Het gestolen vliegtuig Vraag en aniwoord over HET KOMENDE OUDERDOMSPENSIOEN Zeesluis te Cadzand aan „Het Vrije van Sluis" overgedragen Over de gevaren verbonden aan het industriële gebruik van atoomenergie ZUID-KOREAJj*2S Geen vereveningsheffing op periodieke uitkeringen tijdens afwezigheid wegens ziekte of ongeval Italiaanse spoorwegstaking afgelast De wervelstorm bij de Amerikaanse Oostkust Besluit van West-Duitse mijnwerkersvakbond Ontploffing in Andover Brandje aan boord van de „Quwerkerk" „Drees-trekkers" komen niet achterop een bodemvoor ziening; aanpassing van pensioenen de acfeterge- stefate ambtenaar de ouderdoms- en invalidïteits- rente blijven. Het is te begrijpen, dat de toe BEREIKEN. Van een volledige aanpassing zal in dit geval geen sprake zijn, misschien van een zeer gedeelte lijke. Dit staat echter nog niet vast, immers de gehele kwestie van de aanpassing moet nog ge regeld worden. Daaraan zal on- i getwijfeld de vakbeweging ook richten over de nieuwe ouder- te pas komen en men kan er van domsverzekering vele pennen in verzekerd zijn, dat zij de gelegen- be roering" hebben gebracht, j heid om iets te doen voor de Ontelbaar zijn dus de brieven die meest behoeftigen, niet onge- hierover binnenkwamen, met ver- bruikt zal laten voorbijgaan, zoeken om opheldering of inlich-1 Ook de Stichting van de Ar- tingen. WQ zullen trachten in dit beid heeft iets te zeggen over die overzicht een nadere uitleg te aanpassingskwestie der pensioe- geven én de verschillende pro- nen. Deze stichting heeft het re- blemen nader te bekijken. De meeste brieven handelen delijk genoemd, dat volledige aan passing van pensioen aan de over de aanpassing van de be-algemene voorziening plaatsvindt staande pensioenvoorzieningenwanneer een pensioenregeling aan de algemene ouderdomsver-bestaat die op zich zelf reeds aan zekering. Dit probleem nu isi ook „redelijke" eisen voldoet, voor ons een van de moeilijkste. Redelijk wordt het geacht In- Men moet niet vergeten, dat dien bij een volledige diensttijd deze aangelegenheid momenteel van 40 jaren als totale ouder- nog een pent van overweging uit-d-omsvoorziening een bedrag maakt bij regering, pensioenfond- wordt bereikt van 6070 van soi, vakorganisaties e.d. Het het loon. Naarmate dus een pen laatste woord hierover is nogsioenregeling op zich zelf minder ER IS NOG IETS TE j Dit is in een paar woorden het gehele probleem weergegeven in een notedop, maar de vraag doet zich daarbij voor: wat wil men dan, helemaal geen aftrek van pensioenen? Geen aanpassing zal betekenen, dat later gepen- sionmeerden er slechter aan toe zullen zijn, dan daarvoor gepen- sionneerden tot eindelijk na 40 jaar de aanpassing wel voltooid zou zijn! Een overgangsregeling van 40 a 50 jaar op dit gebied komt ons zeer onbevredigend voor. Een wetsontwerp waarbij de aanpassing van de ambtelijke pensioenen zal worden geregeld is in de maak, tot zolang dus ge duld. Bij koninklijk besluit kunnen statenlozen gelijkgesteld worden met Nederlanders en uit dien hoofde in aanmerking komen voor uitkering. niet gesproken. Trouwens zoals bekend moet bet ingediende ont werp nog behandeld worden in de bride Kamers der Staten Ge neraal, dos daar zuilen ongetwij feld de leden dier Kamers nog wel bet één en ander over naar voren brengen. Zo komt de vraag naar voren, hoe het moet met iemand, die niets bezit, dan alleen de uitke ring JDrees" en daarnaast een aanvullende uitkering van sociale zaken. Door elkaar genomen ont vangt oen ongehuwde momen teel ongeveer ƒ27,per week en nu rijst natuurlijk het pro bleem; moeten wij nu genoegen nemen met de in uitzicht gestelde uitkering van ƒ804,,per jaar zonder meer? Vast staat, dat ook deze men sen er niet op achteruit zullen gaan. De diensten van sociale zaken ruilen ook in de toekomst hun steun moeten blijven geven. Hoeveel die uitkering