Eric de Noorman - Het raadsel van Tuaim Mor
CYPRUS
De ervaringen van Van Krieken
Gemeenteraad
Terneuzen
van
h
Lecoeur
gaat nienwe beweging
oprichten
De staking bij Rolls-Royce
Rokende kippen
Churchill over het Sowjet-
bezoek aan Aziatische
landen
Minister Nutting over
de Sowjet-Unie
Samenzwering in Japan
Wervelwind
maakt slachtoffers
in India
Dorp in rep en roer
Een boekhandelaar in Limas
sol én 16 inwoners van Lefkoni
co zijn in hechtenis genomen. Zij
worden er van beschuldigd lid te
zijn van een onwettige organisa
tie. De naam en het adres van de
boekhandelaar zouden zijn gevon
den op pakketten met opschrift
„boeken", ciie wapens en ontplof
bare stoffen bevatten, welke tot
de lading behoorden van een
Grieks schip, dat Cyprus heeft
aangedaan.
Leerlingen van een middelbare
school te Kyrenia zijn Maandag
niet naar school gegaan uit nro-
test tegen het sluiten van een
school te Lefkonico, waar zich
ongeregeldheden hadden voorge
daan. Ook een meisjesschool te
Athienou is door de politie ge
sloten omdat de Griekse vlag op
het gebouw was gehesen en pam
fletten van de verzetsbeweging
op de muren waren geplakt. In
Maandag te Nicosia verspreide
vlugschriften worden de leerlin
gen van alle Griekse middelbare
scholen opgeroepen, met ingang
van Woensdag (heden) vier da
gen van schooi weg te blijven.
In Lefkonico zijn Maandag
functionarissen de gehele dag
bezig geweest met het verdelen
van de boete van 20.000 gulden
over de mannelijke bevolking,
die door gouverneur sir John
Harding is opgelegd wegens het
vernielen van het postkantoor,
dat Zaterdag door betogers in
brand werd gestoken.
De 600 mannelijke inwoners die
het dorp telt, zullen aan de boe
ten moeten bijdragen in verhou
ding tot wat zij bijdragen aan het
schoolfonds. Dinsdag werd de
54. Als Eric de ogen
weer opslaat, staan 'n
paar wazige gestalten
over hem heen gebo
gen.
„Het is de zwarte
dood", hoort hij een
stem van heel ver
zeggen. „Gauw, zuig
de wonde uit".
Iemand pakt zijn
arm beet.
„Ik verklap niets",
bazelt Eric. „Want
jullie zeggen ook
niets eerst Wino-
nah mijn vrouw
gij weet het niet en
Saran ook niet".
De witte mannen
kijken elkaar verbouwereerd aan.
„Hij sterft, laat hem liggen",
mompelt de jongste onverschillig.
Dan begint Eric weer te ijlen. „De
ingang weet ik, alleen ik, maar ik
zeg niets".
„De ingang", stoot Moloch op
gewonden uit. „Als hij de ingang
weet, moeten we zijn leven redden
kost wat het kost! Snel, snij de
wond open".
Na de eerste voorlopige hulp
nemen de Druïden het slappe
lichaam van de Noorman tussen
zich in en spoeden zich naar bene
den, waar een met twee paarden
bespannen strijdwagen tussen de
bosjes staat. Haastig laden ze de
Noorman er in en een moment
later schiet de wagen in een wolk
van stof vooruit.
„Sneller, dwaas", snauwt Mo
loch tegen de wagenmenner. „Snel
ler, of de dood is ons voor".
boete geïnd. Van dorpelingen die
weigerden te betalen werden
eigendommen in beslag genomen
en verkocht om zodoende aan 't
geld van de bijdrage te komen.
De 20.000 gulden zullen worden
gebruikt voor de bouw van een
nieuw postkantoor.
In Lefkonico is reeds twee da
gen een totaal uitgaansverbod
van kracht.
Verzetslieden hebben in de
nacht van Maandag op Dinsdag
een krachtstation te Karvoena
met handgranaten aangevallen.
Het station ging in vlammen op.
Auguste Lecoeur, die eens één
der drie belangrijkste Franse
communistische leiders was, heeft
Maandag aangekondigd, dat hij
van plan is een „democratische
en nationalistische communisti
sche beweging" in het leven te
roepen, waardoor alle uit de
communistische partij gestoten
leden zich kunnen verenigen
Lecoeur is zelf de vorige maand
uit de partij gestoten.
