de E. D. G.
IN
In De Drie
Het arbeidsconflict in Württemberg
Dr Adenauer over
Nederlandse immigranten
in Canada verongelukt
Wij drinken thans c.a. 5 maal minder dan
in het begin van deze eeuw
Landbouwdagen van de N.C.B. te Hulst
DE
GUATEMALA
Joodse leiders te Roemenië
vrijgelaten
SUEZ-KANAALKWESTIE
m
Vergiftigingen door het bespuiten
Aan boord van een vliegtuig
zonder vleugels: „Jonas" geheten
Friese tweeling naar huis
NEDERLAND DRINKT
STEEDS MINDER
Het beste bed
ooit gemaakt!
11
De regering van de Duitse staat Het verbond der ondernemers
Württemberg heeft ingegrepen, -heeft echter bij voorbaat zijn vol.
teneinde een dreigende staking ledige solidariteit met de werk-
van twee honderd duizend me- gevers in Württemberg ver-
taalbewerkers te voorkomen. klaard. Het wijst er op, dat de
Het in het Duitse vakverbond looneisen geenszins gerechtvaar-
georganiseerde deel der arbeiders digd worden door het huidige Ie-
heeft zich, nadat de onderhande- venspeil der arbeiders. Juist in
lingen over een gevraagde loons- Württemberg worden in de me-
verhoging van acht procent wa- taaiindustrie de hoogste lonen
ren mislukt, voor een staking van het gehele gebied der bonds-
uitgesproken. Deze had Maandag republiek betaald,
a.s. moeten beginnen en zich uit-1 Trouwens de vakbonden heb-
strekken over Württemberg en Iben zelf toegegeven, dat het hen
het noordelijke deel van Baden,1 er slechts om gaat de arbeiders
waar een belangrijk gedeelte van een groter aandeel in de bedrijfs-
de Duitse metaalindustrie is ge
concentreerd. De regering heeft
vakbonden en werkgevers aange
raden de middenweg te houden
en een uurloon vast te stellen,
dat ligt tussen datgene, wat de
vakbond -heeft verlangd en het
geen de bedrijven bereid waren
te geven.
Voor beide partijen betekent
dit niet meer dan een offer van
een pfennig per uur.
De vrees bestaat, dat het con
flict in Württemberg het begin
zal vormen van een lange reeks
van looneisen. In feite zijn reeds
in vele bedrijfstakken
looneisen gesteld. In de Berlijn
se metaalfabrieken is het al tot
een begin van een staking geko
men en thans hebben de Beierse
metaalbewerkers het voorbeeld
gevolgd en een drastische verho
ging geëist.
En wordt op gewezen, dat reeds
een half jaar geleden één der
kopstukken van het Westd-uitse
vakverbond, dr Victor Agartz,
het -parool van een expansionis
tische loonpolitiek heeft uitgege
ven. Dit heeft terstond scherpe
reacties uitgelokt van de zijde der
industrie en van minister Erhard,
die vreesden, dat door zulk een
ontwikkeling de exportkans der
fabrieken en daarmede de basis
van de verdere ontplooiing der
bedrijvigheid, zou worden ver
kleind.
Het vakverbond heeft deze op
vatting weersproken en daarbij
opgemerkt, dat de industrie
blijkbaar wel tegen een expansie
ve loonpolitiek, echter niet tegen
een expansieve winstpolitiek ge
keerd is. Het verbond merkt op,
dat tachtig procent der Duitse
bedrijven hun dividenden hébben
verhoogd. Daarom acht het ver
bond de tijd gekomen, om de ar
beiders mede te laten profiteren
van de gestegen winstkansen.
Het argument, dat loonsverho
gingen de investeringen in ge
vaar zouden brengen, kan vol
gens het vakverbond slechts ge
loof vinden „bij diegenen, die
met gesloten ogen door de bonds
republiek lopen" en geen oog
hebben voor „de reusachtige
eigen financiering der fabrie
ken".
De president van het vakver
bond, Freitag, heeft verklaard,
dat men in de lopende conflicten
geen aanwijzing mag zien voor
algemene looneisen. Alle bij het
verbond aangesloten vakbonden
zijn namelijk bij de beoordeling
van loonkwesties volkomen zelf
standig. Freitag heeft daarom de
ondernemers gewaarschuwd
tegen algemene afspraken, om
loonsverhogingen over de gehele
linie af te wijzen.
winsten te geven.