zal bedra gen, is momenteel nog niet te zeggen, ten eerste is de steun lang niet overal gelijk en ten tweede moet dit na de inwer kingtreding der nieuwe wet nog bekeken worden, maar er op ach teruitgaan doen zij zeer zeker ni£. Een andere briefschrijver zegt: hoe moet een alleenstaande van ƒ15,pa- week of een man en vrouw van ƒ25,per week rond komen. Als je kliekjes eet, kom je er nog met. Moeilijk zal het wél bhjveo, dat geven wij toe. De definitieve wet is echter al weer hoger dan de noodwet. AT.T.EEN EEN BODEM. De nieuwe wet moet gezien worden els een bodem waarop andere aanvullende voorzienin gen worden opgebouwd in de vorm van bedrfjfs- en onderne mingspensioenfondsen of van eigen voorziening. Men zal echter met ons eens zijn, dat die op bouw door de waardevastheid van de bodemvoorziening gemak kelijker is gemaakt dan voor heen. De ouden wan dagen kunnen echter alteen aanspraak maken titans op hun uitkering plus steun krachtens de armenwet, maar er zijn gelukkig nog vele ouden vat» dagen, die ook aan spraak kunnen maken op ouder domsrente en die zullen zij na- tuuriijk olijven ontvangen. In het wetsontwerp zelf wordt de mogelijkheid van aanpassing geopend, maar daarbij moeten 3 regels m acht worden genomen en wel deze: a. niemand mag er door de nieuwe regeling op achteruit gaan;; bi de waardevastheid van het volkspensksen moet behouden blijven; c. pensioenen, die door een te korte diensttijd onvolledig zijn naar verhouding van het aan tal «Henstjanei! worden aange past Door opsomming van deze 3 regels- rijn we meteen aangeland bij de kwestie van een briefschrij ver, die wegens afkeuring in ver band met lichamelijke ongesteld heid, slechts een klein pensioen ontvangt ^gebaseerd op een diensttijd van 13 jaren). Moet hier aok aangepast worden? volkomen is, zal er aanleiding zijn om in mindere mate of in 't geheel niet met het wettelijke ouderdomspensioen rekening te houden. Nu zijn wij de eersten die moe ten toegeven, dat deze uitspraak niet helemaal helder is, want de vraag doet zich voor: wat moet dan onder „loon" verstaan wor den? Dit kan zijn het laatst ver diende loon, maar het kan ook zijn het loon, dat een gelijksoor tige werknemer thans verdient. Wij voor ons beschouwen een pensioenregeling, die niet meer dan 60 garandeert, ook als onvolledig, maar dat is een zaak die tussen werkgever en werk nemer moet worden uitgevoch ten, waarbij natuurlijk de vak beweging een hartig woordje zal meespreken en dat kunnen we gerust aan haar overlaten. DE ARME AMBTENAAR. Dan is er verder nog een brief schrijver, die een vergelijking maakt tussen een ambtenaar en een niet-ambtenaar. De particulier kan zoveel ver diend hebben, dat hij met een in komen van ƒ6000 b.v. stil kan gaan leven en daarnaast het bodempensioen zal krijgen zon der enige aftrek, terwijl de amb tenaar met hetzelfde inkomen uit pensioen zich tevreden moet Stellen met gedeeltelijke aftrek. OUDERDOMSRENTE BLIJFT. Hoe gaat het met het pensioen tje van de rijksverzekeringsbank? Dit zal vermoedelijk betrekking hebben op een rente krachtens de invaliditeitswet of vrijwillige ouderdomsverzekering. Deze uit keringen blijven gehandhaafd en staan dus naast het bodempen sioen. Iemand, die 65 jaar is (gewor den) en dus in aanmerking komt voor het bodempensioen en daarnaast eigen inkomen heeft uit dienstbetrekking, betaalt geen premie en kan ook rekenen op de volle uitkering van het bodem pensioen. Zijn de trekkers van de nieuwe ouderdomsverzekering ook ver plicht verzekerd ingevolge het ziekenfondsbesluit, zoals dat nu het geval is en waarvoor ƒ1,50 per maand wordt betaald? Op deze vraag kunnen wij nog geen antwoord geven, het ont werp spreekt hierover niet. Als iedere trekker van ouderdoms- vèrzekering (en dat zijn vrijwel alle Nederlanders boven 65 jaar) verplicht verzekerd wordt Inge volge het