TE VEEL KLEINE WONINGEN Jong meisje bleek oplichtster NEDERLANDSE EMIGRANTEN Rijksbegroting van Wederopbouw en Volkshuisvesting m v'jft BON Prins Bernhard naar Parijs Graag geziene gasten door aanpassingsvermogen en werklust Tweede vrijgezellencongres Arrestaties op Haiti De opdracht van Robert Mersham De vooruitzichten voor het Britse Gemenebest De economische conferentie van het Britse Gemenebest Telegram van Nam II aan de Ver. Naties TWEEDE BLAD Zaterdag 16 Januari 19 54 9e Jaargang. No 3049 210 gulden 1/jQ maar voor Jr# ROTTERDAM tsm E VRIJE ZEEUW Verschenen is het voorlopig verslag van de commissie van rapporteurs uit de Eerste Kamer over het ontwerp wederopbouw en volkshuisvesting der rijksbe groting voor het dienstjaar 1954. Vele leden gaven uiting aan hun voldoening over het door de minister tot dusver gevoerde be leid. Wij gaan door met aan biedingen van diverse artikelen voor onze post- klanten, waarvan U niet een enkele keer, maar regelmatig kunt profiteren, daar al de aangeboden goederen in voldoende hoeveelheid (dus ook voor nabestellingen) in voorraad worden gehouden. In onze magazijnen staat nog een grote partij twee persoons binnenveerma trassen. Originele Jumbo matrassen in Luxe uitvoe ring, catalogusprijs 210 gulden, die, omdat de nor male verkoopprijs ook wel een beetje aan de luxe kant is, minder snel ver kocht zijn dan wij hadden verwacht. Maar daar hebben wij dan ook een opruiming voor en speciaal aan onze post- klanten willen wij ze ver kopen, in één slag, voor bijna de helft van de prijs. T weepersoons binnenveer- matrassen, merk Jumbo (waarvan wij er per jaar meer dan 10.000 stuks verkopen) 120 x 190 cm., maar nu in luxe uit voering. Cylindrisch interieur omvat door stalen band, afge dekt met gestepte crine en watten. Overtrokken met zware damast in oud- rose met afgewerkt pa neeldecor. Onze postklanten kopen nu zo'n luxe matras met ingeweven zijkanten en met inbegrip van twee met Java kapok gevulde kussens, stuk voor stuk onder de volle twintig jaar schriftelijke garantie, niet voor Alle goederen worden onder rembours verzonden (boven 25 gulden franco). Bij retour zending binnen een week ontvangt U het betaalde geld omgaand terug. VERZOEKE BIJ BESTELLING - DEZE BON BIJ v TE VOEGEN WINKELCENTRUM BINNENWEG TELEFOON K 1800-82680 HET WONINGTEKORT. Vele leden gingen er van uit, dat thans met 65.000 woningen per jaar het maximum is bereikt van wat met het beschikbare ap paraat en de beschikbare mid delen aan nieuwe woningen te bouwen is en dat met dit aantal in 1960 of spoedig daarna, zoals de minister becijfert de woning nood kan zijn opgeheven. Met name voor de grote steden en Voor gemeenten, waar het per centage van het woningtekort nu nog ver boven het algemeen ge middelde ligt, lijkt dit voorshands nog weinig aannemelijk. Wanneer men er op let, dat naar thans voor het eerst bekend gemaakt, het tekort op 1 Januari 1953 ongeveer 100.000 woningen groter was dan eind 1945, en men denkt aan de achterstand in tal van gemeenten, en men acht slaat op de verminderde animo tot emigratie, dan ligt huns in ziens de verwachting voor de hand, dat né, 1960 niet in ver schillende, doch in vele ge meenten nog geruime tijd daar na het woninggebrek zal voort duren. Sommige leden konden niet mede doen aan het uitoefenen van druk op de regering om het aantal nieuw te bouwen wonin gen nog belangrijk op te voeren boven de thans voorgenomen 65.000 per jaar. Er is nu reeds 'n overspanning van de arbeids markt in de bouwbedrijvigheid. PREMIEREGELING PARTI CULIERE