De in Hollandia teruggekeerde
hoofdagent Van Krieken heeft
bet volgende verklaard over zijn
ontvoering in 1954 door Indone
sische infiltranten:
„Op 21 October 1954 voer ik
in een prauw naar Kaimana, toen
de roeiers mij waarschuwden,
dat zij motorgeronk hoorden.
Enige tijd later werd een prauw
zonder zeilen zichtbaar, die naar
ik vermoed afkomstig was van
Merauke. Op de vreemde prauw
werden direct daarna de zeilen
gehesen en men voer in onze
lichting. Mijn bemanning sprong
overboord en vluchtte het bos
in. Ik dacht, dat de prauw wel-
icht in moeilijkheden verkeerde
en besloot hulp te verlenen, voor
al ook omdat één van de opva
renden, het type van een Papoea,
mij vriendschappelijk toewuifde".
Ik koesterde geen argwaan,
aldus zeide de heer Van Krieken,
en stapte aan boord. Enige mi
nuten later kwamen tien perso
nen uit het ruim en vroegen mij
of ik wapens bij mij 'had. Ik
werd daarop gefouilleerd. Ver
volgens werd ik naar het achter
dek gebracht, waar hun leider
op mij wachtte. Deze vertelde,
dat hij en de overige leden van
de bemanning van Ceram naar
Sieuw-Guinea waren gekomen
m bescherming te zoeken. Ik
antwoordde niet te kunnen hel
den, doch wel contact met het
aestuur te kunnen opnemen. Ik
raadde hen aan door te varen
naar de kampong Etnabaai. Op
ureg daarheen maakte de leider
zich als Dimara bekend. Bij de
kampong droeg 'hij de beman-
ming op de prauw stil te leggen.
Ik had inmiddels argwaan gekre
gen en vroeg Dirama, welke
plannen hij met mij had. Reeds
eerder was mij de vraag gesteld
of Nieuw-Guinea bij Nederland,
of bij Indonesië behoorde.
Toen de prauw stil lag gaf Di
mara opdracht de bagage van de
prauw, die de naam „Warnar"
droeg, aan land te brengen. Uit
geladen werden o.a. rijst, twee
mortieren, een brengun en mu
nitie. Daarna werd het terrein
verkend. Ik vroeg Dirama nog
maals, wat hij met mij van plan
was, waarop hij antwoordde:
Afvoeren naar Indonesië. Dimara
voegde hier aan toe, dat ik geen
angst behoefde te koesteren, daar
Lndonesië een democratisch land
■was.
Vier personen bleven op de
„Warnar" achter, waarna de
„Warnar" koers zette naar Indo
nesië. Twee dagen later arri
veerden wij in Dobo, waar ik
werd ondervraagd. Ik kreeg te
horen, dat ik naar Ambon zou
worden overgebracht met het
lLP.M.-schip „Karossa". Op 29
October vertrok ik en op 2 No
vember kwam ik in Ambon aan.
Hier werd mij alles gevraagd
•ver mijn ontvoering en voorts
over de infiltranten aan boord
van de „Warnar". Zo werd mij
gevraagd of zij uniformen droe
gen en wapens hadden.
Mijn ondervrager, voorgevend
niets met de georganiseerde in
filtratie te maken tefiebben,
sprak over onverantwoordelijke
elementen. Op de vraag, of ik
terug kon gaan naar Nieuw-
Guinea en mij in verbinding
stellen met het Hoge Commissa
riaat, was het antwoord bevesti
gend. Voorts werden mij inlich
tingen gevraagd over enkele mi
litaire kwesties in Nieuw-Gui
nea, die ik niet kon en wilde be
antwoorden.
Tot 12 December verbleef ik in
Ambon, alwaar ik nog enkele
ongeregeldheden meemaakte.
Daarna werd ik met een militair
vliegtuig naar Makassar ge
bracht. Hier werd ik uitvoerig
verhoord, waarna ik opgesloten
werd in het provoosthuis en be
waakt werd door de militaire
politie. Ik had twee en een halve
maand geen contact met andere
personen en mocht mijn kamer
niet verlaten.
