srWjWttKSï je-ïJïïïLsr -
De blauwe auto
Herdenkingsplechtigheden te Wageningen
Terneuzen vierde tien jaren bevrijding
Rede Prof. Mr P. S. Gerbrandy
in de Ridderzaal
H.M. de Koningin richt
radioboodschap tot de jeugd
van Nederland
WRIGLEY
AGENDA
Maar vergat, daarbij
de gebrachte offers niet
Ontsnappingspoging
vars Poolse vissers?
Koningin Juliana
en Prins Bernhard bij
dodenherdenking te Baarn
KAuW
Waar op 5 Mei 1945 op een
haveloos pleintje te Wageningen
des middags omstreeks vier uur
oorlogscorrespondenten, fotogra
fen, filmoperateurs en chauffeurs
van geparkeerde geallieerde le
gerwagens en van de op Seyss
Inquart buit gemaakte Mercedes
veui Prins Bernhard met span
ning de komst van de opperbevel
hebber van -het 25e Duitse leger
verheidden, hebben deze Donder
dagmorgen de vlaggen feestelijk
gewapperd rond het bevrijdings-
monument. Op tribunes wachtten
daar, thans tien jaar later, ge
nodigden van vele landen met
spanning op de komst van Konin
gin Juliana. Met haar kwamen
de overwinnaars van 1945: gene
raal Charles Foulkes en Prins
Bernhard.
Deze overwinnaars hadden in
1945 in (het gehavende hotel ,,De
Wereld" eveneens met spanning
gewacht op de Duitsers. Kort na
vier uur waren zij gekomen in
een oude auto, die tegenwoordig
nog niet. goed genoeg voor de
sloop zou worden bevonden. Met
sirenegelqei hadden zij hun nade
ring lateii weten, een uitdaging
die lachwekkend contrasteerde
met de witte vlag, het teken van
onderwerping, die thans nog in
het cafpïtulatiemuseum wordt be
waard. Om half vijf tekende gene
raal Blaskowitz de stukken, die
onvoorwaardelijke overgave van
alle Duitse strijdkrachten in
Nederland onherroepelijk vast
legden. Nederland was bevrijd.
Op het met puin overdekte plein
tje tussen stuk geschoten huizen
in een verlaten stad was op die
dag het einde gekomen van de
lange weg, die Nederland door
oorlogellende had moeten gaan.
'Dit moment heeft de beeldhou
wer Han Richters voor het nage
slacht symbolisch vastgelegd op
datzelfde plein in de „bevrijde
mens", die thans getuige was van
een manifestatie ter herdenking
van de bevrijding van Nederland
tien jaar geleden.
Deze Donderdag in Mei was
WEngeningen het hart van tien
jaar vrij' Nederland. Men her
dacht in een herbouwde, inmid
dels sterk uitgebreide stad, die
nog nooit in zijn bestaan zo vol
•was geweest wat tien jaar gele
den in een verwoeste ledige stad
was gebeurd. Van heinde en ver
waren de mensen naar Wagenin
gen gekomen ami deze manifes
tatie ibij te wonen.
Reeds in de vroegte begonnen
de trottoirs tussen de kleurige
en fleurige „tulpenpalen" zich te
vullen.
"Degen 10 uur was het al moei
lijk een plaats te veroveren, in
het 'bijzonder in de binnenstad,
waar de hoofdstraat door de ver
siering nog nauwer was gewor
den dan zij ai was. Om half elf
kwamen H_ M. Koningin Juliana
en Z. K.H. Prins Bernhard uit
de lichting Ede per auto aan de
Sportpark weg aan. Zij werden
daar verwelkomd door generaal
Foulkes;; de minister, ir Staf; de
commissaris der Koningin in
Gelderland, jirr mr dr C. G. C.
Quarlesvan Ufford, en de burge
meester van Wageningen, mr M,
de Niet Gzn.
langs de Sporïparkweg ston
ier» de paradetroepen reeds op
gesteld tbst hun kapellen.
Na een kort oponthoud bega-
«n de Koningin en de Prins, ge
seten in een crème calèche, die
was bespannen met zes paarden
en twee voorrijders zich op weg
voor de inspectie van de parade
troepen.
Tien minuten later kwamen de
vier Prinsesjes per auto uit Rihe-
nen aan. De Koninklijke familie
nam met het gevolg plaats op
het platform, de vlaggen van de
zeven geallieerde landen wer
den gehesen en het bevrijdings
vuur, gehaald door motorrijders
uit Nijmegen, werd ontstoken.
