitjes opknappen, kinderen opvoeden, de vaat wassen, gras maaien, zeer attent zijn tegenover hun schoonfamilie en zich wel voor het huishoudboekje moeten inte resseren, omdat ze schulden gemaakt hebben vOOr de bouw en inrichting van hun huis. De avontuurlijke geest, de onzinnige liefde voor gevaren, de rusteloosheid en onbesuisdheid van de Amerikanen, ook dit is een sprookje. Die tijd is geweest. De Amerikaanse evolutie heeft de béél den, die (in de verte) nog steeds het gebruikelijke portret van de Verenigde Staten vórmen, al ruimschoots achter zich gelaten. Geen enkel land heeft zo'n dorst naar zekerheid en veiligheid als de moderne V.S. De zorg vöOr die vei ligheid laat geen enkel risico bestaan. Het Amerika van onze tijd schuwt het avontuur, vlucht voor het gevaar en is bang voor ongerief. Het komt er niet toe Alaska te gaan bevolken, ondanks de daar opgestapelde rijkdommen, ondanks de kansen die het biedt en de regerings hulp aan de inwoners en pioniers. Het is er te gevaarlijk, dus de Amerikanen blijven thuis. De onverschrokkenheid bestaat niet meer. Het volk van indivi dualisten, dat de schitterende Ameri- Gereed, om te springen voor de vrijheid van Europa. kaanse maatschappij heeft opgebouwd, is aan het verdwijnen. Belastingdruk Voor een deel komt dat doordat de schatkist een groter slokop is dan Euro pa durft dromen. De belastingdruk is bijzonder zwaar. De miljardairs zijn uit de tijd. Ze krijgen de kans niet meer het te worden. Een van de weinige miljar dairs van de moderne tijd in de Verenig de Staten is de staat en hieruit blijkt al weer, dat er in dit opzicht in dat land al veel overeenkomst bataat met Euro- pp. Sterker nog, opifcegtgebied van de belasting zijn ze in deWc.S. al verder. Amerika, zo zegt Cartier, is lichamelijk en geestelijk volwassen geworden. Het aantal mensen neemt toe, ze woeden gro ter, krijgen meer spieren en hersenen, maar hebben minder uithoudingsvermo gen en zijn slechter bestand tegen ont beringen. De Amerikaanse schrijvers, die het vroeger druk genoeg hadden met het bezingen van de grootheid van hun land, zijn critici geworden, die de te kortkomingen onbarmhartig en soms op een onrechtvaardige manier aan de kaak stellen. Al deze karaktertrekken en nog vele andere wijzen op rijpheid. Men zou ook kunnen zeggen, maar dat zei Cartier niet, dat dit kan wijzen op een groeien naar rijpheid. Men ontkomt niet aan een gevoel van bewondering, van ontzag, voor het werk van Cartier. Maar anderzijds ontkomt men evenmin aan het gevoel, dat de schrijver wellicht een cn ander niet heeft aangestipt. Amerika is anders, heel anders dan men zich in Europa Amerika voorstelt. Maar het is en blijft de vraag of dit gedeelte van de wereld inderdaad wel volledig lichamelijk en geestelijk volwassen is geworden. Enorm veel kunnen we van de V.S. leren, voor al op het gebied van de industrie, maar een volk, dat nog zoekt naar innerlijke waarden ernstig zoekt en een volk, dat nog niet een oplossing heeft gevon den voor het rassenvraagstuk, kan nóg verder groeien voordat de absolute vol wassenheid in haar geheel bereikt is. S.G.Z. (Van onze Parijse correspondent) BENEDEN mij, hónderdenvijftig meter diep, bulkt de kokende oceaan bruisend tegen de rotspartijen. De watermassa spat dan uiteen in miljoenen zilte vlok ken, die tientallen meters hoog opvlie gen en zich verliezen in de ruimte, meer nog dan de witte sneeuwkristallen in de wintermaanden. De Noordwester, die hier recht op de granieten massa staat, die wij gewend zijn aan te duiden als Bretagne, dirigeert de fladderende, stuurloze oceaandruppels in alle richtin gen. En al eeuwenlang zingt de?e wind zijn zelfde lied. Gelijk zes eeuwen eer der formeert de eenvoudige, stoere-Bre ton met enkele sobere woorden