Op 7 Maart 1955 werd ik over
gebracht naar Sunggoeh Mlnas-
sa, waar ik wel bewaakt werd,
maar niet was opgesloten en ook
niet werd verhoord. Op 20 No
vember werd ik overgebracht
naar tDjakarta, alwaar ik werd
ondergebracht in de gevangenis;
ik kon niet met de andere ge
vangenen spreken. Daar werd ik
vele malen ondervraagd.
26 November werd ik naar het
Hoge Commissariaat gebracht.
Hier ontving ik mijn paspoort en
gezondheidspapieren. Vervolgens
werd ik ondervraagd door de In
donesische procureur-generaal,
die mij vroeg of ik niet in Indo
nesië wilde blijven. Ik weigerde
dit. Toen werd ik 2 December
per vliegtuig naar Nieuw-Guinea
gebracht," aldus het verhaal van
Van Krieken.
De 28-jarige Van Krieken is
zichtbaar vermoeid in Hollandia
aangekomen, temeer daar thans
de spanning van een jaar gevan
genhouding is verbroken. Hij zal
voorlopig te Hollandia rust hou
den, waar hem volledige medi
sche verzorging wordt gegeven.
INDONESIë.
DE MOORD OP DE NEDER
LANDER DUYSINGS.
De daders bekenden.
Dank zij samenwerking tussen
de Djakartaanse en Bandungse
politie zijn drie personen gear
resteerd, verdacht van moord op
de Nederlander Th. Duysings,
eind October jl. in Kebon Sirih
te Djakarta.
Twee van hen werden in Dja
karta gearresteerd en de derde
in Bandung.
Tijdens het verhoor door de po
litie bekenden zij de moord te
hebben gepleegd en het slachtof
fervan rp. 200 te hebben beroofd.
In leven was Th. Duysings ma
kelaar. Hij onderhield nauwe re
laties met het parket in Djakar
ta, aldus een mededling van ad
junct-hoofdcommissaris Sa'ud,
hoofd van de criminele recherche
van de Djarkartaanse politie.
Naar de „Times" berichtte, is
Zondag in de R. K. kerken van
Glasgow en omgeving een bis
schoppelijk schrijven voorgele
zen, waarin te kennen werd gege
ven, dat de reeds enige tijd du
rende staking van 7500 werkne
mers van drie Rolls-Royce-fabrie-
ken in Schotland, zonder dat
deze bij name werd genoemd,
van communistische zijde is inge
geven. Leiders van deze staking
hebben in antwoord hierop thans
hun bereidheid uitgesproken om
de kerkelijke leiders voor een
uiteenzetting van de zaak te ont
moeten.
Bij het onderzoek in Engeland
naar het verband tussen roken
en longkanker, maakt men o.m.
gebruik van rokende kippen.
Enige kippen krijgen twee keer
per week door de luchtpijp siga
rettenrook ingeblazen. Eerst ke
ken de dieren wel vreemd, toen
zij de rook uit hun bek zagen ko.
men, doch zij hadden al gauw de
smaak te pakken en het is nu al
zover, dat zij verheugd beginnen
te kakelen, als zij iemand met 'n
brandende sigaret aan zien ko
men en zij verdringen zich om
als eerste aan de Ibeurt te komen.
Men heeft ook proeven willen
nemen met muizen en sigaretten
rook, door de dieren in een doos
te doen en dan pook in de doos
te blazen. Deze proeven zijn ech
ter gestaakt. De muizen houden
niet van roken.
Sir Winston Churchill heeft op
een jongerenbijeenkomst in zijn
kiesdistrict gezegd, dat de Britse
regering zonder twijfel „de ver
toning" van de Sowjet-premier
Boelganin en partijsecretaris
Chroesjtsjef in India en Birma
zal bestuderen, alvorens zij toe
zal staan, dat zij deze „met pas.
sende varianten" in Groot-Brit-
tannië zullen herhalen. De Sow-
jet-leiders hebben het plan, om
in Maart op uitnodiging van de
Britse premier, Eden, Groot-Brit-
tannië te bezoeken. Sir Winston
zei over het Sowjet-bezoek, dat
dit zeker een „verrassend schouw
spel" opgeleverd heeft. Het ge
drag van de Sowjet-leiders, zo
voegde Churchill er aan toe, dient
Engeland niet te misleiden en de
indruk te geven, dat de macht en
de vaardigheid van de Sowjet-
Unie niet op ander gebied groeit.