Een koor, samengesteld uit alle
zangkoren van Wageningen on
der leiding van de heer A. Kette-
larij zong het „Halleluja" uit
„The Messias' van Handel.
Vervolgens sprak generaal
Foulkes.
Na de rede van de Canadese
generaal richtte Hare Majesteit
zich tot haar volk in een rede,
welke wij op de eerste pagina
van ons blad hebben opgenomen.
Nadat H. M. de Koningin haar
rede had uitgesproken besloot
„Geluckigh Vaderlandt" uit Vale
rius gedenkklank, gezongen door
het koor dit gedeelte van de
nationale herdenking.
De koorzang was nauwelijks
ten einde of reeds klonk de mu
ziek van de Marinierskapel, die
de parade opende met tamboers
en pijpers, direct gevolgd door
het detachement adelborsten en
een detachement cadetten. Ach
ter de Nederlandse spits kwamen
het Belgische detachement; het
Canadese detachementhet Fran
se detachement; het Luxemburg
se detachement. Na de Luxem
burgers trokken voorbij het
Nederlandse detachement fuse
liers met aan het hoofd de
koninklijke militaire kapél en het
tamboercorps van de grena
diers; na deze Nederlanders kwa
men het Britse detachement; het
detachement van de Verenigde
Staten; de kapél van de konink
lijke luchtmacht met tamboer
corps; het detachement mari
nierscorps met matrozenhet
detachement stoottroepen; 'het
detachement grondtroepen van de
luchtmacht, alle rrfèt vaandel.
Tijdens de parade stond voor
de aula van de Landbouwhoge
school een erewacht van de stu
denten opgesteld.
Onmiddellijk na de parade op
de begane grond begon de lucht-
parade.
Om half één vertrok het Ko
ninklijk gezin in de richting van
waar de paradetroepen waren ge
komen, namelijk in de richting
Arnhem om bij de Diedenweg
Noordelijk af te slaan en Wage
ningen in de richting Ede weer
te verlaten. De nationale herden
king te Wageningen was hier
mede geëindigd.
Bij het bevrijdingsmonument
bleef de Koninklijke Militaire
Kapel nog enige tijd concerteren
ook liet het koor zich nog enige
malen horen.
TAPE RECORDER WEG...
MAN WEG.
Bij een muziekhandel te Delft
vervoegde zich een man die met
een zeer geloofwaardig verhaal
de bediende tot afgifte van een
ape-recorder ter waarde van on
geveer 900 gulden wist te bewe
gen. Het apparaat zou bestemd
zijn voor een der gezantschappen
in Den Haag. De man gaf zijn
naam en adres te Delft op en zei
dat de rekening aan dat adres
kon worden gepresenteerd. Toen
echter de rekening werd aange
boden bleek de man met de Noor
derzon te zijn vertrokken. Hij had
ook de kamer, welke hiji enige
dagen tevoren had betrokken, en
het pension niet betaald.
VRIJDAG 6 MEI.
TERNEUZEN. Luxor-Theater,
8 uur: „Sabrina".
Concertgebouw, 8 u.: „Maar
ten Luther."
ZATERDAG 7 MEI.
TERNEUZEN. Luxor-Theater,
8 uur: „Sabrina".
Concertgebouw, 8 u.: „Duel
in de Jungle".
Terrein W. Bolwerk: 3.30 uur:
Tern. BoysNieuwdorp.
AXEL. Het Centrum, 6.30 en
9 uur: „We gaan naar Monte
Carlo".
bijeenkomst in de Ridderzaal te
Den Haag heeft de oud-minister
president prof. mr P. S. Gerbran
dy, Woensdagmiddag een rede
uitgesproken, waarirj. hij o.m.
zeide:
„De bevrijding van 5 Mei 1945
vergeten, dat zullen we nimmer.
Het herdenken op de wijze zoals
wij dat elk jaar gewend werden
hier te vieren, dat geschiedt
thans voor het laatst.
Dat zulk een laatste herdenking
wordt vereerd met de tegenwoor
digheid van Hare Majesteit de
Koningin, die met haar woorden
en haar verbindingen met staats
lieden als de president van de
Verenigde Staten van Noord-
Amerika, de heer Roosevelt, in
de bevrijdingsoorlog haar persoon
heeft gegeven, zet aan onze her
denking luister bij.
