Persconferentie van John
McCarthy op het
MATJE.
In Hanoi stijgen de prijzen
JAPAN HEEFT VEEL ZORGEN
Radiorede van Salazar
Wat brengt de Radio
EILAND IN DE
SCHOOT DER WINDEN
Amerikaans-Philippijns plan
inzake agressie
Melk
het
TWEEDE BLAD
Donderdag 12 Augustus 1954
9e Jaargang No. 3224
VUURGEVECHT
TE HAVANA.
DE EVACUATIE VAN
NOORD-VIETNAM.
CONSUMENTEN
PRIJZEN STABIEL.
HERTOG VAN
EDINBURGH
IN NOORD-CANADA.
vis
en
weer
PRES. EISENHOWER
TEKENT
WETSONTWERPEN.
TIENDAAGSE OP
BRONWATER.
DE VRIJE ZEEUW
Dr Otto John, het naar Oost-
Berlijn uitgeweken gewezen
hoofd van de Westduitse „Bureau
tot bescherming van de grond
wet", heeft op een persconferen
tie onder meer verklaard: „Ik
ben en blijf geestelijk zo vrij en
onafhankelijk als ik steeds ge
weest ben". Door uit te wijken
naar Oost-Duitsland had hij de
zelfde stem van zijn geweten ge-
volgdi, die hem er in 1933 er toe
bracht om tegen de nazi's te
strijden.
Op de persconferentie waren
ook ongeveer 100 Westerse jour
nalisten. Zij was georganiseerd
door de Oostduitse „commissie
De senaatscommissie die een
onderzoek zal instellen naar da
gedragingen van senator McCar
thy heeft in het bijzonder be
langstelling voor. de beschuldi
gingen, dat MacCarthy er bij
regeringsfunctionarissen op
heeft aangedrongen hem in strijd
met door hen afgelegde eden in
lichtingen te verschaffen, aldus
heeft een lid van de commis
sie medegedeeld. Beschuldigin
gen van dien aard werden ge
uit door de senatoren Flanders,
Fullbright en Morse. Volgens 't
commissielid is dit een van de
kwesties, waarmee de zaak tegen
MacOarthy valt of staat.
De speciale commissie van de
Amerikaanse Senaat, die is be
last met het onderzoek naar het
gedrag van MacCarthy heeft
besloten, dat de zittingen van de
commissie openbaar zullen zijn
en dat senator MacCarthy het
recht zal hebben getuigen, die
voor de commissie verschijnen,
te ondervragen. De eerste ver
gadering zal op 30 Augustus
plaats vinden. De besprekingen
zullen echter niet door de televi
sie uitgezonden worden.
De commissie zal zich een oor
deel moeten vormen over 46 be
schuldigden, die door een aantal
senatoren tegen MacCarthy zijn
uitgebracht.
Twee politie-agenten en de
jonge zoon van de voorzitter van
't gemeentebestuur van Havan
na zijn ernstig gewond, in een
vuurgevecht tussen de politie en
de partijgangers van een teleur
gestelde candidaat voor de func
tie van wethouder.
De candidatuur dwong de func
tionaris en zijn zoon in een auto
te stappen om bij de secretaris
er op aan te dringen, de notulen
van de over de candidatuur ge
houden vergadering in zijn voor
deel te veranderen.
Toen de politie deze auto, die
door een auto van partijgangers
van de teleurgestelde candidaat
werd gevolgd, aanhield, openden
deze het vuur.
De Amerikaanse schout-bij
nacht Sabine en het hoofd van
de Amerikaanse missie voor mi
litaire hulp aan Indo-China, ge
neraal O'daniels, hebben Dinsdag
te Haiphong met Franse en Viet
namese autoriteiten van gedach
ten gewisseld over de evacuatie
van honderdduizenden Vietname-
zen, die Noord-Vietnam willen
verlaten.
Zoals bekend, bood de Ameri
kaanse regering Maandag aan bij
het transport van de vluchtelin
gen te helpen. Volgens gezag
hebbende Amerikaanse kringen
zou de Amerikaanse vloot van
plan zijn hiervoor schepen uit
Japan en Korea naar Haipong te
■enden.