Als voorbeeld noemde Chur
chill de technische ontwikkeling.
In de laatste tien jaar had de
Sowjet-Unie op het gebied van
academische scholing op tech
nisch gebied zowel quantitatief
als qualitatief meer gepresteerd
„dan wij ooit hebben bereikt".
De Britse minister van staat
voor buitenlandse aangelegen
heden, Anthony Nutting, heeft te
New York verklaard dat de com
munisten thans „een offensief op
grote schaal uitvoeren in het
Midden_ en Verre Oosten en in
Zuid-Oost-Azië in het algemeen.
„In Europa niet geslaagd zijn
de, keren zij zich thans tot min
der krachtige gebieden. Bij de
voordeur werden zij weggezon
den, nu proberen zij het via een
aohteringang", aldus verklaarde
hij op een bijeenkomst van de
„Pilgrim Society", een Ameri
kaanse organisatie, die ijvert
voor hechte banden tussen de
Verenigde Staten en Groot-Brit-
tannië.
Minister Nutting besloot: „In
het Midden-Oosten en in Zuid-
Oost-Azië moeten wij ons aan
de zijde van onze vrienden scha
ren en de wereld tonen dat de
vrijheid behouden kan blijven
door wederzijdse beveiliging en
samenwerking tussen staten, die
elkander als gelijken beschou
wen."
Er is een samenzwering tegen
het leven van verscheidene voor
aanstaande Japanners ontdekt,
aldus is Dinsdag in kringen die
nauwe betrekkingen met de Ja
panse politie onderhouden, ver
nomen!
De leiders van de samenzwe
ring zouden een dertigtal leden
van een jeugdgroep van een re-
actionnaire organisatie zijn. Deze
beweging zou hebben besloten
Japanse leiders te straffen we
gens 'hun slapheid in de onder
handelingen met de Sowjet-Unie
over de Japanse territoriale
eisen. De politie schat, dat de or
ganisatie ongeveer 2500 ultra
nationalisten telt.
LIEFDE: EEN VITAMINE
Voor de ledenvergadering yan
de Zuid-Hollandse vereniging
„Het Groene Kruis", te Rotter
dam gehouden, heeft dr Joh. J.
Neuteboom uit Rotterdam een
voordracht gehouden, getiteld
„Nieuwe aspecten van de gezond
heidszorg". Hij behandelde voor
al één ziekte, en lang liet hij zi|r.
gehoor in het onzekere over de
vraag welke ziekte hij bedoelde:
een volksziekte, die eigenlijk één
van de tien mensen ongeschikt
voor arbeid maakt.
Een ziekte, die er de oorzaak
van is, dat mensen voor hun exa
mens zakken, die huwelijken doet
mislukken en carrièren breekt.
Wanneer de oorzaak van die ziek
te weggenomen zou worden, zou
het aantal criminelen met 800b
per jaar verminderen, het aantal
psychopathen met 80 tot 90 pro
cent, het aantal afwijkingen bij
kinderen op de de lagere school
met 60 procent.
Deze ziekte is, onthulde dr Neu
teboom eindelijk, neurose.
„Zenuwen", zoals de volksmond
zegt. En de oorzaak? Affectieve
verwaarlozinggebrek aan liefde,
onder mensen van alle rangen
en standen.
Volgens de natuur-wetenschap.
pelijke geneeskunst is vaak niets
te vinden bij de patiënt, die rmet
klachten bij zijn dokter komt.
Maar verdriet, zorgen, conflicten,
angst, emoties, zijn even reëel als
een kankergezwel, een maag
zweer. De liefde is volgens spre
ker een vitamine, die zijn invloed
doet gelden op de lichamelijke
gesteldheid van de mens. Dit
geldt zowel voor de wereld van
het gezin, als de wereld van het
werk.
De wijze waarop de volwassene
reageert, aldus dr Neuteboom,
wordt bepaald door de moeder'
lijke zorg in zijn prille jeugd. ïfet
aantal mensen, dat op hun werk
in de klem zit is ontstellend groot.
Oorzaak? Gebrek aan liefde van
de medearbeider, de chef. Ziekte
verzuim wordt meestal veroor
zaakt door geestelijke moeilijk
heden.
