Het gestolen vliegtuig
Vraag en aniwoord over
HET KOMENDE OUDERDOMSPENSIOEN
Zeesluis te Cadzand aan „Het
Vrije van Sluis" overgedragen
Over de gevaren verbonden aan
het industriële gebruik van atoomenergie
ZUID-KOREAJj*2S
Geen vereveningsheffing op periodieke
uitkeringen tijdens afwezigheid wegens
ziekte of ongeval
Italiaanse spoorwegstaking
afgelast
De wervelstorm bij de
Amerikaanse Oostkust
Besluit van West-Duitse
mijnwerkersvakbond
Ontploffing in Andover
Brandje aan boord van
de „Quwerkerk"
„Drees-trekkers" komen niet
achterop een bodemvoor
ziening; aanpassing van
pensioenen de acfeterge-
stefate ambtenaar de
ouderdoms- en invalidïteits-
rente blijven.
Het is te begrijpen, dat de toe
BEREIKEN.
Van een volledige aanpassing
zal in dit geval geen sprake zijn,
misschien van een zeer gedeelte
lijke. Dit staat echter nog niet
vast, immers de gehele kwestie
van de aanpassing moet nog ge
regeld worden. Daaraan zal on-
i getwijfeld de vakbeweging ook
richten over de nieuwe ouder- te pas komen en men kan er van
domsverzekering vele pennen in verzekerd zijn, dat zij de gelegen-
be roering" hebben gebracht, j heid om iets te doen voor de
Ontelbaar zijn dus de brieven die meest behoeftigen, niet onge-
hierover binnenkwamen, met ver- bruikt zal laten voorbijgaan,
zoeken om opheldering of inlich-1 Ook de Stichting van de Ar-
tingen. WQ zullen trachten in dit beid heeft iets te zeggen over die
overzicht een nadere uitleg te aanpassingskwestie der pensioe-
geven én de verschillende pro- nen. Deze stichting heeft het re-
blemen nader te bekijken.
De meeste brieven handelen
delijk genoemd, dat volledige aan
passing van pensioen aan de
over de aanpassing van de be-algemene voorziening plaatsvindt
staande pensioenvoorzieningenwanneer een pensioenregeling
aan de algemene ouderdomsver-bestaat die op zich zelf reeds aan
zekering. Dit probleem nu isi ook „redelijke" eisen voldoet,
voor ons een van de moeilijkste. Redelijk wordt het geacht In-
Men moet niet vergeten, dat dien bij een volledige diensttijd
deze aangelegenheid momenteel van 40 jaren als totale ouder-
nog een pent van overweging uit-d-omsvoorziening een bedrag
maakt bij regering, pensioenfond- wordt bereikt van 6070 van
soi, vakorganisaties e.d. Het het loon. Naarmate dus een pen
laatste woord hierover is nogsioenregeling op zich zelf minder
ER IS NOG IETS TE j Dit is in een paar woorden het
gehele probleem weergegeven in
een notedop, maar de vraag doet
zich daarbij voor: wat wil men
dan, helemaal geen aftrek van
pensioenen? Geen aanpassing
zal betekenen, dat later gepen-
sionmeerden er slechter aan toe
zullen zijn, dan daarvoor gepen-
sionneerden tot eindelijk na 40
jaar de aanpassing wel voltooid
zou zijn!
Een overgangsregeling van 40
a 50 jaar op dit gebied komt ons
zeer onbevredigend voor.
Een wetsontwerp waarbij de
aanpassing van de ambtelijke
pensioenen zal worden geregeld
is in de maak, tot zolang dus ge
duld.
Bij koninklijk besluit kunnen
statenlozen gelijkgesteld worden
met Nederlanders en uit dien
hoofde in aanmerking komen
voor uitkering.
niet gesproken. Trouwens zoals
bekend moet bet ingediende ont
werp nog behandeld worden in
de bride Kamers der Staten Ge
neraal, dos daar zuilen ongetwij
feld de leden dier Kamers nog
wel bet één en ander over naar
voren brengen.
Zo komt de vraag naar voren,
hoe het moet met iemand, die
niets bezit, dan alleen de uitke
ring JDrees" en daarnaast een
aanvullende uitkering van sociale
zaken. Door elkaar genomen ont
vangt oen ongehuwde momen
teel ongeveer ƒ27,per week
en nu rijst natuurlijk het pro
bleem; moeten wij nu genoegen
nemen met de in uitzicht gestelde
uitkering van ƒ804,,per jaar
zonder meer?
Vast staat, dat ook deze men
sen er niet op achteruit zullen
gaan. De diensten van sociale
zaken ruilen ook in de toekomst
hun steun moeten blijven geven.