Dat Z. K. H. Bernhard, Prins
der Nederlanden, oud-bevelheb
ber der binnenlandse strijdkrach
ten, wiens persoonlijk aandeel in
de vrijheidsoorlog zo betekenend
is, tot ons het herdenkingswoord
zal richten, wordt door ons allen
met dankbaarheid en vreugde be
groet.
Nu bijna 15 jaar geleden stort
ten de Hitler-horden zich zonder
ultimatum, zonder aanleiding of
oorzaak, zonder dat het Duitse
volk begreep waarom, op dit vrije
land en dit vrije volk om 'het voor
immer in de macht van een na
tionaal socialistisch Germanen-
dom te brengen.
Toen na niet vele dagen het ge
hele land onder de hiel van de
bezetter lag, was het Nederland-
m Krabben peuteren
Hllid maakt de kwaal "Weed» se volk enige tijd volkomen van
erger. De heider vloeibare de wijs. Maar dat duurde niet
potd£ door.^zufvert,'ont- men wist spoedig, dat de
smet en geneest de huid. strijd niet ten einde was. Onder
ewcEiMHtaa tïgem "STEh Yfe leidin£ van Koningin Wilhelmina
mhbaahpqeminge.n P |B. Kgy. buiten en binnen Nederland on-
HOEiSTO? - 3ALsʫ- zeep der leiding van hen, die terstond
begrepen waarom het ging, werd
de oorlog voortgezet. Een gealli
eerde oorlogvoering kwam 5n het
aanzijn, 'n nationaal binnenlands
verzet rees omhoog.
Die dubbele strijd leidde tot een
eigensoortig gemeenschappelijk
front.
Dat front heeft momenten van
de grootste benauwenis gekend.
Ik breng ten bewijze daarvan
slechts In herinnering twee episo
den.
De eerste is van Juni 1940 na
Duinkerken. De beangstigende
toestand blijkt tussen de regels
Ter opening de plechtige door uit de woorden door chur.
chili op 4 Juni 1940 gesproken in
het Britse parlement:
„Zelfs ofschoon grote streken
vah 'Edbapd en veel oude en be
roemde staten zijn gevallen of
nog zouden vallen In de greep
van de gestapo en in het hate
lijk apparaat van het Nazi-regi
me, wij zullen verflauwen noch
falen. Wij zullen voortgaan tot
het einde, wij zullen vechten in
Frankrijk, wij zullen vechten
op zeeën en oceanen, wij zullen
vechten met steeds groeiend
vertrouwen en steeds groeiende
kracht in de lucht, wij zullen
ons eiland verdedigen, koste
wat het wil".
De tweede episode, waaraan ik
herinner, en die niemand onzer
ooit vergeet, is die tegen het ein
de als Nederland in tweeën ligt
gescheurd, reden tot juichen, in 't
Zuiden, dat bevrijd is, het Noord
westen kermend in de omarming
des doods.
Korporaal Hitier, de snoevende
demagoog, snelt tenslotte zijn on
dergang tegemoet omdat hij in
zijn trotse waan, meende een we
reldstrateeg te zijn, die de raad
van zijn beste generaals in de
wind kon slaan. Hij' valt letterlijk
en figuurlijk in zijn eigen zwaard.
De inspiratie van het Neder
lands verzet is een instrument tot
de overwinning geweest.
Zo is na de 'bange nood ook
tegen het einde van de honger
winter was de situatie in Europa
hoogst ernstig eindelijk op 5
Mei de dag aangebroken dat wij
gesteld werden voor de vraag:
wat hebben wij van nu af met on
ze herwonnen politieke onafhan
kelijkheid te doen?
Zo is nauwelijks op tijd de cel
droom van de geboeide dichter
in vervulling gegaan;
Nu is de vrijheid uitgebroken.
Een nieuwe lent', die niemand
[stuit.
de vrucht is in de schoot ont-
[loken,
de vogel hoort een stem, vliegt
[uit.
De bloesem berst uit jonge
[loten,
er stijgt 'n lied uit alle dingen,
de halm is in de aar geschoten,
en alle torens zingen".