Neurose, effectieve verwaarlo
zing, kan bestreden worden door
te leven uit de oer-gedachte van
de bijbel: de liefde. Wijkverpleeg
sters, predikanten, onderwijzers
en anderen kunnen het niet al
leen. Dit werk kan slechts slagen
wanneer het gedragen wordt door
de gemeenschap, besloot dr Neu
teboom.
Aan de kust van Madras (In
dia) heeft vorige week een wer
velwind gewoed, die, naar oüfi-
cieel wordt bericht, aan 197 men
sen het leven heeft gekost, »ok
doordat de storm vloedgolven
verwekte. De materiële schade
wordt op drie millioen rupees
geraamd (circa 2,4 millioen gol
den).
De bewoners van Seilhac, een
dorp in departement Correze,
zijn dezer dagen in rep en roer
geweest over het feit, dat een
iange man met Chinese trekken
*n gekleed in een vreemd uni
form met allerlei ingewikkelde
apparaten, zoals een koptelefoon,
uit een spelonk kwam kruipen.
Enige boeren, die onmiddellijk
aan een „Marsman" dachten,
sloegen eerst op de vlucht, dor.fi
zij kwamen later, gesteund door
hun dorpsgenoten terug. Na een
drijfjacht werd de „Marsman"
gegrepen. Hij bleek een in Shang
hai geboren Amerikaan te zijn,
die als militair in West-Duits-
iand was gelegerd. Van een ver
lof van twee weken, maakte hij
gebruik om op eigen gelegenheid
in het midden van Frankrijk
naar uranium te zoeken...
Toen alles was uitgezocht kreeg
de „Marsman", genaamd Sjang
Chelly, toestemming om zijn on
derzoek voor te zetten.
gehouden op Vrijdag 25 November 1955.
Voorzitter: Mr P. H. W. F. Teilegen.
Wethouders: J. den Hamer en M. de Vos.
Raadsleden: D. M. Ollebek, J. van Riet, J. A. de
de Feijter, Dr M. E. H. Camps, W. J. Wete-
rings, R. F. de Waal, R. Hol, A. Jansen,
N. F. Dieleman, S. W. Henry, P. Fijn van
Draat en M. van Langevelde.
Afwezig met kennisgeving: F. Dieleman.
Secretaris: A. J, Dees.
De Voorzitter opent de vergadering.
1. Vaststelling notulen van de vergadering van
27 oktober 1955.
Deze worden onveranderd vastgesteld.
2. Ingekomen stukken.
1. Het door Gedeputeerde Staten van Zeeland
goedgekeurde raadsbesluit van 15 september
1955, inzake verkoop van een perceel grond
aan de heer J. den Hamer.
2. Mededeling van de Minister van Binnenlandse
Zaken, dat de garantie-uitkering kindertoe
lage geen bedenking ontmoet.
3. Idem, inzake wijziging van het ambtenaren
reglement.
4. Van het dagelijks bestuur van Centraal Bouw
en Woningtoezicht en de Dienst van Gemeen
tewerken in Oost Zeeuwsch-Vlaanderen af
schrift van het rapport, inzake kasopneming;
de voorlopig vastgestelde rekening over 1953;
het besluit tot indeling van de gemeenten in
klassen over 1956; het besluit tot het bepalen
van het bedrag per inwoner en de begroting
dienst 1956.
5. Schrijven van de Katholieke Arbeiders Be
weging, inzake verkiezing leden Adviescom
missie Woonruimtewet en Huurcommissie.
De heer Van Langevelde: Wegens ziekte heb ik
de laatst gehouden vergadering van de Centrale
Dienst niet kunnen bijwonen, doch ik heb het rap
port gelezen, hetwelk bij de stukken ter inzage
heeft gelegen. Daaruit is mij gebleken, dat er tot
en met 1956 een tekort was van ongeveer 41.000.
Gaarne zou ik willen weten of men maatregelen
zal treffen om dit tekort op te heffen.
De Voorzitter: Dit tekort zal langzamerhand
worden ingelopen.
De heer Van Langevelde: Worden hiertoe geen
speciale maatregelen genomen?
De Voorzitter: Bij deze opzet is dit niet nodig.
De heer Den Hamer: In 1956 wordt reeds
14.000 ingelopen.