BOUW. Van verschillende zijden werd er de aandacht op gevestigd, dat de particuliere bouw nog steeds wordt geremd, doordat de pre mie te laag is in verhouding tot de overheidsbijdragen, die voor woningwetwoningen worden ver strekt, al is de premieregeling dan ook enigszins verbeterd. Hierbij komt, aldus enige leden, dat gemeenten de woning- wetbouw nog bevorderen door lagere prijzen te berekenen voor electriciteit, gas en waterleiding en door een lagere canon. Deze leden ontkenden dat de particuliere bouw geen arbei derswoningen bouwt. Enige andere leden betoogden, dat elke discriminatie van de particuliere woningbouw dient te worden opgeheven. Een huur- verschil van 2 per week tussen woningwet- en premiewoningen vormt practisch voor particulie ren onmogelijkheid van deze re geling voor belegging en verhuur aan derden gebruik te maken. W ONIN GWKTBOUW EN PARTICULIERE BOUW. De voortdurende druk, van verschillende zijden op de minis ter uitgeoefend om de woning bouw in toenemende mate van de woningwetsecl or naar de par ticuliere sector over te brengen, gaf verscheidene leden aanlei ding hun standpunt te dezen nog eens uiteen te zetten. Dominerend is voor hen, het bouwen van de arbeiderswonin gen, de woning voor dat grote deel der bevolking, welks in komen ligt aan ol beneden de minimum grens van welstand en welvaart. De voorziening in de woonbe hoeften van de grote massa des volks echter is naar de mening dezer leden van zo dominerende sociale en culturele betekenis, dat zij aan de particuliere exploi tatie niet mag worden toever trouwd. Deze voorziening be hoort de overheid te treffen en voor de exploitatie dient bij voortduring de overheid Te ver antwoordelijkheid te dragen. Dit is door de woningwetbouw moge lijk geworden. TE VEEL KLEINE WONINGEN. Verscheidene leden die er van hadden kennis genomen, dat de minister het aantal kleine wonin gen, in 1952 in de grote steden gebouwd, ontstellend groot vond en dat hem de cijfers, die hij re produceerde, verontrustten, merkten op, deze aangelegenheid toch enigszins anders te zien. De cijfers analyserend, meen den zij er van uitgaande, dat tot nu toe en voorshands een tweede woonkamer voor ieder gezin, zoals de minister gaarne zou willen, nog niet bereikbaar is toch te moeten zeggen, dat de nu bekend geworden cijfers volstrekt niet in al te schrille verhouding staan tot de gemid delde gezinssamenstelling. Sommige leden deelden minis ters verontrusting betreffende het procentsgewijze grote aantal woningen van beperkte inhoud, dat in sommige gemeenten wordt gebouwd. Enkele leden verklaarden, dat ook huns inziens de door de mi nister in de Tweede Kamer ge noemde cijfers van de gebouwde kleine woningen reden geven tot Een slank 19-jarig meisje van Duitse afkomst, thans woon achtig in Den Haag, heeft Vrij dag voor de tweede maal voor de Amsterdamse rechtbank te recht gestaan wegens oplichting van radiohandelaren uit de hoofdstad. Zij is Maria F. B., een bont- stikster, die blijkens haar eigen verklaringen en die van haar vroegere vriend met hem in tegen haar. „Mijn man is marine-officier", had het meisje in de winkels gezegd. „Hij komt deze week met verlof thuis en ik wil graag een toestel op zicht hebben". Ze liet de toestellen op het adres aan de Alex Boerstraat bezorgen, waar ze een kamer had gehuurd. Het was haar vriend, die de toestellen daar dan weghaalde en ze verkocht. aanraking was gekomen, toen Pe, ^ospi,\a' dje ar2.yaan kreeg, - belde echter de politie op, toen er iemand aanbelde uit naam van de vriend en vroeg