Wij leven op het ogenblik in
een periode van een opmerkelij
ke stabiliteit van de consumen
tenprijzen, zo blijkt uit cijfers,
die door de internationale ar
beidsorganisatie zijn gepubli
ceerd.
De organisatie maakte bekend,
dat van de 87 landen, waarvan
de prijzen zijn bestudeerd, onge
veer 2/3 in 1953 wijzigingen in
consumentenprijzen van niet
meer dan 4 procent ondergingen
en in 44 landen ondergingen de
prijzen in 1953 slechts een veran
dering van 2 procent of minder.
In slechts 15 van de bestudeer
de landen kwamen prijsstijgingen
voor meer dan 10 procent. In
het rapport van de organisatie
werd er echter op gewezen, dat
het niet zeker is, dat door poli
tieke of economische ontwikke
lingen niet plotseling een einde
gemaakt kan worden aan deze
stabiliteit. De stabiliteit van de
consumentenprijzen duurt thans
echter reeds twee volle jaren en
het grootste gedeelte van de we
reldbevolking heeft er de vruch
ten van geplukt. Communistisch
China en de Oost-Europese lan
den, die geen regelmatige prijs-
statistieken publiceren, zijn niet
in de studie opgenomen
voor de Duitse eenheid", een
door de Oostduitse regering ge
steund orgaan.
John was vergezeld van Wil
helm Girnus, een lid van deze
commissie. Zijn gezicht was door
de zon gebruind en hij keek ern
stig. Voorts waren er enige
waarnemers van de Oostduitse
regering, onder meer een zekere
kolonel Bormann van de veilig
heidsdienst.
John zei zich er niet om te
bekommeren, dat hij van verraad
beschuldigd werd. Het was niet
de eerste maal en het was ook
geen toeval, dat deze beschuldi
ging geuit werd door dezelfde
personen die hem van verraad
beschuldigd hadden toen hij in
1944 deelnam aan het complot
tegen het leven van Hitier.
„Ieder die mij kent weet, dat
ik geen communist ben". John
zei naar Oost-Duitsland te zijn
gegaan, omdat hij voor zich zelf
daar de beste kansen zag om een
Duitse hereniging te helpen be
werkstelligen en om te werken
tegen het uitbresen van een
derde wereldoorlog.
„Ik sta hier, omdat ik nergens
in het Westen, en zeker niet in
West-Duitsland, een dergelijk ge
hoor zou krijgen".
John zei verder het Duitse
volk te willen waarschuwen"
voor het dreigende gevaar".
Het communisme, zo vervolg
de hij, of u er van houdt of niet,
is een werkelijkheid, die de Brit
ten „op intelligente wijze" heb
ben aanvaard. Zij zochten naar
een modus vivendi voor het com
munistische deel van de wereld.
De Amerikanen willen volgens
John het communisme niet er
kennen, omdat zij een gewapen
de wereldkruistocht tegen het
communisme nastreven.
John ontkende op desbetref
fende vragen, dat hij aan zijn
vrouw geschreven had, dat hij
gedwongen was om in Oost-Ber-
lijn te blijven. Met „gedwon
gen" had hij slechts op zijn eigen
geweten gedoeld. Op de vraag
of hij met naar Oost-Duitsland
uit te wijken handelde in de
geest van de samenzweerders
van Juli 1944, antwoordde John,
dat graaf Von Stauffenberg (die
de voor Hitier bestemde bom
wierp) niet voor een „Bundes-
republik" (WestjDuitsland) was
gevallen.
Op de vraag waarom hij naar
Oost-Duitsland was gegaan om
het nazisme in West-Duitsland te
bestrijden en een verklaring in
de geest van die van vandaag
niet in Keulen, Londen of bij
voorbeeld Kopenhagen had afge
legd, antwoordde John, dat, in
dien hij de verklaring in West-
Duitsland had afgelegd, de mo
gelijkheid zou hebben bestaan,
dat hij op grond van de beschul
diging van geheimen te hebben
verraden gearresteerd had Kun
nen worden.
In West-Duitsland had hij zich
niet actief in de politiek begeven,
omdat dit niet zijn taak was, zo
lang hij hoofd was van het bu
reau voor de bescherming van
de grondwet.