Volgens het verbond der on
dernemers is dit niet alleen een
gevaarlijke, doch ook een onbil
lijke eis, daar een verhoging van
het levenspeil der arbeiders ten
koste zou gaan van de sociaal
achterlijke bevolking, die van ge
ringe staatsuitkeringen in het
leven moet blijven. De omvang
van deze klasse werd door bonds
dagpresident Ehlers, die in Re
gensburg tegen de vakbondeisen
van leer trok, op zeventien mil-
lioen geschat.
De ondernemers hebben daar
om de loonacties in Württem
berg opgevat als een kwestie, die
vérstrekkende consequenties kan
hebben. Men gelooft er ook een
poging van het vakverbond in te
zien om zich, na een periode van
opmerkelijke gereserveerdheid,
weer te laten gelden.
Ook 'het feit, dat in October a.s.
weer een nieuw congres van het
vakverbond zal worden gehou
den, waar de huidige leiding zich
rekenschap van haar beleid zal
moeten afleggen, wordt wel ge
zien als één van de redenen voor
de verhoogde activiteit.
Op vragen van het Tweede
nieuwe Kamerlid de heer Van Meel, be
treffende vergiftigingen met do
delijke afloop, tengevolge van
het bespuiten van landbouwge
wassen, heeft de staatssecretaris
van Sociale Zaken geantwoord,
dat hij kennis heeft genomen
van de vergiftigingen met dode
lijke afloop tengevolge van het
werken met bestrijdingsmiddelen
door landarbeiders.
Het landbouwveUigheidsbesluit
bevat voorschriften betreffende
het werken met bestrijdingsmid
delen in de landbouw. Aangezien
het bespuiten van landbouwge
wassen zich in het algemeen tel
kens in een betrekkelijk korte
periode voltrekt op tienduizenden
landbouwondernemingen, is af
doende toezicht op de naleving
niet mogelijk.
Desniettemin wordt dit toe
zicht zo intensief mogelijk uitge
oefend en worden bij de arbeids
inspectie, die in de eerste plaats
met het toezicht op de naleving
van het landbouwveUigheidsbe
sluit is belast, alle daarvoor be
schikbare ambtenaren in de land
bouwsector in de periodes, dat
met bestrijdingsmiddelen wordt
gewerkt, op dit toezicht gecon
centreerd.
Voorts wordt reeds op grote
schaal voorlichting gegeven over
de gevaren der bestrijdings
middelen, omdat de ervaring
leert, dat het gevaar van het
omgaan met die middelen nog
onvoldoende wordt beseft.
Het toenemend gebruik van
giftige stoffen in de landbouw
maakt het naar de mening van
de staatssecretaris nodig de voor
lichting te intensiveren en uit te
breiden, waarbij een nauwe sa
menwerking met andere instan
ties, zoals de landbouwvoorlich-
tingsdienst, de Stichting voor de
Landbouw en het veiligheidsin
stituut, zal worden toegepast.
Wat de maatregelen op kort
zicht betreft, is de staatssecreta
ris van oordeel, dat het zwaarte
punt daarbij moet liggen bij de
voorlichting.
Wat de wettelijke maatregelen
betreft, overweegt de staats
secretaris het gebruik van de
meest gevaarlijke bestrijdingte-
middelen te beperken, door deze
niet aan ieder onvoorwaardelijk
ter beschikking te stellen, en
zelfs de mogelijkheid te openen
sommige er van geheel te ver
bieden.
De onlangs ingestelde commis
sie voor phytopharmacie en de
bestrijdingsmiddielencommiissia
zijn juist in het leven geroepen
om' van advies te dienen over
wettelijke en andere maatrege
len, welke genomen moeten wor
den om de ernstige gevaren te
keren. Het uitbrengen van ad
vies door deze commissies zal
zoveel mogelijk worden bespoe
digd.
Drie Nederlandse immigran
ten zijn 3 Juli bij een botsing
tussen 2 auto's op de hoofdweg
van Edmonton naar Calgary, in
de buurt van Niski, 25 km ten
Zuiden van Edmonton, om het
leven gekomen. Het zijn: mevr.