ziekenfondsbesluit, zou den de doktoren geen enkele par ticuliere patiënt boven dje leef tijd meer hebben. Er zal dus nog wel een en ander over gesproken moeten worden. Zoals men ziet, zijn er nog vele vragen te beantwoorden, waarop de 65 bladzijden van de memorie van toelichting nog geen ant woord geven; het is dus geen wonder, dat de nieuwe wet niet vóór 1 Januari 1957 in werking kan treden. Generaal Lyman Lemnitzer, opperbevelhebber van de strijd krachten der Verenigde Naties in het Verre Oosten en comman dant van de Amerikaanse troe pen in hetzelfde gebied, heeft Donderdag een bezoek gebracht aan de Zuidkoreaanse president Syngman Rhee, waarbij, naar men aanneemt, gesproken is, over de Zuidkoreaanse eis, dat de neutrale commissie van toezicht op de tenuitvoerlegging der be palingen van de Koreaanse wapenstilstand het land vóór Zaterdagavond a.s. moet hebben verlaten De betogingen in Zuid-Korea tegen de commissie zijn minder heftig geworden. Men schrijft dit toe aan Rhee's beroep op de be togers, om zich van elke geweld pleging te onthouden. Het onderhoud werd mede bij gewoond door de Amerikaanse ambassadeur te Seoel, William Lacy, die, naar men aanneemt, president Rhee in kennis heeft gesteld van het standpunt van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken t.a.v. de Zuidkoreaanse eis. Men meent, dat generaal Lem nitzer heeft gepoogd de presi dent te doen terugkomen van zijn ultimatum, dat de neutrale com missie van toezicht Zuid-Korea vóór Zaterdagavond a.s. zal moe ten verlaten en dat hij er bij Syngman Rhee op aan heeft ge drongen de betogingen tegen de commissie te doen staken. De Italiaanse spoorwegarbei ders hebben de algemene 24- uurstaking, die voor de volgende week was afgekondigd, afgelast. De regering en de vakverenigin gen hebben overeenstemming bereikt over het houden van verdere besprekingen over de looneisen. Sedert 1 Januari 1955 behoren aanspraken op periodieke uitke ringen ingevolge de ziektewet en de verschillende ongevallenwet ten niet meer tot het loon, waar over loonbelasting en vereve ningsheffing is verschuldigd. Over de uitkeringen ingevolge zodanige aanspraken is wel loon belasting maar geen verevenings heffing verschuldigd. Wanneer de werkgever aan zijn werknemers geen aanspraak op de hiervoor bedoelde uitke ringen heeft verleend, maar deze uitkeringen tijdens afwezig heid wegens ziekte of ongeval onverplicht verstrekt, is over die uitkeringen vereveningsheffing verschuldigd, wanneer zij de helft of meer dan de helft van het normale loon bedragen. Dit heeft tot gevolg dat, wan neer bijvoorbeeld een werkgever de voor de ziektewet geldende wachtdagen doorbetaalt of wan neer hij tijdens afwezigheid we gens ziekte of ongeval perio dieke uitkeringen verstrekt aan werknemers, die niet onder vorenbedoelde sociale verzeke ringswetten vallen, voor de vraag of over die uitkeringen vereveningsheffing verschuldigd is, onder meer moet worden na gegaan of de werknemers rech ten op de uitkeringen kunnen doen gelden. In vele gevallen met name wanneer de arbeids overeenkomst mondeling is aan gegaan is echter niet vast te stellen of de werkgever de uit kering verplicht of onverplicht verstrekt. De staatssecretaris van Finan ciën heeft in deze moeilijkheden aanleiding gevonden om goed te keuren, dat over dergelijke uit keringen afdracht van vereve ningsheffing achterwege blijft, ongeacht of die uitkeringen al dan niet berusten op een aan de werknemers toegekende aan spraak. De sociale verzekerings raad heeft de uitvoeringsorganen der sociale verzekering uitgeno digd voor de premieheffing so ciale verzekering een overeen komstig standpunt in te nemen. Wanneer over uitkeringen, né 1 Januari 1955 gedaan, vereve ningsheffing is voldaan, kan om teruggave worden verzocht. De wervelstorm „Connie" die de Amerikaanse Oostkust tussen Georgetown