John zei dat „de wildste nazi's"
in West-Duitsland de overhand
kregen. Hij zelf was ongerust
over „de infiltratie van nazi's in
de vrije democratische partij,
met welker democratische krach
ten ik mij zeer nauw verbonden
gevoel".
Toen Wolfgang Höfer, een
Amerikaanse agent die twee we
ken geleden zelfmoord pleegde,
hem even voor de 20ste Juli had
medegedeeld, dat de Amerikaan
se contra-spionnagedienst zijn,
Johns' gangen naging, was hij
tot het besef gekomen, dat hij in
West-Duitsland geen nuttig werk
meer kon verrichten.
John zeide zijn besluit spon
taan op 20 Juli genomen te heb
ben toen hij- veel nagedacht had
over hetgeen de laatste tien jaar
gebeurd was.
Op de vraag, hoe hij afwist
van de zogenaamde geheime
protocollen bij het verdrag voor
een Europese verdedigingsge
meenschap, antwoordde John:
„ik wist van hun bestaan af door
mijn officiële werkzaamheden".
Toen hem gevraagd werd, of
men hem niet gedwongen had
staatsgeheimen aan de Sowj et-
Russische of Oostduitse autori
teiten te verraden, zeide John:
„Ik heb alle mensen hier ge
zegd, dat ik slechts dat zal ver
tellen wat ik nodig vind, maar
ook geen woord meer".
Desgevraagd verklaarde John
„jammer genoeg" niet in Moskou
geweest te zijn.
Wat zijn plannen voor de toe
komst betrof, deelde John mede,
dat hij een boek of brochure wil
schrijven.
Bij zijn bezoek aan de Ver
enigde Staten in Juni van dit
jaar, zo zeide John verder, werd
het hem volkomen duidelijk, dat
volgens de Amerikaanse politiek
Duitse soldaten voor de kruis
tocht tegen het communisme in
Europa beschikbaar gesteld zou
den moeten worden. „In Ame
rika wordt een oorlog voorbe
reid in een hysterische angst
psychose", aldus John, die van
mening was, dat de „eenzijdige
banden van Duitsland aan
de Amerikaanse politiek van
kracht" zoals zij door Ade
nauer werden gesmeed on
vermijdelijk tot een oorlog op
Duits grondgebied zouden lei
den, die Duitsland in een „radio
actief besmet kerkhof" zou ver
anderen.
Personen, die John goed ge
kend hebben, hebben verklaard
er niet meer aan te twijfelen, dat
John om politieke redenen naar
de communisten is, overgelopen.
Zij hebben ook de indruk, dat hij
niet door hen wordt gedwongen
om te blijven of te vertrekken.
Johns' opwinding scheen na
tuurlijk te zijn, hoewel hij ern
stig en zenuwachtig was tijdens
zijn persconferentie, aldus ver
klaarde men.
Na de persconferentie van
John heeft een correspondent
van het Britse blad „Daily Ex
press" nog een gesprek onder
vier ogen met John gehad, aldus
meldt AFP.
De hertog van Edinburgh, ge
maal van koningin Elisabeth, is
Dinsdagmorgen in Port Rarium,
in de Canadese Noord-West-ge-
bieden, aangekomen. Vandaar
vliegt hij verder naar Copper
mine, een plaatsje waar tweehon
derd eskimo's en een twintigtal
blanken wonen. In deze streek,
voor het grootste gedeelte van
het jaar met ijs en sneeuw be
dekt, bloeit thans het lage grond-
gewas. Van Coppermine uit zet
de hertog zijn vliegtocht voort
naar het Zuidelijker gelegen Yel-
lowknifle, de goudmijnstad aan
het groot Slavenmeer. Hier zal
hij twee goudmijnen bezoeken,
een parade afnemen en een ont
vangst houden. Hij zal er kun
nen luisteren naar de uitzending
van het plaatselijk radiostation,
dat gemeenschappelijk bezit is
en waarvan alle inwoners der
stad gebruik kunnen maken. Zo
de amosferische omstandigheden
het toelaten, zal de hertog pro
beren over dit radiostation een
gesprek met koningin Elizabeth
te voeren.