Hoeveel die uitkering zal bedra
gen, is momenteel nog niet te
zeggen, ten eerste is de steun
lang niet overal gelijk en ten
tweede moet dit na de inwer
kingtreding der nieuwe wet nog
bekeken worden, maar er op ach
teruitgaan doen zij zeer zeker
ni£.
Een andere briefschrijver zegt:
hoe moet een alleenstaande van
ƒ15,pa- week of een man en
vrouw van ƒ25,per week rond
komen. Als je kliekjes eet, kom
je er nog met. Moeilijk zal het
wél bhjveo, dat geven wij toe. De
definitieve wet is echter al weer
hoger dan de noodwet.
AT.T.EEN EEN BODEM.
De nieuwe wet moet gezien
worden els een bodem waarop
andere aanvullende voorzienin
gen worden opgebouwd in de
vorm van bedrfjfs- en onderne
mingspensioenfondsen of van
eigen voorziening. Men zal echter
met ons eens zijn, dat die op
bouw door de waardevastheid
van de bodemvoorziening gemak
kelijker is gemaakt dan voor
heen.
De ouden wan dagen kunnen
echter alteen aanspraak maken
titans op hun uitkering plus
steun krachtens de armenwet,
maar er zijn gelukkig nog vele
ouden vat» dagen, die ook aan
spraak kunnen maken op ouder
domsrente en die zullen zij na-
tuuriijk olijven ontvangen.
In het wetsontwerp zelf wordt
de mogelijkheid van aanpassing
geopend, maar daarbij moeten 3
regels m acht worden genomen
en wel deze:
a. niemand mag er door de
nieuwe regeling op achteruit
gaan;;
bi de waardevastheid van het
volkspensksen moet behouden
blijven;
c. pensioenen, die door een te
korte diensttijd onvolledig zijn
naar verhouding van het aan
tal «Henstjanei! worden aange
past
Door opsomming van deze 3
regels- rijn we meteen aangeland
bij de kwestie van een briefschrij
ver, die wegens afkeuring in ver
band met lichamelijke ongesteld
heid, slechts een klein pensioen
ontvangt ^gebaseerd op een
diensttijd van 13 jaren). Moet
hier aok aangepast worden?
volkomen is, zal er aanleiding
zijn om in mindere mate of in 't
geheel niet met het wettelijke
ouderdomspensioen rekening te
houden.
Nu zijn wij de eersten die moe
ten toegeven, dat deze uitspraak
niet helemaal helder is, want de
vraag doet zich voor: wat moet
dan onder „loon" verstaan wor
den? Dit kan zijn het laatst ver
diende loon, maar het kan ook
zijn het loon, dat een gelijksoor
tige werknemer thans verdient.
Wij voor ons beschouwen een
pensioenregeling, die niet meer
dan 60 garandeert, ook als
onvolledig, maar dat is een zaak
die tussen werkgever en werk
nemer moet worden uitgevoch
ten, waarbij natuurlijk de vak
beweging een hartig woordje zal
meespreken en dat kunnen we
gerust aan haar overlaten.
DE ARME AMBTENAAR.
Dan is er verder nog een brief
schrijver, die een vergelijking
maakt tussen een ambtenaar en
een niet-ambtenaar.
De particulier kan zoveel ver
diend hebben, dat hij met een in
komen van ƒ6000 b.v. stil kan
gaan leven en daarnaast het
bodempensioen zal krijgen zon
der enige aftrek, terwijl de amb
tenaar met hetzelfde inkomen
uit pensioen zich tevreden moet
Stellen met gedeeltelijke aftrek.
OUDERDOMSRENTE
BLIJFT.
Hoe gaat het met het pensioen
tje van de rijksverzekeringsbank?
Dit zal vermoedelijk betrekking
hebben op een rente krachtens
de invaliditeitswet of vrijwillige
ouderdomsverzekering. Deze uit
keringen blijven gehandhaafd en
staan dus naast het bodempen
sioen.
Iemand, die 65 jaar is (gewor
den) en dus in aanmerking komt
voor het bodempensioen en
daarnaast eigen inkomen heeft
uit dienstbetrekking, betaalt geen
premie en kan ook rekenen op de
volle uitkering van het bodem
pensioen.
Zijn de trekkers van de nieuwe
ouderdomsverzekering ook ver
plicht verzekerd ingevolge het
ziekenfondsbesluit, zoals dat nu
het geval is en waarvoor ƒ1,50
per maand wordt betaald?