of hij het pas gebrachte toestel mocht meenemen. Zo kwam de zaak ze het vorig jaar in voor haar persoonlijk bijzondere omstan digheden was geraakt. De man, bij wie ze steun dacht te vinden, bleek echter iemand te zijn, die thans reeds 11 maal is veroor deeld. „Ik heb die oplichtingen on der zijn druk gepleegd", ver weerde ze zich op 5 Januari j.l. voor de vijfde kamer van de rechtbank en precies hetzelfde zei ze Vrijdag voor de vierde. Ei bleek een misverstand bij de critiek. Zij zijn geen tegenstan- justitie te zijn. Want het was de van maatregelen om te bedoeling, dat het meisje slechts de woningwet daartoe nog niet in voldoende mate de gelegen heid biedt, wensten deze loden een spoedige herziening van die wet. Enkele leden merkten op, dat het er wel degelijk op aan komt wie bouwt. De gemeenten en de woningbouwverenigingen bou wen niet voor de winst, maar ten behoeve van hen, die de wo ningen moeten gaan betrekken. De particuliere bouwer doet het om van de woningen een winst- opject te maken tot schade van de toekomstige bewoners. komen tot meer grotere wonin gen. Prins Bernhard zal van 16 tot 19 Januari een in zijn qualiteit van inspecteur-generaal van de Koninkl. landmacht een bezoek brengen aan generaal Gruenther, de opperbevelhebber der Atlan tische strijdkrachten in Europa te Parijs, en aan diens naaste medewerker, generaal Norstad. éénmaal terecht zou staan voor de oplichtingen, die steeds de zelfde waren: onder valse voor wendselen had ze van verschei dene radiohandelaren radio toestellen meegekregen zonder dat deze werden betaald. Op 5 Januari eiste de officier bij de vijfde kamer 8 maanden voor waardelijk tegen haar. Vrijdag moest ook de officier bij de vier de kamer requireren. Hij vroeg voor twee andere toestellen nog eens 4 maanden voorwaardelijk Het is alom bekend, dat Nederland het Europese land is met de grootste bevolkingstoename. Het aantal geboorten is hier het hoogst, terwijl het aantal sterfgevallen het kleinst is ge bleken. Dit is een verheugend teken van nationale levens kracht. Maar deze zelfde nationale levenskracht is een ziekte, waaraan wij dreigen ten gronde te gaan. Nederland bestaat slechts uit een klein stukje grond op onze grote aarde. Onze bevolking zit samengeperst en het verschijn sel doet zich voor, dat men elkaar in de weg loopt. Er moet dus een deel verdwijnen, aangezien er voor allen geen levensmoge lijkheden zijn. De jeugd van nu weet reeds, dat, wanneer zij vol leerd is en in de maatschappij terecht komt, zij misschien zal moeten emigreren, wil zij niet ondergaan. Het is een nationaal vraagstuk. Emigreren is echter ook niet zo eenvoudig, want de gastlanden stellen dikwijls hoge eisen en voorzover zij die eisen niet stel len, doen de omstandigheden dit wel. Er wordt dus van een emi grant veel gevergd, lichamelijk, geestelijk en moreel. Zij, die ons dus Voor goed verlaten, behoren zeker niet tot de slechtsten van ons volk. Het is ongetwijfeld een Grevenbicht, dat vorig jaar September onder het kranten lezend publiek, zelfs in het bui tenland, in het middelpunt van de belangstelling stond door de organisatie van een internatio naal congres voor vrijgezellen, mag dan tijdelijk uit het nieuws zijn verdwenen, maar, „zo zei de initiatiefnemer, de heer G. Greijn, „dit is slechts de stilte, die aan de storm voorafgaat". Men wil het niet bij die ene keer laten. Ook dit jaar zal er weder om een congres worden gehou den. Inmiddels is de corresponden tie tussen Grevenbicht en plaat sen overal ter wereld zeer druk. Dezer dagen hield de