Zuid-Carolina) en Maryland bedreigt, heeft zich reeds aangekondigd door hevige windstoten, waardoor telefoon verbindingen zijn verbroken en ook verder schade is aangericht. Bij Wrightville (Noord-Carolinal werd een pier, die pas hersteld was na bij de vorige wervelstorm Hazel" te zijn verwoest, weer stukgeslagen. Er werden wind stoten van 100 km per uur ge meten. Intussen heeft zich op de At lantische Oceaan, 600 km ten N.O. van Porto Rico, een nieuwe wervelstorm ontwikkeld, die de naam Diane" heeft gekregen. Naar verluidt beweegt deze zich met een snelheid van 65 km per uur in N.W. richting. In de kern bedraagt de windsnelheid 100 km per uur, met uitschieters van 160 km per uur. Donderdagmiddag werd de zeesluis te Cadzand, welke enige tijd geleden gereed gekomen is, officieel evergedragen aan het waterschap „Het Vrije van Sluis". De overdracht, die aan vankelijk zou geschieden door minister Algera van Verkeer en Waterstaat vond wegens ver hindering van deze plaats door de hoofdingenieur directeur van de Rijkswaterstaat in de Prov. Zeeland, ir. J. H. van der Burgt. In de morgenuren van Donder dag heette de dijkgraaf vgn het Waterlschap ,,Het Vrije van Sluis", de heer C. M. v. d. Broecke, allen, die van de over dracht getuige zouden zijn van harte welkom. Het speet de dijk graaf bijzonder, dat de minister van Verkeer en Waterstaat, als mede de Commissaris der Konin- I gin in de Prov. Zeeland niet aanwezig konden zijn en dat de- ze functionarissen zich lieten I vertegenwoordigen. De eerste door de heer hoofdir. directeur J. H. van der Burgt, de laatste door de heer C. Philipse. De heer J. H. v. d. Burgt als vertegenwoordiger van de minis ter van Verkeer en Waterstaat nam hierna het woord en reve leerde de geschiedenis, die aan de totstandkoming van deze zeesluis was voorafgegaan. Hij zeide, dat de directeur-ge neraal van de Rijkswaterstaat hem verzocht had de overdracht symbolisch aan het waterschap „Het Vrije van Sluis" te doen plaats vinden door het neerha len van de vlag van de Rijkswa terstaat en het in top hijsen van de vlag van het „Vrije van Sluis". De heer C. M. v. d. Broecke werd namens de rege ring hartelijk dank gebracht voor de prachtige medewerking bij de totstandkoming van de zeesluis. De heer C. M. v. d. Broecke dankte hartelijk na de symboli sche overdracht voor de goede samenwerking welke het water schap van Rijkswaterstaat heeft mogen ondervinden bij de tot standkoming van de zeesluis, waarop zo nodig in de toekomst een gemaal gebouwd zal kun nen worden. 25000 ha van het „Vrije van Sluis" liggen hier :chter de sluis, terwijl 1500 km waterleidingen hierop zijn aan gesloten. De dijkgraaf was van dat nog een grootse weggelegd voor het Scherpe critiek van christelijke politici en van het federale ver bond van werkgeversorganisa ties heeft een besluit van de vak bond der mijnwerkers uitgelokt, volgens hetwelk voortaan in bij zondere gevallen stakingen kun nen worden geproclameerd, zon der dat daarover een stemming onder de betrokken arbeiders heeft plaats gehad. De mijnwerkersbond besloot daartoe op zijn jaarlijkse bijeen komst in Kassei, met het argu ment, dat het was voorgekomen, dat ondernemers het houden van een stemming in het bedrijf on mogelijk hadden gemaakt. Volgens de critici zou het be sluit een gevaarlijke ontwikke ling kunnen inleiden, daar het, wanneer het school maakt, een al te grote macht in handen van de vakbondsleiders zou leggen. De democratische procedure, die tot nog toe voor een staking werd toegepast, zou daardoor in het gedrang kunnen komen. Overigens werd door de onder nemers veelal betwijfeld of de gebuikelijke stemmingen over een staking inderdaad wel als democratische meningsuiting te beschouwen zijn. De socialistische partij heeft haar voldoening over het besluit uitgesproken en wel daar het een grendel zou schuiven voor anti-democratische tendenties. Wanneer aan een stemming onder de arbeiders niets in de weg werd gelegd, zouden de vak bondsleiders ook van hun bijzon dere volmacht gebruik kunnen maken, zo zeide de tweede voor zitter der socialistische partij, Mellies. mening, taak is waterschap, een taak, die zij financieel zonder medewerking van de Staat niet zal kunnen volbrengen. Als wij zien van welk groot belang West Z.