een tekstje op het windelied en opnieuw is er dan een volkslied ontstaan. Wellicht is het over drie weken weer vergeten. Misschien ^ingt men het over acht eeuwen nog Alles ademt hier rust en vrede. Op duizend plaatsjes van het Bretonse land schijnt de tijd te hebben stil gestaan: eeuwenoude kastelen, eens druipend van het bloed, pittoreske kerkjes, vele eeuwen geleden al gebouwd, eethuizen, waarin ge de heerlijkste visgerechten kunt genieten, vervallen huizen en huis jes uit de zeventiende eeuw, historische klederdrachten, duizenden ridderverha len, sagen en legenden, machtige fjor den „abers" zeggen ze hier van waar uit eens de kapers de Nederlandse koopvaardijvloten plunderden, giganti sche rotspartijen, betoverende straat krommingen en nog honderd andere zaken maken Bretagne inderdaad tot wat het is: de parel van Frankrijk Iedere Fransman, wiens wieg ergens in Bretagne stond, zal u altijd enthou siast vertellen, dat Armorica (Bretagne) de betoverendste streek op de aarde is en de Kelten uit Wales wisten dan ook wel wat ze deden, toen ze in de zesde eeuw. vluchtend voor de Angel-Saksi sche invasie, in Armorica neerstreken, immers, de bodem was (en is) vrucht baar en de zee rijk aan vis. Hoewel de nieuwe bewoners zich snel assimileerden met de Galliërs, drukten zij een zuiver Keltisch stempel op dit schiereiland, dat meer dan 20 kilometer in de zee steekt. De afdrukken van het stempel staan er nog: taal, literatuur, bouwkunst en volkskarakter hebben ook in de twintigste eeuw hun sterk Kelti sche inslag behouden en dat juist ver leent de grote bekoring aan Bretagne, waardoor het zo in trek is gekomen als toeristenverblijf. Grand pardon' HET LANDSCHAP is over het gehele schiereiland van een vreemde, devote, sobere en toch indrukwekkende schoon heid. Grijsblauwe luchten met soms wit gekopte wolkenmassa's, voor Nederland se toerist sterk herinnerend aan Hol land overkoepelen een wild, woest en grillig plateau van bossen, dorpjes, stad jes, onregelmatige riviertjes en beken, granieten rotsen, vruchtbare, sappige v/eilanden en massieve kustpartijen, die mooier zijn dan plaatjes. Het. kon niet anders. Hier moesten een innige folk lore en een sterke hang naar traditie blijven leven, want ook de hedendaagse Breton is nog vergroeid met zijn rotsen en bossen, weiden en zeeën. Bovendien is hij gelovig en devoot. Jaarlijks trekken zij naar naburige stadjes of dorpjes om de grote, heerlijke processies bij te wonen. U moet zo n „grand pardon" van St. Malo of van Paimpol bijwonen om de mystiek en de legende van dit heerlijke land te begrij pen. Slepende gezangen zingend, waarin ge de zeewind hoort, trekken zij dan met Heiligen beelden, relikwieën en ge zegende gewaden door de historische stilte van het stadje. :if De vele eeuwen constrasteren scherp met de lawaaierige drukte van de vorige dag, toen het markt was. het kleine pleintje, omgeven door gevels uit zes verschillende eeuwen borrelde van druk boerenleven: loven en bieden van boe ren, kakelende kippen, knorrende var kens, hinnikende paarden en vrouwen in haar kleurrijke, fleurige klederdrach ten harmoniëren volkomen met de go- thische kerkjes waarin zij dagelijks haar gebeden ten hemel opzenden. Cider en balladen VERGEET OOK NIET eens een avond door te brengen in een echte, Bretonse plattelandsherberg met stenen vloer en vergulde schouw. De boeren en burgers, moe van hun dagtaak, rusten hier uit, drinken hun beroemde cider en zingen tientallen Bretonse Ballades. Soms komt er de biniou bij (een soort doedelzak) en dan wordt zelfs de luidruchtigste toerist stil. Ge voelt dan de echo van de oude stadjes, de weerklank van ka thedralen, kapellen en „calvaires" de sfeer der Megalithes. die overal langs de kust door de Kelten