heer Greijn zelfs een persconferentie in Parijs, Een Franse barones had hem verklaard zijn voorbeeld te willen Volgen. „Maar zij zal voor lopig moeilijk kunnen concur reren tegen onze gastvrijheid" zo verzekerde de gemeente-secre taris van Grevenbicht, „want het hele stadje staat weer open voor de eenzamen des harten. Dit is wat anders dan het kasteel van een Franse adellijke dame. Bo vendien hebben wij reeds een maal ervaring opgedaan". Er zal ditmaal een speciale zaal gereserveerd worden voor se- Te Port au Prince (Haiti) zijn 17 personen aangehouden, o.w. 2 parlementsleden, verdacht van samenzwering tegen de binnen landse veiligheid van de staat. Bij huiszoekingen zouden vuurwapens en pamfletten waarin arbeiders tot staking en militairen tot opstand werden opgeroepen, zijn gevonden. De algemene toestand in het land la rustig. rieuze bijeenkomsten van vrijge zellen, en ook de aangename kant van het congres zal dit jaar weer zeer verzorgd zijn. Het tweede wereldvrijgezellen- congres in Grevenbicht is vast gesteld op 18, 19 en 20 Septem ber 1954. Zoals bekend is, is de gemeente-secretaris van Gre venbicht, de heer G. Greijn, ini tiatiefnemer. Hij zal ook het 2de congres voorbereiden. zeer goede categorie, die wij misschien beter in eigen land konden houden. Over het algemeen gaat de emigrant naar verre streken, zoals Argentinië, Australië, Bra zilië, Canada, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, de Verenigde Sta ten en nog enkele andere landen. Ook in 1953 hebben weer velen ons land verlaten en wel een totaal van bijna 20.000 personen. Hiervan ging het grootste deel naar Australië en wel 7790 per sonen, hierop volgen Zuid-Afrika met 3441 personen, de Verenigde Staten met 2796, Nieuw-Zeeland met 2574, Canada met 2051, Bra zilië met 614 en Argentinië met 54, terwijl nog 616 personen naar andere landen buiten Europa gingen. In procenten komt dit neer op: Argentinië 0.3 Australië 39 Brazilië 3.1 Canada 10.3 Nieuw-Zeeland 12.9 Zuid-Afrika 17.3 Verenigde Staten 14 en de overige lan den buiten Europa 3.1 Dit aantal emigranten is een respectabel aantal. Waarom dit aantal zo groot is? Bij alle on aangenaamheden komt nog een I met ander werk. De minder vak- zeer prettige ervaring en dat is, dat bijna alle landen, waarheen emigratie plaats vindt, erg op Nederlandse emigranten gesteld zijn. Men gaat daar van het standpunt uit: wanneer wij men sen nodig hebben, dan het liefst Nederlanders, want die kunnen wij het best gebruiken. WAT ZIJN DE OORZAKEN? De Nederlander heeft in de vreemde getoond van aanpakken te weten en buiten dat is geble ken, dat een Nederlander zich over het algemeen vrij snel en gemakkelijk aanpast aan het mi lieu, waarin hij terecht komt. In de landen, waarheen emi gratie plaats vindt, heeft men het liefst, dat de nieuweling op gaat in de reeds aanwezige be volking en niet op zich zelf blijft of een kleine eigen gemeenschap sticht. De Nederlandse emigran ten voldoen hier meestal aan, zij het, dat zij op bescheiden schaal toch onderling contact houden, maar zij kunnen vrij goed met de aanwezige bevolking opschie ten en passen zich aan in tegen stelling tot emigranten uit an dere landen, die soms erg moei lijk aanpassen, waardoor wrij ving ontstaat. Wat de Nederlandse emigrant over het algemeen in de vreem de presteert, is ook van een zeer goed gehalte. Aan het hele emigratiepro bleem zit echter voor ons land een onaangenaam kantje en dat is het volgende: Er bestaan in ons land twee groepen werkers, dat zijn de goede, vakbekwame en de slech te werkers, die voor hun taak niet berekend zijn. Om de posi ties, die er te verwerven zijn, strijden dus meestal de goede, maar zij komen niet allen aan bod. Een deel trekt hiervan dan weg naar andere landen, terwijl een ander deel zich tevreden stelt door MARTIN VERDUYN. 