Woensdagavond heeft Terneu- j PROCLAMATIE,
zen op eenvoudige maar indruk- In de vroege morgenUren reed
W1lze d® doden hei - een geluidswagen door de nog
dacht, (he in de strijd om de vrij- stille straten en werd op verschil-
heid zijn gevallen. jlende punten van de stad halt ge-
Van de openbare gebouwen en 'houden om een proclamatie be-
vele woningen woei de vlag half
stok toen om half acht een lange
stoet zich in beweging zette.
Voorop de Harmonie en de na
bestaanden van de gevallenen,
personeel van de Rijkswater
staat. geestelijke en wereldlijke
autoriteiten, padvindsters en ver
kenners en tenslotte vele honder
den uit alle rangen der bevolking.
Heel deze lange stoet ging zwij
gend, onder Ibegeleiding van het
sonore geluid der kerkklokken
en de sombere klank der trom
mels naar het monument aan de
Westsluis.
Daar aangekomen kondigde
een verre sirene het einde van
het klokgelui aan en werden on
der het neerhalen der vlag twee
minuten stilte in acht genomen.
Twee minuten, waarin de ge
dachten teruggingen naar hen,
die in de strijd voor de bevrijding
van ons vaderland hun leven of
ferden. Twee minuten om op te
Zien naar de onverzettelijke steen
klomp, waaruit even onverzette
lijk een vuist opstijgt, een zwaard
omklemmend, niet om te doden,
maar om een teken te zijn dat
ook het nageslacht even stand
vastig voor zijn vrijheid zal vech
ten.
Bij de krans, die van gemeente
wege aan de voet van het monu
ment was neergelegd, werden
nog vele eenvoudige ruikers ge
voegd. Daarna speelde de Harmo
nie onder doodse stilte 't „Dank
gebed" uit „Valerius" Gedenck-
klanck".
Het was geen stralende Mei
avond. Een eenzame meeuw zeil
de op 'brede vleugels op de gure
wind. De maan kwam van achter
de wolken, weggetrokken door 'n
wilde wind. Maar alles was groen
en jong en men hoorde de vogels
hun avondlied fluiten. Er is weer
nieuw leven. De natuur begint
weer opnieuw. En ook wij moeten
telkens weer opnieuw beginnen.
5 MEIEEN FEEST.
Een harde, bijna stormachtige
wind, een loodgrauw, jagend
wolkendek en een regenbui wa
ren niet erg (bemoedigend voor
deze feestdag. Maar gelukkig be
terde het weer.
Aan Britse schepen op de
Noordzee- is verzocht uit te zien
naar tien bemanningsleden van
de Poolse treil er „Cieterzew". Zij
zouden de treiler in volle zee, tus
sen Noorwegen en Schotland, in
reddingsboten hebben verlaten
en op weg zijn naar Schotland,
waar zij politiek asyl zouden wil
len vragen.
Deimegeiijkheid bestaat, dat zij
reeds zgn opgepikt door een der
Britse treiters die in dat gebied
vissen, af door het Poolse motor
schip „Morska Wola", het moe
derschip van de Poolse haring
vloot. In hei; laatste geval zouden
de mannen onder arrest staan.
Aan vanhei ijk waren Dinsdag
ochtend noodseinen van het schip
opgevangen, waarin de positie
werd opgegeven als 59 graden
Noorderbreedte en 2 graden
Oosterlengte. In dij bericht werd
gezegd: .snelheid negen knopen,
koers Z.W. Ik vaar naar Peter
head. Mijn naam is Cieterzew.
Zaad een vliegtuig of een klein
schip, snel".
Een andere Poolse treiler, de
„Fishing Faith", seinde later, dat
Mj in de buurt van de „Cieter
zew" was*. Een uur later werd
van de „Fishing Faith" het be
richt ontvangen: het schip ver
keert niet in groot gevaar. Wij
gaan langszij <In aansl. op dit
bericht seinde de „Morska Wola":
„Geen sleepboot- of andere hulp
nodig De Morska Wola verleent
zelf hulp'J
Enige schepen, die reeds op
weg waren naar de „Cieterzew"
om hulp te verlenen, wijzigden
daarop hun koers weer.
In latere berichten, ontvangen
van een Noors kuststation, werd
gezegd, dat de treiler mogelijk
was verlaten door de bemanning,
ap drie" af vier man na, die niet
in staat waren het schip te be
sturen..
Koningin Juliana en Prins
Bernhard hebben Woensdag
avond de dodenherdenking op
het Stationsplein te Baarn bij
het monument voor de gevalle
nen bijgewoond. De Koningin
en de Prins arriveerden om vier
minuten voor acht. Zij legden
eerst een krans van aronskel
ken, waaraan linten in de Neder
landse kleuren, bij het monu
ment.