De heer De Vos: Meneer de voorzitter, ter voor
koming van misverstand over het schrijven van
de Katholieke Arbeiders Beweging wil ik gaarne
iets zeggen. In deze brief wordt de teleurstelling
uitgesproken over het feit, dat de door deze orga
nisatie gestelde candidaat niet is gekozen. Men
ziet hierbij over het hoofd, dat de samenstelling
van de huisvestingscommissie bij de wet is voor
geschreven.
De voorschriften ter uitvoering van artikel 8
van de Woonruimtewet 1947 luiden, dat zo moge
lijk in de commissie zitting moeten hebben twee
personen, die representatief zijn, respectievelijk
voor dé huiseigenaren en voor de hypotheekhou
ders; voor het overige dient bij de keuze in de
eerste plaats te worden gelet op technische en
sociale deskundigheid op woninggebied en op ken
nis en ervaring in sociale aangelegenheden in het
algemeen. Verder staat er, dat in gemeenten met
een groot contingent arbeidersbevolking er zo
mogelijk tenminste één vertegenwoordiger van de
vakbeweging moet worden gekozen.
Wanneer het een commissie betreft van vijf
leden is het niet altijd mogelijk van alle drie de
vakorganisaties een vertegenwoordiger te kiezen.
Nochtans zitten in de twee commissies van Ter-
neuzen en Sluiskil, welke gezamenlijk 8 leden tel
len, twee leden van de K. A. B. De K. A. B. is dus
hierin zeker niet over het hoofd gezien. Wanneer
men deze personen liever had vervangen gezien
door anderen, dan had men dit bij de candidaats-
stelling, die ongevraagd werd gedaan, toch wel
enigszins kunnen motiveren. Dan zou er misschien
reden zijn geweest om van de raad te verwach
ten, dat daarmede rekening gehuoden werd.
Aangezien de candidaatsstelling werd gedaan
zonder mededeling, dat men iemand in de com
missie wenste te vervangen, was het voor de raad
moeilijk aan deze wens tegemoet te komen. De
opmerking, die van de zijde van de K. A. B. is
geuit, is dan ook niet helemaal terecht.
Voor de huurcommissie is geen bepaalde samen
stelling voorgeschreven. Het spreekt echter m.i.
vanzelf, dat ook in deze commissie de huurders
en verhuurders vertegenwoordigd dienen te zijn.
Ook hier kunnen niet zonder meer drie vertegen
woordigers van de vakbeweging worden genomen.
Bij het voorstel aan de raad hebben Burgemees
ter en Wethouders getracht in de commissie de
verschillende geestelijke en maatschappelijke stro
mingen vertegenwoordigd te doen zijn. Wanneer
ik de samenstelling bekijk, dan geloof ik, dat deze
ongeveer aan deze bedoeling beantwoordt. Het
is nooit mogelijk aan alle wensen en verlangens
tegemoet te komen. Er bestaan dan ook geen
redenen in dit opzicht bepaalde verwijten aan de
raad te doen.
De heer Weterings: Meneer de voorzitter, het
schrijven van de K. A. B., afdeling Terneuzen,
heeft onze, als katholieke fractie, volledige in
stemming. Dat wil niet zeggen, en dat wil ik toch
wel even benadrukken, dat bedoeld schrijven op
advies van onze fractie zou zijn uitgegaan.
Geen van ons zit in de dagelijkse leiding van
de K. A. B„ zodat wij hierover geheel vrij kunnen
spreken.
De K. A. B. heeft zeer terecht haar afkeuring
te kennen gegeven over het feit, dat zij als tweede
grote vakorganisatie van onze gemeente, zich
meermalen gepasseerd heeft gevoeld. Het principe,
waar hier de K. A. B. op doelt, dat overigens ook
bij het college van Burgemeester en Wethouders
meestal voorop heeft gestaan, is door enkele raads
fracties op een minder prettige wijze doorkruist.
Ik zou hier zelfs willen spreken van een grove in
consequentie. Men accepteerde wél vertegenwoor
digers van de andere bonafide vakorganisaties,
doch van de katholieke vakorganisatie wenst men
de geadviseerde vertegenwoordiger niet te aan
vaarden, terwijl toch overduidelijk is bewezen,
dat deze door het bestuur van bedoelde organisa
tie is voorgedragen. Dit is, om kort te gaan, een
klap in het gezicht van onze katholieke vakbewe
ging, doch ook een klap in het gezicht van het
katholieke volksdeel van Terneuzen.