-Vlaanderen voor de voedselvoorziening van Nederland is, is het volgens spreker gerechtvaardigd, dat het Rijk in de kosten zal bijdragen. De dijkgraaf eindigde zijn toe spraak met het verzoek aan de heer Van de Burgt namens „Het Vrije van Sluis" de hartelijkste dank over te willen brengen aan minister Algera. Hierna nam de heer Philipse als plaatsvervangend Commissa ris der Koningin het woord. Deze wees er op, dat met het gereed komen van de zeesluis één van de 48 zwakke schakels in de zee weringen van Zeeland is verste vigd. Spreker hoopte, dat met diezelfde prettige samenwerking met Rijkswaterstaat de overige zwakke schakels zullen aange pakt worden. Sprekende over de noodzaak de dijken te verhogen, wat na de stormvloed van Februari 1953 is gebleken, stelde spreker zich per soonlijk als leek de vraag of het niet juister is de ƒ500.000.000, welke hiervoor in Z.-Vlaanderen en Zuid-Beveland nodig zullen zijn te besteden voor een dam, waarbij tevens het verkeer, dat thans reeds grote problemen geeft, gebaat zal zijn, terwijl tevens een grote mate van bevei liging tegen het water wordt ver kregen. De mensen van de prak tijk zullen dan zelf dienen uit te maken of deze dam van Walche ren naar Z.-Vlaanderen of van Zuid-Beveland zal moeten lopen. Spreker zei hier bij de over dracht de vlag van Rijkswater staat naar beneden te hebben zien gaan en wilde dit geenszins als een symbool zien, maar de vlag van Rijkswaterstaat hoog houden om hetgeen zij na de rampdagen in 1953 voor het heil van Zeeland heeft tot stand weten te brengen. Hierna kreeg de burgemeester van Cadzand, de heer J. J. Leen- houts het woord. Hij zeide, dat de plannen aan de haven aanvan kelijk door de neringdoenden met reserve werden ontvangen, even als bij het gemeentebestuur. Het gemeentebestuur was er zich van bewust, dat de oeververdedi ging primair was boven die van het belang der middenstanders. Thans was de burgemeester ver-1 voor het gebruiken van een heugd te kunnen getuigen, dat I lunch. door de Rijkswaterstaat terdege rekening is gehouden met de be langen van de Cadzandse bevol king bij het ontwerpen van de plannen van de nieuwe zeesluis. Spreker wenste de dijkgraaf van harte geluk met de-overdracht van de nieuwe zeesluis. Tot slot hoopte spreker, dat het landje van Cadzand mede door de nieuwe zeesluis in de toekomst gespaard zou mogen blijven voor rampen zoals die in Februari 1953 plaats vonden. Na dit officiële gedeelte kwa men de genodigden in hotel „De Schelde" bijeen voor een recep tie, terwijl het bestuur van het waterschap met enkele genodig den zich na bezichtiging van de zeesluis naar Oostburg begaven Uit de gebakerde puinhopen van een restaurant te Andover (in de Amerikaanse staat Ohio), waar zich Woensdagavond een mysterieuze ontploffing voor deed, zijn negentien lijken ge borgen. De ontploffing deed zich voor tijdens een onweersbui. Er ontstond brand, waardoor zes huizen en het restaurant in de as werden gelegd. Brandweer lieden en vrijwilligers hebben de gehele .nacht naar slachtoffers gezocht. Hun werkzaamheden duurden Donderdag de gehele dag voort. Volgens eerdere ra mingen geloofde men, dat 25 personen om het leven waren gekomen. De reddingswerkzaamheden zijn nog in gang. Men vreest, dat er nog meer slachtoffers zijn. In Andover Is de staat van be leg afgekondigd. Militairen zijn onderweg om de orde te hand haven. Welke gevaren voor de gezond heid en de