Hanoi is de stad der onbeant
woorde vragen. De grootste
vraag is wel hoeveel mensen de
delta zullen gaan verlaten en
waar zij heen zullen gaan. Tot
15 October hebben de Fransen
en Vietnamezen de tijd om Ha
noi te verlaten in totaal 80
dagen en voor de evacuatie
van Haipongh is 300 dagen de
tijd gegeven. Wie er weggaan
en wanneer is onbekend. Zelfs de
buitenlandse bevolking van de
stad heeft nog geen besluit ge
nomen. De grote banken en za
ken wachten momenteel op or
ders uit Parijs. Kleinere zaken
lieden, ook de Vietnamezen, we
gen het voor en tegen van ver
trekken tegen elKaar af. De
helft van de universiteitsstaf is
Frans, maar niemand weet wat
er met de universiteit gaat ge
beuren. De boeken en instrumen
ten zijn ingepakt en liggen klaar
voor verscheping naar Saigon,
maar de Vietminh, die vele van
zijn officieren hier als student
gezien heeft, heeft gezegd het
zeer op prijs te stellen als de
staf en de studenten zouden blij
ven. Het Amerikaanse consulaat
en de Amerikaanse economische
missie zullen zeker Hanoi ver
laten. Het Britse Consulaat
wacht nog op orders uit Londen,
maar verwacht wel te zullen ver
trekken, evenals de Britse bank-
employé's in Haiphong. Het In
dische consulaat wacht ook op
orders uit Delhi, maar de consul
verwacht, dat verschillenden van
de vierhonderd rndische zaken
lui zullen blijven. De zeventig
melkboeren uit Pakistan verlaten
ook niet graag hun koeien. De
Chinezen, waarvan velen natio
nalistische vluchtelingen zijn,
trekken reeds in grote getale
weg en het Britse consulaat
heeft een ongewoon aantal ver-
zoeKen geKregen voor een Hong-
kong-visum.
Het grootst
doet de ronde
aantal gissingen
over het aantal
Dr. Antonio Salazar, de Portu
gese eerste minister, is in
een radiorede opnieuw opge
komen voor het recht van Portu
gal op de Portugese gebieden in
India.
Dr Salazar gaf een overzicht
van de geschiedenis der Portu
gese bezittingen in India. „Het
recht blijft een recht", zo zeide
dr Salazar. Portugal was echter
realistisch en begreep, dat India
het bestaan van de Portugese ge
bieden nagenoeg onmogelijk kon
maken. Doch indien India realis
tisch was, zou het rekening hou
den met het openbare geweten.
Indien India realistisch was, zou
het ook begrijpen, dat de Portu
gese houding niet een gril was,
doch gebiedend voor een land,
„dat in alle waardigheid de
schending van zijn recht aan de
kaak wil stellen en zijn gebied
wil verdedigen."
Dr Salazar, die een parallel
trok tussen Goa en Alaska, zeide,
dat het Amerikaanse Alaska niet
bij Canada zou kunnen behoren.
De Portugese bezitting in India
had een eigen cultuur en bescha
ving en was er in geslaagd, een
brug tussen Oost en West te
worden.
Dr Salazar zeide, dat Portugal
niet kon toestaan, dat zijn status
in India het voorwerp van onder
handelingen zou zijn.
De Portugese premier stelde
India verantwoordelijk voor:
1. Het bestaan van een perma
nente bedreiging van het leven
van de bevolking van Portugees
India;
2. De instelling van een blok
kade te land tegen de Portugese
gebieden;
3. Propaganda en toestem
ming om gewapende benden in
de Portugese gebieden te organi
seren, die zogenaamd uit Goa-
nezen zouden bestaan, doch die
in feite vreemd waren aan de
Portugese gemeenschap;
4. Bescherming en steun van
de invasie der Portugese gebie
den in India door dezelfde ben
den.
Dr Salazar verklaarde ten
slotte, dat India het internatio
nale recht geschonden had en
zich schuldig had gemaakt aan
daden van agressie.