14) Nadruk verboden. Even wetmatig en onverschil lig zouden vlugge handen de din gen, die op papier stonden gaan realiseren en vermaterialiseren. Grote donkere fabrieken, om heind door hoge muren, verrezen in Mershams gedachten. Daarbin nen werd de dood geschapen, een, die alles verre overtrof in sterkte en afgrijselijkheid. En dan zou de professor op een gegeven dag ko men kijken. Hij boog zich met een gematigde interesse over het eindproduct heen. „Hm, uitste kend," zou hij zeggen en een verse sigaar aansteken. En de mannen om hem heen wisten zich de zwetende schedels af. Het was gelukt. De arbeiders, de onwe tende schare, gingen gewoon door met handgrepen doen en inpak ken en zij zongen daarbij de laat ste straatdeun. Zonder dat zij het wisten, werkten zij alweer aan de volgende. Begin noch eind van het productieproces was hun be kend, interesseerde hun ook niet. 's Avonds werd er in intieme kring een feestje gegeven. Alleen de allerhoogsten waren erbij, ge zellig om een tafel met veel bloe men en zilvergerei. Zij dronken en hielden korte speeches, alles heel zakelijk. Aan het eind van de maaltijd nam de allerhoogste een mooie ronde appel uit de dessertschaal. Hij grinnikte even en hield de appel op. „We zullen het eens even proberen," zegt hij rustig. De heren volgde hem be langstellend naar het open ven ster. Achteloos gooit de man de appel weg, heel ver weg, tot daar waar de grote stad leeft. Er is even een helle flits, een enorme wolk stijgt op en dan is er alleen Mersham schudde zijn hoofd. „Wat zijn dat voor onzinnige visioenen?" Hij keek even ach terom. Een vreemde angst door voer hem. Hij wist, dat hij koorts had, maar hoe rampzalig dit ook voor hen allen kon worden, dat was toch niet de oorzaak van zijn vrees. Hij was bang voor het geen de koorts hem had laten z'en. Een verward en dwaas visioen, als een beeld uit een avontuurlijke film, maar ook met een vreselijke betekenis. Hij had een blik geslagen in de toekomst, zoals die zijn zou, indien profes sor Nichols de vijand zou berei ken. Die man had de idee voor een wapen in ijn hoofd, dat zo maar eventjes van een stad een brandvlek kon maken. Die man mocht niet wegkomen, maar moest vernietigd en als een worm aan het licht. jjie vriend was de 34-jarige vertegenwoordiger J. P. uit Am sterdam. Hij ondergaat op het ogenblik een straf van 1 jaar wegens diefstal van 3 auto's in Den Haag. Ook daarbij was het meisje aanwezig geweest. „In twee van die auto's ben ik met haar over de kop geslagen", ver telde hij, zowel op 5 Januari als vandaag. Hij moest terecht staan wegens heiling van de radiotoestellen, doch ontkende geweten te hebben, dat het meisje ze door oplichting had verkregen. „Ze heeft mij gezegd, dat het uit Duitsland gesmokkelde toe stellen waren", verklaarde hij, waartegen het meisje protes teerde met de mededeling, dat hij buiten de winkels had staan wachten, terwijl zij binnen haar verhaaltjes vertelde. Ze ontken de tevens ooit enig geld van haar vriend voor de opbrengst van de toestellen te hebben ontvangen. „Hoe bent u dan aan die kle ren gekomen?" vroeg de raads man van de vertegenwoordiger. „U had toch helemaal geen kle ren meer". Triomfantelijk antwoordde het meisje: „Die heeft hij voor me gestolen in de Bijenkorf". Op 5 