Grijzen, haar 6-jarig zoontje
Hendrik en 3-jarig dochtertje
Mathilde. De heer J. W. A. Grij
zen liep ernstige verwondingen
aan de heup op en lijdt aan een
shock. Zijn toestand wordt goed
genoemd.
De heer H. A. Wieringa be
stuurde de auto, waarin de
Grijzens, die kortelings uit Ne
derland kwamen, zaten. Hij is
eveneens om het leven geko
men. Men was op weg naar een
boerderü in Wetaskiwin, onge
veer 60 km ten Zuiden van Ed
monton, waar de heer Grijzen
zou gaan werken.
De bestuurder van de andere
auto, een Canadees, vond even
eens de dood. Geen der beide
auto's reed met een buiten
sporig grote snelheid. De oor
zaak van het ongeluk is nog niet
vastgesteld.
De heer Grijzen, 35 jaar, af
komstig uit Geesteren (Gelder
land), was zelfstandig landbou
wer. Hij vond zijn eigen bedrijf
te klein en emigreerde op zes
April j.l. per vliegtuig naar Ca
nada. Zijn echtgenote was 34
jaar.
De heer Wieringa (ongeveer
45 mar) was „fieldman" van 't
„Immigration Committee of the
Christian Reformed Church".
Hij was afkomstig uit Gronin
gen en is reeds in 1939 naar Ca
nada gegaan. Hii heeft actief
voor de emigratie gewerkt en
o.m. meegewerkt aan de bouw
van 6 kerken voor emigranten
in Edmonton.
Een goede 50 jaar geleden had
het drankverbruik in ons land 'n
bijna schrikbarende hoogte aan
genomen. Voor een groot deel
van ons volk was de drankgele
genheid practisch het enige mid
del tot „ontspanning". Toen er
doelmatige vrije tijdsbesteding
kon opkomen en er voorlichting
werd gegeven, begon het ver
bruik van alcohol snel te dalen.
Thans drinkt Nederland ruim
driemaal minder alcohol dan in
1900. Toch wordt in Nederland de
laatste jaren altijd nog een 350
550 millioen gulden per jaar aan
alcoholische dranken gekocht.
Voor dit geld zou men zo onge
veer negen Afsluitdijken kunnen
bouwen!
Bezien wij de grafiek dan komt
j de sterke daling wel heel sterk
naar voren. Om de toename van
onze bevolking uit te schakelen
is het verbruik per hoofd van
onze bevolking omgerekend. Op
deze manier krijgen wij voor alle
jaren een gelijkwaardige verhou
ding. Het verbruik van gedistil
leerd is volgens de aecijnsop.
brengst.
Opmerkelijk is de stijging die
de grafiek over de laatste vier
jaar van het bierverbruik te zien
geeft. Deze stijging is wel toe te
schrijven aan een doeltreffende
reclame en aan rationalisatie.
Maar hoe sterk, in het geheel,
het alcoholverbruik in ons land
is gedaald blijkt wel uit het aan
tal brouwerijen dat in 1900 nog
een goede 500 stuks telde maar
dat 51 jaar later reeds was ge
daald tot niet minder dan 56!!
Opmerkelijk is overigens de
grote inzinking die het bierver
bruik in 1918 te zien gaf. Sinds
dien heeft Nederland nooit meer
het verbruik van vóór 1914 te
zien gegeven. Na de laatste oor
log steeg het bierverbruik weer
enigszins. Maar dit bleek tijde
lijk.
VERBRUIK VAM BIER EN GEDISTILLEERD PER
HOOEO DER BEVOLKING
De luchtvloot van Air-France
bevat sinds kort een nieuw type
vliegtuig dat geheel uniek ter
wereld is. Het heeft n.l. nóch 'n
landingsgestel, nóch vleugels, en
geen motor. „Jonas", zo heet dit
vreemde toestel, bestaat eenvou
dig uit een cabine even groot als
die van een Super-Constellation
en precies zo ingericht als de toe-
stellen van de lijndiensten, met 'n
keuken. In Orly, waar het gesta
tioneerd is, geniet „Jonas" zeer
jen
De Westduitse bondskanselier,
dr Konrad Adenauer, heeft in
een radio-vraaggesprek ver
klaard, dat men Duitsland niet
langer kan laten lijden onder
het feit, dat andere landen het
E.V.G.-verdrag en de conventies
van Bonn nog niet hebben ge
ratificeerd. Hij oefende geen
druk uit, het was geen gebrek
aan geduld, dat hem dreef,
maar de „natuurlijke beharti
ging van de belangen van het
Duitse volk".