Daarna begaven zij zich in ge
zelschap van de burgemeester
van Baarn, de heer S. J. van
Beeck Calkoen, en de heer P. Mo-
ritz, de leider van het verzet tij
dens de oorlogsjaren in' Baarn,
naar de grote kastanjeboom op
het plein en namen hier de twee
minuten stilte in acht.
Ongeveer tweeduizend perso
nen namen deel aan de plechtige
herdenking.
kend te maken van de volgende
inhoud:
„Stadgenoten,
Heden 5 Mei 1955 is het tien
jaar geleden, dat ons volk zijn
vrijheid herkreeg.
Na een ontzaglijke grote of
fers vergende strijd heeft de
vrije wereld getriomfeerd over
knechtschap en dictatuur.
Groot is onze vreugde, diep is
onze dankbaarheid, wanneer
wij vandaag de tiende verjaar
dag van onze bevrijding geden
ken.
Het feestcomité nodigt U allen
uit omi gezamenlijk het bevrij
dingsfeest te vieren.
Zingt uw vreugde en uw dank
baarheid uit over het wonder
van de 'herkregen vrijheid. Ont
plooi het aloude rood-wit en
blauw, laat de feeststemming
over U vaardig worden.
Leve de Koningin!
Leve het Vaderland!"
DANK AAN GOD.
Tussen 8 en 10 uur werden in
alle kerken diensten gehouden
om God te danken voor de grote
gave der vrijheid en om inhoud
en doel te geven aan deze feest
viering.
Om 'half elf begonnen de klok
ken hun feestklanken over de
stad uit te strooien.
Hoewel er nog een sterke wind
stond, verhelderde de hemel en
kwam het zonnetje te voorschijn,
dat 'n stad boordevol feestvreug
de te zien kreeg met een Markt
waar meer dan duizend kinderen
stonden aangetreden en daar om
heen honderden en honderden
toeschouwers.
OPENING.
Om elf uur was het ogenblik
aangebroken waarop door de
voorzitter van het 5 Mei-comité,
de heer S. W. Henry, de feeste
lijkheden officieel werden inge
zet.
De heer Henry richtte zich met
een welkomstwoord tot de stad
genoten en heette hen namens 't
feestcomité hartelijk welkom op
dit bevrijdingsfeest.
„Wij vieren deze dag", aldus spr.
„om te gedenken dat wij 10 jaar
geleden werden bevrijd uit een
zuivert de adem - verhoogt
uw energie en levenslust
heerlijk - verfrissend
In het nationale programma,
dat over de zenders Hilversum
I en II Woensdagmorgen van
half elf tot elf uur is uitgezon
den ter herdenking van de geval
lenen, heeft H. M. de Koningin
zich tot de Nederlandse school
jeugd gericht.
H. M. de Koningin zeide:
„Behalve tot de grote mensen
zou ik graag ook een woord tot
jullie willen richten de kinde
ren die al oud genoeg zijn om
zelfstandig te denken en de jon
geren die toch nog niet tot de
volwassenen behoren omdat
wij diep blij en dankbaar zijn,
dat wij tien jaar geleden onze
vrijheid hebben teruggekregen.
Het grootste deel van jullie
leven heeft bestaan uit deze tien
jaar na de oorlog en je oorlogs
herinneringen, hoe deze ook zijn,
zijn aan gebeurtenissen, die voor
jullie al heel lang geleden zijn.
Ik kan dus begrijpen, dat jullie
je niet erg deelgenoot voelen
aan het herdenken van een tijd,
die van je ouders was.
Maar wij kunnen de geschiede
nis vergelijken met een weefsel,
waaraan ieder geslacht zijn deel
weeft. Op jullie beurt is het aan
jullie goed inzicht overgelaten
om daarin goed de draad, die
van zuiver goud is, in het oog te
houden. Die is daar ingeweven
door hen, die doodeenvoudig
niet anders meenden te kunnen
doen dan het goede te kiezen en
het kwade te verwerpen. Dat is
het voorbeeld, dat gedurende die
oorlogstijd door zoveel mensen
gegeven is, zó, dat zij er hun
leven voor over hebben gehad.