In Japan is, evenals in West
Europa, de zomer laat gearri
veerd en het abnormaal koele
Juli-weer heeft de vrees doen
ontstaan, dat voor de tweede
maal in twee jaar tijd een slechte
rijstoogst tegemoet gezien moet
worden. Ook is een nieuwe grief
tegen de Ver. Staten gerezen.
Een groot aantal Japanners, w.o.
dr Hidetaka Arakawa van het
weerinstituut te Tokio, zijn on
langs tot de conclusie gekomen
ondanks de ontkenningen van
Amerikaanse geleerden dat de
buitengewoon zware regenval en
de abnormaal lage temperaturen
op de Japanse eilanden, te wijten
zijn aan de waterstofbom-explo
sies op Bikini.
Deze experimenten zijn, zo be
weert men, ook verantwoordelijk
voor een reeks van andere ab
normale verschijnselen. Het is
bijna vijf maahden geleden
sedert het neerkomen van radio
actieve stof op de Japahse vis
sersschuit „Fukuotyu Maru" bij
Bikini, het land tot opwinding en
angst bracht. Thans echter heeft
het Nationale Bureau voor de
Landbouw in Chiba City bericht,
dat radio-actieve koeienmelk ont
dekt is. Het ministerie van Land
bouw heeft een onderzoek ge
last. Op de vismarkt van Tokio
is enkele dagen geleden vis aan
gevoerd, afkomstig uit de Paci
fic, die bij nader onderzoek ook
gevaarlijk radio-actief bleek.
Hoewel de Amerikaanse geleer
den naar aanleiding hiervan ver
klaard hebben, dat deze radio
activiteit niets bijzonders is, blij
ven de Japanners op hun stand
punt staan.
Wel schijnt vast te staan, dat
de radio-activiteit bij de vis in de
Pacific overgebracht wordt op
vissen in de z.g. veilige gebieden,
doordat de aangetaste vis, als
die klein van afmeting is, opge
geten wordt door grotere vissen.
Een recente publieke opinie-test
in de „Yomiury Shimbun" heeft
uitgewezen, dat 78 procent van
de lezers zich absoluut uitspreekt
tegen voortzetting van de H-bom.
proeven bij Bikini, terwijl 2 pro
cent maar vóór het voortzetten
daarvan is.
Ondertussen bevinden de 23
mannen van de „Fukuryu Maru"
zich nog steeds in het ziekenhuis,
zonder het vooruitzicht nog beter
te zullen worden.
President Eisenhower heeft 2
wetsontwerpen getekend voor
de modernisering van de Ameri
kaanse tankvloot.
Onder het ene wetsontwerp
wordt machtiging gegeven tot
de 'bouw van 20 snelle, commer
ciële tankschepen bij particulie
re scheepswerven.
Volgens het andere ontwerp
zouden de reders toewijzingen
voor credieten ontvangen voor
tankschepen, die in de oorlog
zijn gebouwd. Dit crediet zou ge
bruikt kunnen worden voor de
bouw van meer efficiënte tank
schepen, die in Amerika zullen
worden gebouwd en onder Ame
rikaanse vlag zullen varen.
De V. S. en de Philippijnen
hebben Dinsdag een plan van
zes punten bekend gemaakt om
het hoofd te bieden aan even
tuele agressie. Het is ingediend
bij de commissie voor collectieve
maatregelen der V. N„ welke zal
beginnen aan een definitief ont
werp, dat in September aan de
algemene vergadering der V. N.
zal worden aangeboden.
De zes punten zijn:
1. Bevordering van militaire-,
politieke-, economische- of finan
ciële bijdragen tot de collectieve
inspanning.
2. Het verlenen van rechten,
zoals het toestaan van doortocht
aan strijdkrachten.
3. De oprichting van een or
ganisatie voor coördinatie en
egalisatie der offers.
4. Het verzekeren van de
steun van regionale defensie
organisaties in het raam van 't
handvest der V. N.
5. Het verlenen van alle mo
gelijke steun aan het slachtoffer
van agressie.
6. De Veiligheidsraad en de
algemene vergadering zouden
eventuedl gebruik moeten maken
van de lijsten van wapens en
strategische goederen, die inge
val van agressie niet naar be
paalde landen mogen worden
uitgevoerd. Deze lijsten worden
thans reeds door de commissie
voor collectieve maatregelen op
gesteld.