De kanselier zei er van over
tuigd te zijn, dat dit te Was
hington, te Londen en „zelfs in
Parijs" zeer goed werd begre
pen.
Hij beschouwde het als zijn
plicht de aandacht van de be
trokken mogendheden te vesti
gen op een „zeer eenvoudig feit,
n.l., dat de bondsrepubliek reeds
lang haar souvereiniteit had
verdiend". De regering, het par
lement en 't volk hadden over
tuigend hun betrouwbaarheid
bewezen, zowel wat betreft het
buitenlandse, als het binnen
landse beleid.
„Wij staan aan de kant van
het Westen. Onze kiezers heb
ben zich uitgesproken tegen alle
radicale partijen van de rech
ter- en linkervleugel.
Een bezettingsstatuut komt
niet overeen met de klaarblijke
lijke politieke rijpheid van de
bondsrepubliek", zo zei Adenau
er. Daarbij zou alleen de souve
reiniteit passen, die de West-
Duitsers wettelijk de vrije bond
genoten van de Westelijke de
mocratische staten zou maken.
Ieder alternatief voor de
E.V.G. zou slechts een surrogaat
zijn, aldus Adenauer, en het zou
de oprichting van een nationaal
Duits leger betekenen, wat nie
mand, zelfs niet de Duitsers zelf
wensten.
Laten we nu eens het onwaar
schijnlijke geval aannemen, zo
zei de bondskanselier, dat
Frankrük de E.V.G. niet be
krachtigd, dan zouden we met
kracht alle pogingen afwijzen,
om ons een bewapening onder
oneervolle voorwaarden af te
dwingen, een Duits leger onder
voogdij. „Dit wil ik eens en
vooral duidelijk stellen".
Hoe langer hii dacht over de
E.V.G., des te meer geraakte hij
er van overtuigd, aldus Adenau
er, dat het verdrag niet alleen
de beste, maar de enige goede
oplossing was.
Franse verwerping zou de
Amerikaanse strategie en de
Amerikaanse plannen voor de
verdediging van Europa „nood
lottig beïnvloeden". De bonds
kanselier verwierp opnieuw de
mogelijkheid over het verdrag
te onderhandelen, voordat de
Fransen het hadden bekrach
tigd. Wanneer het eenmaal in
werking zou zijn getreden, zou
den de bepalingen met weder
zijdse goedkeuring gewijzigd
kunnen worden.
Van Vrijdag 9 Juli tot en met
Maandag 12 Juli a.s. zullen in
Hulst grote landbouwdagen wor
den gehouden, uitgaande van de
N.C.B. en de Belgische Boeren
bond.
Talrijke autoriteiten zowel uit
Nederland als België zullen hier
bij tegenwoordig zijn. Vrijdag 9
Juli vindt de opening plaats in
de burgerzaal van het stadhuis
door de Commissaris der Konin
gin in Zeeland. De wnd burge
meester zal de autoriteiten en ge
nodigden ontvangen. Deze plech
tigheid vangt aan om 15.30 uur.
Het woord zal worden gevoerd
door prof. ir C. Boon, economisch
adviseur der Belgische Boeren
bond, met als onderwerp „Struc
turele problemen van de Belgi
sche landbouw". Hierna zal rec
tor W. M. Bekkers, algemeen
geestelijk adviseur van de N.C.B.,
spreken over „De principiële
standsorganisatie in deze tijd".
Na afloop hiervan zullen de auto
riteiten en genodigden zich naar
het terrein van de N.C.B. bege
ven, waar de Commissaris der
Koningin in de bedrijfshallen der
C.H.V. de landbouwtentoonstel.
ling wordt geopend.
Naast de landbouwtentoonstel
ling, waar diverse grote instan
ties en firma's hun producten en
fabrikaten zullen laten zien, zal
er op cultureel gebied een prach
tige afdeling zijn, waarin vele sie
raden en gebruiksvoorwerpen
zullen worden tentoongesteld,
welwillend door de diverse bezit
ters in bruikleen afgestaan.