Januari had ze tevens een tas aan de rechtbank getoond, waarvan ze eveneens beweerde, dat P. die in de Bijenkorf voor haar zou hebben gestolen. justitie 6 maanden gevangenis straf. Tegen de 27-jarige Am sterdamse fabrieksarbeider J. V., die de vertegenwoordiger had geholpen bij de verkoop der toe stellen, requireerde hij 3 maan den. De rechtbank zal in deze za ken op 29 Januari a.s. uitspraak doen. De Engelse minister van Finan ciën, Richard Butler, heeft aan een maaltijd van de Constitutio nal Association een rede uitge sproken, waarin hij zeide, dat Engeland en Australië geen eco nomische hulp moeten blijven verwachten of daar naar uitzien. „Alleen omdat wij, wat wij nodig hebben zelf willen verdienen, hebben wij bij de Amerikaanse regering aangedrongen op vrijere handel en een betere politiek als crediteur, die het ons mogelijk moeten maken op eigen benen te staan", zo zeide hij. Hij deelde verder mede, dat ernstige concurrentie te verwach ten is, in 't bijzonder van Duits land en Japan. Het gemenebest moet volgens Butler meer ver dienen, meer sparen, meer inves teren en beter op de wereldmark ten concurreren. De uitgaven voor de defensie van Engeland zijn volgens Butler groter dan die van enig land van het Noord- Atlantische verdrag, behalve de Verenigde Staten. Zij beliepen dit jaar bijna 1,8 milliard pond sterling. In een officiële mededeling heb ben de ministers van Financiën van het gemenebest verklaard, dat zij het er over eens waren, dat ontwikkeling de gezondste economische wijze van aanpak ken is van de vraagstukken van het gemenebest. Zij hebben de verzekering van Butler, dat het Verenigd Koninkrijk zich in het bijzonder zal inspannen om kapi taal beschikbaar te stellen voor gezonde ontwikkeling, met in- Tegen P- eiste de officier van stemming ontvangen. nog maar een zwart berookt gat. doodgetrapt worden. En hij, Ro- De dames en heren drukken de professor de hand en wensen hem geluk. „Werkelijk een pracht resultaat, professor. Zo winnen wij de oorlog in een paar maan den." „Laat mij ook eens zo'n appel tje gooien?" vraagt een aardig uitziend meisje flirtend aan de professor. Hij strijkt haar even onder de kin. „Nog een paar dagen geduld, liefje, dan mag jij het ook doen." bert Mersham, was daar verant- I woordelijk voor. Maar hij was geen geleerde, geen wijsgeer, geen genie, geen veldheer. Hij was een doodgewoon soldaat, een goede en 1 dappere commandant. Wat was dat voor een wereld, waarin het lot van een beschaving of mis schien van het gehele mensenge slacht, ja misschien van de oude aarde zelf, plotseling in handen gelegd werd van een doodgewone merige hel van Centraal-Afrika. piloot, Robert Mersham. Hij keek (Wordt vervolgd.) Zoals werd verwacht zijn in de conferentie der ministers van Financiën van de landen van het Britse gemenebest, die Vrijdag is beëindigd, geen ingrijpende be sluiten genomen. Na afloop der conferentie is een communiqué uitgegeven, waarin wordt gezegd, dat het sterlinggebied ernaar moet stre ven het zonder hulp van buiten af te kunnen stellen, en dat met vernuft, grotere doelmatigheid en een groter concurrentiever mogen de commerciële en finan ciële macht van het gemenebest moet worden versterkt. Het sterlinggebied kan geen enkele markt verwaarlozen en waar dit mogelijk is moet de uit voer worden uitgebreid. Er heerst enige onzekerheid aangaande de toekomstige ont wikkeling van de wereldhandel en de ministers stellen zich in de bekwame groep komt dus prac tisch niet aan bod en hiermede blijft ons land zitten. Zuiver wat