Wij hebben als katholieke raadsfractie tot nu
toe gezwegen, omdat wij altijd nog van mening wa
ren dat de raad toch wel eens tot het inzicht zou
komen, dat wij als katholieken evengoed recht
hebben op een rechtmatige vertegenwoordiging in
commissies, evenzo als andere partijen. Wij be
treuren het, dat dit inzlcnt tot cp de dag van
vandaag nog steeds niet tot de raad is doorge
drongen. Van de diverse vertegenwoordigingen
uit de raad, hebben wij er zegge en schrijve één.
Ook deze vertegenwoordiging, n.l. in het bestuur
van de bouwvereniging, wordt ons door bepaalde
partijen kwalijk genomen. Ondergetekende, die
hiervoor door de raad is aangewezen, had volgens
de mening van diezelfde fracties, moeten weige
ren deze vertegenwoordiging te aanvaarden. Aan
gezien dit niet is geschied, wordt door deze frac
ties practisch geen enkele medewerking verleend
om de katholieken te stemmen, wanneer nieuwe
vertegenwoordigers moeten worden aangewezen.
Dit alles heeft in onze katholieke gemeenschap
een gevoel van onbehagen gegeven.
Wij hebben steeds onze volle medewerking ver
leend, wanneer het ging om de totale gemeenschap
van Terneuzen te dienen. Ik denk hierbij bijv.
aan de B. B. Wij zijn hier niet achter gebleven
en een behoorlijk percentage katholieken heeft
hier haar taak begrepen. Niet alleen haar taak,
doch ook haar plicht. Als wij goed genoeg zijn
om aan dergelijke noodzakelijke instellingen onze
medewerking te verlenen, dan begrijpen wij niet
waarom men ons niet als volwaardige gemeente
naren wil zien als het gaat om andere functies te
vervullen.
U zult begrijpen, dat dit de verstandhouding
niet ten goede zal komen.
Ik wil er verder op wijzen, dat het zeer ondemo
cratisch is, dat de op één na grootste politieke par
tij in onze gemeente (althans voor wat het aantal
stemmen, dat bij de laatste gemeenteraadsverkie
zingen is uitgebracht) practisch straal genegeerd
wordt.
Wij vinden het niet prettig dit momenteel pu
bliek te moeten zeggen, doch het is noodzakelijk
hierop thans de aandacht te vestigen. Wij zijn
altijd van oordeel geweest, dat wij als raadsleden
gekozen zijn om de totale gemeenschap van Ter
neuzen te dienen. Wij van onze kant hebben zo
veel mogelijk getracht hieraan steeds mee te wer
ken, doch van andere groeperingen schijnt men
er op uit te zijn, de gemeenschap te dienen zon
der rekening te houden, althans in voldoende
mate, met de katholieke gemeenschap. Ik zou het
woord, dat dezer dagen in de Tweede Kamer is
gebruikt in verband met de kwestie Anneke Beek
man en de huwelijken te Haarlem, nog niet wil
len gebruiken, doch dat het hier in Terneuzen
de laatste tijd meermalen ook is geuit, zal ik niet
tegenspreken. Het begint er zo langzamerhand
op te lijken, dat men een zekere angst gaat krij
gen als het woordje katholiek genoemd wordt. Dat-
men er verder geen rekening mee wenst te hou
den, dat naast de vrij snelle groei van onze ge
meente, ook de aard van de bevolking in zijn alge
meenheid, zich langzaam maar zeker aan het wij
zigen is.
Wanneer ik hier beklemtoon, dat men van de
katholieken heus niet bang behoeft te zijn en dat
er wellicht nooit sprake van kan zijn, dat de meer
derheid van de bevolking overwegend katholiek
zal worden of zijn, dan weet ik bij voorbaat dat
dit aan dovemans oren is gezegd en zal men rus
tig doorgaan de katholieken zo niet te schuwen,
doch zeker zoveel mogelijk te weren.
Het schrijven van de K. A. B. laat aan duidelijk
heid niets te wensen vter, zodat het niet noodzake
lijk is er dieper op ln te gaan. Doch één ding staat
voor ons wel vast, n.l. dat het geen persoonlijke
kwestie is, zoals men aanvankelijk heeft doen
voorkomen. Dat er in de K. A. B. een controverse
zou bestaan, is al evenmin juist.