Op deze vraag kunnen wij nog
geen antwoord geven, het ont
werp spreekt hierover niet. Als
iedere trekker van ouderdoms-
vèrzekering (en dat zijn vrijwel
alle Nederlanders boven 65 jaar)
verplicht verzekerd wordt Inge
volge het ziekenfondsbesluit, zou
den de doktoren geen enkele par
ticuliere patiënt boven dje leef
tijd meer hebben. Er zal dus nog
wel een en ander over gesproken
moeten worden.
Zoals men ziet, zijn er nog vele
vragen te beantwoorden, waarop
de 65 bladzijden van de memorie
van toelichting nog geen ant
woord geven; het is dus geen
wonder, dat de nieuwe wet niet
vóór 1 Januari 1957 in werking
kan treden.
Generaal Lyman Lemnitzer,
opperbevelhebber van de strijd
krachten der Verenigde Naties
in het Verre Oosten en comman
dant van de Amerikaanse troe
pen in hetzelfde gebied, heeft
Donderdag een bezoek gebracht
aan de Zuidkoreaanse president
Syngman Rhee, waarbij, naar
men aanneemt, gesproken is,
over de Zuidkoreaanse eis, dat de
neutrale commissie van toezicht
op de tenuitvoerlegging der be
palingen van de Koreaanse
wapenstilstand het land vóór
Zaterdagavond a.s. moet hebben
verlaten
De betogingen in Zuid-Korea
tegen de commissie zijn minder
heftig geworden. Men schrijft dit
toe aan Rhee's beroep op de be
togers, om zich van elke geweld
pleging te onthouden.
Het onderhoud werd mede bij
gewoond door de Amerikaanse
ambassadeur te Seoel, William
Lacy, die, naar men aanneemt,
president Rhee in kennis heeft
gesteld van het standpunt van
het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken t.a.v. de
Zuidkoreaanse eis.
Men meent, dat generaal Lem
nitzer heeft gepoogd de presi
dent te doen terugkomen van zijn
ultimatum, dat de neutrale com
missie van toezicht Zuid-Korea
vóór Zaterdagavond a.s. zal moe
ten verlaten en dat hij er bij
Syngman Rhee op aan heeft ge
drongen de betogingen tegen de
commissie te doen staken.
De Italiaanse spoorwegarbei
ders hebben de algemene 24-
uurstaking, die voor de volgende
week was afgekondigd, afgelast.
De regering en de vakverenigin
gen hebben overeenstemming
bereikt over het houden van
verdere besprekingen over de
looneisen.
Sedert 1 Januari 1955 behoren
aanspraken op periodieke uitke
ringen ingevolge de ziektewet en
de verschillende ongevallenwet
ten niet meer tot het loon, waar
over loonbelasting en vereve
ningsheffing is verschuldigd.
Over de uitkeringen ingevolge
zodanige aanspraken is wel loon
belasting maar geen verevenings
heffing verschuldigd.
Wanneer de werkgever aan
zijn werknemers geen aanspraak
op de hiervoor bedoelde uitke
ringen heeft verleend, maar
deze uitkeringen tijdens afwezig
heid wegens ziekte of ongeval
onverplicht verstrekt, is over die
uitkeringen vereveningsheffing
verschuldigd, wanneer zij de
helft of meer dan de helft van
het normale loon bedragen.
Dit heeft tot gevolg dat, wan
neer bijvoorbeeld een werkgever
de voor de ziektewet geldende
wachtdagen doorbetaalt of wan
neer hij tijdens afwezigheid we
gens ziekte of ongeval perio
dieke uitkeringen verstrekt aan
werknemers, die niet onder
vorenbedoelde sociale verzeke
ringswetten vallen, voor de
vraag of over die uitkeringen
vereveningsheffing verschuldigd
is, onder meer moet worden na
gegaan of de werknemers rech
ten op de uitkeringen kunnen
doen gelden. In vele gevallen
met name wanneer de arbeids
overeenkomst mondeling is aan
gegaan is echter niet vast te
stellen of de werkgever de uit
kering verplicht of onverplicht
verstrekt.
De staatssecretaris van Finan
ciën heeft in deze moeilijkheden
aanleiding gevonden om goed te
keuren, dat over dergelijke uit
keringen afdracht van vereve
ningsheffing achterwege blijft,
ongeacht of die uitkeringen al
dan niet berusten op een aan de
werknemers toegekende aan
spraak. De sociale verzekerings
raad heeft de uitvoeringsorganen
der sociale verzekering uitgeno
digd voor de premieheffing so
ciale verzekering een overeen
komstig standpunt in te nemen.
Wanneer over uitkeringen, né
1 Januari 1955 gedaan, vereve
ningsheffing is voldaan, kan om
teruggave worden verzocht.