De kwade machten hadden geen
eerbied voor het leven op aarde,
afstonden, deden dat, om het
lange, bange oorlogsnacht." Na
in onze kerken of thuis te heb
ben gedankt, gaan wij nu feest
vieren en er is geen enkele dag
in het jaar die zoveel aanleidüng
tot feestvieren geeft".
Zich speciaal tot de kinderen
wendend, zei de heer Henry:
„Jullie weten niet, of misschien
nauwelijks wat de oorlog bete
kend heeft. Maar jullie ouders en
onderwijzers hebben het jullie
zeker verteld en daarom gaan wij
nu met een blij gemoed en een
dankbaar hart feest vieren".
Op zijn verzoek werd onder be
geleiding van hoomsignaal de
vlaggen van» alle vrije naties ge
hesen en opende de heer Henry
officieel de feestelijkheden.
ALLEEN KINDEREN KUN
NEN BLIJ FEEST VIEREN.
Burgemeester mr Tel'legen, ere
voorzitter van het 5 Mei-comité
zeide met dankbaarheid en vreug
de het woord te voeren.
Zich tot de kinderen wendend
zeide mr Teilegen: „In de kerk
en thuis hebben jullie gehoord
wat dit feest betekent en wat het
betekenen moet.". Spr. wees de
kinderen op de bekende feiten
uit de geschiedenis van de 80-
jarige oorlog. De strijd, die is
gevoerd en de listen die werden
aangewend. Hij herinnerde aan 't
beleg en het ontzet van Leiden
en hoe ieder jaar, ter herinnering
brood en haring aan de bevol
king wordt uitgereikt.
Deze bevrijding is nog niet in
de geschiedenisboeken opgete
kend, maar staat wel in de har
ten der mensen geschreven, aldus
de burgemeester.
Mr Teilegen herinnerde aan de
haat, de ellende en de honger, die
werd geleden; de mannen en
vrouwen, die zijn gevallen toen
zij trachtten zich tegen de maat
regelen van de onderdrukker te
verzetten. En toen de bevrijding
daar was, vielen vele mensen op
straat op de knieën om God te
danken.
Ik spreek het liefst tot kinde
ren, aldus de burgemeester, om
dat alleen kinderen blij feest kun
nen vieren.
„Dit is het grootste feest dat
Nederland vieren kan, want door
Gods 'hand zijn wij bevrijd. Het
is een grote gave, dat wij kun
nen denken, zeggen en schrijven
wat we willen, zonder daarvoor
te worden gestraft. Maak deze
dag tot een groot feest door het
rood-wit en blauw in de zon te
laten wapperen".
KINDERZANG.
Begeleid door de Harmonie zon
gen de kinderen het „Wilhel
mus", „Wij leven vrij", „Gelukkig
is het land" en het eerste en
laatste couplet van het Zeeuws-
Vlaamse volkslied.
De 'heer Henry dankte kinde
ren en onderwijzers en kondigde
een rondgang aan van de Harpuo
nie door de stad, richting Ttio-
lensstraat en Donze-Visserstraat.
Toen de voorzitter aan het on
derwijzend personeel toestem
ming bad gevraagd en gekregen
om de kinderen achter de Har
monie te laten gaan, werd dit
met een laaiend enthousiasme en
een gezwaai van honderden vlag
getjes door de kinderen ontvan
gen.
Zo werd het steeds drukker in
de Terneuzense straten en zag
men overal blije gezichten, viog-
door
A. H. VAN OMMEN.
120)
„Ja.... Ik kwam u even vra
gen, of u het schot óók hebt ge
hoord," antwoordde Bak.
„Schot?Welk schot?"
Bak scheen verbaasd. „Vijf mi
nuten geleden is mijnheer Tien
hoven in zijn kamer doodgescho
ten", verduidelijkte hij.
Hazelaar sloeg langzaam de
dekens weg en liet zijn blote voe
ten over de rand van het bed
bungelen. Hij streek eens met de
hand over z'n kale schedel en zei,
alsof hij tegen zichzelf sprak:
„Zodus Mickey hebben ze
tóch te pakken-gekregen.
„Wat bedoelt u daarmee?" vroeg
Bak snel.
„Tja... ik sprak hem gister
morgen nog even op z'n kamer.
Hij scheen zich nogal te interes
seren voor de moord in de Kalf
jeslaandeed uitkomen, dat
ie meer wistalthans iets ver
moedde. Hij heeft dit vermoeden
waarschijnlijk ook tegen de an
deren uitgesprokenóók tegen
de verkeerde en die heeft 'm nu
Nadruk verboden.
voor altijd de mond gesnoerd,"
was het antwoord.