De Zaterdag wordt begonnen
met een bezoek aan Sas van
Gent. Hier zullen, nadat alle aan
wezigen in de parochiekerk de H.
Mis hebben bijgewoond, de nieu
we gebouwen der C.H.V. worden
bezichtigd. Na een koffiemaaltijd
zal een rondrit worden gemaakt
door Oost Zeeuws Vlaanderen
met als eindpunt Hulst. Door de
autoriteiten en genodigden wordt
hierna een bezoek gebracht aan
de tentoonstelling.
Om vier uur heeft er een défilé
plaats van werktuigen, die een
overwicht geven van de ontwik
keling van de landbouw in de
loop der jaren. De uitbeelding
heeft plaats door diverse plaatse
lijke afdelingen uit Zws-Vlaande-
ren waaraan tevens een wedstrijd
is verbonden voor de mooiste
groep. Aan dit défilé wordt mede
werking verleend door de staffan-
fare der N.C.B. te paard, welk
corps enig is in Europa. Mede
werking wordt ook verleend door
de Kon. Stedelijke Harmonie uit
Hulst.
's Avonds om 8 uur vindt de
opvoering plaats van het open
luchtspel „De stormklok riep"
van drs Louis Lockefeer. Dit
stuk speelt in de stad Hulst en
omgeving in de tijd van de Fran
se boerenkrijg. Aan dit massale
openluchtspel werken ruim 130
personen mede. Het stuk wordt
gespeeld op de Markt met als
achtergrond het monumentale
stadhuis.
Zondag 11 Juli is de dag der
jeugdgroepen en hebben sportde-
monstraties plaats van afdelin
gen uit België, Noord-Brabant en
Zeeuws-Vlaanderen. 's Avonds
vindt wederom de opvoering
plaats van het openluchtspel.
Maandag 12 Juli, de laatste der
landbouwdagen, staat in het te
ken van het vee. Er heeft een
keuring plaats van rundvee en
paarden. Voor deze keuring zijn
ruim 200 dieren ingeschreven.
Tot slot van deze dagen heeft we
derom de opvoering plaats van
„De stormklok riep".
Moge het weder medewerken
deze dagen voor de standsorgani-
satie van de N. C. B. tot een groot
succes te maken.
San Salvador heeft, als eerste
land, de nieuwe „junta" van
Guatemala als de nieuwe rege
ring van dat land erkend. De 5
leden van de bestuursraad heb
ben Zondag een cocktailpartij
bijgewoond on de Amerikaanse
ambassade, ter gelegenheid van
de vierino- van de Amerikaanse
onafhankelijkheidsdag.
Naar de lijken van meer dan
180 politieke gevangenen, die
naar men meent door de politie
van het bewind-Arbenz zijn
vermoord, wordt gezocht. Een
correspondent van de New York
Times meldt, dat meer dan 75
lijken zijn gevonden in 3 massa
graven. De schatting van het
aantal doden in de jongste strijd
in Guatemala gaat volgens de
correspondent de 100 niet te
boven.
veel belangstelling. Dit toestel dat
niet vliegen kan, is toch van bui
tengewoon groot nut, want hier
aan boord maken stewards en
stewardessen hun leertijd door.
De dienst aan boord van ditl
vliegtuig is één der meest delica
te taken die zij hebben. Het gaat
er namelijk om, dat zij hier vol
maakt voorbereid worden. De
opvoeding aan boord van „Jonas"
beantwoordt daar geheel aan en
stelt hun in staat de praktijk van
hun vak onder dezelfde omstan
digheden te leren als waaronder
zij het in werkelijkheid moeten
uitvoeren en ook op zeer econo
mische wijze, daar de dure oplei
ding tijdens de vlucht wordt ge
reduceerd.
Aan boord van „Jonas" gebeurt
alles in deze leertijd dus zaals bij
werkelijke vluchten: een stewar
dess en twee stewards worden
aargewezen om de maaltijd van
de passagiers (in dit geval hun
kameraden) te bedienen. Daarbij
moeter, zij even snel en voorzich
tig te werk gaan als in de vlucht.