Engeland is het met de begin
selen van het plan eens, maar
behoudt zich het recht voor later
bepaalde voorstellen te doen. De
Franse, Australische, Zuid-Slavi
sche, Belgische, Egyptische, Bir
mese, Mexicaanse en Venezo
laanse afgevaardigden verklaar
den eveneens het in principe met
het plan eens te zijn.
Vietnamezen, dat weg zal gaan.
De schattingen lopen uiteen van
2 millioen tot 150.000. (De delen
van de delta, die nu in handen
zijn van de Fransen en Vietna
mezen, hebben een bevolking van
zeven of acht millioen). Het aan
tal 150.000 omvat maar 1 procent
van de boeren en de rest omvat
de middenstand uit de steden, de
burgerlijke ambtenaren, politie,
soldaten en hun gezinnen. De
grotere schattingen hebben ook
betreding op de Rooms-Katho-
lieken (een kwart millioen in
de delta) èn op de zakenlieden
èn technici.
Als echter de geleerden en
technici Hanoi zouden verlaten,
wat zal er dan gebeuren met de
ziekenhuizen, de electriciteit en
het water van de stad? Dat is
een onzekerheid, die velen, die
willen blijven, kwelt. Alle emi
granten zullen door de Franse
autoriteiten gratis door de lucht
naar Haiphong vervoerd worden
en vandaar per schip. Ze zullen
niet lang in Haiphong kunnen
blijven, want daar heerst nu
reeds een tekort aan water. In
Hanoi kan men zich op 10 bu
reaux laten inschrijven voor
evacuatie, ue eerste dag, dat de
bureaux geopend waren, werden
2500 mensen ingeschreven, de
tweede: 3000, de derde: 4000. Dit
is niet veel voor een stad van
bijna een half millioen inwoners.
Hanoi is een welvarende stad en
de vluchtelingen kunnen niet
veel meenemen. Sommige win
kels zenden al goederen naar
Saigon, maar niet alles zal goed
overkomen en onderweg wordt
veel gestolen. En dan is Hanoi
een prettige stad met een Koude
winter, een milde zomer, een
prettig voorjaar en herfst. In
Saigon is het nooit koel genoeg
om een deken op bed te leggen.
Saigon is een tweederangs imi
tatie Franse en Chinese stad.
Hanoi is een stad van meren,
tempels en intellectuelen. De
dorpelingen laten niet graag de
graven van de voorouders in de
steek. Een groot deel van de
armere bevolking zal de Vietminh
welkom heten en zeer velen wil
len alleen maar met rust gelaten
te worden en blijven onverschil
lig. De prijzen der huizen dalen
en die van de import stijgen. En
overal verrijzen meubelmarkten
De rijstoogst is slechtDat is
het Hanoi van Augustus 1954!
VRIJDAG 13 AUGUSTUS.
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws;
7.13 Gram.; 7.30 Gram.; 8.00
Nieuws; 8.18 Gram.; 8.45 Voor de
vrouw; 9.00 Ocht.gymnastiek;
9.10 Gram.; 9.35 Waterst.; 9.40
Voor de kleuters; 10.00 Causerie;
10.05 Morgenwijd.; 10.20 Gram.;
10.50 Radiofeuilleton; 11.10 Or
gel; 11.35 Gram.; 12.00 Orkest;
12.30; Land- en tuinbouwmeded.;
12.33 Sport; 12.48 Gram.; 13.00
Nieuws; 13.15 Meded. of Gram.;
13.20 Lichte muziek; 14.00 Kook-
praatje; 14.20 Sopr. en piano;
14.50 Voordr. en rauz.; 15.10 Fa
gottrio; 15.30 Gevar. muz.; 16.00
Gram.; 16.30 Voor de jeugd; 17.00
Fhilh. orkest; 18.00 Nieuws;
18.15 Gram.; 19.00 Causerie; 19.15
Gram.; 19.30 Causerie; 19.45
Ber.; 20.00 Nieuws; 20.05 Boek
bespreking; 20.15 Dichters van
deze tijd; 20.30 Causerie; 20.40
Causerie; 21.00 De heer en mevr.