Bak had direct geconstateerd,
dat de man in zijn onderkleding
in bed lag, zónder pyama en dit
stelde hem aan de ene kant ge
rust en aan de andere kant om
begrijpelijke redenen teleur. Hij
begaf zich weer naar de deur en
voordat Hazelaar vragen kon
stellen, zei hij: „Mijnheer Haze
laar, evenals de andere gasten
moet ik ook u verzoeken uw ka
mer te houden."
„Natuurlijk. Draait u 't licht
even achter u uit?"
Aan welk vriendelijk verzoek
Bak voldeed.
Terwijl hij de trap afdaalde,
bedacht hij, dat het feit, dat Ha
zelaar in zijn onderkleding in
bed lag, klopte met de verklaring
van de andere gasten en het
dienstpersoneel, dat zij de oude
man niet op de trap waren tegen
gekomen, toen zij de trap afren
den. Zou Hazelaar de dader zijn,
dan zouden toch zeker de huis
knecht, het dienstmeisje of de
beeldhouwer hem zijn tegenge
komen! Dat de andere bewoners
van de tweede étage het schot
wél hadden gehoord en Hazelaar
niét, zei nog niets. Hij was in
zijn eerste slaap en die kon bij
sommige mensen vooral oudere
zeer vast zijn. Mocht dus het
feit, dat Hazelaar niet tegelijk
met de anderen naar beneden
was gekomen op zichzelf ver
dacht zijn, thans moest Bak er
kennen, dat de man net zo min
of net zo veel verdacht was als
de anderen.
Hij was weer in de hal aange
land en probeerde de keuken
deur, die toegang gaf tot de ach
tertuin. Gesloten.... Hij ontsloot
de kamer waar het lijk lag,
draaide het licht aan en begon
daar een nauwgezet onderzoek
echter zonder ook maar iets aan
te raken. Dat liet hij aan de dac-
tyloscopische dienst over. Bewij
zen of stille getuigen van de
misdaad vond hij echter niet en
ook de zo begeerde revolver
bleef onvindbaar. Waar de dader
dit wapen zo vlug had kunnen
verbergen, begreep hij maar niet.
Precies wat inspecteur Bijlman
steeds gezegd had: hij had met
een gewiekste en geslepen kerel
te maken! Iemand die practisch
zonder fouten werkte.
Bak keek even door het open
staande raam. Ook daar, zoals
om het gehele pension, vastge-
trapt grind, waarin geen voetspo
ren werden achtergelaten, als
ja als de dader door dit raam
was binnengekomen, welke ge
dachte hij echter reeds bij voor
baat had verworpen. Waarom
echter?... Veronderstel, dat Bel
fort.... Verdorie ja, Belfort!
Waar zat die op het moment van
de moord? De pensionhouder
moest toch in ieder geval even
van het gebeurde op de hoogte
worden gebracht.
Hij tuurde voor zich uit in de
duisternis en op dit ogenblik zag
hij in de tuin het puntje van een
brandende sigaret aangloeien.
Snel trok hij het hoofd terug,
knipte het licht uit, rende de ka
mer uit, sloot de deur en verliet
het huis door de voordeur. Hij
vermeed het krakende grindpad
en liep over het gras langs de
struiken naar de achterzijde en
zijn snel voortglijdende gestalte
was tegen de donkere achter
grond nauwelijks te onderschei
den. Hij stond even stil om zich
te oriënteren, waar hij het licht
puntje had waargenomen. Daar.,
daar zag hij 't weer. Met de
dienstrevolver in de vuist sloop
hij in gebukte houding voor
waarts.
„Grr.r, waf waf!"
„Koost!"
(Wordt vervolgd.)
leven op de wereld en in Neder
land mooi te laten zijn in de toe
komst. En zij, die de veerkracht
vonden hun geschonden leven
weer op te nemen, toonden daar
door hoe wonderbaarlijk veel er
van het leven kan worden ge
maakt.
Iedere keer dat men tien jaar
verder is, zijn het weer heel an
dere eisen waar de mensen aan
moeten voldoen en jullie ont
komt er niet aan je te beraden
op wat er vooral in de toekomst
van je gevergd zal worden. Aan
jullie is het te tonen, dat je op
jullie manier niet onder hoeft te
doen voor wie je voorgingen en
dat je hoog zult houden al dat,
waarvan je voelt, dat je het hoog
houden moet.