De wervelstorm „Connie" die
de Amerikaanse Oostkust tussen
Georgetown Zuid-Carolina) en
Maryland bedreigt, heeft zich
reeds aangekondigd door hevige
windstoten, waardoor telefoon
verbindingen zijn verbroken en
ook verder schade is aangericht.
Bij Wrightville (Noord-Carolinal
werd een pier, die pas hersteld
was na bij de vorige wervelstorm
Hazel" te zijn verwoest, weer
stukgeslagen. Er werden wind
stoten van 100 km per uur ge
meten.
Intussen heeft zich op de At
lantische Oceaan, 600 km ten
N.O. van Porto Rico, een nieuwe
wervelstorm ontwikkeld, die de
naam Diane" heeft gekregen.
Naar verluidt beweegt deze
zich met een snelheid van 65 km
per uur in N.W. richting. In de
kern bedraagt de windsnelheid
100 km per uur, met uitschieters
van 160 km per uur.
Donderdagmiddag werd de
zeesluis te Cadzand, welke enige
tijd geleden gereed gekomen is,
officieel evergedragen aan het
waterschap „Het Vrije van
Sluis". De overdracht, die aan
vankelijk zou geschieden door
minister Algera van Verkeer en
Waterstaat vond wegens ver
hindering van deze plaats door de
hoofdingenieur directeur van
de Rijkswaterstaat in de Prov.
Zeeland, ir. J. H. van der Burgt.
In de morgenuren van Donder
dag heette de dijkgraaf vgn het
Waterlschap ,,Het Vrije van
Sluis", de heer C. M. v. d.
Broecke, allen, die van de over
dracht getuige zouden zijn van
harte welkom. Het speet de dijk
graaf bijzonder, dat de minister
van Verkeer en Waterstaat, als
mede de Commissaris der Konin-
I gin in de Prov. Zeeland niet
aanwezig konden zijn en dat de-
ze functionarissen zich lieten
I vertegenwoordigen. De eerste
door de heer hoofdir. directeur
J. H. van der Burgt, de laatste
door de heer C. Philipse.
De heer J. H. v. d. Burgt als
vertegenwoordiger van de minis
ter van Verkeer en Waterstaat
nam hierna het woord en reve
leerde de geschiedenis, die aan
de totstandkoming van deze
zeesluis was voorafgegaan.
Hij zeide, dat de directeur-ge
neraal van de Rijkswaterstaat
hem verzocht had de overdracht
symbolisch aan het waterschap
„Het Vrije van Sluis" te doen
plaats vinden door het neerha
len van de vlag van de Rijkswa
terstaat en het in top hijsen van
de vlag van het „Vrije van
Sluis". De heer C. M. v. d.
Broecke werd namens de rege
ring hartelijk dank gebracht
voor de prachtige medewerking
bij de totstandkoming van de
zeesluis.
De heer C. M. v. d. Broecke
dankte hartelijk na de symboli
sche overdracht voor de goede
samenwerking welke het water
schap van Rijkswaterstaat heeft
mogen ondervinden bij de tot
standkoming van de zeesluis,
waarop zo nodig in de toekomst
een gemaal gebouwd zal kun
nen worden. 25000 ha van het
„Vrije van Sluis" liggen hier
:chter de sluis, terwijl 1500 km
waterleidingen hierop zijn aan
gesloten. De dijkgraaf was van
dat nog een grootse
weggelegd voor het
Scherpe critiek van christelijke
politici en van het federale ver
bond van werkgeversorganisa
ties heeft een besluit van de vak
bond der mijnwerkers uitgelokt,
volgens hetwelk voortaan in bij
zondere gevallen stakingen kun
nen worden geproclameerd, zon
der dat daarover een stemming
onder de betrokken arbeiders
heeft plaats gehad.
De mijnwerkersbond besloot
daartoe op zijn jaarlijkse bijeen
komst in Kassei, met het argu
ment, dat het was voorgekomen,
dat ondernemers het houden van
een stemming in het bedrijf on
mogelijk hadden gemaakt.
Volgens de critici zou het be
sluit een gevaarlijke ontwikke
ling kunnen inleiden, daar het,
wanneer het school maakt, een
al te grote macht in handen van
de vakbondsleiders zou leggen.
De democratische procedure, die
tot nog toe voor een staking
werd toegepast, zou daardoor in
het gedrang kunnen komen.
Overigens werd door de onder
nemers veelal betwijfeld of de
gebuikelijke stemmingen over
een staking inderdaad wel als
democratische meningsuiting te
beschouwen zijn.