Grenzeloos ontdekken Europa;
21.50 Statiebezoek van Z. M.
Koning Haakon van Noorwegen;
22.00 Buitenl. overz.; 22.15 Gram.;
22.40 Causerie; 22.45 Avondwij-
door
ARVI KIVIMAA.
12.)
(Nadruk verboden.)
Hij vertelde van de oude Alvi-
na, van zijn werkzaamheden op
het eiland, en het deed hem wer
kelijk goed, zich eens uit te pra
ten bij iemand, die belang in hem
stelde en aandacht voor hem had.
Al weken lang had hij dit niet
kunnen doen. Met Alvina viel
weinig te praten. Op het eiland
in het wijde meer dreigde hij een
afgezonderde, een opgeslotene te
worden, mensen mijdend en
zonder liefde tot een medemens.
Maar dit zwijgen kon ten slotte
de ziel bezwaren tot beklemmens
toe, als een last, waarvan men
zich eindelijk bevrijden moet.
Want in den eenzamen mens,
met zich zelf en zijn eigen over
peinzingen alleen gelaten, groei
en onbestemde vrees, twijfelin
gen, onrust; zijn immer latente
hoop vindt uitzicht noch bevre
diging, ze gaat aan haar doel, de
vervulling voorbij.
En uit die vicieuze kringloop
had Nestori zich kunnen losma
ken door aieh bevrijdend uit te
spreken tegenover een mens, zo
even een vreemde nog, maar bij
wie hij nochtans gehoor en aan
sluiting vond.
Pas op de terugweg, toen hij
weer naar het eiland roeide, drong
het tot hem door, dat hij vrijwel
onafgebroken aan het woord was
geweest, zonder het meisje kans
te geven ook eens wat op mer
ken. Was dit wellicht de reden
geweest, waarom ze zoveel haast
had om weg te komen? Nauwe
lijks was ze uitgestapt, of ze nam
schielijk afscheid en weg was
ze.
Hij had er geen weet van, wat
er in Liisa omging. Tranen waren
in haar ogen, terwijl ze naar
huis liep. Het voetpad, dat zij
volgde, was smal, het bedauwde
gras streek verkoelend langs haar
voeten. Tien jaren Tien jaren
zwerven Wat een man Wie
kon dat volhouden Hoe weinig
mensen zouden daartoe de kracht
hebben Hij had die innerlijke
kracht, hij was sterk.
Even toefde ze op het pad, bleef
staan en zag om ever het meer.
De boot was niet meer te zien,
het geplas der riemen niet meer
te horen. Slechts de langgerekte
rimpel, waarin het maanlicht
spiegelde, was het enige spoor
van hem als een laatste groet
van den man, die daar ergens
in het duister heenroeide -van
wien zij zich niet meer kon los
maken, wiens beeld haar bijbleef.
8.
Na deze tocht zette Nestori de
bouwerij voort. De hoekstenen
voor het bijvertrek stonden er al.
Op de zonnige waterkant bewerk
te hij de bomen en hieuw er bal
ken uit. De bomen waren deze
zomer geveld, het droge hout was
gewillig onder de bewerking; de
grote spaanders lieten makkelijk
los.
Nestori had plezier in deze ar
beid. Hij groepeerde en legde de
balken zodanig, dat ook de zwaar
ste voor hem straks te hanteren
zouden zijn. Ze op hun plaats te
krijgen was eigenlijk een werk
voor twee man, maar met behulp
van de koevoet speelde hij het
alleen ook wel klaar.
Aan Alvjna zag hij wel, dat zij
niets met die bouwdrukte ophad.
Wat ze allemaal mopperde en
mummelde, als ze passeerde, kon
hij zelfs niet raden. Nooit bleef
ze eens stilstaan om naar de
bezigheden te kijken. Ze trok er
haar neus voor op of kuchte wat
afkeurend in het voorbijgaan.
Er zat haar wat dwars, dat was
duidelijk, en het stond in ver
band met Nestori's onderne
mingszin. Was ze soms bang, dat
het met haar rust gedaan zou
zijn? Het was niet aan te nemen,
want overdag was ze al heel wei
nig thuis. Het krasse wijfje was
bijna de ganse dag bezig in het
bos met de bessen- en bramen-
pluk. Het was er juist het seizoen
voor; het eiland was rijk aan bos
vruchten.