Dit kunt je tonen door, kome
wat kome, je eerbied voor het
leven te laten blijken in het al
gemeen, en in het bijzonder voor
dat van anderen".
De minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen
had zich, zoals is gemeld, tot
de gemeentebesturen en tot de
besturen van bijzondere scholen
gewend met het verzoek al het
ziek; het was feest.
Inmiddels hadden de kleintjes
van alle kleuterscholen en de
laagste klassen van alle lagere
scholen 'het Concertgebouw tot in
de uiterste hoeken bezet om te
kunnen genieten van enige aardi
ge kinderfilmpjes.
DE JEUGD AAN 'T WOORD.
Toen- te ongeveer half twee de
sirene loeide, waren er ongeveer
duizend 'kinderen in „Oranje-
kwartier" en „Bloemen/buurt"
verzameld, om het aloude Neder
landse ganzenbordspel te spelen.
Doch niet alleen de kinderen,
ook vele toeschouwers wandelden
van post tot post om de verrich
tingen van de jeugd gade te
slaan. En hoewel een stormach
tige Westenwind nogal eens spel
breker was, alles is uitstekend
verlopen en verdienen de organi
satoren zeker een woord van lof.
Er waren veel amusante mo
menten en heel wat daarvan zijn
gefilmd of gefotografeerd. Of
denkt U dat het niet amusant is
als je een tiental hoofdjes in de
„schand'blokken" ziet. Of als ze
tevergeefs springen om een stuk
koek te happen, te zien zaklopen,
spijkers in een balk slaan en zo
mogelijke te doen om in iedere nog een veertigtal?
school de leerlingen gezamenlijk
naar deze boodschap te laten
luisteren.
De tekst der boodschap is af
gedrukt op een plaat, waarop de
kunstenaresse Jenny Dalenoord
uit 's-Gravenhage een randver
siering heeft aangebracht. On
der de tekst van de ifoodschap is
de handtekening van Hare Ma
jesteit gereproduceerd.
De in kleurendruk uitgevoerde
randversiering bevat symboli
sche beelden van verwoesting en
wederopbouw. Van de plaat zijn
één en een kwart millioen stuks
gedrukt. De minister van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen
heeft bevorderd, dat de plaat
op 4 Mei werd uitgereikt aan
de leerlingen van de vijfde en
zesde klasse van het lager onder
wijs, aan de leerlingen van het
voortgezet lager onderwijs, het
u.l.o., het voorbereidend hoger
en middelbaar onderwijs, het nij
verheidsonderwijs en de kweek
scholen, zowel op de openbare
als op de bijzondere scholen.
Aan de Nederlandse jeugdge
meenschap is een aantal dezer
platen beschikbaar gesteld ten
einde die uit de reiken aan de
niet-schoolgaande jeugd tot de
leeftijd van achttien jaar.
De jeugd heeft genoten, maar
óók de volwassenen.
In de pauze van de gecostu-
meerde voetbalwedstrijd aan de
Molendijk werden de prijzen uit
gereikt aan de hiernavolgende
jeugdige prijswinnaars.
Groep 6: Paul Pieters; Huib Al-
bregts; Willy Huissen; P. v. Dam
me; Harry van Tiel; P. Harms;
R. van Duyse; Eddy Meijers; F.
Geers en H. Verschuren.
Groep 12: W. Burger; H. v. d.
Brink; G. Viveen; W. Wentink;
R. Vroegop; R. de Leijzer; M.
IJsebaert; H Gort: A. Snap en
C. Loof.
Groep 37: Jan van Bendegem;
Hans v. d. Bent; Daan Hamelink;
Hans Ekhardt; Rinus Witte; A.
v. d. Berge; Kees v. Drongelenen
Jas Dieleman.
Groep 43: Lia Schutte, Loesje
Hupkens; Fientje v. Pienibroek;
Toos Bareman; Trudie Michiel-
sen; Corrie v. d. Enden; Hannie
Sehoonakker; Ria de Jonge; Wil
lie Steketee en Elly Schalk.
Groep 49: Ineke Verschoor;
Suus Ollebek; Ria van Daimime;
Jannie Schutte; Lieneke Harms;
Margriet v. Houcke; Corrij Ter-