Na afloop van hun die ast stel
len de stewardessen en stewards
zich veor de passagiers op tn
houden een zelfkritiek. Ieder van
hen merkt op wat hij of zij vol
gons hem of haarzelf verkeerd
heeft gedaan in zijn of haar eigen
dienst en de passagiers geven, op
hun beurt ook hun opmerkingen
ten beste.
verbruik van bier
Verbruik van ge
distilleerd
1900-15 '18
29 '39 46
50 1953
««119 Moot*. M
in het Zuiden van Japan
zijn 31 personen omgekomen en
20 gewond, en worden 2 men
sen vermist als gevolg van over
stromingen, ontstaan door he
vige regenval.
Een doeltreffende campagne
was er o.a. de oorzaak van dat 't
verbruik van bier weer een stij
ging ging vertonen.
Met het verbruik van gedistil
leerd ginf het ook sinds 1900 in
een dalende lijn. Na de oorlog
was er een stijging waar te ne
men, maar sinds 1948 daalt de
lijn weer.
Om zijn kleine hoeveelheden is
het verbruik van wijn niet in de
grafiek opgenomen. Ook dit ver
bruik is cehter vrijwel aan een
gestadige daling onderworpen.
Te Jeruzalem is vernomen, dat
6 Joodse leiders, die te Roeme
nië tot gevangenisstraffen wa
ren veroordeeld, op vrije voeten
zijn gesteld. Onder hen bevin
den zich vertegenwoordigers van
het Israëlitische wereldcongres
en leiders van plaatselijke
Joodse organisaties.
Twee veroordelingen werden
door het militaire hof nietig
verklaard. Het betrof mevrouw
Sjosjana Benvenisti, een Roe
meense, die in 1953 tot 10 jaar
gevangenisstraf werd veroor
deeld en de ex-president van de
Joodse raad dr Jan Lippman,
die in 1952 15 jaar gevangenis
straf kreeg.
Zaterdag zijn de meisjes Folkje
en Tjitske de Vries die eens de
Friese Siamese tweeling hebben
gevormd, naar huis terugge
keerd. Twintig minuten over
twee stapten vader en moeder De
Vries met hun vijf spruiten
Geert, Tjetske, Douwe, Tine en
Henne en de dorpspredikant, ds
M. Fijtsma, het diaconessenhuis
te Leeuwarden binnen waar het
op de betrokken afdeling een
drukte van belang was. Er volg
de een hartelijk afscheid van de
hoofdzuster en de zusters van de
kraamafdeling die zovele zorgen
aan de beide meisjes hebben be
steed. Ook dr H. L. Straat, de lei
der van het operatieteam, was ge
komen om afscheid te nemen.
door
PIKE NORTON WILL'S
47)
(Nadruk verboden).
Het Egyptische blad „Al Ah-
ram" zegt uit welingelichte bron
te hebben vernomen, dat vóór
half Juli een Brits plan voor de
ontruiming van de Suez-kanaal-
zone bij de Egyptische regering
zal worden ingediend.
Volgens dit plan zouden de
Britse troepen in een termijn
van 2 jaar geleidelijk uit de
zone worden teruggetrokken. De
basis zelf zou half worden op
geheven. Het blad schrijft, dat
het onderhoud van het blijven
de deel, een beperkt aantal
werkplaatsen, opslagplaatsen en
inrichtingen, aan niet-militai
re Britse bedrijven zal worden
toevertrouwd. De vliegvelden en
het materiaal van de Britse
luchtmacht zou overgaan in
handen van de Britse lucht
vaartmaatschappij B.O.A.C.
Ongeveer 2000 Britse en Egyp
tische technici zullen met hst
onderhoud van het overblijven
de deel van de basis worden be
last, aldus het blad. De Britten
zouden echter geleidelijk in een
tijdvak van 10 jaar worden ver
vangen door Egyptenaren.
Dit bericht is noch door de
Britse autoriteiten, noch door
de Egyptische autoriteiten be
i vestigd.
Er kwam enige verandering
in de houding van Verduynen.
Hij scheen iets zekerder van zich
zelf te worden. Peter vroeg zich
verbaasd af wat daarvan de oor
zaak kon zijn. Hij lette nu dubbel
scherp op en vervolgde: „Jij zal
ons nu dus het een en ander
moeten vertellen. Ik waarschuw
je, verzwijg niets!"