Wat schortte er dan aan? Wel,
het oudje had zo'n voorgevoel,
dat er binnenkort ander volk bij
zou komen. Ze zou niet meer
het rijk alleen hebben en dat zou
een grote verandering geven.
Na het dorpsfeest was Nestori
niet meer van het eiland weg ge
weest. Alvina had de boodschap
pen gedaan. Wat er met Nesto
ri gebeurd was, daar had ze geen
idee van, maar dat hij was ver
anderd stond voor haar vast. Hij
was veel opgeruimder dan vroe
ger. Hij neuriede en zong onder
de regelmatige bijlslagen door en
dat had ze vroeger nooit van hem
gehoord. Vroeger werkte hij
zwijgend, met verbetenheid, hard,
maar vreugdeloos. Nu scheen het
alles vlotter, vrolijker te gaan.
En als hij even rustte van de ar
beid kon hij peinzend met een
lichte glimlach op het gelaat over
hot maar naar het land staren.
(Wordt vervolgd.)
ding; 23.00 Nieuws; 23.1524 00
Gram.
HILVERSUM II 7.00 Nieuws;
7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30
Gram.; 7.45 Morgengebed; 8.00
Nieuws; 8.15 Gram.; 9.00 Voor de
vrouw; 10-00 uram.; 10.30 Gram.;
11.00 Voor de zieken; 11.40 Ka-
merk.; 12.00 Angelus; 12.03 Me-
tropole Orkest; 12.30 Land- en
Tumoouw; 12.33 Gram.; 12.55
Staatsiebezoek van Z. M. Koning
Haakon van Noorwegen; 13 00
Nieuws; 13.20 Lichte muziek;
13.45 Voor de vrouw; 14.00
Gram; (tussen 14.45 en 15.30
Staatsiebezoek van Z. M. Koning
Haakon van Noorwegen)14.45
Gram.; 15.30 Kamerork.; 16.00
Voor de zieken; 17.00 Voor de
jeugd; 17.15 Gram.; 18.00 Cause
rie; 18.10 Gram.; 18.40 Koor
zang 18.52 Act.; 19.00 Nieuws;
19.10 Regeringsuitz.; 19.30 Ver-
zoekprogr. v. d. militairen; 20.30
Opera; 21.15 Causerie; 21.30
Gram.; 22.00 Staatsiebezoek van
Z. M. Koning Haakon van Noor
wegen; 22.15 Vioolrecital; 22.45
Causerie; 23.00 Nieuws; 23.15—
24.00 Gram.
BRUSSEL (VI.): 11.45 Gram.;
12.30 Weenber.; 12.34 Gram.;
13.00 Nws.; 13.15 Gram.; 15.00
Zang en piano.; 16.00 Gram.;
16-30 Omr. ork.; 17.00 Nws.;
17.10 Lichte muz.; 18.00 Gram.;
18.10 Voordr.; 18.20 Gram.; 18.30
Voor de soldaten.; 19.00 Nws.-
o?™ 9,ram'; 20-15 Symph. ork.;
21.00 Festival v. Weense muz.;
22.40 Gram.; 22.55 Nws.
Negen mannen met pijnlijke
voeten kwamen een dezer dagen
in Stockholm aan na een wandel
tocht van 500 km in tien dagen
op en dieet van bronwater.
Onder leiding van de 38-jarige
tandarts dr Lennart Edren wa
ren zij hun toch begonnen in Go
thenburg, aan de andere kant
van Zweden, om de stelling van
dr Edren te bewijzen, dat vasten
gezond is en het lichaam niet te
veel verzwakt.
Twee deelnemers zijn uitgeval
len, resp. op de zesde en de acht
ste dag.
De negen die de tocht vol
bracht hebben, zijn tussen 33 en
44 jaar oud en leiden wat men
noemt een zittend leven. Zij zijn
acht tot tien kilo afgevallen.
Dr Edren zei dat zij erg mo«
waren, maar zich in ander® op-
achten beter voelden.