zijn opgericht ter verering hunner doden. Bretagne is trouwens vol van deze mysterieuze monumenten uit prehisto rische en jongere tijden. Oude legenden vertellen u hoe deze door Sinten en feeën naar Armorica zijn gebracht, maar dan moeten die Sinten en feeën hëel wat werk hebben gehad. Ieder prehistorisch monument heeft voor hen een eigen betekenis. De Men hirs b.v., dat zijn enorme, rechtop staan de stenen van vele meters hoogte en dikte, zijn emblemen der eeuwigheid en ook de Lechs, de Dolmen en Cromlechs hebben hun eigen betekenis. Wereldbe roemd is de steenlaan van Carnac. In iedere steen huist een stam kabouters of feeën en als de maan de top van de steen met zijn zachte glans beschijnt, komen de bewoners naar buiten om te dansen. Heel vroeger zijn er twisten tussen de stammen uitgebroken en werden de overwonnen kabouters verjaagd. Die wonen nu misschien in de Nederlandse Peel, maar tot op de dag van heden heb ben de nazaten van de overwonnenen nog spijt, dat ze niet in Armorica mogen wonen, want Armorica is het mooiste land ter wereld. Iedere Breton kan u duizend van deze en andere verhalen vertellen, maar steeds zal een ding u treffen: de grote eenvoud, de bijna kinderlijk sim pele bouw. Dezelfde eenvoud van het verhaal vindt ge terug in het Bretonse huls. Vrijwel steeds bestaat het slechts uit een verdiepipg met 'n steil d^K voor zien van twee schoorstenen. De muren z}jn hoe kan het anders van grote granietblokken, soms wit gepleisterd. Opmerkelijk is wel hoe hier nog op vele plaatsen bij nieuwbouw de oude oor- soronkeliikè bouwstijl wordt toegepast. Angstvallig streeft men er naar om de Bretonse sfeer niet te verbreken door architectonische experimenten. Ook het meubilair is simpel en degelijk met overigens veel houtsnijwerk. Onvergetelijke tochten GE KUNT heerlijke tochten maken, die ge uw leven lang zult herinneren. Ga bijvoorbeeld eens vanuit Rennes, de hoofdstad van Bretagne naar Vit re, ver- der langs Fougeres naar Mont St Michel en langs de Dol naar St Malo. Koers vervolgens naar Dinard, St. Brieux, Lannion. Morlaix. Brest, Quimoer. Jos- selin, Rohan en Rennes. Lang geleden plachten vele Bretons deze tocht te maken ter verering hun ner zeven Sinten. Ze noemden deze be devaart, die sorns maanden duurde, de Tro-Breiz. Nu maakt ge dezelfde trip met trein, bus of eigen auto in nog geen zeven dagen en als ge dan straks in Hol land terug komt, kunt ge zeggen Bre tagne gezien te hebben. Ge kunt vertellen over de historische hoofdstad van Bretagne, Rennes, nog steeds een cultureel, historisch en intel lectueel centrum met een prachtige go- thische kathedraal waar rond heen ge zellige, oude straatjes kronkelen met scheef gezakte oude huisjes, die ont kwamen aan de vreselijke brand van 1720; over Vitre, een der fraaiste mid deleeuwse stadjes van Bretagne met een kasteel uit de elfde eeuw; over Mont St. Michel, het eilandenstadje, 78 m. boven de zeespiegel. Wij kunnen u geen betere raad geven dan eens Bretagne te bezoeken, de parel aan de Franse Westkust. KRENTENBROOD VOOR PRIN SES GRACIA VAN MONACO. De eerste prijs in de categorie krentenbroden van de bakkerij tentoonstelling van de cursisten vereniging te Zwolle, is gewon nen door bakker J. A. Beersma te Uithuizen. Hij mag nu het krentenbrood bakken, dat bij de aanstaande blijde gebeurtenis aan het hof van Monaco aan prinses Gracia van Monaco zal worden aangebo den. AUTOMOBILIST BEROOFD EN IN HET WATER GEGOOID. Een automobilist uit Groningen, de heer Z., die dinsdagavond aan twee personen, een vrouw en een man, tussen Enumatil en Hoog kerk een lift wilde geven, werd "door hen uit de auto gesleurd, van zijn portefeuille beroofd en in het Hoendiep gegooid. De over vallers verdwenen daarop onmid dellijk. Toen de