De socialistische partij heeft
haar voldoening over het besluit
uitgesproken en wel daar het
een grendel zou schuiven voor
anti-democratische tendenties.
Wanneer aan een stemming
onder de arbeiders niets in de
weg werd gelegd, zouden de vak
bondsleiders ook van hun bijzon
dere volmacht gebruik kunnen
maken, zo zeide de tweede voor
zitter der socialistische partij,
Mellies.
mening,
taak is
waterschap, een taak, die zij
financieel zonder medewerking
van de Staat niet zal kunnen
volbrengen. Als wij zien van welk
groot belang West Z.-Vlaanderen
voor de voedselvoorziening van
Nederland is, is het volgens
spreker gerechtvaardigd, dat het
Rijk in de kosten zal bijdragen.
De dijkgraaf eindigde zijn toe
spraak met het verzoek aan de
heer Van de Burgt namens „Het
Vrije van Sluis" de hartelijkste
dank over te willen brengen aan
minister Algera.
Hierna nam de heer Philipse
als plaatsvervangend Commissa
ris der Koningin het woord. Deze
wees er op, dat met het gereed
komen van de zeesluis één van
de 48 zwakke schakels in de zee
weringen van Zeeland is verste
vigd. Spreker hoopte, dat met
diezelfde prettige samenwerking
met Rijkswaterstaat de overige
zwakke schakels zullen aange
pakt worden.
Sprekende over de noodzaak
de dijken te verhogen, wat na de
stormvloed van Februari 1953 is
gebleken, stelde spreker zich per
soonlijk als leek de vraag of het
niet juister is de ƒ500.000.000,
welke hiervoor in Z.-Vlaanderen
en Zuid-Beveland nodig zullen
zijn te besteden voor een dam,
waarbij tevens het verkeer, dat
thans reeds grote problemen
geeft, gebaat zal zijn, terwijl
tevens een grote mate van bevei
liging tegen het water wordt ver
kregen. De mensen van de prak
tijk zullen dan zelf dienen uit te
maken of deze dam van Walche
ren naar Z.-Vlaanderen of van
Zuid-Beveland zal moeten lopen.
Spreker zei hier bij de over
dracht de vlag van Rijkswater
staat naar beneden te hebben
zien gaan en wilde dit geenszins
als een symbool zien, maar de
vlag van Rijkswaterstaat hoog
houden om hetgeen zij na de
rampdagen in 1953 voor het heil
van Zeeland heeft tot stand
weten te brengen.
Hierna kreeg de burgemeester
van Cadzand, de heer J. J. Leen-
houts het woord. Hij zeide, dat
de plannen aan de haven aanvan
kelijk door de neringdoenden met
reserve werden ontvangen, even
als bij het gemeentebestuur. Het
gemeentebestuur was er zich
van bewust, dat de oeververdedi
ging primair was boven die van
het belang der middenstanders.
Thans was de burgemeester ver-1 voor het gebruiken van een
heugd te kunnen getuigen, dat I lunch.
door de Rijkswaterstaat terdege
rekening is gehouden met de be
langen van de Cadzandse bevol
king bij het ontwerpen van de
plannen van de nieuwe zeesluis.
Spreker wenste de dijkgraaf van
harte geluk met de-overdracht
van de nieuwe zeesluis. Tot slot
hoopte spreker, dat het landje
van Cadzand mede door de
nieuwe zeesluis in de toekomst
gespaard zou mogen blijven voor
rampen zoals die in Februari
1953 plaats vonden.
Na dit officiële gedeelte kwa
men de genodigden in hotel „De
Schelde" bijeen voor een recep
tie, terwijl het bestuur van het
waterschap met enkele genodig
den zich na bezichtiging van de
zeesluis naar Oostburg begaven
Uit de gebakerde puinhopen
van een restaurant te Andover
(in de Amerikaanse staat Ohio),
waar zich Woensdagavond een
mysterieuze ontploffing voor
deed, zijn negentien lijken ge
borgen. De ontploffing deed zich
voor tijdens een onweersbui. Er
ontstond brand, waardoor zes
huizen en het restaurant in de
as werden gelegd. Brandweer
lieden en vrijwilligers hebben de
gehele .nacht naar slachtoffers
gezocht. Hun werkzaamheden
duurden Donderdag de gehele
dag voort. Volgens eerdere ra
mingen geloofde men, dat 25
personen om het leven waren
gekomen.
De reddingswerkzaamheden
zijn nog in gang. Men vreest, dat
er nog meer slachtoffers zijn.
In Andover Is de staat van be
leg afgekondigd. Militairen zijn
onderweg om de orde te hand
haven.