Gerhard Verduynen keek hem
aan. Een spottend glimlachje
krulde zijn lippen. „Dacht je dat
nu heus?" vroeg hij treiterend
langzaam. „Dacht je nu heus,
dat ik zal praten als de anderen
gezwegen hebben? Ik zal me zelf
gaan verraden!"
Peter's ogen bliksemden. Hij
had het stom aangepakt en veel
te veel gezegd. Een koude woede
maakte zich van hem meester.
„Zo", zei hij. „Je weet waar
schijnlijk wel, dat ik niet tot de
politie behoor. Ik ben dus iets
vrijer in mijn bewegingen. En
dat zal jij bemerken. Als je niet
goedschiks wilt bekennen, dan
maar kwaadschiks. Maar beken
nen zal je,daar staat mijn vriend
wel voor in! Je kent misschien
de „third degree" Niet? Dat be
tekent „een verhoor in de derde
graad"!
„En als ik dan ga gillen?"
vroeg Verduynen. „We nemen je
mee haar een plek, waar je zo
veel kunt gillen als je maar wilt.
En wij zorgen wel voor de rest.
Het interesseert me niet of er
ooit iemand achter komt. Eén
ding is zeker, als je niet spreekt
is het zeker, dat je het nooit
meer zult doen".
Er lag zo'n dreiging in zijn
stem, dat Jaap even huiverde.
Zo kende hij Peter niet. Gerhard
scheen het echter niet zo ernstig
op te nemen. Zijn gedachten wa
ren uit zijn houding duidelijk op
te maken. „Ze willen me bang
maken, maar ze durven hun be
dreigingen toch niet ten uitvoer
te brengen", dacht hij. „Wat
denk je te doen?" vroeg Peter.
„Ik zeg niets", zei Gerhard met
een nadruk op ieder woord.
„Goed", Peter liep op hem toe en
nam hem bij de arm. Verbaasd
liet Gerhard zich leiden. Peter
pakte de revolver van de tafel en
stak deze in zijn zak. „De loop
blijft op jou gericht. Denk voor
al niet, dat ik niet durf te schie
ten, want onze auto staat klaar
en we zijn dus zó weg". Gearmd
liepen Peter en Gerhard de trap
af. Jaap vormde de achterhoede
Ze gingen de straat op. „Pas
op", siste Peter. ,Ze denken, dat
wij van de politie zijn en laten
ons daarom met rust. We lopen
nu naar onze auto. Maak geen
enkele verdachte beweging, want
ik schiet onmiddellijk."
Gerhard scheen zich nu niet
meer zo zeker van zijn zaak te
gevoelen. Ze liepen snel de straat
door. Niemand lette op hen. Zon
der dat er iets gebeurde bereik
ten ze de jeep. „Stap in", gebood
Peter. „Jaap, kom even dicht bij
me staan". Jaap begreep zijn be
doeling en onopvallend verwis
selde de revolver van eigenaar.
„Jij gaat naast hem zitten en ik
zal rijden. Let scherp op".
Peter zette zich achter het
stuur. Snel trok het wagentje op;
ge entien minuten later waren ze
buiten de stad. Peter dacht diep
na. Waar moest hij de man heen
brengen? Hij reed nu in de rich
ting van IJmuiden. Dan kreeg
hij opeens een idee. De duinen!
Daar was het om deze tijd van
van het jaar stil.
Achter in de wagen bleef alles
rustig. Peter vond het jammer,
dat liij Gerhard's gezicht niet
kon zien. Hij had een stille hoop,
dat de man zou spreken zonder
dat het tot gewelddaden zou be
hoeven te komen. De man was
een lafaard en alleen de gedach
te, dat men het waarschijnlijk
toch niet zou durven, hield hem
zo stijf. Zo gauw ze echter ver
van stad of dorp verwijderd zou
den zijn en dan hun bedreigin
gen herhaalden, zou hij zijn mas
ker van moed en onverschillig
heid wel laten vallen.
Met een behoorlijke snelheid
reed hij door. Er moest spoed
achter deze zaak gezet worden.
Jaap kuchte. „Stop eens even.
Peter?" vroeg hij. „Wat is er?"
vroeg hij toen de wagen stil
stond. „Even een cigaret opste
ken" zei Jaap doodleuk. Er schoof
een glimlach over Peter's ge
zicht. Die Jaap! Hij duwde de
gevangenbewaarder" een siga
ret tussen de lippen en stak er
zelf ook een op. Zwijgend rook
ten ze.