rijkspolitie aankwam, trof zij de heer Z. enigszins ver suft achter in zijn auto zittend aan. Hij vertelde zich niet te kun nen herinneren of hij zelf uit het water was gekropen, of hierbij geholpen was. Ook de verdere gang van za ken bij de overval, zeide de auto mobilist, een assuradeur uit Gro ningen, zich niet te kunnen her inneren. Zijn portefeuille werd, hoewel vernield, bij hem teruggevonden. Een bedrag van ongeveer 5000 wordt er uit vermist. De heer Z. heeft weinig lichamelijk letsel bij de overval opgelopen. De rijkspolitie heeft de zaak in onderzoek. BRAND IN DIESEL ELEKTRISCHE TREIN In de motorwagen van een die sel-elektrisch treinstel, dat bij de remise op het stationsemplace ment van Alkmaar stond, is dins dagnacht om kwart over drie een ernstige brand uitgebroken. Een dienstdoend controleur van de Nederlandse Spoorwegen had om kwart vóór twee de ver warming in de motorwagen inge schakeld. Een uur later bemerk te hij een hevige rookontwikke ling in de motorwagen. Het per soneel van de Nederlandse Spoor wegen heeft aanvankelijk ge tracht de brand te blussen door de brandblusinstallatie in wer king te stellen. Later heeft men nog een schuimblusapparaat leeg gespoten. Toen dit niet het ge wenste resultaat had moest de Alkmaarse brandweer gewaar schuwd worden. Met enige stra len is deze ruim drie uur doende geweest en eerst om zes uur kon de vuurhaard bedwongen wor den. De schade is nog niet vastge steld. Zij wordt door experts zeer aanzienlijk geschat. De motoren zijn door het vuur totaal ver nield.De brandweerinspectie van de Nederlandse Spoorwegen stelt een onderzoek in. VRIJDAG 26 OKTOBER. HILVERSUM I: 7.00 Nieuws; 7.10 Gewijde muz.; 7.80 Gram.; 7.45 Een woord voor dé dag; 8.00 Nws; 8.15 Gram.; 9.00 Voor de zieken; 9.25 Voor de vrouw; 9.35 Waterstanden; 9.40 Radio Phil- harm. orkest; 10.20 Gram.; 10.30 Morgendienst; 11.00 Bariton en piano; 11.30 Voor de jeugd; 12.00 Instr. trio; 12.30 Land- en tuin- bouwmeded.; 12.33 Gram.; 12.53 Idem; 13.15 Salonork.; 13.45 Gr.; 14.05 Schoolradio; 14.25 Metropole ork.: 15.00 Gram.; 15.15 Voordr.; 15.35 Vocaal ens.; 16.00 Causerie; 16.15 Blaasens.; 17.00 Voordracht; 17.20 Lichte muz.; 17.40 Koersen; 17.45 Gram.; 18.00 Stemmen van Overzee; 18.15 Kon. militaire ka pel; 18.35 Klankbeeld; 19.00 Nws; 19.10 Regeringsuitzending; 19.30 Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.25 Vcor de jeugd; 20.55 Muzikale legende; 22.45 Avondoverden king; 23.00 Nws; 23.15 Caus.; 23.45 Gram. HILVERSUM II: 7.00 Nieuws; 7.10 Gym.; 7.20 Gram.; 8.00 Nws; 8.18 Gram.; 8.50 Voor de vrouw; 9.40 Schoolradio; 10.00 Caus.; 10.05 Morgenwijding; 10.20 Orgelspel; 10.45 Voor de kleuters; 11.05 Cello en piano; 11.35 't Hangt aan de muur en 't tikt; 12.00 Metropole ork.; 12.30 Land- en tuinbouw- meded.; 12.33 Sport en prognose; 12.50 Gram.; 13.00 Nieuws; 13.15 Meded. en gram.; 13.25 Lichte muz.; 13.55 Beursberichten; 14.00 Pianoduo; 14.30 Voordracht; 14.50 Gevar. progr.; 16.00 Gram.; 16.20 Muz. caus.; 17.00 Voor de kinde ren; 17.30 Orgel en zang; 18.00 Nws; 18.15 Aut.; 18.20 Lichte mu ziek; 18.50 Vakverenigingsnieuws; 19.00 Voor de kinderen; 19.10 Klankbeeld; 19.30 Caus.; 20.15 Kamerkoor; 20.30 Caus.; 20.40 Idem; 21.00 Dansmuz.; 21.35 Leert uw landgenoten kennen; 22.05 Buitenl. overz.; 22.20 Lichte mu ziek; 22.40 Caus.; 22.50 Avondwij ding; 23.00 Nws; 23.15 Gram. BRUSSEL: 11.45 Gram.; 12.30 Weerbericht; 12.34 Gram.; 13.00 Nws; 13.11 Gram.; 14.00 School radio; 15.45 Gram.; 16.00 Koer sen; 16.02 Operafeuilleton; 17.00 Nws; 17.45 Gram.; 18.30 Voor de soldaten; 19.00 Nws; 19.40 Volks zang; 20.00 Symfonie ork. (20.45— 21.00 Kunstkaleidoscoop)22.00 Nws; 22.11 Volksmuz..; 22.55 Nws.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1956 | | pagina 6