Welke gevaren voor de gezond
heid en de veiligheid der bevol
king in het algemeen en voor die
van het personeel van kernrea-
tors en atoomkrachtcentrales in
het bijzonder zijn er verbonden
aan het gebruik van atoomener
gie voor vreedzame doelen? Met
deze vraag heeft de internatio
nale conferentie over atoomener
gie zich uitvoerig bezig gehouden.
Het gevaarlijkste element, ver
bonden aan het gebruik van
kernreactors, is de grote dosis
radio-activiteit, die zich daarin
kan bevinden. Volgens Ameri
kaanse deelnemers aan de con
ferentie kunnen grote reactors
radio-actieve splitsingsproducten
bevatten in hoeveelheden, over
eenkomend met duizenden kilo's
radium van de tot dusver ge
bruikelijke soort. Niet al deze
producten zijn zo gevaarlijk als
radium, maar wel dragen zij
bijna alle bij tot vergroting van
het algemene gevaar. Om dit ge
vaar te verkleinen kunnen twee
methoden worden toegepast: het
verwijderen van de producten
terwijl de reactor in bedrijf is of
het beperken van de mogelijk
heid, dat deze producten uit het
apparaat en eventueel zelfs naar
omliggende plaatsen ontsnappen.
door
PERCY KING.
34)
(Nadruk verboden)
Hh vrachtschip „Ouwerkerk"
van de VJN.S. heeft Donderdag
ochtend dé haven van Napels
moeten aandoen, omdat er in
één van «3e ruimen, waarin vis
meel was opgeslagen, een brand
je was uitgebroken. De „Ouwer
kerk™ is op weg van Yokohama
naar Nederland. Na het verlaten
van Port Said werd, ter hoogte
van Kreta, ontdekt, dat in ruim
drie «te lading brandde.
De bemanning pompte C02 in
het ruim en wist daarmee de
braad «3e baas te blijven.
In plaats van door te varen
naar Genua, zoals het reisplan
inhield, achtte men het raad
zaam, Napels aan te doen om
daar definitief met het vuur af
te rekenen. Nadat het schip Don
derdagochtend om negen uur de
haven van Napels was binnenge
lopen heeft de Napolitaanse
brandweer samen met de beman-
ring «ie laatste vonkjes vuur ge-
doofdL De vertraging van de
„Ouwerkerk" zal volgens de
V-N-S niet noemenswaard zijn.
Mansfield, Dixon en Talbot
hadden hun stoelen dichter bij de
haard getrokken, na 't vuur
kwistig van voedsel te hebben
voorzien. Zij keken gelijktijdig
om, toen Fenture en Cummings
binnenkwamen.
„U ziet er zo vergenoegd uit
dat de vangst wel goed geweest
moet zijn!" opperde de millionair
monter.
„Ze kon slechter, mr Mans-
field. We hebben Lew en zijn
vrienden onschadelijk gemaakt."
„Dan is er geen reden, waarom
we niet op staande voet zouden
vertrekken."
„Meer dan één, mr Mansfield.
We dienen tot 't aanbreken van
de dag te wachten, omdat we niet
weten, waar Lew's benzinevoor
raad is opgeslagen. Al vonden
we die dan acht Cummings 't risi
co te groot» om bij donker de
lucht in te gaan. Hij kent de ter
reinsgesteldheid niet".
Mansfield had de wenkbrauwen
gefronst. „Alles bijeen heb 'k
feitelijk niet meer dan één reden
vernomen".
„Er is een tweede", knikte
Fenture. „Mrs Eastman zou pns
niet kunnen vergezellen. Ze werd
op haar kamer overvallen en
door een messteek gewond".
„Wat? Alweer één?" Talbot
sprong geagiteerd op, maar plof
te direct neer. „Wie deed 't?"
Algernon schokschouderde.
„We moeten 't afwachten, of
schoon veel er op wijst, dat 't
dezelfde hand was, die Blake een
mes in de rug plantte en met
afdoend resultaat".
Dixon wreef zich over de mond.
„Geen spdor van de verdwenenen
miss Crafts, Healy, Wisbum?"
„Geen spoor".
Talbot gromde, beet 't puntje
van zijn sigaar en spuwde 't in
't vuur. „Hoe staat 't met de
kwestie-Kerr? Is 't ook uw me
ning, dat bij een van de passa
giers is?''
Algernon moest wel doorgaan
met de comedie, die hij zelf was
begonnen. „Vrij aannemelijk,
vindt u niet?"
„Iets blijft onverklaarbaar,
zei Mansfield peinzend. „Vóór wie
uit 't vliegtuig mochten, zijn we
gefouilleerd. Hier is 't opnieuw
gedaan, en 't gebeurde grondig.