veiligheid der bevol king in het algemeen en voor die van het personeel van kernrea- tors en atoomkrachtcentrales in het bijzonder zijn er verbonden aan het gebruik van atoomener gie voor vreedzame doelen? Met deze vraag heeft de internatio nale conferentie over atoomener gie zich uitvoerig bezig gehouden. Het gevaarlijkste element, ver bonden aan het gebruik van kernreactors, is de grote dosis radio-activiteit, die zich daarin kan bevinden. Volgens Ameri kaanse deelnemers aan de con ferentie kunnen grote reactors radio-actieve splitsingsproducten bevatten in hoeveelheden, over eenkomend met duizenden kilo's radium van de tot dusver ge bruikelijke soort. Niet al deze producten zijn zo gevaarlijk als radium, maar wel dragen zij bijna alle bij tot vergroting van het algemene gevaar. Om dit ge vaar te verkleinen kunnen twee methoden worden toegepast: het verwijderen van de producten terwijl de reactor in bedrijf is of het beperken van de mogelijk heid, dat deze producten uit het apparaat en eventueel zelfs naar omliggende plaatsen ontsnappen. door PERCY KING. 34) (Nadruk verboden) Hh vrachtschip „Ouwerkerk" van de VJN.S. heeft Donderdag ochtend dé haven van Napels moeten aandoen, omdat er in één van «3e ruimen, waarin vis meel was opgeslagen, een brand je was uitgebroken. De „Ouwer kerk™ is op weg van Yokohama naar Nederland. Na het verlaten van Port Said werd, ter hoogte van Kreta, ontdekt, dat in ruim drie «te lading brandde. De bemanning pompte C02 in het ruim en wist daarmee de braad «3e baas te blijven. In plaats van door te varen naar Genua, zoals het reisplan inhield, achtte men het raad zaam, Napels aan te doen om daar definitief met het vuur af te rekenen. Nadat het schip Don derdagochtend om negen uur de haven van Napels was binnenge lopen heeft de Napolitaanse brandweer samen met de beman- ring «ie laatste vonkjes vuur ge- doofdL De vertraging van de „Ouwerkerk" zal volgens de V-N-S niet noemenswaard zijn. Mansfield, Dixon en Talbot hadden hun stoelen dichter bij de haard getrokken, na 't vuur kwistig van voedsel te hebben voorzien. Zij keken gelijktijdig om, toen Fenture en Cummings binnenkwamen. „U ziet er zo vergenoegd uit dat de vangst wel goed geweest moet zijn!" opperde de millionair monter. „Ze kon slechter, mr Mans- field. We hebben Lew en zijn vrienden onschadelijk gemaakt." „Dan is er geen reden, waarom we niet op staande voet zouden vertrekken." „Meer dan één, mr Mansfield. We dienen tot 't aanbreken van de dag te wachten, omdat we niet weten, waar Lew's benzinevoor raad is opgeslagen. Al vonden we die dan acht Cummings 't risi co te groot» om bij donker de lucht in te gaan. Hij kent de ter reinsgesteldheid niet". Mansfield had de wenkbrauwen gefronst. „Alles bijeen heb 'k feitelijk niet meer dan één reden vernomen". „Er is een tweede", knikte Fenture. „Mrs Eastman zou pns niet kunnen vergezellen. Ze werd op haar kamer overvallen en door een messteek gewond". „Wat? Alweer één?" Talbot sprong geagiteerd op, maar plof te direct neer. „Wie deed 't?" Algernon schokschouderde. „We moeten 't afwachten, of schoon veel er op wijst, dat 't dezelfde hand was, die Blake een mes in de rug plantte en met afdoend resultaat". Dixon wreef zich over de mond. „Geen spdor van de verdwenenen miss Crafts, Healy, Wisbum?" „Geen spoor". Talbot gromde, beet 't puntje van zijn sigaar en spuwde 't in 't vuur. „Hoe staat 't met de kwestie-Kerr? Is 't ook uw me ning, dat bij een van de passa giers is?'' Algernon moest wel doorgaan met de comedie, die hij zelf was begonnen. „Vrij aannemelijk, vindt u niet?" „Iets blijft onverklaarbaar, zei Mansfield peinzend. „Vóór wie uit 't vliegtuig mochten, zijn we gefouilleerd. Hier is 't opnieuw gedaan, en 't gebeurde grondig. We kregen niet eens ons aakmes terug. Toch werd Blake overhoop gestoken en mrs Eastman met een mes gewond. Waar kwam 't mes vandaan?" „U raakt de spijker op de kop, mr Mansfield. Iemand moet 't hebben klaargespeeld, een mes te verdonkeremanen. Maakt een van de heren bezwaar tegen een derde fouillering? 