Nu nog eventjes en wij zijn
waar we wezen moeten, dacht
Peter. En dan gaat het beginnen.
Hij voelde zich vreemd opgewon
den door het avontuur, maar had
tevens een vaag gevoel van on
gerustheid. „Als men er achter
komt, ben ik vies de sigaar
dacht hij. Hij wierp met een be
slist gebaar het peukje van zijn
sigaret weg en starte de motor.
Achter zich hoorde hij Jaap te
gen Gerhard zeggen: „Aardig
karretje, hè? We schieten zo lek
ker op". „En hij weet niet eens
waar ik naar toe rijd" dacht Pe
ter. „Toch heeft die Jaap lef. Hij
staat eigenlijk buiten de zaak,
maar hij helpt me door dik en
dun'.
Hij sloeg een zijweg in en be
landde op een landweg. Het jeep-
je hobbelde en schokte hevig.
Peter zag zich genoodzaak vaart
te minderen wilde hij zijn twee
passagiers niet verliezen. In de
verte zag hij al de eerste duin
toppen. Hij reed nog een stuk
door totdat hij bemerkte dat het
landweggetje vrijwel parallel
bleef lopen aan de duinenrij. Hij
schatte de afstand tussen de weg
en het strand op circa driehon
derd meter. Hij keek uit naar
een geschikte gelegenheid om
Verduynen te verhoren. Een half-
ingegraven bunker trok zijn aan
dacht. „Daar zullen we eens gaan
kijken", besloot hij. Hij stopte en
zette de wagen langs de kant
van de weg. „Uitstappen",.beval
hij.
(Wordt vervolgd.)
Toen de tweeling gekleed was en
in dekens gewikkeld nam moeder
De Vries Folkje in haar armen
en haar schoonzuster mevrouw
Visser-de Vries, die bij de geboor
te was gekomen om de nieuwe
wereldburgers te bakeren, het
andere meisje.
In de gangen van het zieken
huis en buiten op het plein had
den zich intussen tientallen ver
pleegsters opgesteld om de beide
meisjes een hartelijk vaarwel toe
te roepen. Het oudste van de
meisjes dat het echtpaar reeds
bezat, Tjetske droeg bloemetjes.
Het was tien minuten voor drie
toen de tweeling in de auto zat,
nu op weg naar huis, naar het
van vader en moeder dat ze di
rect na hun geboorte zo ijlings
hadden moeten verlaten.
Toen ze Molenend binnenreden
was het gehele dorpje reeds uit
gelopen om Folkje en Tjitske een
blij welkom toe te roepen. Moe
der De Vries en haar schponzus-
ter lieten de verheugde dorpsge
noten de kleinen vol trots en in
heel gelukkige stemming zien.
Tjitske genoot intussen van haar
duimpje in de mond. Uitroepen:
„Ach wat een schatje" en andere
waren niet van de lucht. In de
met tal van bloemen versierde
huiskamer gekomen, kwamen de
beide vrouwen nog eens voor de
ramen om de tweeling te laten
zien en ietwat dromerig en niet
begrijpend zagen de kleintjes het
dorpsleven aan waaraan ook zij
straks deel zullen hebben.
Het was Zaterdag juist drie
weken geleden dat Folkje en Tjit
ske operatief werden gescheiden
en beide kinderen maken het
best.
En ze hebben getoond ook
reeds hun willetje te hebben. Na
de operatie had men haar in het
ziekenhuis in twee keurige ledi-
kantjes gelegd, opdat ze elkaar
niet zouden kunnen bezeren.
Maar nee, dat was niets voor de
beide meisjes die, meer nog dan
een normaal ter wereld gekomen
tweeling zo ontzettend aan elkaar
waren gehecht. Was Folkje soms
niet bezig te zuigen op de duim
van Tjitske? Met de meeste
spoed werden twee ledikantjes
verbouwd tot lits-jumeaux mis
schien wel de kleinste ter wereld,
en Folkje en Tjitske lagen weer
zusterlijk naast elkaar blij en te-
vree.
De meisjes leven als ieder an
der kind. Hun voedsel nemen ze
geregeld tot zich en in al hun
kleine uitingen laten ze zien te
willen leven, zoals ieder mens dat
wil.