We kregen niet eens ons aakmes
terug. Toch werd Blake overhoop
gestoken en mrs Eastman met
een mes gewond. Waar kwam 't
mes vandaan?"
„U raakt de spijker op de kop,
mr Mansfield. Iemand moet 't
hebben klaargespeeld, een mes
te verdonkeremanen. Maakt een
van de heren bezwaar tegen een
derde fouillering? 't Spreekt van
zelf, dat Cummings en ik er ook
onder vallen."
't Was moeite voor niets. Al
leen toverde Fenture uit elk vest
zakje van Talbot, de Kikker, een
honderd dollar biljet te voor
schijn, zó klein opgevouwen, dat
't de anderen bij 't onderzoek was
ontgaan. Talbot verklaarde met
een kleur als een boei, dat hij niet
anders had gedacht dan geplun
derd te zullen worden en daarom
de vier biljetten wegmoffelde,
om niet helemaal berooid te zijn.
Dixon gromde toen 't fouilleren
achter de rug was. „We zoeken
naar 't paard en zitten er op. Na
tuurlijk heeft een van de vrou
wen een mes. Zij zijn niet één
maal gefouilleerd."
„Ja," gaf Algernon onwillig
toe. Hij gooide 't gesprek vlug
over een andere boeg. „We doen
verstandig, bij elkaar te blijven
tot de dag aanbreekt, 't Is ook 't
veiligst."
Mansfield protesteerde. „Dus
zolang met de armen over elkaar
zitten? We kunnen ons beter
gaan overtuigen, of de gestolen
honderd duizend pond aan boord
Zijn."
„U zoudt achter 't net vissen,
mr Mansfield. De bagage is reeds
ln de keuken." Zodra Fenture 't
had gezegd, dacht hij aan 't grijs
leren valies onder de divan. Hij
stapte er heen,-bukte en voelde
met een hand. Tot zijn verbazing
raakte zij niets. Hij ging plat op
de grond liggen om zekerheid te
hebben. Zoals hij had vermoed
geen valies!
Vera Crafts, Steven Healy, Ed
gar Wisburn een van deze had
't op de kop getikt, toen Lance
Cox in de keuken gebonden en
vervolgens naar de kelder ge
transporteerd werd. Healy kwam
't allereerst in aanmerking; de
biljartbal was reeds in 't bezit er
van geweest. Peinzend leunde
Algernon tegen de schoorsteen
mantel. De puzzle leek hem te in
gewikkeld. Slechts één ding stond
vast: Donald Blake was 't gelukt
't valies uit 't vliegtuig te halen
en naar hier te brengen. Verder
werden 't veronderstellingen.
Was Blake in opdracht van Vera
Crafts er op uitgetrokken? Wa
ren die twee bondgenoten ge
weest? Er viel veel voor te zeg
gen. 't Was ondenkbaar, dat Vera
zich in de loggia bevond om de
reden, welke zij opgaf midden
in de nacht een huis te willen
verlaten zonder dat zij wist, waar
zij heen zou gaan. Zij wachtte
wel degelijk Blake's terugkeer
af en zij had hem gesproken óók.
Algernon ontveinsde zich de ne
telige positie niet, waarin 't meis
je verkeerde. Als er politie aan
te pas kwam, zou 't er lelijk voor
haar uitzien.
1,
(Wordt vervolgd)]
De Amerikaanse geleerde dr. C.
Rogers Mac. Ullough vergeleek
dit gevaar met dat van „het pro
duceren van ontplofbare en
zwaar vergiftigde stoffen onder
een dak". „Zelfs als een technisch
ongeluk met een reactor betrek
kelijk goed afloopt en niemand
er bij gedood wordt", zei hij, kan
het nodig zijn een grote stad ge
heel te ontruimen en alle wate
ren van een uitgestrekt gebied
onbruikbaar te verklaren, ter
wijl het terrein van de reactor
zelf waarschijnlijk jarenlang niet
zal mogen worden betreden.
Daarom liet dr. Mac. Ullough
een waarschuwing horen dat wij,
tot er in de toekomst waarlijk
veilige atoomtoestellen kunnen
worden gebouwd, over reactors
met de grootste omzichtigheid
moeten concluderen en dat wij,
ook nadat zij tien jaar lang zon
der storingen in bedrijf zijn ge
weest, er nog even voorzichtig
mee moeten omgaan als op de
eerste dag, want een catastrophe
zou de vruchtbare ontwikkeling
van het gebruik van atoomkracht
aanzienlijk kunnen vertragen.
De Britse atoomgeleerde dr. W.