't Spreekt van zelf, dat Cummings en ik er ook onder vallen." 't Was moeite voor niets. Al leen toverde Fenture uit elk vest zakje van Talbot, de Kikker, een honderd dollar biljet te voor schijn, zó klein opgevouwen, dat 't de anderen bij 't onderzoek was ontgaan. Talbot verklaarde met een kleur als een boei, dat hij niet anders had gedacht dan geplun derd te zullen worden en daarom de vier biljetten wegmoffelde, om niet helemaal berooid te zijn. Dixon gromde toen 't fouilleren achter de rug was. „We zoeken naar 't paard en zitten er op. Na tuurlijk heeft een van de vrou wen een mes. Zij zijn niet één maal gefouilleerd." „Ja," gaf Algernon onwillig toe. Hij gooide 't gesprek vlug over een andere boeg. „We doen verstandig, bij elkaar te blijven tot de dag aanbreekt, 't Is ook 't veiligst." Mansfield protesteerde. „Dus zolang met de armen over elkaar zitten? We kunnen ons beter gaan overtuigen, of de gestolen honderd duizend pond aan boord Zijn." „U zoudt achter 't net vissen, mr Mansfield. De bagage is reeds ln de keuken." Zodra Fenture 't had gezegd, dacht hij aan 't grijs leren valies onder de divan. Hij stapte er heen,-bukte en voelde met een hand. Tot zijn verbazing raakte zij niets. Hij ging plat op de grond liggen om zekerheid te hebben. Zoals hij had vermoed geen valies! Vera Crafts, Steven Healy, Ed gar Wisburn een van deze had 't op de kop getikt, toen Lance Cox in de keuken gebonden en vervolgens naar de kelder ge transporteerd werd. Healy kwam 't allereerst in aanmerking; de biljartbal was reeds in 't bezit er van geweest. Peinzend leunde Algernon tegen de schoorsteen mantel. De puzzle leek hem te in gewikkeld. Slechts één ding stond vast: Donald Blake was 't gelukt 't valies uit 't vliegtuig te halen en naar hier te brengen. Verder werden 't veronderstellingen. Was Blake in opdracht van Vera Crafts er op uitgetrokken? Wa ren die twee bondgenoten ge weest? Er viel veel voor te zeg gen. 't Was ondenkbaar, dat Vera zich in de loggia bevond om de reden, welke zij opgaf midden in de nacht een huis te willen verlaten zonder dat zij wist, waar zij heen zou gaan. Zij wachtte wel degelijk Blake's terugkeer af en zij had hem gesproken óók. Algernon ontveinsde zich de ne telige positie niet, waarin 't meis je verkeerde. Als er politie aan te pas kwam, zou 't er lelijk voor haar uitzien. 1, (Wordt vervolgd)] De Amerikaanse geleerde dr. C. Rogers Mac. Ullough vergeleek dit gevaar met dat van „het pro duceren van ontplofbare en zwaar vergiftigde stoffen onder een dak". „Zelfs als een technisch ongeluk met een reactor betrek kelijk goed afloopt en niemand er bij gedood wordt", zei hij, kan het nodig zijn een grote stad ge heel te ontruimen en alle wate ren van een uitgestrekt gebied onbruikbaar te verklaren, ter wijl het terrein van de reactor zelf waarschijnlijk jarenlang niet zal mogen worden betreden. Daarom liet dr. Mac. Ullough een waarschuwing horen dat wij, tot er in de toekomst waarlijk veilige atoomtoestellen kunnen worden gebouwd, over reactors met de grootste omzichtigheid moeten concluderen en dat wij, ook nadat zij tien jaar lang zon der storingen in bedrijf zijn ge weest, er nog even voorzichtig mee moeten omgaan als op de eerste dag, want een catastrophe zou de vruchtbare ontwikkeling van het gebruik van atoomkracht aanzienlijk kunnen vertragen. De Britse atoomgeleerde dr. W. G. Marley wees er op, dat een reactor-ongeluk, zelfs als het niet meer slachtoffers zou maken dan een ontploffing in een fabriek van chemicaliën, wel veel langer een storende invloed zou hebben op het dagelijkse leven in woon plaatsen van de naburige bevol king. De meeste