Deze twee argumenten schijnen bij enkele frac
ties in deze raad van doorslaggevende betekenis
te zijn geweest om het door de leden zelf gekozen
bestuur van de K. A. 3. in zijn hemd te laten staan
Het is toch een algemeen verschijnsel, dat er in
iedere vereniging of organisatie wel eens perso
nen voorkomen, die om bepaalde redenen, meestal
van persoonlijke aard, zich niet kunnen voegen in
het gareel van een normaal democratisch opgeeet
verenigings- of organisatieleven. Waar dit niet
voorkomt, lijkt het mij uitgesloten, dat van een
dynamisch verenigingsleven sprake is.
Moet men dit alles nu zodanig uitleggen, dat
er een grote controverse zou bestaan en het ait-
tende bestuur in feite geen bevoegd bestuur ge
noemd moet worden.
Het huidige bestuur van de K. A. B. is regle
mentair door de leden gekozen, welk belang heeft
men er dan bij om te doen voorkomen, dat het in
de K. A. B. niet botert? Niets is minder waar. Wij
beschikken over een actief bestuur en een actief
kader.
Wij hebben geen enkel bezwaar vrijelijk criöèk
uit te oefenen, mits deze niet klakkeloos en bij
tij en ontij geschiedt. Opbouwende critiek doet een
organisatie leven. Dit is zelfs een noodzakefiPte
eis om met de tijdsomstandigheden gelijke tred te
kunnen houden. Vandaar betreuren wij het des
te meer, dat mensen, ja zelfs raadsleden, die «ok
in het organisatieleven zitten, geen onderscheid
kunnen maken. Het zijn juist zij, die moeten be
grijpen, hoe moeilijk het dikwijls is als bestaur
de nodige leiding te kunnen geven, waar het groot
ste gedeelte der leden om vraagt.
Wij hadden van deze zijden begrip verwacht.
Vandaar, meneer de voorzitter, dat wij gemeend
hebben over dit schrijven nader te moeten oil -
wijden, in het vertrouwen, dat de raad in de toe
komst wat meer rekening zal gaan houden «et
de rechtmatige verlangens, die leven in de bona
fide vakbeweging der katholieken, en tevens ook
bij het overgrote deel der katholieke bevolking
van onze gemeente.
De heer Den Hamer: Meneer de voorzitter, wat
hier door de heer Weterings naar voren is ge
bracht wens en kan ik niet aanvaarden. Waai
ook ik mede verantwoordelijk ben voor de leicBfcg.
heb ik persoonlijk nooit getracht katholieken ach
teruit te stellen. Heb juist getracht de belaager.
van de verschillende categorieën bevolkingsgroe
pen zoveel mogelijk tot hun recht te doen kooaen.
Wil voorop stellen, dat de kwesties Anneke Beek
man en de huwelijken te Haarlem in deze verga
dering niet besproken behoeven te worden. Heb
daarover mijn mening en heb geen behoefte, de»
hier te openbaren. Dit is een kwestie van hogere
politiek.
Dat de katholieken achtergesteld zouden wor
den, hiervan is naar mijn mening geen sprake.
Wanneer in een vergadering van het college eer.
voordracht opgesteld moet worden, wordt terdege
rekening gehouden met het feit, dat een gedeelte
van de bevolking dezer gemeente tot de katholieke
richting behoort. Ik onderschrijf volkomen het
geen de heer De Vos met betrekking tot de wo«n-
ruimtecommissie heeft gezegd.
Dat er op het ogenblik een geschil bestaat in de
K. A. B. valt niet te ontkennen, anders zou het
bestuur naast de "heer v. d. Bos geen andere can-
daat naar voren hebben gebracht. Wegens ziekte
was ik vorig jaar verhinderd de desbetreffende
vergadering bij te wonen. Ik zou anders zeker de
heer Weterings hebben gestemd. Nu evenwel de
heer v. d. Bos in deze commissie had plaatst ge
nomen, was er voor mij geen reden om in het ge
schil in de K. A. B. partij te kiezen en heb mijn
stem uitgebracht op het aftredend lid, de peer
v. d. Bos. Zodoende is de rooms-katholieke rich
ting met de K. A. B. in de Woonruimtecommisfte
vertegenwoordigd.