betreft de aantal len is emigratie voor ons land een uitkomst, doch op het ge bied van arbeidscapaciteit zeker niet. De resultaten zullen zich in de toekomst ongetwijfeld doen voelen. om met schrik in zijn ogen. Hij zag vlak achter zich 't bleke ge laat van Brent, de jongen uit een dorpje in Iowa. Hij zou later sla ger worden in de zaak van zijn vader, een meisje uit het dorp trouwen en kinderen opvoeden. Eén zou er wéér slager worden. Dat was allemaal heel gewoon, dacht Mersham. Waarom liep hij hier zo idioot te denken. Het was toch heel gewoon dat Brent sla ger was? In de achterhoede zag hij, dat de andere, Hartley, zijn ransel wat verschikte. Een heel ander type, avontuurlijk, van een gegoede familie uit Detroit. Nie mand kon zeggen waarom die Hartley bij de M.P. gegaan was, en waarom hij hier nu liep te zeulen, zoals hij altijd ergens sjouwde waar het gevaar het grootst was. Mershams woelige gedachten werden verstoord door luid gekrijs in het geboomte boven boven hen. Waarschijnlijk een paar twistende apen. Hij wist niet of je apen kon eten. In ieder geval moest er voor voedsel ge zorgd worden. De rantsoenen zouden binnen twee dagen ver bruikt zijn. Neen, er was geen uitkomst geen sprankje hoop, alle gedachten liepen dood, zoals zij hier doodliepen in de groen sche- eerste plaats ten doel ervoor te zorgen, dat hun handelingen en beleid vertrouwen inboezemen. In het communiqué bevestig den de ministers voorts opnieuw dat zij streven naar een uitge breider en vrijer handels- en be talingsverkeer, waarvoor de cor vertibiliteit van het pond ster ling een eerste vereiste is. Hei gemenebest is de andere grote landen vriendschappelijk gezind en nodigt deze uit tot samen werking bij de oplossing van problemen, die wellicht van tech nische aard kunnen schijnen, doch die in werkelijkheid ge meenschappelijke vraagstukken zijn, welke van invloed zijn o de vrede en de welvaart. Niet alleen van de traditionele exportartikelen, doch ook van een enorm aantal andere goe deren moet de buitenlandse af zet worden bevorderd. Voor de komende herziening van de alge mene overeenkomst voor tarie ven en handel (G.A.T.T.) zullen de landen van het gemenebest met elkaar overleg plegen. Wegens de vele eisen, die aan de Londense geld- en kapitaalmarkt worden gesteld, moet de toegang tot deze bron worden beperkt. De regeringen der landen van het gemenebest kunnen echter na overleg met de Engelse rege ring toestemming verkrijgen voor het -opnemen van leningen op deze markt. Voorts wordt in het communi qué verklaard, dat de positie van het pond sterling sedert Januari 1952 sterker is geworden. Naar A.F.P. meldt is het offi ciële communiqué der conferen tie, dat 13 bladzijden telt, in zeer algemene bewoordingen gesteld en vermeldt het geen enkel dui delijk besluit. Generaal Nam II, minister van Buitenlandse Zaken van Noord- Korea, heeft het secretariaat generaal van de Ver. Naties een telegram gezonden, waarin hij verlenging eist van de periode voor het geven van uiteenzettin gen aan weigerachtige krijgs gevangenen en voorts vraagt om hervatting der inleidende be sprekingen voor een Koreaanse vredesconferentie te Panmoen- djon en bijeenroeping van de algemene vergadering der Ver. Naties voor een bespreking van het Koreaanse vraagstuk waar aan communistisch China en Noordkoreaanse afgevaardigden zouden moeten deelnemen. Het Noordkoreaanse telegram is gelijkluidend aan het tele gram, dat Peking Zondag j.l. de Ver. Naties toezond.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1954 | | pagina 5