chemische gif ten kunnen geneutraliseerd wor den en verdwijnen vrij snel, selfs als er geen tegenmaatregelen worden genomen" zei hij, „maar radio-activiteit kan niet geneu traliseerd worden en het staat niet vast, hoeveel men kan be reiken op het gebied van ont smetting. Maar zolang er zelden ongelukken voorkomen en zij be perkt blijven tot het vrijkomen van niet meer dan enkele tiende delen van een megawatt aan splitsingsproducten, vond dr. Marley het niet nodig reactors alleen op ver verwijderde plaat sen te bouwen. Hij was ervan overtuigd dat het, door vast te houden aan gezonde veiligheids normen bij het ontwerpen, bou wen en laten functionneren van een atoomcentrale, mogelijk is de omvang van ongelukken binnen de perken te houden, zodat voor uitgang op het gebied van het ge bruik van atoomkracht niet ge hinderd behoeft te worden door gecompliceerde vestigingsproble men voor grote kernreactors. Volgens een andere Britse ge leerde, dr. J. F. Loutit, mogen wij veilig aannemen, dat „als wij radiobiologisch voldoende zorg besteden aan de mensheid, de rest van de natuur met slechts weinige uitzonderingen voor zichzelf zal kunnen zorgen". Uit gaande van de theorie, dat ge voeligheid voor radio-uitstralng nauw verband houdt met de graad van verfijning door evolu tie, concludeerde hij, dat de mens en zijn huisdier vermoedelijk de eerste slachtoffers zullen zijn van het blootgesteld zijn aan radio-actieve uitstraling. „Deze uitstraling", zo zei hij, „kan n.l. invloed hebben op het bloed en de bloedvormende organen, kan leiden tot de vorming van kan kergezwellen en cataracten en kan de vruchtbaarheid ernstig schaden". Het laatste noemde hij „een zeer ernstig gevaar, waaromtrent door proefnemingen op muizen veel gegevens worden ingewon nen. Daarentegen was volgens hem nog maar zeer weinig be leend omtrent de mogelijke ver mindering van de levende die ren ip verhouding tot de dosis van uitstraling, waaraan een mens blootgesteld is geweest. En nog vrijwel niets is bekend' over het mogelijke genetische effect van uitstraling op mensen, daar alle gegevens in dit opzicht af komstig zijn van proefnemingen op dieren, planten, schimmels, bacteria en zelfs virussen. Wij kunnen slechts gissen naar de verhouding, waarin deze gege vens ook voor de mens gelden", aldus Lautit. „Wij weten, dat wij als gevolg van onze beschaving niet in een staat verkeren, waar in natuurlijke selectie volledig plaats vindt, en toch kunnen wij slechts hopen, dat onze conclu sies omtrent die verhouding niet al te ver van de waarheid ver wijderd zijn. Het enige concrete geval van slachtoffers van uitstraling, dat door spreker over dit onderwerp werd aangehaald, betrof een storing in een Amerikaanse ex perimentele reactor in 1952, waarbij vier laboratoriumem- ployé's aan neutron- en gamma- stralen werden blootgesteld. De klinische waarnemingen, ver richt op die vier patiënten, die slechts enige seconden aan de straling blootgesteld waren, zijn uitvoerig weergegeven in een Amerikaanse verhandeling en deze concludeert, dat abnormale verschijnselen vijf maanden na het ongeval en bepaalde veran deringen in de samenstelling van het bloed zelfs nog na twintig maanden konden worden vastge steld, hoewel alle patiënten zich toch vijf weken na het ongeval weer goed voelden en hun werk konden hervatten. Waarnemers van de conferen tie merkten Woensdagavond met enige verwondering op, dat het ernstigste recente geval, waarin mensen blootgesteld zijn geweest aan radio-actieve stoffen, n.l. dat van de Japanse vissers, tot dus verre bij de verhandelingen over dit onderwerp geheel buiten be schouwing is gebleven en dat het resultaat van de medische waar nemingen op de Japanse vissers verricht, niet aan de conferentie schijnt te zijn verstrekt.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1955 | | pagina 2