G. Marley wees er op, dat een
reactor-ongeluk, zelfs als het niet
meer slachtoffers zou maken dan
een ontploffing in een fabriek
van chemicaliën, wel veel langer
een storende invloed zou hebben
op het dagelijkse leven in woon
plaatsen van de naburige bevol
king. De meeste chemische gif
ten kunnen geneutraliseerd wor
den en verdwijnen vrij snel, selfs
als er geen tegenmaatregelen
worden genomen" zei hij, „maar
radio-activiteit kan niet geneu
traliseerd worden en het staat
niet vast, hoeveel men kan be
reiken op het gebied van ont
smetting. Maar zolang er zelden
ongelukken voorkomen en zij be
perkt blijven tot het vrijkomen
van niet meer dan enkele tiende
delen van een megawatt aan
splitsingsproducten, vond dr.
Marley het niet nodig reactors
alleen op ver verwijderde plaat
sen te bouwen. Hij was ervan
overtuigd dat het, door vast te
houden aan gezonde veiligheids
normen bij het ontwerpen, bou
wen en laten functionneren van
een atoomcentrale, mogelijk is de
omvang van ongelukken binnen
de perken te houden, zodat voor
uitgang op het gebied van het ge
bruik van atoomkracht niet ge
hinderd behoeft te worden door
gecompliceerde vestigingsproble
men voor grote kernreactors.
Volgens een andere Britse ge
leerde, dr. J. F. Loutit, mogen
wij veilig aannemen, dat „als wij
radiobiologisch voldoende zorg
besteden aan de mensheid, de
rest van de natuur met slechts
weinige uitzonderingen voor
zichzelf zal kunnen zorgen". Uit
gaande van de theorie, dat ge
voeligheid voor radio-uitstralng
nauw verband houdt met de
graad van verfijning door evolu
tie, concludeerde hij, dat de mens
en zijn huisdier vermoedelijk de
eerste slachtoffers zullen zijn
van het blootgesteld zijn aan
radio-actieve uitstraling. „Deze
uitstraling", zo zei hij, „kan n.l.
invloed hebben op het bloed en
de bloedvormende organen, kan
leiden tot de vorming van kan
kergezwellen en cataracten en
kan de vruchtbaarheid ernstig
schaden".
Het laatste noemde hij „een
zeer ernstig gevaar, waaromtrent
door proefnemingen op muizen
veel gegevens worden ingewon
nen. Daarentegen was volgens
hem nog maar zeer weinig be
leend omtrent de mogelijke ver
mindering van de levende die
ren ip verhouding tot de dosis
van uitstraling, waaraan een
mens blootgesteld is geweest. En
nog vrijwel niets is bekend' over
het mogelijke genetische effect
van uitstraling op mensen, daar
alle gegevens in dit opzicht af
komstig zijn van proefnemingen
op dieren, planten, schimmels,
bacteria en zelfs virussen. Wij
kunnen slechts gissen naar de
verhouding, waarin deze gege
vens ook voor de mens gelden",
aldus Lautit. „Wij weten, dat wij
als gevolg van onze beschaving
niet in een staat verkeren, waar
in natuurlijke selectie volledig
plaats vindt, en toch kunnen wij
slechts hopen, dat onze conclu
sies omtrent die verhouding niet
al te ver van de waarheid ver
wijderd zijn.
Het enige concrete geval van
slachtoffers van uitstraling, dat
door spreker over dit onderwerp
werd aangehaald, betrof een
storing in een Amerikaanse ex
perimentele reactor in 1952,
waarbij vier laboratoriumem-
ployé's aan neutron- en gamma-
stralen werden blootgesteld. De
klinische waarnemingen, ver
richt op die vier patiënten, die
slechts enige seconden aan de
straling blootgesteld waren, zijn
uitvoerig weergegeven in een
Amerikaanse verhandeling en
deze concludeert, dat abnormale
verschijnselen vijf maanden na
het ongeval en bepaalde veran
deringen in de samenstelling van
het bloed zelfs nog na twintig
maanden konden worden vastge
steld, hoewel alle patiënten zich
toch vijf weken na het ongeval
weer goed voelden en hun werk
konden hervatten.
Waarnemers van de conferen
tie merkten Woensdagavond met
enige verwondering op, dat het
ernstigste recente geval, waarin
mensen blootgesteld zijn geweest
aan radio-actieve stoffen, n.l. dat
van de Japanse vissers, tot dus
verre bij de verhandelingen over
dit onderwerp geheel buiten be
schouwing is gebleven en dat het
resultaat van de medische waar
nemingen op de Japanse vissers
verricht, niet aan de conferentie
schijnt te zijn verstrekt.